EEN STUKJE LIEFDE
Als je eigen huis zo ver en onbereikbaar lijkt
óók
in
APPELBOLLEN
Open briel
KERST BIJLAGE 1961
JE VERGEET HET ALLEMAAI
DAAROM JUIST NU: SAMEN
Je vergeet, dat je wel eens moedeloos in een stoel neerplofte, omdat
de kinderen in een lastige, kwetsbare stemming het uiterste van je hadden
gevergd
je vergeet, dat je al een tijd lang aan een nieuwe vloerbedekking
toe was en je je bijna dagelijks ergerde aan het weinig toonbare kleed van nu
je vergeet hoe je man 's avonds wel eens thuis kon komen met
een humeur, waar amper „goeiencfag" van af kon
je vergeet hoe je soms opzag tegen al die extra uren huisvrouwelijk
werk rond feest- en verjaardagen
Je vergeet het allemaal. De
kinderen, die één keer in de
acht weken wat onwennig en
schuchter binnenkomen, laten je
hart een sprong maken naar je
keel. zodat je behoorlijk moet
slikken om het weer op z'n plaats
te krijgen. Het kleed is onwezen
lijk en ver. De man, die naast je
bed zit en zo nu en dan je hand
vasthoudt, lijkt weer wat op die
jongen van vroeger, uit je verlo
vingstijd. Hij zoekt naar fcijn
woorden, óf praat druk en snel
om de toegemeten tijd te over
bruggen En die extra zorgen
rond de feestdagen.... je zc"
alles voor over hebben om
noods uren achter elkaar i..
keuken te staan, te bakken en te
braden, je goede servies en je
glazen op te poetsen. Wat alle
maal zo gewoon was krijgt de
vorm van een machtig ideaal....
THUIS, je eigen kamers, je eigen
bed. je eigen plartten, de melk
boer en de bakker aan de deur...
Er gaat bijna geen dag voorbij of
je denkt er aan. weken, maanden,
soms zelfs jaren. Vooral nu het
december is. de maand van Sint,
van Kerst en van Oud en Nieuw.
En als je dan op de Eerste Kerst
dag 's morgens om vijf uur al de
zusters buiten op het terras voor
je zaal ..Er is een Kindeke ge
boren op aard", 'of ..Stille nacht"
hoort zingen, krijgt het je hele
maal te pakken. Dan voel je dub
bel: dit. de zaal, het bed. 't
nachtkastje en dokters in witte
jassen is nu mijn wereld, om
grensd door de muren van het
sanatorium en de hoge dennebo-
inen daar omheen. Je drinkt de
thee en knabbelt op de beschui
ten. die beschenen door kaars
licht tijdens het vroege zingen
van de zusters worden binnenge
bracht: je zegt: ..wat een ver
rassing" en geeft de opgewekte
glimlach van de verpleegster te
rug. Maar je gedachten zijn er
niet bij, die vliegen kilometers
ver weg. naar huis Tóch stem
je een paar uur later in de grote
kerkzaal met het orgel in: ..Ere
zij God. vrede op aarde", even
als die tientallen andere patiënten
om je heen. In koor een loflied
aanheffen kan soms gemakkelij
ker zijn. dan het in je eentje te
doen.Dat nu is Kerstfeest in
een sanatorium; samen proberen
van Kerst een Feest te maken,
de gedachten aan thuis in goede
hanen te leiden en je door kaars
licht en dennegroen heen van bin
nen te concentreren oo»één groot
x-.:_ tr_ Kln.
mny de Jong (tic
'chts) heejt daar
..Er i
Je har!
Iedereen draagt daar het zijne betreft
of hare toe bij, tenminste, als
't goed is. Een actief aandeel
hoeft men er niet eens in '.e heb
ben, als het met de sfeer in of
rond het bed maar klopt! Wél ac
tief is de staf van zo'n sanatori
um: in ..Zonnegloren" te Soest kle>
konden we dat ervaren. Van leer- tiëc
ling af tot top toe
uit juist Kerst te omringen
lcr aandacht moet trekken èn af
leiden. Let ook even op de pa
tiënten zelf. die hun eigen afdelin
gen versieren en van wie sommi
gen een ander, die het nodig
heeft, ..een zetje omhoog" ge
ven. We weten bijvoorbeeld zeker,
dat de 49-jarige G. Schumann uit
Amsterdam, wiens naam u wel
licht zijn Duitse herkomst ver
raadt, het er moeilijk mee zal
krijgen. Dat hij zal denken aan
zijn met zorgen en doorzettings
vermogen omhoog gewerkte zaak,
die hij ineens in de steek moest
laten: dat hij zal denken aan
zijn vrouw, die probeert het alle
maal op gang te houden, dat hij
vooral zal denken aan zijn zoon
Robert van zeven. Maar we we
ten óók zeker, dat de 60-jarige J.
