Motorschip
zonk; gezin
alles kwijt
Paul Huf: zonder vakmanschap
geen experimenteel toneel
Bond Heemschut vierde
zijn gouden jubileum
Televisie-opera: iets
te hoog gegrepen
De Zon gaat op
7
Schaak-vraag So
„Mat in vijf zetten", zei de meester,
stond op van zijn stoel, drong zich tus
sen de kiebitzers rond zyn bord heen
en verliet ijlings het schaakcafé om
door de telefoon een afspraak te ma
ken. Zijn tegenstander nam echter on
dertussen de dame van a2 en zette het
stuk op al. De meester, weer op zijn
plaats terugkerend, zag de grijnzende
gezichten van de toeschouwers en ook
de kleine verandering op het bord ont
ging hem niet. Onverstoorbaar zette
hij tóch in vijf zetten mat.
Het is een grapje van Otto Galli-
schek, reeds enkele malen gepubli
ceerd, maar dat wij u toch niet willen
onthouden. Mat in vijf, eerst vanuit de
diagramstand, daarna met de witte da
me op al, wat een heel andere ma
noeuvre vereist
Wit: Kb3, Da2.
Zwart: Ka6, La5, pi a7, b5, b6 en b7.
B. K.
Rectificatie
Enkele lezers maken mij gr op at
tent, dat schaakvraag 50 met de ge
geven stelling onoplosbaar is. Dat
klopt helaas. De loper d3 behoorde
niet op het diagram te staan. Laat u
deze loper weg, dan is het 't juiste
-robleem. Mijn excuses voor dit te-
■sel.
Dam-vraag 54
In het probleem van gisteren was de
stand als volgt:
Zwart: 3, 8, 10, 14, 17, 27, 31. 39.
Wit: 18. 23, 25, 28, 33, 35, 36. 44.
Wit wint in de volgende zetten: 35
30, 39X50; 18—13, 8x19: 33—29. 50x
22; 25—20, 14x34; 23x5, 34x23;
5x8. 3X12; 36x7.
Bridge
A 10 7 5 2
C? A B 9 3
O H 4
85
975
O V 6 5 3 2
H V B 7 6 4
Zuid speelt een contract van 3 kla
veren (9 slagen).
West komt uit met ruitenaas en
speelt schoppenheer na.
Stel, dat u met schoppenaas neemt,
welke kaart moet dan hierop worden
afgegooid en hoe speelt u het spel af?
JACK DIAMOND.
Het 205 ton metende motorschip Stre
ven uit Harlingen is gisteren in dichte
mist op de Eems gezonken na een aan
varing met het Duitse motorschip Knock.
De kapitein, J. Swytink uit Harlingen,
is met vrouw en drie kinderen door de
Knock gered en in Emden aan land
gezet. De familie Swytink is alle be
zittingen kwijt. De Streven was met
ma is van Delfzijl op weg naar Minden.
Het Westduitse vrachtschip Komtur is
20 mijl ten noorden van Den Helder in
moeilijkheden gekomen. Het schip drijft
rond met machineschade. Sleepboten gin
gen erheen.
De moeilijkheden met de sleepboot
Oceaan zyn opgelost. Kapitein Slinger
land en zjjn bemanning hebben gisteren
kans gezien het „stoottouw" uit de
schroef te verwijderen en kort daarop
werd de enigszins afgedreven kruiser
Quebec weer vastgemaakt. De Oceaan
koerst verder naar Osaka In Japan.
Dc sleepboot Zwarte Zee 3 is gisteren
bij de met erts geladen vrachtvaarder
Cansten Russ aangekomen. Zondag ver
loor dit schip haar schroef bij de Kaap
Verdische eilanden. De Zwarte Zee 3
zal het nieuwe schip naar Rotterdam
slepen.
Ds. P. Zwier te
Vianen overleden
In de ouderdom van 70 jaar is on
verwachts te Vianen overleden ds. P
Zwier, predikant bij de Christelijke Ge
reformeerde kerk aldaar. De overledene
werd 21 juni 1890 te Nieuwe Niedorp ge
boren. Hij studeerde aan de Theologische
school der Chr. Geref. Kerken. In 1922
werd hij kandidaat en predikant te Pa
pend recht.
Ds. Zwier diende de gemeenten
Alphen a. d. Rijn. Schiedam. Zwaag-
westeinde. ELburg. Zaamelag en verbond
zich 25 november 1959 aan de gemeente
van Vianen. Voor de Chr. Geref. Ker
ken heeft hij verschillende deputaat-
schappen vervuld.
