SSR 3,75
InIO jaar zal ledental van S.S.R.verdubbelen
SERIE EN :m
GEESTELIJK
LEVEN.
Psalm 1
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 28 JANUARI 196]
Vier generaties
In 1936 citeerde prof. dr. G. J. Sizoo de woorden van
de eerste praeses van S.S.R. 1, dr. T. van den
Hoorn: ,,Ook enkele van mijn familieleden en ken
nissen waren daarvoor (voor medicus n.1.) gaan
studeren en waren allen ongelovig geworden
Toen ik aan de academie kwam vond ik er niet
een geestverwant, zelfs niet onder theologen."
Wij spreken over verschraling, over een verachtering
van genade, over geestelijke slapheid, maar we kun
nen ons een dergelijke situatie eigenlijk nog maar
nauwelijks indenken. De eenzaamheid van deze jon
ge christenen aan de universiteiten van de vorige
eeuw moet vaak wel heel groot geweest zijn. De
jongeren van toen waren geestelijke pioniers. Hun
geloof had niets vanzelfsprekends, maar iets held
haftigs.
Zij leefden uit de bezieling. De volgende generatie
kwam tot bezinning. Het lied van de vaders werd
het dogma van hun kinderen. De derde generatie
was die van het behoud. Grenzen werden afgeba
kend, barrières opgeworpen. We wilden behouden
wat we hadden ontvangen. Helaas hebben we niet
bedacht dat de aanval ook van binnenuit zou kunnen
komen. Wij behoren tot de vierde generatie van het
reveil maar bezitten nauwelijks nog de bezieling van
het begin. Onze generatie heeft de opdracht om te
komen tot een nieuwe beleving, wil de volgende ge
neratie niet vervallen in de nood van de eerste.
Een student is happiger op een lustrum, dan een
hond op een vette kluif. Als de studie ïijn leven is,
is een feest zijn lust en daarom spreekt een stu
dent altijd over een lust-rum en niet van een zoveel
jarig bestaan. Als heerlijkste afwisseling voor het
doorwerken van dikke studieboeken, kent hij het le
ren van de rol van een of ander avant gardistisch
toneelstuk, en als reactie op de stilte van de biblio
theek, schreeuwt hij graag zijn keel schor bij een
sportwedstrijd. Een student springt ook nooit uit de
band. Tijdens zo'n lustrum springt hij alleen op de
maat van de band op een al te kleine en al te
stroeve dansvloer rond.
Er is weer zo'n lustrum op komst. De jacquetten
zijn al keurig afgestoft, koortsachtig is gebouwd
aan coulissen, prijsvragen zijn uitgeschreven, com
missies hebben besloten in een woord: het wordt
feest, een echt studentenfeest, met alles erbij wat
er bij hoort behalve misschien dat dansen, want
daar wordt nog over gesproken.
Het feit dat er over gesproken wordt bewijst al
dat het een bijzonder lustrum wordt. Dat wordt nog
veel meer geaccentueerd door het feit dat de sport
grotendeels verdrongen is door een congres dat zich
bezig houdt met de vraag „Europa, het hart van
de wereld?" Het is een lustrum van studenten die
zich niet willen opsluiten in de ivoren toren van de
studentenwereld, omdat zij beseffen dat zij met bei
de benen op de grond van maatschappij en kerk
moeten staan. Daarom is deze studentenvereniging.
V I w I I llllllllllllllllllllllllll
jaar stormglas van de gereformeerde gezindie
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiih
matorum, zet een punt achter het verleden en opent de deuy naar
een nieuwe toekomst. Het wordt gevierd in de kentering van de tyden.
