Kerst eeri eetfeest?
Open briel
Ideetjes, wenken
en tips voor Kerst
Van het samen tafelen
kan wat uitgaan
TAFELEN „een kunst apart'
j HET BAD-BED IN
6
KERSTBIJLAGE 1960
,,Weet u wat we nou tegen Kerst hebben? 't Is zo n
eet-feest. Het lijkt wel of je pas goed het Kerstfeest kunt
vieren als je niet z'n allen rond de tafel zit. Ha fijn
Kerst lekker eten Ze meenden het echt. die
paar jonge mensen met wie ik het een tijdje geleden
overigens zonder enige aanleiding zo maar over die
twee decemberse hoogtijdagen had. En daar sta je dan
als huisvrouw met je zakjes hazelnoten, je paar flessen
wijn en je blikjes vruchten al in gelid in de kast, omdat
het anders die zaterdag vóór de 25e zo'n hoge rekening
wordt. Een eet-feest zo'n opmerking komt op ons
huisvrouwen neer. omdat wij het immers zijn, die ons
juist met de Kerst vaak extra inspannen om man en
kroost en eventuele gasten iets anders dan anders voor
te zetten.
Ik heb me met m'n hazelnoten
en m'n wijn na die kritiek toch
niet al te schuldig gevoeld. Dit
temeer, toen ik dezer dagen eens
over die Kerstmaaltijd sprak. Als
je dan hoort hoeveel vreugde en
vooral hoeveel wederzijds begrip
en het elkaar wat beter leren
kennen aan een gezamenlijke
maaltijd verbonden kunnen zijn.
ga je je bijna nóg meer inspan
nen om die aparte sfeer ook in
eigen huis accent te geven. Allen,
en dus vooral de jongere mensen,
die maar kritisch kijken naar
een Kerstdis, zou ik vandaag wil
len zeggen: u had eens in Wasse
naar of in Rotterdam moeten zijn.
U had eens in het Wassenaarse
Deylerhuis temidden van die bij
na tweehonderd anderen plaats
moeten nemen op een stoel aan
een stemmig gedekte tafel of u
had in dat Rotterdamse clubhuis
van de Jeugdhaven aan de Ma-
thenesserlaan die groep van onge
veer twintig vrouwen in haar
meest feestelijke japon eens aan
de soep moeten zien zitten. Nu
weet ik wel: er is een heel ver
schil tussen die maaltijden daar
en de vetgemeste kalkoen met de
in kristallen glazen fonkelende
wijn aan menige Kersttafel, om
van de keurig in het zwart gesto
ken en geruisloos bedienende o-
bers in de vele restaurants met
hun speciale Kerstmenu maar
niet te spreken. Daar gaat het
me echter vandaag op deze spe
ciale vrouwenpagina in ons Kerst
nummer niet om. Wat ik zo graag
zou willen beklemtonen is. dat er
van dit samentafelen iets kan
uitgaan, thuis, maar ook buiten
de deur. als tenminste de geest,
waarin je op dat moment bij el
kaar bent, maar goed is.
Los zand
De Wassenaarse predikant, die
drie jaar geleden mede het ini
tiatief nam om in zijn wijkge-
meente Kerst voor te bereiden, met
o.m. een gezamenlijke dis. zei het
zo: ..We leven in deze tijd vaak
als los zand naast elkaar, 't
Schijnt zelfs mode te zijn te kun
nen zeggen: „Mijn buurman? Ik
zou zelfs niet weten hoe zijn
naam is". O. wat zijn we toch
tegenwoordig gesteld op onze
..privacy", hét woord dat het op
het ogenblik overal uitstekend
doet. Nu weet ik wel. dat in ons
overbevolkte land die privacy ont
zettend belangrijk kan zijn. Maar
aan de andere kant kan het zo
bijzonder veel waarde hebben dat
bepaalde, vaak onbewust verbro
ken verhoudingen, weer worden
hersteld. Kerst is daar een mooie
tijd voor. Alleen heb ik en dat
wil ik u eerlijk zeggen wat te
gen èl die Kerstfeestvieringen.
