Dick van den Berg
PI
1
jl
II
BRUBECK
trio RUUD KUYPER
'Ruimte
voor ons.
II
NEGEN MAAL
Cfidó in
jazz-
labyrint
jazz-ambassadeur
bij uiislek
ZATERDAG 14 JANUARI 1961
De jonge Brubeck studeerde
muziek en wilde later graag
J
door orkesi en
Bye bye blackbird
yOOR een jaar hadden wij de
goede gewoonte op gezette
tijden de jazzclub binnen te
stappen. Soms werd het huis
orkest versterkt door een ma
gere jongeman. In zijn hand
droeg hij een geruit boodschap-
pentasje, dat gehanteerd werd
alsof het eieren bevatte. De in
sider wist, dat er een fluit uit
getoverd zou worden en even
later klonk de subtiele toon
door de zaal. De club is inmid
dels opgedoekt, maar Ruud is
er nog steeds en niet te ver
geten zijn prachtig instrument.
Als schooljongen op het Eras
miaans vormde hij zijn eerste
trio. Na de schooljaren begon de
samenwerking met Tonny Viola
en Jan Fens. Ondertussen stu
deerde Ruud op de Amsterdamse
Universiteit rechten (rechten laat
zich blijkbaar goed kombineren
met jazzmuziek) met de bedoe
ling zich later te specialiseren in
het Arbeidsrecht. (Wat inhoudt,
dat we hem geen beroepsmusicus
zien worden.Ondanks dat genoeg
plannen voor de toekomst:
Op 16 januari de première van
het Concertino voor Orkest van
Otto Ketting, waarin hij de (mo
derne) fluitsoli verzorgt. De uit
voering wordt gegeven door het
Nederlands Studenten Orkest on
der de bekwame leiding van Jan
Brusse. Twee weken lang op
tournee plus twee dagen naar Ko
penhagen.
In de tweede plaats een trip
van drie weken naar India; dat
land ligt erg ver weg, verzekerde
Ruud ons, en hij hoopte er veel
sukses te hebben. Het leek ons
een reëel verlangen en wij onder
schrijven het dan ook van harte.
VU PIA BECK.
NAAR PAUL RUYS
Hank Wood zit met zijn lange
benen onder zijn kin: „Hoe oud
ik ben?... Even denken... ja, 32
jaar. Tien jaar daarvan ben ik
in het vak". Nadenkend steekt hij
een sigaret aan en zegt dan pein
zend: „Hoog tijd om er mee op
te houden. Het zwervende leven
valt op den duur niet mee. Wel
wil ik nog spelen als het maar
leuk is en het niet te laat wordt".
Hank heeft dus al een lange
loopbaan achter de rug: begon
nen bij Pia Beek, toen met een
GEEN enkele |azz-liefhebber zal
naar wij hopen ontbro
ken hebben op het grote
A.M.V.J.-concert van 7 januari j.l.
De lijst van musici vertoonde
slechts indrukwekkende nameni
Rob Madna, Herman Schoonderwalt, Ruud Kuyper, Toon
van Vliet, The Diamond Five en, last but not least, Rita Reys
en het Trio van Pim Jacobs.
Voor Rotterdam een ongekende weelde en voor ons reden
genoeg om er, een kijkje te nemen. Er wordt beweerd en
helaas vaak terecht dat de Maasstad wat jazz-evene-
menten aangaat achter in de rij staat. Musici, hier woon
achtig, ontvluchten het barre oord en trekken naar
Amsterdam.
Deze reportage tracht allen, die dit node zien, een beschei
den hart onder de riem te steken. Wij zijn daarom voorbij
gegaan aan de meeste combo's, die wij die avond mochten
beluisteren (zonder daarmee aan de prestatie afbreuk te
willen doen) en hebben de schijnwerper gericht op de
Rotterdammer Ruud Kuyper en zijn ritmesektie.
Wij hopen maar, dat niemand ons dit chauvinisme zal
kwalijk nemen.
fJET is even over achten. De gehoorzaal van het A.M.J.V.-
gebouw aan de Mauritsweg is tot de laatste plaats toe
bezet „de bloem," van het Rotterdamse Jazzpubliek. Zojuist
is het zaallicht uitgefloept. Alleen de rode plaatjes met het
voorzetsel UIT boven de deuren en de footlights voor het
blauwe toneeldoek behoeden het auditorium voor een geen-
hand-voor-de-ogen-kunnen-zien duisternis, ledereen kijkt ge.
spannen naar het toneel en wacht op het „voorwoord", dat
uitgesproken zal worden door de organisator van het Jazz
concert. Dit zal tegelijk de officiële opening van de avond
zijn maar wie is deze organisator, die met stijgend succes
de A.M.J.V.-jazzconcerten samenstelt?
eigen formatie naar Duitsland en geen enkele. Ik heb geen afgod-
Oostenrijk. Daarna drie jaar bij jes> A]s je er dan een paar
r"r'°U"'1 'B"'"""' horen. phuiy Jo Joncs
de Dixieland Pipers
bij Paul Ruys belandde.
