mm
m
SPLINTER!
Amerikaanse teenagers
brengen blijde boodschap
Enkele kanttekeningen
lilESI
TOISON D OR
Een woord voor vandaag
Jachin wil instructeur
zondagssclioolwerk
NEDO-ME
2
DICTATUUR GEEN GUNSTIG KLIMAAT
Op het ogenblik praten Kennedy en Chroesjtsjef met elkaar en velen
zullen er hun instemming mee betuigen onder het motto: praten is beter
dan schieten! Geen slecht motto als men maar in het oog houdt dat de Rus
sische dictator, of hij nu praat of schiet, hetzelfde doel nastreeft en dat is de
communistische wereldheerschappij. En dat hij dit doel wil bereiken niet
met het militaire apparaat maar met het machtsmiddel van onze tijd dat
economie heet. De heer Chroesjtsjef streeft ernaar binnen een betrekkelijk
klein aantal jaren in economisch opzicht de Ver. Staten en de Westerse landen
voorbij te streven. Daarbij Is zijn uitgangspunt dat het Russische volk zich
straks in een welvaart moet kunnen verheugen die minstens gelijk zo niet
hoger moet liggen dan in het Westen.
Hier vergist de dictator zich waarschijnlijk, omdat welvaart en dictatuur
elkaar slecht verdragen. Het welvaartspeil van een volk wordt namelijk niet
alleen bepaald door het peil van de grootindustrie het is mede afhankelijk
van de agrarische produktie. En hier nu schort het aan in Rusland als gevolg
van het systeem. Een systeem dat voorbijgaat aan dit belangrijke punt dat
de agrarische bevolking geen direct belang heeft bij een hogere produktie.
Het particulier initiatief-wordt niet aangemoedigd maar gedood.
Alle mogelijke voorschriften worden gegeven. Er worden cijfers gepubli
ceerd betreffende de produktie die geleverd moet worden, maar die cijfers,
worden in vele gevallen bij lange na niet gehaald. Dan betekent dat straf.
En dus worden de produktielijsten vervalst, klopt de werkelijkheid niet met
datgene wat men op grond van deze lijsten meent te mogen verwachten.
Ook op andere wijze wordt in eite sabotage gepleegd: men houdt wat
achter vap de geteelde produkten, die dan klandestien verhandeld worden. Bij
particulieren kan men kopen wat in de staatswinkels niet voorhanden is.
Soms loopt men tegen de lamp en dan vallen hoge functionarissen in onge
nade!
Om dit alles vergist de Russische dictator zich als hij meent voor zijn
volk over enkele jaren een welvaartspeil te verkrijgen gelijk aan het Wes
terse. De dwangstaat schept nu eenmaal een klimaat dat voor welvaarts
spreiding weinig gunstig is!
WELVAART GEEN GUNSTIG KLIMAAT
Omgekeerd blijkt het zo te zijn dat welvaart geen gunstig klimaat is voor de
verbreiding der Marxistische ideeën de ontwikkeling van de Labourpartij
in Engeland zij er een voorbeeld van.
De Labourpartij heeft niet zo best geboerd de laatste jaren en heeft onlangs
weer een gevoelige nederlaag geleden bij de gemeenteraadsverkiezingen. De
oorzaak is gezocht bij de innerlijke verdeeldheid In deze partij over de defen
sie en over de nationalisatie van bedrijven: vooral op deze punten doet de
marxistische invloed binnen de partij zich gelden.
Er Is echter nog een heel ander punt, ook al klinkt het op het eerste gehoor
wat vreemd: het is de welvaart waarin ook het Engelse volk zich kan ver
heugen. Als gevolg van de industriële en technische ontwikkeling groeit het
aantal beambten en hoger geschoolde arbeiders in aantal èn in totale loonsom.
En juist deze mensen die zich „hoger" gaan voelen dan de „gewone" arbei
dersmassa schijnen zich in de Labourgelederen niet meer thuis te voelen.
Er is nog iets anders. Vroeger telde Labour zeer velen die ook kerkelijk mee
leefden. Maar ook dit godsdienstige element heeft als gevolg van de welvaart
aan invloed verloren. Naar mate de welvaart stijgt wordt de instelling
materialistischer. Materiële belangen schijnen het hoogste doel geworden
te zijn. Labour is niet aan die eenzijdige instelling ontkomen met als gevolg
dat alle hogere bezieling ontbreekt.
