STEEKJE
STEEKJE
van lespapier
Open briel
■laak 'n gal in plastic-emmer
ZIT
196
ZATERDAG 9 DECEMBER 1961
na
Initiatief
van
Cécile
Dreesmann
Enige maanden geleden heeft
- zoals wij toen schreven de
isumentenbond een onderzoek
igesteld naar de eigenschappen
i aantal centrifuges. Hoe
tstekend bepaalde centrifuges
uit het opgemaakte rapport
loorschijn kwamen: één min-
prettige eigenschap hadden
•bijna al die droog-apparaten,
JÖeraan de centrifuge, zodat er
frten teiltje gebruikt moet worden
het water in op te vangen.
c. j>j Doe het eens anders, zo advi-
t- fleerde toen een praktische huis-
%trouw. Maak in een plastic em-
ïrtner een gat ter hoogte van de
ian de emmer de uitmonding
^.jan de tuit wordt afgetekend,
»?taarna dit gedeelte kan werden
(ingesneden. Hierbij moet de
vtmnmer natuurlijk eerst tegen de
tuit worden geplaatst, anders zit
u met een te hoog of een te laag
igat. Bij het centrifugeren kan
het water dan via het gat in de
tus- tmmer lopen. Weliswaar doet
eld-
dan nog maar een gedeelte van
de emmer dienst, maar het wa
ter wordt nu tenminste zonder
morsen afgevoerd, terwijl daar
naast een emmer door het heng
sel gemakkelijker weg te dragen
is, dan een teiltje.
Hel atelier berieden.
Nadat we een paar weken geleden de heer C. Jongsma, die
vele jaren de bloemen- en plantenrubriek op deze pagina
met zoveel zorg heeft samengesteld, hebben uitgezwaaid,
willen wij nu graag mevrouw A. C. Muller-Idzerda aan u
voorstellen. V'ij vinden het namelijk bijzonder plezierig, dat
zij van nu af aan om de veertien dagen deze rubriek voor
„Blad-Zij" gaat verzorgen. Mevrouw Muller is (zo getuigen
haar boeken wel) niet alleen een deskundige op dit gebied,
maar tevens iemand die op echt vrouwelijke manier door
bloem en plant een bepaalde sfeer in huis kan creëren.
Hopenlijk zult u daar in üw huis de vruchten van kunnen
plukken En om haai dan nu zélf aan het woord te laten:
DE VRUCHTEN van de herfst
Wanneer de bloe
men schaarser en
duurder worden
biedt de natuur
besdragende hees-
ook In huis voor
Eén enkele tak
in een kruikje of
oude fles kan in
zijn soberheid soms
als .blikvanger
wedijveren met een
bewerkelijk bloem-
stulije! Probeer er
oog voor te krij
gen en bedenk dat
de vorm van de
dikwijls bladerlo
ze takken in elk
geval een vaas met
nauwe hals recht
vaardigt. Mis
schien staat er er
gens in een verlo
ren hoekje nog wel
een oud soyakruik-
je, een likeurflesje
of een mandfles op
zo'n herfstdecoratie
te wachten!
Zorg steeds dat de bestak
minstens twee keer zo lang is
als de hoogte van vaas of fles.
Te korte takken maken een
domme indruk. Naar gelang van
de min of meer decoratieve
vorm kunt U van één tot drie
takken gebruiken.
By het verwerken van meer
dere takken bouwt U Uw stuk
je in driehoeks verband op. De
langste tak zet U achteraan in
het midden, de rechter snijdt
U wat korter af en de linker
nog weer korter, zodat een on-
gelijkbenige driehoek ontstaat.
Een dergelijke asymmetrische
schikking is altijd in evenwicht.
Stel dat U maar één tak hebt
kunnen bemachtigen en dat de
hals van de vaas iets te wijd
is, waardoor het effect verloren
gaat. Snijdt dan van de houtige
steel een of meer stukjes af en
steek deze als spietjes achter
de tak en tegen de hals. Is dit"
nog niet voldoende, dan k'int U
een wigje maken, door een
kant te splijten. Uw
tak er daarna tussen plaatsen,
zodat hij niet kan wegzakken.
