i£)pen briej
Over slagroombollen,
antiek en
Reumatiekpiantje
TIP-PARADE
ZATERDAG 1 JULI 1961
Liever een hitje
dan een auto I
Tot we de smalle, donkere trap
waren opgeklauterd en in de keu
ken van het huis belandden. Op
het moderne, witte gasstel prijk
ten drie koperen ketels, naast de
telefoon mét boeken, die op de
op de koelkast een plaatsje had
den gekregen, stond (alsof het de
gewoonste zaak van de wereld
was) een schat van een antieke
kristallen vaas met zilveren voet.
En op de keukentafel blonk een
zilveren theestel met bolle buikjes
en gekrulde handvaten ons tegen.
Een luchter, waarin drie koperen
engeltjes liefelijk glimlachend de
kaarsen torsten, zorgde voor de
verlichting. In de keuken
waar ook nog een penant-kastje
van fijn mahonie een paar melk
flessen op z'n blad had staan!
Twee statig tikkende Friese klok
ken aan weerszijden van ^e tafel
tegen de muur gehangen, maak
ten met nog enkele porceleinen
figuren en oude apothekerspotten
op de plank boven het gasstel,
dit_keuken-interieur corruptee*.!
De gastvrouw
later bleek
3M
sr?
een zeldzame verschijning
Een uit Zuid-Afrika afkom
stige kamerplant, die vroe
ger heel vaak in de huiska
mers werd aangetroffen is
één van de 150 soorten van
het plantengeslacht Plec-
tranthus namelijk Plectran-
thus fruticosus, het Reuma
tiekpiantje. Tegenwoordig
komt ze zeer zeldzaam voor.
In een huiskamer hebben wij
haar nog nooit aangetroffen.
Toch schijnt ze hier en daar
nog als kamerplant gehouden
te worden. Mocht er onder on
ze lezeressen of lezers iemand
zijn. die dit plantje nog bezit
dan zou ik gaarne naam en
adres van de bezit(s)ter weten
om mij na mijn verhuizing,
eind-juli, met deze in verbin
ding te kunnen stellen.
Er komt zo nu en dan be
langstelling voor deze plant.
Of dat nu is van reumatiek-
lijders, of van hen, die last
hebben van mot, dat weet ik
niet.
Want de plant wordt ook
vaak Mottenplant genoemd. En
déarom werd ze vroeger meer
malen aangetroffen, omdat
haar geur de motten verdrijft
en op een afstand houdt.
De plant heeft niet veel ei
sen. Ze groeit heel gemakke
lijk op tot zelfs wel 60 a 80
cm hoogte, als ze maar niet
erg warm staat. Behalve in de
rusttijd, dat is. zo men weet.
na de bloei, moet ze vrij veel
water hebben. Als aarde prefe
reert ze bladaarde, vermengd
met wat metselzand. Het is
zeer gemakkelijk meerdere
planten te kweken, want stek
jes slaan heel vlot aan.
Een mooi boek
Planten-Brehm. door Lud-
vvig Koch-Isenburg. Bewerkt
door Rinke Tolman. Ultgav
Zegt men
Als men ze echter op de
slaapkamer zet zullen reuma-
tieklijders genezen, zegt men.
maar ook alleen dan. Geplaatst
irt de huiskamer hebben reu
mapatiënten geen baat (al
weer: zegt men».
Het reumatiekpiantje is een
Lipbloemige, dus familie var
de Dovenetel. De bladen lijken
ook veel op die van de Dove
netel. Het is een struikje. De
Giltay, Amstcr-
De ondertitel van dit bui
tengewoon mooie boek luidt:
„Zwerftocht door het Planten
rijk." En het is een interes
sante zwerftocht geworden.
Men kan geen bladzijde op
slaan of men vindt iets, dat je
tot lezen dwingt. Rinke Tolman
heeft onze natuurliefhebbers
een grote dienst bewezen door
dit boek voor ons land te be
werken. En niet alleen de na
tuurliefhebbers maar ieder, die
dit boek in handen neemt, zal
er door geboeid worden.
