£i
mme
teve
wef
'Ruimte
voor ons.
WHIE LIMMERDE BRAEVE ENDE CLOECK
BECOMT VERDIENTH EEN POKKET-BOECK
De tien meest verkochte
ZATERDAG 10 JUNI 1961
T B00KEN
I WEEK
Voor alle duidelijkheid....
van de vele limericks, die
Iop het eikenhouten „Ruim-
te"-bureau binnen kwamen
I hebben we (naar ons gevoel)
de beste gekozen. De ande-
re gaan dus njet mee. De in-
I zenders wier naam op deze I
pagina staat, krijgen al-
I 1 e n een pocket-book. We I
hebben voor zo'n uitgave
moeten sparen,
dat
maar 't is toch ook wat
Dick van Noort uit Rotter
dam hield het dierlijk met:
Een beer uit het Brabantse
Eethen
die de naad van de kous wilde
weten
vroeg eens aan een Vlo
„waarom spring jij toch zo?"
„och", zei die, „voor 't ver
teren van 't eten"
Een paard uit de buurt van
Hooghalen
met bijzondere aanleg voor
talen
liep in zeer snelle draf
het gymnasium af
nu schrijft hij voor „Ruimte"
verhalen
Vandaag lieve buren en magen
is 't de 10e. Je hoeft dus niet vragen
ivat Ruimtethans biedt
het is, zo je ziet
het blad met de wedstrijd-uitsdagen
En allen, die dichtten bij 't leven
en nu vol met angsten en beven
de uitslag verbeiden
helpen wij uit dit lijden
door fluks nu de prijsjes te geven
De hoofdprijs - een kast van een woning
werd gewonnen door Pieter de Koning
en prijs nummer twee
is een pracht van een slee
echt dus wel a la S.U.S. een beloning
Voor de pocket-books winnaars die pruilen
om die magere prijs kunnen huilen
is er niets aan de hand
droog die konen maar. Want:
je mag 'tvoor een Tip-Paraad' ruilen.
Hele mooie kregen we van Carel Schil (Rotter
dam). Zoals
Een kampioenmelker uit 's-Gravenzande
die melkte zijn koe in een mande
je begrijpt het gelach
toen zijn buurman het zag,
want de melk stroomde over de randen
Een landbouwersknecht in Biggekerke
had een gloeiende hekel aan werken
hij vervolgde zijn deun
Jk ga naar de steun"
d'ambtenaar zei :„laat ik 't niet merke"
Een sportieve jongen in Lemmer
die was een geweldige zwemmer
Een strop toas, hij had
geen kaartje voor 't bad
nu zwemt hij gewoon in een emmer
Een boerin woonachtig in Heikant
had des nachts last van haar snijtand
haar man raadde haar aan
om naar buiten te gaan
nu slaapt ze constant in het weiland
Een boot van een zeiler uit Dokkum
was zo lek als de graat van een bokkum
De man kon niet breeuwen
en stond maar te schreeuwen:
,Jk kan 't niet, maar ik weet wat, ik dok-um"
Een ijverige sjouwer uit Schagen
mocht van de arts niets meer dragen
hij zei dat is goed
dan draag ik een hoed
De arts zei: „best, maar meer moet je niet
wagen"
Een jonge hyena uit Londen
die smulde van biefstuk van honden
maar de ene keer dat,
hij een waterluis at
zei hij: „nu heb ik m'n vleesie gevonden"
De vraag naar kersverse kroketten
is niet in realiteit om te zetten
alleen een begijn
die bakte ze fijn
maar wie zal daar nu op letten?
Een boer in het Noorden van Friesland
las werken van Victor van Vriesland
doch 't was hem te zwaar
en nu leest hij maar
de boekjes van Jo van Nieland.
Een man uit de fijne plaats Makkum
wees naar en dief en riep „pak 'um"
de dief, ook niet sloom
klom vlug in een boom
de politie zei snugger: „ik hak 'um"
Een schilder uit 't vriend'lijke Bruggen
schilderde alleen naakte ruggen
dat kwam door de sex
maar ook door z'n complex
zijn model echter staat steeds te kuchen.
Een nozempje woonachtig te Flakkee
had een psalmboek met fraai goud op sne
hij ging naar de pater
en eventjes later
zongen ze Gregoriaans, alle twee.
POST VAN MARJA
Er was eens een man aan de Gouwzee
die altijd dee wat zijn vrouw zee
zij vroeg vis,enorm
ja, midden in de storm
hij sprak slechts: lust je ze rauw Kee?
Ook voor deze „trilogie" van Peter Bruinsma
uit Leiden een pocket.