Nog een manier om heester-
takken op hun plaats te hou
den is een T-vormig stukje lood
of bladtin, dat altijd weer dienst
kan doen. De korte armen van
de T worden om de steel ge
slagen en de poot aan de achter
zijde over de rand van de vaas
gebogen, waardoor de tak
muurvast zit. Het lood of tin
kan daarna met een blaadje
gecamoufleerd worden.
Zet uw bestakken liefst in
water met chrysal (bij elke
bloemist verkrijgbaar), waar
door ze langer houdbaar zijn.
Weliswaar rijpen de vruchten
dan nog verder na, maar hun
uiterlijk is toch heel wat fris
ser, dan wanneer ze. droog be
waard, door de droge kamer
lucht rimpelen
A. C. MULLER-Idzerda
De ontbijtboel... bedden op
maken.... stoffen en eventueel
zuigen... de twaalfuur-boterham
's middags wat strijken of
verstellen.. boodschappen
doen... koken... afwassen.... en
dan is de dag weer om. Zo gaat
dat met een kleine variatie el
ke dag weer, tenminste, bij de
meesten van ons. Want dit is
toch het gemiddelde dagpro
gramma voor haar, die vol
gens de wet „geen beroep"
hebben, maar gewoon huis
vrouw zijn. Maar als u dan aan
het einde van die dag de ba
lans eens zou opmaken en u af
vragen: wat blijft van al dat
werk over, dan luidt het ant
woord: niets. Want practisch
alles, wat we dagelijks doen,
wordt toch weer ongedaan ge
maakt. Het keurige bed ligt er
de volgende morgen weer net
zo bij als toen u er de dag ervoor
mee begon, 't Gaat er eigen
lijk in hoofdzaak om de boel
thuis zo te houden, als het is...
Of: misschien trekt u 's mor
gens de deur achter u dicht om
ja, dat is voor mij moeilijker te
omschrijven, want de beroepen,
waarin vrouwen tegenwoordig
werkzaam zijn, lopen niet alleen
sterk uiteen, maar zijn legio. Wel
licht kunt u "s
avonds wél zeggen,
r overblijft". al zou
uw werk zelfs in
een of andere kast
worden opgeborgen
en na een tijdje
naar een stoffig
archief verhuizen.
|gï (dan wel dienen
i_.i e, om er dg aardap
pelen in te pakken
om bij mezelf te
blijven....) u kunt
iets laten zien.
- Voor de huis
vrouw, zowel als
een baan, heeft Cé
cile Dreesmann iets
willen doen. In het
eerste geval is haar
uitgangspunt voor
de huisvrouw een gelegenheid te
scheppen iets te creëren, dat blijft.
Voor de andere categorie kan
dit op eigen initiatief bezig zijn
met iets zo volkomen anders een
fijne afleiding zijn, een rust ge
vende hobby, Waarbij niet veel
komt kijken. Nu u de naam Cé
cile Dreesmann hebt gehoord,
weet u misschien gelijk waar het
om gaat... borduren! En wel v a
de schriftelijke weg... een schrifte
lijke cursus in borduren dus. Een
tijdje geleden is zij hier als eni-
zitten
sus haar eigen stempel mee te
geven: die van borduurkundige
bij uitstek. Schrikt u voor het ge
val u niet ..twee rechter handen"
hebt nu niet. het gaat mevrouw
Dreesmann niet om aller-ingewik-
keldste zaken, nee haar bedoe
ling is de grondslag te leggen
waarmee u later alle kanten uit
kunt. Het is al evenmin haar be
doeling u iets te leren, dat u nog
van de lagere school kent. Cécile
Dreesmann óók bekend van
haar radiopraatjes heeft na
melijk haar lessen aangepast aan
deze tijd; wie zich ervoor inte
resseert leert min of meer bor
duurwerk te maken, dat het pre
dikaat ,,20e eeuwse kunstvorm"
zou kunnen meekrijgen.