Niet langer is ztf een obscuur gezelschap van kerkelijke jongeren die
zich bij de rest van de studentenwereld niet thuis voelen. Met 2000
leden is zij een gevestigde organisatie, waar anderen rekening mee
houden. Maar over tien jaar zal S.S.R. ook niet meer zijn wat zij nu
is, een gezellige kring van studenten die elkaar allemaal bij de naam
kennen. In de komende tien jaar wordt een verdubbeling van het
ledental verwacht en dat betekent dat vrijwel alle aangesloten afdelingen
aan de rijksuniversiteiten uit hun sociëteiten zullen groeien. Juist
daarom is het misschien merkwaardig dat deze protestantse studenten
het aangedurfd hebben om het komend lustrumcongres niet te plaatsen
in het teken van de veranderingen die zich in eigen kring moeten
voltrekken maar het gewijd hebben aan de veranderingen die zich
voltrekken in de Europese maatschappij. „Europa, hart der wereld?"
vraagt het thema. Het zal in vier dagen uitgebreid worden ingeleid
en doorgesproken door vijf sprekers en wel van 14-17 februari.
In 1901 werd de grondslag uit- S.S.R., maar toch wel als t
gebreid en ging de vereniging zich volg van de lange gesprekken
ook richten tot studenten
dere kerken die ook de gerefor
meerde belijdenis aanvaardden.
Reeds toen werd zij dus een in
terkerkelijke organisatie die de
S.S.R. brieven op om te tonen
hoe blij zij waren met de toena-
De grote beslissing van ver-
gehele gereformeerde gezindte wil der contact tussen de „synoda-
de omvatten. Nog vier jaar later
liet men de naam „Hendrik de le en vrijgemaakte Gerefor-
Cock" vallen en ging men zich meerde Kerken moet dit jaar, op
S.S.R. noemen. Een jaar later -
werd er een afdeling in Utrecht de tnvtemaakte synode van As-
gesticht, die hoofdzakelijk uit her
vormden bestond.
Naast S.S.R. ontstond in het pro
testantse kamp ook de N.C.S.V.
sen vallen, maar het is duidelijk
dat er van het oorspronkelijke
gesprek, althans in studenten-
Deze verenigingen werden geen kringen weinig meer
concurrenten. Zij vulden elkaar n
aan zoals j. en E. en de J.V.'s Uolc Zt1 wacflten af wat er gaat
van na de oorlog. Bavinck schets- gebeuren. Er is een gevoel van
te het verschil door te stellen dat diene teleur stellino Men leeft
de N.C.S.V. op de „extensiteit van aiepe leleursteumg. Men leeft
het werk", de S.S.R. op de „inten- vanuit de moede gedachte: „Als
^racht" de^ nadruk^ legde, de leiders elkaar niet meer kun
nen vinden, hoe zullen wij dan
Het lijkt er op alsof dit hetzelf
de standpunt is dat Amsterdam
indertijd innam, maar dat is niet
juist. In Rotterdam wordt niet ge
sproken vanuit een theologische
achtergrond, maar vanuit een
practische. Niet de grondslag is
als zodanig in geding, maar het
doel van de vereniging die èn be
zinning èn vriendschap, of zoals
dat nu heet „gezelligheid" wil
bieden. Rotterdam wil alleen ei
genlijk maar gezelligheid. Van de
zijde van reünisten vernamen wij
dat men zich ernstig ongerust
maakt over de ontwikkeling in
Rotterdam. Men heeft in de
groentijd een koers gevaren, die
de verontwaardiging gewei
heeft zelfs van de kant van
Economische Hoogeschool.
Het ilet er naar uit dat als Ro
terdam zelf geen orde op zakt
zet van hogerhand zal moett
worden Ingegrepen. En zo vi
over dit 15-de lustrum toch oo
weer de schaduw van het coi
filet. Terecht ls gezegd dat S.8.I
door de jaren het stonngla* wi
was van de gereformeerde gi
zlndten.
Prof. dr. H. BAVINCK
intensief en extensief
fyJEN heeft S.S.R. wel
de vrucht genoemd
van de gereformeerde
emancipatiebeweging.
Zij vond haar ontstaan
in de eeuw die het ge
loof nog nauwelijks een
plaats inruimde. Vijftig
jaar geleden schetste
prof. dr. H. Bavinck de
vorige eeuw als volgt:
„De geest der eeuw was
vijandig aan de grote
christelijke tegenstellin
genvan zonde en genade,
schuld en verzoening, ze
delijke verdorvenheid en
wedergeboorte; en wie
bij deze tegenstellingen
nog leefden, hadden zich
in de eenzaamheid te
ruggetrokken en telden
in het openbare leven
niet meer mee.