Op het vasteland van Europa merkt men trouwens hetzelfde. De marxistische
idealen zijn onhoudbaar gebleken en dus zoekt men het in meer televisie
toestellen en meer volkswagenaandelen. Nuttige zaken op zich zelf maar
onvoldoende als er geen levensbeschouwing meer achter staat.
In Nederland kennen we gelukkig christelijk-politieke en christelijk-sociale
organisaties. Zij zullen vooraan moeten staan in de strijd tegen de platte ver-
materialisering en In de strijd tegen tegenstellingen tussen lager en hoger
geschoolden. Zij kennen de band die alleen samenbindt: het gemeenschap
pelijk aanvaarden en het gemeenschappelijk beleven van het Evangelie. Want
alleen het Evangelie kan ons redden van het geestelijk bankroet dat ons in
de welvaart bedreigt.
Want: welvaart mag dan geen gunstig klimaat zijn voor het socialisme,
het is ook een gevaarlijk klimaat voor het christendom. Men houde er de
ogen voor open!
„Nauwelijks twee weken nadat prof. dr-
A. Querido in de Eerste Kamer had ge
waarschuwd; het tekort aan verpleegster*
kost mensenlevens, heeft prof. dr. W. G.
Sillevis Smitt zijn neurologische kliniek in
Utrecht moeten sluiten voor patiënten met
schedel verwondingen. Dit simpele feit reeds
toont aan hoe hoog de nood is gestegen.
Overal in de grote centra van ons land
staan ziekenhuisbedden leeg omdat er niet
voldoende verpleegsters zijn, terwijl vele
patiënten soms maanden op opneming moe
ten wachten. Er sal, zoals prof. Sillevis
Smitt het uitdrukte, iets moeten gebeuren",
aldus schrijft het Algemeen Han
delsblad.
Het vervolgt: „De vraag is: Wal? Zon
der twijfel spelen bij het tekort aan ver
pleegsters de primaire arbeidsvoorwaar
den ihet salaris) een primaire rol, de se
condaire arbeidsvoorwaarden (werktijden,
zwaarte van het werk, sfeer in het zieken
huis) een secondaire rol. Daarbij mag men
niet voorbijgaan aan de veranderde men
taliteit, waaruit vele meisjes het verpleeg
sterschap niet meer als roeping maar als
beroep zien. Dit laatste facet is zeker niet
weg te cijferen. Men moet het evenwel als
realiteit tegemoettreden en dc nadelige in
vloed
ring v
arbeidsvoorwaarden in het algemeen.
Dit lijkt so eenvoudig en toch vordert het
gesprek over de salarissen in het geheel
niet. Daar zijn vele oorzaken voor op te
sommen. Verpleegsters bijvoorbeeld, die
een vaste betrekking hebben zonder onre
gelmatige nren (een grote groep) voelen
niets voor een differentiatie in het loon,
waarop vooral de grote en de overheidszie-
kenhuizen aandringen. Kleine en particulie
re ziekenhuizen, die niet met een tekort
aan verpleegsters kampen, voelen weer wei
nig voor een loonsverbetering (al dan niet
gedifferentieerd), omdat zij er geen behoef
te aan hebben terwille van andere zieken
huizen hnn kosten te verhogen.
De regering ziet zich geplaatst voor het
probleem een oplossing te vinden, die zo
veel mogelijk belangengroepen kunnen aan
vaarden. Men heeft echter de indruk, dat
de regering weinig haast maakt met het
doorhakken van de knoop. Toch zal dat
moeten gebeuren. Men zal de oplossing
moeten zoeken in een verbetering der pri
maire arbeidsvoorwaarden. In hoofdzaak is
het een kwestie van vraag en aanbod."
