Het Christelijk geweten
m ETHIOPIË
bleef de Bijbel beu/aard
SARIE EU M
GEESTELIJK
LEVEN.
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 14 JANUARI 1961
De lastigste stem in Zuid-Afrika
Schrijnende leegte
Piet Bakker, de onlangs overleden journalist en schep
per van „Ciske de Rat", heeft nog juist de tijd ge
had om zijn „memoires" te schrijven. Elsevier heeft
het voor zijn lezers uitgegeven onder c^e titel „Zo was
et is een gezellig boekje geworden onder het thema: „VERTRAAGDE AKSIE" VAN ELF THEOLOGEN
„En gelachen dat we hebben...." Het staat vol jour
nalistieke zottigheden, maar tegelijkertijd openbaar
het een schrijnende leegte. Uit de pen van Piet Bak
ker zijn heel wat artikelen gevloeid, maar tegelijker
tijd zijn zijn idealen met de inkt weggeëbd. Op zich
zelf is dat nog niet zo erg, maar hij heeft met zijn
idealen ook zijn gel-oof verloren,
ij is als overtuigd socialist begonnen, maar schrijft
tegen het einde van zijn leven: „Ik voel dan zo
schrijnend het gemis aan een partij, die je in geest
drift kan brengen, een partij, die je ziel beroert, een
partij met kerels als jij (Wolf Lelie, expeditiechef van
de krant), Kenther, Pieters. Voor zo'n sentimenteel Kerk". Het is uitgegeven door de N.G. Kerkboekhandel, Postbus 245
stuk gevoelssocialist als ik, bestaat zo'n partij niet te Pretoria.
TTet jaar 1960 leverde ons kort voor zijn verscheiden nog even een
Zuidafrikaanse verrassing op, die bestond uit een in Pretoria
verschenen boek van elf Zuidafrikaanse theologen, die allen hehoren
tot de drie „Boerenkerken" van gereformeerde signatuur. Het boek
verscheen oorspronkelijk in het Engels onder de titel „Delayed Action"
en ligt nu voor ons in zijn Zuidafrikaanse vertaling „Vertraagde Aksie",
met als ondertitel: ,,'n Ekumeniese Getuienis uit die Afrikaanssprekende
Iemand die het boekje met kennelijk plezier had ge
lezen hoorden we zeggen: „Ik geloof nu meer dan
ooit in de noodzaak van evangelisatie."
Enig fundament
We spreken over verschraling van het geestelijk le
ven. Die is er ongetwijfeld, maar die is er evengoed
in idealistische kringen van een heel ander karakter.
Wij voelen ons niet meer verwant niet de idealen
van een gesorven generatie, of ze nu kerkelijk, so
ciaal of materieel waren. Al die idealen van vroeger
en de mensen die ze zo vurig predikten zijn voor ons
gestorven. Onze tijd haalt wat vermoeid de schouders
op al's er nog gesproken wordt over beginselen en
principes; zij bleken zo vaak drijfzand te zijn voor de
Misschien is het goed dat we ons als christenen eens
echt gaan bezig houden met onze grondslag. Wat
is het fundament van de christen-gelovige? Paulus
zegt het: „Want een ander fundament dan dat er ligt,
namelijk Jezus Christus, kan niemand leggen." Onze
grondslag is geen beginsel, ook geen systeem, zelfs
geen set principes, maar een Persoon.
Door de eeuwen heen zijn heel wat idealen gestorven,
maar Hij is blijven leven. Hij heeft nog evenveel
„aantrekkingskracht" als tweeduizend jaar geleden.
In de kerk zijn we altijd weer geneigd om dat fun
dament te gaan plastificeren met onze ideeën, tot'we
Christus niet meer zien. Dan moet Hij zich bevrij
den van zijn ketenen, waarin wij Hem geklonken heb
ben. Zo'n tijd beleven we nu. Wij zullen met meer
nadruk dan ooit weer naar Christus, als de levende
werkelijkheid, de enige Verlosser moeten terugkeren.
In zijn tweede artikel geeft ds. H. A. Wier-
singa, die op het ogenblik in Ethiopië ver
toeft een beschrijving van dit land dat als
enig Afrikaans land vanaf het begin van de
kerkgeschiedenis een uiterlijk althans chris
telijk land is geweest.