J^E gelovigen van die
tijd waren de paria's
van het rationalisme.
Het was dan ook geen
wonder dat toen vijf
studenten uit de „afge
scheiden kerken" elkaar
in 1886 leerden kennen
aan de universiteit van
Leiden, zij begrepen dat
ze op elkaar waren aan
gewezen. Deze niet-
theologen hadden het
misschien nog moeilijker
dan de orthodoxe theo
logische studenten, om
dat zij in al hun colleges
steeds weer opbotsten
tegen de antichristelijke
geest van die tijd.
£IJ sloten zich aaneen
om gezamenlijk van
uit hun christelijke le
vensvisie en het overige
deel van de avond ge
zellig onder elkaar door
te brengen. Studie en
vriendschap hoorden van
het begin af aan bij
elkaar. Zij kozen de
naam „Hendrik de Cock"
en legden de basis voor
een studentenbeweging
die in tegenstelling tot
de corpora van meet af
aan niet slechts een ge
zelligheidsvereniging
wilde zijn, maar ook
een bezinningsorganisa-
Dat wil zeggen dat de N.C.S.V.
van meet af aan missionair
ingesteld, de S.S.R. mee:
zinning.
Conflicten
op be- elkaar vinden."
Doorbraak
Het conflict van de doorbraak
is veel feller naar buiten getre
den. Meer dan bij de kwestie van
,De student is niet in de eerste
plaats student, maar christen",
was door de jaren heen het „leit
motiv" van deze symphonie van
gereformeerde gelovigen uit vrij- fle vrijmaking ging het daar
wel alle kerken. Maar daarom de grondslag
Juist heeft deze beweging ook ie- het conflict
der kerkelijk conflict als een eigen
conflict moeten doorworstelen. De
conflicten waren geen typische
S.S.R. Dat was
1950, dat vooral
Amsterdam leefde. Op die af
deling had indertijd prof. dr. H.
studentenconflicten, zij kwamen Berkhof Karl Barth al geïntrodu-
voort uit de botsing van theolo-
ceerd. Het groeide uit tot
gische inzichten. De drie belang-
nikste ziin wel eeweest de kwel- edlte studentenstad ..«P leven
rijkste zijn wel geweest de kwes
tie-Geelkerken, de vrijmaking
1944 en de doorbraak van na
oorlog. In al deze jaren is gebte
dag vergaderen
Se- tot de S.R.R. t
sterk aan het achterland
bonden geweest. Men zocht steeds
de lijn uit de historie door te stlf> de statuten
GEBOORTEGOLF SPOOKBEELD VAN MORGEN
dienovereenkom-'
en wet tekent,
zich persoonlijk onder de regelen
van statuten en wet stelt en mits
dien de grondslag voor zijn reke
ning neemt, althans zijn streven
er op richt de helijdenis der va
deren tot zijn persoonlijk eigen
dom te maken." De S.S.R. sprak
uit de historische lijn te willen
handhaven. Weer behield zij
de uitspraak van de synode haar taterk„kelljk karakter,
hield tevens vast aan het
trekken
daarom heeft men wel gesproken
van een „beginselvast avant gar-
Geelkerken-kwestie
Het meest ingrijpend ls waar
schijnlijk wel geweest de zoge
naamde Geelkerken-kwestie, die
Assen in 1926 leidde tot de
Gezegend hij, die in der bozen raad
niet ging, en niet op 't pad der zondaars staat;
die in de kring waar spotters samen komen
zich niet begaf, daar niet heeft plaatsgenomen;
maar die zijn lust steeds vindt in 's HEREN wet
en dag en nacht vroom-peinzend daarop let.
Want hij zal zijn gelijk een forse boom
met zorg geplant bij goedgeleide stroom;
die altijd groen ook jn de warmste dagen,
te juister tijd steeds weer zijn vrucht zal dragen.
Gelijk die boom, zo kerngezond, zo sterk,
is zulk een man: hij slaagt in al zijn werk.
