WiltU even wachten..
12)
0psn briel
Blad
PHYLLO
OP EEN STOEL VAN TANTE
I UIT LEERDAM I
PAT
ZIT
«1 ÏTÏ3«
!Msr-S!5t ÏTCÏ
aw -srs&kff
ZATERDAG 20 JANUARI 1962
en kruisridder wil ten strijde gaan
Twee met ,,'t werk" te maken hebbende afspraken én een (on
schuldig) privé-pijntje brachten me onlangs in korte spanne tijds
naar drie wachtkamers. Vertrekken dus, waar je gedurende minu
ten, dan wel kwartieren wordt geacht geduld als een zéér schone
zaak te beschouwen tot het verlossende „wilt u mij maar volgen"
aan de gedwongen lijdzaamheid een einde maakt. Soms is het in
zo'n wachtkamer wel uit te houden, als je tenminste voor het
dichttrekken van de huisdeur niet vergeten bent een pocket-boek
in je handtas te frommelen, zodat je als je wilt je omgeving vol
komen kunt vergeten.
Daar het formaat van een nieuw
tasje met zóveel liefde door
Sinterklaas gegeven, dat ik er de
eerste maanden bij elke stap bui
ten de deur onherroepelijk aan
vastzit.... in de verste verte
niet op een pocket is berekend,
kan ik nu die drie wachtkamers
wel uittekenen. En dat ga ik dan
ook in woorden doen.
Een tellet je
De eerste afspraak voerde me
naar wat onbetwist een groot con
cern genoemd mag worden. Een
directionele mijnheer met iets
academisch gevormds voor zijn
naam. had gezegd dat de koffie
én hijzelf me om half elf zouden
wachten. „Of ik even een telletje
had", vroeg me na de draaideur
een vriendelijke juffrouw en ze
bracht me naar een kleine, kale
ruimte met een paar rechte, al
leen maar houten stoelen, gecom
pleteerd door een soort keukenta
fel. 'k Ben nog nooit in een poli
tiebureau aan de tand gevoeld,
dat moet u geloven, maar zó heb
ik me altijd het vertrek voorge
steld waar onverbiddelijke recher
cheurs mensen met een schuldig
geweten de hele, maar dan ook
de hele waarheid trachten te ont
futselen. 'n Wachthokje was het
en dan ook geen letter meer.
Na de brieven aan de secreta
resse, de telefonen of wat het
meer mag zijn geweest, bleek de
koffie om kwart voor elf nog
warm en de mijnheer ontvang-
klaar te zijn. Na het zure van het
hokje kwam hier het zoete via een
teakhouten deur met volle schep
pen op me af. Vier royale fau
teuils, waaraan het schuimrubber
niet was gespaard (te bereiken
over een alle geluiden dempend
zwaar tapijt), stonden uitnodi
gend klaar bij een mooie, zoge
naamde salontafel. De koffie was
geschonken in kopjes met een
gouden Tandje en ware ik een
man geweest, ik had uit zwaar
zilveren doos een dikbuikige si
gaar kunnen kiezen.... De tegen
stelling tussen het meer politione
le hokje en het uitgesproken di
rectionele vertrek was zo groot,
dat ik de overigens alleraardigste
mijnheer in mijn hart voorzichtig
een kwartiertje „geduld oefenen"
in zijn eigen „voorportaaltje" toe
wenste....
Wachtkamer nummer twee be
hoorde toe aan een arts, die van-
Nieuwe zeep voor
vette huid
Aan de vele soorten toiletzeep,
die men voor de verschillende
huidtypen kan kiezen, is er weer
eentje toegevoegd. De dermato
loog Charles Bedeman heeft er in
zijn Londense laboratorium een
behoorlijk tijdje aan gewerkt eer
hij het middel vond. dat. in toilet
zeep te verwerken, glimmende
neuzen en dito wangen tegengaat.
Hij voegde nog een deodorant aan
de zeep toe, zodat ook frisheid
door de fabrikant wordt gegaran
deerd. Deze „treatment soap"
voor vette huiden dus heeft
een nogal fel oranje kleurtje mee
gekregen.