En De Telegraaf merkt onder
meer op: „Het tekort aan verpleegsters is
een dramatisch symptoom van het tekort
aan arbeidskrachten, dat in alle instellin
gen en bedrijven heerst en tal van ernstige
consequenties heeft. De gezagsverhoudingen
worden verstoord; terwijl verantwoordelijke
personen aich abnormaal grote inspannin
gen getroosten, gaat bij anderen de plichts
betrachting zienderogen achteruit; de pro
duktie is aanzienlijk geringer dan zij zou
kunnen zijn, indien slechts meer arbeids
krachten ter beschikking waren en de kwa
liteit van de afgewerkte produkten laat in
een niet gering aantal gevallen te wensen
Het is de dwaasheid ten top dat Neder
land onder deze omstandigheden blijft voort
gaan de emigratie te subsidiëren. Dank zij
een verhoogde subsidie zijn de emigratie-
autoriteiten er o.a. in geslaagd in het afge
lopen jaar nog 5500 personen te doen emi
greren naar Canada, dat ruim 700.000 werk
lozen telt. overeenkomende met meer dsn
10 procent van de Canadese beroepsbevol
kingen.
De minister van Sociale Zaken kwam vo-
houdt uw zenuwen in bedwang
Contact-vrijgemaakten
beleggen bijeenkomst
Dat niet iedereen in de vrijgemaakte
Gereformeerde Kerken even enthousiast
is als prof. Kamphuis over het besluit
om de gereformeerde broederhand te
weigeren en het verleden met de man
tel der liefde te bedekken ié nu reeds
duidelijk. Het blad „Contact" dat de
groep vrijgemaakten omvat die graag
een gesprek zouden willen hebben om
klaarheid te 'krijgen over velerlei vra
gen zijn ernstig verontrust over de gang
van zaken bij de synode van Assen.
Zij hebben besloten op 24 juni a.s. 1
een te komen in Hotel Gijtenbeek
Zwolle, waar mr. W. C. van Zwieten
van Utrecht zal spreken over: „Onze sy
node over samenspreking." In hetzelfde
nummer waarin deze oproep staat, is
ook een ingezonden stuk opgenomen
waarin de heer R. Schierbeek te Gro
ningen een oproep plaatst om een der
gelijke samenkomst te houden. Daar
den zij die zich niet bij het besluit
de synode kunnen neerleggen zich
kunnen bezinnen op wat hen nu te doen
staat.
Advertentie
rig jazr juli tot de conclusie dat het wel
een» gewenst zou kunnen zijn, de emi
tiepolitiek te herzien. De toen door deze
niïter ontplooide activiteit bestond uit het
vragen van een advies aan dc Raad
de Emigratie. Deze belanghebbenden heb
ben na tien maanden nog niets van zich la
ten horen, welke vertragingstactiek de ir
nister blijkbaar in alle gemoedsrust a
Het lijkt wenselijk, dat de minister
doorbrengt in een ziekenhuis of althai
in een bedrijf waar dag in dag uit prest
ties moeten worden geleverd die geen u
stel kunnen dulden".
Reeds vier maanden in Europa
Europese jeugd
lijkt zo weinig
zelfstandig
„Mü is opgevallen dat de Euro
pese jeugd zo veel minder zelf
standig is dan de Amerikaanse. De
Hollandse jongeren vormen mis
schien de enige uitzondering!" De
19-jarige Amerikaan Jim Wead
zwijgt even. Hij kijkt een beetje
verschrikt alsof hij iets verkeerds
gezegd heeft en voegt er dan
haastig aan toe: „Begrijp me goed,
dit is niet als kritiek bedoeld, want
ik geloof ook dat de jongeren hier
dieper op de dingen in gaan dan
Jim is een van de zes Ameri
kaanse teenagers die naar Europa
zjjn gekomen om hun leeftijds
genoten te laten zien dat geloof
niet noodzakelijkerwijs iets is voor
oude mensen.
Alle zes, het zijn vier jongens en twee
meisjes, zijn ze net van de middelbare
school af. Een paar gaan reeds naar
junior college, dat te vergelijken
iet de laatste twee jaar van een
gymnasium. Alle zes zijn ze ook een
ijverig lid geweest van een middelbare
school-bijbelclub, een soort blijmoedige
C.J.V. met een sterk evangelisatorische
Deze clubs zijn in Amerika ontstaan
toen Youth for Christ, de jeugd voor
•Christus-beweging, daar ontdekte dat te
veel ouderen en te weinig teenagers
naar de samenkomsten kwamen. In
plaats van nog langer gezellige evange
lisatiesamenkomsten te beleggen met
de beste musici begonnen zij de jon
geren zelf actief te maken. Teenagers
werden opgeroepen om zelf onder hun
vrienden te gaan evangeliseren. Uit die
actie ontstonden bijbelclubs op de mid
delbare scholen en deze club-beweging
is uitgegroeid tot een van de grootste
jeugdorganisaties van de Verenigde
Staten met clubs aan bijna iedere
school.