Een nog vrij jonge hulsvr«»"w in
Assen
Die kon er maar niet leren was-
T\E vergulde letters van de psalmbordcn
naast de preekstoel riepen bepaalde denk
beelden bij hem op. Hij zag een hemel met
goud en de schittering van lange reeksen glin
sterende deuren.
Naast hem zat een jonge vrouw met een
stuurs gelaat, z'n moeder. Hij voelde de blik van
zijn ogen star worden en wreef erin; tegelijk
verdween het wonderlijk schitterende visioen.
De kerkdienst was begonnen.
Met de ogen gesloten knipte hij zacht met zijn
vingers; een melodie van een blues dreunde
door zijn hoofd. Het gonzende gezang als van
bijen ging voor hem verloren in het niet zijn,
nooit zijn geweest, naar het scheen....
TAOOR de openstaande kerkdeuren keek hU
dacht hij. Op zondag is het tentje altijd gesloten;
ik zal maar niet vragen waarom, rustdag, zegt
moeder dan. De dominee sprak.
Hij voelde de woordw uit de ruimte wegvluch-
ten alsof dit niet een kerk was, het spreekhuis
t van de hemelse Vader, maar een ruimte, waar
in de aanwezigheid van dissonanten bet Woord
een andere gestalte gaf.
Een vlug, ritmisch, maar voorzichtig geklink
weerklonk. Hij keek over het bruine deurtje;
het was of hij voor het eerst zag hoe bruin en
somber alles was, op de koperen kroonlampen
na. Z'n blik viel op dc vrouw, die omzichtig
se was te laat binnenkwam. Achter haar liep
een meisje, een meisje met vlechten en en brui
ne baret....
De blues verdween....
slanke hoge benen in bruine kousen. Enkele ban-
5
ken voor hen namen ze plaats. Hij wist wel- 3
haast zeker, dat ze om zou kijken, in zijn ogen
meende hij een ijskoude magnetische kracht te 3
Haar donkere grote ogen keken hem koel, oh- 3
serverend aan. Iemand stootte hem hinderlijk 3
in zijn zij. De vrouw, de moeder naast hem.
Hij keek besluiteloos op. Zijn lippen vormden:
„Uw nek draait niet mee, u bent van steen ge
worden", maar hij wist wel, dat hij te laf was
om dit te zeggen en dat het hem bovendien zou
afleiden van het onderwerp van z'n gedachten.
De wat onbestemde blik van de dominee wer
den nu ineens twee ogen. Een beetje spottende
ogen, die hem opnamen. De blues was er weer,
monotoom met het geruis van zijn bloed.
Het kerkuur scheen ten einde.
Een opgeloste stilte viel week en kaal in de
ruimte. Er werd gebeden. De vergulde letters
van goud waren nog even in het oog lopend als
tevoren; de kerk was kil en bruin, de donkere
ogen van het meisje schenen zonder leven. On
bekend was hem de vrees, die hem het volgende
ogenblik overviel. Hij sloot instinctief zijn ogen
en opende ze weer met het zicht op de bruine
-IA met de snel i
de deuren.
De baret draaide zich om en de bleekheid
van het profiel brak de koude magneet van
zijn blik. Een verscheurende onmacht trok in
rafels door zijn lichaam. De donkere, grote
amandelen keken spottend....
Buiten op het verschrikkelijk krakende grint
duizelde het hem. De drang om te springen, te
dansen, te rennen ontstond. Het machteloos ver
langen, dat dieper in hem was bezonken, droeg
hij met zich mee. bedolven onder het geluid
van vele voetstappen.
De baret was nergens meer te zien...
Al zes velletjes verscheurd, hield weer van de manier, waar-
De goede woorden willen niet op hij rookte. Ja, ik dweep,
komen. De kamer is rommelig. Ik dweep met de hele film
De indruk is nog te vers. Maar „De dame met het hondje",
als ik eerlijk ben zijn dit alle- Het was een paarse film: een
maal uitvluchten. Zes velletjes muzikant speelt tegen de grau-
verscheurd met pogingen om je we muren op, wat aarzelende
niet te vertellen wat er gebeurd sneeuw. Dat is eigenlijk de he-
is, vanavond, met mij. Ie film: wat muziek tussen
grauwe muren. Want hij is ge-
maar Het is zo gezegd: ik heb een trouwd met een vrouw die rookt
eer te oud ideaal teruggezien. Vroe- en een lorgnet draagt. En zij
lassen ger heette hij Dokter van Tae- met een gladde lakei met slan-
ke in mijn gedachten (uit „Dorp geogen. Ze ontmoetten elkaar
a aan de rivier", ja). Dit keer te laat. Te laat om meer dan
was het Alescej Balatow. Ik heb een paar uur gelukkig te zijn,
echtpaar. Zij kan nog zjjn handen weer gezien, mooi een paar uur met 'n muzikant
en toch niet fatterig. Hij was die speelt ver onder het besla-
aristokratisch in al zijn manie- gen hotelraam,
ren. Hij had een ruige tweed- Verveel ik je? Dat zal wel.
jas aan, plezierig om je ge- Ik ben er vandaag net zo triest
zicht in te verbergen en om te door als Moskou in de sneeuw,
strelen met je vingertoppen. Ik Er is niets aan te doen, daar
gaat hij. voor 't allerlaatst, nu
heb je niets meer dan een lan
ge grijze schutting met spijkers,
daar in Shatow.
