Reinier en Ellen Meijer maken
een nieuwe Texel-film
Kostbaarste plek van Nederland
niet voor lawaaimakers
Dr. Mary Stuart (van anti
vivisectie) gehuldigd
INTIEM en daarom des te harte
lijker was de huldiging die dr.
Mary Stuart, de presidente van de
Anti-Vivisectie-Stichting Den Haag
en presidente van de Wereldcoalitie
tegen de vivisectie, wegens het be
reiken van de 70-jarige leeftijd te
beurt viel. Ten huize van het artsen-
Belgische sleepboot
zinkt: twee doden
Steun aan emigranten
blijft noodzakelijk
De Zon gaat op
Papoea's stemden druk
in Nieuw-Guinea
9
MAANDAG 20 FEBRUARI 1961
a (Am! Schaak-vraag 62
oen deze rubriek begon, stelden
|wijk) 30ns als uitgangspunt: voor elck wat
c-A-i; niets is te gek, zolang het maar
derjineei js en jets met schaken van
n heeft Sindsdien zagen woeste
- P^tijstellingen, rare of ingewikkelde
yblemen, een zelfmat, eindspelen en
2 p., s. veej meer het jicht
Haa2)e keer van <*en Boogaard ziet
'*em'n kans ons toch n°g iets ge-
i anders te sturen: een „Be-
Hart ïungsaufgabe" of, in de vertaling
is hij ons voorstelt, een „voonvaar-
(Den robleem".
(Den
(Den
4. M.
fit: Kh2, Dal, Tc6 en Tf8, Lb4 en
Phl en Ph3, pi b5 en g2.
het lwart: Kd5, Tf6, Le4, pi e3, e5 en f4.
Ita- iPgave (let op!): Wit begint en
kam- ft op de zesde zet mat met Phl. Wit
ver. I in die zes zetten geen stuk of pion
zwart slaan zwart is volkomen
in zyn zetten.
Dam-vraag 61
Ie stand in het probleem van de
r D. Vuurboom te Glanerbrug was
volgt:
wart: 7, 8, 13, 15, 17, 22, 23, 26, 28,
33.
fit: 20, 30, 35, 36, 37, 38, 40, 41, 42,
»e oplossing luidt: 37—31, 26x39;
*37, 33x31; 36x9. 15x24; 30x19,
(3; 40—34, onverschillig; 35x13.
Bridge
a een viertallenwedstrijd krijgt u
Zuid de volgende kaarten:
Ich. 8, Ha. A V 9 2, Ru. B 7 3. KI. B
3 2.
Fest is gever, allen kwestbaar en
bieden gaat:
Test 1 ruiten Noord doublet (in-
patiedoublet; minstens 17 punten)
Dost pas Zuid 2 klaveren (met
i punten biedt Zuid zijn langste
rt) West 2 ruiten Noord 5
peren Oost pas Zuid?
fat zou u thans bieden?
Jack Diamond.
Kruiswoord-puzzel
lorizontaal: 1. nevel; 4. afschuw;
Inbepaald voornaamw.; 10. huisdie-
11. tijdrekening; 12. afdaling met
dernissen (skisport); 14. stad in
ttsland; 15. jongensnaam; 16. ieder;
voegwoord; 19. korrelig kernge-
snte; 22. waterdoorlatend; 24. ean-
rend voornaamw.; 25. latwerk; 27.
ustend; 30. scheikundig element
k.); 32. keurig; 33. kledingstuk; 35.
irval van negen tonen; 37. zorgwek-
id; 39. jongensnaam; 40. zoon van
tob; 41. rivier in Engeland; 42. dorp
tf. Brab.; 43. zwak.
'erticaal: 1. vrucht, die gegeten
rdt al3 zij beurs is; 2. niet dicht op-
i staande; 3. plaats voor dieren; 4.
neden steen; 5. muzieknoot; 6. uur-
rk; 7. eer; 8. speer; 10. voegwoord;
laag schoven op de dorsvloer; 14.
Isjesnaam; 16. een vijandelijk schip
i boord klampen en beklimmen; 18.
Ikant; 20. bastaarduitgang; 21. voor
tel; 23. bekende; 26. bergruimte on-
een huis; 28. water in Z.H.; 29.
iter; 31. breuk; 34. dam langs een
ter; 36. vreemde munt; 37. dans-
jtij; 38. soort van hert; 40. lidwoord,
OPLOSSING VORIGE PÜZZEL
(orizontaal: 1. weder, 4. haard, 8. re,
ge. 12. bos, 15. noria, 17. tabel, 19.
