i
Eenheid van Pinksteren
in Den Haag beleefd
KRONIEK
min
Een kanttekening
Enthousiaste pinksterbroeder
zat naast belijnde calvinist
Tegenstellingen tussen
kerk en Israël bleven
Een woord voor vandaag
„Vrijgemaakte kerken zijn
bewaard voor de strik"
Felle Oostduitse aanval
op bisschop Scliarf
s
ONZERZIJDS
VERONTSCHULDIGINGEN
AL GERUIME TIJD kent ons zondagsblad een pagina „Ruimte voor ons".
Wie die „ons" zijn wordt bij lezing al spoedig duidelijk: jongeren tussen
de 17 en 25 jaar die er als „redactie" van deze pagina behoefte aan hebben
hun zegje te zeggen tegen leeftijdgenoten en ouderen over alles wat de
mensheid beroert. Op die leeftijd pleeg je over te borrelen van kritiek jegens
het bestaande en vol te zijn van nieuwe ideeën. Gelukkig maar!
Op die pagina is nog niet zo lang geleden een nieuwe rubriek inge
voerd onder het voor zichzelf sprekende opschrift „Dwarsfluiteren". Het is
dwars, soms heel erg dwars! Het moet menig oudere dikwijls als een dis
sonant in de oren klinken. Toch menen wij dat het nuttig is voor die oudere,
van de meningen van deze menscn-van-straks kennis te nemen. Nuttig voor
ieder zelf want van kritiek kan men leren en nuttig voor het leidinggevend
contact dat er tussen de generaties moet bestaan.
Zaterdag jongstleden was een van die dwarsfluiters gewijd aan het
proces tussen Toon Hermans en de motorclub Assen en Omstreken. Om het
geheugen op te frissen: kleinkunstenaar Toon Hermans is door de rechter
veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding, omdat hij voor de
aanvang van een feestavond voor welke hij was gecontracteerd, was weg
gelopen omdat naar zijn mening de omstandigheden van dien aard waren
dat hij zijn programma niet behoorlijk kon uitvoeren. Op deze rechterlijke
uitspraak gaf de schrijver van de dwarsfluiter een lang niet mals commen
taar ten gunste van Hermans. Een der plaatselijke dagbladen nam vetge
drukt dit commentaar over, daarbij de naam van ons blad vermeldend
maar zonder bijvoeging van de aard van deze pagina zodat het de indruk
wekte alsof dit een redactioneel artikel was (bedankt, collega!), het be
stuur van de Motorclub kwam in vergadering bijeen en heeft blijkens
aan de plaatselijke pers verstrekte mededelingen (niet aan ons!) besloten
ons een proces aan te doen als wij niet binnen een gestelde termijn het
bewuste artikel herroepen en onze verontschuldigingen aanbifeden. Ten
slotte is dan nog vermeldenswaard dat de vet-schrijvende collega in het
plaatselijke blad in het schrijven van dwarsfluiter een bewijs ziet dat het
„meer en meer, speciaal ook in de sport, gebruikelijk wordt denigrerend
te schrijven over het noorden".
yO IS DEZE PAGINA „Ruimte voor ons" ineens een principieel-moeilijke
zaak geworden. Breidelen wij de jeugd dan wordt zij nauwelijks meer
lezenswaard, breidelen wij haar niet dan komen deze dingen voor, want
terecht stelt men de hoofdredactie aansprakelijk voor de gehele inhoud
van ons blad.
Welnu, als hoofdredactie van dit blad zijn wij het totaal oneens met de
inhoud van deze dwarsfluiter, zijn wij het totaal oneens met de gebezigde
woorden en hebben we alle begrip voor het feit dat de Motorclub Assen en
Omstreken zich hierdoor beledigd gevoelt. Wij betreuren dat deze dwars
fluiter is geplaatst en wij bieden hiervoor onze verontschuldigingen aan.
We vertrouwen dat men in Assen, na lezing van het bovenstaande, iets meer
begrip zal hebben voor de achtergronden van deze publicatie.
Mogelijk zou zelfs onze collega in het noorden die hierin een aanval
zag op zijn (ook bij ons geliefde!) provincies hierin aanleiding kunnen
vinden om zijn lezers ook de juiste toedracht van de zaak te vertellen.