Niet zo toch zijn de goddelozen ooit:
zij zijn als kaf, dat wind meteen verstrooit.
Dus wanklen zij, als zij in 't oordeel komen;
de zondaar houdt geen stand in 't volk der vromen.
De HERE kent hun weg toch door en door;
vqn 't zondepad vergaat zelfs ieder spoor.
N 1936 HADDEN de gereformeerde studentenverenigingen eenheid die alle verschillen moet men, waaruit de vriendschap Hervormde Kerk. Deze scheuring
kunnen overbruggen, dacht mon junfco„»ino. i>»n
vorming van hot „Hersteld Ver- vla de vaderen de ge-
band", dat later opging In de re(„rlneorde gerlndte.
ontstaat. En juist daarom liggen leidde tot -
S.S.R. aan alle universiteiten te zamen minder leden dan de Maar het is al lang gebleken dat er zulke grote gevaren in de Rot- toenmalige Gereformeerde Studen- £)rie Formulieren als
afdeling Delft op het ogenblik heeft. En als we naar de toekomst
terdamse ontwikkeling, waar ten Beweging, waarin de s.s.r.
ccu eeuiieiu sciiepi. uc gemengue j.
kijken hebben de prognosemannen reeds uitgerekend dat binnen Jats voldeden helemaal niet, want heeft over bezinnino all pen 8amenwerkte met de corpora
l.ij i-l ll i 31 sPoedig vond er een vnjwel neejt.over bezinning als „een studenten aan de Vrije Univei
I verdubbelen. In plaats van 2000 massale uittocht plaats.
de tien jaar het ledental zich
leden zullen er 4000 zijn. Alleen de afdeling Delft zal
lijk al bestaan uit 1000 leden. Wat betekent dit
studentenvereniging? Is er nog sprake van gezelligheid,
S.S.R. in Delft heeft r
een opgevat om een eigen flat te bou-
i een wen voor de 'eden- Men meent
«lat daar een oplossing zou kunnen
band, met zoveel leden. En dat is met het enige probleem dat Uggen Daar zouden de jongere-
S.S.R. op dit 15de lustrum onder ogen moet zien. Het is duidelijk jaars ondergebracht kunnen
dat het karakter van de student zich drastisch aan het wijzigen is.
Studeren is al lang niet meer het privilege van de welgestelden.
De democratisering van het wetenschappelijk onderwijs, heeft Delft dit in ons bijzijn opperde,
reeds geleid tot een verandering van de mentaliteit, en die ver- zagen we al direct gezichten die verdeeld
andering zal zich nog verder voortzetten.
gereformeerd J.V. maken van
S.S.R." Velen willen daar alleen
het plan maar aangenaam samen zijn en
,doen wat ze willen".
door het reformatorisch chris-
sterk in het teken zullen l
ten staan van de kadervorming.
Men hoopt de grote moeilijkheden
van de toekomst het hoofd te kun
nen bieden door meer dan ooit na
druk te gaan leggen op de dis
puten. De aankomende studenten
moeten over deze disputen worden
er moet voor gezorgd
betrokken en hoofden die ernstig worden, dat er een goede ver
schudden. Utrecht vooral ziet hier menging plaats vindt om het ge-
den, zodat zij ook gemakkelijker
zijn op te vangen. Het idee lokt,
toen de afgevaardigde
en Kampen trok men consequen
ties uit het synodebesluit. Ondanks het "conflict
de sterke druk weigerden de af
delingen van S.S.r. zich uit te
npreken. Men wilde beslist vast- hervormde "ouders
houden aan het interkerkelijk ka- hervormde studenten in alle her-
scherp door te verklaren: „Mocht
het conflict in S.S.R. opgelost
worden - in een zin, die te kort
doet aan de vrijheid van het evan
gelie, dan zal dezerzijds aan alle
alle
rakter van de vereniging.
Vrijmaking
grote gevaren liggen. Op deze r
tegen te gaan dat ook zij i
niet zo eenvoudig laten oplossen,
vooral ook, omdat eigenlijk de op
lossing nog lang niet gevonden is.