De uitgevers hebben gezorgd
dat het er keurig uitziet: de
band, het papier, de prettig
lezende druk. de vele mooie
foto's geven met de inhoud
aan dit boek iets opvallends.
Een echt boek om als ge
schenk te dienen.
B. J.
'JpOEN we op de afgesproken tijd aan het oude grachtenhuis
in 't hartje van Utrecht aanbelden, was Truus Lisman er
nog niet. „Ze zal wel op 't land zijn" dachten haar huisgenoten
en dat bleek na een telefoontje te kloppen. ,,Er moest er eentje
veulene, en dan kun je niet weglopen, waar?" kwam er als ver
ontschuldiging uit de zwarte hoorn. Nee, dan kun je niet weg
lopen, maar eerlijk gezegd vonden we dat oponthoud nu niet
direkt zó erg. Want terwijl de vrouw, voor wie we naar de Dom
stad waren getogen nog even bij haar ponny's op het land bleef,
mochten wij daar in dat diepe grachtenhuis een wandelingetje
langs de oudheid maken. Nu hadden we, pal naast de huisdeur,
wel een antikiteitszaak gezien, maar daar echt niet lang voor
stil gestaan. Antiek én ponny's is tenslotte een niet voor de hand
liggende combinatie
opentrok van een allerliefst secre-
tarietje. Hieraan moet eens een
vrouw met ruisende rokken haar
brieven hebben geschreven
„M'n man doet in antiek" ver
duidelijkte mevrouw Lisman,
maar dat lag wel voor de hand.
Want daar in dat Utrechtse huis
„doet men niet alleen in antiek"
maar leeft men er ook in en mee.
Om dat allemaal te moeten af
stoffenwas even onze wat
prozaïsche reactie. Maar stofdoek
en plumeau buiten beschouwing
gelaten: een verrassing was het
wel. Je gaat naar Utrecht om
over ponny's en de veehandel te
praten en je komt in een soort
museum terecht. Een gezellig
museum overigens, waar de kof
fie je wordt ingeschonken tot aan
de rand van de kop en waar je
zoveel slagroombollen mag eten,
als je lijn verdragen kan.
Want. inmiddels was mejuf
frouw Lisman (wiens broer dus
„in antiek doet") gearriveerd
en. weer weggepiept om bin
nen te komen met een reuze zak
onvervalste Utrechtse chocolade
bollen, vol zoete room. Want zo is
ze; hartelük en gastvrij- En terwijl
we de koffie de bollen lieten af
wisselen (en omgekeerd) vertelde
ze ons haar geschiedenis, een le
vendig verhaal, dat we u nu gaan
na-vertellen. Want daarvoor wa
ren we tenslotte naar Utrecht ge-
De enige
de schoonzuster van Truus Lis
man) moet de verbazing in onze
ogen hebben gelezen, want glim
lachend zei ze: „Wilt u m'n huis
eens zien?" En toen begon die
„wandeling langs de oudheid". De
twee grote kamers stonden com
pleet vol met prachtige kasten,
waarop alle mogelijke antieke za
ken. aan de muren hingen olie
verf-schilderijen en een van de
dochters maakte haar huisverk
aan een tafel, waarop ook al een
zilveren theestel was geplaatste
Ze zat daarbij in een stoel uit een
of ander tijdperk (we zijn niet zo
sterk in al die Louis-zoveel-perio-
den terwijl de jongste, pro
fijt trekkend van moeders niet
aanwezige ,,blijf-er-af"-blik met
haar twee jaar gaqw een laatje
't i
„d'er uit jij".
eenmaal nodig. 't Werden er
twee, want een van m'n zusters
ging samen met mij ook een
baantje zoeken, in een warenhuis.
Tot zij als serveerster veel meer
ging verdienen en ik dacht: dat
moet ik ook zien te worden".
