12 345
Grillige GRENZEN
JAZZ
%uimte
voor ons.
met bolhoed op
ZATERDAG 19 AUGUSTUS 1961
Voor nummer vier in deze reeks zijn we iets afgeweken van het
open-pagina-recept. We vonden het namelijk wel leuk naar
Schiphol te gaan, waar een bekende band arriveerde. Naast een
reportage over deze musici, kom je weer gedichten en foto's tegen.
Deze week arriveerde op Schip
hol Mr. Acker Bilk en zijn Para
mount Jazz Band tijdens «tralen
de zonneschijn. Anderhalve minuut
later stond hü in de stromende re
gen onder de lekkende vleugel van
het toestel waanhee hij uit Enge
land was komen vliegen. Ondanks
de kennelijke pogingen van De
Bilt om er iets moois van te ma
ken. kwam Mr. Bilk niet onder
de indruk. Glimlachend ging hij
ons voor naar de wachtkamer,
onder de ene arm een kruik va
derlands vocht, onder de andere
een regenjas, een klompje met
bloemen in de hand en een anjer
in het knoopsgat geklemd.
Geen opium
De nu tweeëndertig-jarige kla
rinettist en leider van de meest
bekende dixielandband in Enge
land leerde zijn instrument be-
Als een man
achter het raam
Bunkerruimte
I men heeft verdriet
doen breken
met gitaarspel
I met ogenfonkeling
hier rust het
niet weten
hier wacht
de beslagenheid
I achter het raam
Hans Baars Rotterdam
EEN PSALM
I het geluk is gekomen
i als een subtiele gedachte
I als de gouden ogen
pan een kleurenvis
I God gaf het ons
i als blauwe bloemen
op een japanse vaas
het was zacht
het is zacht
I om onze hoofden
I als de bloedkoralen
I ran een blauwe zee
als de korenbloemen
I pan de ochtend.
heersen in de gevangenis! De
mensen, die hierin een nieuwe
aanwijzing denken te vinden voor
de verfoeilijkheid van de jazz.
moeten wij helaas teleurstellen.
Mr. Bilk heelt geen opium ge
schoven, hij heelt geen bank be
rooid ol Iraude gepleegd, niets
daarvan, hij heelt alleen maar
geslapen. Deze vreedzame hande
ling geschiedde echter op een
wachtpost in Egypte tijdens
Eden's Suez-avontuur. Toen Bilk
□a drie maanden uit de gevange
nis werd ontslagen en hij even
later licht gewond van het strijd
toneel verdween was Engeland
een nieuwe klarinettist rijker.
In de volgende jaren speelde hij
in de band van Ken Colyer en
met een eigen band in Duitsland
en Polen. Tegen het einde van de
jaren vijftig nam de belangstel
ling voor oude jazz in Engeland
echter af en Bilk en zijn mannen
dachten serieus aan opgeven.
Toen kwam iemand op het lumi
neuze idee, dat op het ogenblik
etiket van de band is geworden.
Bolhoedjes, Edwardiaanse vesten,
gesteven boordjes en een ouder-
Blauwe lucht
Als ik naar boven kijk
dan gaat mijn hart branden
branden van verlangen
naar blauwe, blauwe landen
Als ik naar boven kijk
I dan sou ik willen wensen
dat naar deze lurht u en ik
„I. m.nwn
wat vaker zouden kijken
en als witte wolken wilden worden
want dan zouden wij,
dunkt me, wel
heel wat hoogstaander worden.
DAAN VAN DER WAALS
LJ
Twee „archief-verzen" van
één Inzender, namelijk H. K. uit
Den Haag.
Vlucht
Als ik nu eens
«tenen dronk
«n een fossiel werd
of een standbeeld.
Laten we morgen vergeten
•n ook gisteren
door de uren netjes (dat wèl)
op de muur te plakken.
In de tijd
dat poëzie bestond
uit het perifere zenuwstelsel
ben ik reeds bang geweest
Nu is vandaag gekomen
laten we stenen drinken
en de sterren
herbarium plakken.
Dichten
weer slaat mijn hand
de tonen aan
slaat mijn hand de hand
aan zich zelf
misschien is zwijgen beter
of hoogstens een woord als
meisje poes of
E Mc2
toch
voor Jou wü ik niet
zwijgen dan zwijgen
met alletwee je oren
dicht bij me:
alleen de hartslag telt
Adres gevraagd j
We hebben een postwlsseltje
teruggekregen, dat bestemd was
voor dpi. soldaat Th. Bezemer.
We dachten, dat hij nog in Gar-
deren zat maar dat schijnt ln-
tussen verleden tijd te zijn.
Vraag: wil deze dichtende sol-
I daat ons even vertellen waar hjj
De grens is recht, hard, koud
dicht Doordat er niemand
door kan is het eigenlijk
Per slot van
een van de eigen-
i een grens dat je
.overschrijden", dat
r in Berlijn. Een an
dere eigenschap, die van strenge
afbakening, is op de voorgrond
geschoven. Doodgewone contract
breuk maakte een eind aan de
mogelijkheid om de vrijheid te
zoeken. Het was een grillig be
sluit.
Middag in een drukke stad
ER UIT GELICHT
E- V-, Den Haag. Ach, lieve E.,
we begrijpen het wel, steeds snel
ler en zwaarder hè?
Goof L.. Delft- Vooruit, met
wetse stijl op aanplakbiljetten en
programma's zijn sindsdien waar
schijnlijk belangrijker dan de mu
ziek zelf (voor het publiek ten
minste). De titel Mr. (Mister) is
zelfs contractueel vastgelegd.