Terwille van de „naam van de journalistiek" waarover hij zich (met re
den!) bezorgd toont. Wij voor ons zullen dan blijven streven naar een
pagina .Ruimte voor ons" die recht doet aan de jeugd zónder dat ouderen
zich hierover beledigd kunnen voelen!
■r
(Van een onzer redacteuren)
TAE GROTE ZAAL van de Dierentuin te Den Haag bood gisteravond
een ongewoon beeld. Overdwars langgerekte tafels, gedekt met
helderwit tafellinnen en daarop karaffen zoete rode wijn, kannen
heerlijke melk, grote stukken pittige kaas en verse kadetjes. Aan de
tafels mensen, verschillend in rang en stand en in geloofsovertuiging:
rooms-katholieken en protestanten, belijnde calvinisten en enthou
siaste pinksterbroeders, contemplatieve hoogkerkelijken en actieve
soldaten van het leger des Heils. Maar in deze verscheidenheid kwam
een eenheid openbaar, die men ervaarde als een eenheid in Christus,
als een geschenk van de Heilige Geest.
Achthonderd mannen en vrouwen,
jong en oud, waren bijeengekomen
om deel te nemen aan een experi
ment, dat was aangekondigd als „bij
belse maaltijd" of „oecumenisch lief
demaal". Op dezelfde wijze als ten
tijde van de eerste christelijke ge
meente wilde men komen tot ge
meenschapsoefening door de „breking
des broods", gedachtig aan de woor
den uit het boek der Handelingen, die
ook te lezen waren op het meterslan
ge spandoek boven de tafel der voor
gangers: „En toen de dagen van
Pinksteren aanbraken waren allen te-
Samen op één plaats".
r Het initiatief, een primeur in den
lande, vond weerklank: de Haagse bak
kers schonken 3000 broodjes, de wijn
handelaren 100 liter wijn, de veiling
vereniging kleine boeketjes latyrus en
het Nederlands zuivelbureau 100 kg
kaas.
Dit klopt niet
„Wat wij vanavond hier doen, kan
eigenlijk niet: we zijn nog niet zo
ver. Het is theologisch niet verant-
NOODKREET
De nota van minister ZijUtra. waarir
het uitstel van de belastingverlaging wordl
aangekondigd, is een noodkreet om ons dui
del ijk te maken, dat, om met de ministei
te spreken, „de prodnktie zich beweegt
lang* de rand van de capaciteit van het
produktie-apparaat". aldus schrijft D e
Telegraaf. Het blad vervolgt: „Vreemd
einde
de i
waarin gezegd wordt, dat er in ieder ge
val in het najaar een wetsontwerp
diend zal worden, waarin een vaste ei
finitievr datum van het in werking treden
van de belastingverlaging is vervat. Te
vens wordt de suggestie gegeven, dat die
datum 1 januari zal zijn. Met deze belof
te en deze suggestie plaatst de regering
zichzelf met de rug tegen de muur.
de onzekerheid omtrent de te verwachten
loononderhandelingen aan het einde va
jaar en niet de onzekerheid omtrent het
verloop van de conjunctuur en de verder
stijging van de defensielasten is dit nam«
lijk een gevaarlijke belofte, die in 's ini
nisters eigen voorzichtige conjuncluurpoli
tiek bijna onbegrijpelijk lichtzinnig is. D
regering zal echter moeten beseffen, dat
de belastingverlaging er nu aan het eind
vrn het jaar in ieder geval moet komen.
Hel Nederlandse volk kan niet twee keer
achter elkaar op dit belangrijke punt te
leurgesteld worden. Het vertrouwen tus
sen volk en regering mag niet geschonden
De Tijd'De Maasbode, die
negatieve beslissing zowel moedig ah
moedigend noemt, besluit een coinmi
als volgt: „De procedure, die minister
Zijlstra met zijn beslissing heeft gevolgd,
is ontegenzeglijk brandschoon. Men zou het
kabinet al« geheel kunnen verwijten, dat
wat krachtiger had kum
Hoewel er veel is veranderd
die het
van de werktijdverkorting ge-
inister Zijlstra persoonlijk kan
ijt echter niet aanwrijven. Het
dictatoriaal optreden ge-
In het jaarboek van de Neder
landse Zionistische Studentenor
ganisatie heeft dra Lea Dasberg
een artikel geschreven over het so
cialistisch anti-semitisme naar aan
leiding van het boek van Dagobert
D. Runes: „Karl Marx: a World
without Jews." Daarin brengt zij
ook de nieuwe verhouding joden-
dom-christendom ter sprake. Het
artikel zal zeker ook in kerkelijke
kringen de aandacht trekken. In
feite waarschuwt de schrijfster
tegen nieuwe mythen over het jo
dendom.