VAN BLOEM'EN PLANT
Bent u het met
ons eens dat een
Phyllocactus, of
ficieel Epiphyl-
lum hybridum
geheten, een van
de saaiste plan
ten in de ven
sterbank is? De
lange platte, vaak
topzware sten
gels, zien er al
lerminst tierig uil
in de winter,
totja, tot ze
meestal in de
loop van januari
hun bloemknop
pen gaan vormen.
En wie eens het
wonder van de
prachtig gevorm
de bloemen aan
schouwd heeft,
met hun lange
meeldraden, is
alle saaiheid ver
geten en staat
elk voorjaar op-
ademloos bij die
vorstelijke tooi,
zoals alléén cac
tussen die kun
nen voortbren
gen!
Hebt U Uw plant
vanaf november
rust gegeven door
haar aan de droge
kant te houden en te bewaren
voor een zonnig raam, bij een
temperatuur van 812. gr. C.?
Dan kunt U nu de groene punt
jes zien zwellen langs de sten
gels en mocht dat nog niet het
val zijn, houdt haar dan nog zo
droog mogelijk tot februari.
Zodra de knoppen zichtbaar
zijn meer water geven en wat
meer warmte, 12 16 gr. C.
is echter voldoende. Bij te ho
ge warmte kunnen de knoppen
verdrogen. Er af en toe met
de bloemenspuit met lauw wa
ter overheen gaan is altijd
goed. behalve tijdens de bloei.
ten.
de bloemen niet te
Enkele dagen
scherp zand, met een potscherf
op de bodem.
In de zomer
Phyllo's houden 's zomers
van frisse lucht en ochtendzon.
Wie een tuin heeft kan ze van
af mei tot oktober met pot en
al ingraven in halfschaduw. In
huis houden we ze zo mogelijk
voor een raam op het oosten
of zuid-oosten, waar we veel
luchten, tamelijk veel gieten
en sproeien en om de 14 da
gen kamerplantenmest geven,
tot dat in november de rust
periode weer begint!
A. C. MULLER—IDZERDA.
De bloei duurt helaas maar
enkele dagen, maar als er veel
knoppen in zitten kunnen we
er toch wekenlang van genie
ten. Niet draaien of verzetten
in die tijd, omdat anders de
knoppen kunnen afvallen.
neerd worden. Oude stengels,
die rijk gebloeid hebben, kun
nen kort ingesnoeid worden,
andere getopt om nieuwe ver
takkingen te krijgen. Tegelijk
nemen we stek van volwassen
stengels. Stukken van 10 cen
timeter lengte laten we een
paar dagen drogen en steken
ze dan ondiep in bladaarde
met scherp zand (metselzand).
Door ze schuin af te snijden
vormen zich meestal eerder
wortels en wat heel belangrijk
is, ze niet op hun kop in de
aarde steken, dan wortelen ze
niet. Dus onthouden wat de on
derkant is! Aan een stokje bin
den om omvallen te voorko
men. is beter dan ze te diep
in de aarde te duwen. Tegen
felle zon schermen en matig
gieten. Bij hergroei een krach
tig grondmengsel geven, maar
in een kleine pot zetten. Een
goed mengsel is bladaarde,
oude koemest, wat klei en
Boekbespreking
Een nieuwe handleiding op
het gebied van kamerplanten-
verzorging vraagt onze aan
dacht „Planten in huls" door
Hanni Steln. Uitgave Elsevier.
Dit boekje, uit het Duits ver
taald. heeft, hoewel het er aar
dig uitziet, de grote nadelen
van een vertaald werkje. Men
hoeft ons vanuit Duitsland niet
te vertellen hoe wij, met onze
grote lichte ramen, onze plan
ten moeten verzorgen. De hui
zen daar hebben dikke muren
en kleine vensters, waardoor
planten kweken erg moeilijk is.
