- NIEUWE HOOP
in „de cockpit" van Campie
eeuw
I
I
I
I
^lieïïwr £riiterl)c UTournn
en uit woede staken ze daarom
mijn garage in brand. Dat was in
1942."
Berooid
Daar stond Campie nu hele
maal berooid, want niet verze
kerd. Hij had zelfs geen gereed'
schap meer en geen apparatuur.
Al beschikte hij gelukkig nog
over middelen, om wat anders te
beginnen. Van kippenhokken trok
hij weer een soort garage op. hij
kocht een oude Chevrolet met 7
zitplaatsen, zaagde het motorge
deelte eraf. zette er een ander on
derstel onder, kortom hij maakte
de auto geschikt voor paardetrac-
tie. Want op een toewijzing van
benzine of andere brandstof be
hoefde hij niet meer te rekenen.
Met dit geconstrueerde vervoer
middel organiseerde hij een taxi
dienst, terwijl hij zich tevens dis-
onstuimige Campie nog wel iets
meer zag dan een sportvlieger.
Campie ging dus naar burge
meester Hofland van Oud-Gastel,
van wie hij jammer genoeg te ho
ren kreeg, dat de grond hier veel
te duur voor hem zou worden.
Vervolgens confereerde hij met
burgemeester Prinsen van Roo
sendaal. die erg enthousiast was
en hem een terrein adviseerde op
de Rucphense heide. Dat kon
Campie echter niet gebruiken,
imdat er geen elektriciteit was,
noch water, noch gas. Maar er
werd in West-Brabant steeds
meer gesproken over „die rare
plannen", zoals het in de mond
der boerenbevolking heette.
Toch wilden op zekere dag
maar liefst zes burgemeesters uit
z'n omgeving met hem praten,
onder wie mr. Van Rooy. eerste
burger van Etten, dat de ene in
dustrie na de andere tot zich
trok. Een vliegveld in de buurt
achtte hij daarom 'belangrijk en
hij zegde alle medewerking toe.
Maar hij kwam niet met een ter
rein opdagen. Dat zou Campie
zélf vinden, zij het door een
merkwaardige samenloop van
omstandigheden.
Destijds reed hij motor, met
name op een zware Harley Da
vidson, waarvan op een avond de
ketting brak. toen hij in Seppe
door de Pastoor van Breughel-
straat tufte een zijweg van de
rijksweg Breda-Roosendaal. Hij
kon uiteraard niet verder, keek
eens wat om zich heen, waardoor
zijn oog viel op het aangrenzende
terrein. Het was hoog gelegen, zo
dat het als cultuurgrond moeilijk
veel waarde kon hebben maar
met zijn omvang van
- 15 ha voor Campie's
doel geknipt scheen.
Hij stapte daarom
naar burgemeester
De Krom van Hoeven
die er aanstonds oren
naar had en de zaak
in de gemeenteraad
bracht: waarop Cam
pie de grote midden
moot kocht en de rest
nog huurde.
Maar 't zat hem ook
verder niet mee.
Want ofschoon hij
aanvankelijk al een
een mondelinge toe
stemming uit Den
Haag had gekregen
hij met de voorbereidende werk
zaamheden inzake egalisatie had
laten beginnen, bereikte hem 10
oktober 1947 van Waterstaat de
mededeling, dat er „geen termen
aanwezig waren" om zijn verzoek
in te willigen. Zulks ondanks de
steun van diverse burgemeesters
en industriëlen uit de hele streek,
inclusief de Kamer van Koophan
del te Breda. In juni 1948 kon het
slechts als terrein voor gebrevet
teerde zweefvliegers der aero-
clubs te Roosendaal, Breda. Dor
drecht, Delft. Den Haag etc. in ge
bruik worden genomen.
„De Cockpit"
In het vaste vertrouwen, dat al
les toch nog wel voor elkaar zou
komen, begon Campie in 1949 aan
de bouw van een klein, maar mo
dern café-restaurant, waarvoor,
blijkens een gedenksteen in de
gevel, Willem van Graft op 13
april de eerste steen legde. Met
één metselaar en enkele onge
schoolde arbeiders lukte het Cam
pie „De Cockpit" in zeer korte
tijd te laten verrijzen, zodat hij
nu eindelijk weer eens wat kon
gaan verdienen, daar hij van '47
tot '49 eigenlijk maar zo'n beetje
had zitten nietsnutten in die nood
woning. Truus nam de exploitatie
van de zaak op zich en Campie
droeg de zorgen van het vliegveld
en deszelfs toekomst. „Wat zou er
toch uit groeien?" was de grote
vraag, waarmee natuurlijk bei
den zich voortdurend kwelden.
