WRO
dokter regan
Wij willen geen geweld"
zegt dr. Silvius Magnago
Felle brand in
Utrecht
Dr. De Kort definitief
voorzitter K\ P-fractie
T
niNSDAG IS AUGUSTUS 1961
Schaak-vraag 133
Waarom het gemakkelijk te doen
als het moeilijk kan? Die vraag kan
ook aan menige schaker gesteld wor
den. die heel ingewikkelde (al dan
niet succesvolle) winstvoortzettingen
naspeurt en de heel eenvoudige stap-
naar-winst over het hoofd ziet! Dit
laatste overkwam niet de heer Kuss-
mann. In onderstaande stelling (uit
een in 1937 te New York gespeelde
partij) had hij maar één zet nodig om
wit, de toch niet zwakke schaakspe
ler Murray, tot opgeven te dwingen.
1 1
i A m m
I V I
l i. A
A i.
1' fii
AB&W E B
ïïQjk m
Een scherpschutter tracht
li» rie roos te schieten
Van onze speciale verslaggever Link van Bruggen
T^R WOONT een man in Bolzano, die verteerd wordt door de Zuid-Tiroolse idealen. Van de vroege
morgen tot de late avond werkt hg tussen de houten lambrizeringen van een comfortabele bestuurs
kamer, in een nieuw gebouw, dat „Landesamt" heet. De naam van die man is dr. Silvius Magnago. Hq is
47 jaar en ondanks zijn puur Italiaanse visitekaartje Zuid-Tiroler in hart en nieren.
Dr. Magnago wordt als de grote voorvechter gezien van de ambities, die de Duitstalige bevolking van
de provincie Bolzano al sinds de afscheuring van Oostenrijk na de Eerste Wereldoorlog trachten te ver
wezenlijken. Niet voor niets heeft men hem tot „Obmann" van de Siidtiroler Volkspartei gekozen, wat
meer is dan alleen maar voorzitter. Niet voor niets heeft men hem ook „Landeshauptmann" gemaakt,
wat zoveel wil zeggen als drager van de hoogste uitvoerende macht in het land van de Etsch en de
Eisack.
Zwart: Kf8. Dd6, Tb8 en Th8, Lc5
en Lg4, Pf6, pi a7, c7, e4, g5 en g7.
Opgave: zwart aan zet doet één zet
en wit moet opgeven.
Dam-vraag 13 2
In het probleem van J. van den Boo
gaard te Rotterdam was dit de stand:
Zwart: 2. 10, 12, 22, 26. 27, 28, 30.
Wit: 29, 31, 33, 36. 38, 39, 48, 49.
Wit wint als volgt: 29—23, 28x19!;
39—34, 30x28; 48—43, 26x37; 38—32,
27x38; 43x5, 37—42 (gedwongen);
5—37, 42x31; 36x7, 2x11 en wit
wint op tempo.
Bridge
Een bekend gezegde bij het bridge
spel is: „De derde man doet wat hij
kan." Hiermede wordt dan bedoeld,
dat de 3e hand zo hoog mogelijk moet
bijspelen. Er zijn echter op deze „re
gel" nogal wat uitzonderingen!
Dit ter inleiding van een eenvoudig
vraagstukje, dat ik u hier wil voor
leggen. U zit West en u ziet de vol
gende kaarten;
Oost aan slag speelt ruiten 2; Zuid
bekent de 8.
Welke kaart moet West nu bijspe-
JACK DIAMOND.
OPLOSSING VORIGE PUZZEL
1—2. sabel, 23. Livorno, 14.
sinopel, 34. Oeral, 36. ovenist, 45.
leenman, 56. noest. BORNE.
Aardrijkskunde-puzzel
1. klap 4- vlies is gemeente in Drente.
2. jongensnaam vaste bodem is ge
meente in Zuid-iHolland.
3. akelig boom is gemeente in Noord-
Holland.
4. platte gebakken steen 4- voegwoord
is gemeente in Limburg.
5. vis voorzetsel is gemeente in Gel
derland.
6. Europeaan 4- klein, smal, ondiep wa
ter is gem. in Limburg.
7. bergweide bedehuis is gemeente
in Noordbrabant.
Bij juiste oplossing vormen de begin
letters de inaam van een der Ver. Staten.
Geen paniek op
Duitse beurzen
De weerslag van de Berlijnse crisis op
de Westduitse effectenbeurzen is minder
«root geweest dan men had verwacht.
