Kamerfractie niet
woestijn insturen
J-
Christelijke
Canada rijk
school in
gezegend
K®M?Dampo
KRONIEK
IIIIBl
V&ikcJe
Halitran
Lonen voor achterblijvers
sneller optrekken
Een woord voor vandaag
Evangelische anglicanen
moeten bijbel prediken
I
Dr. Schouten sprak te Rotterdam
Minister was
constitutioneel
niet juist
(Van een t
r redacteuren)
"XfOOR de leden van de Centrale AJt.-
Kiesvereniging in Rotterdam heeft
de ere-voorzitter van de partij, Staats
raad dr. J. Schouten, er de nadruk op
gelegd, dat het niet aangaat de a.r.-
kamerfractie als een zondebok de woes
tijn in te sturen. De enige kritiek, die
hij op de fractie van de Tweede Kamer
had, was. dat ze de motie-Van Eiber
gen, overigens met handhaving van
haar volledige kritiek, had moeten in
trekken, toen de minister hier poli
tieke consequenties aan verbond.
Dat de minister van volkshuisves
ting en bouwnijverheid, mr, J. van
Aartsen dit had gedaan, betreurde
dr. Schouten zeer. Natuurlijk mag
een minister dat doen. Maar in dit
geval was het niet noodzakelijk. Men
vroeg immers slechts een aanvulling
van het beleid, zo zei dr. Schouten.
De geestverwanten van de minister
in de Kamer mogen niet gedwongen
worden precies zo te denken als de
minister. Dit gaat te ver.
En dr. Schouten vervolgde:
„Ik heb te lang in de Kamer ge
zeten om hierover niet een duidelij
ke opvatting te hebben. De verant
woordelijkheden van minister en
Kamerleden moeten duidelijk onder
scheiden worden".
Later bij de beantwoording van de
vragen zei dr. Schouten nog, dat de
minister in dit geval constitutioneel
niet juist had gehandeld.
gehouden, heeft tweeëneenhalf
naar de erevoorzitter van de A.R.P. kun
nen luisteren: een betoog van een uur en
anderhalf uur voor het beantwoorden van
de vele cn vaak kritische vragen. Het on
derwerp was „De huidige staatkundige
toestand".
De inleider betoogde, na een overzicht
gegeven te hebben van de geschiedenis
van de kabinetscrisis, dat de motie-Van
Eibergen om meer woningen zeker ge
rechtvaardigd was en het standpunt van
de minister, dat men gezien de situatie
op de bouwmarkt men niet hoger dan
80.000 woningen kon mikken, niet te ver
dedigen. In dit verband citeerde dr.
Schouten, dat de minister in Zwolle zou
hebben meegedeeld, dat er in 1960 83.000
woningen gereed zouden zijn gekomen.
Dit werpt een schril licht op de zaak.
Een ander punt van kritiek op de mi
nister was, dat hij in zijn antwoord aan
de Kamer meer had moeten pogen de
controverse te overbruggen. De minister
had moeten doen blijken, dat het de r<
ring ernst was ook in financiële zin
tere voorwaarden te scheppen voor de
volkswoningbouw.
Pleitend voor de fractie, die de fout
heeft gemaakt de motie niet in te trek
ken, vervolgde dr. Schouten:
Ik weet uit ervaring hoe moeilijk de
situaties in de Kamer kunnen zijn. De
schuld ligt aan beide kanten. Maar, wat
is er onoordeelkundig gesproken en ge
roddeld. Ook over Hazenbosch, die nu
in het graf ligt
Dr. Schouten sloot zijn betoog af met
en bewogen pleidooi voor het herstel
an de geest ln de partij.
Evenals in Hilversum voor de A.R. Sta-
tencentrale, gaf hij als achtergrond van
het conflict aan het gebrek aan contact
tussen de ministers en de geestverwante
Kamerleden. De ministers zijn dikwijls
geneigd scherper op de oppositie te let
ten. Het is fout van de ministers zich vol
ledig van de geestverwante Kamerfractie
te isoleren, ook al zitten ze in een extra
parlementair kabinet.
De schuld
Discussie
de vele opmerkingen, die werden
gemaakt, en de vragen, die men stelde,
bleek dat lang niet allen door het be
toog van dr. Schouten waren gewonnen.
Men Informeerde naar eventuele conse
quenties voor het leiderschap van de
fractie, naar de te grote invloed van het
C.N.V. en naar het gebrek aan voorlich
ting.
Wat dit laatste betreft, antwoordde
dr. Schouten, dat het ontstellend is dat
zoveel leden van de partij zich laten
voorlichten door de neutrale en vrij
zinnige pers. Met name de neutrale
streekbladen hebben gestookt.