Vensterbanken kent men er
praktisch niet, bollen kweken
en bloemen schikken staan nog
in de kinderschoenen, waar
door dit boekje bij een nadere
beschouwing een verouderde
indruk maakt. Het aantal goe
de illustraties vergoedt veel.
maar het ware beter geweest
als de vertaler dit Duitse werk
je had afgestemd op de behoef
ten van het Hollandse publiek.
worden geschonken.
Al plegen weinig kleine kinde
de
ichtkar
„Ik ben weg van dit stoeltje",
zegt binnenhuisarchitect Han
Greuter van dit modeleen ont
werp van de Amerikaan
Charles Eames.
wege een met pleisters op de
deur bevestigd kaartje „afwezig
tot...." van een zijner collegae,
gedurende twee weken een aan
tal nieuwe gezichten onder zijn
medische ogen kreeg. Waartoe
ook het mijne, 'k Vermoed zo,
dat deze dokter eigenlijk chirurg
Tiad willen worden, dit gezien de
ruimte, waar je op je beurt moest
wachten. Met haar witter-dan-wit-
ste wanden, een kille neonbuis
aan het plafond, 'n efficiënte stof
vrije vloer van rubber tegels en
aan de muren bevestigde plastic
zittinkjes, maakte de kamer een
bijna steriele indruk. Gelukkig
waren er wél tijdschriften... Hun
ouderdom en ezelsoren deden
haast weldadig aan; ze maakten
het vertrek tenminste een beetje
menselijk.
Van tante
In de derde „neemt u even
plaats"-ruimte ten slotte was het
wachten op iemand, wiens werk
terrein onder het sociaal-maat
schappelijke viel. Daar dit zich in
dienst stellen van de mensheid
met-problemen meestal niet ge
paard gaat met een rijkgevulde
kas, mag het feit, dat er über
haupt een wachtkamer was, al
een heel iets worden genoemd. De
meubilering van het vertrek deed
de financiële zorgen echter wel
schrijnend uitkomen, 't Leek er
op, of even goed willende familie
leden er, ieder op eigen wijze,
een steentje toe hadden bijgedra
gen. Tante in Leerdam had blijk
baar nog een stoel over, evenals
nicht uit Uithuizen, terwijl er er
gens ook nog een „we-gebruiken-
hem-toch-niet-meer" kloostertafel
vandaan was gekomen. Alsmede
een fruiterig stilleven, gevat in
krullerige lijst.
wachten of je klanten krijgt....
kijk dan weet je wat je wil.
Gelukt
Nu drie jaar later blijkt het
waagstuk volkomen gelukt. Er
kwamen opdrachten, een magni
fieke toonzaal, wat personeel ér
zelfs mensen uit Brussel, die al
leen maar door Han Greuter hur
huis wilden laten inrichten. Ter
wijl heel wat jonge paren hui.
meubels bij hem komen uitzoe
ken. En dit wilde ik toe:
even vertellen, tot we de drempe
naar de wachtkamers weer over
Huiselijk, s.v.p.
Hoe deze zacht, maar enthou
siast pratende Voorburger hei
ziet? Wel, laat dokters iets hui
selijks in die kamers brengen
Dat „steriele", veelal te vinden
in de vertrekken van nog niet zc
oude artsen, maakt je al bleek
voordat je bij hen naar binner.
moet. Natuurlijk: een „dure spe
cialist" zal een andere wachtka
mer wensen dan wat we even
een „fondsdokter" zullen noemen.
Maar iets gezelligs kan toch geen
kwaad. Dat gezellige wil Ha
Greuter voornamelijk met materi
aal bereiken. Een aardige stoffe
ring, wat hout, een warmaandoen-
de verlichting én. niet van die
beduimelde tijdschriften beteke
nen al heel wat.