20. sté, 22. Ans, 23 stomp, 24. als,
iep, 27. pet, 29. netto, 30. Enare, 31.
33. Em, 37. hé, 38. rebel, 39. Tegal.
Ferticaal: 1. wrang, 2. Ee, 3. en, 5.
6. rg, 7. deels, 9. Po, 11. Ari, 12. bas-
li, 13. stempel, 14. aba, 16. Oerle, 18.
Ier, 21. toe, 24. ander, 25. sta, 27.
1,28. tegel, 32. of, 34. me, 35. i.e., 36.
37. ha.
W. Brandt schrijft
huldigingsgedicht
nationale programmacommissie
tft de dichter Willem Brandt te Bus-
h opdracht gegeven een huidigi ngs-
licht te maken dat ter gelegenheid van
1 12Vz-jarig regeringsjubileum van
lL de Koningin op 6 maart a.s. over
de radiozenders zal worden gedecla-
crd door de actrice en voordrachts-
nstenares Elisabeth Andersen. De mu-
lalc omlijsting is van Benedict Silber-
let programma zal worden uitgezon-
h uit de grote KRO-studio en niet uit
t RAI-gebouw in Amsterdam, zoals
hvankelijk in de bedoeling lag. Hei
ógramma bevatte verder een feest-
lieert en redevoeringen van de minis-
r-president prof. De Quay en van de
fgemeester van Amsterdam mr. Van
Haagse cineasten niet prachtige opdracht
I TEXEL IS de kostbaarste plek van heel Nederland zeggen de enthou-
siaste Haagse cineasten Reinier en Ellen Meijer, die van de Teso de
opdracht hebben gekregen van dit prachtige eiland een nieuwe Texel-film
te maken ter vervanging van de film, die Herman van der Horst jaren
geleden van dit zeldzaam mooie eiland maakte. Die Van der Horst-film
is een traditie geworden. Sinds jaar en dag wordt hij iedere zomer dage
lijks n de Texelse bioscoop in Den Burg voor de zomergasten gedraaid.
Iedere vreemdeling staat na afloop dan altijd verbaasd over de onvermoede
rijkdom aan natuurschoon, die dit eiland heeft te bieden, want Texel is
niet alleen het kostbaarste plekje, maar ook het veelzijdigste van Neder
land. Dat heeft Van der Horst uitnemend in beeld gebracht.
Maar ja, na zo'ti -twintig jaar is er ook
op Texel veel veranderd en daarom heeft
de Teso de Texelse Eigen Stoomboot
jroemóng Reinier Meijer opdracht
gegeven een geheel mieurwe Texelfiilm te
maken, geschikt om toeristen en even
tuele toekomstige toeristen een overtui
gend beeld te geven van wait dit schone
eiiland' hun te bieden heeft.
Het genre .toeristische film" ligt Rei-
nier en Ellen wel. Enkele jaren tanug
maakten zij een film over Arnhem ei
een over Amsterdam onder de
spirerende titel „There is music öm Am
sterdam". In een Engelse, Duitse en Fran-
versie wordit dit filmpje in tientallen
kopieën overal in de wereld gedraaid. Het
weet precies dartgene over Amsterdam
te vertellen, weit voor buitenlanders
trekkeldjk is, zonder te vervallen in de
gebruikelijke necLame-kitsch. Zelfs als
men een geboren Amsterdammer is, laat
deze Meijerfilm de prachtige stad aan het
IJ als het ware met nieuwe ogen zi
Men begrijpt, dat de opdracht voc-
Texelfllm voor dilt Haagse clneasten-
eohtpaar een kolfje maar hun hamd was.
Reinier Meijer is zioh zeer van zijn
amitwoordelijtoheid 'bewust, want het
er niet om scheepsladingen toeristen naar
Texel te trekken. Het mag geen tweede
Zamdvoort worden. Texel moet Texel zijn
blijven. „In mijn film", zegt hij, „zal
er steeds weer naar trachten de onein
dige rust van Texel te beklemtonen".
Eiland der ftilte
te broeden. We zagen als proefje uit
de nieuwe Texelfüm een opname va
lepelaars, die hier ieder jaar komen
telen. Texel en pen eilandje in de Dona/u
Boedapest ztfin die enige plaatsen in
heel Europa, waar deze zeldzame -vogels
neg komen. Dait mag noodt verloren gaan
door een vreemdelingendndustrie.