Bij de opening te Frankfort daalden de
meeste der hoogstgenoteerde fondsen
veelal met 10 tot 20 punten. De auto-
fabrieken, die vorige week meer ln
koers waren gestegen, leden iets grotere
verliezen. Buitenlanders verkochten meer
doch de vraag van Westduitse beleggers
bleef op de lagere koersen vrij stabiel.
Ook te Düsseldorp was het algemene
koerspeil zwak. doch er kwamen geen
opgewonden verkopen voort. Chemische
fondsen leden daar koersverliezen van 10
tot 15 punten, staalwaarden 2 tot 5 pun
ten. Het buitenlandse aanbod zou vol
gens D.P.A. vooral uit Nederland en
Zwitserland zijn gekomen, daar er in
Frankrijk een feestdag was en Ameri
kaanse aanbiedingen pas dinsdag tot
uiting zouden kunnen komen. Er was
geen sprake van paniek. Bayer viel tf
Frankfort 18 punten tot 703. Sadisch#
Anilin 19 tot 602. Siemens 18'j tot 683,
A E G. 13 tot 454. Beurskringen te Frank
fort verwachten niet dat de stemming
slechter zal worden.
Nieuw weerschip
kost 5 miljoen
Toch, dr. Mag
nago is niet geluk
kig. Hij vocrc al
sinds jaren een
verbeten strijd te
gen het centralis
tische staatsgezag
van Rome, en alle
Jazeker, alle!
Italiaanse politieke
oartijen. Niet hij,
maar dr. Tullio
Odorizzi reist naar
de hoofdstad van
het land, als er
typisch Zuid-Ti
roolse zaken moe
ten worden bespro
ken. Het kan deze
op krukken lopen
de advocaat, wiens
been aan het Rus
sische front werd
afgeschoten nog
altijd reusachtig
ergeren. Dr. Odo
rizzi is de grote
figuur van het ge
west Trentino-Al-
to Adige. En om
dat de Italianen
jiaar srterk in de
meerderheid zijn,
is hij uit de aard
der zaak Italiaan.
'savonds, toen het
„Landesamt" to
taal verlaten was.
kon dr. Magnano
mij ontvangen. Al
leen zijn secretaris
was er nog. die me
wijtende blik in de ogen begroette Ik
begreep het: de man. ook een „Herr
Doktor". waMe naar huis. Wat ik niet
wist. maar pas later merkte, was dat
»ls de grote man eenmaal op z'ti praat
stoel zh, hij alle tijd vergeet.
„Een ogenblikje", zei de secretaris.
„De „Herr Landeshauptmann" moot
nog een paar brieven dicteren". Dat
„ogenblikje" werd een half uur, en in
dat half uur hoorde ik adhter de geslo
ten deur een opgewonden stem aan één
stuk door driftig praten.
Eindelijk was het mijn beurt. Een
hand met een modieus geklede man
met een mager gezicht en diep-hg-
gende, bijna zwarte ogen. een rood-le-
deren stoel en een Egyptische siga
ret. Vanachter zijn geweldige, doch or
dentelijke bureau keek dr. Magnago
me met een felle, onderzoekende blik
..Kijk", zei hij. zenuwachtig trek
kend met het gericht waarop hij een
bevroren glimlachje toverde. ..ik ben
een druk man en ik heb veel te deen.
Ik zou mijn tijd verliezen, als u niet
van plan benit mijn woorden juist weer
te geven. Het is een moeilijke tijd, niet
waar? O ja, nog iets: dit Interview sta
ik toe in mijn fu/ncbie van „Obmann"
van de Südtiroler Volkspartei. Ik spreek
dus niet met u in mijn functie van
„Larudeshauptnra'nn".
„Waar zal ik beginnen", mijmerde
hij. „Er is in al die jaren zoveel ge
beurd dat ik wel een week zou kunnen
praten. Goed, lk weet het al: eerst
een uitgangspunt. Ik stel vast, en ik wil
dit met nadruk verklaren, dat we het
onder het tegenwoordige Italiaanse
bestuur beter hebben dan onder Mus
solini. Onze status is inderdaad verbe
terd, wat overigens niet wil zeggen dat
het verdrag van Parijs is nagekomen".