Tranen
Het hitje
Op de advertentie „paard en
wagentje te koop gevraagd" rea
geerde niemand! Toch zette ze
door en kocht ze uiteindelijk een
mooi spannetje bij een boer. He
laas. die boer (ook ,,'n mooie"
zegt ze nu) verkocht haar een
driftig en schichtig hitje. Voor hij
het aan mejuffrouw Lisman van
de hand deed, had hij het eerst
flink moe gereden voor de ploeg.
Van fijn uit rijden gaan. kwam
dus niet veel met dat hitje, ze
was er doodsbenauwd van. ,,'k
Had gedacht: ik uit rijden als
een vorstelijke koning met m'n
paard en m'n wagentje. was
me dat een ellende". Toch (en
daar was én is ze nog Truus Lis
man voor!) gaf ze de moed niet
op. Ze tikte een ander dravertje
op de kop. een lui zwart paardje
en toen ging het beter. Kijk en
dat is nu het begin geweest van
Truus Lismans carrière „in paar
den". Van het een kwam het an
der, ze bleef in paarden doen,
nam zelfs een bijna failliete ma
nége over en gaf, toen haar lunch
room in het begin van de oorlog
finaal afbrandde, het serveren er
aan. Op de markten kwam zc
steeds meer, ze kreeg haar rela
ties en is nu dé vrouw, die je
moet hebben voor een ponny.
Ik schaamde me
„Toen ik voor 't eerst een pon
ny kocht, durfde ik er niet mee
over de markt te gaan. Ik zei
tegen de man van wie ik hem
HJIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIItlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllg
van u en
juffrouw Lisman. Geen wonder,
want deze hoesje van den Korten-
akker won op een markt te Delft
een eerste prijs.
kast vol porceleinen beeldjes met
rokjes aan van versteend kant.
Al „doet ze er dan niet in", haar
kamers boven het „museum" een
trap beneden, bergen ook vele
mooie antieke dingen. Oud koper
zie je er naast de hoedjes, die ze
allemaal zelf maakt voor de con-
coursen-hippique. Zilveren pronk
stukjes staan
BUNDEL MEVROUW ALBRONDA
vóór u I
Dit wordt zo'n beetje de
e laatste vakantie-rubriek. Want
e volgende week kan ik ze niet
e meer op deze pagina doorge-
ven, daar dan voor mij de va-
kantie is aangebroken.... Dat
e moet dan wel een zorgeloze
e tijd worden, want als ik alle
e tips, de afgelopen weken ver-
schenen, in gedachten houd,
e kan me niets gebeuren....
Maar goed, nu dan een van
e de laatste rubrieken op dit ge-
e bied, die wordt geopend met
EE iets voor:
DF.R(iE.\-nEKLDLMERS
9 Wie tijdens de vakantie
een berg (een heuvel mag
S ook....) gaat beklimmen kan
e bij het afdalen vaak rekenen
e op zere tenen, omdat de voe-
ten steeds in de schoenen naar
voren schuiven. Doe dan eens
een stukje schuimrubber in uw
e kous of sok. Tien tegen een dat
e u nergens last van hebt, zo
heeft mevrouw J. van der
e Sloot-van der Spek uit Berkel
e en Rodenrijs bij ondervinding.
GELD MEENEMEN
Een lezeres, mejuffrouw
bewijs van dankbaarheid
gereed gemaakte kussen, dat
in de stillere wintertijd begonnen
uvciiwiu. maoj. ui ccu xaj- *s 4.e borduren voor haar zelf ge-
straat buiten de markt staan met schilderde en gebiesde wagentjes,
dat paardje, daar koop ik het dan
wel. Weet u, ik schaamde me ont
zettend om met zo'n klein paard
je te lopen. Maar, zaken
vrouw die ze is. ontdekte ze na
dat ene ponnietje al gauw de kan-
Dat- doen we
Tussen de regels door hebt u
al kunnen lezen, dat mejuffrouw
Lisman iets met ponny's te ma
ken heeft. Maar we kunnen beter
schrijven, ponny's én honden zijn
haar leven. Ze fokt ze. ze verzorgt
ze, ze ruilt ze. ze rijdt er mee
op concoursen hippique en. ver
overt er de ene beker na de an
dere én kasten vol medailles mee.