Een paar jaar geleden meenden de
nozems, onder wie veel Duitsers, dat dit
eiland wel iets voor ze zou zijn. Ze kwa-
:n in drommen opzetten, maar hadden
al gauw genoeg van, want er was niets
van hun gading te vinden. Het was
veel te stil. Een saaie boel, zeiden zij
trokken weer weg. Een zucht van ver
lichting steeg op, dat dit gevaar weer was
afgewend. Reinier Meijer is er nu op uit
in zijn film dit eigen karakter van het
eiland naar voren te brengen. Doelbewust
wordt er maar gestreefd naar een selectie
van het publiek. Er zijn daar geen nacht
clubs, bandjes of dancings. Zelfs de kam-
peerplaaitsen zijn zo ingericht, dat ieder
de ruimte heeft Aan draagbare radiootjes
en ander grote stadalawaai heeft men
daar geen behoefte.
Toch betekent dit niet, dat Texel geen
vreemdelingen wil hebben. Integendeel,
het eiland ziet graag toeristen en kan zt
herbergen ook, want bet is altijd merk
waardig te zien, hoe gauw de drukte bij
de Texelse boot weer wegebt als men in
drommen in Oudeschild voet aan wal
In een ogenblik is men naar alle kanten
getrokken en op heel het eiland heerst
weer grote rust Texel is juist het vakan
tie-oord voor de grote stadsmens, die
eindelijk eens rust zoekt, maar dart moet
hij niet zijn eigen hemde meebrengen. Hij
moet er willen leven in de natuur. De
Texelse V.V.V. is er echter op uit, die
toeristen, die hieraan behoefte hebben,
aan trekken. Er zijn er duizenden in ons
land en buiiten onze grenzen en voor die
duizenden heeft Texel de ruimte, mits
zij zich maar houden aam de levensstijl,
die bij deze stille matuur past.
voor deze met veel
maakte kleurenfilm.
Reinier en Ellen Meijer zijn iin de loop
van 'heit jaar bekende verschijningen ge
worden op het eiland. Als 'hun grote auto
aam lamd komt, weet heel Texel al: „ze
zijn er weer en wij komen erop". Ieder
een is behulpzaam, de burgers, de boeren,
de zomergasten, wamt men weet, dat hum
geliefde eiland er zo goed, zo oprecht,
waar mogelijk naar voren gebracht moet
worden, om de goeden te trekken en de
bozen te weren.
Als in de loop van dit jaar deze
film gereed komt, is de onjverganke
lij ke lof van Texel opnieuw bezon
gen door twee jonge cineasten, die
bun werk met groot enthousiasme en
heel hun hart verrichten, omdat het
hun ideaal is de wereld te tonen zo
als zij is, ook in haar schoonheid en
wat kan men dan beter in beeld
brengen dan Texel, „de kostbaarste
plek van Nederland".
Ev. Grolle.
Bij ongeluk een dode
en acht gewonden
Bij een verkeersongeluk in België is
de 17-jarige mejuffrouw Weerts uit
Mesoh (gemeenite Eysden), om het leven
gekomen. Haar zuster, de 18-jarige mej.
J. Weerts werd zeer ernstig gewond. Het
ongeluk gebeurde bij de Belgische plaats
Bombeek, ongeveer zeven kilometer van
Eijsden. Een personenauto, waarin de
meisjes zaten, kwam in botsing met een
jeep. By dit ongeluk werden nog zeven
andere personen gewond.
Ellen en Reinier Meijer willen
het echte Texel in filmbeelden
doen leven.
Dr. K. J. Freder'ks
(80) overleden
Zaterdag is de kort geleden 80 jaar
geworden mr. dr. K. J. Frederiks over
leden. Dr. Frederiks, commandeur in de
Orde van Oranje-Nassan cn ridder In
de Orde van de Nederlandse Leeuw,
oud-secretaris-generaal van het ministe
rie van binnenlandse zaken. De begrafe
nis vindt plaats woensdagmorgen om
half twaalf op de Algemene Begraaf
plaats aan de Kerkhoflaan in Den Haag.