Er is wel over gedacht,
denkt totaal verschillende bestuur.
richtingen uit. Men heeft een
heel klein beetje geëxperimen
teerd, maar nog lang niet vol-
net zijn er arte ge-
al een heel eind uit Kfn?
elkaar zijn gegroeid, ook al is p,ex en de ban
er nog altijd een overkoepelend de vereniging
i gezelligheidsver- gaan leiden.
Duidelijk is ook, dat de taak vormd, werd men onmiddellijk ge-
i de besturen steeds moeilijker confronteerd met de problematiek
de scheuring in de Gerefor-
•ormde beschikbare organen ge
zegd worden dat er in S.S.R.
geen plaats is voor de geestelijke
vrijheid van de christenmens."
Deze duidelijke bedreiging heeft
Hetzelfde probleem kwam na de het bestuur van S.S.R. er toen
orde niet van weerhouden om de
grondslag ongewijzigd te handha
ven. Men wilde geen confrontatie
met maar conformatie aan de
grondslag, zoals het in die dagen
heette.
Uit de praktijk van een
MAATSCHAPPELIJK
WERKSTER
zal worden. De senaat
r uit in de rich- meerde Kerken. De invloed
altijd
Amsterdam weigerde en
stichtte een Algemene Protes
tants-christelijke Studenten Ver
eniging waarin de hele S.S.R.-
besturen krijgen een steeds be- vanuit zijn gedachtenwereld,
sprak afdeiing opging. Merkwaardig
hand zal werken. Juist op confes
sioneel terrein is dit mogelijk en
;n bijzondere mate in het protes
tantse deel
In de afgelopen jaren hebben de volking.
verplaatsen in de richting van de langrijker taak. Daarom zal zo wilde de S.S.R. toch niet
Democratisering
sociale verschuivingen die zich
reeds eerder in de maatschappij
hadden voltrokken, zich ook doen
voelen aan onze universiteiten.
Niet langer kwamen slechts stu-
Confessioneel
wijk waar de studentenflats ge-
bouwd zullen worden. Men wil
de studentenbe- daar beslist nog niet aan het plan
om studenten in een eigen flat on
der te brengen. En zo experimen
teert men, of komt men zelfs nog
niet eens aan het experimenteren
In de afgelopen jaren hebben
we reeds gezien dat studenten van
bepaalde richtingen hoewel
meestal lid van S.S.R. zich
toch ook wer onderling gingen Wel is het duidelijk dat
aaneensluiten. Zo vormden zich - _..-j
leu ue nana IB ücu «l, de laatste jaren sterke banden
ken. Dat betekent dat het aantal J'.1™» van «"denten uit de Ge-
geweldig veel afhangen van de hem binden,
leiding. En daarom beseffen, de
leden dat S.S.r. een eigen vor
mingscentrum moet krijgen waar
studenten van alle universiteiten
bijeen kunnen komen voor bezin-
was dat deze vereniging geen
levensvatbaarheid bleek te be
zitten en in 1954 al geruisloos
op ging in het Amsterdamse
jiSst*1'^"studenten die "de Studentencorps, en weer een
Almelo nieuwe S.S.R.-afdeling op ge
richt moest worden.
denten uit de kringen der welge
stelden. Beurzen schonken jonge
mensen uit alle milieu's, die de
noodzakelijke intelligentie beza
ten. de kans om zich op te T
Kadervorming
toekomst de nadruk steeds t
studenten dat uit
beurs studeert veel groter is ge
worden, maar de drang ook is
toegenomen om zo spoedig moge
lijk af te studeren.
Dit heeft een directe invloed op
der zal komen te liggen op het kunnen worden aan het ei|
gezelligheidselement. De bezin- datief. Over het „hoe?"
schorsing van Schilder als
recht dat voorkomen had moeten
worden.