Eigen leiding
De clubs worden allen geleid door
middelbare scholieren zelf. Hoogstens
is er een oudere adviseur, maar
ouder dan dertig is hij toch meestal
niet. De leden komen wekelijks bij
een. Zij zingen veel opgewekte evan
gelisatieliederen, getuigen wat Chris-
:oor hen is gaan betekenen, belo
ven, als ze goed lid willen zijn, om
iedere dag de bijbel mee naar school
te brengen als een uiterlijk bewjijs
van een innerlijk bezit. De samen
komst heeft als hoogtepunt meestal
een toespraak van een van de jonge
ren zelf, waarin gesproken wordt over
de bijbel en het practische geloofsle-
af z.„--o
maar door dit nieuwe clubwerk werd
het in Amerika een teenager-beweging,
waarop alles is afgestemd in de loop
der jaren. Een van de zes jongeren
vertelde ons gisteren; „Tot onze verba
zing ontdekten we in Europa dat hier
alles jeugd is wat onder de 45 is. Maar
iemand die al over de veertig is die
is toch veel te oud voor een jongen van
vijftien. Zo iemand zou zijn vader kun
nen zijn. Daar is een veel te groot ver
schil. Wij menen dat teenagers het bes
te bereikt kunnen worden door teen
agers.
Wereldtaak
Deze christen-teenagers wisten zich
verantwoordelijk voor hun vrienden,
toen was het maar een kleine stap m
de verantwoordelijkheid voor de jeugd
van de wereld. Zo ontstond het plan
een team te vormen dat de Europese
jeugd uit eigen ervaring kon leren hoe
andere jeugd voor Christus gewonnen
kan worden. Natuurlijk moest er
een dergelijk team geselecteerd
den. Jonge mensen werden bij elkaar
gebracht, die samen tevens een muzi
kaal team zouden vormen. Het gevolg
Is dat nu een sextet, quartet, trio, duo
en solist bijeen zijn, een pianist, accor
deonist en vlbraharplst, terwijl
de jongens tevens nog trompet en Fran
se hoorn speelt.
Het doel is de Europese jongeren te
activeren om echt daadwerkelijk voor
Christus te gaan leven, om de studie
tijd te gebruiken, om medeleerlingen
voor Christus te winnen. Het team heeft
samenkomsten gehouden op middelbare
scholen, in kerken, Youth for Christ-
rallies belegd, straatsamenkomsten ge
houden en in Brussel trokken ze met
een groepje protestantse Belgische jon
geren zelfs de café's binnen op de wij
ze van het Leger des Heils om daar wat
te spelen, te zingen en tractaten uit te
delen.
Zij hebben steeds gelogeerd bij Euro
pese jongeren. Soms bij rijke soms bij
arme gezinnen en hebben geprobeerd
om zoveel mogelijk een' te worden met
de jeugd die zij leerden kennen. „Het
is niet ons doel Amerikaanse teenagers
(Van onze kerkredacteur)
te kweken", vertelde de dertig-jarige
leider Wendy Collins ons, „maar om
de Franse jongeren Franse christe-
en van de Arabische jongeren Ara
bische christenen te maken."
Begon in Beiroet
De tocht begon in Libanon in de
stad Beiroet en dat is tot nu toe het
hoogtepunt gebleven. Van te voren
was contact opgenomen met de rector
van een middelbare school, die colle
ga's predikanten en jeugdleiders bij
een riep om met het team kennis te
maken. Die eerste avond sloeg zo in
dat in de kortst mogelijke tijd de
deuren van scholen en kerken open
gingen. In 24 dagen hadden deze jon
geren 81 samenkomsten. In scholen
spelen en zingen zij en vertellen zij
wat het geloof voor hen betekent. In
tegenstelling tot de gewoonte van
Youth for Christ om in rallies de
mensen te vragen om voor Christxis
te kiezèn, wordt alleen maar gezegd
dat zij die meer van dit werk of van
het geloof willen weten hen na de bij
eenkomst maar moeten aanklampen.