„Ik heb van alles gedaan, zo je
ziet. Je moet het leuke overal in
zien en tegelijkertijd kom je los
van bepaalde benarde muzikale
vooroordelen".
Ondanks het feit dat Dick
Max den Berg igeen musicus is, 'bezit het althans
hij reeds jarenlang een grote be- zelden of nooit
naar wie ik ook graag keradheid onder de Rotterdamse
Bach". Hier plaatsen jazzliefhebbers. Dit komt niet al
leen door zijn gidsc a pa c iteiten^
het labyrint
we een definitieve punt
minnaars van de klassieke
ziek geldt: Lest best.
terecht want na de oorlog is
Rotterdam
n'gekomen dat
jazz-concert reeds dagen van
te voren was uitverkocht. De oor
zaak hiervan is de reputatie die
de jazz, die hij Dick heeft weten op te bouwen
zijn vorige
Deze concerten waren
MUZIEK:
GROOTSTE INTRESSE
Lex draait zich om en zegt:
„Zou ik u een paar vragen mo
gen stellen?" We kijken als de
bekende boer
«..w., vooral ook door zijn
BERT DEN BRABER organisatie-talent, dat hij reeds avonden van goede jazz, gebracht
bij het eerste concert in '59 bleek door klinkende namen in de jazz-
te hebben. wereld zoals deze ook voorkomen
Een dag voor het concert van op het programma van het con-
7 januari zijn we een praatje eert van 7 januari b.v. Deze na
gaan maken bij Dick, want het men waarborgen reeds 'blij
leek oms interessant eens achter baat
de schermen van het boeiende
tistenleven te kijken, hoewelhet
minder romantisch
DEZE WEEK j
Deze pagina werd sa-j
jmengesteld door Cees vanj
Dop en Bert den Braber. j is da11 de meeste denken.
of vijftien was toen ik een trom
meltje voor mijn verjaardag
kreeg. Drie jaar stumperde ik
wat aan, toen ik in de gaten
kreeg, dat ik moest gaan stude
ren. Het is niet zo maar raak
slaan; er is een gedegen theoreti
sche basis voor nodig. Nou, die
heb ik ontvangen bij Martin
Schneider van de Koninklijke Mi
litaire Kapel. Sinds die tijd werk
ik hard; studeer saxofoon en mu
ziektheorie".
En dan is er nog de zaak. Erg
vaak is Lex daar niet, vanwege
het musiceren. Dat laatste is zijn
grootste interesse, hoewel hij het
er niet op aan stuurt om tour
nees, platen enz. te maken.
Favoriete musici?
lang k£m£ Foto's van Harrie P. Wei-j
tering.
Uitverkocht
ER UIT GELICHT
Ook deze week weer wat in
zendingen, die we ondanks
de goede bedoelingen terug
moeten sturen. Eerst dan maar
het „dichtwerk". Nogal kin
derlijk vonden we het versje
van Lies D. uit Rotterdam, ter
wijl het idee ook niet direkt
origineel was. Beter kwam
Ben van der V. uit dezelfde
stad uit de bus, maar het was
het nog net niet. De twee laat-
ste regels van „hartpatiënt
vonden we voortreffelijk, maar
dit slot kon de verdere lading
niet dekken, 'n Andere keer
wellicht wel? M.E. uit Schie
dam begrijpen we niet hele
maal. Ritmisch klopte er ook
iets niet. En dan het werk van
G. de J. uit Woudrichem. Eén
gedicht plus één plaat hebben
we gehouden voor het bekende
t.z.t. Hopelijk een klein hartje
onder de riem voor een t.z.t.
van jouw kant!
De tekeningen We kon
den niet lachen om jouw „Kom
er bij zitten, baas", Bert L.
