Blad
vaak geluk
na veel verdriet
Daar wil ik aan
blijven denkensla olie
TIP-PARADE
SNOEZIG JURKJE
€)pen briel
in blik
ZONDAG
ZATERDAG 1 APRIL 1961
y
ADOPTIE:
Gedurende een paar weken heb ik er over nagedacht wat op deze eerste
april naast de u bekende rubrieken op „Blad-Zij" het uitgangspunt voor
deze pagina moest zijn. Morgen is het immers Pasen en dan mag u, juist van
üw krant, verwachten dat we hier niet zonder meer aan voorbij gaan.
't Is adoptie geworden, maar. dit niet zonder meer. De oorzaak ervan
is eigenlijk een brief aan Christine, ingesloten in een „tip-enveloppe" met het
verzoek hem even voor de Open Brief door te geven. De lezeres die hem stuurde
schreef er in een p.s.-je bij „u mag hem gerust even lezen. Dan kur)t u ook een
beetje in mijn geluk delen". Nu is de combinatie „tip"- en Christinepost echt wel
een hoge uitzondering, dat zult u begrijpen.
Maar voor mij leek die brief,
waaruit als 't ware de vreugde
over het te adopteren kindje, dat
zijn entree in het huis van die le
zeres had gedaan, op een vinger
wijzing, juist voor Pasen. Im
mers, is adoptie geen rijk onder
werp? Betekent het in de meeste
gevallen niet het beleven van een
intens geluk, na vaak veel ver
driet en zelfs pijn? Het is daar
om, dat ik dus op deze eerste
april hier uw aandacht eens voor
wil wagen.
Groot verschil
Nu Is adoptie en alles wat er
maar bij komt kijken een zeer
uitgebreide aangelegenheid. Je
zou er wel een complete pagina
aan kunnen besteden, omdat er
zo bijzonder veel facetten aan vast
zitten. Enkele ervan zult u
in dit stuk tegenkomen, voor u
belicht door.... „de ooievaars".
Dit laatste mag wat wonderlijk
klinken, maar zo worden ze in
derdaad genoemd: de twee da
mes die in haar kantoor aan de
Provenierssingel 79B (Rotterdam)
dagelijks met deze zaak te ma
ken hebben. Dit team van de Hen
drik Pierson Vereniging mede ge
vormd door een psychiater en een
psychologe wordt beschouwd als
de lang verwachte witte vogel,
die met een lief bundeltje in de
bek de kindertjes komt brengen.
Alleen is er tussen de échte en
deze pseudo-ooievaars in de fi
guur van mejuffrouw M. ter
Marsch en mejuffrouw T. den
Dunnen een enorm groot verschil.
Klapwiekt dc eerste dat het ccn
lieve lust is om dagelijks tiental
len baby's te „bezorgen", de
vleugels van deze twee dames
vouwen zich slechts een paar keer
per jaar open. Soms zes, een
hoogst enkele keer tien, maar
soms ook wel twee maal in het
jaar kan door bemiddeling van
de Hendrik Pierson Vereniging
voor ooievaar worden gespeeld.
Natuurlijk zijn er ook andere in
stellingen, die zich met adoptie
bezig houden, zodat het totaal aan
tal te adopteren kinderen in ons
land hoger ligt dan de hier ge
noemde cijfers. Maar het moet,
pratend over adoptie, in de eer
ste plaats nadrukkelijk worden ge
zegd, dat er veel en veel meer
pleegouders „beschikbaar" zijn,
dan kinderen.
Nog al te zeer heerst bij kin
derloze echtparen de gedachte, dat
men maar op een bepaalde deur
hoeft te kloppen om een keus te
kunnen maken uit allemaal klei
ne hummels, die liefde en zorg
vragen. Hoe gedesillusioneerd is
men dan vaak te moeten horen
dat er een lange, lange wachtlijst
is. Dat het vaak jaren duurt, eer
het babytje kan worden verwel
komd. Een andere al even be
langrijke factor hierbij mag ze
ker niet uit het oog worden ver
loren. Hoe sneu het ook klinkt:
het is een onverbiddelijk feit, dat
niet ieder kinderloos echtpaar, of
een echtpaar met één kind, dat
er nog graag een tweede bij wil
hebben, voor adoptie in aanmer
king kan komen. Daar kunnen de
dames van de Hendrik Pierson
Vereniging heel wat over vertel
len. 'n Paar voorbeelden?