Tenslotte noteerden we nog de uitspraak
an dr. Schouten, dat de partij niet op de
rechterstoel mag gaan zitten en dat een
directe bijeenroeping van een Deputaten-
vergadering niet wenselijk zou zijn. Een
dergelijke vergadering zou drie dagen
moeten duren, verzuchtte dr. Schouten,
dan zijn we er misschien nog niet uit.
„De kleinste christelijke school
in Canada, ja in geheel Noord-
Amerika, die op het mooie Van
couver-Island in de Cowichan Val
ley ligt is dankbaar voor wat God
haar in de korte tijd van haar be
staan heeft geschonken. Verschil
lende mensen, die in Nederland
doorbraak-verschijnselen toonden,
zetten daar alles in het werk om
de christelijke gedachte van een
school met de bijbel naar hun ver
mogen uit te dragen. Zelfs de re
gering van Brits Columbia en het
bestuur van de openbare staats
school verlenen hun medewerking."
Dit is de kern van een brief, die ds.
T. Schalkwijk, predikant van de
Christian Reformed Church te Duncan,
heeft geschre\en en die in het blad
„Sohool en Huis" is afgedrukt. „De
„Duncan Christian School", op 6 sep
tember 1960 gestart", zo schrijft hij,
„heeft één klaslokaal, één onderwijze
res en 18 leerlingen in de leeftijd van
zes tot twaalf jaar. De Chr. Reformed
Church van Duncan heeft gratis haar
onderbouw ter beschikking gesteld. De
school is aangesloten bij de „Nationa
le Unie van Christelijke Scholen in de
Ver. Staten en Canada,", die 236 scho
len omvat.
(Advertentie)
AivnFRzi.ins
OPEN BRIEF
In het blad Patrimonium heeft de
in a.r.-kring bekende burgemeester M. W.
Schakel een bewogen open brief gericht
aan de «.r.-Tweede-Kamerfractie naar
leiding van dc kabinetscrisis.
De heer Schakel beschrijft daarin eerst
hoe hij, terugkerend van een spreekbeurt
voor dc A.R.P. in Friesland, via zijn auto
radio do val van het kabinet als van nabij
meemaakte. Hij zegt dan: „Van minuu
minuut hebben wij in den lande het di
zich zien voltrekken: het in geen enkel op
zicht overtuigde en overtuigende gepraat
van uw woordvoerder, het bewogen beroep
van de staatsman Oud op uw verantwoor
delijkheidsbesef en tenslotte de stemming
hoofd voor hoofd. Stuk voor stuk, zonder
één uitzondering, liet gij uw vóór klinken.
Waarom was er dan niet één onder u.
waaraan het antirevolutionaire volk zich
als aan een laatste reddingsplank in deze
verbijsterende vloedgolf van door u opge
roepen emoties had kunnen vastklemmen?
„Wie de Goden verderven willen, verblin
den zij". Wat is er in uw gelederen geva
ren, dat u op écn van de laatste avonden
van de Advent op onloochenbare wijze de
morele band aan de overgrote meerder
heid uwer kiezers laat ons vurig hopen
voor een korte tijd doorsnijden deed?
Dat antirevolutionaire volk respec
teert zijn vertegenwoordigers in het par
lement, maar het bemint de uit zijn
rijen voortgekomen bewindslieden, die de
hitte des daags hebben te dragen. Naar de
laatstcn hebt uitgerekend gijlieden de vin
ger uitgestoken. Onberekenbare schade
hebt gij dusdoende aan de antirevolutio
naire zaak toegebracht. Moge ons de gesel
van tussentijdse verkiezingen bespaard
blijven, het destructieve van uw optreden
zou zich op aangrijpende wijze weerspie
gelen in een geslonken a.r.-Kamerfractie
Onder uw aanvoering werd dit kabinet uit
de politieke arena verwezen. Dat raakte
ook de minister van financiën: na Colijn
dc eerste en vooralsnog enige uit onze ge
lederen, die ook buiten de eigen kring een
groot vertrouwen geniet en op brede waar
dering cn instemming met de hoofdlijnen
van zijn beleid mag rekenen. Daar is voor
u naar mijn oprechte wijze van zien maar
één weg terug. Dc weg van de publieke
schuldbelijdenis. Dan zult gijlieden ook er
varen, dat liet a.r.-volk door het Christen
dom geadeld werd. Als die schuldbelijdenis
uliedcn onverhoopt niet over de lippen kan
komen of wanneer ze met zoveel reserves
zou worden omgeven, dat er in wezen niet
veel van overblijft, dan is uw toekomstig
deel niet moeilijk te voorspellen. De anti
revolutionair neemt de politiek ernstig, het
is voor hem een zaak van directe relaties
met het heilig» om. Gij weet dat. Als gij
lieden u dan ook onboetvaardig zoudt be
tonen, zal dat anti-revolutionaire volk, dat
u verhoogde, u tot aan uw politiek emeri
taat toe met deze 22ste december van het
jaar des Heren 1960 blijven achtervolgen.