De rechtbank in Groningen heeft de
27-jarige landarbeider J. P. uit Nieuw
Scheenida wegens medeplichtigheid aan
een overval en diefstal van een auto
veroordeeld tot een gevangenisstraf van
cm ja. r en zes maanden met aftrek
Zeventigjarig acteur tot jonge collega's
I „Jammer genoeg waren de langspeel
platen in die tijd nog niet bekend", zegt
;Paul Huf ervan, wanneer hij deze her
innering ophaalt
JONGEREN
Joost v. d. Vondelprijs
De rector-magnificus van de Univer
siteit van Munster, prof. dr. Bernard
Koebbing zal op 8 februari in Munster
de Joost van den Vondel-prijs uitreiken
aan de Nederlandse auteur Antoon
Coolon en de Vlaamse cultuur-filosoof
prof. dr. Max Lamberty uit Brussel.
Deze prys, groot tienduizend mark,
werd op 14 augustus 1959 ingesteld door
de Hamburgse Freiherr von Stein-stich-
tinig en komt iedere twee jaar ter be
schikking van Vlamingen. Nederlanders
of Neder-Duitsers, die voor de cultuur
van hun landen van belang worden ge
acht.
„Wie was Vincent van Gogh" is de
titel van de tentoonstelling, die in de
maand maart gehouden zal worden in
het Rijswijkse Museum in het Tollens
huis.
Het Rotterdams Phllharmonisch Or
kest zal in het Festival van Scarborough
twee concerten geven op 14 en 15 juni,
waaraan de sopraan Elly Ameling en de
pianist Daniel Wayenberg zullen mee-
groeperingen
Wanneer we hem ten slotte vragen,
hoe hij thans tegenover de jongere
toneelgeneratie staat met haar mo
derne opvattingen is zijn eerste reac
tie een breed armgebaar. Diplomatiek
zegt hij dan„Wanneer je zeventig
bent, en 43 jaar aan 't toneel, is er
al sprake van twee jongere genera
ties Onder de eerste generatie heb
ben de getalenteerden zich reeds Rotterdamse
en met recht een geheel eigen speelruimte
ploot, veroverd. Var hun successen. Hoewel ik de Benjamin ben onder de
geniet ik telkenmale als ik in de ge- leeftudgeno en der «erken en «er eter-
legenheid ben hen te rien spelen. Nee.
noldi 78 veroorloof ik me die jongeren
raad tc geven. Elke vernieuwing,
die blijvende waarde wil hebben, moet
aarden in verworvenheden van een ge
dogen vakmanschap. Wie zonder die
verworvenheden zou starten met expe
rimenteel modernisme kan nooit iets
controleerbaars en van blijvende waar-
Engels woord ont-
ergqet zo gauw iemand
er de allerjongste generatie,
i nog niets met hzekerheid
te zeggen. Ze begrijpen deze tijd vanzelf
sprekend beter dan ik, die nog een
produkt ben van eon meer geordende
dan chaotische tijd. Toe te juichen valt,
dat zij enthousiast zoekende
vegen, binnen het verband
ning terug r
Shawf Keizt
garagehouder
renen" en
(Van een onzer verslaggevers)
T)AUL HUF zeventig. Wie hem zoëven nog zag als Gozewijn in de „Gijs-
-*■ breght" en hem vervolgens in het „na-stukje" Thomasvaer het
symbool van Amsterdam zag spelen, zal het niet willen geloven. Maar
de annalen verraden het: vandaag bereikte hij de leeftijd der sterken.
toire zeker vijftien Shakespeare-rol»
len heeft hij gespeeld. Prachtige herin
neringen bewaart hij aan zijn Konings-
Polonius in „Hamlet",
zijn Mac Duff in „Macbeth" en bo-
alles zijn Malvolio in „Driekonin
genavond". Zijn eerste grote succes in
de beginjaren werd Prof. Ebenwald in
Schnitzler's „Prof. Bernhardi" en eni-
jaren later Bisschop Cauchon in „St.
Joan" van Shaw. Maar zeker mag ook
niet vergeten worden zijn creatie van
Metternich in „L'Aiglon".