Karei Johannes Frederiks werd 10 fe
bruari 1881 in Middelburg geboren. Na
te Middelburg een gymnasiale opleiding
te hebben gevolgd, ving hij in 1900 een
universitaire studie in de faculteit rechts
wetenschappen te Utrecht aan. In 1909
promoveerde hij op een proefschrift over
het Jachtrecht. In 1907 was hij werk
zaam bü het ministerie van landbouw,
nyverheid en handel. Secretaris der
staatscommissie inzake het jachftrecht
werd hü in 1903. In 1922 was hij tevens
werkzaam bij de afdeling binnenlands
bestuur binnenlandse zaken, in 1928 werd
hij daar adiminstrateur. Van 1930 tot
1946 was hy secretaris-generaal van het
departement van binnenlandse zaken,
terwyl hu tevens vanaf 1931 beheerder
was van de Gevangenpoort en vanaf 1930
secretaris met raadgevende stem van de
staatscommissie grondwetsherzienign. Dr.
Frederiks verwierf onder meer bekend
heid door zün publikaties van het ge
nootschap voor Napoleontische studiën,
over Maximes de Napoleon en het Oud-
Nederlands strafrecht.
Meisje verdronken in
bouwput in Eist
Zaterdag is in een bouwput op het in
aanleg zijnde complex „De kist" in Eist
(Gld.) de achtjarige Maria van den
Brink verdronken. Het meisje dat met
andere kinderen bü de put stond te ky-
ken, is uitgegleden en in het water van
de diepe put gevallen. Ze was het enige
dochtertje uit een gezin van vijf kin
deren.
9 In Alteveer, (Onstwedde) is gisteren
het vierjarig meisje Mulder te water
geraakt en verdronken.
9 Op de weg Barneveld-Gieben, is de
50-jarige J. Postema uit Gieterveen met
een personenauto tegen een boom ge
botst. Hij was vrywel op slag dood.
Kleine, dappere vrouw 70 jaar
(Van een onzer verslaggevers)
(Van een onzer verslaggevers)
TN de dichte flarden mist die gister-
avond over de Westerschelde
hingen, heeft zich een scheepsramp
afgespeeld: juist op het Belgische ge
deelte van dit grillige vaarwater
verging omstreeks zeven uur de in
Vlissingen gestationeerde Belgische
sleepboot Scaldis.
Bü dit ongeluk kwamen twee zeelieden
om het leven. Juist op het Belgische ge
deelte van de Westerschelde onder
Liefkenshoek was deze ranke Belgische
sleepboot (2800 p.k.) bij een zwaar ber«
Stalde hü in zijn Amsterdam-film de vele
eetgelegenheden in een ryke verscheiden
heid uit, zijn Texelfiilm zal een heel
der karakter dragen. Het is juist de ge
voeligheid van zijn camera, die dit eigen
karakter weet te registreren. De bedoe
ling is. dait die flim in Nederlandse versie
uur duurt. Dat is lang voor
documentaire film. maar voor Texel is duit
eigenlijk nog be toort. want er is daar
zoveel te beleven en juist zoveel, waar
voor men 2ieh de tijd moet gunnen. Trou
wens Reinier en Ellen gunnen zich de
tijd. Hun opdracht is Texel in die vier
jaargetijden. Dait betekent dait zij telkens
in hun stationcar met ai hun film-hebben
houden Texelwaarts trekken; op mooie
dagen, als het zonnetje schijnt maar ooi
by regen, storm, nacht en onitij; in d
zomer, als de gasten er zün. maar ook is
de winter, als het een van alles en allen
verlaten eiland is; in het voorjaar, als de
vogels broeden, maar ook in de herfst als
de stormen het eiland teisteren. Texel in
zijn vele gestalten brengen zü met einde
loos geduld op de beeldband.
Naast deze Nederlandse versie, komen
er ook Engelse, Franse en Duitse, die niet
Langer mogen duren dan een hall uur. Zo
wordt de mooiste plek van Nederland tot
sr buiten anize grenzen bekend.
De moeste opnamen zijn al gemaakt. De
cineasten hebben reeds genoeg materiaal
voor wel vier Texel films, maar hun
wacht nu het tijdrovende werk van de
montage, waarbij met eindeloos geduld
het beste van het beste behouden blijft
(Van onze parlementsredac tie)
De Commissie Emjjgratiebeleid, die
door de Raad voor de Emigratie is
ingesteld om de minister van sociale
zaken en volksgezondheid te advi
seren over de in de toekomst te voe
ren emigratiepolitiek, staat, zo ver
nemen wij, in meerderheid op
het standpunt, dat de regering haar
steun aan de emigranten moet voort
zetten.
Zoals men weet, is met het oog op
het huidige tekort aan arbeidskrachten
ooral aan werkgeverszijde de vraag
gerezen, of het wenselyk is, dat de re
gering voortgaat met het bevorderen
van de emigratie. Enerzyds worden Ita
lianen en Spanjaarden aangetrokken,
andereyds vertrekken dank zy over
heidssteun actieve arbeidskrachten.