Basiscursus
Zij heeft daartoe een basiscur
sus ontworpen van twee maal vier
lessen. Met de toegezonden ma
terialen, garens en naalden kunt
u op een merklap via een schrif
telijke handleiding aan de gang
gaan en na afloop van die vier
lessen (elke maand één) wordt de
merklap opgestuurd, bekeken en
beoordeeld.
Gedurende de tweede cursus
worden er weer twee werkstuk
ken gemaakt, waarbij dezelfde
procedure wordt gevolgd. Al be
zig zijnde hiermee heeft u intus
sen zoveel opgestoken, dat u na
afloop van de cursus zelf verder
kunt gaan met wat u steek voor
steek in een opbouwende volgorde
hebt geleerd. Het zal van uw ei
gen creativiteit afhangen in hoe
verre u daarna zelfs vrijer kunt
gaan experiménteren....
't Gaat dieper
Omdat we zélf (u mag het best
weten) sinds jaren niet meer
aan zelfs de eenvoudigste kruis
steken zijn toegekomen. hebben
we de initiatiefneemster van de
ze originele en zo typisch vrou
welijke cursus eens opgezocht in
haar atelier aan de Amsterdam
se Anna Vondelstraat 1, al was
het alleen maar om geen domme
dingen over die moeilijke kunst
van apart borduren te vertellen...
Al pratend met Cécile Dreesmann
kregen we echter de indruk, dat
zij met die lessen nog iets anders
heeft voorgehad, dan slechts de
mogelijkheid te scheppen andere
en iets gezelligs en leer-
te bieden, 't Gaat zoge
zegd wat dieper.
Manchetten
we. eerlijk gezegd, verwacht ie
mand te ontmoeten, die paste
bij het beeld, dat je je onwillekeu
rig van een borduur-deskundige
maakt. Fijne priegelsteekjes,
snoezig handwerk, dikke boeken
over de kunst van het borduren...
daar hoort een „dametje" bij in
een rechte stoel met keurige, af
gepaste manieren, die direkt ziet,
dat de twee witte manchetten on
deraan de mouwen van de gaste
niet goed er op zijn genaaid, om
dat er iets met de punten van die
manchetten niet klopt Nu heeft
zij die manchetten, de onze, ook
wel gezien alleen pas na een
tijdje. En in een rechte stoel zat
ze helemaal niet, in gemakkelijke
kleren praatte zij zittend op een
bijna twee meter breed divanbed,
lekker met een paar kussens in
de rug en de benen recht voor
zich uit (op die bank dan. En
dat met een aparte, lage stem,
die meer bij mevrouw Drees
mann als de (uitstekend!) paard-
rijdster past, dan bij iemand met
linnen en strengetjes zij. Een op
vallende combinatie: het atelier
beneden met al die verfijnde
handwerken, en de kamer boven,
waar over datzelfde handwerk
wordt gepraat zonder dat je in
de verste verte de ontwerpster
ermee kunt associëren.
Al 50 keer
En hiermee zijn we weer bij
die cursus gekomen. Eigenlijk
heeft deze dochter van wijlen de
president-o
komt aan het persóónlijk lesge
ven. Met dit lesgeven, eerst aan
een viertal kennissen, nog geen
jaar later aan meer dan driehon
derd geïnteresseerden, is het ei
genlijk begonnen, na haar oplei
ding aan de Royal School of
Needlework in Engeland. Het
waarom, hoe en daarna zullen we
maar laten schieten Ze zegt het
zonder tierelantijnen en pose als
ze even naar voren brengt al
meer dan eens (misschien wel
50 keer) geïnterviewd te zijn.
Ook wij hebben, naar aanleiding
van een door haar geschreven
boek, wel eens iets over die ach
tergrond verteld. Nu willen we
even stilstaan bij een soort twee
sprong van mevrouw Dreesmann,
waarbij ze echter weet. welke
weg het worden zal. En dat zal
niet het vervolg op de weg zijn,
die ze nu al geruime tijd heeft be
wandeld. Van een „praktiserend"
borduurkundige, wordt ze een
„schrijvende", waarbij haar crea
tiviteit zich nog meer dan thans
gaat richten op andere dingen.