Ik hoefde bUna niet meer te vragen
- dr. Magnago praatte en, praatte
maar. Zijn aanpak, die eerst vr(i for.
meel was, werd langzaam maar zeker
vertrouwelijk. Het ene moment sprak
hij langzaam, en voorzichtig zijn woor
den wikkend en wegend, met als ex.
cuus dat hU letterlijk geciteerd wilde
worden, opdat de Zuid-Tiroler zaak en
(Van
redacteuren)
De rijksluchtvaartdienst heeft, zoals
bekend, destijds besloten tot de bouw
van een nieuw schip, een vaartuig, dat
wordt gebruikt voor het verrichten van
meteorologische waarnemingen op zee.
Dit schip zal een lengte krijgen van 71
meter, een breedte van 12 meter,, een
diepgang van 4.35 meter en het zal een
snelheid moeten kunnen ontwikkelen
van ongeveer 12 mijl P«r uur. De bouw
van het weerschip is dezer dagen ge
gund aan de scheepswerf gebr. Van der
Werf te Deesd cn Nijmegen, die met
f 5.372.500 de laagste inschrijfster was.
Hoogste inschrijfster was de N.V. A.
Vuyk en Zonen, scheepswerven te Ca-
peÜe a. d IJssel voor f 6.396.500.
Dr advocaat tan Zuid-Tirol, .Jan-
deshauptmann" en „Obmann" dr.
Silvius Magnago.
Hoofdpunten
„Het verdrag van Parijs", verklaar
de hij. .heeft drie hoofdpunten. Het
eerste is de gelijk berechting nn de
Italiaanse en de Duitse taal. Het twee
de is de aanstelling van ambtenaren en
beambten naar rato van d'e bevolkings
verhoudingen. Het derde is de autono
mie binnen het verband van de Ita
liaanse staat."
„Laat ik bij het eerste beginnen: de
officiële gelijkstelling van de Italiaan
se en Duitse taal. Volgens dit nrin-
cipe moet het dus voor de Zuid-Tiro
ler mogelijk zijn z'n ambtelijke instel
lingen in z'n moe>dertaal te benaderen.
In de praktijk klopt hier niets van.
Probeer maar eens in een postkan
toor, een bank. of een station, of u
met Duits toredht kan. Ik ben realist
genoeg om te weten dat tweetaligheid
niet van vandaag of morgen kan wor
den ingevoerd. Maar waarom niet het
verplichtstellen van tweetaligheid voor
alle overheidsfuncties? Zolamg dut niet
gebeurt, is er van discriminatie ten op
zichte van de Duitöbaligen sprake, die,
in tegenstelling met de Italia a nsta ligen.
allen tweetalig zijn".
„Met de aanstelling van Zuld-Tlro-
lers in overheidsfuncties Is het al even
slecht gesteld. Volgens het Verdrag
van Parfls moeten ambtenaren en be
ambten ln relatie tot de bevolkingssa
menstelling worden aangesteld. Maar
wat doen de Italianen? Als er offi
ciële vacatures vervuld moeien wor
den, kan heel Italië met zijn vijftig
miljoen Inwoners Inschrijven. Uiter
aard solliciteren er altijd minder
Zuid.Tirolers dan Italianen. De moge
lijkheid om tot degenen met de bes
te kwalificaties te horen, ls voor ons
dan ook vrfl gering".
„Ik geef toe: er zijn beslist wel
functies, waarvoor we geen mensen
kunnen leveren. Na het schrikbewind
van de fascisten hebben we onze amb
tenarenstand geheel opnncuw moeten
opbouwen. Maar in de sector kleine
beambten leunen we ons rantsoen
ruimschoots leveren. Toch vindt men
onder elke tien overheidsfunctionaris
sen in Zuid-Tirol slechts één Zuid-Tiro
ler. Waar woeten we op deze wijze met
onze kinderen heen, temeer daar we
ook al uit de industrie worden ge
weerd? Het is van het grootste belang
voor ons volksbestaan daft onze jeugd
in Zuid-Tirol blijft, en niet. door brood-
nood gedwongen, aan het wandelen
slaat wait de verdwijning in een ande
re volksgroep betekent".
Hèt instrument
„Het belangrijkste instrument van
het Verdrag van Parijs acht ik de ons
beloofde autonomie. Formeel kan men
d'it punt als verwezen!ijkt beschouwen.
Het gewest Tremtimo-Allbo Adige heeft
immers een autonoom staituut gekre
gen? Maar een maatregel als deze mag
dan Rome zeer welgevallig zijn de
samenvoeging der beide provincies be
tekent toch de grondvesting van een
sterke Italiaanse meerderheid hij
schiet het doel én de zin van het Ver
drag van Parijs voorbij".