Gedurende de laatste acht jaar.
waarin de Ned. Comedie de vaste be
speler van de Amsterdamse Stads
schouwburg is, denkt hij met voldoe-
i zijn Protheus in
van Amerika", zijn
„De Twaalf Gezwo-
zijn belangrijke suc-
het Russische repertoire
onder de meesterlijke regie van Peter
Scharow.
Maar, we zeiden het al, niet alleen
als acteur heeft Paul Huf zich na
tionale en internationale faam verwor-
Ook als declamator heeft hij door
zijn grote dramatische cn beeldende
kracht bij duizenden onvergetelijke in
drukken achtergelaten Herhaaldelijk
hij solist in het Concertgebouw
wf-rken met declamatie, en
onder de vermaardste dirigenten
W. Mengelberg. Karl Muck, Ansermet,
Strawinsky. Als verteller hield hij
Strawinky's „Eudipus Rex" in Amster
dam ten doop, en niet te vergeten
diens „Histoire du Soldat". Huf's diep-
betreurde vriend en collega Frits var
Dijk speelde toen de soldaat.
Dat Paul Huf's prestaties op Strawin
sky zelf goede indruk hebben gemaakt,
blijkt wel uit het feit, dat deze hem
eervol vermeldt in zijn „Mémoires". Ge
durende ruim twintig jaar was hij leraar
in de voordrachtkunst aan het Am
sterdamse Conservatorium. Maar ook
organiseerde hij in het gehele land
de dertiger jaren gedurende de ma.
den juni en juli voordrachtsamenkom
sten voor middelbare scholen. Dit laat
ste sloeg dermate in. dat daaruit later
het initiatief ontstond (anno 1934) oir
bij Columbia twee albums grammofoon
platen te doen uitgeven als een gede
clameerde bloemlezing van de Neder
landse literatuur, welke collectie eer
doorslaand succes was.
s 't een verdienste, zeventig te
worden?" wil Paul Huf van ons we-
wanneer we tegenover hem. zit-
in zijn sfeervolle woning in de
buurt van het Concertgebouw tie Am
sterdamWe behoeven deze vraag
natuurlijk niet te beantwoorden.
Wanneer men, zoals Paul Huf op zijn
zeventigste nog volledig beschikt
over vitaliteit, arbeidskracht en feil
loos groot gemak om zijn rollen te
leren, dan is zo'n verjaardag een mo
ment om dankbaar terug te blikken
op een roemvolle staat van dienst
Autodidact
Met Royaards, Verkade en Van Dal-
tm heeft Paul Huf gewerkt. Hij is
uit hun klimaat en mag zich aan hun
grootheid meten.
„Met een nooit aflatende liefde voor
het toneel, hebben Eduard Verkade en
Willem Royaards de basis gelegd voor
mijn carrière", zegt Paul Huf, die auto
didact is zowel als toneelspeler, alsook
als voordrachtkunstenaar, maar voor
de huidige generatie de toneelschool een
onmisbare opleiding acht.
..De verhoudingen in mijn jeugd la
gen anders", zegt hij. „De toenmalige
leiders hadden nog de tijd om aan de
individuele ontwikkeling van hun dis
cipelen aandacht te geven. Het toneel
als zodanig was nog niet zo verworden
een bedrijf, al was ook toen 't rei
en trekken aan de orde van de dag
kosttte het de toenmalige leiders
heel wat meer zorgen en hoofdbrekens
n een sluitend budget te bereiken dan
huidige".
In de 43 jaren van zijn toneelcarrière
is de Amsterdamse stadsschouwburg
Paul Huf zoon van een
sterdamse sigarenfabrikant altijd de
„thuishaven" geweest. In '37 continu
eerde hij echter zijn verbintenis met
Van Dalsum en Defresne niet, omdat
de landelijke Vondelherdenking hem op
eiste voor declamatorisch werk.
HOOGTEPUNTEN
Toen we hem vroegen, wat hij zelf
als hoogtepunten uit zijn repertoire be
schouwt, kwamen vanzelfsprekend de
titelrol, broer Peter, Gozewijn er
uit de Gijsbreght het eerst
de orde. Direct daarna dacht de heer
Huf echter aan zijn Shakespeare-reper-
staan: under-acting. Maar dit houdt de
verworvenheid in van een jarenlang
vakmanschap. Wanneer men meent dat
modern toneelspel en „under-acting"
bestaan in uitstoten van klanken, die
op de derde rij stalles al niet meer te
verstaan zijn, dan vergist men zich".