van Tijn uit Rotterdam, al is
hij bijna een halve meter kleiner,
zijn kamergenoot een klap op
diens schouders zal geven met
een: ,,ik was óók liever thuis.
Maar we staan voor de feiten en
daar moeten we door heen". Een
echt Rotterdamse opmerking zou
je kunnen zeggen maar even
zeer ,,een stukje liefde".
Naar drie huizen
Op een andere zaal zal onher
roepelijk de 33-jarige mevrouw N.
Schouten-Peters uit Waddinxveen
due huizen tegelijk zonder dat ze het zal zeggen.
haar gedachten in een paar hui
zen tegelijk zijn. In het ene weet
ze haar Marja van negen, in het
andere Nieneke van zeven. Aria
van twee èn haar man. In het
derde ziet ze de ramen en deuren
stijf gesloten, dat is haar éigen
huis, voorlopig helemaal op slot
ze daar weer de bedden gaat op
maken en het eten koken. Zij zal
Voor de °P haai" beurt vast wel zorgen
dat ..zetje omhoog" als haar
lurvrouw, de 28-jarige
mevrouw A. Kruk-Nieuwenhoff in
eens begint te praten over Frank
van drie en Hans van anderhalf.
Ze zal zeggen: ..toe joh....mis-
Adjunct-direc trice -zuster A. L.
M. Pruis
20 jaar onderwijzeres
kondigen. Waarschijnlijk is zij
een van de weinigen, die niet aan
huis zal denken. Haar béd is na
melijk haar huis. al twintig jaar
lang. Zes en veertig is ze nu, zes
en twintig toen ze ziek werd.
Zo'n zeven duizend dagen in bed,
denkt u zich dat eens in. Van het
ene ziekenhuis naar het andere
sanatorium, Davos.... nu al weer
zeven en een half jaar Zonne
gloren".
..Haar moet u echt even gaan
opzoeken" hadden dr. Berghauser
Pont en zuster Pruis gezegd. Lo
pend naar haar kamer aan het
einde van een lange gang maak
je je dan onwillekeurig een zeke
re voorstelling van een al zó
lang kurende patiënt. Zuster Nij-
boer bleek een openbaring. Vro
lijke bruine ogen, een mond elk
moment tot glimlachen bereid, up
to date ingesteld op wat ook bui
somber ingestelde mede
patiënten een heel
program! ..Waarom ik°
Wat heb ik gedaan dat
juist ik Heb ik
schuld?" zijn soms de re
acties van heel wat pa
tiënten. „Zoals ook van
die kapitein, één bonk
boer zich nog te herin
neren. „Vraag liever: hoe
kom ik er uit èn wat doe
ik daaraan inplaats van:
wat heb ik gedaan" zo
heeft zuster Nijboer die
kapitein proberen te le
ren. En ook nog „wat
doe je met de dag van
vandaag", ondanks het feit. dat ze
zich zulke reacties best kan in
denken. Niet iedereen heeft ten
slotte zo'n aangeboren interesse in
ook nog een ander leven, dan dat
van jezelf, meegekregen
Samen
Hoe zij Kerst zal vieren in „Zon
negloren"? op dé manier: samen.
„Geen enkel feest, en juist dit
feest, maak je alleen, dat lukt je
Samen zegt zuster Nijboer en
als iemand het kan weten, is zij
het. De meisjes van een zaal op
dezelfde gang gaan dat in
praktijk waar maken. Janny de
Jong (19) uit Voorschoten heeft
de hele zaak daar opgewarmd,
want zij kan uit ervaring vertel
len, dat Kerst op „Zonnegloren"
veel fijne kanten heeft.
Zo zal dus iedere afdeling èn zal
men met z'n allen de 25e en 26e
december gaan beleven. Voor ve
len is deze laatste maand van
het jaar de moeilijkste, dat hoe
ven we u niet eens door te geven.