Als enige vrouw in ons land is ze
ingeschreven als lid van de Cen
trale Bond van Paardenhandela
ren, en zodra iemand „de enige"
of „een van de weinigen" is,
waarvan dan ook, is dat vaak een
reden, om er eens over te schrij
ven. Nu kent mejuffrouw Lisman
het klappen van de publiciteits-
zweep, al eerder stond haar foto
in kranten en tijdschriften, want
zij is op de - verschillende mark
ten, de weekmarkten zowel als
de speciale markten, een bekende
figuur. En menig fotograaf, die
reeds alle mogelijke koeien en
paarden, met kampioenslinten ver
sierd, heeft geknipt, wil dan wel
eens een ander plaatje maken
Onze fotograaf had ook zo'n bui,
vandaar dit uitgebreide onder
schrift. Nou ja, onderschrift....
Achter de kar
Hoe nu komt een vrouw er toe
zich in dit toch wel uitgesproken
mannenwerk te specialiseren?
„Daar kan ik je heel wat verha
len over vertellen" reageerde me
juffrouw Lisman en dan schil
dert ze zichzelf bijzonder levendig
af als serveerster in verscnillen-
de Utrechtse lunchrooms. Ze doet
het zó. dat je haar (overigens heel
wat jaren geleden) in haar keuri
ge zwarte japon met net witte
schortje voor zietJopen, bestellin
gen opnemend. iMlienend en af
rekenend. „Dat waren andere tij
den". zegt ze. „Tegenwoordig kan
een meisje baantjes te kust en te
keur krijgen, er wordt al om
haar geschreeuwd als ze nog op
school zit. Maar toen was je blij
als je-iets krijgen kon. Eerst stond
ik na m'n vader te hebben ge
holpen in zijn zaak van tweede
handsmeubelen in een waren
huis. Dat was een enorme veran
dering. De ene dag liep ik voor
m'n vader achter de handkar met
een hond er onder, om van heinde
en ver van de verkopingen an
tieke stoelen, orgels en pianola's
te gaan halen. Uren ver van onze
zaak vandaan. Toch hield ik er
van, maar 't werd tijd, dat ik iets
fing verdienen, m'n moeder zei:
én van m'n dochters moet het
huis uit. Dat ging niet
mogelijkheden die
die handel zaten. Nu is ze er in
gespecialiseerd. Doch dat is niet
't enige. Ze fokt ook ras-bulldogs, uu unct.
zelfs twee wereld- dan op' de tafel met
Ze is altijd wel ergens
zig, op de markten, op het land,
in schuren of thuis. Ze
in een van haar drie auto':
hele land door of ontvangt haar
klanten thuis in het oude grach
tenhuis, hartje Utrecht. En als ze
mdere, aan slagroombollen neerlegt i
antieke ppns _wpn voor Baat zitte
Ze komt altijd zeer correct op
concours-hippiquc voor dc
dag. De hoedjes voor zo'n feeste
lijke gebeurtenis maakt ze zelf
ook schildert en biest ze dc
wagentjes.
gaat zitten" wee
je welkom te zijn. Ook al heeft z
geen tijd gehad om haar stofja
uit te trekken, „want er moest e
een veulene.
„Kom nog 'ns terug, van d
winter dan heb ik meer tijd",
ze ons na toen we de trap
afgingen. Dat doen we vas
eens langs te gaan, waar?