In Griekenland ging alles veel moei-
imer. In Athene ging slechts één school
van de Grieks-Orthodoxe Kerk voor
hen open. In de provincie Macedonië
ing het echter beter en leerden ze veel
iriekse jongeren kennen door kerkelijke
bijeenkomsten. In Rome daarentegen
konden ze weer geweldig veel contac
ten leggen. Verder waren ze tot op heden
Duitsland, onder andere in Berlijn,
ar vele deuren open gingen, in
Methodisten van
Italië zelfstandig
De nationale synode van de Italiaan
se Methodisten Kerk heeft de Britse
Methodisten Kerk gevraagd om zelf
standigheid.
Ze vroeg dit precies honderd jaa
het begin van de methodisten zending
in Italië op de zesdaagse bijeenkomst
die verleden week werd gehouden ter
gelegenheid van het eeuwfeest. De histo
rische zitting werd bijgewoond door on
geveer 70 delegaties uit geheel Italië en
werd gevolgd door feestelijke bijeen
komsten waarvan de dankdiensten het
hoogtepunt waren. Het feest werd ook
gevierd te Ivrea ln Noord-Italië. waar
de Britse zendeling Henry Piggott in
1861, als eerste zendeling begon.
'n streepje vóór...
■^stifthouders tot in de punt verzorgd!
van zending is. Stuk voor stuk vinden
ze dat het de kosten en de moeite waard
is geweest. We hebben zelf ontzettend
veel geleerd en we geloven dat we jonge
ren hier ook iets hebben kunnen leren.
Dit zal niet het laatste team van
teenagers zijn dat naar Europa komt.
Een tweede team is reeds vanuit de
Verenigde Staten onderweg naar Zuid-
Amerika. In de loop van het volgend
jaar zullen zeker nog 12 a 13 teams ge
vormd worden. Maar de leider hoopt ook
dat Europese jonge mensen zelf teams
zullen vormen. Hij meent dkt ook deze
landen verantwoordelijk kunnen zijn.
Naar zijn inzicht is het het beste als
ieder land trekt naar een land dat net
beetje lager op de economische lad
der staat. Zo zal zeer waarschijnlijk een
Duits team naar Oostenrijk gaan, een
Libanees team naar andere Arabische
landen. Of er ook een Nederlands team
teenagers naar een ander land zal
trekken? Dat zal in zekere zin afhan
gen van de contacten die. zij in de ko
mende dagen maken.
Naar Rotterdam
Oorspronkelijk lag het niet in de be
doeling dat zij Nederland zouden bezoe
ken. Zij meenden dat in ons land al
dan genoeg gedaan werd op
den, konden ze naar Dordrecht komen,
waar jongeren geheel uit eigener bewe
ging reeds een bijbelclub voor middelba-
scholieren hadden gevormd en nu kun-
ii zij ook twee dagen naar Rotterdam
komen.
Ondanks het feit, dat Youth for Christ
vanavond in de Rivièrahal een grote ral
ly heeft belegd met een Amerikaans
team, besloot het plaatselijke comité
deze teenagers uit te nodigen om maan
dag en dinsdag in deze havenstad te
komen. Overdag zullen zij verschillende
scholen en inrichtingen bezoeken en
dinsdagavond zullen de jonge mensen
spelen, zingen en spreken in de Prinse-
kerk voor een rally, die bedoeld is als
een echte jeugdrally van en voor teen-
Ook in Dordrecht
Ze zijn namelijk al in Dordrecht
geweest, waar ze een aantal muloscho-
len hebben bezocht en drie avonden
lang bijeenkomsten verzorgden in een
zal. Allemaal zijn ze het er over eens
dat de Hollandse jeugd nog het meest
op de Amerikaanse lijkt. Het heeft de
ze jonge mensen vooral verbaasd,
hoe weinig zelfstandig vooral de Zuid-
europese jongeren zijn, hoe zij nog tot
bijna de leeftijd van twintig jaar vast
zitten aan de schortebanden van
der. „Zij studeren en spelen op zater
dag misschien een spelletje voetbal,"
zei een van het team, en verder doen
ze niets. Ze beseffen niet dat de jeugd
de toekomst heeft en dat de jeugd
steeds meer verantwoordelijkheid
moet gaan dragen."
Van hun missie zijn ze heilig overtuigd.
De teenagers worden steeds belangrijker,
vertelden ze me. Kijk maar in Amerika.