Die vereniging houdt een Kerst
avond. die club ook. hier komt
men bij elkaar en daar zie je ze
ook bij de kaars zitten. De dus
reeds bestaande groepen en
groepjes komen op zo'n manier
toch niet nader tot elkaar. En
juist daarom vind ik het zo bij
zonder fijn. dat we een enkele
dag voor Kerst ons s&men in
een goede sfeer kunnen bepalen
bij wat toch voor ons allemaal
het belangrijkste in dit leven is:
de geboren Christus. En wist u
dat dit gevoel van saamhorigheid
door het met z'n allen om de
Kerstmaaltijd zitten een aparte
bekoring heeft?"
Zó gezellig
De leden van de Rotterdamse
moederkringen, met wie wij ook
wat praatten, drukten zich wat
anders uit. Dat is logisch, omdat
voor menigeen van haar. die sa
men met mannen en kinderen, de
grote Jeugdhaven-familie vormen,
het Kerstfeest pas weer inhoud is
gaan krijgen, toen zij, juist dóór
die Jeugdhaven in contact werden
gebracht met Hem. die zij een
beetje uit het oog waren verloren.
..'t Is zó gezellig. Verleden jaar
hebben we het ontzettend fijn ge
had. Ik zei nog tegen de domi
nee. die toen de soep opschepte:
hé. denkt u een beetje om a'ie ge
haktballen. allemaal even veel
hoor. En laat ik er nou een paar
extra krijgen, zo maar voor de
grap natuurlijk. Maar 't mooiste
uren bezig met het klaar maken
van de broodjes, terwijl er intus
sen voor werd gezorgd, dat het
gehuurde bestek een plaatsje
kreeg. Als men met zo'n groepje
dames de gastvrouw is voor zo'n
kleine tweehonderd gasten, wordt
het begrijpelijk dat er heel wat
aan vast zit eer het openingsge
bed kan worden uitgesproken.
Liturgie
van de hele avond vond ik toch
de vertelling, daar kan ik nou wel
uren naar luisteren. Dat de Hei
land ook voor jou is opgestaan en
zo geleden heeft". Ze haalde ze
een beetje door elkaar, de erkend
christelijke feestdagen, maar het
uitgangspunt van de Wassenaarse
predikant én deze mevrouw uit
een van Rotterdams zijstraten
was hetzelfde: samen blij én bij
elkaar zijn in een goede harmo
nie. omdat er reden is ons alle
maal oprecht te verheugen.
Wat er aan vast zit
Dat, om weer praktisch te wor
den. er wel heel wat komt kijken
bij maaltijden, laat zich raden.
Maar de ongeveer twintig dames,
die samen in Wassenaar een
kring vormen en die de organi
satie van deze Kerstvoorberei
dingsbijeenkomst voor haar re
kening nemen, doen dit werk met
bijzonder veel plezier. Drie da
mes zorgden er voor de soep. die
kokend heet in grote gamellen
naar het Deylerhuis werd ge
bracht. Anderen dekten weer de
tafel, waar zij veel zorg aan be
steedden. Zo is men b.v. vorig
jaar afgeweken van het bekende
rood-groen met de klokjes om
eens een andere kersttafel te
kunnen brengen. Op een onder
grond van wit waren donkerge-
tmte dekservetten neergelegd,
die het bij de kandelabers uit
stekend deden. Dan was men ook
UIT de brief die Ik de vorige
maal aanhaalde. Is nog één
vraag onbeantwoord gebleven, en
dat Is eigenlijk een heel mooie
vraag co vlak voor Kerst. Het
gaat over kinderen aannemen en
ik laat de briefschrijfster even
aan het woord: „Het viel mij op
toen u een tijdje geleden over
aangenomen kinderen schreef,
dat het kind In kwestie bijna al
tijd van jezelf moet zijn. Ik be
doel: door adoptie, voor altijd bij
je. Kunnen wij dan zo weinig
waarachtige liefde opbrengen dat
wij niet in staat zijn een kind
voor een kortere of langere tijd
goed te doen. te verzorgen, aan
dacht en liefde te geven die het
om een of andere reden thuis
moet missen, en het dan later
weer af te staan? Moeten wij als
het ware altijd „waar voor ons
geld" hebben? Zien wat er van
terecht komt?
IS het niet bekrompen als wij
wel een kind willen aannemen
als het helemaal van onszelf kan
zijn net of wij ooit een wezen
lijk bezit hebben, zelfs niet onze
bloed-eigen kinderen' maar
niet wanneer er maar een kansje
is dat het ons weer ontnomen
wordt?" Tot zover de schrijfster.