De titel is een belijdenis, een
schuldbelijdenis. Dit boek had nl.,
aldus het „Woord vooraf", veel
eerder moeten verschijnen, en we
moeten erkennen, dat daarmee
geen woord teveel gezegd is. We
zouden dan even een uitzondering
willen maken voor prof. Keet en
prof. Marais, want die hebben van
het standpunt, dat ze in dit boek
verdedigen nooit een geheim ge
maakt. Dit standpunt was een
principieel en nadrukkelijk „Nee"
aan het adres van de Zuidafri
kaanse „apartheidspolitiek",
is dus de politiek, waarbij
kleine minderheid
tracht te verzekeren
'voudige m<
die hetzelfde land be
wonen, dezelfde belangen hebben,
voor een deel tot dezelfde kerk
behoren, maar een niet-blanke
huidskleur hebben.
Het is christelijk, niet te lang
door te praten over schuldbelijde-
Dr. H. M. Matter be
spreekt in dit artikel het
zojuist verschenen boek
van elf Zuidafrikaanse
theologen „Vertraagde
aksie" waarin zij hun
standpunt ten opzichte
van de apartheidspolitiek
van him regering uiteen
gezet hebben. Het boek
is verschenen in Pretoria
bij de N. G. Kerkboekhan
del.
waardelijk „nee". Vandaar een Hij ej-kent (alweer) allerlei goe-
eigen omroep, die naar aanleiding de bedoelingen. De blanke min-
van Sharpevllle sprak van de derheid stelt zichzelf steeds weer
„opstand der horden" en daar- de gewetensvraag: „Wat gaan
niet de blanken op het oog ons met hulle maak", d.i. „Wat
waartoe wij Nederlanders in ge- de situatie. En dat is de situatie
„BIERSAAL" VOOR
GEZELLIGHEID
Kafferbier kan nooit surrogaat zijn
voor rechten van de ztvarte mens
D I lijke situatie want wij weten
Goddank iets van recht en vrij-
held al veel eerder gekomen jaar geleden nog lachte i
zouden zijn, en die dit weigert te- verwijt, dat Z.-Afrika bezig
rug te nemen. Vandaar een Neder- politiestaat te worden, maar
viifvoudiee meerderheid ,andse orthodoxie, die (ik zwijg dit lachen hem vergaan i
vijivoualge jneeraerneia hief pvpn nvpr hervormde sv- hii staat voor de glashard
blanken
de hervormde sy- hij staat
terloopt. Zij doet dit niet alleen komt
ten opzichte van de kerk
practisch de gehele wereld,
de blanken met uitslui
ting van de niet-blanken. Het
grote ideaal is voor Z.-Afrika niet
manisme en bepaald links gerich- die
i het hu- de heerschappij
vrij, sterk, welva-
ónchriste- te ideologieën, die ook hier in Ne- rend „Afrikanervolk". Én daar-
lijk zijn, als Nederland dat wel derland grote activiteit ontwikke-
deed,
bepaald als Chris-
telijk Nederland dat deed. Zelfs
al deed Nederland dat in dit blad,
dat in deze vreselijke zaak sinds
lang duidelijk positie gekozen
heeft. Een vrij eenzame positie
overigens. We wilden niemand
pijn doen en we vonden het maar
een zure zaak, broeders (want de
blanken in Zuid-Afrika zijn im
mers „stamverwant" en geestver-
want) de les te lezen, die vechten
voor hun leven en het behoud v
een stuk christelijke beschaving.
te komen tot rechtsherstel kant, kon door
aldus nog steeds deze predi-
-oor de niet-blanke i
Bekering
dus nog even door
staand Zuidafrikaans geleerde
worden gezegd: „De grootste zon
de, die een Afrikaner kan plegen
is, zich niet te conformeren". En
enformeren, dit „zich
deze schuldbelijdenis gen", ligt hier dan op het politieke
kan het alleen zijn, om de vraag
te stellen, of wij misschien niet gewoon
de beurt
vlak. En hier staan we weer heel
het verschijnsel
schuld "te het nationalisme, dat
deze medebroeders recent verleden al te bekend is.
bij hun moeilijke bekering z
hebben gehad.