„Wlaar in deze overeenkomst over
gesproken wordt, is het behoud van
ons volkseigen, en de bevordering van
onze culturele en economische belan
gen. Dit kan door de thans verleende
autonomie nooit verwezenlijkt werden.
De provincie Bolzano is met de puur
Italiaanse provincie Trontino tot één
gewest samengesmolten, waarin de
Zuid-Tirolers altijd aan 't kortste eind
trekken. Van elke maatregel, welke
getroffen moet worden, hangen ze af
van de slechte of goede wil van de
Italianen".
.Autonomie, mein lieber Freund,
houdt zelfbestuur in. Zuid-Tirol heeft
dit echfter niet in de geringste mate.
Wat we verlangen is een autonoom sta.
tuut voor de provincie Bolzano, zoals
dat bedoeld werd in heft Verdrag van
Parijs. We willen geen zelfstandigheid,
maar tot op zekere hoogte zelfbestuur
binnen de grenzen van de Itellaanse
staat. Als voorbeelden hebben we da
voor 't grootste deefl Franstalig" pro-
vincie Aocta voor ogen zomede Sici
lië. De Italiaanse minderheid kan ar
van verzekerd zijn dat haar rechten ge
ëerbiedigd zullen worden".
Dr. Magnago stokte even. Hij luis
terde scherp, en zei toen: „Ik hoor lets
in de kamer hiernaast. Misschien wilt
u zo vriendelijk zijn even te kijken wie
er is".
Er was inderdaad iemand, een vriend
van de „Landeshauprtmann". Hij kwam
met een brief, die de invrijheidsstel-
ling van een gearresteerde Zuid Tiro-
ler bepleitte. Moeizaam stond de ad
vocaat van Zuid-Tirol van zijn zetel
op. pakte z'n krukken en hinkte naar
het belendende vertrek. Toen hl) weer
terugkwam, had hij het epistel gete
kend. na lang aan de tekst en de in
houd te hebben gepeuterd-
Verenigde Naties
„Waar was ik gebleven?" vervolgde
hij. „O ja, bij de ons nooit geschonken
autonomie. Nee. dit i« geen zaak voor
het Internationaal Gerechtshof te
's-Gravenhege, zoals Rome steeds weer
zegt. Het is een politiek probleem, en
daarom hoort het in de Verenigde Na
ties thuis. Het is trouwens al een keer
verwezen naar de verdragspartners I-
talië en Oostenrijk. De middelen om
tot bijlegging van het geschil te ko
men. zouden nog niet zijn uitgeput".
„Nog Iets, en schryf dit letterlUk op:
ik wil duidelijk stellen dat de Südtiro
ler Volkspartei zich geheel van de
springstofaanslagen dlstancleert. WU
w illen geen geweld. W|j willen slechts
langs legale weg ons doel bereiken. Dit
laatste staat duidelijk ln ons program.
Degenen, die zich hier niet aan storen,
stellen zich ln wezen buiten de part(J.
W'U zijn een christelijke, een katholie
ke partj), en wij weten wat wij aan
de vrede verschuldigd zUn. W'U beho
ren bovendien tot dc vrije wereld, die
met democratische media werkt.
Let wel: wU stellen dit niet, omdat dc
Zuid-Tiroolse toeristenindustrie grote
schade van de gewelddaden ondervindt.
WU veroordelen de gebruikmaking van
terreur op moreel-regllleuze gronden".
„Het is jammer, jammer, jammer!
Al vijftien jaar lang vechten we voor
een eerlijke zaak. Er zijn ongeduldi-
gen onder ons, mensen, die zich licht
tot extremistische daden kunnen laten
verleiden. Konden we hun als partij
maar enig uitaidht geven. Hun verwU-
ten richten zadh echter mede tegen de
partij, omdat deze na al die jaren nog
niets heeft bereikt".
Twee uur later verliet ik de kamer
var dr. Magnago weer. In het grote
thans helemaal loge gebouw, bleef de
verbeten vechter alleen achter. Zijn ge
zicht stond vermoeid dodelijk ver
moeid, mag ik wel zeggen, maar er
moes* nog zoveel worden gedaan. Al
les voor Zuid-Tirol, alles voor „die Hei
mat", welke dr Magnago aan twee
kanten tegelijk doet branden.