Voorzichtig, maar met nadruk zegt
Paul Huf ons dit. HU wil niet scherp
zijn. Want behalve over een groot acteer-
eigen toneelgezelschap en met volledige
medewerking van hun directie hun
vrije uren besteden om in exclusieve of
in bijzondere voorstellingen (vaak in het
middernachtelijk uur) zich uit te leven
in een repertoire dat het experiment
niet schuwt. Den Haag cn Rotterdam
zijn hierin voorgegaan. Amsterdam zou
ook stellig al zijn experimenteel groepje!
gehad hebben, wanneer het even gemak- talent en perfect vakmanschap beschikt
kelijk over de Stadsschouwburg hadjdeze 70-jarige over een benUdenswaar-
kunnen beschikken als de Haagse en'dige eruditie.
Eerste oorkonde
voor Amersfoort
DE BOND Heemschut, die tot taak
heeft te waken voor de schoon
heid van Nederland, heeft ter gele
genheid van zijn vijftigjarig bestaan
donderdagmiddag een herdenkings
samenkomst gehouden in het Ko
ninklijk Instituut voor de Tropen te
Amsterdam. Na het openingswoord
van bondsvoorzitter mr. S. P. baron
Bentinck, burgemeester van Soest,
sprak staatssecretaris mr. Y. Schol
ten.
„De bond Heemschut voorkomt door
zyn streven een geestelijke verarming
van ons volk", zei de staatssecretaris.
„Vijftig jaar lang strijdt de bond er
voor het „heem te schutten". Vaak
heeft hij de strijd verloren, maar ook
vaak gewonnen. Met grote erkentelijk
heid mogen we vaststellen dat veel
schoon door het toedoen van de bond
behouden en dat soms dc strijd van
Heemschut aan het beleid van
heid richting gaf. Namens de regering
dank ik de bond voor een vijftigjarige
waakzaamheid, waarmede hij zich het
recht op dankbaarheid van geheel Ne
derland heeft verworven", aldus mr.
Scholten
Mr. W. A. Offerhaus, Commissaris der
Koningin in Groningen, sprak de ju
bileumrede uit. waarin hü de moloch
het verkeer een groot gevaar voor
de schoonheid van het verleden en die
van de toekomst noemde.
Het lokt paradoxaal dat de ver
keersintensiteit, waartegen de bond
heeft gevochten en vaak het onderspit
heeft moeten delven nu de hond zal hel
pen. Toch is dit het geval: de ver
keersintensiteit wordt te groot. Er Is
geen stad of dorp meer die deze ten
koste van welke door- en afbraak zoo
kunnen opnemen of verwerken".
OISDERHOVD
„Onderhoud wordt vèak verwaar
loosd", aldus de commissaris, „misschien
zelfs weieens opzettelijk om zo iets
onherstelbaars te kunnen bewerkstelli
gen en afbraak te rechtvaardigen, en
dit voor anderen aanvaardbaar te ma
ken". Dankbaar voor de totstandkoming
van de monumentenwet vond mr. Of
ferhaus het spijtig dat de controle op
onderhoud hoe moeilijk misschien ook
te effectueren niet in de wet is opge
nomen, „daartegenover mogen wy het
rijk, de provincies en de gemeenten
dankbaar zijn. dat zij de afgelopen ja
ren zoveel, bijdragen ter beschikking
hebben gesteld voor restauratie en
daarmee in versterkte mate doorgaan.
zodat praktisch, tenminste in mijn omge
ving, geen monument meer behoeft te
niet te gaan", zei mr. Offerhaus ten
slotte.
Daarna reikte de voorzitter van de
bond, mr. S. P. baron Bentinck. aan
de oud-burgemeester van Amersfoort,
de heer H. Molendijk, een oorkonde als
getuigenis van waardering" van de
bond uif. Het gemeentebestuur van
Amersfoort kreeg deze onderscheiding
voor zijn ijveren voor restauraties in
de binnenstad, in het bijzonder van de
muurhuizen. Het was de eerste keer dat
deze onderscheiding werd verleend.
De bijeenkomst werd ook bijgewoond
door vertegenwoordigers van heemschut-
verenigingen uit België, West-Duitsland
Zwitserland. Denemarken. Zweden. En
geland en van de UNESCO te Parijs.
Na afloop van de herdenkingsbijeen
komst recipieerde het dagelijks bestuur
van de bond.