Niet iedereen
Daar is het echtpaar dat na
lang. lang wachten op een eigen
kindje, besloot er een aan te ne
men. Maar zowel de man als de
vrouw liepen tegen de vijftig en
men kan een babytje toch geen
jonge opa en oma gaan geven,
inplaats van ouders? Daar is het
echtpaar, wiens huwelijk dreigde
te stranden toen ook hier de vu
rig begeerde baby uitbleef. Er
kwamen verwijten over en weer,
„als we maar een kindje had
den. ja, dan zou het bijna ka
potte huwelijk zijn gered, dach
ten beiden. Zou een geadopteerd
kind er toe moeten dienen een hu
welijk bij elkaar te houden? Het
gaat bij adoptie toch niet in de
eerste plaats om de pleegouders,
maar om het kind? Het is niet
een raad voor echtparen, maar
een raad van kinderbescherming,
die uiteindelijk hierin béslist! Dan
is er het voorbeeld van de kinder
loze vrouw, die psychisch een heel
eind van de kook raakte toen
haar verlangen naar een baby
niet werd vervuld. En of
schoon de behandelend arts er
met de grootste klem op aan
drong deze vrouw een kindje te
„bezorgen" moest hier het ant
woord zijn: een geadopteerd kind
mag nooit en te nimmer een the
rapie worden. Of.... daar is de
mijnheer, die bijna met zijn vuist
op het bureau van mejuffrouw
Ter Marsch sloeg en uitriep:
„goed, dan zal ik inplaats van
katholiek wel hervormd worden"
toen bleek, dat hij en zijn vrouw
geen gelijke richting waren toe
gedaan. In een gezin met eigen
kinderen wordt bij verschillende
godsdienst immers vaak aan de
kinderen getrokken als het er om
gaat in welke kerk zij nu gedoopt
moeten worden?
Positief
Zo zouden we, al is het alle
maal nogal negatief, door kunnen
gaan. Maar. om positief te
worden: als er geen enkele voor
waarde is, waarop een aanvraag
hoeft te stranden en het toekom
stig pleegouderpaar geestelijk vol
wassen en volkomen open tegen
over deze zaak staat, is er
sinds de adoptiewet van 1956 tot
geluk van heel wat kinderen én
tot even groot geluk van evenzo-
vele pleegouders de mogelijkheid
een kindje met liefde en aandacht
op te voeden en het de eigen
naam te geven.
Daar gaat natuurlijk heel wat
aan vooraf. Zo-
als gezegd, het
wachten kan
lang duren, f
maar die wacht- M
tijd heeft voor I
verschillende f
vrouwen vaak
gunstige resul
taten. Ondanks i
jaren dokteren -
en uitzien is in
de praktijk me- 5
nigmaal geble- f
ken, dat die
aanvraag tot
adoptie tevens de drempel beteken
de tot een zich psychisch losmaken
van een zekere krampachtigheid.
Verschillende aanvragen werden
bij de Hendrik Pierson Vereniging
ingetrokken, omdat gedurende de
wachttijd de vrouw in blijde ver
wachting raakte. Ook als een kind
je eenmaal in het huis is opgeno
men, jcomt het meermalen voor,
dat er een eigen kindje wordt ge
boren. Het geadopteerde kind komt
er dan nooit door in de verdruk
king. Het blijft „onze oudste", die
er onbewust toch min of meer de
aanleiding toe is geweest, dat het
een broertje of een zusje kreeg.
Goede gids
Maar, voor niet iedere vrouw
is er deze drempel. Er blijven
nog genoeg echtparen kinderloos
en voor hen is het alleen maar
gunstig, dat deze wet tot stand
is gekomen. Begrijpelijk is dat
die heel wat bepalingen bevat, die
nooit over het hoofd gezien mo
gen èn kunnen wordèn. Een
klein mensenkind toevertrouwen
aan anderen is een stap. die
van weerskanten grondig beke
ken moet worden.