Gij zult dat ervaren telkens wanneer gij
van aangezicht tot aangezicht vóór dat volk
zult staan. Deze laatste schade ware
alleen onberekenbaar, tij zou welhaast
herstelbaar zijn".
OECUMENISCH AVONDMAAL
Prof. dr. K. Dijk schrijft in De
(Kamper) Bazuin een artikel
over de mogelijkheid om de ker
kelijke gedeeldheid te doorbreken
door met elkaar aan één tafel de
dood des Heren te verkondigen.
Hij haalt daarbij aan een kriti
sche beschouwing van ds. H. A.
Visser („die men niet bekrom
penheid van blik en engheid van
hart kan verwijten"), over de
„open tafel" die in Lausanne aan
gericht stond op het oecumenisch
jeugdcongres. Ds. Visser vindt
dat we meer respect moeten heb
ben voor hen die niet deelnamen,
omdat hun hart er zich tegen ver
zette, dan voor hen die meege
sleept door het enthousiasme van
een stelletje vlotte dominees
stormachtig avondmaal gingen
vieren. Van deze kritiek is prof.
Dijk geschrokken. Hij schrijft:
„stormachtige demonstra
tie", en... waar was de oefening
van de tucht?
Waar zal die oefening zijn, wan
neer deze dingen in Nederland
verder worden geïmporteerd, en
mogen onze kerken toestaan, dat
onze studenten onder leiding van
de studentenpredikanten avond
maal vieren met andere studenten,
die we zeker niet als leden van on
ze kerken zouden toelaten? Men
meent dan wel deze oplossing te
kunnen vinden, dat de avondmaals
viering van een bepaalde kerk uit
gaat, en de niet-leden van die kerk
als gasten kunnen aanzitten, maar
le heeft onze Gereformeerde
kerkeraad de zekerheid, dat deze
„gasten" in belijdenis en wandel
niet tegen Gods Woord ingaan?
2e kunnen wij er ons van over
tuigd houden, dat wanneer bijv. de
Hervormde kerkeraad dit avond
maal aanricht, niet worden toege
laten zij, met wie we onmogelijk
de eenheid van het lichaam van
Christus kunnen en mogen belij
den (bijv. in Leiden prof. Smits
en de zijnen), en
3e worden hiervean uitgesloten bijv.
die kerken, die in de diepste vra
gen van het Evangelie een radi-
bond niet wordt ontheiligd?
Betrekken onze opzieners de
wacht, dat de reinheid van de dis
des Heren niet wordt geschonden?
En wordt het niet een schrikkelij
ke onwaarachtigheid, dat wij onze
studenten toelaten avondmaal te
vieren met hen. die wij in onze
kerken de toegang tot de dis des
Heren ontzeggen en moeten ont
zeggen?
Het gaat hier om geweldig-ernsti-
ge dingen. Ja, ook om het be
staansrecht van Afscheiding en
Doleantie.
Als we dit voor onze studenten
toestaan halen we een streep door
wat in 1834 en 1886 hoogste ernst
was, en zéggen we: Kuyper en
Rutgers en al die anderen hadden
in Amsterdam met alle genoegen
de catechisanten van de moderne
dominees mogen toelaten; wij vie
ren nu rustig met zulke kerkleden
avondmaal.
Maar.... dat is het hoogste niet.
Als we ons alleen op de historie
konden beroepen stonden we zwak,
maar hier gaat het om de gemeen
schap met Jezus Christus, om de
gemeenschap met Zijn verzoenend
lijden en sterven, om het deel heb
ben aan Zijn lichaam en bloed,
dat Hij borgtochtelijk voor ons in
de dood gaf, en om de eenheid
met Hem; deze gemeenschap kun
nen en mogen wij niet oefenen
met hen, met wie we niet de enig
heid des waren geloof kennen, en
indien we het wél doen ontheiligen
we Gods verbond en verwekken
wij Zijn toorn over de ganse ge
meente. Zo scherp moet het gezegd
en gesteld worden. Dit is geen op
vatting, die door de ouderdom
wordt ingegeven of conservatief ge
kleurd is in de verkeerde zin van
het woord, maar dit zegt ons de
Heilige Schrift, en dit belijden wij
in onze Confessie. Mogen wij iets
prijsgeven? Ik heb me altijd sterk
verzet tegen de piëtistische bezwa
ren om avondmaal te vieren en
ik acht het allesbehalve vroom,
wanneer het minimale avondmaals-
bezoek als teken van ernst gepre
zen wordt. Ernst maken wij met
Gods gebod, ook met Jezus' be
vel: ,Doet dit tot Mijn gedachte
nis", als we doen wat Hij zegt, en
ik verdedig in geen enkel opzicht
de vals-mystieke hüivering voor
de viering van het sacrament.