Het doet bijna pijn dat het
gewoon vandaag is, dat de zon
schijnt. Ik loop, ik praat, ik
heb vrij vandaag. Je vindt er
even iets van terug in So Sad
als je aan de radio draait. Je
hebt honger. Morgen is het
over. Ik weet het en ik wil het
niet. Toch durf ik niet voor een
tweede keer gaan. „Sentimen
teel", zei de blonde jongen voor
mij keihard. Misfchien heeft
hij wel gelijk. Iedereen heeft
een beetje gelijk, altijd. Ik voel me
zeldzaam onvolwassen en ver
ward, dat merk je. En alleen.
Alleen op het station met een
weggereden.
Nu zingt ze „Mllord"
Want haar man joeg haar vort
Hij 's nu zelf in vuil zeepsop aan
't plassen
Maar diezelfde mijnheer uit dat
Assen
Moest toen ook nog dc piepertjes
jassen
Dat was vreselijk naar
Dus besloot hij toen maar
Om de echt'lijke breuk
Nu woont
niét
Nó zingt ze „joechei"
't Is weer koek en weer ei
De moraal? Laat dees' schoen u
niet passen
PETER BRUINSMA
minister Toxopeus is het
Nederlandse volk minder beleefd
dan liet Engelse en minder gedisci-
neerd dan het Duitse. Vandaar dc
de moeilijke taak van de politie, zo
als hij bij de opening van een poli
tieschool verklaarde.
De Nederlanders zijn, volgens nog
steeds dezelfde minister, bovendien
te individualistisch.
Volgens ons in de politie echter feest vi
minder beleefd dan de Engelse poli-
tie en minder gedisciplineerd dan de
Duitse. Bovendien is onze regering
beleefder dan de Duitse regering en
gedisciplineerder dan de Engelse.
Vandaar dc te lage salarissen voor
politie-ambtenaren en vandaar het
politietekort. Vandaar ook de gerin
ge beleefdheid der Nederlanders
gras zeer gezond is voor
en brood ongezond. Weli
het lange, taaie gras, mi
ge, malse sprietjes. H „wv
De redaktie heeft het geprobeerd handschoen, de trein
en ja hoor!!! Heerlijk, die malse
sprietjes. We hebben er een echt
gemaakt. Allemaal op han-
ieten door veld en beemd.
Daarna aten we nog even brood
ongezond dat het was!!! We zijn
rden.... van de doe
JE MARJA
Barbara Moore weet steeds
et steeds andere middelen
indacht op haar wonderbaarlij-
wegen te vestigen.
Zo lazen we dat volgens de doctor
Een-en-veertig vrijheidsstrijders
zijn in Amerika in hongerstaking ge
gaan, totdat het rassenonderscheid
is opgeheven. Volgens de politie eten
de gevangenen toch, echter alleen
iten, dat zij zich onbespied
Er
Lekkei
gekonsumeerd, zoals chocolade
andere voedzame versnaperingen.
Vraag: welke gcvangrnisemployé
drijft stiekum en ten eigen bate een
handeltje in zoetigheden?
Teneinde het verwaarloosde „Thee
huisje" in Zwollerskarspel proviso
risch op te knappen, hebben zeven
tig personeelsleden van de gemeen
telijke dienst van openbare werken
in Zwolle besloten hun vrije zater
dag hiervoor op te offeren.
Maar Zwolse ambtenaren, daar is
de vrije zaterdag toch niet voor?
Dit is een onverantwoordelijk be
sluit. Het hek is van de dam geno-
Lichtvoetig
We zijn er wel wat vroeg
mee, maar willen toch niet
nalaten je even te vertellen,
dat de eerstvolgende open
pagina is gepland op 1 ju
li aanstaande, 't Bekende
recept: stuur maar wat je
wilt, 't zij geschreven, ge
dicht, gefotografeerd, dan
wel getekend. In verband
met examens, vakanties,
zon, zee en nog zo veel
meer ook deze keer graag
weer iets „lichtvoetigs".