Met dit laatste is zij al een tijdje
bezig.
Kaarsen
Kijk maar eens naar de aparte
kaarsen, die zij voor een Duitse
kaarsenfabriek heeft ontworpen.
Zoals dat lange witte exemplaar
met onderaan een randje van
fleurige parafine bloemen in al
lerlei tinten; of die dikke rode
kerstkaars, versierd met een guir
lande van dennegroeD Aparte
presenteerblaadjes. ontworpen
voor emaillewerk. een hoogst
originele decoratie voor een wit
metalen snipper- en prullenbak,
spelen met pailletten het zijn
er evenzovele voorbeelden van.
Maar hoofdzaak voor Cécile
Dreesmann in ..new look" is een
omvangrijk boek, een soort stan
daardwerk. dat haar wellicht ja
ren zal kosten. Ze zal er zich on
herroepelijk vandaag of morgen
min of meer voor gaan opsluiten
in haar pas betrokken huis in
Laren, een oude boerderij, die
van binnen (naar eigen ontwerp)
een modern gezicht heeft ge
kregen. Het zal een boek
worden over de geschiedenis van
de vrouwelijke handwerken, de
achtergronden ervan, de verban
den onderling, de sociale en ge
ografische elementen daarbij, de
overeenkomstige invloeden, kort
om een kunsthistorisch werk op
het gebied van de borduurkunst.
Eén geheel
Natuurlijk, er bestaan wel eni
ge beschrijvingen, die echter
zo'n stukje geschiedenis per de
tail weergeven, zoals een beschrij
ving over het Turkse goud bor
duursel, en andere uitingen van
de borduurkunst. Daar houdt het
evenwel bij op. Mevrouw Drees
mann nu wil al die onderlinge ver
banden. die nog nooit in één
boek zijn samengevat en nog
nimmer als één geheel zijn be
schreven. zwart op wit gestalte
gaan geven. Vraag niet wat voor
werk daarin gaat zitten. Al haar
persoonlijke ervaringen en stu
dies, opgedaan op haar vele rei
zen (een paar weken geleden zat
ze nog met vijf meisjes rond het
borduur-raam in Tenerife, drie
dagen lang om het hoe en het
waarom te ontdekken) worden er
in neergelegd. Uit bronnen kan
ze niet al te zeer putten, 't wordt
dus geen encyclopaedic, samen
gesteld uit reeds bekende gege-
veps.
Toekomst
andere zaken zal moeten laten
schieten, heeft zij die schriftelij
ke cursus samengesteld. Ener
zijds met een wat sociaal getint
doel, daarnaast vooral om de weg
borduren ,,a la Cécile Drees
mann" niet af te snijden.
C.D.: twee letters die voor ken
ners een begrip zijn en voor niet-
wetenden soms Dior betekenen
(zoals laatst een mevrouw ver
rukt uitriep, toen zij een zakdoek-
Je met deze initialen cadeau
kreeg AI ziet het er, zuiver
practisch bekeken, voor de zak
doekjes en de vele andere artike
len misschien in de nabije toe
komst niet zo rooskleurig uit,
voor de wat verdere toekomst
wordt de „new look" Cécile
Dreesmann nog meer, dan zij al
was... een deskundige, om het
woord wetenschappelijke niet
eens te gebruiken.
Stofzuiger vervangt „slaap kindje slaap'
„Het klokje van zeven uur en dus.is voor heel wat
kinderen steeds weer het sein zich al of niet onder te
genstand naar bed te laten brengen. Moedcrs-met-tijd
hebben gelukkig óók nog de gewoonte dit radio-slaaplied
je uit te breiden of te vervangen door een meer per
soonlijke compositie: het zélf gezongen slaapliedje. Maar
ondanks deze en nog andere mogelijkheden op dit ge
bied, blijven er kinderen, die op de daartoe bestemde
lijd hun ogen maar niet willen dichtdoen. Ze woelen en
draaien, roepen om water, spelen of verzinnen van alles
en doen hun uiterste best om zo lang mogelijk wakkr
te blijven.