Maar ik heb toch liever te doen
met hen, die „tegen het avond
maal opzien" en er strijd mee heb
ben „of het wel voor hen is", dan
met allen, die tegenwoordig zo heel
gemakkelijk deze viering meema
ken en dan niet vragen, wie mee
aanzitten aan des Heren dis.
Houdt de gemeenschappelijke
avondmaalsviering niet een sterke
geestelijke unie in, zo dat we „aan
elkaar vast verbonden zijn", en
kunnen, we die (ik citeer prof Ber-
kouwer) straks weer ongedaan
maken? Mogen we toegeven aan
deze sentimentsoverwegingen, dat
onze studenten in de S.S.R. en
N.C.S.V. met elkaar geestelijk con
tact hebben en deze gemeenschap
nu ook in een avondmaalsviering
willen beleven?
Waar blijven we, als we dit ook
aan andere groepen toestaan?
De avondmaalsviering is een
zaak van de kerk, geschiedt ambte
lijk, en is niet mogelijk zonder
tuchtoefening, al laat de daadtucht
in onze stadskerken wel te wensen
over. Het manco in dit kerkwerk
mag toch geen reden zijn om de
tuchteloosheid (d.i. de censuur-
loosheid) te verdedigen?
Ik vertrouw, dat onze studenten-
predikanten en vooral de deputaten
voor dit werk een duidelijk ant
woord zullen geven op de vragen
van vandaag en dat dit antwoord
zal zijn overeenkomstig Schrift en
Belijdenis; ik vertrouw niet min
der, dat de Generale synode geen
onzeker geluid zal laten horen,
om de wille van de heiligheid van
de tafel des Heren.
Ook om de wille van de eenheid
ln onze kerken. Zij staat bij dit
alles ook op het spel.
BEOORDELEN NAAR DADEN
Ruimzicht, het kaderorgaan van
de Katholieke Arbeiders Bewe
ging, erkent dat bij de hele volks
woningbouw de schoen wringt
bij de financiën. Er moet meer
geld komen. Het blad hoopt, dat
een grotere offerzin het gunsti
ge resultaat zal zijn van de kabi
netscrisis, die nu al weer achter
de rug is. Deze crisis zou op lan
gere termijn gezien, dan toch nog
nuttig zijn geweest.
De redactie van Ruimzicht
merkt daarbij op:
Regering en volk zullen binnen
afzienbare tijd aanzienlijk meer
moeten opbrengen om voor de
laagstbetaalde groepen evenveel be
taalbare woongelegenheid te schep
pen als er nu reeds is voor de meer
Iraagkrachtigen.
\lle politieke partijen hebben
nerbij een ereplicht te vervullen,
gezien nun politieke programma's.
Maar óók deze regering, die nu is
teruggekomen. Zoals bij haar eerste
optreden, zo zullen we ook bij haar
wederoptreden na de breuk, de re
gering uitsluitend beoordelen naar
haar daden
Zo zullen we trouwens elke rege
ring beoordelen en ons daarbij niet
door voorkeur voor een of andere
bij de door deze regering tot dus
verre gevoerde loonpolitiek, alsook
bij wat zij deed op het gebied van
de sociale verzekeringen en voor de
mensen in de sociale werkplaatsen
en dergelijke. Dat heeft ons bij
sommige voorstanders van de oude
loonpolitiek de titel van regerings
paladijn bezorgd en later heette het
dat wij alle maatregelen van de re
gering op loonpolitiek gebied met
applaus begroetten. We gaan daar
over nu niet weer polemiseren. Wij
erkennen het gezag van elke rege
ring die in ons democratisch be
stel steunt op een parlementaire
meerderheid.
Gaarne zullen wij prijzen wat
goed Is. De nu met betrekking tot
de woningbouw afgelegde verkla
ring van de regering klinkt eter
dan tot dusver, dank zij de motie-
Andriessen. Maar gerust zijn we er
nog niet op. Wij wensen het kabi
net bij de hervatte tocht goede
vaart, ook naar meer goede en be
taalbare woningen voor de men
sen met de smalle beurs.