Volgens dra. Dasberg vormt het
cosmopolitisme een band tussen socia
lisme en jodendom, maar het escha
tologisch universalisme plaatst beide
tegenover elkaar en een van de
scherpste verwijten van het socialisme
aan het jodendom is wel het joodse
nationalisme. „Zowel socialisme als
jodendom streven in dezelfde richting,
maar vanuit een verschillende moti
vering, volgens een ander program en
met een andere bedoeling. Beider stre
ven is echter absoluut, universeel en
alles omvattend. Voor beide is een
taakverdeling daarom onaanvaard-
De verhouding christendom-joden-
dom vormt een verbijsterende analogie
met de verhouding socialisme-joden
dom. Want ook christenen en joden
zijn elkanders rivalen in het eschato
logisch universalisme, meent de
schrijfster, al zijn hier de beide moti
vering irrationeel en ideëel bepaald.
optreden! i? het pure voortbestaan van het joodse
i dat
ui"
eigen-
weten i«. In feite komt hem slechta lof toe
omdat bet fiacale »tootku-»en «lat hij ont
worpen heeft on» op conjunctureel gebied
voor erger behoedt. Hij voert een conse
quent en weldoordacht beleid. Of hij dat
ook blijft doen is de vraag. In zijn nota
schrijft de minister dat hij deze krachttoer
niet „telkens weer" kan herholen. Een daar
mee erkent hij de structurele noodzaak
van een belastingverlaging voor de toe
komst als meer urgent dan het conjunc
turele spel dat ermee te spelen valt. Ook
deze schijnbare inconsequentie, gesteund
door een economische argumentatie, die ons
wat zwak en opportunistisch voorkomt, is
bij nader inzien verstandig te noemen. Mi
nister Zijlstra /.iet af van een tweede expe
riment door nu, afgezien van de conjunc
turele situatie, een raste datum voor de
belastingverlaging in het vooruitzicht te
stellen. Inconsequent is dit in zoverre
daarmee een slagvaardig conjunctuurwa
pen uit handen gegeven wordt. Consequent
is het echter tevens, aangezien het de
marhtsgroeperingen bij het stellen
hun eisen op sociaal èn economisch teri
lelt i
delijkheden, die de leuze „zelfontplooiing i
vrijheid" hun oplegt. Een leuze die wij n
alle wederwaardigheden met dit kabint
weer bijna vergeten waren."
Aduert entte
wijs tegen de verworpenheid van Israël
kan worden opgevat. Het is duidelijk
dat de schrijfster zich hier afzet tegen
die stromingen in de christelijke kerk
van geen toekomst voor Israël
willen weten.
Ogen open
>t is duidelijk dat in de kerk de
ogen meer en meer open gaan voor
het Israëlisch toekomstperspectief.
Zeker sedert de progoms van deze
eeuw is de kerk wakker geschrokken
heeft zij haar houding ten opzichte
,_.i de joden sterk gewijzigd. De
nieuwe houding werd ook sterk beïn
vloed door de rationeel onverklaar
bare wijze waarop de zo zwaar be
proefde joodse wereldbevolking, ir
een luttel aantal jaren tot de helft
gereduceerd, in staat bleek te zijn een
eigen staat uit te roepen en nog wel
op het land der vaderen.
De christelijke wereld heeft dit
alles niet zonder schokken ervaren.
Een nieuwe kijk ontstond op het jood
se volk. Het in joodse kringen zo ver
foeide „zieltjeswinnen" maakte ir
vele protestantse kerken plaats voor
het „gesprek van Israël", de predi
king van de kruisiging van Christus
vroeger vaak in joodse ogen de
bron van het anti-semitisme kreeg
een ander accent. Zelfs heeft de hui
dige paus van Rome in een aantal ge
beden wijzigingen laten aanbrengen,
opdat ook hier geen sprake meer zou
zijn van discriminatie. Er is zelfs nu
sprake van waardering van het joodse
volk.