Moeite ermee? En een schor- gevecht om hem zover
re keel gekregen van het „slaap, te krijgen. Tot ze op
kindje slaap" dat aan zeggings- zekere dag eens de
kracht verloren schijnt te heb- stofzuiger aanzette, kort
ben? Probeer het dan eens met nadat ze de jongeman
....de stofzuiger. Een Engelse naar bed had gebracht,
moeder geeft u dit advies (via Wie schetst haar ver
haar damesweekblad „Woman's bazin# toen ze ont-
Realm") en wie wefet helpt u de- dekte, dat het ventje
ze tip in één keer van alle na- geen minuut later sliep als een de knaap slaapt een gat in de
righeid af. Het zoontje van de- groot boeket rozen? middag. Ook 's avonds valt
ze Engelse moeder nu weigerde Sindsdien is het in-slaap-ko- bij het gezoem van het zuigap-
alsmaar te gaan slapen. Voor- men geen probleem meer. Zo- paraat in slaap, 'n Idee voor be-
al 's middags leverde mama dra mijnheer onder de dekens zitsters van „moeilijke sla-
dag na dag weer een verbeten ligt gaat de stofzuiger aan en pers"?
En dit laatste heeft te maken
met de mevrouw Dreesmann, zo
als we die (een beetje) hebben
leren kennen tijdens een prettige
babbel in het witte huis aan de
Anna Vondelstraat. Nu hadden
allereerst hard roepen, want
goede man heeft dit jaar de
Open Brief bezocht. Ik roep wat
hard, omdat hij al weer zo ver
weg is en ook omdat u zult zeg
gen: begint ze daar nu nog eens
over? Dat hebben we gelukkig
achter de rug. Of (en het viel
me op dat steeds meer mensen
zo praten): doet zij daar nog
aan? Wij geven cadeautjes met
Kerst hoor. Of wij gaan naar de
wintersport; aan zo'n dure Sint
heb je niets. Of: och bij ons ge
looft niemand er meer aan, ik
zeg tegen de jongens: kom, we
gaan een avond uit, en ik haal
wat lekkers in huis, geen onzin
GEEN ONZIN. Sinterklaas is
onzin. Ja, in zekere zin is hij
onzin. Maar daarom ben ik nu
juist zo dol op hem. Ieder mens
wordt in de gelegenheid gesteld
te doen wat hij ook laten kan,
en dat is eigenlijk de waarheid
omtrent feestvieren.
Neem nu eens de Sint uit de
Open Brief. Uit louter gekheid
heeft „hij" me ik weet wel
wie je bent, rakker! een scoo
ter van plastic en twee zuurtjes-
flesjes, zulke waar kinderen win
keltje mee spelen, gegeven. In
een lang, gek gedicht wordt mij
opgedragen schrijf- cn sprcckpil-
letjes te slikken en mij op de
scooter van de ene bezigheid
mijns levens naar de andere te
begeven.
Allemaal onzin. Goed om aan
de kinderen te geven die de
scooter direct slipbochten laten
beschrijven op de tafel en met
de flesjes knoeien bij de kraan
in de keuken. Voor mij wat let
ters op papier, en de mens daar
achter. En ik zie haar: practisch
alleen op de wereld, ongehuwd,
jong en energiek, een vrouw met
een zelfstandige werkkring, en
taak die heel haar hart heeft.
En waar zij ook Sinterklaas zal
mee-vieren, bij familieleden of
kennissen, die avond dat ze aan
haar „onzin" begint, is ze alleen.
In haar kamer, haar eigen
klein domein, spelen haar fanta
sie en levenslust tikkertje om de
tafel waaraan zij zacht zit te gie
chelen: zij zal Christine eens pla
gen!