Hot was gisteren precies een halve
eeuw geleden dat in het Muntgebouw te
Amsterdam onder voorzitterschap van
architect K. P. C. de Bazel Heemschut
werd geconcipeerd als een federatieve
bond van verenigingen. Thans zijn on
geveer 300 instellingen, waarbij gemeen
ten en alle provinciale besturen, bij
Heemschut aangesloten.
Öe grootste directe produktte uelke
dc NCRV-televisie ooit maakte, heb
ben we gisteravond gezien in Mozart's
„Die Entfiihrung aus dem Serailop
gevoerd door het gezelschap Forum,
Gezien de omstandigheden mogen we
bewondering hebben voor het resultaat.
al moet het ons van het hart dat er in
feite toch te hoog werd gegrepen.
De vraag of de Nederlandse televisie
een opera ten tonele kan brengen, is
ten dele met ja beantwoord, uant al
werd er gespeeld in zeer aantrekkelijke
decors van Jan van der Does en kon
den de camera's (voor deze bijzondere
voorstelling vier in getal) van ver
schillende kanten dc beelden vanoen.
toch is het feitelijk geen doen in zo'n
kleine studio. We misten de ruimte
welke een opera van formaat nu een
maal vergt en daardoor kwam de to
taalindruk zo te vervallen, dat in de
gedrongenheid de grootse allure van de
opera verloren ging.
Wij hadden 's middags hij de laatste
repetitie gezien, hoe de Vitus-studio vol.
gebouwd was met decors. En wc mo
gen er alle bewondering voor hebben,
dat men zulk een grote produktte toch
in die kleine ruimte nog aannemelijk
tuist onder te brengen. Geen kleine op
gave voor het gezelschap Forum, dat
twee en een halve dag hard en met
grote toewijding heeft gerepeteerd in
Bussum en pas na half zes gisteravond
even rust kreeg voor de opvoering.
Zn de Expo-hal echter scheen de Ne-
derlandse orkest vereniging verlo
ren te gaan in de geweldige ruimte.
Men had gehoopt, het orkest tc kunnen
laten spelen in de NCRV-studio, die zo
bijzonder goed is van akoestiek, maar
deze was niet beschikbaar. Omdat de
akoestiek in de Expo-hal te wensen
laat en in deze ruimte gezelschap cn or
kest toch niet bij elkaar konden wor
den gevoegd, omdat de camera's nu een
maal armslag 'nodig hebben, vond men
de oplossing in het experiment Bussum.
Hilversum-
De muzikale luisteraar heeft daarbij
het offer moeten brengen van inder
daad volle muziekklank, maar de veel
beter doorkomende zang heeft weer
veel goed gemaakt. Dirigent Paul Pella
heeft het bijzonder zwaar gehad: een
opera dirigeren met koptelefoon op en
het toneel op een monitor tussen zijn
lessenaar en het orkest in, vergt tvel
heel erg veel inspanning.
In de Vitus-stud io nam dc ass istent-
dirigent Antoine Prevost (een leerling
van Pella) zijn bewegingen van de mo
nitor over, koor en solisten hadden dus
met hem te maken. Houden we deze
gehele ingewikkelde gang van zaken in
het oog, dan moeten we toch in de eer-
ste plaats woorden van lof spreken over
de resultaten.
De studio-opvoering van een opera is
er echter op gericht, dat er meer ge
speeld wordt dan gewoonlijk op het
toneel geschiedt en men dus wat af
komt van de actielcxze aria's en duetten-
Dit nu bleek voor dc beide hoofdrol
vertolkers Dini Tadema (Constance)
en Harry France (Belmonte) een te
grote opgaaf te zijn. De camera eist nu
eenmaal actie eti daarin lieten beiden
verstek gaan. Joke Knaap als Blöndchen
bracht het er nog het beste af, Jan
Duiveman als Osmin zocht het voor.
namelijk in gczichten-werk bij close-
ups en Johan Vcrhaagen als de olijke
Pedrillo slaagde in het acteren alleen
bij de parlandi. Op dit punt waren de
resultaten dus vrij pover, maar dat is
nu eenmaal het grote struikelblok bij
opera-solisten, reden waarom men in
het buitenland dan terug valt op het
play-back systeem-
Het gezelschap Forum heeft zijn spo
ren al verdiend met meer opvoeringen
van „Die Entführung" en ook nu werd
heel zuiver gezongen, maar de ver
moeidheid liet zich toch gelden.
Harry France was bepaald niet de
briljante minnaar die Belmonte behoort
te zijn, daarvoor is zijn stem niet groot
en zijn dictie niet veroverend genoeg.