De zilverblauwe krukken netjes
naast elkaar tegen de wand, was hot
laatste wat ik uit de omgeving van
deze eenzame man zag. Hij is een
scherpschutter geworden, die al vijftien
jaar lang tevergeefs in de roos pro
beert te schieten.
Een felle brand i» gisteravond ont
staan in de apparatenfabriek INK A
aan de Oude Gracht te Utrecht De
Utrechtse brandweer, die met groot
materieel uitrukte, werd bij de blus-
singswerkzaamhedcn belemmerd door
de enorme rookontwikkeling en de com
pacte bouw ter plaatse.
Rondom de fabriek, waaraan een klein
laboratorium grenst, staan een rij be
woonde onbewoonbaar verklaarde wo
ningen in de Zwaanstccg en enkele op
slagloodsen van handelsondernemingen.
Voor de fabriek staat nog een klein#
woning.
Met zeven stralen op de lage-druk-
spuiten en vier op de nevelspuiten be
streed men het vuur. De brandweerlie
den konden niet voorkomen, dat de fa-
brieksloods, waarin men koelkasten,
bakoventjes en dergelUke fabriceert,
grotendeels in vlammen opging, even
als het laboratorium. Ook brandde een
bovenhuis ln de Zwaansteeg geheel uit.
De zwarte rookwolken, die hoog boven
Utrechts binnenstad optorenden. trok
ken honderden belangstellenden naar
de plaats van de brand.
De brand is waarschijnlijk ontstaan
doordat een bad met lak. waarin koel-
katsaggregaten worden gedompeld, vlam
vatte.
Alleenwonende vrouw
dood aangetroffen
In haar woning in Groningen is giste
ren de 58-jarige weduwe A. Dreise dood
aangetroffen. Zij moet reeds ongeveer
zeven weken geleden zUn overleden.
De buurtbewoners hadden tot dusver
niet gemerkt, dat er iets niet in orde
was. Mevrouw Dreise was vaak lange
tijd achtereen afwezig. Vermoedelijk
heeft zij geen familie in de omgeving;
'n zoon van d# weduwe woont in Canada.
Hij sprong op en begon heen en weer te lopen om
zijn woede meester te blijven. „Wat wil je dan, dat
ik doen zal? Alles opgeven soms? Of ergens anders
heengaan om daar opnieuw te beginnen? Van vo
ren af aan?" „Mac, luister eens naar me." zei
hij ernstig. „Jij bent de enige vrouw om wie ik
ooit gegeven heb. Dat weet je. Dat heb je altijd ge
weten. Het was een een zegen." stotterde hij,
„toen je me opzocht om met me te trouwen
toen je kwam
„Herinner me daar niet aan!" schreeuwde ze, zijn
uitgestoken armen ontwijkend. „Ik moet toegeven,
dat je me er nooit aan hebt herinnefd, dat ik achter
je aan liep. Hoe het ook zy, het is in orde, het is
orde!" Haar stem sloeg een beetje over.
Ze holde weg en hy ging haar niet achterna. Ze
zonk neer onder een oude appelboom en drukte
haar voorhoofd tegen de ruwe bast van de stam.
Na een poosje hoorde zij het portier van dc auto
dichtslaan en de wagen wegsnorren. „O, had hij
maar gestopt," dacht zij. „Had hij maar gestopt en
had hij me maar in zijn armen genomen!"
Dokter Nathan Reinbeck parkeerde zijn fonkel
nieuwe wagen tussen twee andere auto's in, aan de
kant van de pas-bestrate weg. Het dunne laagje
sneeuw schitterde in het bleke decemberzonnetje.
Hij keek naar de uit baksteen opgetrokken gevel
en las het opschrift op het bord naast de deur.
Hij hing zijn handschoenen aan het stuurwiel,
zette zijn vilten hoed op en klopte zijn broekspijpen
af. Bij het naar binnengaan drukte hy terloops, al»
bij vergissing, op de nachtbel.
In de wachtkamer zaten twee vrouwen: de tafel
lag vol geïllustreerde tijdschriften. Reinbeck nam
op enige afstand van de beide patiënten plaats en
verdiepte zich in een medisch tijdschrift.