Wat een prestatie! Ze had het
honderd keer kunnen laten tegen
één keer doen. Zij heeft tien keer
gedacht: Chris vindt me idioot,
maar de gedachte dat ik toch
ook ergens een klein dwaasje
moet zijn heeft haar de hele mik
mak doen inpakken en wegstu
ren: vooruit!
Kijk, dat is nu een feest. Die
kleine lach, niet duur en verhe
ven. maar levensecht omdat zij
bij de ander vertoeft. Goed zo,
Sinterklaasje, en dank u! En laat
ieder die niet feest kan vieren,
van u leren.
Feestvieren. Een oma
ik mag u toch zo noemen,
mevr. C. schreef me de vorige
week: „Gaat Sint Nikolaas er
een beetje uit? Dat zou mij spij
ten. Tot mijn verbazing hoorde
ik dezer dagen een jonge vrouw
met een dochtertje van bijna
drie jaar tegen mijn dochter bij
wie ik logeer, zeggen: wij vieren
het maar niet. dit jaar. Zij (het
kind) snapt het toch nog niet als
we haar niet wijzer maken, en
ons komt het met allerlei uitga
ven niet zo gelegen. Oma schrijft:
.Kwam het óns vroeger gelegen?
Had je ook niet je verdriet en
zorgen en kon je het geld (al
ging het heel wat zuiniger dan
nu) ook niet best voor wat an
ders gebruiken? Is deze tijd niet
arm aan geluk, terwijl toch de
meeste mensen het beter hebben
dan zij als kind gewend waren?"
Er zullen meer zijn die als deze
oma denken. Toch mag je, nu
ik even doormijmer, bedenk ik
dit, aan een paar gevallen
nooit je tijd afmeten, al treft de
toon van het uitgesprokene je
even als eigentijds.
VROEGER ZIJN er ook vest
en zeker mensen geweest die
het uit gemakzucht niet deden en
wie weet nog een bijbelwoord op
hun houding van toepassing wis
ten. Per slot is een Sint een hei
lige. En zo blijven er altijd soor
ten mensen. Niet-mee-aoen-ers.
En levenskunstenaars. Mensen die
van een kleinigheid een feest ma
ken en mensen die de spontaan
ste daad nog met achterdocht be
groeten.
Maar wat is nu van onze tijd?
En waar moeten we tegen in
gaan? Ik geloof dat het tegen dit
is: dat men „geluk" altijd elders
zoekt. Dat geluk een radio in je
auto zou zijn. en laten we dan
verder niets aan Sint doen. je
hebt er toch niets aan. Dat ge
luk die blouse in de etalage zou
zijn. cn verder komt de hele zaak
me niet gelegen als ik die blouse
maar heb. Dat geluk zou zijn
een kind te hebben, ja zeker,
maar dan moet dat kind ook du
re spulletjes, plissé rokjes, cn
laarsjes, anders steekt het af, en
natuurlijk is dan iedere „onzinni
ge" uitgaaf er een die achterwe
ge blijft.
Als Ik naar dat geluk kijk, wijs
ik het af. Niet omdat ik zoveel
beter ben. Maar omdat geven zo
fantastisch heerlijk is vergeleken
bij hebben. O, o, ik geloof dat de
Sint ons nooit gelegen is geko-
Eén keer overgeslagen,
zonder. Als u me kende, zoudt u
het ook zeggen. En nu? Waar is
het? Weggegooid in een harkje
drie penselen en tubes verf, wan
ten en de Scheepsjongens van
Bontekoe. Opgegaan in rook van
drie doosjes sigaretten in feest-
verpakking, weggerold op rol
schaatsen, vergt uizetd in al het
serviesgoed dat door de jaren
heen door ons is aangeschaft en
weer gebroken. Wat een feest is
er mee gekocht, en wat een her
inneringen.