Nu kunnen wij niet alle, meer
technische kanten van deze zaak
uitvoerig gaan behandelen. Zij,
die over adoptie denken en in het
arrondissement Rotterdam wonen,
kunnen zich altijd met de Hen
drik Pierson Vereniging in ver
binding stellen, waar zij in me
juffrouw Ter Marsch of in me
juffrouw Den Dunnen een uitste
kende en begrijpende gids vin
den. Woont men
niet in het arron
dissement Rotter-
dam, dan wordt
men aan een ander
ook donker is en waar het niet
uit de toon valt. 't Is een leuke
gezonde knaap geworden. De
pleegouders van deze jongen ken
nen de achtergrond van deze ge
schiedenis. zoals elk pleegouder
paar wordt verteld om welke ba
by het gaat. Zij kunnen trouwens
zelf beslissen „dit kind wil ik heb
ben". maar ziet men er gezien
de achtergrond een beetje tegen
op, dan kan er altijd nog nee
worden gezegd.
Zo zouden wij u eigenlijk mee
willen nemen naar heel wat ge
zinnen, waar een klein kind groot
geluk heeft gebracht én waar de
jongen of het meisje zelf, voor
wie het er aanvankelijk maar
somber uitzag, ouders heeft ge
vonden, die inderdaad ouders
zijn! Want. zo kan dat met adop
tie gaan: geluk na vaak veel
verdriet. Is het niet te begrijpen,
dat mejuffrouw Ter Marsch en
mejuffrouw Den Dunnen, ondanks
het leed en de vele zorgen, waar
mee ze vaak in haar werk wor
den geconfronteerd, daarnaast
heel wat goede momenten bele
ven, die zij niet graag zouden
willen missen? En dat zij het pre-
dicaat „de ooievaars" als een
soort eretitel beschouwen?
Toen we met haar over dit on
derwerp hadden gepraat, konden
we ons het p.s.-je van de leze-
-es, die als toekomstige moeder
van een te adopteren kindje
even in een brief haar vreugde
gestalte wilde geven, nóg beter
voorstellen. Ziet u en daarom is
het adoptie geworden op deze pa
gina voor Pasen....
Geluk na vaak vele jaren verdriet
Nieuwtje uit
Vlaardingen:
De moeder van deze babydie liier
door een verpleegster trots in de
armen uordt gehoudenzal haar
kleintje niet zelj groot brengen
geheim tussen kind en pleeg
ouders bestaan. Dat kan nooit
goed zijn, veel beter is het een
„verbond" te sluiten met het op
groeiende kind en dit verbond in
de opvoeding min of meer te ver
weven. 't Mag best een geheim
zijn, maar dan een geheimpje
tussen de ouders en het kind.
Wie tenslotte een kind afstaan
om het door pleegouders te laten
opvoeden? In de eerste plaats
zijn dat de ongehuwde moeders.
De praktijk heeft evenwel geleerd,
dat heel wat niet getrouwde
meisjes en vrouwen, die aanvan
kelijk dachten: ,,ik wil dat kind
niet" later op hun besluit terug
kwamen. Daar zijn allerlei rede
nen voor, die wij over een paar
weken in een speciaal artikel na
der hopen te belichten. Ook echt
paren staan een kind wel eens
af, meestal omdat de baby niet
van de wettige echtgenoot is.
Misstap
Zo was er de vrouw, die een
uitstapje had gemaakt met een
kleurling. Het babytje droeg er
echt wel de kenmerken van, 't
was echt een uitgesproken don
ker kindje. Zou het kindje in dit
gezin zijn opgegroeid, dan zou het,
zittend aan de tafel, het voortdu
rende bewijs zijn van moeders
misstap. De man wilde echter
zijn vrouw na dit geval „nog wel
houden", maar dat kind moest
en zou de deur uit....
Nü groeit het op in een pleegge
zin, dat uit de tropen komt, zelf
U zult zich vast nog wel her
inneren, dat het vroeger een tijd
je de gewoonte was het eerste
schoentje van baby van een laag
je metaal te laten voorzien. Dat
gebeurt ook tegenwoordig nog
wel eens, maar veel komt het
niet meer voor. Wat wél sinds
enige tijd In de mode komt, is
het laten vergulden of verzilve
ren van bloemen en planten, die
dan voornamelijk als tafeldekora
tie dienst doen. In het vakblad
„Edelmetaal" kwamen we er on
langs iets over tegen.
„Lief" idee
Zo'n verzilverde bloem dient
ook vaak als herinnering aan een
belangrijke dag of gebeurtenis.