Niet alleen de duizenden le-
naast het half den van de Ned. Christen Vrou
wenbond, maar ook velen bui
ten deze kring, kennen me
vrouw dr. M. H. Albronda-van
der Nagel. Tal van jaren heeft
zij het presidentschap van deze
be- grote bond waargenomen en het
thïïi.'zi tïefci is juist 'le manier, waarop zij
het dit heeft gedaan, die haar in
brede kring de bekendheid heeft
gegeven, welke zij ongetwijfeld
Het spreekt vanzelf, dat u via
de krSnt én via „Blad-Zij" al
eens heeft kunnen kennis maken
met mevrouw Albronda, dit voor
het geval u haar nog nooit per
soonlijk hebt ontmoet. Het ver
heugt ons vandaag op de
dan vinden de beide dames het
DU s maar een probleem het „grote
geld" op te bergen. Het in je
hotel te laten is misschien niet
E zó safe, het in je tasje stop-
E pen heeft ook zo z'n risico's.
Een einde aan deze zorg maak-
te een gordeltje van petticoat-
e elastiek. Aan dit om het mid-
E del zittende elastiek werd een
E linnen zakje bevestigd, precies
groot genoeg voor de bankbil-
dan door middel van een boek, jetten. In de portemonnee gaat
uitgegeven door W. ten Have N V. dan het losse geld, nodig voor
Amsterdam, en samengesteld de uitstapjes of de consump-
door de Ned. Christen Vrouwen
bond. Ofschoon het niet met zo
veel woorden op de flap van deze
uitgave wordt gezegd, mag dit
boek toch min of meer worden
beschouwd als een bewijs van
dankbaarheid voor hetgeen me
vrouw Albronda alzo heeft ge
daan. Het ziet namelijk ter ge
legenheid van haar aftreden in
mei 1961 als presidente van de
N.C.V.B. het licht.
De samenstellers hebben uit de
meditaties, geschreven door hun
oud-voorzitster en de vele toe
spraken, die zij heeft gehouden,
een keus gemaakt en we kunnen
zeggen dat hier een verantwoor- e maakt u aan de hengsels van
de bundel tot stand is gekomen. uw tas, die u naast u kunt
„Rust in Arbeid" (zo heet dit zetten, vast. Iedere keer kan
boek) geeft een uitstekend in- het kind met iets anders spe-
als het de neiging
dag. Een idee
voor anderen, die zich op dit
punt misschien ook wat onze
ker voelen?
VOOR DE KLEINTJES
Over een lange treinreis
met kinderen hebben we al
eens iets geschreven. Dit idee
van mevrouw G. J. Bloemen-
daal-van Ingen Schenau uit
Winterswijk is zeker ook de
moeite waard. Neem voor de
kleinere kinderen wat speel-
elk apart
iep wenpaguvi
vrouw Albronda immer haar taak
heeft opgevat en haar weloverwo
gen mening aan zovele anderen
heeft meegedeeld. Het is van de
N.C.V.B. zonder twijfel een goe
de gedachte geweest een boek als
dit uit te geven. We vermoeden
zo. dat niet alleen de leden van
de bond, maar ook vele anderen
er belangstelling voor zullen heb
ben!
toont het speelgoed op dc
grond te gooien.... wat nogal
eens voorkomt, kunnen de
speeltjes niet op de meestal
vuile grond terecht komen, dit
als u de bandjes niet al te lang
maakt. Tevens vindt deze le-
het handig een kousenrol
te r
r het 2
huisje, waar alle mogelijke
kleine spulletjes in kunnen
worden gestopt.