In de commissie wordt ervan uitge
gaan, dat, afgezien van het feit dat deze
buitenlandse arbeiders in ons land an
dere werkzaamheden verrichten dan de
vertrekkende emigranten, de werkge
legenheid in ons land op lange ter-
mün onzeker is. Bü een minder gespan
nen conjunctuur dan de huidige is het
gevaar van een structurele werkloos
heid niet denkbeeldig.
Veelzeggend is in dit verband een ar
tikel in het Hollands Weekblad van een
der leden van de commissie, de Gro
ningse hoogleraar prof. dr. J. Pen. Hij
stelt, dat zowel de welvaart als leef
baarheid in ons ruimte-arme land ge
baat zyn met een voortgang van het
huidige emigTatiebeleid.
De hoogleraar Is van mening, dat het
emlgratiebeleid een zaak van gelelde-
lykhcld is. Zü dient gericht te zUn op het
scheppen van een zeker klimaat Her
haalde wüzigingen ln de maatregelen
bederven deze sfeer. Het emlgratiebeleid
dient daarom niet te worden beoordeeld
met maatstaven, die aan de conjunctuur-
politiek zün ontleend.
De commissie emigratiebeleid is als
volgt samengesteld: oud-minister J. G.
Suurhoff, voorzitter, A. W. Biewinga
Wzn, prof. dr. P. J. Bouman, mej. mr.
J. J. Th. ten Broecke Hoekstra, prof.
dr. R. van Dyk. mr. W. H. Fockema
Andrea, C. van Nierop. prof. dr. J. Pen,
Prof. mr. L. G. A. Schlichting en ir. C
Staf.
Het zal nog geruime tü'd duren, voor
dat de commissie met haar werk ge
reed komt Zy zal niet volstaan met een
eenvoudig advies over de voortzetting
van de totnutoe gevolgde politiek, maar
ook aandacht schenken aan de factoren,
die op langere termijn van invloed kun
nen zyn op het verloop van de emigratie.
Het werk is daarom verdeeld over een
aantal subcommissies.
21
Toen Imber een hoofdstuk gelezen had, sloeg
zij het boek toe. Niemand verlangde, dat zij nog
meer zou lezen; men mocht het Woord Gods niet
in grote hoeveelheid geven, het mocht er niet
mee gaan als met de lemmingen in de bergen, die
steeds maar weer moesten knagen tot in de dood
toe.... Het woord Gods mocht niet het ene oor
in, het andere uit gaan.
De oude kolonist stond langzaam op en streek
Imber met zijn knokige hand over het haar.
Hij zei niets, maar uit zijn gezicht sprak de
dankbaarheid, die hij misschien niet onder woor
den kon brengen. Ella schoof heel dicht naar
Imber toe. Men kon zien, dat er iets op haar lip
pen brandde en plotseling hijgde zij:
„Kon jij me maar leren lezen!"
„Dat kunnen wij best proberen."
Erland was al naar buiten gelopen, toen Imber
Arne om een klein stokje vroeg. Zij moesten iets
hebben om aan te wijzen. Zij kregen, wat zij
nodig hadden maar het begin was niet zo een
voudig. Eerst moesten de letters geleerd worden
a, b, c, maar de bijbel was nu eenmaal geen
leesboekje voor pasbegininenden. Imber wees met
het stokje aan: zo zag een a er uit en hier had
je er weer één. Na een paar minuten kon Ella
zonder aarzeling de hoofdletters en de kleine a's
vinden. Imber begon met een volgende letter. El-
la zocht met verwoede ijver naar dit nieuwe te
ken. Ja, hier stond er één., zelfs een paar vlak
bij elkaar!
Arne stond achter de meisjes. Hij sprak geen
woord, maar zijn blik verried, dat hij precies
even vlijtig zocht als zijn zuster. Er was al her
haaldelijk sprake van geweest, dat hij en Olaf
naar de school in een der dorpen in het oosten
van het land zouden gaan, maar zij hadden er
eigenlijk nooit tijd voor gehad en ook niet zo
heel veel lust. De laatste jaren was er zelfs he
lemaal niet meer over gesproken. Een volwas
sen man vindt het nu eenmaal niet leuk met
kinderen in één klas te gaan zitten. Het zou zelfs
wel eens kwalijk kunnen aflopen, als die apen
van jongens hem begonnen uit te lachen.