En nu kunt u misschien, lezend
over een sanatorium en t.b. den
ken: gelukkig dat het tegenwoor
dig met tb. zó erg niet meer is
als vroeger, dat er veel meer pa
tiënten genezen en dat in een kor
tere tijd: het allemaal onderschat
ten (zoals over 't algemeen ge
beurt) is niet juist. Lang kuren is
er helaas ook nog bij.
Juist dan loop je de kans (en
het gevaar) „thuis", waar dat
ook mag zijn, te idealiseren. Op
„Zonnegloren" is me:i daarvan
heus wel op de hoogte. Daarom
temeer is er een groot stuk liefde
nodig, vooral als het december is
geworden... 't Was goed, die lief
de eens van heel dichtbij te proe-
ANK HOVINGH-KRAYC)
de
de
orde van de dag ls, en een gast
vrouw tot en met. Haar geheim:
ze heeft op bed leren leven.-
„Toen ik ziek werd, zei m'n va
der: kind, denk er aan, dat dit
je wereld kan worden. Hij had er
niets sombers mee voor, hij heeft
alleen toen al gezien, wat waar
heid werd". Wel. zuster Nijboer
(„ik had m'n witte kruis en m'n
ooievaartje toen het allemaal be
gon, eigenljk was er veel te wei
nig controle in die tijd") heeft
van dat bed haar wereld ge
maakt. Een zonnig, eigen wereld
je, dat z'n stralen heeft afgescho
ten naar alle kanten. Er was eens
een dokter die tegen haar zei:
jouw beste eigenschappen kunnen
je grootste vijanden wor-
- J1* J iarheid.
den. Ook dat werd
/V. Schout
hoe en zoveel je maar wilt: het
krijgt dan geen werkelijke in
houd", zegt geneesheer-directeur
dr. J. A. W. Berghauser Pont en
'it wat ..Zonnegloren"
al 22 jaar.
Waarom ik
Rust en aanpassing, zo onzet-
tend belangrijk voor patiënten als
deze, bleek een van de zwaarste
opgaven. Frans, kunstgeschiede
nis. toneelstukken schrijven, ver
talen, plezier maken met wat
GAAT U EEN BOOMPJE OPZETTEN?
Voor bet geval u een (kerst)boompje wilt
gaan opzetten een paar tips, Blad-Zij zou
eigenlijk niet compleet zijn zonder tips, vindt
u niet?
Er zijn verschillende manieren om uw
groene boom zo fris mogelijk te houden.
Eentje ervan is: laat geen houten kruis onder
uw boom timmeren (maar neem die twee
plankjes wel mee!) Zit er al een kruis onder,
haal dat er dan even af. U neemt een leeg
conservenblikje en slaat precies in het midden
van de bodem een klein gaatje.
Als u nu een stukje rubber of zoiets op het
midden van het kruis legt, slaat u vervolgens
dit kruis via het gaatje in het blik weer aan de
stam, die u daartoe uiteraard in het blikje hebt
laten zakken. En nu komt het waar het bij deze
tip om gaat: op die manier hebt u een „bloem
potje" voor uw boom gekregen. Steeds als u
de kamerplanten water geeft loopt u met uw
gietertje langs de boom om een flinke scheut
in uw „bloempotje" te gieten, 't Water kan er
niet door heen sijpelen, omdat het stukje rubber
tussen bodem en kryis wel voor een redelijke
afsluiting zorgt. Op die manier houdt u het
groen langer mooi én voorkomt u het uitvallen
van de naalden (dus hel alsmaar vegen....)
Bent u in het (gelukkige) bezit van „Tip-
Parade", dan Kunt u wat nu volgen gaat in
dit boek vinden. Zo niet: als 't feest achter de
rug is en de boom de deur uitgaat kunt u die
het beste midden op een laken zetten, dat toch
de was in moet. De vier punten haalt u naar
elkaar toe en zo vervoert u de boom uw huis
uit. zonder dat u als klein duimpje een spoor
van dennenaalden achter u trekt.