De mensen die op hoge posten staan
worden op steeds jongere leeftijd geroe
pen. Daarom moeten zij ook jonger
voorbereid worden op die taak van lei
ding geven." Een van de anderen zei:
„Ik heb het vaak horen zeggen dat teen
agers teenagers moeten bereiken met
de boodschap, maar deze filosofie
voor mij op deze trip steeds meer wer
kelijkheid geworden."
Zelf betaald
Zij hebben heel wat over gehad
deze tocht van vier maanden. De r
ten hebben zelf het geld voor de tocht
moeten verdienen. Een van hen, Charles
Buffham van Grand Rapids, heeft zelfs
vijf banen tegelijk gehad naast zijn
schoolwerk om het voor elkaar te k-:-
§en. Hij speelde in het Grand Rapi
ymphonie-orkest, hij gaf muziek
sen, hij werkte als loopjongen bij
fotograaf, hij leidde een zangkoor,
hij schreef reclame-aankondigingen v
een plaatselijk radiostation. Ondanks
alles slaagde hij toch voor zijn eindexa
men. Anderen werden geholpen door
hun kerk en de kerkelijke jeugdvereni
ging of zelfs door een aantal kerken,
die op deze manier hun steentje bij wil
den dragen aan wat toch ook een
Alle volken zijn als niets voor God, zij worden door Hem
beschouwd als nietig en ijdel". Eeuwen geleden heeft de pro
feet Jesaja dit uitgeroepen en het was toen nodig om de juiste
afstand weer vast te stellen tussen God en de volkeren. Maar
deze woorden hebben niets van hun betekenis ingeboet. Niet,
dat God de ondergang van de volkeren wil. Het tegendeel is
het geval: in de lof van de volkeren komt Hij tot Zijn eer. Zij
bestaan niet voor zichzelf, maar vinden hun bestemming in
de dienst aan Hem, Die de tegenstellingen en al het rumoer
in het volkerenleven gadeslaat. Hij weet ook alles af van het
topgesprek in Wenen tussen Kennedy en Chroesjtsjef. Hij
kent hun diepste beweegredenen en opvattingen, als zij spre
ken over de toekomst van de wereld. Wie mocht denken, dat
die in de handen ligt van deze twee mannen, vergist zich.
Nog altijd wordt de wereld vanuit de hemel geregeerd, al zal
uit veler mond een hoongelach klinken, als hun dat wordt
gezegd. In die regering gebruikt God mensen. Zij zijn door
Hem voor een onmetelijke verantwoordelijkheid gesteld. Hun
daden zijn, van puur menselijke zijde bezien, bepalend voor
het lot der volkeren. Wenen is een ontmoetingspunt van
grote betekenis. Maar God schrijft de geschiedenis door men
sen, die zich daarvan bewust zijn. Zij moeten antwoorden op
de vraag, of zij God zien en belijden als de Heer der wereld
of niet.
De gereformeerde zondagsschool
vereniging „Jachin". die gister
avond in Concordia te Gouda haar
jaarvergadering hield, acht de
aanstelling van een deskundige
instructeur (trice) bijzonder urgent.
Deze dient vanuit het Evangelisa
tie-Vormingscentrum dus in
nauw contact met andere takken
van evangelisatie door middel
van cursussen, instructie-dagen,
gesprekken etc. in de vorming, in
structie en voorlichting van de
vrijwillige zondagsschoolmedewer
kers (Vers) een groot aandeel te
hebben. De financiële middelen,
en het ontbreken van subsidies
maken het „Jachin" evenwel on
mogelijk zo'n instructeur te benoe
men.
Wendy Colling met de zes Amerikaanse teenagers twee van hen
werden in de afgelopen maand net twintig, de anderen zijn jonger
die nu reeds vier maanden door Europa trekken om teenagers hier te
vertellen dat het geloof ook zin heeft voor jonge mensen. De zeven
leden vertegenwoordigen zeven verschillende kerkelijke groeperingen,
maar één Heer.
De generale deputaten voor de evan
gelisatie hebben evenwel hun volle me
dewerking toegezegd en stellen voor de
ze arbeid een deel van de noodzakelijke
gelden beschikbaar. Na overleg met de
deputaten voor de evangelisatie is een
actie op touw igezet om aan de beno
digde gelden te komen. Tot nu toe
heeft deze actie helaas nog geen grote
resultaten opgeleverd.