Begrip
Het woord „bekering" lijkt me
Let te sterk. Voor één auteur, uua aia vuirk cJi
prof. Van Selms, van huis uit Ne- als kerk reeds tot schrikwekken-
En dan vervolgt de auteur: Het
Afrikaans nationalisme en zijn
aanhang: de apartheid, zijn voor
als volk
als (helaas!) de
«uw..,. --- - gens toe wordt uuo »cinuuui6u,
pen" ook als de niet-chrlstelijke meeste emigranten, en heeft hij dat het in de apartheid gaat om
21ci1 langzamerhand bij de feiten ket voortbestaan van het blanke
wereld het niet meer begreep.
Vandaar geweigerde stukken ln
christelijke bladen, geweigerd op
materiële gronden. Vandaar chrls- bedoelingen'
telijke televisie-forums met min
der duidelijk geluid dan dat van
lastige stem tot zwijgen gebrachtde V.A.R.A. met zijn
neergelegd of is de „noodzaak'
de apartheid en de „goede
van haar bedrijvers ccu
gaan inzien. Zijn bekering lijkt die
me nu in elk geval het meest ra- an(;
Nestoriaans Christendom
boog niet voor de macht
van de Islam
de „christelijke be
schaving". Het is in één woord
strijd voor Christus. Ieder,
>ns niet wil steunen is een vij-
van Christus en een vriend
van het communisme. Maar in
In zijn artikel „Die Gemeenskap werkelijkheid is. heel onze strijd
rf,. K,.„r. l po£ing to^Sjbeboud tot lede.
prijs. Zolanig wij christendom
en blank Zuid-Afrika vereenzelvi
gen goed1 woord uit gen zjjn wjj de verraders van
h de Christus.
die Heiliges en die Kleur-
VfrSagstuk" laat hij zien hoe
zwaar we met de Bijbel moeten
knoeien om er één goed woc
te halen voor de apartheid
staat en zeker in de kerk.
en we doen dat met ingehouden
Zoals we ook met ingehouden
adem afwachten wat de staat
gaat doen, b.v. met mannen, die
eindelijk de bazuin aan de mond
hebben gezet.
Bisschop Reeves van Johannes
burg (anglicaan) is al verbannen
en Verwoerd en de zijnen hebben
duizend middelen om lastige
stemmen tot zwijgen te brengen.
Maar de lastigste stem is nog al
tijd die van het christelijk gewe
ten. Een enkele maal is er vanuit
Nederland op dat christelijk gewe
ten (en daarmee bedoelen we ook
stellig nog het geweten van Ver
woerd c.s.) een beroep gedaan.
Er is altijd geantwoord, dat we
ons maar met eigen zaken moes
ten bemoeien en eerst eens „tien
jaar in Zuid-Afrika moesten heb
ben gewoond". Moge dit christe
lijk geweten zich dan aan het
doordringend appel van dit boek
gewonnen geven.
Volgens velen is het al te laat.
Het gericht der historie gaat zich
volgens hen onverbiddelijk aan
Zuid-Afrika voltrekken. Toen de
Ninevieten voor de onverbiddelij
ke ondergang stonden, zeiden ze:
„Je kunt nooit weten. We zouden
het nog eens kunnen proberen in
de weg der bekering. God is zulk
een wonderlijk God". Nu, dèt ont
dekten ze wel. Moge christelijk
Zuid-Afrika het ook ontdekken in
dezelfde weg der daadwerkelijke
bekering. Moge Nederland (chris
telijk Nederland) het op die weg
voorgaan.
Overstappenvoor Bethle
hem," o.I.v. ds. A. G. Barkey
Wolf. Uitgave La Rlvière en
Voorhoeve te Zwolle.
De meeste predikanten die in
dertijd meewerkten aan de uit
gave onder recensie van ds. A. G.
Barkey Wolf: „Hoe vindt u dat
er gepreekt moet worden", tieb-
ben een proeve van hun kunnen
gegeven in een kerstuitgave:
„Overstappen... voor Bethlehem."
Acht predikanten schreven korte
pakkende kerstoverdenkingen, die
ver boven de middelmaat uitste
ken. Ze zijn actueel, fris en voor
al bijbels verantwoord en blijven
gelukkig niet steken in het kerst-
sentiment. Het werd een boekje
dat niet slechts geschikt is om
zelf te lezen, maar ook om te ge
bruiken als evangelisatiemiddel.