Heel wat bruidjes vinden het een
„lief" idee een of meer bloemen
uit haar bruidsboeket voor altijd
te bewaren. Niet alle bloemen
(en planten) laten zich echter
vergulden of verzilveren. Het
meest geschikt zijn bloemen en
plantendelen, die enigszins hout
achtig van structuur zijn. Bloemen
en plantendelen met slappe ner
ven of sterk waterhoudende plan
ten doen het niet zo goed onder
dit proces.
Zo gaat het
De plant of bloem wordt eerst
geïmpregneerd en daarna ge
droogd. Soms worden stengels en
bladnerven ook wel 'verstevigd
met een dunne staaldraad. Ver
volgens bespuit de juwelier de
droge bloem met een laagje
kleurloze lak, waarna het geval
in een alcoholische zilverniiraat-
oplossing wordt gedompeld. Dit
laatste moet ontzettend secuur
gebeuren, omdat zo'n vloeistof
uiterst schadelijk is voor de huid.
Daarna maakt de vakman het
zilver uit het zilvernitraat „vrij"
en daarna komt het eigenlijke ver
gulden of verzilveren pas aan de
orde. In de ogen van de leek is
dit een ingewikkelde procedure,
maar voor de vakman schijnt het
mee te vallen. Voor wie er van
houdt: zo'n blijvende herinnering
aan een of andere „mijlpaal des
levens" kan ongetwijfeld bekoring
hebben.
o
Zet het gietertje
maar weg
Er Is een bijzonder handige
sierblocmpot op dc markt geko
men, die vooral geschikt Is voor
haar, die niet precies weet of zij
de planten te veel of te weinig
water geeft. Bovendien is de
pot zeer geschikt als men korte
re tijd met vakantie gaat en bu
ren of kennissen niet lastig wil
vallen met de vraag „kijk jij
even naar m'n planten".
De pot, waarin een normaal
roodstenen potje moet worden ge
plaatst, bezit namelijk een vloei-
stift, waardoor het water via het
ronde gaatje in het roodstenen
potje naar de aarde wordt ge
bracht. Van boven mondt de stift
dus uit in de potgrond, terwijl
van onderen een waterreservoir,
waarop de sierpot rust, voor vol
doende vocht zorgt. De stift
neemt zoveel water op, als de
plant nodig heeft. Een rode plas
tic ring met een controlepijltje,
dat in het waterreservoir drijft,
geeft aan wanneer water moet
worden bijgevuld.
^Illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllll^
vén u envóór u
Zullen we deze week maar
weer eens de keuken ingaan
met een aantal wenken, die u
vooral daar wellicht van dienst
zyn? 'k Heb uit de voorraad
een (behoorlijk) stapeltje bij
elkaar gezocht en we begin
nen maar gelijk met iets over
SLAGROOM
Enkele lezeressen maken
voordelig een stevige room
voor de koffie door na het ko
ken met een schuimspaan de
vellen van de melk te schep
pen. Die worden dan met een
paar schepjes suiker flink op
geklopt en als deze slagroom
op de koffie wordt gedaan,
heeft niemand in de gaten,
eigenlijk met vellen te doen
te hebben. Mevrouw W. Stok
uit Rijsoord, mejuffrouw A.
Middclhoek uit Greup en me
vrouw de weduwe C. C. H.
Herrebout-van der Molen uit
's-Gravendeel leren u dit
„trucje". Gelijk maar een re
cept voor namaak-slagroom,
ingezonden door mejuffrouw
A. Vermeulen uit Den Haag.
Nodig zijn een eiwit, zeven
theelepeltjes suiker en 1%
schepje custard. Dit alles goed
kloppen en u krijgt een heer
lijke namaak-slagroom. Zullen
we tevens een snelle manier
van slagroom kloppen even
bekijken? Mevrouw W. M. Dr-
banus-Stam uit Rotterdam
raadt u in dit verband aan de
room in een beker te doen.
Dan een langwerpige garde snel
tussen de handen heen en
weer draaien en in een omme
zien is de room stijf. Ook
houdt u er geen „lamme arm"
van ^er-
Na al die zbetigheid iets
over
PEULVRUCHTEN
Heel oude peulvruchten
worden vaak na een nacht lang
weken pas na tijden gaar. Me
vrouw Dubbeldam uit Giessen-
dam garandeert u een korte
re kooktijd als u de bonen of
erwten in de week zet met
aardappelwater. Een dag vóór
u peulvruchten eet dus de aar
dappelen koken met ruim wa
ter en dat voor het weken ge
bruiken.