Na een goed uur speuren ia de tekst, ging
in Gulbrandstal
DOOR BERNHARD NORDH
alles voor Ella's ogen draaien, maar haar in
spanning was niet vergeefs geweest. Zij kon al
zeven letters herkennen en zij wist bijvoor
beeld, dat Abel gespeld werd A-b-e-1.
's Ochtends was het somber weer geweest,
maar tegen de middag brak de zon door. Erland
kwam hinkend terug van het meer. Hij had zijn
voet verstuikt; in zijn hart vónd hij het lang niet
zo erg als hij voorgaf. Morgen zou hij tenminste
niet hoeven te hooien! De vrouw van de kolo
nist bekeek zijn voet, kneep er in en draaide
hem rond, zodat Erland kreunde. Zij constateer
de, dat er niets gebroken of ernstig verrekt was.
Zij zou er vannacht wel een nat verband om
doen om de enkel te doen slinken.
Ella had geen tijd om mee te gaan naar het
dal, waar de kostelijke kruiden met de sappige
bladeren groeiden, welker geneeskracht zieken
te stade kon komen. Zonder enige aarzeling ging
Imber met Arne mee. In zijn nabijheid bestond
er geen gevaar. Haar ogen lachten en het leek
alsof haar voeten zweefden over de hobbels
van het onbegane terrein.
Vlak boven het meer lag de molen van de
hoeve aan de ruisende beek. Het was de simpel
ste molen, die men zich maar kon indenken,
maar men kon er graan mee tot meel vermalen.
Imber keek gespannen toe, toen Arne het molen
rad in beweging bracht. In de molen draaiden
twee stenen tegen elkaar in en het klonk, alsof
zij uiting gaven aan hun ontevredenheid, dat
er niets te malen was. De man vertelde, dat zij
de molen vijftien jaar geleden gebouwd hadden.
De stenen waren afkomstig uit Noorwegen.
Zij lieten de molen achter zich liggen en
gen kalm verder- Het duurde nog lang, eer°het
avond was en voor die tijd had Arnes moeder de
bladeren niet nodig. Ame nam niet eens de kort
ste weg, maar hij leidde Imber uit het struikge
was tot aan de oever van de beek. Hij wilde haar
iets laten zien. Zij liepen tussen de knoestige
berken en over open hellingen, waar Imber
bloemen plukte, die in felle kleuren oprezen in
de bergweiden. Zij kwamen steeds dichter bij
een hoge bergwand, toen Arne plotseling achter
een bosje kreupelhout verdween.
Enkele ogenblikken daarna stond Imber in een
grote grot. Een bleke schemer drong door de
opening naar binnen. Het was er kü.
„Hier heeft vader de eerste winter gewoond".
„Dat kan niet!" riep zij uit.
„Toch is het zo, hier zie je nog de stenen,
waarop hij vuur maakte.
Zij zijn nog altijd zwart berookt". Arne wees
naar de ruwe stenen op de grond, die duidelijk
de sporen van hitte en vuur vertoonden. Imbers
blik gleed langs de grond en de vochtige muren.
„Wat zal het hier koud zijn geweest," mom
pelde zij.
„O, dat viel wel mee. Een paar jaar geleden
heb ik hier eens een nacht doorgebracht Vader
Hoefde niet zuinig te zijn met hout, en als het
slecht weer was, barricadeerde hij de opening
met blokken hout."
„Maar zo helemaal alleen!"
„Ja, maar hij was pas alleen, nadat hij twee
beren had gedood. De grot was een berenhol."
Arne nam Imber mee dieper de grot in; hij
wees haar waar zijn vader geslapen had; het
was een beschutte plek in een zijgang, die zo
laag was, dat zij zich diep moesten bukken om
het hoofd niet te stoten. Er lag nog mos op het
leger, maar Imber kon niet ontdekken, of dat
daar was neergelegd door een beer of een mens
Zij huiverde inwendig. Als een dier te wonen in
een donkere berg! Dat zouden Erland en zij nooit
uithouden. Voor een beer kon de grot een prach
tige verblijfplaats zijn, maar voor een mens?!
(Wordt vervolgd)
gingswerk betrokken. Het schip kap
seisde echter zelf en zonk. In een omme
zien werd deze machtige sleepboot aar
een tros onder water gezogen, op het
moment dat de Liberiaanse tanker Aello
van een zandplaat losschoot, getrokken
door een aanbal sleepboten. Elf leden van
de bemanning van de Scaldis kwamen
in het yskoude water terecht, doch kon
den vrij spoedig door andere sleepboten
worden opgepikt. Twee Belgische opva
renden, de machinist Goetghebuur en d«
stuurman Deckmeyer zün vermoeaeüjk
met het schip door de golven verzwol
gen. Hoewel gisteravond laat de naspo
ringen werden voortgezet was er weinig
hoop meer dat deze drenkelingen
gered konden worden.