Er zit veel waars in die ge
dachte, al moet vóór alles wél
worden gezegd dat men de vraag
nooit algemeen mag stellen.
Want een kind in je huis en in je
nart opnemen, of dat hart nu leeg
is en dat huis stil. of allebei even
vol en rijk. eist altijd waarachti
ge liefde. Het is niet zo dat de
liefde „die niet kan afstaan" een
mindere is dan die die het tijde
lijke van dit alles ziet. En dat
komt omdat je nooit het ene ge
val met het andere kunt vergelij
ken. Ik ken genoeg mensen die
eens een tijd een kindje in hun
gezin verzorgden, b.v. als de moe
der ziek was en de kinderen el
ders ondergebracht moesten wor
den. Zij gaven dan meestal de
stoot aan deze hulp in de gemeen
te. namen de meest bewerkelijke
de baby. en dan volgden vanzelf
andere hulpvaardigen voor de
rest van het gezin. Was de moe
der in kwestie dan weer tegen
haar taak opgewassen, dan gaven
al deze pleegouders met het ge
lukkigste gezicht van de wereld
hun tijdelijk kind terug.
MAAR ik ken door deze ..Opcr
Brier* ook ouders wier hart
breken sou als zij hun aangeno
men dochtertje zouden moeten af
staan. Hebben zij daardoor een
lelijke, bezitterige houding aangc-
In de Jeugdhaven had men ook
de handen vol. In tegenstelling
tot vorig jaar. toen èlle moeder-
kringen tijdens een Kerstfeestvie
ring bij elkaar kwamen, vierde
men nu de Kerst per groep. Ook
hier vormden soep en broodjes
het menu. en evenals in Wasse
naar. stond na afloop van de
maaltijd ook een Kerstliturgie op
het programma. Verder kon men
in het Deylerhuis Otto Sterman
beluisteren.
Kerstfeest vieren met de na
druk op vieren. Misschien zijn in
andere plaatsen van ons land de
afgelopen dagen eveneens men
sen bijeen gekomen om dit mede
door middel van een maaltijd te
doen. Ook in ons éigen huls kan
die maaltijd een hoogtepunt vor
men als we er maar voor waken,
dat wat er op tafel komt ons niet
op een bepaald moment belang
rijker voorkomt dan het feit,
waarom we Kerst kunnen vieren.
Wij als huisvrouwen hebben daar
bij een soms tijdrovende, maar
dankbare taak. Alleen al het
klaar maken van de tafel kan
een heel charmant werkje wor
den, maar daarover leest u op
deze pagina meer.
Als we er maar ln slagen van
Kerst geen éét-feest te maken,
r"iar wél een feest, dat ook ons
-t verwarmt, dan kunnen wc er
binnen alleen maar blij om
zijn, dat ons de gelegenheid wordt
geschonken Kerstfeest te vieren.
Ik wens u van harte góede dagen.
Van het samen aan tafel zit
ten kan zoals wij hiernaast
vertelden iets uitgaan. In de
ze sfeer van kaarslicht en den-
negeur. witbepoederde tulband
en geurige koffie speelt de huis
vrouw een belangrijke rol. Zij
is het immers, die er voor zorgt
dat het uiterlijk van de tafel
een bepaald cachet krijgt. De
kunst van het tafelen is om het
maar eens populair te zeggen
„een kunst apart". Een Ingewij
de op dit gebied, de heer J. H.
Reichardt te Den Haag, heeft ons
een klein beetje ln die kunst in
gevoerd en tal van kleine en gro
tere ideetjes aan de hand ge
daan over het gezellig en fees
telijk maken van de tafel.
Traditioneel, maar altijd weer
smaakvol is het smetteloos wit
damasten tafelkleed, waarover
een rood lint wordt gespannen
met hier en daar een strik. Over
de lengte van de tafel komt een
lijn van dennegroen en hulst,
die de vouw accentueert en te
gelijkertijd verbergt. De kande
laars worden met zorg in een
hoekje of in het midden van de
tafel geplaatst en vooral als de
kaarsen worden gekozen in een
kleur, die met het servies har
monieert, zullen ze zorgen voor
een goede decoratie. Inplaats van
groen kan men ook een fraaie
pièce de milieu maken, waar
voor bijvoorbeeld een kerststuk
je kan dienen.
Niet in elke linnenkast ligt
echter een damasten tafelkleed.