In die eerste jaren
Doel
krappe reformeerde Bond de Christelijk ning zal meer dan'ooit in de alles zal in de komende maanden praat
- Gereformeerde Kerken en de Ge-
1 nachten lang i
Helemaal uitgewoed is dit con
flict nog steeds niet. Er zijn in
de oorlog de afgelopen jaren groeiende
- doorge- moeilijkheden geweest met c3" -*
denten hebben een eingen kring
gevormd. Tot nu toe was dit hele-
het studentenleven zoals het zich ™5eji£cht gevaar-
afspeelt in het kader van de ge- wegejment. Maar net gevaar
zelligheidsverenigingen zoals ook
ae S.S.R er een is. De student
van de toekomst zal minder tijd
doorbrengen op de soos, hij zal
minder geneigd zijn om uren ach
tereen tot diep in de nacht te zit
ten bomen op de soos.
reformeerde Gemeenten. Meer ook toekomst de band moeten vor- „itvoerif worden „esproken,
de christelijk-gereformeerde stu-
wat beweging deling te Rotterdam. Zo schreef -t*
I
t Meer over de blikstaarten
JlfET de overgrootmoeder Blikstaart heb ik u verleden week
ir± laten kennismaken. Thans voeg ik eraan toe, dat zij der
tien kinderen heeft voortgebracht en zoals ik zei al
deze kinderen kregen de naam Blikstaart mee, want tot wet
tige, officiële huwelijken heeft zij 't nooit gebracht. „Daar
hadden we zo geen tijd voorbekende ze me eens ter
loops en glimlachend. Ze zei zulks voordat ik zelf dit onder
werp had kunnen aansnijden; ze zei 't bovendien niet veront
schuldigend of zelfs maar met 'n zweempje zelfverdediging;
ze zei het eigenlijk eerder 'n tikkeltje trots.
DE trots van 'n meisje, dat
eens zeker „Beeldschoon"
was genoemd. Zó adembenemend
beeldschoon dat de jongens ge
woon geen tijd hadden om eerst
nog de lange omwegen van
kennismaking, losse en vastere
verkering, verloving en huwelijk af te leggen, alvorens tot het
stichten van 'n gezin over te gaan. En laat niemand, zo men
geneigd is daarover een afkeurend oordeel uit te spreken, ver
geten dat men destijds er andere gewoonten op na hield dan
heden ten dage, nu men al die omwegen best kan afleggen zonder
overigens vooralsnog tot het stichten van een gezin te besluitenl
Hoe het ook zij, nè het overlijden van de stammoeder trok
een harer dochters die dus ook weer Blikstaart heette in
haar huisje en dat is dan de Sari's grootmoeder. Ook haar heb
ik derhalve leren kennen. Voor in de zeventig was ze in die dagen
en ze zag er uit als 'n bijzonder goed geconserveerde veertig
jarige.'En ze had zeven kinderen, die opnieuw allemaal trots
en fier en zonnig de naam Blikstaart voerden. Toen we daar
zo eens over aan de praat kwamen zei ik langs mijn neus weg:
„Het schijnt wël in de familie te zitten!" Ze knikte instemmend
en zei: „Ja, wat zal je er an doen? M'n man overleed de
dag voor we naar het stadhuis zouden gaan, en dus ben ik nooit
aan troUwen toegekomen!"
TK knikte ter variatie mijnerzijds ook: „Ze moesten trouwen ge-
1 makkelijker maken, is 't niet? Al die papieren en helemaal
naar 't stadhuis gaan en 't leven is toch al zo drukJe kunt
toch niet overal om denken?"
Ze bekeek me waarderend: „Het was 'n beste man, maar hij
had de pest aan papieren. Hij zei dat je vastigheid niet in 'n
papier zat, maar in je hart. En hij heeft best voor ons allemaal
gezorgd: ik ben nooit een cent tekort gekomen en hij heeft z'n
gezin ook nooit in de steek gelaten. Dat zie je wel anders
Leidse studenten „Laat ik i
duidelijk vast-
Massaliteit
studenten zo zullen groeien, dat
zij naast de bezinning," door de
kleinere omvang tevens onge
merkt meer en meer de functie
van de gezelligheidsvereniging zul
len gaan overnemen. Al gauw zul
len ze dan naast de S.S.R. een
zelfstandig bestaan gaan leiden.