De deur van de spreekkamer van dokter Adam
Regan ging open. „Mrs. Bassett," riep een vrou
wenstem. Een van de dames stond op cn de tussen
deur ging achter haar dicht
Ja, zij was het! Het was Mac, die vrouw in het
door
Helen Topping Miller
wit met het verpleegsterskapje op, die de patiënt
had binnengeroepen. Zij was niets veranderd; be
halve misschien een paar rimpeltjes en een paar
grijze haren. Vreemd dat zij hém niet had herkend!
Zag hij er dan zoveel anders uit dan voor enkele
Weer ging de deur open. Reinbeck boog zich' die
per over zijn lectuur tot de tweede vrouw in de
spreekkamer was verdwenen. Het duurde bijna
een half uur voor de gestalte ln het wit opnieuw
verscheen.
„Wenst u de dokter te spreken?" vroeg zij. Het
was dezelfde pittige stem, die hy zo goed kende'
Reinbeck stak het tijdschrift in zijn zak en 9tond
op. „Ik denk, dat ik het aan het hart heb, zuster,'
zei hij, met een spotlachje om dc lippen. „Hier
doet het zeer neen, hier!"
Zij keek hem streng aan: haar ogen flikkerder
net als vroeger. Maar opeens gaf zU een gil'
„Reinbeck!"
Nu moest hij toch hartelyk lachen. „Mac! Mac!'
riep hij. de armen naar haar uitstrekkend. „Je bént
het. werkelijk!"
„Reinbeck! Idioot die je bent!" Zy omhelsde hem
en bekeek hem toen nog eens goed. „Waar kom je
vandaan"''' Haar ogen lachten. „Reinbeck! Je bent
niet veranderd!"
„Vandaag kom ik uit Little Rock! Daarvóór uit
St.-Louis. Ik ben op weg naar New Orleans. Je ziet
er goed uit, Mac, prima zelfs! Dezelfde oude Mac.
Was hij niet een beetje te vleierig? Misschien uit
een zekere spijt, dat hij haar vroeger met het hof
had gemaakt? „Waar is het grote rund?"
„Spreekuur." Zij maakte he>t bekende gebaar om
haar mutsje recht te zetten. „Het gaat hier erg pro
fessioneel toe. Kom mee. O, dokter, het is werkelijk
fijn u weer eens.te zien!" Zy brak haast in tranen'
uit en Reinbeck kuchte een beetje verwaand. Zij
stootte de deur open. „Dokter Regan, een nieuwe
patiënt voor u."
Adam zat verdiept in de bestudering van een
grafiek. Hy keek niet op. „Gaat u zitten." beval hij.
„ik ben zo tot uw dienst." Terwijl hy de grafiek
oprolde, keek hij over zyn bureau heen naar de
pas-birmengekomene. Het papier viel hem uit de
hand.
„Reinbeck!" riep hij uit, de hand uitstrekkend
om die van de kleine dikke man te grypen. „Rein
beck! jij ouwe vrijer!"
„Het is nogal wat!" grinnikte Reinbeck. „Eerst
noemt zij me een idioot en nu jij Regan, je bent
nog precies dezelfde. Dezelfde kolossale slungel
met dezelfde enorme voeten. Ik kon het niet
nalaten, op weg naar New Orleans eens even
hier binnen te vallen. Het ziet er naar uit, dat het
je goed gaat." Hij keek met zijn uilenblik het prima
ingeriqhte vertrek rond.
,,We klaren het best. Fijn, dat je kwam," zei
Adam. „Ga zitten, Reinbeck. Mac, hy is helemaal
ïiets veranderd."
„Dat heb ik hem ook al gezegd." Mac schoof een
itoel bij. „Ga hier zitten, dokter."
Adam knoopte zyn witte jas los. „Laat geen mens
meer binnen, Mac," zei hij. „Mocht er iemand ko
men, zeg dan dat de dokter in consult is. Kom op.
jongeman, vertel ons over jezelf. Wij hebben bitter
weinig van je gehoord sinds Je Omaha verliet. Hoe
staat het daarginds? Wie dirigeert daar de zaak?"
(Wordt vervolgd)
Na maand bedenktijd
(Van onse parlementsredactie)
Dr. W. L. P. M. de Kort zal prof. mr.
C. P. M. Romme voorlopig opvolgen al»
voorzitter van de Tweede-Kamerfractie
der Katholieke Volkspartij. Het een
stemmig verzoek daartoe, hem op 13 Jnll
door de fractie gedaan, heeft hU thans
ingewilligd.
Dr. De Kort zal volgens een offi
ciële mededeling de fractie preside
ren tot aan de verkiezingen in 1963.