Bedenk dan dat met eenvoudig
graslinnen ook heel mooie resul
taten te bereiken zijn. Boven elk
bord hecht men een uitgeknipte
roos of een ander motiefje, die
eventueel uit een paar mooie
lapjes uit de lappenkist geknipt
kunnen worden. Langs de afhan
gende randen van het graslin
nen kan men dan kleinere mo
tiefjes hechten. Zomen wordt
dan overbodig. Ook hierbij zijn
genoeg variaties mogelijk.
Met jute
Wordt het geen echt kerstdi
ner. maar meer een gezellige
kerstlunch. dan kan men voor
de afwisseling eens een gekleurd
juten tafelkleed gebruiken. Het
is geen bezwaar als het jute van
een wat grovere soort is. Ook
nu wordt er evenals bij het
graslinnen niet gezoomd. De
randen uitrafelen gaat niet al
leen vaak sneller, maar *t staat
nog aardiger ook. Eventueel
kan men nog vanuit elke hoek
van het kleed twee diagonale
draden trekken. Lijkt het u niets
dat rafelen, dan houdt u mis
schien wél van een kanten en-
tredeux. die overigens steeds
meer in de mode komen. Een
klein kandelaartje met een kaars
naast ieder bord geeft een leuk
effect.
's Ochtends, nu men voor het
ontbijt meer tijd heeft dan op
de vaak door een hol-en-vliegpar-
tij gekenmerkte „gewone" da
gen. geeft u het Kerstontbijt
een ander tintje door in plaats
van een tafelkleed voor ieder
bord kleine kleedjes, zogenaam
de place-mats te gebruiken. Dien
de ochtendihee dan eens op in
een long-drink glas met een
schijfje citroen en eet het be
schuitje dit keer uit een glazen,
schaaltje.
Het servet
Zo zijn er nog tal van kleinig
heden. die men bij elke tafel
kan gebruiken. En niet alleen op
de Kerstdagen. Het servet is een
goed hulpmiddeltje daarbij. Het
kan op een leuke manier wor
den gevouwen en bij het bord
neergezet. Een waaier, een
boekje, een zakje zijn er voor
beelden van en met een beetje
fantasie zijn de servetten vrij
eenvoudig in zo'n vorm te vou
wen. Met Kerst kan men bij
voorbeeld een takje groen of een
andere op deze dagen afgestem-,
de kleine versiering in het ser
vet steken. Feestelijk is het ook
bij elk bord een menutje neer
te leggen. Kinderen zullen dit
menu maar al te graag tekenen
en als u het vlak voor Kerst
druk hebt. kan deze „eervolle"
opdracht de kinderen een behoor
lijk tijdje „zoet" houden.
Blijf zitten
Ten slotte nog één tip. Het is
voor de vrouw des huizes niet
leuk als ze bij het wisselen van
de gangen elke keer naar de
keuken moet lopen. Zet u daar
om een tafeltje, een theewagen
of, zo u die heeft, een serveer
box vlak naast u met de vol
gende gerechten, die warm ge
houden worden op waxinelicht
jes. Het is veel gezelliger als
de gastvrouw, i.e. de moeder
óók kan blijven zitten.
nomen, zo van: hier zorgen wij
nu voor, en nu is dit ook van ons.
blijf er met je vingers af o
nee. Als je liefde inbrengt, waar
achtige. christelijke liefde, dan
breng je je leven in. En als je
dat uit handen moet geven, dan
geef je een stukje van jezelf weg.
Dat is niet na te meten voor ie
mand die het niet aangaat. Ik kan
er ook niets van voelen Maar als
ik de ontroerende woorden lees
van een moeder van zo n aange
nomen kind. ga ik er iets van ver
moeden. Evenmin kan ik voe
len hoe het is een kind weer af te
staan, bewust, als je het als kin
derloos echtpaar een paar jaar
hebt verzorgd. Ik ken ook zulke
mensen. Een moeder sterft bij de
geboorte van haar vijfde baby.
De man blijft met vier peuters
van zeven jaar en jonger, plus de
pasgeborene, achter. Hij kan hulp
krijgen, maar de verzorging van
de jongste laat te wensen over
Zij. deze mensen. nemen dit
kindje op in hun huis. Het is vier
weken oud als het komt en vijf
jaar als ze het teruggeven aan
het gezin waarin het thuishoort,
cn waar een jonge, flinke, lieve
vrouw de taak van vrouw en
moeder op zich wil nemen. Moei
lijk? Vast. Christelijker dan die
andere ouders Dat durf ik niet
te zeggen. Vergelijken is eenvou
dig onmogelijk.