De eerste indruk
Wachtkamers in bedrijven, die
soms uitblinken door chroom-met
houten kantoorstoelen en wippen-
notaris te bezoeken, niettemin
demonsteerl dochter Jacqueline
wat haar vader bedoelt met
„veel leer" voor só'n kamer,
(foto rechts9
prachtige.
donkere houtsoort
(foto onder)
foto's uit het bedrijf zelf. Voeg
daarbij een paar verzorgde fol
ders, waarin de wachtenden iets
over het bedrijf kunnen lezen, en
ze voelen zich al iets bekender
met het concern, 't Zal natuur
lijk van de aard van het bedrijf
afhangen, hoe de wachtkamer er
verder uit gaat zien, maar wat
„gemakkelijks" mag er best
staan, 't Hoeven geen sjieke meu
belen te zijn, maar wel een paar
prettige fauteuils en zo. Een
wachtkamer geeft de bezoekers
nu eenmaal een eerste indruk van
de zaak waar ze terecht zijn ge
komen, en waarom zou die eerste
indruk gelijk geen goede zijn?
Veel leer
Voor notarissen en advocaten
ligt de zaak natuurlijk weer an
ders. Klassiek of antiek is hier
zeker op z'n plaats, terwijl mo
dern met een verantwoorde vorm
geving ook niet misplaatst is. „Ik
zou veel met leer willen doen in
zo'n kamer", denkt Han Greuter
hardop, „en met een mooie, don
kere houtsoort." 't Spreekt van
zelf, dat, om welke wachtkamer
het ook gaat, er altijd een soort
studie vooraf zal moeten zijn om
zo goed mogelijk de sfeer te kun
nen creëren die bij de in te rich
ten wachtkamer past. Zoals deze
binnenhuisarchitect óók altijd de
mensen, voor wie hij een geheel
of gedeeltelijk nieuw interieur
gaat verzorgen iets meer dan op
pervlakkig wil leren kennen. En
fin, hij heeft het precies in zijn
hoofd en wat hij in dat hoofd
heeft, komt ook via papier en pot
lood wel uit zijn handen. Wat mij
betreft mogen het voor het groot
ste deel wachtkamers zijn....
Belofte maakt schuld, dus,
welaan, mevrouw en mijnheer,
we praten verder over de saus.
U construceert dus met 'n ko
kend vocht op 'n afgekoelde
roux snel en vaardig een mooie
gladde saus. Laat dat vocht nu
eens melk zijn. Dan ontstaat
voor u de sauce Béchamel".
Na op smaak gebracht te zijn
met zout en peper komt deze
over of door uw groentes, die
naar hun aard van u dan
al of niet toevoeging van noot
muskaat, foeliepoeder e.a. ver
wachten.
'n Béchamel met geraspte kaas
zal de saaie blootheid van uw
gaargekookte macaroni, spaghet
ti of noedels bedekken en er
met wat ham of restjes vlees
een smakelijk gerecht van ma
ken. En natuurlijk wilt u ook
wel eens zo'n schotel goudbruin
gratineren in uw van te voren da
nig verhitte oven. 'n Béchamel,
fraai rood gekleurd door toma
ten-puree, verschaft genoemde
meelspijzen, gemeubileerd met
gerookte tong, corned beef of
champignons, weer nieuwe char-
auzen
lol streling van
hel oog en de long
mes. Terwijl gehakte peterse
lie. selderij of kervel, met wat
citroensap van uw Béchamel een
zeer geschikte vissaus maken
(bij gekookte vis uiteraard).
Heus, de Béchamel brengt u ver.
Maar pas op, dat hij niet aan
brandt: er zit melk in!
Vervolgens zijn we beland bij
de nog grotere groep sauzen, wel
ke bestaan uit 'n roux en 'n
bouillon. We trekken met toewij
ding een krachtig watertje uit
blokken kalfs-, runder- of var
kensvlees, uit 'n tong of tonge
tje van welk slachtdier dan ook
of uit kalfszwezerikken. Het
vlees wordt met een ui, een wor
tel en een prei (bouquet), wat
foelie en gekneusde peperkorrels
onder ruim koud water aan de
kook gebracht en vervolgens er
tegenaan gehouden. De opper
vlakte wordt zo nu en dan lief
derijk afgeschuimd. Als het vlees
gaar is. zeven we de bouillon op
een afgekoelde, witte roux, waar
na we, geheel volgens bespro
ken plan, weer de saus doen ont
staan. Verder op smaak gebracht
en verrijkt met enige scheu
ten slag- of koffieroom valt de
ze saus dan terug op het fijne
bouquet gescheiden vlees. Het
resultaat? Een nieuwe verschei
denheid van gerechten. Want fan
taseert u maar weer door: ge
hakte kruiden in deze saus; ka
pertjes; paprika- of kerriepoe
der; champignons, reepjes rode
en groene piment de keus is
J3
HH-S
Kijk, als je dan pal na drie
maal antichambreren op deze wij
ze in cursieve advertentieletters
leest, dat het allemaal anders
kan. beter, dat het anders moet....