1V/TAAR, OMA. hoe moet ik dat
1V1 diegenen duidelijk maken
over wie u schrijft. Die zo vaak
nog spelen met hun kind alsof zij
nooit voldoende met poppen heb
ben gespeeld. Die met hun auto-
tje langs de wegen rossen alsof
ze nooit als kleine jongens uit de
benen gekund hebben. Maar dat
is ook zol Millioenen kinderen
groeien op in honger en gebrek
maar even zoveel groeien op in
een niet leefbare ruimte. Of is
het soms niet een rare wereld
die de jongste, beweeglijkste ca
tegorie van onze samenleving: de
jonge gezinnen, doet wonen in
hokjes van kamers, vaak nog
hoog in de lucht ook. Is het geen
nood. mensen samengepropt in
gebouwen waar de een om de
ander alles moet laten wat hem
zijn huis tot een oord van ont
spanning zou moeten maken: la
chen. zingen, uitrazen, heen cn
weer lopen het ruziën van de
kinderen, het gekras van specl-
Joed op de vloer, het draven?
a. feest IS een raadsel, want
deze wereld is niet voor feesten
geschikt. Het paradijs was een
feest. Daar bekommerde geen
van de schepselen zich om de
vragen van zin en onzin. Die
woorden bestonden niet. Zij wa
ren vervuld. Want wie naar God
gekeerd staat, ziet in al het zijn
de de bedoeling.
Maar het paradijs verloren wij.
Rouw en bederf, misverstand en
misère slopen in alle menselijke
verhoudingen.
Toen richtte God een feest aan
en zei: „Troost, troost, mijn
volk", arm in rijkdom en hulpe
loos bij feestvieren, niet in staat
deze schepping zinvol te hante
ren: Ik zend u mijn liefde. Daar
begint alle feest: bij liefde. God
herschiep het paradijs en Jezus
Christus, tot mens geworden lief
de Gods, kwam temidden van
ons. Wat denkt u. met eerbied
gesproken: dat het God gelegen
kwam ons in ons geknoei, Zijn
Zoon te geven? Ieder mens zou
zeegen: nee Maar God zei: ja.
Midden in de winternacht ging
de hemel open.
CHRISTINE
Heb er een móóie naam blj-
gekregen... mevrouw
tje! („Zo noem ik u altijd in
gedachten") schreef de leze
res die deze aanhef boven haar
brief zette, er nog bij... Toe
maar, terwijl ik nooit postwis
sels van een tientje verstuur
voor deze rubriek! Slechts een
boek, dat echter in de prak
tijk méér geld waard blijkt te
zijn, omdat het zelfs voor geen
goud te koop Is... 't Is slechts
ie verdienen, zo u weet. Zou
deze lezeres soms déze pagina
en een damesblad door elkaar
hebben gehaald? Kan best,
'k krijg wel meer tips, die zó
uit de damesbladen zijn ko
men wandelen... soms zelfs,
zonder dat ze een nieuw boed
ie op hebben, als u begrijpt
wat ik bedoel. Nóg duidelijker
gesteld: ze zijn niet eens een
beetje herschreven, maar woor
delijk hetzelfde. Niet, dat dé
ze lezeres uit een dergelijke
bron heeft geput, laat ik me
haasten dit er gauw bij te ver-
lellen. Maar dit „mevrouw
tlp-tlentje" was wel even een
aanknoopbare gelegenheid om
ji. <in.hart wat
„INO AKERTJES"
paar
En dan nu uu6
„inhakertjes", ondanks
feit. dat vorige week de ru
briek niet is verschenen en we
eigenlijk de ontstane schade
wat in zouden moeten halen....
Daarom gauw gezegd: nu u
misschien een tot foto-album
omgetoverd schetsboek cadeau
hebt gegeven met de Sint, is
het zaak er even op te wijze
dat die schetsboeken geen dun
papierentussenblad bevatten.
Plakt u de foto's in het boek
(vaak te prefereren boven fo
to-hoekjes, omdat „belangstel
lende familieleden" graag
zo'n fotootje van vroeger er uit
gaan lichten....), leg dan voor
lopig een paar zakdoeken of
zoiets tussen de bladen. Anders
kan de zaak aan elkaar gaan
kleven en is de narigheid met
beschadigde foto's niet te over
zien. zo heeft (helaas) een le
zeres bij ondervinding!