\OG een geval. Een vriendin
van mij. enige jaren ge
trouwd. nog geen kinderen, hielp,
doordat zij in de buurt wandelde,
bij een woonwagenbrand. Ouders,
een kind van tien dagen, nog wat
klein grut, dakloos. Zij vroeg aan
de nog jonge moeder of zij de ba
by mocht verzorgen O. maar al
te graag. Het was koud, het ge
zin moest voorlopig her en der
worden ondergebracht. Het kind
kreeg de fles en was. alles bij el
kaar. zei de moeder, haar toch
tot last in deze omstandigheden.
Een en ander werd geregeld, en
achttien maanden lang verzorgde
mijn vriendin het jochie. Hij zag
er minnetjes en wat groezelig uit
toen hij kwam. maar als altijd de
den orde en regel, reinheid en so-
oerheid wonderen, en hij werd
ten plaatje' Donkere krullen en
een paar ogen! En toen stond op
een avond de moeder aan de
deur. Ze verwachtte weer een
kindje, en of nu de herinnering
haar te machtig geworden was0
Ze wilde het terug. Zomaar, zei
ze En nu. Mijn vriendin pakte de
kleertjes, de eerste dappere
schoentjes van de kleine vent in.
De vitamine-druppels. De cadeau
tjes van zijn eerste verjaardag.
En daar ging hij.
Na vier jaar zag ze hem weer
toen men haar erop attendeerde
dat de woonwagen in de buurt
was. Een schichtige, wat gore.
magere jongen van bijna zes zat
in een hoek toen zij binnefikwam.
Wel niet met een homp rogge
brood. zoals in alle schreierige
verhalen, maar toch wel zo pot
dicht dal ze geen hand of blik
kreeg
lk kan me voorstellen dat er
iets in je breekt. Dat NOOIT.
NOOIT weer, zei ze. En mogen
wij dat beoordelen als on-christe-
ijk?
Maar dit alles zeg ik niet
om mijn briefschrijfster haar
vraag uit de hand te stoten. Als
of u het fout ziet. Integendeel, u
ziet het goed. Natuurlijk moeten
wij kunnen geven zonder vooruit
te zien. Maar onderschat het
niet! Vrienden van mij namen
zier jaar geleden een Hongaarse
jongen in hun gezin van zeven
kinderen op onderschat het
niet! Anderen verzorgden twee jo
denkindertjes m de oorlog en ga
ven ze dankbaar aan een weerge
keerde. overgelukkige moeder te
rug onderschat het niet. Oor
deel niet. Kijk niet naar wat een
ander volgens u wel eens zou kun
nen doen Kijk niet naar links en
rechts. Maar kijk vooruit. naar
wat er op uw weg komt. en DOE
dat dan. Dat is eigenlijk alles wat
je bij mogelijkheid kunt weten,
wat je zélf moet doen, wat God
van jóu persoonlijk vraagt.
DAT is zó gezegd: wat God van
jóu persoonlijk vraagt
.Maar kóm er eens om", zeggen
mijn briefschrijfsters. als je
avond aan avond alleen zit. aan
huis gebonden met vier kleintjes
en je man loopt vergaderingen af
voor kerk en maatschappij, óók
al. naar hij zegt: omdat God het
van hem vraagt is zo'n huis-
mussenbestaan nu werkelijk wat
je móet doen° en als je ande
ren man en kinderen en een druk.
rijk leven ziet hebben en je zit
zelf bij een oude dame die het
niet zonder je kan stellen maar
bij wie je ondertussen zit te ver
suffen. is dat dan heus wat God
van jc vraagt? En als je. Weet
u wat wij allen doen? Wij roman
tiseren altijd eens anders bestaan.
Hoe vaak heb ik in deze rubriek
al niet moeten horen dat ik.
Christine, dat wel zou kunnen
in 1. dat wat de briefschrijfster
niet kon), dat ik wel vlot zou
zijn, vast' Nu, dat is aardig van
u. maar heus. ik fiets net als u
in dezelfde regen. Wij romantise
ren eikaars bestaan: die zal het
wel beter hebben dan wij. en die
daar leeft veel intenser, en daar
gaat het interessant toe. Kom.
kom, er worden overal aardappe
len gekookt.