en dat er iemand is, die opdrach
ten daartoe van HH artsen, HH
tandartsen, HH notarissen, HH ad
vocaten, HH bedrijfsdirecteuren
en nog andere HH's met „het hei
lige vuur van een kruisridder"
wil uitvoeren, denk je: die ridder
ga ik eens opzoeken. Al zou het
alleen maar zijn om eens van na
bij te kunnen aanschouwen hoe
zijn wachtkamer er dan wel uit
ziet.... De kruisridder woonde in
een toepasselijke straat, de HH-
straat van Voorburg. Op nummer
dertien van deze Herenstraat
kwam ik echter niet in een ka
mer, maar meer in een zaal te
recht. Vol meubelen, welgekozen
gerangschikt, stuk voor stuk mo
dern en vele soms heel mooi.
Wachten hoefde ik niet, binnen
huisarchitect Han Greuter deed
de deur van zijn toonzaal dlrekt
Compleet onjuist
M'n verwachting, dat iemand,
die vol heüig vuur ten strijde wil
trekken tegen de akelige ruimten,
welke wachtkamers soms zijn, je
in vlammende bewoordingen toe
lichting gaat geven op hoe hij het
allemaal ziet. bleek compleet on
juist. Deze jonge binnenhuisarchi
tect (27 jaar) is meer thuis ach
ter z'n tekentafel, dan op een
praatstoel. Z'n stem is zacht en
slechts achter de telefoon hoor je
hem hardop lachen, zo zittend te
genover je lacht hij alleen maar
achter in z'n keel. Maar achter
dit pantser van bescheidenheid
weet hij precies wat hij wil. Want.
als je 24 jaar bent en samen
met je verloofde zo'n vijfduizend
gulden voor de uitzet en alles wat
daarbij komt hebt opgespaard....
je achter je in de Herenstraat
iémand tegen een ander hoort
zeggen, dat die hoedenwinkel bij
na failliet gaat.... je dan la mi
nute naar die hoedenwinkel toe-
stapt.... de prijs van de gevraagde
vijfduizend gulden door de bijna
failliete mijnheer naar de vijfhon
derd weet te brengen.... je met
eigen handen je pas verworven
winkel van binnen sloopt om hem
met hetzelfde materiaal weer te
vernieuwen je vervolgens de
ƒ4500. die je nog over hebt in je
inventaris steekt.... én je dan na
het trouwen gaat wonen in een
kamertje van twee bij drie met
slechts twee keukenstoelen, een
tafel, een soort veldbed (en een
hond).... en dan maar dient af te
90000B0000000000000000000000000000000000000000M000000000000000000000000000000000000000i
ZOALS iedereen de vorige week
beeft kunnen constateren, ben
ik aan de tweede herenbriel' in
mijn beantwoording niet toegeko
men. Of beter: nét toegekomen.
Het einde van de eerste: dat een
meisje precies iets meer is dan
b.v. een postzegel, een hobby
dus. iets om trots op te zijn, is
tegelijk het begin van de tweede.
Immers, bij een open verhouding
tussen ouders en kinderen moet
het mogelijk zijn dat kinderen bij
je komen met alles wat ze ver
overen op het leven: een boek
dat ze mooi vinden, een moppig
voorval (zij gaan de humoristi
sche kant van het ogenschijnlijk
alledaagse zien), een vriend
schap. Dan zijn ze in de ware
zin des woords: kinderen.