(uit Den Haag). Ben je ook
nog niet wat aan de jonge kant
voor „Ruimte"? Ofschoon Henk
B. uit Dordt zogezegd wél de
leeftijd heeft, vonden wij ook
zijn plaat minder geschikt. En
dit geldt zowel het idee als de
uitwerking daarvan. Cor P.
uit Noordwijk aan Zee tenslotte
willen we adviseren eerst nog
eens véél. maar dan ook véél
te tekenen, eer hij weer wat
opstuurt.
van '59 gegeven en hij had al di
rect kans gezien musici als Pim
J acobs (nag met Cees See)Dick
Goudit, Jack van Poll, Toon van
Vliet en Ruud Kuyper te engage
ren. Ruud Kuyper had nog als
hoofdinstrument piano maar op
aandringen van Dick van den
Berg ging Ruud zich meer laten
horen op fluit. Tegenwoordig
geldt Ruud Kuyper als dé jazz-
fluitist in Nederland.
Olympiade
heeft vond Dick het Olympiade
concert waaraan musici uit Bel
gië, Duitsland. Enigeland en Ne
derland medewerkten, (circa twee
maanden geleden gegeven). Op
de vraag waarom topfiguren uit
de internationale jazz-wereld niet
in Rotterdam optreden gaf Dick
als antwoord: „In de eerste plaats
is er geen accommodatie die
een dergelijk optreden financieel
en artistiek zou kunnen rechtvaar
digen. Je moet rekening houden
met de exorbitant hoge gages die
de managers van de artisten vra
gen. Bovendien is het <zo geregeld
dat de uitnodigende impresario's
de heenreis betalen; dan heb je
nog je reclame, de zaalhuur en
de igrote post „diverse onkosten",
terwijl de belasting odk het zijne
er vara moeit hebben.
Onmogelijk
Hoe Louis van Rees wel Art
Blakey, Ella Fitzgerald enz. kan
engageren? Wel, Louis heeft twee
concerten aan te bieden (avond
en nachtconcert) en kan beschik
ken over twee grote zalen in Den
Haag en Amsterdam. Maar wan
neer je hoort dat Jazz Messen
gers een gage van vijf mille vra
gen dan begrijp je wel dat de en
treeprijzen hoog gehouden moe
ten worden (prijzen van 7.50 en
ƒ10). „Nee in Rotterdam is dit
onmogelijk", zegt Dick en hij
kijkt dromerig in de duisternis
achter het raam. „We wachten op
het nieuwe concert-gebouw met
meer dan twee duizend plaatsen.
Dan is het engageren van top mu
sici financieel te verantwoorden.
Je moet er ook rekening mee
houden dat ik geen credieten kan
leveren. Ik organiseer deze jazz
concerten uit liefhebberij en de
nodige gelden kan ik krijgen van
de A.M.V.J., terwijl Louis van
Rees een eigen kapitaal achter
zich heeft staan." Het is daarom
ongelooflijk wat Dick van den
Berg voor top-combo's weet te
engageren, terwijl de entreeprijs
toch redelijk blijft. Hoewel de
eerlijkheid mij gebiedt te zeggen,
dat voor scholieren en studenten
(die toch een belangrijk deel van
het jazz-publiek uitmaken) een
bedrag van 3.50 een aanzienlijk
deel van hun wekelijkse toelage
uitmaakt.
Toekomstmuziek
Plannen voor de toekomst heeft
Dick in overvloed, zo wil hij op
18 januari in de muziekkamer
van het A.M.V.J.-gebouw een le
zing houden over Ella Fitzgerald,
die is dan omstreeks dezelfde tijd
in Amsterdam.
Op 22 februari komt pater Bou-
chier een lezing houden onder de
weidse titel „Van Oerwoudritme
tot het Modern Jazz Quartet".
In maart wil Diek een „me.
morial night" aan Charley Par.
ker wijden. Op deze avond zullen
voornamelijk stukken van deze
grote tenorist ten gehore ge-
bracht worden. Indien het enigs,
zins mogelijk is, zal Dick enigej
buitenlandse musici proberen te
engageren.
Op bevrijdingdag zal er waar
schijnlijk weer een concert gege
ven worden.
Het nieuwe seizoen in het na
jaar wil Dick openen met het
optreden van Stan Getz (die dan
in Helsinki muciseert), terwijl hij
nog onderhandelingen voert met
Hans van Leeuwen, die hij wil la
ten optreden met een combo, dat
-bestaan zal uit leden van het
Duitse dansorkest van Kurt Edel-
Conclusie: het is in Rotter
dam nog niet zo slecht, wat
betreft de jazz-activiteiten, zo
als over het algemeen wordt
aangenomen.