'T'OEN de oorlóg in Kprea ons
verschrikte dal deed zij
toch?», vertelde ik altijd een ver
haaltje voor het naar bed gaan
aan de kinderen, en in dat ver
haal namen ouders van andere
kleintjes een Koreaans meisje tot
zich. We noemden haar Keh-loh.
cn alle genegenheid, alle ontfer
ming. stroomde naar dat eenza
me kind. Weet u wat dat was?
Romantiek. Zulke dingen lijken
in je gedachten zo mooi
Vandaag is het een Chineesje
waarmee we begaan zijn, dan
een kind uit Vietnam, uit Thibet,
morgen uit Kongo, uit Algerije
misschien Kinderen genoeg.
Maar als je zusje een baby ver
wacht, en je wéét dat ze erover
|lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll||||||||||llllllllllllllllllllllllllllllll|
piekert hoe het met de twee jong
ste snaken moet als zij naar de
kliniek gaat, Vader en de oud
sten zullen zich wel redden!
ben je dan zo spontaan om te
zeggen: geef ze mij maar een
paar weken. nee, want dat is
niet romantisch. Maar misschien
is het wèl wat God van je vraagt.
Dat kun je alleen voor jezelf we
ten. En dat weet je het best wan
neer je niet naar al de gebeur-
lijkheden, al dit menselijk gemier
en gewroet kijkt, naar wie wèl
wat heeft en naar Wie weer méér
heeft, maar wanneer je ziet hoe
heel je bestaan bij God een kwes
tie is van leven of dood. Of niet
soms. Vindt u het opdringen van
communistisch China, de span
ningen in Afrika, de stroeve inter
nationale verhoudingen belangrij
ker dan de strijd tussen God en
Satan.
DENKT u meer aan wat hier
beneden dan aan wat daarbó
ven plaats heeft. Maar dan is
Kerstfeest voor u romantiek. Dan
is het alleen maar verheven, en
even vergeten dat er zoveel na
righeid is, en allemaal gezellig
thuis, en een paar dagen uit de
sleur. Dan is het voor u niet in
de eerste plaats vreeslijk dat het
Kerstfeest moest worden. Want
dat is het. We zaten hier nu wel
te praten over kinderen aanne
men en kinderen afstaan, maar
eens heeft Eén Zijn Eniggeboren
Zoon afgestaan, voor ons, om ons
als kinaeren aan te nemen. En
waren wij vriendelijk en stroom
de onze liefde naar dat Kind uit?
Nee. Hij werd ons gegeven om
onze nagels in Hem te slaan, om
Hem in Zijn gezicht te honen.
Wij zouden er wel twee keer
over denken om zó ons kind af te
staan voor anderen. nietwaar?
Nee. dat ligt ons niet. Het is ook
niet merselijk het is Goddelij
ke liefde. ALZO LIEF had God
de wereld En dat om die huis
moeder achter de naaimachine,
om die lieve vriendin die op die
oude dame past. om al die mop-
peraarsters. om al die ijdeltuiten,
om allen die pijn hebben en zich
soms alvragen waarom ze hier
nog anderen tot last zijn, om dat
hele armzalige troepje mensen
dat wij met elkaar vormen? Ja.
om ons allen Mens geworden, na
bije Heiland, tastbare Heer. Mens
om ons achter te verschuilen.
Mens tot onze troost. Hoe kan je
bestaan dan leeg zijn als een le
vende Heer daarin woning zoekt?
CHRISTINE
yiNDT u ook, dat in deze laatste week van het jaar
alles in huis een beetje anders is dan normaal? 't
Huishouden loopt niet op dezelfde rolletjes als al die voor
gaande weken en we wijken af van heel wat vaste ge
woontes. Om ons dan in januari weer met enige pijn en
moeite in het gebruikelijke gareel te persen. U zult het
intussen al wel gezien hebben, dat ook uw Blad-Zij een
wat ander karakter heeft, een Kerst-karakter zogezegd,
omdat wij in deze speciale uitgave van 'de krant (in ver
trouwen: elk jaar weer een nummer, waaraan véél zorg
wordt besteed) zo graag willen weten dat het weer Kerst
feest is.