Aan dit boekje van 80 pagina's
werkten mee ds. A. G. Barkey
Wolf, ds. G. van Duinen, ds.
Barthold van Ginkel, ds. G. N.
en dr. mr. J. A. Vaandrager.
Laudate Domlnum, Beschou
wingen over de Psalmen, door
C. S. Lewis. Vertaald door A.
L. Boeser. Uitgave W. ten Ha
ve, Amsterdam.
Echt een boek van Lewis. Oor
spronkelijk van gedachte, vol diep
zinnigheid in heldere en klare
vorm gevat, alles dienend tot be
ter begrip van de Schrift, en de
oand ermee meer levend en inni-
makend. Hij schrijft dit boek
ïewel hij op ander gebied een
^hebbend man van weten
schap is als een leek voor le
ken. Maar dit kan ook winst zijn,
meent hij. Twee schooljongens
immers kunnen moeilijkheden
met hun huiswerk soms beter sa
men oplossen dan met hun le
raar. Deze ervaring doet hem vrij
moedig schrijven als de ene ama
teur voor de andere. We zijn er
wel zeker van, dat niet alleen
„amateurs" dit boekje dankbaar
zullen lezen.
Geweten
Geen vermenging
Prof. Du Plessis, die schrijft
over „De Nieuwe Tijd en onze
Christelijke Roeping", praat nog tot nu toe om redenen
wat idealistisch. We moeten, al- wichtigheid maar gezwegen heeft
laatste artikel over de
kerk tegenover de staat consta
teert dr. G. J. Swart, dat de kerk
dus deze auteur tegenover de
„zich gevoegd". De els der
niet-blanken wat minder egoïs- gehoorzaamheid aan de overheden
De bijzienden
■ETHIOPIË, een uitgebreid
J-< bergland met toppen van
meer dan 4000 m, rijst uit de ^oeft hier
woestijnen van equatoriaal Afri
ka op, als een eiland in de zee.
Overal rondom dit onzagg^elijk
grote land is het een hitte-oven
(denk alleen maar aan de Ro-
voor en ook traden de herders
Efratha ten tonele. Nu, je
even een stal te
werd. In Nederland moge
terse herder een wonderlijke fi
guur zijn, voor de jeugd hier wa
ren de herders van de kerstge-
de Zee), in Ethiopië zelf, dat schiedenis hele gewone
grotendeels
andere koningen der aarde of dat
hij imperialistische neigingen zou
hebben. Er wordt alleen mee uit-
gedrukt, dat hij staat boven de
paar duizend uit hun omgeving. Men kan zich vorsten van Ethiopië, de mach-
an Zion, Koning der buitenwereld en de eeuwe
Keizer van Ethio- bleef de christelijke kerk
vestigd. Dit is het wonder van
Dat hij zich Koning der Konin- Ethiopië. Het bleef steeds onaf-
gen noemt, wil niet zeggen, dat 4 steeds
hij zich verheven voelt boven de cnristenjK.
Versteend
meter hoog ligt, heerst een gewoon verkleden i
het i
dende zon, 's nachts en ook
's avonds fris tot koud. Loop je
overdag in tropische kleren,
's avonds trek je wat warmers
aan en 's nachts kruip je heer
der honderden her
ders, die hier lopen. Bij Wijze van
de herders
tige grondbezitters van hele pro
vincies,- die in de afzonderlijke de
len van dit zeer grote land nog
dictatoriaal over hun „pachters
van onderdanen" heersen.
Ie nadruk wordt alleen gelegd op vraag
de goddelijke natuur van Christus.
En daar zijn menselijke natuur
volledig opging in zijn goddelijke,
is de kerk versteend, alleen prics-
moet toch geen integratie ko
en, want vermenging van twee
meer „rassen" schijnt toch op
ten wij de niet-blanke mens maar
helpen, zijn „eigensoortigheid" te
behouden en te ontwikkelen.
Of die mens dat wil is een open
dunkt me, wil betogen, dat deze
situatie inmiddels is aangebro
ken, en we kunnen nu slechts af-
NEGERWIJK IN SOPHIATOWN
Alleen maar minder egoïstisch zijn
tegenover hen?