Daarna zal het voorzitterschap opnieuw
in overweging worden genomen. De
heer W. J. Andriessen. die sedert prof.
Romme's altreden leider der K.V.P.-
Kamerleden is geweest, zal weer vice-
voorzitter van de fractie worden.
De nieuwe K.VP.-fractieleider is ln
1909 geboren, studeerde en promoveerde
tc Leuven in de sociale en politieke we
tenschappen en maakt sinds 1945 deel
uit van de Tweede Kamer, waarir
Indiaanse resten
op Antillen
onderzocht
De Wosuna (stichting wetenschappelijk
onderzoek Suriname-Nedcrlandse Antil
len) heeft in 1960 subsidie verleend voor
onderzoek van Indiaanse cultuurresten
op de Benedenwindse eilanden door do
heren H. R. van Heekeren, wetenschap
pelijk ambtenaar eerste klasse van het
rijksmuseum voor volkenkunde te Lei
den, die vroeger in Nederlands-Indië
praehistoricus was, en C. J. dc Ry, thans
directeur van het historisch museui
Rotterdam. Het onderzoek ging ylt
genoemd rijksmuseum en de stichting
natuurwetenschappelijke studiekring voor
Suriname en de Ned. Antillen. Ter v
bereiding hadden zij dc verzameling
prof. dr. J. P. D. dc Josselin de Jong t#
Leiden verwerkt. Hierover heeft de na
tuurwetenschappelijke werkgroep Ned
Antillen een studie uitgegeven met me
dewerking van het Wosuna-bestuurslid
dr. P. Wagenaar Hummelinck.
In Sint Jan op Curacao troffen zij een
rijke vindplaats aan van stenen bijlen en
hamers evenals een fraaie schildpadbijl
en appliqué aardewerk van dc Caquetio-
Indianen, die daar tussen 1000 en 1500
woonden. Deze hadden geen veeteelt
maar leefden van landbouw, visserij ec
schelpdieren. Men vond o.a. metates (hol
le stenen om maiskolven te ontbolsteren)
cn griddles (dikke platen voor het bak
ken van manogl). Onder een overhan
gende rots vond men ruwe stenen werk
tuigen van oudere Indiaanse nomaden,
die alleen van vis cn schelpdieren leef
den. De sporen worden ook in Venezuela
aangetroffen en behoorden vermoedelijk
tot dc El Jobo-cultuur. Voorts vonden
zij kleine stenen werktuigen cn werk
tuigen van schelpen ener tweede groep
Indianen, die vermoedelijk ook de ge
vonden rotstekeningen heeft gemaakt
De op Bonaire gevonden voorwerpen
wezen op een nauw verband met Cu
racao, vermoedelijk met zeilkano's on
derhouden zodat dc Indianen voortref
felijke zeevaarders moeten zijn geweest
Daar de zee tussen Aruba cn het vaste
land vrij ondiep is, vond men op Aruba
veel meer invloed van het vaste land
Op Curacao werden dc overledenen
•venals bij ons ter aarde besteld. Op
Aruba vond men uitgestrekte velden met
urnen van soms een meter hoogte. Hier
in werden de dodon mrt opgetrokken
knieën geplaatst. Ook bleek bij vele
aporen op Aruba, dat lijken gemummi
ficeerd en enige jaren in huis gehouden
werden waarna de schedel met enkel#
beenderen in een urn geplaatst werd. In
sommige dezer urnen trof men soms
vijf achedels aan. Door zandafgravingrn
worden vele urnenvelden met vernieti
ging bedreigd.
Aanbesteding nieuwe
haven op Aruba
Bij de eerste aanbesteding voor de uit
baggering van dc nieuwe Arubaanse in-
dustriehavcn te Belaahi (Oranjestad) en
het opspuiten van een kade waren er
inschrijvers. De laagste waa de At
lantic Gulf and Pacific Company (Bouw-
mij ARUBA NB.) voor naf. 2 665.000.
Ingeschreven werd voorts o.a. door de
Arubaanse Reparatie- cn Constructiemij.
naf. 2.845.999 en de Ned My. voor
Havenwerken voor naf. 4.375.000 Dc
gunning werd aangehouden. De tweede
aanbesteding voor verdere inrichting
van de haven zoals kademuren, opslag
plaatsen en kantoren geschiedt 10 ok
tober te Oranjestad.
vooral optrad als specialist in de sociale
wetgeving. Hij is sedert kort ook burge
meester van Nieuw-Ginniken.