HEEL veel, zelfs veel meer dan
gewoonlijk in onze kringen
voor mogelijk wordt gehouden,
kan binnen de huiselijke sfeer
worden gerealiseerd: ook ver-van-
elkaar-leven in de puberteit, ook
het niet alles vertellen, ook het
verwerken van dingen die op de
kinderen aanstormen ik denk
hier b.v. aan opmerkingen van
kameraadjes die van hun z.g.
wereldwijsheid willen blijk ge
ven, aan briefjes met bedekte toe
spelingen op het sexuele, die op
school soms (het is net een be
smettelijke ziekte) circuleren. Je
kunt de kinderen niet behoeden,
ze behoeven ook niet direct bij je
te komen aanhollen met een. voor
ons gevoel misschien zo vroom,
maar onverwerkt: moet u eens
horen! Als het goed is thuis, en
je ze durft laten groeien, dan
blijkt vanzelf eens in een gesprek
dat je weet wat op hen aankomt
in de tijd dat zij van kind vol
wassene worden, en dan beseft het
kind weer eens te meer: ik word
begrepen, ook zonder dat we daar
om de haverklap dierbaar over
doen. Tussen haakjes: een Open
Brief-vriendin die hygiëne do
ceert aan een vormingsklas meis-
les, schreef me dat bij een door
haar gevoerd gesprek met de
meisjes bleek dat 7 van de 9 nog
nooit met hun ouders of zelfs met
hun moeder hadden gesproken
over de meest elementaire zaken
van hun lichaam. Geen wonder, al
dus mijn vriendin, dat als er nooit
gesproken wordt over het allerge
woonste, de deur dicht is voor
de bijzondere dingen. Zij meent
dat, als er maar gesprek was,
het ook wel mogelijk zou zijn tot
diepere vragen te komen als het
op een gegeven moment nodig is.
En ik geloof dat met haar, al zal ten,
menigeen, dat weet ik. me voor den
bar optimistisch verslijten.
Maar goed, ik mag veronder
stellen dat de kinderen onder on- veel permitteren
ze hoede opgroeien, en dat wij het êisende tijd zie
vermogen hebben hen in dat op- doen. Vraag ik
groeien zichzelf te laten zijn. Dan netzelfde milieu, dan weet ik niet
meegegeven. Geloof. Vertrou
wen. Liefde. Jezelf zoals je bent.
Ik geloof dat je nog niet half be
seft wat dat is. Ik kan je het ook
maar gebrekkig duidelijk maken.
B.v. door te zeggen dat wij een
vriend verloren in november.
Jong- 47 iaar- ging h'J heen van
niet toe. Re- vrouw en kinderen. Ik behoef maar
gegoed Jven mijn ogen te sluiten om hem
jk niet v
naar kom
lk kom ui
milieu. Thuis kan natuurlijk niet voor me" le Zjen vjer jaar vriend,
alles, maar we kunnen ons toch schap zijn daarvoor genoeg geble-
komt dus het moment en daar of ik het ooit i
ben ik de vorige keer gebleven -
dezfe veel- |(en. zjjn fiere, haast felle oog-
ardig mee- opsiag. de moed die er in lag om
meisje uit de weg die God met hem wou
gaan. ten einde te lopen. Als ik
-- hem, o.
zal brengen hem'
ïr- ontzettend mis ik hem. Maar te
gelijkertijd begint er iets in me
getroost te raken:
dat ik haar hetzelfde kan
schaffen als onze ouders zich
daag permitteren. Hoe zal zij ais'het
reageren op zuinigjes-aan, en wat dit heb iiTdan'toch
SilW U'twisbare herinnering, dit kan
vf fni' V zult niemand me afnemen. Zo zijn
het misschien een bagatel vinden. er WOOrden. gebaren, die over
dood en graf heenreiken. Jij hebt
t ze als i* jezelf geeft. Je hebt het
i nou- vermogen voor een mens een we-
jf* P re^ van geluk te openen. En als
je dat gaat zien, dat wonder: dat
je het leven draaglijk maakt voor
de ander, dan acht je alle gewin:
ling platen hebt, of
gezel een auto'tje op
den. valt het niet n
terug te doen. Ik hoop niet dat
dat verachtelijk vindt, maar hi
kom ik hier ooit uit?"