De christenen distanciëren zich steeds
meer van de „public school" (de staats
school), want wat daar geleerd wordt
is te bar. De leerboeken onderwijzen
dat de mens van de aap afstamt, en
de leesboekjes bevatten sprookjes over
spinnen, die in dc stal van Bethlehem
verdienstelijkheden verrichtten door
kleedjes te weven voor het kindje Je-
Kostbaar
Maar de problemen om een christe
lijke school te starten en te onderhou
den zijn als weleer in Nederland niet
gering. Toen de christelijke schoolver
eniging in 1956 werd opgericht bedroeg
de contributie 1 dollar per maand,
daarna 2 dollar maar op deze wijze
zou men eerst in het jaar 2000 kunnen
starten en daarom werd in 1958 beslo
ten de contributie tot 10 dollar per
maand op te voeren. De vereniging telt
35 leden.
Het probleem van de grote afstand
die de kinderen moeten afleggen om de
school te bezoeken kon gelukkig wor
den opgelost, daar de ouders zelf bij
toerbeurt de kinderen naar school bren
gen. Voor hen die verder dan 30 mijl
bij Duncan vandaan wonen is een bus
ter beschikking, die ook fabrieksarbei-
Medewerking
Het bestuur van de staatsschool ver
kocht aan ons haar banken en andere
lokaalbenodigdheden (van een te klein
geworden school) voor een prikje. En
terwijl noch exploitatiekosten, noch het
salaris van de leerkracht door de Staat
worden betaald, was de regering
vriendelijk de regeringsboeken, die wij
kunnen gebruiken, gratis te verstrek
ken. Een ander lichtpunt is de aanwe
zigheid van een „Canadeesje", een
leerling uit een gezin, dat niet van Hol
landse afkomst is.
Wij gaan dan ook, hoewel met kreu
nende beurs, vrolijk en ln het geloof
voorwaarts.
Een bijdrage kunnen wij natuurlijk
heel goed gebruiken, want al is de
gulden hier niet zoveel waard, zal de
morele duw, daardoor gegeven, het dub
bel en dwars vergoeden."
'Zacht-bros'
BESCHUIT
verrukkelijk
Beruepingswerk
NED. HERV. KERK
Beroepen te Tholen: C. Vos te Benne-
kom: te Langezwaag: J. Franke t«
Ouwerkerk, Z.
Aangenomen de benoeming tot direc
teur van het Diakonaal Centraal Bureau
te Arnhem: J. Brouwer te Sexbierum.
GEREFORMEERDE KERKEN
Beroepen te Hijum-Finkum: I. de Jong,
kand. te Nootdorp.
Aangenomen naar Dordrecht: A. J.
Jelsma te Zaltbommel.
CHRIST. GEREF. KERKEN
Beroepen te Gorinchem: L. S. den
Boer te Sassenheim; te Dandenong,
Australië, Reformed Church: A. H.
Schippers te Hillegom.
GEREFORMEERDE GEMEENTEN
Tweetal te Middelharnis: A. Vergunst
te Rotterdam-Centrum en K. de Gier
te 's-Gravenhage.
GEREF. GEM. IN NED.
kerngezond^
winter door!
NEEM GEEN RISICO:
Neem elke dag uw 2 HALITRAN capsules!
Bescherm uzelf en uw gezin met Halitran:
r dagelijks 2 gemakkelijk in te nemen capsu
les! Halitran geeft weerstand tegen griep,
w bronchitis en andere aandoeningen, die nü
dreigen!
a 60x zoveel vitaminen als gewone levertraan.
MIDDENSTAND VRAAGT:
De Raad voor het Midden- en
Kleinbedrijf lieeft gisteren een brief
aan de Sociaal-Economische Raad
vastgesteld, waarin gepleit wordt
voor een vroegere coördinatie van de
lonen ten behoeve van de achterblij
vende bedrijfstakken. Dat de bedrijfs
takken, die uit hoofde van gestegen
produktiviteit en rentabiliteit geen
loonsverhoging kunnen betalen, hier
toe achteraf toch de gelegenheid krij
gen, waarbij doorberekening van de
loonsverhoging in de prijzen wordt
toegestaan, acht de raad juist. Maar
wanneer de coördinatie te veel ach
teraf geschiedt, zodat men eigenlijk
steeds een ronde achter is, dan wordt
het effect van deze loonsverhoging
vrijwel teniet gedaan. De bedrijfstak
ken met grote produktiviteitsstijgin-
gen en dus grote en snelle loonsver
hogingen krijgen dan nog de gelegen
heid de arbeidskrachten bij de in de
loonstijging achterblijvende bedrijfs
takken (midden- en kleinbedrijf) weg
te zuigen. De coördinatie zal daarom
vroeger moeten geschieden wil er in
het midden- en kleinbedrijf niet een
permanente achterstand in de ar
beidsvoorwaarden ontstaan.