Een mevrouw uit Leiden die
mij om advies vroeg, wil ik
antwoorden: stop ze eens in de
wolblank, meestal knappen ze
daar van op. Vervolgens kunt
u nó het wassen zo nu en dan
bij het spoelen een scheut
spiritus aan het water toevoe-
gen. Is goed tegen het geel
worden! Tenslotte nog tegen
rammelende deuren: naast pu
naises kunt u ook een stukje
schuimrubber of -plastic bo
ven en onderaan de deurrichel
bevestigen, b.v. met een stuk
je plastic plakband. Helpt vol
gens deze briefschrijfsters
PAS OP
Om te voorkomen, dat u
eenzelfde ongelukkige ervaring
heeft als mevrouw J. C. du I
uit Rotterdam, raadt zij u aan
bij een flink brandende kachel
dc stofzuiger, waarmee u aan
het werk bent, niet met dc
blaaskant in de richting van
de glazen ruitjes in de haard
laten staan! Kunnen ze ineens
springen en dat's niet zo leuk.
SNERT-BABBELTJES
't Is weer tijd voor erwten
soep, dus... smeer tegen het
aanzetten de bodem van uw
pan eens met margarine in
voor u begint te koken en kle-
verij of zelfs aanbranden is er
niet meer bij. aldus mevrouw
W. Nelleke-Jilleba uit Dordt.
Gebruikt u voor die soep
slechts de helft van een selde
rijknol. van de andere helft
kunt u selderijsla maken bij de
boterham. Meekoken in de soep
iplm. 10 min.), koud laten wor
den. in stukjes snijden en ver
der als sla afmaken. Heerlijk,
verzekert u mevrouw A. F.
Rotteveel uit Leiden, die u er
ook nog attent op wil maken,
kunt bewaren door de aange
sneden kant met margarine in
te smeren.
VERSTELLEN ÈN
RODE KOOL
Wist u, dat u geen lelijke
handen krijgt bij het doorsnij
den van een rode kool als u
die kool al snijdend zo nu cn
dan een tijdje goed onder de
kraan houdt? Gelijk uw han
den spoelen en geen problemen
meer, schrijft mevrouw A.
Hocwenaren uit Hank. Dan wil
mevrouw B. uit Wassenaar
graag even wijzen op zand
kleurige jersey voor het ver
stellen van jeager herenonder
goed. Vaak is er moeilijk aan
materiaal te komen voor het
verstelwerk van juist deze stof,
maar genoemde wollen jersey
blijkt dé oplossing.
't IS JAMMER. MAAR...
't Is spijtig, maar d« volgende
lnzndingen konden niet naar de
tip-map verhulzen. Zoals uit Den
Rx. brieV'L.Vam££Vr' R.P.-L
mevr. De K. en mevr. C. H.-T. en
uit Rotterdam mevr. J. van de H -
- van D. Teleurstellen
mevr. H. T.-E. uil
ievr. B. V.-S. uit Am-
it. M. v.d. W.-V. uit
vt. S. uit Nieuw-Ven-
'Ji
Schleda
terdam
t Cap
Burrn
te D. uit Dordt: mevr.'T.
uit Oudcrk. a. d. IJssel; m
van T.-K. uit Leiderdorp:
Nieuwcndljk: r
Sehevenlngen;
uit Hoogvliet t
der M.-S. uit
■r. G. M.-G. uit
vr. A. J. K.-de L.
maken, dat er enige tijd kan zitten
tuisen het moment van inzending
én het doorgeven van dc namen,
zoal» hierboven? En levens, dat het
hier gaat nm tips, die de laatste
weken zijn Ingezonden? Brie
ven. die n.L vóór we met dit:
..'t U Jammer, maar...".lijstje be
gonnen al niet In aanmerking kwa
men, kunnen uiteraard na zo lange
tijd niet meer worden genoemd.