Beste Ron, je komt
lijk direct uit wamn
weg verliefd wordt.
hij kind-af. En wat er nu ook ge
beurt: of er een blijvende gene
genheid ontstaat, of dat hij zucht:
ring krijgt zijn kans. en daarmee minder per ja.
groei. Het is ver'
voorrecht, als dit
ons bijzijn, onder onze aandacht,
ik zeg niet: bemoeizucht, maar
aandacht, kan gebeuren. Tot zover
brief 1.
n uail aLILl JC U11C gCWUI,
J ,oe8ift- Dan zijn alle platen uit je
y01"". discotheek maar voorspel op die
•o lange langspeelplaat die leven
e hccl- i« «1 auto'tje
gen lezen van vriendinnen die
die dag zomaar even aan tafel
gingen zitten en zich uitschreven.
En dan bedoel ik niet de dood
Ja, ook die. Maar daarvan ko
men wij niet terug. Weer moeten
léven, dat is moeilijk. Beroofd
van een lichaamsdeel. Beroofd van
kind. Op die weg
u|u - tip® me»
betrekking tot kinderen heb
ben meegenomen, dat ik voor
deze (en waarschijnlijk de vol
gende) rubriek die afdeling In
de map maar eens wil open
slaan. Eerst echter volgens
het bekende recept een inha-
kertje, dit In aansluiting op
het bericht op Blad-ZIJ ovei
„buurvrouwen helpen elkaar".
Mevrouw Visée Wactl uit
Loosduinen wil even wijzen o
het bevestigen van haken aan
de trapleer als men zondei
hulp de ramen moet zemen.
Aan zo'n haak kan de emm
worden opgehangen. Een sta
len trap kan men voorzien vai
twee koperen haken. „Behelp
jezelf zo lang het kan en zo
lang je nog een trapleer wil»
beklimmen" onderstreept dczi
lezeres haar suggestie. Van
oud naar Jong nu met:
AARDIGE ZOOM
Een uitgehaalde zoom
waarin de scherpe vouwnaao
te zien blijft en die men toe!
niet wil borduren, kan vooi
kleine meisjes prima worder.
uitgerafeld. Zo'n franje aan
het rokje of de jurk doet hf
prima, vindt mevrouw De
Laat uit Schiedam.
DAT STRAKKE
ELASTIEK
Als 's «niddags of 's avonds
de truitjes, jurkjes of pof-
broekjes uitgaan, hebben de
kleintjes soms rode strepen op
benen of armen, omdat het
elastiek zo knelde. Waarom
in plaats van nieuw elastiek
niet wat ouder materiaal ge
bruikt?, vraagt mevrouw A. L.
Enzlin-van der Ploeg uit Rot
terdam. Zij bewaart voor zul
ke kledingstukken altijd het
elastiek uit oude broekjes, di
rectoires, pyama's e.d., dat
niet zo „straf" meer is.
PRAKTISCHE
KINDERWAGEN
Eon kinderwagen is geen
verhuiswagen, schrijft de heer
T. van Steenis uit Rotterdam,
ofschoon je bij het zien van
volgeladen wagens zoiets wel
eens denkt. Hij maakte aan
die volpakkerij een einde door
onder de kinderwagen een
draadverbinding aan te bren
gen, waarop een volle week
endtas gemakkelijk een plaats
je vindt. Praktisch elk onder
stel is voorzien van dwarsver
bindingen, waaraan de draden
kunnen worden bevestigd en
waarop dan de tas kan steu
nen. Óp die manier heeft een
moeder, die op een moment
veel mee te dragen heeft de
handen vrij. terwijl de wagen
netjes blijft.