Pas'er mee op
Tenslotte op de valreep nog iets over kerst-
boomverlichting, voor u gelezen in de Consu
mentengids. Hebt u besloten veiligheid boven
romantiek te stellen, dus de echte kaarsjes te
vervangen door elektrische lichtjes, let dan
goed op wat u zich aanschaft! Bij onderzoek is
namelijk aan het op deze dagen zo zacht schij
nende licht gekomen, dat verschillende dozen
met kerstlampjes minder betrouwbaar mate
riaal bevatten. Eén ding moet daarbij wel ver
teld: verschillende van dergelijke produkten
met name van Japanse herkomst zijn niet
in dit onderzoek betrokken, omdat deze één-
seizoensvliegen het volgend jaar bijna nergens
meer verkrijgbaar zijn. Dit zou op zichzelf mis
schien al een bescheiden waarschuwing kunnen
betekenen
dus wèl bekeken. De snoeren bleken (op
na) wel in orde, minder goed gesteld was het
met de stekkers van twee merken. En daar
stekker Inhaerent is aan veiligheid, waar het u
uiteindelijk toch om begonnen is, moet u dus bij
aankoop met name op de stekkers letten. Ver
der ontbrak bij één merk het kortsluitingscon
tact, terwijl bij één kerstboomverlichting, waar
van de stekker al niet deugde, de gloeilampjes
ook niet direkt zo prima waren. Namen kunnen
we u, zoals u weet, niet geven. Kopen in een goe
de zaak met deskundige voorlichting is dus in dit
geval de aangewezen weg. Anders loopt u kans
met Kerst zélf in de donkere dagen te komen
zitten, die daar meestal aan vooraf plegen te
gaan
Op hiin manier
liefde..
jaar met het ™hto"buurvi
Een stukji
baby van tu
stempel van de tuberculose op de
longen, voor de oudste pa-
van 87 jaar, voor iedereen,
n iedereen. Niet alleen de
twee Hervormde predikanten
de nodige zorg en aandacht. Niet de inrichting (ds. D. M. Jalink
alleen, omdat dit
vanzelfsprekend i
geen Kerstfeest maken. Kerst
feest moet e:
geef je een stukje liefde
alles wat je onderneemt. Natuur- Pruis (twintig jaar onderwijzeres,
ds. K. H. Meyer) en dc Geref.
.Je kunt predikant (ds. C. M. van der Loo)
leggen hun hart in de advent- en
Met Kerst Kerstdiensten. Niet alleen de ad
junct-directrice
lijk,
moet wordfen georgani-
bijna grijze haren
seerd, we hebben hier een kleine leerling-verpleegster, nu behorend
driehonderd patiënten, dus u be- tot Zonneglorens top) geeft aan
grijpt.... Maar als je het niet met sfeer wat zij heeft. En niet alleen
je hart doet. kun je organiseren dr. Berghauser Pont zet de sa
menzang in
Gaat u óók eens mee naar de
Zuster J. C. A. Nijboer keuken. Daar geven chef-kok J.
7000 daten in bed' A Huisman en zijn medewerkers
8 dat stukje liefde op hun manier
Ze hakken appelbollen „zoals je
ze nergens proeft, als ik de kans
krijg neem ik er twee" zegt de
geneesheer-directeur. Haantjes
komen goudkleurig uit de oven.
op de kerstpudding kunnen ze
in het op dit punt verwende Enge
land jaloers zijn. En weet: eten
is belangrijk in een sanatorium!
Er wordt wel eens van Kerst ge
zegd. dat het een „eetfeest"
yiEZO, als u n
dat u Blad ZU openslaat, dan
hoop ik dat u ook even kunt
blijven zitten. En langzaam de
ze laatste donkere weken van u
af kunt laten vallen. Drie zon
dagen liggen voor ons, zijn, wie
weet, al begonnen. Na drie we
ken van ploeteren in regen en
duisternis, van druk in de weer
zijn. na al het opvangen van
natte en moede huisgenoten, in
zorg voor kleding en voedsel, in
het toebereiden van het huis.
moeten we nu. met één sprong.
Kerstfeest vieren.
hAT is me te kras. en u!
Het zal me tenminste een
troost zijn als het u ook niet
meevalt. Vóór de Kerst ben ik
altijd draverig en dat kun jc
op Kerstmorgen niet ineens stil
ctten. Vooruit jongens, alle
maal mee naar de kerk. nee
niemand zorgt intussen voor
vaat en koffie, veel te jam
mer als je de dienst mist,
straks wassen we wel af. En
straks koken we en straks be
gin ik eens aan alle lectiiur
die ik achter ben en straks
ga ik dat spelletje dat mijn
dochtertje op Sint heeft ge
kregen, eindelijk eens met haar
spelen, en dan hoop ik ook nog
die en die te schrijven en
d'-1 riog zingen, en bezoek ont
vangen. want aan de Kerstdagen
is voorlopig geen einde. En zo
merk je haast met dat je niet
met draven kunt ophouden. Ge
lukkig zijn ondertussen tegen
krachten aan het werk gegaan.