De raad wijst hierop in een brief aan
de S.E.R., in de hoop dat de S.E.R.
hiermee rekening zal houden bij het uit
brengen van advies aan de regering
over de richtlijnen van de toekomstige
loonpolitiek. De brief was in concept
voorbereid door de commissie loonpoli
tiek van de Raad voor Midden- en
Kleinbedrijf onder voorzitterschap van
de heer Samson.
De prijsstijgingen ten gevolge van de
looncoördinatie zouden gecompenseerd
moeten worden door prijsverlagingen
van massa-goederen. De over het alge
meen arbeidsintensieve diensten van
midden- en kleinbedrijf, welke niet
gemakkelijk kunnen komen tot opvoe-
ring van de produktiviteit, zal men in
een tijd van stijgende welvaart en ho
gere waardering van de factor arbeid,
ook hoger moeten gaan waarderen. Een
te sterke afwijking in de lonen tussen
de verschillende bedrijfstakken zal voor
komen moeten worden door een sterker
uiteenlopen van de prijzen toe te laten.
Voorts wordt erop gewezen, dat ver
schillende branches in het midden- en
kleinbedrijf niet over de cijfers kunnen
beschikken van het verloop der ar-
beidsproduktiviteit. Overheid en bedrijfs
leven zullen dus meer moeten meewer
ken om te komen tot een inschakeling
van deze branches bij het werk van het
Centraal Bureau voor de Statistiek.
De raad besloot gistermiddag tevens
een commissie te benoemen om de mo
gelijkheden te onderzoeken tot het ver
binden van een spaarfonds aan een op
leiding voor ondernemers ln het midden-
en kleinbedrijf. Aanleiding tot dit initia
tief is het feit, dat mensen met een goe
de opleiding, die bereid zijn een onder
neming te stichten of over t© nemen,
hiertoe om financiële redenen soms niet
ln de gelegenheid zijn. De gelden voor
deze jonge ondernemers zouden verkre^
gen kunnen worden door storting var
premies ln het fonds met name door de
publiekrechtelijke lichamen in de mid
denstandssector.
De titel van een Amerikaans boek over het gebed, is: „Bidden
is vragen en ontvangen". Tot op zekere hoogte is dit waar,
maar het is toch ook weer lang niet waar, want bidden is
veel meer dan alleen maar vragen. God is immers meer dan
onze Koning, Die we iedere dag met een petitie lastig moeten
vallen. God is onze Vader.
Misschien zouden we het gebed daarom veel beter kunnen
omschrijven als God laten delen in onze kleine en grote
vreugden en verlangens. „Nu kom ik bij u op schoot zitten
en ga ïk u alles vertellen", zei mijn dochtertje, toen ze terug
kwam van een verjaardagspartijtje. In zo'n ogenblik van
gemeenschap doet het er niet meer toe of de belevenissen
belangrijk of onbelangrijk zijn. Dan gaat het vaak juist om
de kleine dingen.
Het vragen mag er dan altijd bij zijn. Midden in het verhaal
klonk ook het: Pappiemag ik dat ook hebben". Durven
wij God eigenlijk wel om de kleine dingen van ons leven
te vragen? Om een dag mooi weer. Om een koopje in de
uitverkoop van iets dat wij niet gemakkelijk kunnen krijgen.
Hebt u wel eens dagen lang de winkels afgelopen om iets
dat u nodig had, maar niet kon krijgen, zoals een moei
lijke maat schoenen of iets dergelijks? En hebt u het toen
ook aan God durven vragen? Of dacht u: „Daar is God te
groot voor". God is nooit te groot, daarom werd Hij in
Christus Kind om ons te kunnen begrijpen in onze kleine
wensen.
De geestelijken van de Engelse
Kerk moeten meer dan ooit nadruk
gaan leggen op de verklarende pre
diking van Gods Woord, heeft de
bisschop van Bradford dezer dagen
gezegd op de Islington conferentie
die ieder jaar wordt gehouden. Op
dit congres ontmoeten de evange
lische Anglicaanse geestelijken el
kaar, die sterk de nadruk leggen
op de noodzaak van de prediking
en zich verzetten tegen de katho-
liserende tendenzen in hun kerk.
Het hele thema van dit congres con
centreerde zich weer op de plaats van
het Woord van God in de prediking. De
bisschop legde er de nadruk op dat de
leden het nieuwe opleidingsinstituut
moeten steunen voor predikers, maar
tevens riep hij de aanwezigen op om
toch vooral aandacht te schenken aan
de nieuwe bijbelvertaling die zeer bin
nenkort zal verschijnen in Engeland en
aan de vernieuwde catechismus.