CEES VAN DOP
In vrijwel ieders repertoire
kun je nog steeds vele platen
vinden, die de naam DAVE
BRUBECK vertonen. Dat is niet
voor niets. Uit ervaring weten
we, dat onze Dave de jazz-am
bassadeur bij uitstek is, die er
ook voor zorgt, dat de grote
concertpodia voor de jazz open
gesteld worden.
concertpianist worden. Een
zijn grote interesse's was de
compositie-leer en derhalve ging
hij bij de beroemde DARIUS
MILHAUD in de leer. Deze wist
hem zo te begeesteren dat Dave
het liefst in de kompositie wilde
door gaan. Toen hij evenwel
ging bedenken dat hij de grond
beginselen dóór had, ontdekte
hij een grote lacune. Hij miste
de vrijheid van kompositie bij
de vrije improvisatie. Niet dat
hij deze niet kon beoefenen,
maar als concert-pianist zou hij
te weinig kans en tijd hebben
gekregen om zich hieraan te
wijden. Hierdoor kwam zijn in
teresse vrij voor de jazz-beoefe-
ning, die toch de improvisatie
kunst bij uitstek is. Hij ging
zijn nu zo bekende kwartet sa
menstellen en schrijft ervoor
wanneer hij maar kan. Het is
nu zijn hartstocht geworden.
In de serie JAZZ-GALLERY
van Philips is nu een 45 toeren
plaatje verschenen, dat uiter
aard binnen het budget ligt van
ieder, die een zakgeldje krijgt.
Op dit plaatje horen we de sa
menstelling van het kwartet, zo
als dit in 1955 was. We horen
Dave Brubeck aan de piano,
Paul Desmond op de sax. Bob
Bates aan de bas en Joe Dodge
op de drums. Het is een zeer
verdienstelijk plaatje geworden
met de nummers „Pennies from
Heaven", „Audry" en ,,A Fine
romance". Persoonlijk vind ik
„Audry" het meest geslaagd.
Het verhaal gaat. dat de titel
is ontstaan, doordat de foto
graaf Gjon Mili bij de opname
aanwezig was en daar de zucht
slaakte: „Ik wou dat ik Audry
Hepburn kon zien terwijl ze door
het bos liep." De betekenis van
de titel zal de manlijke toehoor
ders niet ontgaan, merkte hier
bij Dave Brubeck op! Je vindt
het op Philips 429 601 BE!
In dezelfde serie: Jazz Galle
ry, verscheen ook een vijfen
veertig toerder, nu evenwel spe
ciaal gewijd aan PAUL DES-
MOND, ons al bekend door het
voorafgaande plaatje. Zijn naam
meestal verweven met die van
Dave Brubeck, betekent veel
voor de meeste jazz-liefhebbers.
Omdat zijn „koele" stijl als
voorbeeld kan dienen voor tal
van beroemde jazzbeoefenaars?
Vele jaren trad hij samen op
met Dave Brubeck. Op dit plaat
je horen we de nummers: „In
diana", „Makin' time" en
„Fare thee well, Annabelle", die
opgenomen werden in 1954, met
drummer Joe Dodge en bassist
Bob Bates.
Mag ik ten slotte jullie speci-.,
ale aandacht vestigen op de
laatste LP, als je tenminste een
ware liefhebber bent, van Dave
Brubeck? Ze heet „TIME OUT"
en verscheen eveneens op het
label Philips!
Ik wil besluiten met jullie te
attenderen op de uitverkoop, die
in de meeste zaken maandag
aanstaande begint! Hier ligt je
kans om je discotheek op een
goedkope manier uit te breiden,
maar op een krasje meer of
minder zul je niet mogen kij-
Wij stellen aan jullie voor:
RUUD KUYPER:
23 jaar. Speelt fluit en piano. Op flui
geconcentreerd en subtiel. Experimen
terend met zijn instrument. Van donke
en gevoileerd naar kristalheldere hoog
ten. Maar toch: liever piano.
HANK WOOD:
32 jaar. Lang en mager. Met zijn neus
boven op de bas smalle vingers grijpend
in de snaren. Steunt Ruud met zijn
stuwend ritme. Solo's even uitgebalan
ceerd als de begeleiding.
LEX COHEN:
24 jaar. Bescheiden en onopvallenc
Beheerst rustig zijn instrumentariuiï
Swingt voortreffelijk. Achter zijn teru£'
getrokken speltrant beheerst hij zij!
drums technisch volkomen.
DIZZY
Uit zijn omhulsel staat hij nu
in het stralend licht van de improvisatie
gouden bal van tonen wentelend
in het vuur van het ogenblik.
STAN GETZ
Zijn toon staat tegen de hemel
als lijnen van een straaljager
en zijn leeuwerik vliegt hoger
dan de zon.