Tegenstellingen
Dra Dasberg stelt echter dat de
kerk in haar geschiedenis geprobeerd
heeft om de toekomst van Israël te
omzeilen door de nadruk te leggen op
de ellende van de joden. Dat zou
bewijs zijn van de verworpenheid en
dus tevens het bewijs dat de toekomst
aan de kerk is. De kerkpolitiek heeft
ten opzichte van de joden zich steeds
door dit principe laten leiden: de
tuchtiging der joden mocht hun voort
bestaan niet in gevaar brengen, maai
er mocht ook geen plaats zijn voor
hun voorspoed. De schrijfster stelt
zelfs dat alle maatregelen hiertoe ge
troffen op concilies en alle grovere
uitschieters van het ongeletterde volk
(kruisttochten, bloedsprookjes. ver
volgingen, enz.) dat deze nuancering
niet kon vatten, gebracht kunnen
worden onder de noemer van het
theologisch anti-semitisme.
Toch kan volgens dra Dasberg niet
de conclusie getrokken worden dat de
twee grootste vijanden van de joden
de christenen en de socialisten zijn.
Integendeel. De christelijke kerk en
het socialisme zijn de enige twee grote
internationale bondgenoten van de
staat Israël (en van de joodse wereld
bevolking in het kielzog daarvan). Het
socialisme van thans is niet gelijk
dat van de tijd van Marx en de chris
telijke kerk niet gelijk aan de kerk
van de middeleeuwen. Maar al t
veel gewijzigd de ideologie en dus de
fundamentele tegenstellingen zijn ge
bleven volgens de schrijfster.
Beroepingsiverk
NED. HERV. KERK
Beroepen te Leiden, studentehpredi-
kant: J. A. Eekhof te Beverwijk; te Aar-
landerveen. toez: A. J. Binsbergen. vic.
te Utrecht: te Loon op Zand: T. Lekker-
kerker, vic te Luntercn.
Bedankt voor Loon op Zand: W. Vroeg-
indeweij te Bleiswijk; voor Renkum;
J. Koele te Nijkerk.
CHRIST. GEREF. KERKEN
oord, er zou eerst een diepgaande
studie, een periode van bezinning en
kennismaking en schuldbelijdenis aan
vooraf moeten gaan."
ds. A. Klamer de avond, nuchter
kelijk. ..Maar Christüs breekt door o:
grenzen heen. Hij at met tollenaren
zondaren en dat was ook theologisch
niet verantwoord. Het was ondemocra
tisch en onfatsoenlijk. Wij zitten hier
achter de tafel een hervormd predi
kant. een gereformeerde dominee, een
r.k. priester en ik en wij zijn het he
lemaal niet met elkaar eens. Maar het
vreemde is dat wij elkaar telkens tegen
in. als wij de Heiland willen vol
gen. Hij wil ons bij elkaar zien.
Ds Klamer wekte de aanwezigen op
Ti „niet te doen aan de -omantiek
an de oecumene, maar om nuchter te
jn" en hij vervolgde met: „Wij zijn
hier bijeen om als de eerste christenen
bij brood en wijn gemeenschap
fenen. Laat uw buurman daarom niet
links liggen maar praat met hem. Praat
nwel niet alleen over de kerk, want
zitten hier niet voor de kerk
r de wereld. Wij zijn hier bijeen
als kinderen van één vader, maar dat
we verschillen, blijkt al direct als we
straks hardop het „Onze Vader" bid
den; de protestanten doen er wat lan-
sr over dan de rooms-katholieken..."
Toespraken
Tijdens de maaltijd, die geanimeerd
verliep, lazen pater Jelsma, ds. G. Toorn
vliet. gereformeerd predikant te Bloe-
mendaal en dr. C. P. van Andel, her
vormd predikant, enkele gedeelten uit
Handelingen 2. Joh. 14 en Joh. 15 en
hielden korte toespraken. Dr. Van An
del zag in het oecumenisch liefdemaal
een wegnemen van de beletselen, waar
door de Heilige Geest kan doorbreken,
terwijl pater Jelsma er op wees dat
door de aanwezigheid van de Heilige
Geest de ene Kerk van de Ene Heer
wordt voorbereid.