Het nieuwe college voor predikers is
toegankelijk voor jonge anglicanen uit
de beide kerkelijke provincies. Canter
bury en York. Zij ontvangen daar een
opleiding tot geestelijke na een univer
sitaire basisopleiding, maar de nadruk
ligt heel sterk op de prediking van het
Woord van God.
NIET BANG
Tijdens de discussie van zijn referaat
vroeg een van de aanwezigen, waarom
het gedeelte over de duivel uit de
ieuwde catechismus heeft wegge
laten. Geloofden de commissieleden niet
r in de duivel of waren ze bang
hem? vroeg een priester sarcas
tisch. De bisschop verzekerde hem dat
de commissieleden „veel ervaring heb
ben gehad met de duivel, maar bang
waren ze zeker niet voor hem geweest."
Niet iedereen heeft deze opmerking kun
nen waarderen en er is tamelijk veel kri-
Het kan vriezen
en het kan dooien
Juist bU die telkens optred
tuurswlssellngen kan Uw sluimerende r
matlek en lender-"
hevigheid weer o
weg. Uw spieren w
ten weer lenig mi
balsem (Akker-Balsem), waarvan al drie
geslachten zeggen: „Geen goud zo goed."
het kerkelijk leven, zo zei hij. In
het bijzonder werd de nadruk gelegd
op de verklarende prediking, niet van
een klein gedeelte, een zinnetje, een
tekst, maar van bepaalde pericopen.
De huidige vorm echter, aldus deze
geestelijke, van uitleg zonder illustratie
leidt tot een saaie vorm van prediking.
De prediking moet echter de harten ra
ken. Er moet een contact gelegd wor
den met de mensen.
Met nadruk werd gezegd dat de die-
en brede kloof tussen de „low
church", die veel meer protestants is
ingesteld en de „high church" met zijn
katholiserende tendenzen wat overbrugd
wordt. Volgens ds Wood is er in evan
gelische kringen tegenwoordig een ster
kere nadruk op de gemeenschap van de
[elovigen zoals die aan het Heilig
avondmaal wordt beleefd. De andere
besef gekomen van de noodzaak
een werkelijke gemeenschap in de pa
rochie. De „high mass", de misachtige,
bijna rooms-katholieke dienst verliest
sterk aan invloed en de nadruk komt
meer en meer te liggen op de viering
m het avondmaal in kleinere kring,
aar echte gemeenschap mogelijk is.
Ouders ontruimen
schoolgebouwen
De rooms-katholieke bisschoppen op
Ceylon hebben vandaag meegedeeld dat
ze opdracht hebben gegeven een einde
te maken aan de bezettting van rooms-
katholieke schoolgebouwen door ouders
der leerlingen.
Deze actie begon op 1 september j.l.
uit protest tegen een regeringsbesluit
om alle bijzondere scholen voortaan on
der staatsbeheer te plaatsen. In 634 van
de 750 room- katholieke scholen wer
den de gebouwen door ouders bezet. Ze
hadden in de gebouwen gewoond, ge
beden en liederen gezongen.
Het besluit van de bisschoppen werd
genomen na overleg met de kardinaal
van Bombay, Valerian Gracias, die thans
een bezoek brengt aan Ceylon.
De rooms-katholieke kerkelijke leiders
hebben verklaard vertrouwen te zullen
stellen in de overheid dat rooms-katho
lieke belangen niet zullen worden ge
schaad.
LIEVE MARJA,
Vandaag is er weer een boekengids aangekomen en we kun
nen weer alles kopen, boeken over moordenaars en blinde har-
penaars, mieren en olifanten, nozems, zendelingenlosgeslage-
nen, vernederden en vertrapten, verliefde teenagers en wrokki
ge oude heren, soldaten van alle tijden en uit alle legers, boeken
over schaken, huishouden, snel veel vrienden maken, pottenbak
ken en diepzeezwemmen, of gewoon een boek over de hele we
reld tegelijk. Of boeken over boeken, schrijvers, lezers, non-con
formisten, statuszoékers, verborgen verleiders. De meeste zullen
we wel nooit lezen. Een aardige bijzonderheid is ook, dat on
der het hoofdje „boeken voor teenagers" onder andere „De
Oostakkerse gedichten" van Hugo Claus vermeld staat. Maar
je zult de gids intussen zelf wel gelezen hebben. V'ord jij er
ook zo nederig van?