Ongecompliceerd
Ondanks de commerciële inslag
speelt de Paramount Band echter
pittige, ongecompliceerde jazz, die
wij wat klank betreft zouden wil
len vergelijken met het Dutch
Swing College uit diens bcgin-
P Ter gelegenheid van de Neder
landse toernee werd een plaatje
uitgebracht waarop twee liedjes
van eigen bodem: ,,Ik zag twee
beren" en „Toen onze mop een
mopje was". De achterkant van
het hoesje (in fraaie „negentien
de" eeuwse stijl) is speciale aan
dacht waard.
Tot slot voor de liefhebbers,
vanavond speelt de band in Rot-
Mijn huis; Mijn hart
Want mijn huis is mijn hart en daarbuiten
vermoed ik de slaperige loop van oeroude rivieren
zich moeizaam strekkend als gezwollen aders
op ontspierde handen.
Want mijn buis is mijn hart en de wanden
behangen met mijn bloedeigen vignetten
zijn er broos als do piano van Monk.
En daar binnen in een luchtledige woestijn
groeien de cactussen grijs en zijn de vogels
ais wekkers stopgezet; kruipen vreemde lianen
en wortelen zich moeizaam in het breekbare vlies
van mijn huid.
Compakte vetplanten trillen er onhoorbaar
in de okeren schraalte van verzwegenheid.
De aarde is er gebarsten en de witte plafonds
zijn gescheurd dc stenen breken moeilijk
Dit hart is mijn huis en vensters als
springplanken en valkuilen zijn
luchtziek zingend op een kier gezet.
En buiten waar de stenen zo duidelijk
zwijgen zijn vlijmscherpe pennen in
vingertoppen vastgeroest en krassen
bloedend vraagtekens in de wolken.
Want ook de grensincidenten zijn er uiet vai
KEES VAN DER VELDEN
(Rotterdam)
Eb
Zeewind
De zee vecht met het strand
en buldert met zijn branding
als zwaar geschut.
Vergeefs, hij neemt de vlucht
en laat in 't bloedend zand
slechts afval over:
hout schelpen en een enkel dier
terwijl hij dreigend roept,
zes uur en 'k ben weer hier.
Vloed
Het strand neemt stelling voor de duinen
en vecht om iedere meter zand
De zee klirgt op tegen de flauwe helling
die wegzakt en verdrinkt in deze wrede schoot
en bijt zich gulzig vast aan 't land
Maar juist voordat het strand,
de kreet zal slaken voor de dood
zakt zij ineen en mompelt,
Later, ditmaal had ik geen tijd genoeg.
Leen Kleiwegh Schiedam
Wij, met onze adem
strelen de zonlicht stuivende wind
tot een lopend vuur
droge echo's
boven staalglad zand
onder vleugels van de wind
klapwieken onze haren
als buigzame gemzen
uitwaaien van wier
is even wisselvallig)
Hoog boven onze vlaggen
versnipperen
sopraandunne stemmen
dit is onwelluidend worstelen
van gedachten
met de ruwe tong
van de wind
van het leven.
Cor Hermans (R'damJ
ïk héb te lang de stad
gezien
de gezichten langs me
schuivend
in eeuwige beweging
als 't stoplicht op de hoek
als een perpetuum mobilie
van steeds weer
steeds meer
mensen
ïk zie ze komen
in rijen dringend
trap op trap af
ze naderen en verdwijnen
straat in straat uit
de winkels als kamers
vol glazen geluiden
stemmen in licht
en weeïge warmte
weer de gezichten
in stoeten
in drommen
ze komen en gaan
ze sleuren me mee
winkel in winkel uit
buiten bijt de kou
schrammend en vinnig
en lichten snijden
de duisternis
en weer de gezichten
witte vlekken
bleke plekken
gezichten en mensen
mensen en gezichten
net als ïk
FRIEDA HOLTINK
(Den Haag)
n n n
V e
Herfst-
de mist hing tussen de drop-
aan de takken
de herfstbladeren dreven
roerloos in de plassen
op de straten
en ik liep daar naarstig door
een kompositie van melodieën
had ik willen maken;
als een vruchtbare komponist
in die zilveren mist
va9 voze dorpsstraten willen
slechts was mijn gang
naar het bemuurde steegje,
waar mijn schreden een huis
moesten binnengaan,
in dat huis kon ik
geen piano vinden,
waar ik op de toetsen deze
roerselen verenigd
had willen slaan....
H.
Najaarsbos
de lome lijflucht
van de bomen
omhoog heerst
naar de grijsgebloemde stra
len
wil ik trager leven
en luisteren
naar de sisklanken
van de beschilderde bladeren
Cor Hermans
Voor JOU
Nu moet je niet meer huilen
ik zeg niet
nooit meer
maar vandaag niet
vandaag heb ik de morgen
gezien
de morgen van lichtblauwe
de morgen van zachte zon
de morgen van vogels en
stemmen
de morgen voor jou
huil maar niet meer
ik heb immers de morgen ge-
Johan Kruis (Leiden)
Verleden
temidden van de bruiloftspartij,
die men leven noemt
voel ik mij weer een regen
druppel,
vallend in een kil heelal
van onwetende helpers
en eenzaam
trek ik mij terug
in een regenwolk.
Men zette dan geen paraplu op.
Soms voel ik mij
als een kind
Soms voel ik mij als een kind
tastend in het donker van de
gang
langs de posten en de deur
zonder dat het de knop vindt
Soms voel ik mij als een kind
dat langs de sloten loopt
en naar de koeien roept
en bloemen tot kransen samen
bindt
Soms voel ik mij als een kind,
dat de school blij ontvlucht
stapt in een regenplas
zijn jas bollend in de taind
Soms zou ik een kind willen zijn
dat huilt om niet
en zuchtend droomt naar een
beslagen raam
tot het zijn vader ziet
Hans Bink
-O-
Hans Kreuzen Typisch augustus-cartoonetje