Ds. Toornvliet attendeerde op het ge-
Kunt U door een
GEZWOLLEN GROTE
TEEN geen
MODERNE SCHOENEN
dragen
LIS
Unesco bevordert
l.o. in Afrika
De Unesco, de opvoedkundige, weten
schappelijke en culturele organisatie van
de Verenigde Naties, heeft woensdag de
grote lijnen aangegeven van een ambiti
eus programma om de miljoenen
Afrika tenminste lager onderwijs te ge-
Een conferentie van 2 ministers
onderwijs te Addis Abeba werkt
plannen uit. die een drastische verande
ring teweeg zullen brengen in het onder-
wijspatroon van Afrika. Met de verwe
zenlijking van deze plannen zal 25 jaar
gemoeid zijn. aldus heeft de Unesco te
Parijs bekendgemaakt.
Volgens de desbetreffende plannen zal
het aantal lagere scholieren in Afrika in
de komende vijf jaar met ruim 27 pro
cent toenemen. Het percentage der mid
delbare scholieren wordt voor dezelfde
periode op 15 gesteld. Op het ogenblik
volgen in tropisch Afrika circa 10 mil
joen kinderen lager onderwijs. De lessen
3 de middelbare scholen worden door
iO.OOO kinderen gevolgd.
Krachtens het 25-jarenplan zullen alle
kinderen lager onderwijs kunnen genie
ten. terwijl 15 procent middelbaar en 2
procent hoger onderwijs zal kunnen vol-
van een gevoel van knusheid en
geborgenheid, waardoor men zou kunnen
vergeten dat Christus tot ons komt in
de ander.
Elke tafelrede werd gevolgd door ge-
?d en door samenzang, die werd on
dersteund door een koortje, gerekruteerd
de vrijwilligersploeg van de Plein-
actic „Samen delen", een godsdienstig
lengd samengestelde groep, die in
>mbere buurten van Den Haag sa-
met de bewoners huisjes en hofjes
opknapt. Wat ons betreft had het aan
tal toespraken en gebeden beperkter
kunnen zijn, zodat er meer gelegenheid
had bestaan tot onderling gesprek. Ds.
Klamer slaagde er in met enkele losse
opmerkingen een ongedwongen sfeer te
scheppen.
Samen belijden
Tegen het einde van de maaltijd
werd gemeenschappelijk het Apostoli-
uitgesproken, waarbij ds. Klamer
lakoniek opmerkte: Het behoort tot
de nuchterheid, tot de humor van de
oecumene, dat we niet precies dezelf
de woorden gebruiken. Het kan zijn
iu door uw buurman een beetje
_\iar raakt. Dat is de realiteit van
deze avond".
Zijn voorspelling kwam uit; een
netje tegenover ons raakte de draad
van de r.k. versie van het credo kwijt
als gevolg van het protestantse belij
den om haar heen en zij gaf het glim
lachend op. Maar een vlotte zakenvrouw
naast ons merkte op: „Nou, dat verschil
valt nogal mee".
Na de geloofsbelijdenis volgde een
genaamde offergang, ter bestrijding
de onkosten. Er resteerde nog
schuld van 600, maar ds. Klamer
kende er op dat dit bedrag niet on«
zienlijk zou worden overschreden. Hij
deelde mee dat de helft van het over
blijvende bedrag ten goede zou komen
aan „Samen delen", terwijl de andere
helft zou worden bestemd voor de hon
gerbestrijding in de onderontwikkelde ge
bieden. De avond werd besloten met
zang en zegen.
Morgen getuigt de christelijke kerk in alle landen: „Gij zijt
de Trooster, die ons leidt, de gave, die ons God bereidtde
bron, waaruit het leven vloeit, het vuur, dat heel ons hart
doorgloeit!" Dat lied kan zijn een lied van lof, maar ook een
grote leugen. Het feest van Pinksteren is Gods beslissende
offensief op de menselijke geest van eigenwaan en eigendunk,
van zelfgenoegzaamheid en grenzeloos zelfvertrouwen. Wie
meent geen Trooster nodig te hebben kan Pinksteren niet vie
ren. Wie denkt, dat het op Pinksteren gaat om de overwinning
van de goede menselijke intenties op de geestelijke verwor
ding, waarvan de kranten vol staan, die moet dit feest maar
schrappen uit zijn zakagenda. Pinksteren is het sluitstuk van
Gods bemoeiing met de wereld. De Geest, Die met wonder
lijke tekenen neerdaalt in de mensen, raakt de harten, buigt
die om en overtuigt van gerechtigheid en oordeel. Wie zich
niet wenst uit te leveren, die verliest het leven, hoe humaan
en harmonisch dat leven ook is. Er is maar één bron, waaruit
het échte leven vloeit. Elke andere bron levert brak water en
raakt vroeg of laat verstopt. Pinksteren stelt ieder mens voor
de keuze: uit welke bron wilt u leven? De keuze is niet moei
lijk. Het gaat in het leven tenslotte maar om een paar belang
rijke dingen, die we niet kunnen ontlopen. En één daarvan is
dit: wilt u de gave van de Heilige Geest accepteren of niet?