De Ridderkerftse kantoorbe
diende A. V. (18 jaar) dichtte
op zijn vrije zaterdagmorgen:
Een jong stierenvechter in
Trena
die won altijd in de arena
„Hoe doe je dat nou?"
vroeg men hem al gauw
Hij zei: ,,'k doe gewoonweg een
koe na"
Een goed tram-conducteur uit
de hoofdstad
Wim was de grachten, de Dam en de
Munt zat
't Is hem prima vergaan
keurige boom der stad want nu heeft hij zó'n baan!
Dordrecht werd metro-chauffeur in de
Maasstad
't Volgende limmerikte
Vroom uit Den Haag.
aristokratisch
Vakantie
ohne
Worte
't Is er de tijd voor én....
onze ruimte-kast is bezig
aan 't uitpuilen. Daarom
deze drie platen. Vakantie
ohne Worte, vastgelegd door
Antoinette Winkelman, Chris
Stapels en Rob Holthuis.
zul je in de
die ons wacht
met mij baden
in het blauwe water
zodat ik de ritmische
bewegingen van je
krachtig lichaam zien kan
ik zal je zichtbaar maken
uit het doolhof
waarin je bent verdwaald
het past niet
bij je egyptische vijverogen
ik ben levend geworden
en hang een transparante glim
lach
bui ten het venster
er is geen mens die haar op- van een tamarinde
merkt mijn blikken vangt.~
waar de rode zoetheid
De zon
als een amaryllis
als rode vlam
in avondnevel
is de zon;
de oude
tot de einde gedaalde
vage cirkel
de rivier stroomt
glimlacht zacht
haar lijdzaam ritme
van stilte.
maar ruw-onschuldig
als lawaaierige kinderen
schetteren jonge vogels
storend de roerloosheid
van avondmacht
beneveld
want wij zijn jong
van een nieuw voorjaar;
de lente van
hun snavels
is niet van geur
en bloesemtak:
slechts de werkelijkheid
van nieuw leven
dat weer sterven moet.
De Rotterdamse ambtcnar
nen nu ongestraft hun vrije zater
dag ter beschikking stellen aan de Op
restauratie van de St. Laurenskcrk.
Iii Den Haag is er b.v. nog het Vre
despaleis, dat om een verfje
schreeuwt. En in Amsterdam kun
nen de ambtenaren hun hart opha
len aan liet dempen der grachten.
U ziet het, Zwolse ambtenaren,
uw schijnbaar verdienstelijke be
slissing veroorzaakt een vloed van
naar zal worden gewijzigd en dit zal
geen geringe invloed hebben op het
beleid van de overheid.
Onlangs ging hij dood
de smart is heel groot
ofschoon men zich om d'erfenis
rot vecht
in d'omgeving
:s'lijke
Sneek
Het bleek
dra een verdwaalde
en vriend'lijk onthaalde
de bevolking 'm op koffie met
cake
De stad Brussel zal vele miljoenen
guldens besteden a.in de bouw van
nieuwe kantoren, die de stad als
hoofdstad van Europa aannemelijk
moeten maken. De zes betrokken
ministers hebben echte
gaande geen besluit ber
Zaken wif echter een Duitse stad als
de hoofdstad van Europa zien.
Daar wij dit idee krachtig steunen
zal binnenkort worden begonnen
met de bouw van grote kantoorcom
plexen in het centrum van Zand-
voort. Enige patat-kramen zullen
o.m. hiervoor worden gesloopt
Er uit gelicht
Koen van der Z (Rotterdam)
Nee, 't ging echt niet. Stuur
uir nog eens wat, onze verwach-
p'e tingen zijn hoog gespannen.
Madeleine G. (Zuidland)
Tintelde je niet een beetje té
veel?
Louise de V. (Den Haag)
't Idee was leuk, de uitwer
king minder geslaagd. Helaas...
Bernhard H. (Rotterdam)
Je bedoelde het zo toch niet,
hè?
1. Are you sure The Al
lisons.
2. Surrender Elvis Pres
ley.
3. Run away Del Shan-
4. Wheels The String-
Alongs.
5. But I do Clarence
Frogman Henry.
6. Non, je ne regrette rien
Edith Piaf.
7. Walk right back The
Everley Brothers.
8. Baby sitting boogie
Buzzy Clifford.
9. Blue moon The Mar
cels.
10. Hello Mary Lou Ric
ky Nelson.
Nummer 1 op deze lijst is deze week ook ónze favoriet.
We dragen het plaatje op aan de HOLLANDSE NIEUWE,
hetgeen terecht met hoofdletters dient te worden geschre
ven. (We hebben even een weekje gewacht met dit plaatje;
kwam ons financieel beter uitZo hoor je dus, ge- j
bracht door The Green Haringsons: „Are you zuur?"