VETTE PANNEN
Zelf vóór de tent op de
E primus gekookt en vette pan-
e nen? Als u dan niet voldoende
kokend water bij de hand hebt,
XX kunt u de pannetjes het beste
ZO OPfl6l6tt(? S eerst even schoonmaken met
S wat zout en een stukje papier
De Franse keuken is vaak voor- 1 om ze_-Pas daarna af te
treffelijk, de Franse omelettes e
komt men nergens lekkerder te- e
*~tïlaak eenó
gen... Als i
Mevrouw Van Wouwe-
icKjteraer w I ,H"dl'k uit Fcnüs dMt he' «1-
a'n smakelijke E J
REGENDAGEN
Truus Lisman besparen toen
bleek, dat zc. niet durfde. Ze
vluchtte liever in de lunchroom
naar boven waar ze uren lang
zilveren tableau's ging poetsen tot
ze blinkender dan blinkend wa
ren, dan dat ze een bestelling op
nam. De gebroken kopjes, de
borden aan stukken. we zullen
ze ook maar vergeten. Wél moet
u weten, dat het getij keerde en
ze eenmaal over haar angst
heen cheffin werd. Heel wat
jaren was ze de „juffrouw A",
door wie vooraanstaande klanten
zich alleen maar wilden laten be
dienen. En dat zette natuur
lijk aan, er kwam al gauw een
bescheiden .spaarpotje. Haar zus
ter kocht er een klein, tweede
handsautootje van (van haar
eigen spaarpot vanzelfsprekend),
maar Truus was altijd bang, dat
zo'n ding in de brand zou vliegen.
Nu heeft ze drie wagens.
maar. daarover straks. Een
autootje werd het dus niet, ze
had een andere wens. Een in ve
ler ogen wat „gek idee", maar
ze kon er niet meer van slapen.
Truus Lisman moest en zou een
luxe paardje met een wagentje
hebben. Om daarmee in haar
vrije uren heerlijk te gaan rijden.
TTET IS ZOMER, en voor velen
nadert de vacantle. Dat Is In
de Open brief ook te merken. Ik
kreeg al twee brieven deze week
met vrolijke plannen, en voor
mijzelf goede wensen, en ik dank
H. en M. er hartelijk voor, al zit
H. ook mijlen ver weg en zal zij
deze brief pas na weken lezen.
M. had goed geraden! en ik ge
loof dat zij met haar vacantic al
even goed raadt. Veel, veel ple
zier, en vrede in je hart. Waar
om zeg ik dat laatste nu, denk
ik. Heeft ze dat dan niet? Is ^ij
ontevreden weggegaan, ontevre
den ook met de plaats waar zij
vacantle houdt? O nee. Zij heeft
het heerlijk met man en kinde
ren. Maar juist daarom wens ik
het, omdat zij de eigenschap be
zit deze wens te verstaan. Omdat
zij het talent bezit met zichzelf
om te gaan als met een gezegend
mens. Omdat haar met-vacantie-
gaan niet maakt dat zij blij is,
maar omdat haar blijdschap
maakt dat zij overal met vacan
tle kan gaan: een dag naar het
park of een maand naar Italië.
Omdat zij wéét wat vrede in je
hart is, kan ik bet haar wensen.
maar met ieder
Want behalve die
twee brieven kreeg ik ook andere.
Van moeders die nooit vacantie
hebben, die zelfs niet eens tijd
hebben een keer naar het onder
gaan van de zon te kijken. Voor
wie de komende weken tot de
moeilijkste van het jaar horen.
Geen moment rust, geen kwar
tiertje zitten na de was, de af
was, het eten klaarmaken, de ka
mers schoonmaken, geen stil
middaguur tussen twee en vier,
nee, altijd, overal de kinderen,
dag in, dag uit. De kinderen die
met hun volle energie, niet
geremd door schoolbank
omelette wilt maken.
denken aan het volgende Franse e Nog meer ideeën voor re-
receptje. U maakt deze omelet E genachtige dagen thuis evenals
la Savoyarde door dobbelsteentjes E vorige week. Mevrouw Boeren
rauwe aardappel in boter licht- uit Hardinxveld kijkt dan de
bruin te bakken. Houdt daarbij e lappenkist na en knipt van
het deksel op de pan, want dan E ieder lapje twee kleine stuk
zijn die stukjes aardappel gauwer e jes. Al die snippers gaan in
gaar. U raspt vervolgens wat een grote doos en dan kunnen
kaas en klopt dit met wat peper. de kinderen uitzoeken welk
zout en melk samen met de eïe- snippertje bij welk snippertje
ren. Dit mengsel giet u over de hoort. „Uren zoet" vertelt de-
blokjes aardappel heen tot alles ze tip-geefster er nog bij.