Wég met de flessen. Onder dit
motto is een Vlaardingse olie-
fabriek begonnen met het in de
handel brengen van een nieuwe
verpakking voor slaolie. Als eerste
bedrijf in Nederland levert zij de
olie in blikken.
De fabriek, die geheel met de
flessenlevering heeft gebroken,
noemt hiervan vele voordelen, o.
m.: geen morsvlekken (dank zij
een ingenieuze plastic dop), blij
vende kwaliteit (in flessen liep de
ze bij lang staan wel eens terug),
eenvoudiger transport, betere
houdbaarheid en grotere hygiëne
De prijs zo garandeert de fabriek
komt niet hoger te liggen dan die
van de Cessen-olie.
'n Beetje prijzig,
maar lekker
't Kost weinig tijd, maar wel
wat geld maar als u voor de
zondag eens een verfijnd groen
teschoteltje wil klaar maken,
moet u eens aan asperges den
ken. Voor dit schoteltje zijn
slechts twee zaken nodig: een
blik goede asperges en een room-
sausje. Het sausje wordt ge
maakt van twee deciliter asper-'
genat, vijftien gram roomboter
en vijftien gram bloem, waar
door een losgeklopte eidooier en
een deciliter stijfgeslagen room
worden geroerd. De opgewarmde
asperges worden voorzichtig door
deze saus geschept en onmiddel
lijk opgediend. Kalfszwezerik
smaakt uitstekend bij dit luxe
schoteltje.
AANGEBRAND
Pap of vla aangebrand?
Hang dan een theedoek met
wat zout erin boven de schaal.
De nare smaak trekt er zo
meestal wel uit. De theedoek
kan desnoods met wasknijpers
aan de schaal worden vastge
maakt, aldus de zeventienja
rige T(iny?) van Houwclingen
uit Arkel.
SNEL KLAAR
Mevrouw A. O. M. de
Leeuw-Kramer uit Leiden wil
even wijzen op de patates-fri-
tessnijder, die zij een prima
hulpmiddel vindt bij het snij
den van een knolraap en win
terwortels. 't Gaat bijzonder
snel en men krijgt mooie ge
lijke stukjes. Een ander groen
te-idee is uien na het schoon
maken eerst een kwartier in
warm water te .leggen, daar
na nog even af" te spoelen en
ze dan pas te koken. De
smaak lijdt er volgens me
vrouw De Jonge uit Haamste
de niet onder, maar wel trekt
het zogenaamde gas uit de uien
wat uiteraard na het nuttigen
van de haché of de uienstamp-
pot wel prettig is.
OMKEER-KOFFIEFILTER
Bent u ook in het bezit
van een omkeer-koffiefilter,
die vaak de nare gewoonte
heeft te spuiten? Indien u het
geval vóór het omdraaien
eerst een paar tellen achter
over houdt, zal er evenals
bij mevrouw H. van Eyk-Teu-
nlssen van Manen uit Den
Haag geen Cinke straal ko
kend water meer uit komen.
Pleegouders met hun kleintje
I***********
moet daar direct
worden byverteld
dat bv. de F.I.O.M.
(een instelling,
die zich ook met
adoptie bezig
houdt) op het
ogenblik geen toe
komstige pleegou
ders meer op de
lijst kan zetten.
Informatie bij
deze vereniging
kan echter altijd
dienstig zijn. Men
zal er dan óók
horen, dat als het
allemaal is gere
geld, de bemoeie
nis van de vereni
ging niet ophoudt.
Tot de Raad voor
de Kinderbescher
ming zijn fiat heeft
gegeven blijft be
geleiding noodza
kelijk en gewenst, dit van de aan
melding af tot de adoptie toe. Die
begeleiding kan heel wat zorgen en
narigheden voorkomen.
Geheimpje
Een snoezig jurkje voor meisjes
in de leeftijd van 7, 9 en 11 jaar
hebben we ditmaal als ons nieuwe
patroon gekozen. Het jurkje heeft
een leuke taille, een ronde hals en
klepjes als garnering. De rok heeft
aan de voorkant platte plooien en
aan de achterzijde één diepe hele
plooi. Een paar knopen en een cein
tuurtje voltooien dit vrolijke ge
heel. Men heeft er ongeveer 2.25
meter stof in een breedte van 90
cm. voor nodig.