Vandaar ook. dat wij geen tips voor het huishoudelijke leven
van alledag willen meenemen. Op het vertrouwde plaatsje,
waar wij dus elke week van het jaar nu al weer sinds ge
ruime tijd met elkaar anderen de helpende hand toesteken
door het geven van allerlei nieuwtjes en ideetjes, deze keer een
Kerst-hoek. waarin u zo het een en ander tegenkomt, waar
van u misschien juist deze dagen plezier kunt hebben.
KAARSVET
Zullen we eens héél praktisch beginnen en het even over
kaarsvet hebben? Ik wil het genoegen, dat u ongetwijfeld aan
brandende kaarsen kunt hebben, zeker niet bederven. Ze ge
ven vaak zo'n aparte sfeer in huis, die stil brandende
en donkere hoekjes latende kaarsen. We
zouden, zo vind ik 'volkomen in de ban
van deze decemberdageneens wat
meer een paar kaarsen moeten aanste
ken. 't Is toch al zo'n nuchtere tijd met
al die neon en die vaak koel metalen
en wat zakelijke schemerlampen. Maar
goed. na deze wat Kerstgevoelige op
merkingen, maar weer over naar de
eventuele gevolgen van dit intieme licht:
gemorst kaarsvet. Is er ergens zo'n
warme en al gauw hard wordende drup
pel of desnoods complete plek. stollend kaarsvet op terecht ge
komen. laat het dan eerst helemaal hard worden. Met een
niet al te scherp voorwerp brokkelt u het vervolgens zo voor-
zichtig mogelijk van vloer- of tafelkleed, dan wel van uw echt-
S genoots goede pak of de zondagse pakjes en jurkjes van uw
kinderen af. Daarna zult u de strijkplank tevoorschijn moeten
halen om de plek tussen grauw papier met een goed warm
ijzer te strijken. Blijven er dan nog restjes over, dan hoop
ik dat u tri of ether in huis hebt. Met deze vloeistof kunt
u het er vrij gemakkelijk afhalen. Vooral als er gekleurd
kaarsvet is gemorst, helpen tri en ether prima. Als het feest
voorbij is en u wilt uw vuil geworden kandelaars en kaarse-
houders weer netjes hebben vóór oud-en-nieuw, leg ze dan
even in goed heet water, 't Vet smelt dan vanzelf wel. Niet
schrappen met een mesje als uw kandelaars aan de dure
kant zijn, want dan kunt u lelijke krassen overhouden.
ADVOCAAT
Nu we toch piet vlekken bezig zijn: wat zegt u van een advo-
caatvlek? 't Schijnt een burgerlijk drankje te zijn, advocaat
en je kunt het in een restaurant beter niet bestellen, zegt
menMaar tijdens Kerst en Oud cn Nieuw doen die eieren
met brandewijn en wat er nog meer in zo'n fles zit het altijd
nog uitstekend.
We trekken ons dus niets van kriti
sche blikken aan en kloppen er nog
slagroom bij ook! Maar wat te doen,
als u een ongelukje met het glas hebt.
Wanhoop niet en laat het gele goedje
gewoon goed opdrogen. Daarna borstelt
u het meeste er af om wat nog blijft
zitten met warm water, waarin u een
scheut ammonia hebt gedaan, weg te
halen. Ziet u dan nog een vlekje, pro-
jECKjMH beert het dan met alcohol. Zeep raden
wij u voor een advocaatvlek niet aan.
1= Hoe u slagroom moet weghalen? Eerst met glycerine, dat u een
poosje laat intrekken om het daarna met een mesje of zoiets er af
te krabben. Tetra doet dan de rest. Dit alles over vlekken 'en
nog meer) komt u trouwens in Tip-Parade tegen U ziet het.
zelfs vandaag komt die parade onze pagina nog op marcheren.
OP DAT MOOIE LAKEN
Bent u bang, dat er op uw mooiste witte tafellaken ook nog
5 een paar druppels rode wijn terecht komen of dat er zelfs een
H glas vol met deze drank wordt omgesto-
ten met een „zoiets overkomt ons nou
altijd"? Keer dan gauw het zoutvat over
de rode vlek om en zorg dat de wijn
volkomen met het fijne zout wordt be-
strooid. Na het eten de plek even door-
gieten met warm water. Zo'n wijnvlek
in kleding kunt u het beste zo spoedig
S mogelijk met warm water behandelen.