lichtbruin is gebakken. Serveert Laat de kinderen u anders
u er nog een tomatensla bij, dan zo schrijft mevrouw A. Brouw-
heeft u met zo'n omelette zelfs Kreukniet uit Hardinxveld
een complete maaltijd. (letterlijk tussen haakjes: de
laatste paar weken een ge-
meente, waar veel tips van-
daan komen....) eens helpen.
deren een leuk getal en krijgt er
éen, en er zijn duizend oorzaken
te noemen waarom de andere
drie wegblijven; de ander vindt
vier ook leuk en krijgt er acht.
De slijtage neemt toe. Op haar
vindingrijkheid, haar aandacht,
haar er-zijn, wordt onophoudelijk
aanspraak gemaakt. Zij kent ook
achtertuintje met ze
om je heen weer
kinderen
belang-
ren? Welke gevaren lopen
En dan die afschuwelijke tegen
stellingen! 's Winters en in het
voorjaar is er ook vacantie,
och dan orandt c
en blijf je thuis en lijken
huishoudingen min of meer
elkaar. Maar 's zomers gaan
ZÓ klein kan
lagere school. Lijkt het niet,r als anders: er zijn eenzamen. Maar
op- niemand hoeft eenzaam te zijn of
unst deze zomer als een kwelling
E"
te leven mist, ben je niet t._.
achterblijver, in de letterlijke zin
des woords: een thuisblijver?
En toch is maar één „hebben"
:ral de 'kachel belangrijk: vrede in je hart.
aan te sluiten en wéér vluchtige
vriendschap te maken, mensen
die niets meer willen
en doe samen
grote was. U hebt er dan mis
schien nog iets meer werk aan
dan anders, maar.... de kin
deren zijn plezierig bezig. En
moet u ze eens enthousiast
zien ramenzemen (kleine raam
pjes dan, die geen gevaar op
leveren!) Op strepen en zo na
afloop letten we dan natuur
lijk niet....
Dan heeft een lezeres nog
een aanvullende tip op het ge
bied van „punneken" of „kul-
ken", u weet wel, slierten ma-
met drukte ken met een leeg garenklosje,
r bent. Als waarop vier spijkertjes zitten.
best
zij naast mij woonde, was het ook Is men klaar, dan wordt
mijn zaak, maar misschien is het een rond stukje karton goed
nu de uwe. Als ik een tante had met lijm ingesmeerd en dan
die tobde over haar vakantie, tn maar van het midden uit het
ik zag haar het hele jaar door. koord ronddraaien op dat kar-
bij tonnetje tot het op is. Op die
mijn kinderen! dan was haai
kantie mijn zaak. Niet direct
te
leuke onder
zetter gemaakt, die zowel op
tafel als onder een bloempot
omdat zij uit ervaring weten dat haar zorg te delen. Om haar niet b.v. gezellig staat.
zij altijd alles weer moeten prijs- alleen
geven. Meer dan anders in het deze z
r voelen zij zich verstoten, on- bekommerd genoten kan worden,
len. thuisblijvers. De
wreed zijn, en de vrede ver. ue-
brek aan geld en alleen-zijn zijn
kan elkaar niet loslaten omdat het zo-
Zomer is het niet alleen
i knap figuurtje maar ook
paar sta p-
i zeggen:
dat
overal
'e verschillen merken,
a wijze ook van be:
indertal, kortom: in
/at erger is: we laten
goed blijken.
'Ur?ie'
ben al een zekere eenzaamheid
om zich heen geschapen, en nu
de zomer nadert komt het alleen
maar beter uit, nu zie je het, dat tenrijk had gewild
is alles. Als ze het hele jaar door
wat toeschietelijker en vlotter wa
ren geweest, stonden ze nu niet
alleen. En wat die moeder be
treft: iemand die twaalf kinderen
heeft, mag toch zeker niet ver
geld, wachten dat zij net zo kan uit-
1, in gaan als iemand met twee. Dat
bezit. En ligt er in opgesloten, dat had zc
ze elkaar als het ware van te voren kun
nen weten.