Onder vermelding van nummer
336 is dit patroon aan onze bureaus
verkrijgbaar tegen betaling van
f 0.50 per stuk. De patronen kun
nen ook per post worden toegezon
den. De prijs wordt dan f 0.60. Dit
bedrag gelieve u in postzegels te
plakken aan de adreszijde van de
briefkaart, waarop u uw bestelling
doet. Plak de postzegels naast het
gewone frankeerzegel. Bestellingen
dienen uiterlijk 8 april a.s. in ons
bezit te zijn. Na die datum kunnen geen opdrachten meer
worden aanvaard.
Om er eens een voorbeeld van
te noemen: verschillende pleeg
ouders nemen het standpunt in
.,ons kind hoeft nooit te weten,
dat wij eigenlijk zijn echte vader
en moeder niet zijn", een stand
punt, vaak door liefde ingegeven.
Maar „al zal het van de daken
worden afgeroepen", zegt mejuf-
rouw Ter Marsch, meestal komt
het toch uit.
Dit enerzijds. Deze medaille
heeft echter nog een keerzijde.
Als men het niet vertelt blijft er
altijd een zekere spanning, een
Een „lekker geurtje"
voor het ondergoed
Een heerlijk geurende linnen
kast.... hoe modern deze tijd ook
geworden is, heel wat huis
vrouwen stellen nog prijs op zo'n
naar lavendel of een ander char
mant geurtje ruikende kast. Nu
kan men natuurlijk stukjes zeep
tussen het linnengoed leggen,
maar een andere mogelijkheid,
vooral voor wat men „mooi on
dergoed" noemt biedt badzout. In
het laatste spoelwater van de fij
ne dessous-was hoeft u alleen
maar een lepeltje badzout te doen
om het goed een delicaat parfum
te ge-ven...
VóóR het Pasen is moet Ik in
ieder geval twee briefschrijf
sters berichten dat hun brieven
in mijn bezit gekomen zyn. De
ene schreef 14 maart jl., en ik
moet haar zeggen dat ik zo gauw
geen raad weet met haar moei
lijkheden. Ook kan ik hier jn het
algemeen wel aan toevoegen dat
het mij onmogelijk is op zeer
korte termijn advies te geven
liefst per omgaande, wordt er
dikwijls gevraagd, en ik begrijp
die vraag wel in levensmoei
lijkheden die soms al 10, 20 jaar
en langer duren. Van mijzelf uit
bekeken zou ik, wie weet, wel
een oplossing weten, maar ik
ben ik, en ken mezelf al heel
wat jaartjes, en zó is het zelfs
nóg de vraag of ik me uit der
gelijke angst en ellende zou wer
ken de schrijfster daarentegen
ken ik slechts de duur van het
lezen van een brief: hoogst on
voldoende.
MAAR schrijven kan ik haar
wel, en dat gebeurt ook,
maar niet per omgaande. Zult u
nog even geduld hebben? En als
sommige dames u geen hand ge
ven en hun echtgenoten wel, pro
beert u het dan eens met éérst
iets te doen, niet af te wachten.
Dan moeten ze wel. Of u geeft
niemand een hand. dat is ook
een houding. Als ik hier bij me
thuis een stelletje jongelui ont
vang, en dat gebeurt nogal eens,
het varieert tussen de z.es en de
zes en twintig stuks, en ze we
ten met hun houding zo gauw
geen raad, drommen achter el
kaar aan. dan ga ik wel eens
achter de leuning van een stoel
staan en houd die vast. Ieder
die wat schichtig kijkt, wuif ik
dan even toe, en zeg: zoek een
plaats. Durft u dat? U lacht er
maar wat bij, vriendelijk natuur
lijk. Dan zult u eens zien waar
die brutaliteit blijft. Het is üw
huis, en u bent de gastvrouw!
Nu, tot schrijfs!
EN dan mijn andere brief
schrijfster, die al langer
wacht, maar wier brief dan ook
zo fijn afgestemd was op de in
houd van de Open Brieven dat ik
aarzelde of ik over het door haar
aangeroerde onderwerp nog eens
hier schrijven zou. Want één
ding is duidelijk: als ik erover
ga zwammen en halve waarhe
den zeggen omdat ik meen dat
de hele waarheid niet in de
krant kan, dan doorziet zij me,
en dan kan ik beter alles laten.