Gelukkig kregen ze nogal steun
van de Rijksluchtvaartdienst
adviseur van de minister door
dat deze dienst gul was met ont
heffingen. als vliegers van motor
vliegtuigen op Hoeven wilden lan
den. De Kon. Ver. voor Lucht
vaart en het Fokkerfonds boden
eveneens steun. En zo konden in
1949. 1950. 1951 en 1952 zelfs
vliegfeesten worden gehouden,
met „Crazy Flying" door Willem
van Graft op zijn Piper Cup en
stunts van Gerben Sonderman
met een Fokker S 11. Met zulke
feesten was men de I.L.S.Y. zelfs
nog een jaar vóór. In 1953 werd
echter het vijfde en laatste vlicg-
feest op Hoeven gehouden, o.l.v.
majoor (nu overste) Flinterman.
Sonderman was na het derde
feest al overleden en Van Graft
na het vierde, zodat Campie zijn
beste vrienden was kwijtgeraakt.
De feesten gingen bovendien geld
kosten, omdat het publiek er
steeds minder voor begon te voe
len. om entree te betalen. En dat
was de opzet niet. Daar overi
gens de zweefvliegerij nog wel
wat vertier bracht, doch weinig
inkomsten bood en de boerenbe
volking gewend aan café's zon
der vloerbedekking en zonder
kleedjes op de tafeltjes ook
niet in drommen naar „De Cock
pit" liep, brak voor Campie een
moeilijke tijd aan Alles wat er
stond was zijn eigendom, maar
bu
Lampjes
Zo ging hij in arrenmoede van
stukjes ijzerdraad en ander me
taal wandschemerlampjes maken
's avonds Iaat en in de nacht
waarna zijn vrouw ze verguld
de. Er konden 8 kaarsjes in.
maar om het zo goedkoop moge
lijk te houden sneed hij elke
kaars in tweeën, sleep aan de
stompe helft ook een punt en
verkocht dan zo'n lampje voor 80
centen. Dat deed hij niet zelf.
doch hij stuurde iemand ermee
per fiets de negorijen in, iemand
die op een keer met 300 van die
kroontjes op stap ging en nooit
meer kwam opdagen.... Nóg be
waart Campie de malletjes, waar
op hij die kroontjes vervaardigde,
als een trieste herinnering aan
een zeer benauwde tijd. Want hij
was zó arm. dat hij voor de ka
chel ..masteproppen", of wel den-
neappels, moest gaan zoeken en
UüSH'l i-C»
«Tt l«S?«.lbPfcrf
fl'
ponibel stelde voor het uitvoeren
van begrafenissen
Al spoedig kreeg hij zoveel
werk. dat hij nog meer auto's
ombouwde et voorts oude rijtui
gen kocht voor het in dienst stel
len van een pony-tram. Op deze
wijze scharrelde hij de laatste
oorlogsjaren door en hij boerde
lang niet slecht met zijn zes
paarden en paardjes
Na de bevrijding ging zijn ver
langen sterker dan ooit uit naar
de vliegerij. Doch het werd op
nieuw hard werken In een slope
rij. Toen hij deze evenwel in 1947
goed kon verkopen aan Willem de
Geus, deed hij dat en trok hij
met Truus Rocks, die inmiddels
zijn vrouw was geworden, in een
noodwoning.
Hij deed nog méér. Reeds in
1946 was hu naar het vliegveld
Ypenburg getogen, om zich te la
ten inschrijven als leerling van
de Nationale Luchtvaartschool. En
de onvergetelijke Willem van
Graft, de boerenzoon die als eer
ste Nederlandse burger een
vliegbrevet haalde en een eigen
vliegtuigje had, die het vliegen
geleerd had van een Gerben Son
derman. een Parmcntier en andere
bekende piloten, werd Campie's
instructeur Op 26 augustus 1947
bemaentigde Campie z'n A-bre
vet, dat de bevoegdheid geeft om
op sportvliegtuigen te vliegen
En daarna ook zijn B-3-brevet
voor het maken van commerciële
vluchten. En hij schafte een Duits
toestelletje aan. een Bücker Best
man. waardoor hij de derde m
Brabant werd. die een privé-mo-
torvliegtuig bezat. Helaas moest
hij het" m Eindhoven stationeren,
zodat hij. telkens als hij de lucht
in wilde, van Oud-Gastel naar de
stad van Philips moest reizen. Dit
begon hem zó te vervelen, dat hij
in alle ernst op zoek ging naar
een landingsvcldje meer in de
Zag er wel wat in
Hij praatte cr eens over met
Paps" van Graft, die het hele
maal geen gek idee vond. ja hem
zelfs aanmoedigde, daar hij in de
i
r fc
De enige
Nederlander
met een
eigen vliegveld
,U moest eens weten hoe
ilij ik ben met d i t papiertje",
i ons de vorige week de heer
Campenhout, juist
aan de vooravond van zijn 46ste
verjaardag.