Daarna betten met alcohol. Bij de grote
wasbeurt kunt u tenslotte ook nog het
tafelgoed met zachte zeep insmeren en
het eventueel bleken met 3 procent waterstofperoxyde.
En hierbij wil ik het wat vlekken en morspartijen betreft
maar laten. We zouden nog van alles over koffie, vruchten en
sappen, gezichtspoeder op uw mooiste japonnetje enz. enz. kun-
nen vertellen, maar we willen u niet langer ontmoedigen met
de gedachte wat er allemaal gebeuren kan
SAMEN BEZIG ZIJN
Daarom liever een gezellig overstapje naar „met de kinde-
len bezig zijn op b.v. Tweede Kerstdag of op een regenach
tige middag in de Kerstvakantie. Ouderen vermaken zich meest
al wel maar het zijn vaak de kleinere én schoolgaande kin
deren. die graag met vader en moeder of de tante waar ze
logeren, iets willen ondernemen. Twee spelletjes geveii we even
door, eentje voor een grotere groep meisjes en jongens en een
tje voor een kleiner clubje.
Eerst maar de grotere groep, waarbij het aankomt op een
„niet leageren wat voor heel wat kinderen een behoorlijke
opgave kan betekenen. U verstopt een of ander niet al te groot
voorwerp (b.v. een vingerhoed, een ring of een lepeltje) op een
niet al te opvallende, maar wel zichtbare plaats. Alle kinderen
zijn dan de kamer uit 'en wachten in
de gang of hal op het seintje „Kom
maar binnen' Als de kinderen weer in
de kamer zijn moeten ze de vingerhoed
zoeken, zonder iets overhoop te halen.
Ze mogen dus alleen maar lopen en na
tuurlijk goed kijken. Wie het voorwerp
ziet mag niets zeggen en ook niet laten
blijken, dat hij of zij weet, wóar die
ingerhoed of dat lepeltje zich bevin
den. Het kind mag alleen gaan zitten.
Het zal u opvallen, dat het vrij moeilijk
is voor de kinderen na de ontdekking hun mond te houden,
't Leukste is als ze proberen na hun ontdekking nog eventjes
zoekend rond te lopen om dan pas ongemerkt te gaan zitten.
Wie het laatste zit is de verliezer.
EN MAAR ZOEKEN
Voor een wat kleiner groepje fanders wordt het zo'n drukte
in huis» kunt u het volgende spelletje kiezen. Meestal zijn er
wel wat oude prentbriefkaarten in huis.
die u voor dit spel nodig hebt. Anders
neemt u een paar gekleurde platen uit
een of ander tijdschrift. Per speler
wordt één kaart of één plaat gekozen
Deze worden in vier gelijke stukken ge
knipt Een van de vier stukjes houdt
men achter en de andere strooit men
door het huis op zichtbare plaatsen, zo
als trap. gangen en kamers, kortom,
waar u maar wilt. Eén persoon fungeert
als de verzamelaar. Hij (of zij) blijft
op een vaste plaats zitten of staan en geeft alle kinderen een
stukje briefkaart or plaat. De bedoeling is, dat de kinderen de
drie overige stukjes, die bij dat éne gekregen stukje passen,
opzoeken. Wie het eerste de briefkaart of de plaat bij elkaar
heeft, is de gelukkige
Weet u tenslotte waar u vooral meisjes uren mee bezig kunt
houden? Met de nieuwste „ketting-mode". U heeft er een stel
gekleurde plastic llmonaderietjes voor nodig, die de kralenrijg-
ster eerst In kleine, gelijke stukjes moet knippen om ze daarna
aan een draad te rijgen. Ze zijn vaak zo trots als pauwen met
zo'n „Indianen-slinger".
j| We besluiten met nog eén ideetje voor een onverwachts lo-
geetje Blijft er een kind slapen bij oma of tante en is er geen
bed voor dat logeetje, denk dan eens
aan het bad (zo u er een heeft). Flink
wat dekens er in en als het kind „naar
bed toegaat" erop. de kraan goed met
een doek omwikkelen (voor eventuele
stootpartijen) en u hebt een behoorlijke
slaapplaats voor de kleine logee, die
vast verguld zal zijn met zó'n „bed".
kilhuiliinnuliuiininminimiliiiiiiiiiini^