Toch wil ik haar vraag hier bren
gen, omdat zij niet de enige vraag-
ster is. Meerdere lezeressen trok- liefde. Liefde die uit is op
ken me als het ware aan mijn goede voor de ander. O, een
jasje over een destijds geschre- heel klein beetje liefde maar,
ven zin „voor mij is tussen ge- voor zover het mogelijk is om
huwd en ongehuwd maar een over kleine beetjes te praten,
klein verschil ten aanzien van Straks gaat dat kind weer weg,
liefde, een richtingsverschil", u ziet het misschien nooit meer,
schreef ik, en mijn briefschrijf- het is één minuut in uw leven,
ster antwoordt: „als ik meelees, het vraagt één minuut uw aan
ga ik meedenken. En me als het dacht.
ware mee verantwoordelijk voe- En nu het andere uiterste: u
len. Dit drukt iets uit van de ge- moogt niet maar één minuut,
meenschap die rond uw brief maar een heel leven, en daar
mee uzelf en alle mo
gelijkheden die u be
zit om u uit te druk
ken naar lichaam en
naar ziel, geven in
het huwelijk. Een
andere liefde? Nee,
zeg ik en u ziet,
dat het nu alleen in
het zeggen zit
dezelfde. Maar on
eindig intenser. Op
het goede voor de
ander uit. Maar mijn
dierbaarste andere.
De ongehuwde nu
kent die eerste liefde
en de ontoereikend
heid daarvan. Want
hóe men zich ook
aan anderen geeft,
zij blyven, ook bij
minuten aandacht:
ontstaat. (Met deze
zin ben ik heel
dankbaar, mej. L.)
Ik ben al even
voorbij de 40 en
ongehuwd. Jaren
heb ik voor anderen
gezorgd en die taak
vergde alles in de
zin van echte over
gave. Ik mag dus
zeggen dat ik weet
wat u bedoelt. On
gehuwd zijn is geen
half leven, stellig
niet. Maar zélfs als
ik met u aanneem
dat het eenvoudig
een kwestie is van:
in welke richting
mag mijn liefde
gaan, dan nóg komt
het mij voor dat er voor de ge- tienduizend
huwde iets méér is dan voor de anderen,
ongehuwde. Je hebt er weet van, De gehuwde echter kent ook
vermoeden van dat er een ander ontoereikendheid: want niet zo-
„geven", een vollediger geven is. dra is zij tot de innige verbon
en je zou, geloof ik, dat verlan- denheid gekomen en ik stel
gen. dat weet-hebben-van-een het nu maar eens ideaal of
rijkdom, zelfs niet met al de pijn zij bemerkt dat al haar kleine
die het doet, willen missen. Hu- fouten, haar hele zelf zoals zij is.
welijksliefde heeft iets specifieks, hun terugslag hebben bij de an-
er is dus verschil tussen liefde en der: wie 25 jaar met een zure
liefde. Niet voor niets is toch ook vrouw leeft, verandert zélf. Juist
die innige verbondenheid een door de zuiverheid der liefde ziet
beeld van Christus en de gemeen- zij zichzelf scherp, verlangt zij
te?" Tot zover de briefschrijf- verlost te worden van haar
ster, en, heel mooi, precies op een méns-zijn. En zelfs als zij dit
punt waar we bemerken dat we enige tijd mocht vergeten,
met twee meningen hebben, maar dan is Gr no„ de dond 0n
twee manieren-van-zeggen. 1S er n°S.f n'
66 volkomen blijft alles hier
MAG ik nog eens aan het be- beneden-
W-l gin beginnen? U staat in een T T fw »im wil f«t
winkel. Een klein meisje is A 7 TJ t0t
vóór u. De winkeljuffrouw zegt: in stuat. en hoe meer wij
„En u, dame?" maar u kijkt liefhebben, gehuwd of onge-
neer op het blonde bolletje en huwd, hoe meer wij beseffen
vraagt: „was jij niet eerder": dat onze liefde in zichzelf
geen bron heeft Eerst die bron, en
dan de richting. Dat is wat ik een
vorige maal wilde zeggen. En daar
om heb ik met opzet vermeden
het huwelijk te stellen tegenover
het ongehuwd-zijn ALSOF het
hier om verschillende aspecten
van liefde ging. Alsof er een gril
lige God zou zijn Die zei: „Hier,
jij weinig en jij véél". Er is
geen weinig of veel, er is alleen
het gelaat van uw gekruisigde
Heer dat u aanziet, zelfs in het
gezichtje van het kind dat één
minuut in uw leven komt. De
Heer Die op het KRUISpunt van
al onze wegen ons de richting
wijst die onze liefde mag gaan.