,Nu openen zich eindelijk be
tere perspectieven voor mijn
vliegveld, waarmee ik al jaren
aan het worstelen ben. Het is
namelijk vrijgegeven voor de
burgerluchtvaart en Sinberg's
Luchtvaartbedrijf te Rotterdam
kreeg toestemming er gebruik
van te maken voor het ver-
-voer van passagiers en goede
ren tot een gewicht van bijna
IB.OOO kilo per vliegtuig."
Wie is Van Campenhout?
Waar ligt zijn vliegveld? En
hoe kwam hij eraan? Immers,
wie heeft er een eigen vlieg
veld in Nederland, eyn vlieg
veld dat hij zijn eigendom mag
(noemen! Hij is de enige.
i Op al die vragen heeft hij met
een haast eindeloos relaas, en aan
de hand -van oude foto's en ver
geelde knipsels uit streekbladen,
een antwoord gegeven. Een boei-
;end antwoord, daar het begon in
een tijd. toen zelfs een Plesman
(nog mets met de luchtvaart uit
staande had; zodat bijna de he
le ontwikkeling van het vliegen
inog eens aan ons geestesoog voor
bij rolde.
ledereen kent hem
A. J. van Campenhout kent nie-
iand, zoals hij zelf al bij de aan
lag van het gesprek opmerkte.
Alleen de burgerlijke stand van
[Rotterdam heeft daar weet van.
omdat hij er op 14 oktober 1915
[geboren werd. In de vliegerswe-
treld kent wél iedereen „Campie".
En zijn vliegveld heet „Hoeven",
bfschoon het soms ook wordt aan-
ittduid als het vliegveld „Seppe"
P een gehucht van de gemeente
Hoeven en er voorts nog spra
ke is geweest van net vliegveld
„West-Brabant". Want het is ge
legen halverwege Breda-Roosen-
daal, ongeveer een kilometer
rechts van deze rijksweg. van
waaraf de bruine windzak en het
S'schilderde restaurantje „De
pit" duidelijk zichtbaar zijn.
t was in deze „Cockpit", dat
lij zijn levensverhaal vertelde.
Reeds als kleine jongen woonde
Mi in Oud-Gastel, waar zijn va-
der een sigarenfabriekje had. En
daar Campie's grootmoeder, me-
hm^touw Luysterburg. in de Spoor-
I straat te Roosendaal woonde, in
1 fcijn naaste omgeving, kwam hij
2n „ui- herhaaldelijk met haar in con-
tact. Zo hoorde hij praten over de
plannen van een zekere Plesman,
die tijdens de mobilisatie '14-' 18.
toen hij deel uitmaakte van het
regiment wielrijders, bij haar in
gekwartierd was geweest. Die
n luchtvaartbabbeltjes nu maakten
zulk een diepe indruk op Cam-
Rie, dat hij er haast bezeten van
erd- Een prachtige noodlanding
van „een kist" in Oudenbosch,
waarvan hij toevallig ooggetuige
Was, deed hem uitroepen, dat
bij ook vlieger wilde worden.
''Tma j]aar eenmaal jongeman gewor-
ie zaal. pen, kwam hij terecht op een
vrachtauto. gekocht voor 35. om
pienst te doen bij diverse boe
ren. Dag en nac.it reed hij aard-
I C ^ppelen en erwten naar Bever-
"wijk. Of hij bouwde 's nachts
DER BOHfeoerenwagens met autowielen
partlculU
D. - -f1500 Voor dat chauffeurtje spelen
fe hij op den duur niet zo-
"telbk. ^eel. Hij zat liever tussen de mo-
KSBANÊ°«^nEwa^-dhefiewar0cris,iS
tijd -begon hij in 1934 in Oud-
ION 6395pastel een sloperij. Dat was nog
iets nieuws in die da
gen. zodat menigeen
hem uitlachte. Juist
die crisis echter gaf
hem de wind in de zeilen en was
er oorzaak van, dat hij goede
zaken kon doen.