Jammer dat je nooit iets van Zuster Bertken gelezen hebt,
ze is heel lief, vind ik. Weet je, dat ze 57 jaar lang opgeslo
ten heeft gezeten in een klein kamertje in Utrecht, dat tegen
de kerk aangebouwd was, zonder er ooit uit te komen?
„Mijn vijanden nemen des nauwe waar,
heimelijk ends openbaar,
Zij leggen mij valse lagen.
Hierom zo moet ik wakker zijn,
bij nacht ende ook bij dage.",
schreef ze, en ze leefde er naar.
Ken je de cartoons van Yrrah? Ze zijn vrij macaber, de men
sen hebben er allemaal brilletjes, iedereen kijkt altijd somber,
gelaten, iedereen loopt er op enorm grote voeten, de zon schijnt
eigenlijk nooit. Een mannetje heeft een muizeval op zolder ge
zet en merkt dat er een speelgoedmuis in is gekomen, zo een
met. een sleuteltje in zijn rug. De doodgraver heeft zijn hond
uitgelaten op het kerkhof, hij komt het hek door en de hond
heeft een been in zijn bek, verschrikkelijk. (Mooie overgang,
van Zuster Bertken naar sombere cartoons!).
Het moet wel heerlijk zijn, telkens wanneer je dat wilt een
nieuw gezicht te kopen voor de prijs van twee pockets. Het eni
ge wat ik kan bereiken op dit gebied is het overslaan van het
haarkammen, waardoor je een vrijgevochten en onverschillig
uiterlijk krijgt, maar van alle kanten wordt er dan geprotes
teerd, bovendien vind ik het zelf ook niet zo leuk. Hoe is jouw
haar, lang of kort, heel lang of zoals dat van Jean Seberg?
In de paasvacantie of zo zal ik proberen dat heerlijke baantje
van krantenverkoper te krijgen (het is nu te koud). Ik bedoel:
dan ga ik proberen iemand te worden die de New York Herald
Tribune verkoopt, je weet wel, op straat, met zo'n wit truitje
aan waarop New York Herald Tribune staat, dat lijkt me bij
zonder leuk, al was het maar voor één dagZou jij dat ook niet
willen doen? Ik hoop eigenlijk, dat ik dan het truitje mag hou
den, aardig voor feestjes en zo.
Dit is wel een heel rommelige brief geworden, met een be
gin vol boeken en een einde van kranten, langzame achteruit
gang. Het komt misschien doordat mijn kamer op het ogenblik
ook een enorme chaos is, ik wou hem opruimen maar het is niet
gelukt, ik ben weer gaan lezen in elk boek dat ik tevoorschijn
haalde. Dag, lieve Marja, je
PETER.
P.S. Tot toi en oh manipat mahoem voor je repetitiet
tiek op gekomen in de Engelse kerke
lijke pers.
Reeds in de openingsrede van de voor
zitter, ds. Maurice Wood, vicaris van
Islington, werden de aanwezigen tot een
Rem-Saus
is lichter en in vele gevallen
nóg fijner dan mayonaise.
Slechts f 1.20 per grote pot.
Verse, fijne Remouladesaus?
Tfh TTliléan
Wijsheid en mildheid
Prof. Zijlstra en
kerkbouw
Ook de minister van financiën, prof.
dr. J. Zijlstra heeft zich uitgesproken
over de kerkbouw-actie van de stich
ting S.S.K., die in maart de leden van
de Gereformeerde Kerken zal vragen
om 1 procent van hun jaarinkomen
voor de kerkbouw. Prof. Zijlstra
schrijft:
„Gaarne wil ik met een enkel woord
de activiteiten van de Stichting
Steun Kerkbouw aanbevelen. Als er
iets is, dat wij financieel op eigen
kracht tot stand behoren te bren
gen en in stand behoren te houden
dan zijn het wel kerkbouw en ere
dienst.
De vraag, of de maatstaf van 1 pet.
van het inkomen juist is, is niet
zonder meer bevestigend te beant
woorden.
Met allerlei factoren van draagkracht
kan aldus niet voldoende rekening
worden gehouden. In sommige ge
vallen zal meer in andere geval
len zal minder op zijn plaats zijn.
Toch heeft de stichting er goed aan
gedaan, aldus een globale indruk te
geven van hetgeen nodig is. Met
wijsheid van de kant van de vragers
en mildheid van de kant van de ge
vers is dit wel op te lossen".
Ambtsaanvaarding
Met een rede getiteld: „Neergang van
de physiologie in Nederland" aanvaard
de gisteren prof. dr. W. G. Walter het
ambt van hoogleraar aan de rijksuni-
rsiteit in Groningen in de physiologie,
per vliegtuig uit Madrid in Malag:
(Spanje) aangekomen voor een verblijf
van tien dagen.