En nu nog eens anders gezegd,
want het blijft allemaal maar
gezégd: stel dat het na Pasen
mooi weer is en ik wil een dag
naar zee, en ik denk: kom, ik
neem mijn jongste kinderen en
de hond mee en ik ga langs
mej. L„ vragen of zij meegaat.
En u wilt, en we laten de kin
deren en de hond hollen, en leu
nen over de balustrade en kij
ken in de verte. Wat is er dan
dat ons van elkaar onder
scheidt? Wij zijn ongeveer even
oud, allebei vrij gevoelig voor
woorden, hebben waarschijnlijk
beiden een mantel aan, en een
doek om het hoofd, wie weet la
ge bruine schoenen om goed te
kunnen wandelen. Tja, die kin
deren zijn van mij, maar bezit
ten doe ik ze nauwelijks: het
zijn al grote individualisten, en
ik verblijd me daarin. Zal u la
ter worden gevraagd: wat bezat
u? En mij? Nee, ons beide zal
worden gevraagd: Hebt u liefge
had? Is er dan tussen ons
ten aanzien van liefde nog
verschil? Maar als we dat zien,
komt er ook rust, voor ieder van
ons. Geen berustende rust. Maar
de glorieuze rust van een nieuw
leven, een nieuw rijk, een einde
lijk en waarachtig ZIJN: „Wees
gegroet, gij eersteling der da
gen!" Want dit tekort, dit der
ven, dit bestaan, deze dood, is
vernietigd. O, als ik hiermee
eens op Paasmorgen kon op
staan! en u, u allemaal!
WECKEN
Het vullen van steriliseer-
flessen is wel eens een lastig
karweitje, omdat de sluitrand
schoon moet blijven. Neem
dan een lege stroopdoos (een
1 kg blik), waar u de bodem
uit verwijdert. Plaats die bo
ven in de fles en u hebt een
prettige trechter gekregen.
Mevrouw B. C. Hoek-Vcrvoets
uit Klaaswaal vindt het dé
methode. Een andere weck-
tip is vóór u de flessen gaat
vullen zc ccn dag en een nacht
in verdund bleekwater te la
ten liggen om ze daarna goed
af te spoelen. Dat voorkomt
's winters als u de weck gaat
gebruiken de nare geur, die
wel eens bij weck voorkomt
als de flessen worden geopend.
De lezeres uit Rozenburg, die
dit advies geeft, vroeg in haar
brief eveneens hoe zij een
koekepan met in de bodem
van die kleine putjes het beste
schoon kan maken. Ik doe het
zelf altijd met staalwol, waar
in een (roze gekleurde) polijs
tende zeep is verwerkt. Na
men mag ik natuurlijk niet
noemen, maar deze staal-
sponsjes, in een doosje ver
krijgbaar, bevallen mij voor
dit doel uitstekend.
VERSE MELK EN
JUSLEPEL
't Is nog wel niet zo ver,
maar als u tijdens warm weer
een klein beetje suiker in dc
verse melk doet, blijft deze
langer smakelijk, aldus me
vrouw Kraal-Stam uit Papen-
drecht. 't Is een wat wonder
lijke combinatie: een juslepel
bij de melk, maar ik „plak"
er gelijk de tip van mevrouw
J. H. Bouwman-Welgcmoet uit
Ridderkerk maar aan vast
die u even op het idee wil
brengen een gewone ronde
juslepel te gebruiken bij het
zeven. Die ronde kop is erg
handig, ook als u b.v. klont
jes via een zeef wil wegwer
ken.
KOMKOMMERS
't Slot wordt deze week
gevormd door iets over kom
kommers. Vaak maakt men
volgens mejuffrouw J. van 't
Zelfde uit Leiden het schaaltje
komkommer bitter door bij
het verkeerde eind van de
komkommer te beginnen. Het
bitter zit meestal daar waar
het steeltje zit (of heeft geze-
ten). Snijdt u dit eerst weg,
dan houdt u een redelijke
groente over.