Gistermorgen was de scheepvaart op
de Westerschelde overvallen door een
plotseling opkomende mist die verder
varen onmogelyk maakte. Onder Lief
kenshoek naby boei 95 ontstond toen in
deze dlahte mist een aanvaring tussen het
3.658 brt. ton metende Spaanse zeeschip
Rio Gaono en de 20.799 brt. ton metende
Liberiaanse tanker Aello. Beide schepen,
die ernstig averij kregen, liepen na de
aanvaring aan de grond en kwamen daar-
o ongunstig te zitten dat het verdere
scheepvaartverkeer van Antwerpen
voorlopig geblokkeerd werd. Bovendien
strandde er in de nabijheid later nog een
derde schip: de 7.000 ton metende Rus
Korstroma. Rond zeven uur zondagavond
werd bü hoog water een poging onder-.
nx om de gestrande schepen vlot te
trekken en zo dus de vaart naar Antwer
pen vrü te maken. Een vloot van slepers
uit Antwerpen en Terneuzen was daartoe
naar de plaats van het ongeval gediri
geerd waaronder ook de in Vlissingen
gestationeerde Belgische sleper Scaldis,
van de Union de Remorquage et de Sau-
vetage uit Antwerpen. De Scaldis maak
te vast op het voorschip van de Aello en
kreeg zelf als voorspan nog een sleep
boot op de kop. Andere boten in totaal
n er twaalf maakten achterop
de Liberiaan vast waarna men begon te
Juist op het moment dat de tanker
Aello ln dieper water schoot, begon de
Scaldis tot grote ontsteltenis van de op
varenden op de andere schepen, plntse-
zwaar slagzij te maken. Het was
kennelUk niet meer mogelijk om de tros
nog op tüd te kappen en zo werd de
Scaldis onder water gezogen door de
opzy glijdende Aello.
Van de dertien opvarenden konden er
vrij spoedig elf. waaronder kapitein Lu-
seyne, door de andere te hulp geschoten
sleepboten worden gered. De mannen
naar een ziekenhuis te Antwerpn
overgebracht, om daar op verhaal te
komen.
De Scaldis zit rechtstandig op de bo
dem van de rivier, de belde masten ste
ken boven water uit Voorlopig werd er
een vaartuig op hot wrak gelegd om de
plaats te markeren.
Gisteravond zün de dry vend© bokken
Arend en Condor van Van der Tak's
bergingsbedrijf reeds vanuit Rotterdam
naar Liefkenshoek vertrokken om te
trachten de Scaldis zo spoedig mogelyk
te bergen. Alle drie schepen welke aan
de grond waren gelopen, zyn inmiddels
vlot gekomen.
echtpaar dr. J. C. Wolterbeek-mevr.
dr. C. P. Wolterbeek-Avcnarius,
Trompstraat 326 in Den Haag waren
enkele van haar vrienden tezamen
gekomen.
Dr. C. P. Hcnny noemde dr Mary
Stuart niet lichamelijk maar geesteUjk
zeer sterk. In het toenmalige Ned.-In-
die geboren, maakte zü kennis met twee
culturen, de westerse en de oosters*.
Toen zij in Nederland terugkeerde, kwam
zij tot de ontdekking dat hier het mate
rialisme hoogtij vierde. Zy werd voor
vechtster voor ideële zaken. Haar fUn
ontwikkeld rechtsgevoel bracht haar er
toe te strijden voor het rechteloze dier.
Nadat zy haar doctorstitel in de rechts
geleerdheid had behaald, was er de mo
gelijkheid een carrière te beginnen. ZU
ging echter haar ouders verplegen. Toen
zij kennis maakte met de antl-vivisec-
tie, had dr. Stuart de vryheid zich aan
deze beweging te geven. Verscheidene
jaren werkte zy samen met dc oprichter
van de stichting dokter P. PijL Toen hU
stierf, zette dr. Stuart zyn werk voort
Dr. Henny herinnerde voorts aan het
opbouwend werk na de oorlog, aan de
gelukkige samenwerking met de heer W.
Groen, de publicist van de stichting. Dr.