De benoeming van dr. De Kort is een
tijdelijke voorziening. Als zijn voorzit
terschap een succes bUjkt, zal het mis-
achieen ook na 1963 worden geconti
nueerd. maar het is ook mogelijk dat
dc K.V.P. over twee jaar een dan afge
treden minister naar voren zal schuiven.
In dit verband is meer dan eens de
naam van de huidige bewindsman van
o. k. en w„ mr. J. M. L. Th. Cals. ge
noemd.
Proces-Eichmann
in cijfers
Het proces-Eichmann heeft 114 zittin
gen gevergd van in totaal 393 uur. Het
begon op 11 april en heeft iets langer
dan vier maanden geduurd. Van de 114
zittingen had het openbaar ministerie
er 94 cn de verdediging er 20 nodig. Het
officiële verslag v.in de zittingen, ln
het Hebreeuws gesteld, omvat 3 498 blad
zijden. ongeveer 1.250.000 woorden. Er
zijn in totaal in dc rechtszaal 111 getui
gen gehoord, die verklaringen in zes
talen aflegden. Bovendien zijn in het
buitenland nog 16 getuigen gehoord. Bij
de rechtbank zijn 1>43 documenten in
gediend en wel 1.434 door het O.M. cn
109 door de verdediging. Rond 68.000
mensen zijn tijdens het proces tot het
gerechtsgebouw toegelaten. In een na
burige zaal hebben 78.000 mensen delen
van het proces op het televisiescherm
gevolgd.
Schrootfraude bij
Nederlands bedrijf
(Van onze parlementsredactie)
Eén Nederlands bcdrUf is betrokken
geweest bij de schrootfraude, zo is tot
nu toe gebleken uit dc gegevens, die de
Hoge Autoriteit van dc Europese Ge
meenschap voor Kolen cn Staal aan de
Nederlandse regering heeft overgelegd.
Voor vier schepen, die dit bedrijf heeft
gesloopt, zijn onjuiste gegevens verstrekt
over de hoeveelheid schroot, die door
het slopen was verkregen. Hierdoor is
42 pet. meer aan verevoningageld uit de
EG KS.-kas betaald dan waarop men
recht had. Naar de juiste toedracht is een
gerechtelijk vooronderzoek Ingesteld.
Dit onderzoek is nog niet voltooid.
Het onderzoek strekt zich ook uit naar
andere gevallen, die ter kennis van de
Nederlandse justitie zijn gebracht. In
sommige gevallen is daarbij van straf
bare feiten niet gebleken, in andere
wordt het onderzoek voortgezet. Als vol
doende aanwijzingen van strafbare fei
ten worden gevonden, zal strafvervolging
plaats hebben, aldus een mededeling van
minister Beerman in antwoord op vragen
van het socialistische Tweede-Kamerlid
drs. Nederhorst.
Verwarring aan
de sectorgrens
Er heerste vanmorgen aan de twaalf
controlepunten aan de sectorgrens on
zekerheid onder de Oostberlijnse grens
wachten over het decreet dat Westber-
Ujnsc voertuigen zonder vergunning
Oost-Berlijn niet binnen mogen rijden
Niemand van hen wist hoe die vergun
ningen eruit zien en wie ze uitgeeft
Voetgangers en fietsers konden dins
dagochtend zonder veel formaliteiten of
oponthoud van West-B«rlijn uit de sec
torgrens overschrijden.
Westberlijnse politic heeft dinsdag
ochtend opdracht gekregen er scherp op
te letten dat er aan de grens geen be
togingen worden gehouden, aldus een
politiewoordvoerder. De politic is hier
in de hoogste graad van paraatheid
gebracht. Dc dertienduizend geünifor
meerde leden van de politie en alle an
dere ambtenaren zijn „voortdurend in
dienst". Volgens dc woordvoerder was
dinsdagochtend alles rustig aan de grens
is de speciale paraatheid alleen als
voorzorgsmaatregel bedoeld.
Oostduitse mark daalt
De koers van de Oostduitse maric is
gisteren op de vrije markt te Berlijn
verder gedaald tot 5.10 voor een D-mark.
terwijl volgens de officiële koers pari
teit tussen beide valuta's bestaat. De
Westberhjnae banken wisselen slechts 50
Oostduitse marken per keer cn zU be
talen hiervoor 9,80 D-mark.