Bijbelwoord cn Kerstlied hebben
al de drukte toch de weg ge-
schien volgend jaarmoet je t
vonden
worden in deze welvaartstijd. Dat zakdoek?... proef dat kerstbrood
het meer de dagen van bout en eens.... UtaÉriMÉjriBrig
banket, van kransjes in overladen ker niet
bomen en van wijn bij het diner schien
zijn. dan de dagen waarop we stil tje een
moeen staan bij wat Kerst in met et
werkelijkheid betekent. In een
natorium leeft men echter
krijg je bij je eigen bak-
En dan gaan ze mis-
amen hun over-buurvrouw-
hele fijne Kerst toewensen
met een „dat het maar een zoon
mag worden". Er is namelijk
kans op dat die zo rond dc Kerst-
aaltijd naar maaltijd, het zijn dagen haar babytje krijgt. Een
punten, ejke dag weer, het dochtertje heeft zc al. misschien
nu een zoon. Het zwarte haar en
wat donkere gezicht op het kus
sen. zegt ze met een „r", die
mede haar Indische achtergrond
duidelijk maakt: ,,'k zal het wel
niet bij me mogen houden.
„wat eten we" krijgt
cent dan normaal. Dat weet óók
chef-kok Huisman, vandaar
Zetje omhoog
Loop tuisen de d.ens.en !n de i
magnifieke nieuwe kerkzaal
.Zonnegloren" door
de
verschillende afdelingen. U zult heeft.
strijkt onbewust met haar
hand over de sprei, daar, waar
het kindje nu nog wél bij zich
er hoofden vinden die met de
verpleegsters in ille opzichten het
heldere kaarslicht laten branden.
En die soms in oktober al begin
nen een goed Kerstverhaal op te
zoeken, dat 'a avonds op zaal èl-
7000 Dagen
Eén patiënt, zuster J. C. A.
Nijboer. zal helemaal alleen wak
ker worden als haar gezonde col
lega's buiten Kerst zingend aan
gedachten,
ais net ware mee-gedraafd. En
nu wint een stille stem aan
kracht. Maant tot rust. Want
Kersfeest is rust. Liefde Gods
is tot ons gekomen, en wat is
liefde ooit anders dan rust. God
begon met liefde cn dus met te
rus'en. In de verwarring der tij
den. in misverstand, ja in wan
begrip allerwege. gee't Hij Zijn
liefde gestalte in Zijn Zoon.
Daarom laten we. naarmate we
open gaan voor Gods rust. stil
letjes aan het draven achterwe
ge. laten we de handen vallen
Wc behoeven er niet ons best
voor t' doen. die stille kracht
werkt wel door. En zo wil ik
ook met de Open Brief cn met
u samen de Kerstdagen binnen
wandelen. Niet draven.
TTEBT u vroeg mej. N. mij een
aa week geleden in een brief.
nu wel een eigen leven met al
die bezigheden. Je ziet zoveel
vrouwen na hun huwelijksdag zo
weinig „eigens" meer hebben
Ook vind ik dat er mensen zijn,
ook ongehuwde, die maar ge
leefd worden. En als er zoiets
is als een eigen en tegelijk een
vrij leven, is dat leven dan te
omschrijven? Begrijpt u mij?
Soms ontmoet ik mensen die
me de indruk geven veel beter
dan ik hun leven in de hand te
hebben, ze zijn hun leven, ze
lopen er niet ach
teraan te hijgen,
er gebeurt niet
iets dat ze niet in
hun macht heb
ben. Ik vraag me
af: hoe speel je
dat klaar. Hangt
het samen met
een aangeboren
vlotheid, met mi
lieu. met een van
huis uit meege
kregen „dat-doe-
je-zo"?
Als mijn vraag
u raar voorkom I.
slaat u hem maar
Nee. ik sla hem
beslist niet over
Want ik weet wel
zeker dat heel vee
vooral deze vraag af
zich voelen opkomen. Je verge
lijkt. Je kijkt naar wat je alle
maal doen moet de hele week
waar geen minuut voor jezelf
tussen zit. Jc ziet dat de een zo
veel meer kan dan de ander: Zo-
bij
zeggen dat je heel wat levens
die je zoudt willen hebben en
geïdealiseerde pefsonen die je
zoudt willen zijn, laat vallen,
gerust en blij omdat God ook
wel door jezelf zoals je bent.
wil schijnen.