In zijn jaarverslag zei secretaris D.
Gnodde uit Zaandam, dat de methodiek
van het zondagsschoolwerk tegenwoor
dig vrij moeilijk is. Het bestuur heeft
zich daarom tot de Gereformeerde
Jeugdraad gewend met het verzoek om
een doeltreffend onderzoek dn te stel
len.
De heer Gnodde zei. dat er in het
verenigingsblad „De Herdersfluit" geen
liederen met notenschrift opgenomen
kunnen worden. De vrij lage abonne
mentsprijs laat niet toe om deze extra
kosten te maken. Men zal trachten de
ze leemte op te vullen door liederen
■met „cijfers" te plaatsen. Op het uit
geversbureau van Jachin heerste in het
afgelopen jaar grote activiteit, aldus
de heer Gnodde.
Penningmeester C. J. van Tol becij
ferde in zijn jaarverslag een batig sal
do van f 422. Hij zei, dat dit bedrag
veel te laag was om het werk van dé
zondagsschool verder uit te dragen.
Ds. Van der Sijs stelde, dat in vele
gemeenten de samenwerking tussen de
kerkeraden en de evangelisatiecommis
sies wel wat te wensen overlaat. Er
■moet -veel meer organisatie in komen.
„Hier zit een stuk zegen voor de gehe-
gemeente i
:ei ds. Van der Sijs.
Op een desbetreffende vraag ant
woordde hij, dat de aan te stellen in
structeur tijdens de weekends leiding
en instructie zal geven, opdat voor al
le zondagsscholen in Nederland één
richtlijn verkregen wordt. De instruc
teur zal ook het gehele land doorisrui-
gemeentes waar dat nodig is, zal hij
het zondagsschoolwerk mee helpen
stimuleren. Ds. Van der Sijs zei. dat
dit werk zich wel eens zodanig kon uit
breiden. dat er in een ommezien van
tijd misschien wel vijf instructeurs no
dig zouden zijn! Voorlopig hopen w»
van harte, dat we alvast één instruc
teur kunnen aanstellen, zo besloot hij.
Advertentiën
Transparante kleurlak
van Ceta-Bever
Beroepingswerk
NED. HERV. KERK
Ahngenomen naar Vriezenveen: C.
Batenburg te H.I. Ambacht; naar Pernis.
vac. A. Groenenboom; C. den Engelsen
te Rilland Bath.
GEREFORMEERDE KERKEN
Aangenomen naar Bloemendaal: P. N.
Kruyswijk sr. te Amsterdam.
Bedankt voor Nijkerk, vac. H. Tien:
A. Reen te Alkmaar.
JflND, jij ziet jezelf niet", zei mijn grootmoe-
der vroeger tegen me, als mijn kritiek op
mensen rondom weer eens al te onbarmhartig
werd. Ik herinner me nog goed, dat ik dan een
wee gevoel kreeg ergens in mijn ruggegraat; ik
vond het een vervelende opmerking.
Je ziet jezelf niet.
Maar vandaag bezie ik me extra goed en ik ben
niet ontevreden.
Ik ben op weg naar een schoolreünie en dan wil
je natuurlijk zo voordelig mogelijk voor de dag
komen. De haute-coiffurevingers van de kapper
hebben iets groots verricht, met zorg heb ik me
gekleed en me luxueus besprenkeld met de res
tanten van het moederdag-geurtje.
Echt iets om je op te verheugen, zo'n dag; in
de trein gezeten repeteer ik de namen van klasge
noten, die me vanaf een 30 jaar oude foto aansta
ren. Karei, Marietje, Henk, Cokkie, Miep, de mees
te herinner ik me nog goed. Wat zal er van ieder
een geivorden zijn? Alleen van Peter weet ik, dat
hij in de oorlog omgekomen is, verder heb ik met
niemand meer contact gehad.
Met gespannen verwachting stap ik de feest
zaal binnen, waar het al roezemoezig en rokerig
gezellig is.
Dan zie ik ineens Karei; o Karei, dit kan toch
niet. Je was zo'n enig jochie, je had een Chinese
moeder en dat gaf je in onze ogen een bijzonder
cachet, je had daardoor iets geheimzinnigs en
vaags, maar nu, nu ben je een morsig mannetje
geworden met een rafelige sigaar en een zegelring
tn een dikke middelvinger.