De oorlog
Toen brak op 10 mei 1940 de
Tweede Wereldoorlog uit. Alles
wat ze gebruiken konden haalden
de Duitsers bij hem weg. Met bet
gevolg, dat hij niets meer begin
nen kon. Totdat hij voor ƒ20 een
Italiaanse driecyllnder Anzanl-mo-
tor op de kop wist te tikken, af
komstig uit een vliegtuigje, dat
tijdens de oorlog 1914-1918 voor
een circus reclamevluchten boven
Brabant bad gemaakt en ten slot
te bij Steenbergen was neerge
stort. Dat was net wat voor Cam
pie, zo'n Ai zani, een weliswaar
oude motor, doch in elk geval
één van goeden huize, die zijn af
komst stellig niet verloochenen
zou. 't Zou zeker de moeite lonen
er een vliegtuig omheen te bou-
Hij construeerde dan ook eerst
een frame voor de romp, zette
daaraan een onderstel, wist een
propeller te bemachtigen en op
de juiste plaats aan te brengen en
eindelijk kwam hij zover, dat de
machine startklaar was.
„Maar ik ben er nooit mee de
lucht in geweest", zei hij wat be
drukt. waarna hij iets opgewek
ter vervolgde: „Ik moest de mo
tor aanslaan door de schroef flink
rond te draaien, waarbij de boe
ren het toestel vast hielden aan
zijn staart. En als ie dan begon
te lopen, vlogen alle petten in het
rond en kregen m'n helpers zwar
te koppen van de roetende benzi
ne. Met dat al wilde het beestje
toch niet erg van de grond. Het
deed wel hardnekkige pogingen,
door telkens een sprong te ne
men. maar een paar meter ver
der plofte het weer neer.
Niettemin trok het altijd veel
volk. vooral toen ik het ging ver
huren voor optochten en revue's,
want ik wilde geld verdienen. En
het kon dus niet uitblijven, dat
ook de Duitsers nieuwsgierig wer
den. Ze hebben het ding echter
nooit te pakken kunnen krijgen
ZATERDAG 28 OKTOBER 1961
Hei kasteel De H<
TEGEN DE MOKER
I De moker erop! Grachten dicht! Dat was
de slogan aan het begin van de negentien-
I de eeuw. Wég met alles wat oud Is, een
I moderne tijd eist moderne aanpak. Van ste-
denbouw, van wegenaanleg. Eeuwenoude
I schoonheid viel onder het geweld van de
slopershamer.
Twee oude monumentale stadspoorten van
I Den Briel werden afgebroken zonder dat
I daarvoor zelfs goedkeuring van de gemeen-
- teraad werd gevraagd.
Oude huisjes, waarvan de gevels geschie
denis schreven, moesten plaats maken voor
I fabrleksloodsen, voor nieuwe wegen.
I En zelfs op de zware poorten van het
Muiderslot kwamen aanplakbiljetten te han-
I gen. Verkoping voor afbraak, werd erop aan-
gekondigd.
IZó stond het er in die eerste eeuwdecennia
voor: Nederlands geschiedenis in steen dreig
de te worden weggevaagd. Kastelen, karakte-
Iristieke woningen van eeuwen terug, rustieke
grachten, koopmanshuizen, monumenten, ze
iverden met ondergang bedreigd.
En het Muiderslot. dat nu elk jaar duizen-
I den toeristen trekt, de oude molens en al dat.
I andere, dat nu tot de belang-
I rijkste attracties behoort, zou
er niet meer zijn als niet tij
dig was ingegrepen. Als er in
die tijd geen mensen waren ge-
cultureel be
langrijk bezit.
In die tijd be
hoorden zij tot
de uitzonderin-
historische
I„Die mensen zou men „pre- bouwwerken
Heemschutters" kunnen noe- was immers een
men", zegt mr. Arnold J- d gCWone zaak
IAilly, voorzitter van de Bond geworden en
Heemschut. „Mensen, die er bo* men was al dik
venop sprongen als cr al te tevreden als er
I lichtzinnig werd omgegaan met van de met de
grond gelijk te
mmm maken werken
Een schilderachtig grachtje in Weerden. Jarenlang
uerd de Oude Rijn hier met demping bedreigd.