Ds. Van Bruggen op Synode:
(Van een onzer verslaggevers)
Nadat in de vergadering der
generale synode der gereformeerde
kerken (vrijgemaakt) te Assen het
besluit gevallen was geen enkel
contact met de gereformeerde
kerken aan te gaan, vereiste de
wijze waarop de eigenlijke be
sluiten ter kennis van de synode
Apeldoorn gebracht zullen worden,
nog een hele discussie. Een eigen
aardige suggestie kwam in alle
ernst van ds. J. Meester te Am-
sterdam-Z., namelijk om het be
sluit door enkele afgevaardigden
dezer synode persoonlijk aan de
synode te Apeldoorn te doen over
handigen
(Van onze correspondent te Bonn)
De hoop, die men in kringen der
protestantse kerk in Duitsland had
gekoesterd, dat de verkiezing van
de in Oost-Berlijn staande en in de
z.g. „Duitse Demokratische Repu
bliek" woonachtige dominee en
„prases" Scharf tot opvolger van
bisschop Otto Dibelius als raads
voorzitter der E.K.D. zou leiden
tot een verbetering van de betrek
kingen tussen de krek en de (com
munistische) autoriteiten in de
Oostzone van Duitsland, gaat lang
zamerhand verloren. Ook prases
Scharf is thans het mikpunt ge
worden van heftige aanvallen in
de (gecontroleerde) Oostduitse
pers..
Tot dusver had de pers hem ontzien.
Nu gooit het officiële partij-orgaan der
S.E.D., ..Neues Deutschland", hem voor
de voeten, dat hij de kerk-politiek van
zijn voorganger tegenover de Oostduitse
staat voortzet. Ook prases Scharf is nu
ineens een „Nato-bisschop" (vanwege
het door de synode jaren geleden goed
gekeurde zielszorgverdrag met de re
gering in Bonn) en loopt aan de leiband
van het Westduitse ministerie van de-
Aanleiding tot deze plotselinge
maar overigens geenszins onverwachte
aanval is de Kirchentag, die medio
juli in Berlijn zal worden gehouden.
Met zijn besluit deze Kirchentag toch
in Berlijn te houden inplaats van in
Leipzig welke stad de communistische
autoriteiten in Oost-Berlijn hadden voor
gesteld heeft prases Scharf (zo zegt
„Neues Deutschland") „de politiek der
rustverstoring" voortgezet.
Ofschoon de bijeenkomsten in het ka
der van de Kirchentag een volkomen
Advertentie
onpolitiek karakter hebben, schuift
„Neues Deutschland" het presidium van
de Kirchentag en prases Scharf in de
schoenen, dat zij .,de rust en veiligheid
hoofdstad Berlijn" willen versto-
(Berlijn geldt voor de regering van
Oost-Berlijn als de hoofdstad van de
z.g. „Duitse Demokratische Republiek").
„Neues Deutschland" ziet de Kirchen-
tag-bijeenkomsten als militaire en re
vanchistische propaganda, waar de
Bonnse regering achter zit-
„De mannen die achter prases Scharf
staan willen daarin de christelijke bur
gers van de D.D.R. betrekken", aldus
het partijorgaan. De implicatie van deze
woorden is wel duidelijk: de commu
nistische autoriteiten in Oost Berlijn zul
len met alle mogelijke middelen pro
beren te verhinderen, dat ook protes
tanten uit de Oostzone aan de Kirchen
tag deelnemen.