Daa:
VAKMENSEN
Goodwill in „Hervormd Nederland" c
stellen dat de S.S.R.-afdeling Rot
terdam een protestantse-christe-
lijke studentenvereniging is, geen
eidsverenu geloofsgemeenschap voor gerefor
meerde studenten, doch een ge-
Huisvesting
Maar er is nog een heel ander karakter verloren kunnen gaan.
probleem dat ook een aanval
doet op het gezelligheidsleven,
zoals dat zich nu afspeelt op de
sociëteit. De geboortegolf begint
ook de universiteit te naderen.
Nog maar een goed jaar en de
vlugste studenten zullen zich la
ten inschrijven. Dan zal de zaal,
de studenten zich vroeger
an*VimntnkeJaa15 bedoelde pogingen om het evangelie uit te dra-
n u n«m aan nozems:
Het is natuurlijk loffelijk, dat wij trachten het
evangelie aan alle creaturen te presenteren. Maar
het optrekken met dit volkje is een specialisten
werk waarbij WÜ „vaklui" niet met onze nobele
liedekens en pamfletten voor de voeten moeten
Ds. H. A. Visser in hetzelfde nummer van
vangen. Overal worden
gaan splitsen en twee of zelfs
drie sociëteiten oprichten? Men
bi/inorf: iinnr Ap7p npdnrhtp mant
In Delft leefde oorspronkelijk
te proberen zoveel
gemengde huis-
w" ™S| teTor,.L* D.,?'"dXS
net voorbeeld van 'eefde natuurlijk de zogenaamde
voor ogen. Daar is civitas-gedachte. De studentenwe-
deze weg gekozenmaar na en- reld heeft toch eigenlijk een eigen
VAKMENSEN II
In de kerk begint er bij monde van prof. Krae-
mer een protest luid te worden tegen deze be
roepskrachtenmanie en wordt er geroepen om eer-
bestel van „het vergeten ambt in de kerk". Ik zou
willen pleiten voor bet eerherstel van de ongespe
cialiseerde mens, die eenvoudig zijn handen uit de
mouwen weet te steken en kan en wil helpen!
te zijn, zij het dan ook dat eveneens èn daar èn elders e_
wettelijk beschermde echtvereniging toch gelukkig kon uitvallen.
„Ik denk dat hij 't nooit in z'n hoofd gehaald heeft om er
zelfs maar aan te denken u in de steek te latenpeinsde ik
beetje twijfelachtig aan, net of ze
u een complimentje aan haar adres
was, of aan het zijne, dan wel helemaal geen complimentje. Men
kan, als vrouw zijnde, een man zo knechten dat hij niets meer
in de melk te brokkelen heeft dat was haar heus wel bekend.
„Hij was een beste man!" verzekerde ze derhalve nog maar
eens opnieuw en met eens zo veel nadruk. „En dan zo opeens uit
de tijd. Een hartverlammingDat laatste woord gebruikte ze
trouwens niet. Het doet te technisch aan en voldoet niet aan de
algemene wens om plotselinge sterfgevallen dramatisch te om
schrijven. Het was iets van „zenuwen, die om het hart sloegen":
het rechte herinner ik me niet meer.
„En zo jong!" flapte ik er uit. Want dat dacht ik toen nog:
iemand die juist voor zijn trouwdag zij het dan 'n wat ver
traagde trouwdag komt te overlijden, moet nog wel jeug
dig zijn. Maar dat schot was naast de roos.
„Nou jongvond ze weifelend. „Hij was 'n 6tuk ouder
dan ik toen we elkaar leerden kennen. Ik was zeventien en hij
zevenendertig, weet u. En hij is al twintig jaar dood.Ik be
cijferde vlug dat hij de bruiloft dus tot z'n zeventigste had uit
gesteld en dat ze dus echt nog jong weduwe was geworden. Dat
ze daarna nooit 'n volgende man gezocht had, stemde me
overigens tot nadenken. Gek, je hebt officieel gehuwden, die na
de dood van hun partner snel weer naar het stadhuis trekken en
je hebt nooit-gehuwden, die het verleden trouw blijven. Die
zeggen ,,'n Beste man!" en die dat blijken te menen!
WIJKPREDIKANT.