Gfiolg: veruaarlozing.
I wen
I ge
h«
1 te
deze ook wel verzilverde, om ze
als kerstboomversiering te ver
handelen. „Dat deden we alweer
's nachts, daar we overdag moes
ten wachten op klanten voor de
zaak..." JJ.
In 1953 kwam er redding. De
fensie kreeg belangstelling voor
het vliegveld Hoeven, toen Gilze-
Rijen en Woensdrecht als bases
voor straaljagers werden aange
wezen en de Piper Cups en ande
re kleinere vliegtuigen van de
Luchtmacht daar niet goed meer
terecht konden. Campie's vlieg
veld werd daarom officieel oefen
terrein voor militaire vliegers,
die er sindsdien met hun S ll's
Tiger Moths, Beavers. Pipers.
Harvards en helikopters al vele
duizenden landingen hebben ge
maakt. En toch bleek ten slotte a
nog. dat wat Truus in „De Cock- I de bond
pit" verdiende voor het grootste I
deel weer aan het vliegveld
tweetal
RMR afbeelding
verd gemaakt".
„Uit die men-
bond ontstaan.
I De bond Heem
schut, werd. zij
genoemd. .En
het <ioel was:
waken voor
de schoonheid
van Nederland.
Dat staat in ar
tikel 1 van de
statuten. Dit
jaar bestaat de
bond écn hal-
Strijd om
Schoonheid, is
de titel van het
boekwerk dat
lcgenheid van
het gouden feest
P® voor het I heeft uitgegeven en waarvan deze clame op te nemen. In vele ge
il bleef dus dun. week het eerste exemplaar werd vallen gelukte dat. Evenals hel
Te verknocht
Maar Campie kon onmogelijk
van de vliegerij scheiden. Had hij
niet na zijn Bücker Bcstman op
een Piper Cup gevlogen en daar
na een Auster gehad, een Tiger
Moth etc. Neen. hij was aan de
luchtvaart te zeer verknocht ge
raakt. om ze in de steek te kun-
„lk kan geen viool spelen en
ook niet schilderen, maar ik bén
nu eenmaal een artiest", zegt hij
van zichzelf. „Wie zou het echter
zó lang volhouden? Ik heb het
gedaan! In 1954 organiseerde ik
nog een cross-country voor auto's
om het hoofd boven water te hou
den. Voorts paardenrennen, wed
strijden achter motoren en zelfs
een kermis. Maar nu ben ik waar
ik wezen wilde en heb ik, waar
naar ik zoveel jaren heb gesnakt:
Hoeven mag nu ook fungeren als
vliegveld voor de burgerlucht-
I aangeboden aan Prinses Irene bij dikwijls ook gelukte belangrijke
de openin| van dc tentoonstelling historische bouwwerken iegen
Levend Erfdeel, in liet Rotter- ondergang te beschermen.
rcntnim. Een boek- Er kwam een verkeerswet te- I
ukpa- gen lintbebouwing, Veerc kon
ie fo- zijn historische aanblik behou- I
halve dert, oude bruggetjes, grachten
■ygete- konden worden gered, kastelen,
d om die voor afbraak werden voor- I
bestemd, werden nog tijdig ge-
restaureerd En het is mede
aan de activiteiten van de bond
Heemschut te danken, dat Ne-
Ipicr
to 8
bet Rotter- onder)
damse Bouwcentrum Een boek
werk waarin op kunstdrukpa-
cn met tal v.ari ftaaie fo-
door 22 auteurs
eeuw geschiedenis
kend. Een halve eeuw striji
schoonheid.
Hoe moeilijk die strijd dik- restaureerd En hei'
wijls was en nóg is. schrijft
het boek ook. Ton Koot.
i de 'bond. samensteller dcrland thans nog
zelfs de toeristen.
Ivan de uitgave en slotvoogd van taetbare historie bezit, waarop
het Muiderslot. zegt: achter el- het trots kan zijn. Dat zeggen
ke aantasting van de schoon- - -
Iheid zit „iemand". Maar die
„iemand" is dikwijls zo moei
lijk te vinden. Vooral over-
Ihcidsinstanties bleken gebou
wen met vele muren te hebben,
waarachter de voorbereidingen
zich buiten de publiciteit vol
trokken.