De aanval van Walter Ulbrichts pro
paganda-machine op prases Scharf is het
antwoord op de verklaring van het Kir-
chentags-presidium. dat de erediensten
en de bijeenkomsten van de werkgroe
pen die over verschillende kerkelijke
problemen zullen discussiëren, toch in
beide delenvan Berlijn zullen worden
gehouden. <De communisten in Oost Ber
lijn kunnen op grond van het viermo-
gendheden-statuut kerkelijke bijeenkom
sten in hun deel van de stad niet ver
bieden).
Juist om alles te vermijden, wat de
communisten als provokatie zouden kun
nen brandmerken, heeft het presidium
er van afgezien één grote godsdienst
oefening als opening van de Kirchentag
op 19 juli te houden .Inplaats daarvan
zullen in vijf kerken in West- en Oost
Berlijn gelijktijdig kerkdiensten worden
gehouden. Deze felle aanval van de com
munisten was de aanleiding dat giste
ren het moderamen van de synode van
de Duitse Kerk onder voorzitterschap
van prases Scharf bijeen kwam om de
nieuwe situatie te bespreken.
Jaarvergadering GPV
Het Gereformeerd Politiek Verbond
zal op 23 mei in het gebouw voor kuns
ten en wetenschappen te Utrecht zijn al
gemene vergadering houden over pre
sidium van de heer W. G. Beeftink uit
Groningen. In de morgenvergadering ko-
men de huishoudelijke zaken aan de or
de. In de middagvergadering zal ds. J.
Meilof, (vrijgemaakt) gereformeerd pre
dikant Rotterdam-Ysselmonde spreken
Kinderbijslagverzekering.
Deze gedachte werd echter aanstonds
door prof. H. J. Schilder verworpen,
daar het te vreemd zou zijn om zélf af-
Apeldoorn te Assen wilde ontvangen!
Ds. J. van Bruggen te Assen sprak als
iraeses der synode een woord van dank-
iaarheid over de genomen beslissing. Er
bestond veel belangstelling voor deze
zaak, al betekende zulks niet. dat dit het
belangrijkste agendapunt was. Voor de
kerken is niet de organisatorische een
heid van het meeste belang, maar de zui
verheid der prediking.
Heel de discussie over deze aangele
genheid was een worsteling om volle
ernst te maken met het zich gedragen
naar het Woord des Heren. Er lag een
strik verborgen in het verzoek der sy
node van Utrecht, meende ds. Van Brug
gen. Maar de vrijgemaakte kerken zijn
niet gegaan in de weg, waarin men haar
wilde hebben. Het besluit zal repercus-
wekken, maar de synode heeft niets
anders willen doen dan de Heiland zoe*
Ds. Van Bruggen herinnerde er aan,
dat sommigen wel eens spreken van de
zigzag-koers der synodes van de „ge
bonden kerken". Dat lijkt misschien zo,
maar het is wel degelijk een vaste koers.
Het is in elk geval een koers, die niet
gericht is op het vergaderen der ge
meente van Jezus Christus.
Tot „hen die buiten staan", richtte ds.
Van Bruggen een oproep om zich bij de
ware kerk te voegen, waarvan de belij
denis spreekt.
Bezoek leider van
Ramakrishnazending
Swami Ranganathananda, hoofd van de
Ramakrishnazending uit New Delhi, zal
van 25 tot 29 mei een bezoek aan Neder
land brengen. Hij zal hier een aantal
voordrachten houden over cultuur, gods
dienst en filosofie in India. De Rama
krishnazending werd 55 jaar geleden op
gericht met het doel de universele grond
slagen van de Vedanta. de heilige schrift
van de Hindoes, te verbreiden. Zij heeft
niet tot doel. het hindoeisme zelf te pro
pageren; men wil zoals de Rama
krishnazending dat formuleert van de
christen een betere christen maken en
van de hindoe een betere hindoe.