Och ja, dat weet ik allemaal
wel. En zij ook. En ik wil ook
zeker niet gaan preken
laten met het gevoel dat
ieder ander on- f NIEUWE SCHOENEN
Een niet uitgesproken va-
1 kantietip, maar wel een idee
dat in warme dagen als nieu-
we schoenen extra schijnen te
knellen, misschien wel handig
is. Wrijf, zo schrijft mevrouw
bloemen, en de ïon lekker ïn~ uw 1 va5 Lfeuwen-de Haan uit
rug. Zomer is het ook voor de n .e Plaa*sen waar
zieken in een koele kamer, bij de f'1
rozen (ze zijn nu niet zo duur) f u t ..Meestal ver
die u meebracht. Zomer is het I ^,1,nlh^: ?evoelt dan
ook op de Veiuwe als u naar Oos- E
had gewild maar bijtijds
gedacht hebt niet verder te
springen dan u dit jaar mogelijk
Sgt?<
E Gaat u gauw gauw voor
och- de vakantie nog een katoenen
a ik zomerjurkje voor de dochter
de maken? Dan is dat exemplaar
toe- E misschien volgend jaar als u
ook het voor hetzelfde zonnige doel
het schoollokaal, met lichaam
en geest op de vrije dagen los
stormen en hun lichamen de
kans geven te groeien, hun geest
om nieuwe veerkracht op te
doen. En in die bevrijdende drift
moet moeder mee. Op het uur
dat zij anders uitrustte, even zat
te verstellen of boontjes tc pun
ten, moet zij er nu opuit met
haar troepje, en veel dingen die
anders overdag werden verricht,
avonds laat nog ge
voelt het ineens als
sfeer dat zij 12 kinderen heeft, en in
'e familiekring ben je ineens
verstandig" omdat je spaarde
zoveel dagen naar Parijs of moeder althans
Want
de
pension of weet ik veel.
hèb je wat. Hebben, dat
zomer het voornaamste.
van zo'n moeder
strand, of: organiseer onder
u i kennissen die kinderen
dag onder dak. zodat die
althans eens één avond
in het jaar naar het ondergaan
van de zon kan kijken. Dat moet
allemaal zelf weten
in uw hart
„Moeder", zei eens
tertje van mij tegen r
had staan uitweiden
pracht, het unieke vai
komstig vakantie-oord: L„_
Was dat geen goede vraag? gebruiken wilt. te klein. Neem
daarin niet alles opgesloten E daarom niet alleen een flinke
wat het woord vakantie inhoudt? E zoom, maar, zo schrijft me-
""I Xa5a,re. Is een lat'ins werkwoord. vrouw Tros uit Hl. Ambacht,
de trant Het betekent: vrij zijn, vrije tijd laat ook het lijfje eens een
kinderen hebben, en alles wat daarmee sa- E centimeter of vijf langer. Zo
het menhangt. Vrede om bloem en heeft men veel langer plezier
uur graS. De puzzle van het gejaag- van het jurkje.
1 land- E Twee p.s.-jes. denkt u bij een
zomerhuisje
hart.
het bij de méesten om. En ont-
opuit met trek je maar e
als letterlijk iedereen er
vliegt, naar zee. een week
de hei, op dagtochtjes. Wees
toch niemand onder
iismaakt
twaalf kinderen
We weten toch allen hoe anders
leven kan gaan dan wij ver-
vakantie in
E met kinderen
E Meestal is in
E leen bestek
E monden" aanv
financieel
an klein bestek?
die huisjes al-
jor „volwassen
ez'g.... En zit u
beetje krap:
beuren. En dat is nog niet alles, maar eens tevreden in een klein moeden? De een vindt
twee gewone handdoeken
maakt u één royale bad- en
E strandhanddoek. Na de vakan-
tie weer losmaken en u heeft
E Seen extra uitgave gehad.
HÏIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