IZAN IK meteen m'n verhaal vervolgen? Me dunkt, ik moet
me onderbreken ter wille van bepaalde lezers. Ik sta
voor een speciale moeilijkheid: ik weet niet precies hoe hen
aan te duiden. Ik heb 'n moment gedacht over de naam
dorpelingenmaar die voldoet niet omdat deze mensen
evenzeer in de stad als op het land woonachtig zijn. Daarna
heb ik de titel „overjarigen" .overwogen maar wie wil zó
aangeduid zijn? Laat me hen dus „de bijzienden" noemen. Ze
onderscheiden de dingen niet meer zo scherp. Ze denken dat
alles bij 't oude is gebleven, terwijl er ingrijpende verande
ringen plaatsvonden.
Ginds lopen ossen over het
graan op een dorsvloer in het
lijk onder de dekens. Écn apart veld' even verder «Ie lk een
land onder de Afrikaanse lan- vrouw ta dc ulml h"
Deze feodale vorsten staan de ~'v 1'iT?
vooruitgang van deze staat m„B.
.SaHEJd«e binnenlanden dan al duiz,
terwijl het kaf
re steppen.
heb je
Ethiopië heeft eeuwen lang in Ourla ctsst
eenzame isolatie geleefd. En leeft wuuo sidcii
2f tT^SS^JSSSSJSS ne^p^Tand. STMTS'
zulk een prachtige titel hebben
nog zo'n moedige, knappe, bij het
volk zeer geliefde vorst zijn,
juist door de „koningen" van wie
hij de koning is, kan hij vaak
niet doorzetten wat hij wel
graag zou willen doorzetten om
zijn volk te verheffen en in een
nieuwe tijd te laten meespelen.
Staatskerk
den zien lopen met
kruisje om de hals, teken
christen-zijn.
eigensoortig
heid bestaat is al
evenmin duidelijk.
vertradïtionali- Zou het, zo kan
men vragen, niet
eens goed zijn, die
vragen éérst eens
goed door te pra
ten? Wanneer Du
Plessis meent, dat
„het beginsel der
eigensoortigheid
door.het onbegaanbare
te bergland, waar elk spoor van
een weg ontbreekt (er is in heel
het land
weg en dan nog wat grindwegen),
leeft de grootste
van de 19 miljoen
gezonderd van de overige wereld,
ook afgezonderd van de eigen ver
dere omgeving.
Men leeft er dan ook nog pre
cies zoals 3000 jaar geleden ten
tijde van de koningin van Sheba.
Als je hier maar even buiten de
bewoonde wereld komt, buiten
Addis Abeba, of buiten de suiker
onderneming op
Wonji, is het alsof
je zomaar in de
dagen van het Ou
de Testament ver
plaatst bent. Over
al oud-testamenti-
sche mensentypen,
lopend met een
lange stok. Semie-
haardos. Daar zie
je herders achter
hun grazende koei
en lopen, alsof het
de herders van
Abraham en Lot
zijn. Ook de hui-
^het oude Ka-
Kerstspel
Op de avond vóór
Kerstfeest voerden
de kinderen van de
Hollandse school te
Wonji een kerst
spel op. Bethle-
bems stal kwam
weert een historie
3000 jaar te hebben, -
afgebroken linie van koningen, die
Maar dit
is er in dit land ook keizer staat i
eeuwenoude kerk, de Amerikaanse
Ethiopisch Orthodoxe Staats- wel toe onderwijsdienst
Zowel protestantse zending als
roomse missie zouden onder deze Scimiftuurlïjk*
bevolking gaarne willen werken moet ik erkennen,
om nieuw-evangelisch leven in dat ik er in mijn
deze verstarde, oud-traditionele bijbel niets van
kerk te blazen, maar meer le- kan vinden. Ik
vend te maken naar Gods Woord, dacht ook eerlijk,
streng verboden. De dat de bijbel wel
kort
afhankelijk van het patriarchaat
Alexandrië en heette
iets beters te doen
Zweedse zending had dan zich met
dergelijke zaken
bezig te houden.