De mode schrijft elegante, punligi
voor. Maar, Indien U aan een ge/wei ~oi"
knobbel aan de grote teen lijdt, kunt U ze
niet dragen. Dalet Balsem zal U snel van
deze hinderlijke en pijnlijke aandoening ver
lossen. Dalet Balsem bezit een opmerkelijke
Inwerkingskracht, die zijn drievoudige wer
king op de oorzaak van de kwaal verklaart:
1) Verjaagt de pijn. 2) heft de aandoening
op. 3) Vermindert de hinderlijke zwelling
ragen. Overtuig Uze
modeschoenen kun-
TEDER mens is natuurlijk min of meer ego-
1 centrisch. Ik ook. In mijn goede momenten be
zie ik dat ironisch, in mijn slechte zie ik niets
en verveel mijn omgeving met wat ik op dat mo
ment belangrijk vind. Maar aangezien de mees
te mensen zo leven voel ik me niet zo schuldig
en haal ik mijn schouders op over mijn mede
mens, die mij ook niet spaart met zijn verha
len, die ik maar matig vind.
Zo heb ik mij altijd lichtelijk geërgerd aan hon-
denverhalen. Iedere bezitter van een hond meent,
dat zijn naaste gebiologeerd wordt door verhalen
over zijn hond. Eindeloos dramt men dan door
over die hond en over hoe schrander, hoe trouw
en hoe waaks hij is. Niet dat ik iets tegen een
hond heb, maar sinds een verre nicht van me
haar haar geverfd heeft in de kleur van haar
troetel, geloof ik dat een hond in zijn consequen
ties vrij decadent kan zijn. Vooral toen verre
nicht mij ook nog vertelde, dat ze een mantel
pak laat maken, vanwege het droeve feit, dat
ze beslist niets om aan te trekken heeft als ze
met haar lieveling naar de hondententoonstelling
gaat. Ziet u, dan krijg ik de kriebel, niet van de
hond, maar yan de nicht, die zich zo mateloos
aanstelt.
Overigens geeft een hondententoonstelling geen
aanstoot. Want waarom zou er wel een schaak
kampioen en geen hondenkampioen mogen zijn
Maar de vrouw van de schaakkampioen is het
gemakkelijker gegeven om gewoon te blijven dan
het vrouwtje van een hondenkampioen. Wonder
lijk is dat. Ik herinner me nog een familiereünie,
waar iemand zijn hond zo nodig mee naar toe
moest nemen in een voor die dag speciaal met
nieuw cretonne bespannen hondenmand, loaarin
op een dito kussen de hond de hele dag vadsig
hond lag te zijn, vals grommend zodra iemand
op een meter afstand van hem kwam. En geef
hem eens ongelijk tussen al die bloemen in zijn
ntand. Via een hond kan een mens zonder veel
en
moeite een kei van een snob worden. Deze laat
ste gedachte houd me nogal bezig, want als ik
al toegeef egocentrisch te zijn, de idee om een
egocentrische snob te kunnen worden slaat alles.
Want al kan ik het zelf nauwelijk geloven
ik heb een hond sinds kort. Niet zomaar een
hond. maar een indrukwekkende, met een dieet
en een stamboom. Een hond met speciale borstel
werken in een toilettas en een tuig, dat er ook
niet om liegt.
Door een vreemde samenloop van omstandig
heden heb ik hem gekregen, compleet met al zijn
roerende goederen. En nu niets menselijks is
mij vreemd moet ik mij stééds beheersen om
niet over hem te praten. Ik kan het haast niet
laten om iedereen te vertellen hoe schrander,
hoe trouw en hoe waaks hij is.
Ik merk soms ineens daarbij in ongeïnteresseer
de ogen te kijken, misschien dat ik hier steun
uit op doe in de strijd tegen mijn egocentrisch-
zijn.
Maar weet u, hij is ook zo enig en dat hij acht
kippen doodgebeten heeft van onze buurman, die
ons na deze slachting nog maar koel groet, heb
ben we hem graag vergeven. En dat we nu al
twee dagen op de tocht lopen in huis, omdat de
stank maar niet weg wil, die onze nieuwe huisge
noot importeerde, nadat hij tot over zijn oren
in onze blubbersloot sprong, is een kleinigheid,
waar we niet over kniezen. Al zijn we allemaal
wat hoesterig, dat wel.
Nu praat ik alwéér over mijn hond, ik beken
dat ik egocentrisch ben. Maar ik hoop vurig, dat
ik geen snob word.
Wat mijn haarkleur betreft loop ik geen ri
sico, want het onbestemde grijs van zijn vacht
zou me maar oud maken....
IJdele snob, egocentrische ijdeltuit.... er woelt
wat in die vrouwenpsyche!
Maar mijn hond is enig.
MINK VAN RIJSDIJK