Stuart richtte een stichting op ter be
vordering van het medicijnen studeren
zonder vivisectie, hetgeen aan de uni
versiteit niet het geval is.
Ten slotte schiep dr. Stuart de moge-
Ujkheden tot internationale samenwer
king waaruit de wereldcoalitie tegen de
vivisectie ontstond. Dr. Henny memo
reerde dat de Duitse cn Italiaanse ver
enigingen haar cre-oorkonden hadden
aangeboden toen zij 70 jaar werd.
Namens het bestuur van de Stichting
bood dr Henny haar een schilderü aan,
vervaardigd door Annie Borst Pauwels,
die in haar werk de frêle, fijnzinnige en
moedige vrouw zo Juist heeft getroffen.
Mens in gevaar
Vervolgens sprak dr, Wolterbeek «Un
waardering voor dr Mary Stuart uit. H(J
wees op de grote Invloed die de liefde
van Christus op onze cultuur heeft ge
had. Maar de liefde heeft voor een deel
plaats gemaakt voor sociale maatrege
len. Tegen de materialistische wereld
beschouwing, die onze westerse cultuur
belaagt, aldus dr. Wolterbeek. hebben
wU iets te stellen.
Het intellect beslist dat vivisectie no
dig is. Gevoelens van mededogen moeten
worden weggedrukt
Dr. Stuart zag dat de mens hlordoor
ill in gevaar kwam.
Namens het bestuur gaf hy uitdruk
king aan de bewondering voor de lief-
n volharding Ln het streven voor d*
Anti-vivisectie-Stichting, die dr. Stuart
aan de dag legt
Nadat het bestuurslid ir. J. K. Wij
mans zich bij deze woorden had aange
sloten, sprak dc heer Groen namens d*
wereldcoalitie. Hij noemde do anti-vi
visectie een van de moeilykste facetten
van het dierenbcschermingswerk. De te
leurstellingen zyn dr. Stuart niet be
spaard gebleven, daarby wUzendc op de
Diercnwet waarin geen spoor te vin
den is van beperking, controle of re
gistratie der vivisectie.
Dr. Stuart sprak een dankwoord, waar-
In zU constateerde dat het probleem van
Ivlsectie Internationaal moet wor
den opgelost ZU noemde het bescha
mend dat de regering durft te beweren,
dat de dierproeven meestal onder narco
se worden gedaan. Niet minder dan 90
procent geschiedt zónder verdoving.
ZU hoopte dat de stichting spoedig
zal kunnen beschikken over het door
haar aangekocht pand, waarin thans nog
een bedryf is gevestigd. De ruimte ln
perceel Cornells de Wlttlaan 45 Is veel
te klein geworden voor het wereldom
vattende werk.
en Manokwari voor de Nieuw-Guinea-
raad vele kiezers er niet van weerhou
den reeds in de vroege morgenuren naar
de stembus te gaan. Van de 5151 kies
gerechtigden te Hollandia brachten 1652
hun stem uit. Op de laatste dag, zater
dag as., worden de uitslagen bekena-
gemaakt.
In Manokwari was in de Papoea-wij
ken een opvallend snelle opkomst Som-
miige bergbewoners waren voor hun
doen zeer deftig gekleed. Eenmaal werd
zelfs een bedaagde man op enige af
stand van het stembureau snel in de
kleren gestoken.
Verscheidene grote zakcr hebben van.
daag hun personeel vrUaf gegeven om
te kunnen stemmen.
Te Hollandia is het drukst gestemd
in de winkelwijk, waar vooral het aan
tal deelnemende vrouwen opvieL In
beide plaatsen verliep de stemming
rustig. De kiezers hadden ongetwUfeld
thuis beslist, wie zU «temmen zouden.
Eén ding is duidelyk gebleken, name-
lijk dat de Papoea's deze laatste weken
veel hebben geleerd. In het bijzonder t*
Holandia, waar zeer krachtige campag
nes gevoerd worden. Zy hebben begre
pen, dat zy alien tc ramen iets kunnen
bereiken en daardoor zyn de grenzen
tusren hun groeperingen ook sterk ver.
vaagd, aldus meldt de correspondent
van A.NJ».
Aas. Press meldt, dat de opkomst in
de Papoea.wijkcn goed tot zeer goed
was, doch bij de Europeanen zeer slecht.
Waarnemers schatten het aantal stem.
men op ds. Morimuzendi op 40 tot 70
procent, op mr Boekraad op 30 en op
mr. De Rijke op 20.
-