Medewerking
In de loop van een halve
eeuw heeft dc bond steeds meer
medewerking gekregen Vele
Als we vanachter de grote ramen
over het vliegveld uitzien, cirkelt
er juist een militaire Piper naar
omlaag, wat later gevolgd door
ccn Piper van een luchtreclame-
bedrijf. De ezel van Campie, die
hij Soekarno doopte, en die op het I h„uu
veld loopt te grazen, moet even I
worden weggejaagd. En straks
verenigingen sloten zich erbij
aan. Correspondenten werden
aangesteld om zodra er in hun
provincie iets gebeurde dat niet
Architect A. W. Wclnmin opvullingen
Ergernis
gaf. l'lt ergernis. In Monniken-
de bond dit te rapporteren
dat Heemschut zich direct in
verbinding met „de bevoegde
instanties" kon stellen.
cinsianues non stenen, ivomn-
dam waa nlt een oud picturaal gin Juliana is beschermvrouwe I
i meente-opzichter. Dat
eden jaar nog op nanieia.
„Ik heb die czel w.a. verzekerd
directe omgeving woningen wil-
druppel, die bij architect Welas- dc bouwen, die het karakter
ƒ5 per jaar", zegt Campie.
„Dat moest ik wel doen. omdat....
het een ezel is. Zo stond hij eens
te schuren tegen een vliegtuig-
vleugel. Schade 200.
Voorts heeft hij verleden Jaar
met 10 schapen, nadat z.c de ser
re waren binnengewandeld, voor
230 planten opgevreten. Dat
geld kreeg ik niet terug. Wel ech
ter dc kosten van ccn botsing mei
een Volkswagen, die op 185 kwa
men te staan. En ik zal nooit die
avond vergeten, toen er een chauf
feur de zaak binnenstapte met de
vraag, of hij vlug even z'n baas
bellen mocht. Om hem te vertel
len. dat er plotseling een ezel
voor zijn grote vrachtwagen was
gekomen, dat het beest driemaal
over de kop was geduikeld en er
vervolgens vandoor was gegaan.
Maar hij zat met zijn wagen te
gen een boom
Mijn vrouw kon tóch niet nala
ten te vragen of de ezel wat man
keerde. Toen we op onderzoek
uitgingen stond het beest goeds
moeds tussen andere bomen door
te kijken naar de auto
Schade: 895.
Maar ook die schade heeft de
verzekering betaald...
Gelukkig maar. want hoe had
ik het Anders hier zo lang kunnen
uitzingen
HU zocht contact'met menzon,
die dezelfde mening wnzen toe. Gedeputeerde Staten keurden
'aterslot van het bouw
werk te niet zouden doen. Heem
schut kreeg gelijk; dc gemecn-
haar plannen wijzigen.
Dikwijls hebben dc acties be
trekking op dc sanering van de
grote steden. Laat karaktervol-
I De strild kon meteen begii
nen; de buitenplaats Séheybeck le stads- en dorpsbeelden, aic
EI"e! ev": i in Beverwijk dreigde in handen generatie» kunnen dienen, toch
.il*. I te vallen van bouwspeculantcn. niet ten offer vallen aan onver-
bossen Jn Gaasterland zouden antwoord beheer en aan baat-
I worden gekapt, de oude kerk in zucht van de kleine
Wierum sesloont de duinen tus-
Wierum gesloopt, dc duinen t
Isen Katwijk en Noordwijk afge
graven. Er werd strijd aange
bonden tegen ontsierend* re-
I Dat was het begin van een
halve eeuw vechten om het be-
Ihoud van schoonheid van ker
ken. kapellen, poorten, bruggen,
boerderijen, woon- cn pakhui-
zen. grachten, molens.^kastelen
j waarlozing, tegen niet-harmoni-
crende nieuwbouw.
I Er werden voorstellen aan
meentelijke en provinciale
stanties gedaan om in haar v
I ordeningen bepalingen tegen
de bond atceds met nadruk.
Ideaal
„Ze zeggen wel eens van I
ons". legt Ton Koot, „dat wij I
Heemschutters in paniek ra
ken hij de opruiming van elk I
willekeurig krot. Dat ia natuur- I
lijk onzin. WIJ vechten niet voor
het oude. maar voor het voort- I
heslaan van cultuur en schoon-
held. Eén groot openlorhtmusr-
um willen wij van Nederland I
echt niet maken. Het gaat er I
ons alleen om zaken van histo
rische waarde en schoonheid I
voor het nageslacht te bewaren.
Ona Ideaal? Overbodig te zijn!"