Ik geloof, dat de
meerderheid gjn van sheba. Zo heeft keizer Koptlsche kerk. Maar 5
Haile Selassie dan ook de titel:
„Uitverkorene Gods, Overwinnen
de Leeuw van de Stam van Ju-
Keizer Haile Selassi bezocht
ons land Rest hem nog de tijd
om de macht van feodale vorsten
te breken en de noodzakelijke
hervormingen in te voeren
nog dische dienst onder zijn volk uit
te oefenen, maar de directe evan-
gelie-verkondiging is hun verbo- auteur, die op hem
j -K. a _i_ j i volgt, ds. M.
Reeds in het midden van de
vierde eeuw werd in Ethiopië het
christendom als officiële gods- ncuciiaill!c,a 11CI
viehSt fTfïïH Eenh roman.tisch verkondigd, oud-
verhaal, dat historisch goed AUI
fundeerd schijnt, vertelt hoe dit aVondmaal
het christendom tot Daarover nog
den. Eerst als er door hun
dische en onderwijsdienst een
roomse of protestantse kerk zou
ontstaan, mag men in die kerk het
evangelie prediken.
Nu heb ik in dit land een groep Kerk in 'Suid-Afri
Nederlanders het kerstevangelie ka" geeft hij
njeuwjaar ge.
Redelinghuys
wel met mij eens
is. In zijn verras
sende artikel „Die
vierd, kinderen gedoopt, het die
mogen bedienen,
in een volgend ar-
situatie-tekening,
in eerlijkheid
duidelijkheid
niets te wensen
overlaat.
Bekering
Een Syrisch koopman legde met
z'n handelsschip ergens aan de
kust van de Rode Zee aan, om
water in te nemen. Hier werd hij
overvallen door rovers. Alle
scheepslui werden gedood, behalve
twee christenjongens, prachtige
knapen, Aedesius en Trumentius.
Zij werden de vertrouwde slaven
van koning Ezana. Ze kregen DOOPVONT
grote invloed in het rijk. Trumen
tius mocht de koninklijke familie
bekeren tot het nieuwe geloof. La
ter werd hij door de patriarch van
Alexandrië geordend als de eerste
oisschop van Ethiopië. Deze pa
triarch was niemand minder dan
de bekende Athanasius, wiens ge
loofsbelijdenis vele christelijke
kerken in de wereld, roomse en
protestantse, aanvaardden en ach
•er in onze psalmboekjes staat.
En nu het wonder, het wel zeer
aparte van deze Koptische Kerk
Toen alle omliggende christelijke
landen, heel het christelijke
Noord-Afrika, successievelijk
overging tot de Islam, bleef het
christelijke Ethiopië als door een
zwaar gordijn gescheiden van de
Uit de praktijk van een
MAATSCHAPPELIJK
WERKSTER
lijk, want i JHRRHHIH
bejaarde, kinderloze weduwe.
Van tijd tot tijd komen we met
haar in aanraking. Ze woont
nog altijd in hetzelfde eigen
huis, waar ze meer dan zeventig jaar geleden geboren werd. Dat
huis was destijds een royaal herenhuis op, wat men noemde,
voorname stand. Later zijn de benedenverdieping waar zij
resideert en de bovenetage van elkaar afgescheiden. Twee
mensen hebben tenslotte niet één heel herenhuis nodig, en boven
dien vonden ze voor de vrijkomende ruimte goede huurders:
mensen van hetzelfde slag als zij, die ook de deftigheid minden.
Die beide families werden intiem bevriend en ze zijn dat nog.
En hun bijziendheid maakt dat ze in de mening verkeren dat ze
T~)E Singel heeft z'n grandeur verloren. De herenhuizen van
weleer zijn allemaal in tweeën gehakt, en toen opnieuw in
tweeën. Sommige zijn daarna weer tot 'n geheel samenge
voegd en doen dienst als pensions, die evenveel gezinnen her
bergen als er vertrekken of vertrekspartjes in 't pand beschik
baar zijn en dan nog vaak zijn die gezinnen geen gezinnen
in de ware zin des woords. Andere woningen werden verkapte
huurkazernes. Weer andere staan op instorten. Maar de lieve
weduwe en haar lieve bovenbuurtjes hebben daar geen flauw
benul van. Steevast betuigen zij dat ze toch op zo'n nette stand
zitten. Alleen beginnen ze steeds meer te klagen over het vele
vuil dat er in hun tuintje gedeponeerd wordt. Maar dat vuil
schrijven ze toe aan de „achterbuurt" achter hun riante heren
huis. En ze beseffen niet dat de rommel afkomstig is d
Ds. W. Barnard in het blad „In de Waag
schaal" n.a.v. het liturgisch centrum van de
Rotterdamse St. Laurens:
Allerlei versiering onder en boven liet doopvont is
toegestaan en is ook toegepast. Maar niet in het
vont, Dat is een barre schoot, een bloot bekken, een
dal, een oerschelp, de zee waarvan geschreven 6taat,
straks op de nieuwe aarde, dat zij er niet meer is.