Ook Dini Tadema was deze avond niet
op haar best en het was duidelijk, dat
beiden het directe contact met dirigent
en orkest misten. Herhaalde malen
kregen we het doodse wachten op de
inzet te zien en bij de genadeloze regis
tratie van de camera's sprong dit zeer
dat er althans een goede en vooral een
serieuze poging is gedaan om ons een
speciaal toor televisie opgevoerde
opera, door een Nederlands gezelschap,
te laten zien. Dat het nog beter kan
houdt wellicht een belofte voor later in.
Maya Bouma zegt
2 Lv.-shows af
Maya Bouma vertelde ons vandaag,
dat zij twee van de zes televisieshowi
welke zij voor de VPRO zou maken,
heeft afgezegd. Na de drie diie zij al
achter de rug heeft, zou zij nog op
treden op 16 februari, op 4 maart cn
op 10 april.
„Dat wordt me teveel, want ik bouw
elke show zelf op, kies zelf de gasten
die ik erin ontvang en voer verder
alles alleen uit. Elke show vergt, als
ik alles voor elkaar heb, toch zeker
drie weken intens repeteren en daar
voor zijn de programma's te vlug ach
ter elkaar gepland."
Daarom heeft Maya de VPRO mee
gedeeld. dat zij de shows voor februari
en april wil laten vervallen.
„Dan sluit ik de serie af op 10 april
en voor d ie ui tending ga ik alles op
alles zetten om er iets heel goeds van
te maken. Dat is meer waard dan drie
programma's die ik te haastig in el
kaar moet zetten."
t-l/| IJ i/i '/i
vanavond
ii i i
Na het weekoverzicht van het NTS-
journaal komt de NCRV om 8.30 uur
in de lucht met een amusements
programma anno 1927. Om 9 uur
draagt Broes Hartman het verhaal
„De vernedering" van Lord Dunsany
voor en na een filmpje over wat er
allemaal op één dag kan gebeuren
komt Peter van Campen met zijn
rubriek „Attentie". De uitzending
eindigt met een persoonlijk woord
door dr. J. W. Sohulte Nordholt uit
Wassenaar.
feldCCf:
vanavond
tocht vrat hun krachten aan. Im-
ber begon te zwikken en Erlands hemd was even
nat als zijn schoenen en broek. Het was niet raad
zaam te rusten, als zij geen vuur maakten. De
zonnewarmte kon niets uitrichten tegen het ijs-
water in hun kleren. Een steil vooroverhangende
rots dwong hen iets verder van de rivier weg te
gaan. Het bos werd minder dicht en ineens ston
den zij aan de rand van een bergven. Slechts op
enkele punten staken een paar sparren boven
aardhoopjes uit en hier en daar zagen zij een
glimmende plas. Aan de andere kant van het ven
lag een donkere streep bos, die hogerop lichter
werd en overging in een kale bergweide. In de
buurt van de top ontwaarden zij grauwe plekken
sneeuw.
Erland staarde zwijgend naar het landschap,
totdat Imber hem vier kraanvogels wees, die over
het ven vlogen. Hij greep zijn jachtgeweer, maar
liet het weer zakken: wat moest hij beginnen met
een dode kraanvogel? Toen zij verder liepen,
stieten zij vrijwel onmiddellijk op een omgeval
len den, welks takken er om vroegen verbrand te
worden. De zon stond hoog aan de hemel, maar
hun benen en ruggen smeekten om te rusten en
de plek leende zich uitstekend voor een kamp.
Erland hakte de takken van de den af; hij kon
de bijl bijna niet hanteren cn hij voelde zijn
benen niet meer. Als Imber op dat ogenblik ook
maar één woord gezegd had over een terugkeer,
dan zou hij dit woeste gebied beslist niet vurig
verdedigd hebben- Maar Imber zei niets. Door
blik noch gebaar verried zij haar hulpeloosheid
of wanhoop, toen zij het ijskoude water uit haar
kleren wrong. Zij was zo uitgeput, dat zij haar
botten nauwelijks meer voelde, maar zij maakte
vuur, haalde water en begon te koken. Erland
lag versuft op het schaapsvel. Hij moest eerst wat
rusten, voor hij meer brandhout kon aanslepen.