Teleurgesteld slik ik Karei door en slenter ver
der, op zoek naar Marietje. Marietje was een aar
dig meisje, hoewel ik in mijn herinnering nog de
penetrante vislucht ruik, die onlosmakelijk met
haar verbonden was. Haar moeder was weduwe
en had een viswinkeltje. Je was lief Marietje, met
je lange vette vlechtenmaar ja, wel altijd met
die lucht....
En dan zie ik haar, Marietje is Marie gewor
den. groot en vormloos, niet te geloven hoe een
mens toch veranderen kan. Eén ding is hetzelfde
gebleven, de vislucht van Marietje omringt nu Ma
rie; ik hoor, dat zij nu dat winkeltje drijft.
Je^ ziet jezelf niet. Marie, ruik jij jezelf ook
Daarna zie ik Henk, die ik eerst helemaal niet
herken. Hij is psychiater geworden en loopt met
ontledende ogen tegen iedereen vriendelijk te
doen. Hij heeft wel iets dat ontzag inboezemt,
maar dat was vroeger al zo; hij had op Java ge
woond en op zo'n onwezenlijk grote boot gevaren,
waarvan een kartonnen plaat in de klas hing. Hij
Vo&tang.&&s
en
praatte over katjang, als je voor 5 cent olienoten
had mogen kopen. Ik maak me zo snel mogelijk
van Henk weer los, want alles valt eigenlijk toch
een beetje tegen vandaag en ik wil niet dat hij
met zijn klinische blik mijn teleurstelling opmerkt
Dan wordt de conversatie gestaakt voor het op
treden van een goochelaar. Ongeïnteresseerd kijk
ik naar het gejongleer met stokken en ringen. Na
het applaus buigt kwasi bescheiden een zwaar ge-
pommadeerd hoofd. Voor hij verdwijnt krijgen we
nog een koude beroepsglimlach en dan stapt hij
op zijn lakschoenen het toneel af. Als iemand me
dan vertelt dat dit Tjitte is, stik ik bijna van ver
bazing. Tjitte? Hij was de enige jongen, die op
klompen naar school ging, niemand durfde hem
ermee te plagen, want als zo'n klomp uitging was
de mep nooit mis.
Tjitte heet nu Matthieu en loopt op lakschoenen.
Henk zal het met zijn psychiatrische kennis wel
allemaal kunnen verklaren denk ik.
Ach heden, en daar is Cokkie. Zij was een soort
apart, oliedom maar met een bontjas en glacé
handschoenen, waarmee ze materieel zo ver boven
ons uitstak, dat ik nu nog voel hoe hevig kinderja-
louzie kan zijn. Ze is nu erg aan een vermage-
ringsdieet toe. maar verder nog even duur als
toen, met veel glinsters en schitters.
Ik mis Miep nog steeds. Hoe zou zij geworden
zijn, met haar spillebenen en eigenwijze mops-
Een half mensenleven is verstreken en nu zien
we elkaar dan weer.
Aardappelmeelfabrieken, steenbakkerijen, Flo-
ris V en „alle man van Neerlands stam" bonden
ons samen. Maar 't is allemaal voorbij, je hebt
geen band meer. O, de stemming is heel geani
meerd, maar als de herinneringen opgehaald zijn
ben je uitgepraat. Er kruipt iets van weemoed om
hoog, want deze dag brengt toch niet wat ik ver
wachtte.
Dan krijg ik een harde hand van een dunne
tanige vrouw, die Miep blijkt te zijn. Ze zegt, met
dezelfde mopsneus van vroeger in de wind: „Zeg
ben jij Mink niet? Mens, wat ben jij...eh...veran-
derd".
Ze is op het laatste moment nog net te beleefd
om te zeggen ,,wat ben jij oud geworden", maar
haar ogen spreken klare taal.
En ineens begrijp ik weer precies wat mijn
grootmoeder bedoelde met haar „Kind, je ziet
jezelf niet", want het zinnetje is nog niet af, er
hoort nog achter zoals een ander je ziet".
Aan deze grootmoederlijke wijsheid trek ik me
weer helemaal op uit mijn teleurstelling van de
ze dag en ik hoor mezelf vriendelijk zeggen:
VeranderdJa, we worden een daagje ouder
MINK VAN RUSDUK