De doop gaat voorbij. De tafel blijft, het avondmaal
van de bruiloft is eeuwig. Dat betekent in onze le
venstijd, dat het voortdurend wordt herhaald. Maar
de doop gaat voorbij, de zee was niet meer, wij
worden eenmaal herboren. Het doopbekken is als
de schoot van Sara. Er treedt een wonderbare ge
boorte op. Dat kan daar niet worden verbeeld.
Waar liet gebeurt, gebeurt het alleen maar. Óveral
elders mag en moet bel verbeeld worden.
ANTICHRISTELIJKE OECUMENE
Ds. A. v. d. Kooij uit Noorden in het „Gere
formeerd Weekblad" (uitgave Bout) legt ook de
nadruk op de „achterkant" van de oecumene
die we vaak vergeten:
Indien wij tenminste nog bij de reformatorische
leer willen blijven en niet heimelijk de genezing
van alle noden en wonden der Kerk verwachten van
de door velen zo begeerde eenwording der kerken,
waarin de argelozen een herstel van bet „Lichaam
van Christus" zien, waarbij zjj vergeten te bedenken
dat ook voorzegd ds een herstel van de doodwonde
van het beest (Openb. 13).
OIIGEL INWIJDEN
D. W. L. Milo irf^het geheel vernieuwde en
verbeterde blad „Organist en Eredienst" wil
niet weten van het inwijden van een orgel,
maar spreekt liever van ingebruik nemen. Hij
schrijft:
En als we de zaken zo op de keper nemen, dan
moet eigenlijk niet het orgel gewijd worden, maar
de organist. Die organist moet een mens zijn, die
wedergeboren uit het Woord, gewassen in dc Doop
en gevoed uit liet Avondmaal zijn gaven en instru
menten gewilliglijk en met vreugde ten nutte en ter
zaligheid van zijn broeders aanwendt
i één tel te ontdek-
TK denk ook aan keurige kerkelijke mensen, die even hardnek-
J- kig vasthouden aan 'n schone droom. Soms schrijven ze dat
ze mijn stukjes toch echt niet volgen kunnen: wat gaat hen dit
alles aan vragen ze! Ze leven in de mening dat in hun kerk
alles volmaakt in orde is: dat alle kerkgangers hun geloof even
diep belijden als beleven; dat alle jeugdige doopleden van
vreemde smetten zijn vrijgebleven; dat in hun kring de zonde
op de kansels scherp onderkend en in de praktijk streng geme-
Ik denk tenslotte aan nog anderen, die me van tijd tot tijd
gebruikte goederen aanbieden, speciaal ten dage van de schoon
maak. De gekste goederen, variërend van gammele wastafels,
e-bontmantels-met-mot en wormstekige nachtkastjes
i bij voorkeur ongereinigde r
tot geblutste ondersteken c..
de draad versleten lijfgoederen of breukbanden. Ze verwachten
ÉgÉjtjMn persoonlijk en juichend zal komen afhalen c
COMS plaatst het leven dan plotseling scherpe lenzen voor die
hJ bijziende ogen. De lieve weduwe ervaart dat in 't heren
huis nevens 't hare waar zoveel meisjes wonen de heren slechts
5 in 't huis i
5 voddenkoopman 1
d cent biedt en die adviseert om de gemeentereiniging op"te~bel-
g Maar 't meest ontdekkend zijn de nieuwe woonwijken. Daar
zien ook de blinden. Daar worden alle rangen en standen van
weleer dooreengehutseld. Men kan ook Kohlbruggiaans zeggen:
g „op één hoop geworpen". Of bijbels: dat er geen aanzien des
c persoons is. Of met de catechismus: dat we allen gelijk zijn.
En dat is dan het grote winstpunt der nieuwe woonwijken!
WIJKPREDIKANT.