Imber'zei, dat hij zijn schoenen en kousen moest
uittrekken en zijn voeten bij het vuur moest
wannen.
in Gulbrandstal
■fr DOOR BERNHARD NORDH
Het eten gaf hun weer kracht cn het vuur ver
warmde hun halfnaakte lichamen, terwijl de
damp opsteeg uit hun kleren, die zij aan een stok
hadden opgehangen. Tussen de struiken door za
gen zij het ven; Inibers blikken tastten langs de
rand van het bos.
„Zie je ergens rook?"
„Neen, waarom?"
Imber zei, dat zij toch niet zo ver meer van de
woonplaats van de vijandige kolonisten af kon
den zijn. En dat het misschien niet onverstandig
zou zijn. eens met hem te spreken. Hij zou vast
meer van de bergstreek hier in de buurt weten
dan de boer, bij wie ze overnacht hadden.
.Als hij zo'n verstokte kerel is, zal hij ons vast
niet helpen", mompelde Erland. „Maar boven
dien: ik geloof nooit, dat wij in deze tijd van het
jaar door het ven heen kunnen komen."
De kleren waren droog; Erland trok broek, sok
ken en schoenen weer aan. Voor de nacht hadden
zij meer hout nodig en een zachter leger. Hij
pakte de bijl on huiverde ineens van schrik, toen
hij een vogel hoorde fladderen. Hij snoof luid,
toen hij de schaduw van een grote boshaan zag.
Als hij nu zijn geweer maar had gehad, dan zou
er vlees geweest zijn. Maar in elk geval: het was
niet gek, dat er hier boshanen waren. Zij waren
dus niet de enige levende wezens in deze verlaten
wildernis, behalve een paar langbenige kraan
vogels!
Vroeg in de ochtend zetten Imber en Erland
hun tocht naar het westen voort. Het terrein was
even onbegaanbaar als de vorige dag. Het duur
de twee uur, eer zij een beek waren overgesto
ken, die pas een heel eind van de rivier af door
waadbaar was. Het water liep hun uit de kleren,
maar het had geen zin stil te staan om ze te dro
gen. Verder, verder maar: hun zweet moest het
ijswater maar verdrijven. Erland zocht moeizaam
de beste weg door het,kreupelhout. Telkens weer
joeg hij grote bosvogels op, maar hij greep niet
één keer naar zijn geweer, .hij had het veel te
druk met het hakken van een pad. De uren gin
gen voorbij. Van tijd tot tijd rustten zij, maar
nooit lang. Een vreemd vuur brandde hun in de
aderen. Zij moesten cn zouden nog vóór het val
len van de duisternis weg uit dit kreupelhout!
Laat in de middag zwoegden zij hoestend en zwe
tend een lange helling op. Toen zij boven waren,
zagen zij het eindelijk: het meer! Zij trilden van
moeheid, maar gunden zich geen tijd om te rus
ten. Binnen een half uur zouden zij
de i
zijn!
- dan zij liepen uit
Na drie uur vielen zij
het bos.
Erland wierp zijn last op de grond, viel neer
op een steen en drukte zijn geweer tegen zich aan.
Naar het noorden en westen verhieven zich kale
rotsen, welker toppen schuil gingen achter laag
hangende wolken; naar het zuiden strekte zich
het bos nog een eind de helling op uit; daarboven
zag hij alleen maar sneeuw en ijs. Na elf afmat
tende dagen waren zij terecht gekomen in dit
vreemde, w'oeste land.
Lange tijd stonden Imber en Erland tegen el
kaar geleund. Zij zeiden geen woord. Het duizelig
makende gevoel aan het eind van de wereld te
zijn gekomen, liet hun pols sneller kloppen. Zij
waren alleen alleen met iets. wat niet voor
mensen geschapen was.
(Wordt vervolgd)
„Die Entfiihrung aus dem
Serail" voor de NCRV-tele-
visie. Blöndchen Joke Knaap)
en de knecht Pedrillo (Johan
Verhaagen) zingen hier.
België bouwt een
Television City
Op h.et 15 ha grote oefenterrein
van het Belgische leger in Etter
beek gaat de Belgische televisie
een „Television City" bouwen, met
studio's, technische ruimten, kan
toren en wat dies meer zij. Zowel
de Vlaamse als de Franse tv-sectae
zal hier onderdak vinden
Een overheidsdelegatie onder leiding
van minister Van Elslande zal binnen
kort enkele Europese televisiestudio
complexen gaan beaichtigen om in
drukken op te doen van de moderne
installaties.