Y^ROEGER, ik zal ongeveer
twaalf jaar zijn geweest,
kregen we een nieuw meisje in
de klas Uit Indië. Hoewel zij
ouders had die
van boerenaf-
haar vader een
eenvoudig hoofd
der school was
geweest, had ze
iets exotisch.
Grote. bruine
stig gezichtje.
Nog dc matte
teint van een
kind dat pas uit
de tropen komt.
Iets waardigs in
houding en bewe
ging, als had ze
haar gebaren en
de wijze waarop
ze daar in die
oude schoolbank
zitten, afgekeken van
n die in een andere, gra-
mezelf niet i
gezonde jeugd het
verering.
EN zo gaan wij ons hele leven
verder. Telkens vervallen
wij weer in vergelijkingen en
telkens leren we er een beetje
bij. Dat duurt ik zei het al
eens. mej. N. een héél le
ven. Leven is een krachtsin
spanning, jezelf zijn ls een
krachtsinspanning en wat is
per slot gelóóf anders dan
een krachtsinspanning. Pas bij
geloof voel Je dat Je in wezen
bestemd bent krachten te ont
plooien en „van kracht tot
kracht" voort te gaan. Eigen
leven is jóuw leven, volop aan
vaard en door die aanvaarding
vrij en blij. En beide samen,
krachten ontplooien en aanvaar
den wat men mag doen, geven
ons weer de altijd terugkeren
de zin van ons leven: vrij is
men alleen als men dient.
Laat niemand geloven dat dit
voor mij verheven gedachten
zijn zonder meer. Dat volop
mens zijn is soms een harde
zaak. „Heb ik het verdiend zo'n
leven te hebben, zo lichamelijk
te tobben, en geestelijk zo'n ver
beten gevecht te moeten leve
ren" heeft zich cn ik met
haar wel eens iemand in de
ze vriendenkring van ons afge
vraagd. Is dit mijn leven, is er
niet een ander voor mij. waar
in ik blijder. liever zou zijn.
zonder die eeuwige onvree?
Wij hadden eikaars vertrouwen
als maar weinig mensen. Toen
dagen tegemoet ging.
veel i
Nu ga ik niet een definitie ge
ven. alsof er iets omtrent die
uitdrukking vast te stellen is
Maar k zeg gewoon dat een ei
gen leven, een vrij leven, en
wat wij maar mogen verstaan
onder die vage aanduiding van-
je, dat
daar zit muziek In
besef een leven is
voor de persoon in kwestie van
dag tot 1 g helderder wordt hoe
God hem hebben wil.
Met zijn speciale gaven. In
werk. in huis. Daar waar je
neergezet wordt. Niet door een
gril van omstandigheden maar
door de liefde Gods. Dat wil
de (zoals ik). Zc trok nergens
in overmoed de bel uit het huis
als ze voor haar moeder een
boodschap moest overbrengen
aan een mevrouw van de Vrou
wenbond (zoals ik), ze was niet
lang en sprietmagcr met schoe
nen die snel in de richting van
maat 40 gingen en zij had niet
van die gekke, groene ogen die
het lachen niet konden laten tot
ergernis van de onderwijzer
nee. zij had alles afgepast, keu
rig en lief. en een maand lang
heb ik hevig gewild dat ik haar
was. Ik liep ingetogener en ge
ruislozer, ik hield m^jn hoofd
iets kwijnend bij het spreken
en kende de les onberispelijk
Tot ik na een poosje helemaal
hoe zou het
k33"- en Jij. ben ie wat uitge
rust? En had niet haar man
een door haar omstreeks Pink
steren begonnen brief aan mij
gevonden, ik zou nooit geweten
hebben dat zij op die vraag
al geen antwoórd meer kon se
ven God had gezeed- „Rust
elders. Bij Mij." Ik heb daarra
Open Brieven geschreven zoals
jc eten kookt, het moet. Maar
soms dacht ik: „o. o, waar be
moei ik me mee" Zeg het niet
hier Zeg het God En rust daar.
jn^Hem^ vóór alles - Heerlijke