VOOR STRAKS
Als u over een aantal
maanden met uw jongage naar
het strand gaat en u wilt de
peuter graag een soort zwem-
vestje aandoen, zult u ontdek
ken, dat de meeste plastic rin
gen te groot zijn evenals de
vestjes. Mevrouw Ouwerkerk
uit Voorschoten kwam op het
idee haar dochtertje toen dat
elf maanden was, een binnen-
bandje van een scooter om te
doen. dat met wit keperband
zo hoog mogelijk onder de ar
men over de schoudertjes werd
vastgemaakt, 't Is uitstekend
bevallen.
DELLEN BLAZEN
Nog een kort kinder-tipje.
Geef, als u geen stenen pijp
in huis hebt, de kinderen een
stukje plastic watersiang en de
zeepbellen worden bijna nog
mooier aldus mevrouw S.
uit Poortugaal.
SEIZOEN-TIPS
Omdat het er het seizoen
voor is, even twee tips er tus
sen door. De eerste heeft toch
nog ergens iets met kinderen
te maken 't Gaat namelijk
over kinderdekentjes, die ide
aal zijn voor de kouwelijke
helft van een echtpaar. Heef.
echtgenoot in het tweeper
soonsbed constant een dekei
minder nodig dan uzelf, dan ii
zo'n kleine deken, die allee
op uw plaats past, dé opli
sing, schrijft mevrouw M. A.
van T.-T. uit Rotterdam. Dt
volgende ideetjes zijn u wi
licht welkom bij vriezenc
weer. Zo kunt u een bevrorr
autoslot plus de sleutel, óf het
vastzittende slot van de buiten-
Jeur. even wat kam erspir.tus
geven, 't Helpt volgens me-
- rouw De Ruiter-Vcrkade uit
Rijswijk direkt. En mocht u
nog op de schaatsen komen te
staan, steek dan, zo u dat
heeft een leertje van een bre
tel dij u. Mocht het voorband-
leertje van uw houten schaat
sen breken, dan hebt u het
euvel zo 'erholpen. aldus Plei
van den Doel uit Sommelsdijk
•T IS JAMMER, MAAR...
weer een lijstje
W uit Alphen aan den RIJn'a
willen vragen of hij die brief
SS taf. lu
Spijt me reuze voor d«
echt. de theetlp had ei
,r-—il» de ldeetjet
jezelf. En dan
inder- te koop
E.) het meisje een verwonderde vraag: spreek ju
trots was. anders hierover nooit met je ouaers? Ik
meer alleen als ken je omstandigheden nu zo
■n mee te brengen langzamerhand en heb eens na
huis. Nu wordt geslagen wanneer je vader af
studeerde. mijn beste man. dat
was in 1935! Toen namen econo
men, ingenieurs en dergelijke lie
den baantjes aan van 1200,-
Magda van'der H.
i trouwden
geld niets. En zelfs het
de innerlijke groei. Het is veel. op! Toen reisden doctorandTin de ÏJ" P°i|.ze nüD£?,£felpl"t te
'u letteren op een goedkoop retourtje De we.«
naar Veendam of Hengelo om
zich netjes voor te stellen bij een
schoolbestuur. Wie, of wat, heeft
je vader toen in het zadel gehol-
pen? Geld van familie'' Moed? -g
Geduld? Is het vergeten? Willen
ze het soms niet weten? Had je
..aanschaffen^'. En moeder enige garantie dat
toekomst het met haar e
FN meteen brief 2. want als een
meisje geen postzegel is. kun
je haar niet „aanschaffen". Er
dat suggereert mijn briefschrij
ver toch wel wat a'.s hii met het der wel goed
volgende komt: (je vindt u-4
toch goed. Ron. dat ik. nu v
kaar al zo lang kennen, je ge
dachten eens in i"
brcn$?) „Ik ben
meisje. Zou er wel een paar
welijk i
niet
openhaarheid ders mogen ie d;
heb geen vertellen. Maar óls het dat
er ons dan ook niet
■Steleurstel
ling. Die van pijn. Die van een
zaamheid. wie zal zeggen welke
ie nog zult gaan. Kijk
i je heen. Niet: wie vindt
d genoeg. Maar: wie wil
i troosten.