De reis gaat eerst naar Londen om
het televisiepaleis van White City te
bekijken.
België telde op 31 december j.L
>39.321 televisietoestellen. In het jaar
I960 zijn er in totaal 234.095 toestel-
oezitters bijgekomen, d.i. gemiddeld
650 per dag.
In ons land groeide het aantal aan
gemelde toestellen in 1960 met 216.682.
een gemiddelde dus van 600 per dag.
Dc gemiddelden zijn echter niet ver
gelijkbaar, aangezien in België kort
vóór het koninklijk huwelijk enorm
veel ontvangapparaten zijn verkocht.
Bij de KRO kunt u in het avond
college tussen 8.30 en 9 uur weel
een en ander leren over Europa.
Daarna komt het café-chantant „De
bornte Zebra" in de ether, ditmaal
met bijdragen van Maya Bouma.
Steye van Brandenberg, Alice Kel-
Lenbach, Rijk de Gooyer en Leo
Nelissen. Om 9.55 uur ringt Erna
Spoonenberg liederen van Schubert
en Richard Strauss en om 10.55 uur
presenteert Hans Bik „Pirouette",
waarin alles om de lichte muziek
draait
De VP(RO wijdt tussen 8.10 en 8.35
uur een programma aan Zuid-Afri
kaanse dichters en hun kunst en
daarna geeft ds. A. Faber een re
portage van de Menno Simonszher-
denking in Witmarsum.
Naar „gouden stemmen van deze
eeuw" kunt u om 9 uur luisteren in
het VARA-programma. Daarna, uni
9.50 uur: het spelletje „Wie is het?"
en om 11.10 uur de rubriek „Weer
klank".
Programma voor morgen
ZATERDAG 4 FEBRUARI 1961
Hilversum I, 402 m. 746 kc/s. VARA
7.00 Nw» 7 :o Gym 7.23 Gram 8.00 Nw
8.18 Gram ê.SO V d vrouw 9.00 Gym V d
vrouw 9.10 Gram (om 9 35—9.40 Waterst)
VPRO: 10.00 Samen thuis, lezing 10.05
Morgenwijding. VARA: 10.20 Gevar progr
12.00 Orgel en zang 12.30 Land- en tuln-
bouwmeded 12.33 Nwe gram 13.0o Nwi
13.15 VARA-Varia 13.20 Sportuitz 13.43
Lichte muz 14.05 V d Jeugd 14.40 Pro
menade ork, omr koor en »ol 13.30 Boek-
besipr 15.50 Oimr ork en soliste 16.40
Van de wieg tot het graf, lezing 16.33
Jazzmuz 17.25 Eur kampiocnsch schaatsen
Helsinki 17.35 Weekjoum.
18.00 Nws cn comm 18.20 Jaaamuz 18 35
Zlgeunermuz 19.00 Kunstact. VPRO: 19.30
Passepartout bij gasldoht. lezing 19.40 Evan-
ing 19.53 Deze weck.
ïlisten
lezing. VARA: 20.00 Nw* 20 03
progr 31.13 Soc comm 21.30 Lichte muz
2.0o Cecil Rhodes cn de haai, hoorspel
20.20 Eur kampioenech schaatsen Helsinki
22.30 Nws 22.40 Licht progr 23 05 Oude
gram 23 25 Gram 23.55—24.00 Nws.
Hilversum II, 296 m. 1007 kc/s. KRO
7 00 Nw* 7.15 Gewijde muz 7.30 V «j Jeugd
7.4o Gram 7.45 Morgengebed en overwe
ging 8.00 Nws 8.18 Gram 8.50 V d vrouw
t0J)0 V d kleuters 10.15 Gram 11.00 V d
zieken 11.45 Gram :2.00 Middagklok-
Amateu rsprogr 14.90 Lichte r
gelspel 15.10 Franse les 15.31
Gregoriaanse zang 16.30 Inst.
Sportcomm 17.00 V d Jeugd.
16.00 Kunstkron 18.30 Gram 18.45 Vra
19 00 Nw» 19.10 Act 19.20 Llcht-
reprogr 19 50
lezing 19.30
kanvploenacti hardrijder
20.00 Omr ork én co
de partU?,
schaats
list 21.00 U bei..
lezing 21.10 Gevar progr 22.25 Boekbeapi
levltleprogr. NTS: 13.5®—15.00 Euro-
Intern Tahncnfkamtnrennen voor da-
VARA: 17.0017.30 V d kind. NTS.
