teSliel
o
LAAT UW ZOON STUDEREN
1
'Ruimte
voor ons....
„0ok een kunót
RUIMTE deze week
SONNET voor ikke
ZATERDAG 10 DECEMBER 196(
e/fe ks.ri.f j
(Uw dochter zorgt voor zichzelf)
i STUDEREN AAN DE KUNSTACADEMIE
VOOR STUDERENDEN
ONZE unieke pagina „schriftelijke cursus
sen" heeft alom in den lande bewonde
ring doen ontstaan voor de verhelderende
wijze waarop Nederlands Enige Onafhankelijke
Jeugdpagina de problemen uiteenrafelde. Het
is daarom, dat wij op deze pagina zullen
trachten onze lezers een beeld te geven van
een andere vorm van studeren. Een vorm met
geheel nieuwe aspecten en ongekende
mogelijkheden. Wij doelen hier op het zg.
„normale studeren".
DEZE pagina is dus speciaal bestemd voor
hen, die op Middelbare School of Uni
versiteit de fundamenten pogen te leggen
voor een tweekamerwoning respectievelijk
bungalow. Doch ook gij lezer, die U in de
stank van Uw krotwoning over deze pagina
buigt en wenend van berouw ,en wroeging
Uw blik laat gaan over de studieboeken die U
slechts inzag om poppetjes te tekenen op de
blanco bladzijden, ook U zouden wij toe wil
len roepen: „Laat Uw innerlijk zuiveren door
de geest van wijsheid die opstijgt uit deze
pagina". Mocht het U te veel worden, stop
dan de reten van Uw tochtige woning dicht
met dit fors-gebouwde zondagsblad (U heeft
het per slot van rekening duur betaald).
STUDERENDEN zullen nu dienen te besef
fen door welke geestesinstelling hun
studiewandel het meest wordt bepaald: Wer
ken voor de dag van gisteren (leest onze
Sonnetten); werken voor de dag van morgen
(leest ons exclusief interview met Prof. Dr. Ir.
J. L. van Soest) of meent gij dat iedere dag
genoeg heeft aan eigen zorgen, ploetert gij
hijgende (en heimelijk) voor het volgende uur?
(leest in dat geval onze Tips voor Studeren
den). Voorts voor ieder waardevolle bijdragen.
Een Pagina Om Uit Te Knippen.
OUDERS van kinderen! (en gij die dat in
een nabije toekonast hoopt te worden)
als gij na lezing nog niet overtuigd zijt van
het nut van studeren (al was het alleen maar
om een verzorgde oude dag te hebben), dan
willen wij U van deze plaats nog een laatste
waarschuwing toeroepen en tevens eindigen
met de gevleugelde woorden van de G.B.S.
(in de vertaling, van B.V.): „Laat als 't effe
kan Uw zoon studeren. Uw dochter zorgt
voor zichzelf."
Niet
meer
naar
school
in
f)AAR zit je dan op de grote stenen trap in het academie- beter te leren verstaan. Ook voor
LS J hen is de Academie voor Beel-
gebouw. De regen klettert zielig tegen het raam alsof ze dende Kunsten. Een opleiding d.e
naar binnen wil. De dorre herfstbladeren plakken vast op voorvelen een nieuwe wereld
tt >pent. voor anderen een stap ver-
de vierkante tegels van het trottoir. Haastige mensen vlie- der in die wereid betekent.
Een wereld die even oud is als
de mensheid zelf. Een wereld
waarin de mensen elkaar beter
begrijpen dan op welk gebied dan
ook. Daarom ook een wereld die
interessant is voor ieder die zich
gen voorbij, een tram tingelt in de bocht. Van beneden uit
de hal klinkt muziek. Nu is het Harry Belafonte die volks
liederen zingt. Morgen andere muziek of misschien een
spreker. In de hal zitten de overblijvers, sigaretten rokend,
brood etend. De echo van een fluittoon verdwijnt schuchter ervoor open stelt, ook al zullen
zij zich er nooit zelf aan wagen.
Het deelnemen aan de tocht
van de kunst door de tijd is voor
velen een levenstaak. Een taak
met steeds nieuwe verrassingen
zowel voor zichzelf als voor an
deren. Daarom ook een taak die
met vreugde vervuld kan worden.
LAREN (ANP) Over veertig
jaar behoeven de schoolkinderen
niet meer ie onthouden wanneer
Floris de Vijfde werd vermoord.
Een elektrotechnisch geheugen in
zakformaat zal dat voor hen doen.
Ook de hulsvrouw krijgt hulp van
elektronische geheugens, die haar
huishoudelijke beslommeringen kun
nen overnemen.
Deze toekomstvisie gaf prof. dr.
ir. J. L. van Soest, directeur van he:
fysisch laboratorium TNO in Den
ne talenten moeten evenzeer ont
wikkeld worden als de grote. Al
was het slechts om bevrediging
te vinden in eigen werk en om
het werk van grote kunstenaars
in het bijna kale plafond.
Daar zit je dan met opgetrok
ken knieën, een schrift erop. Jc
wilt wat vertellen van je eigen
school en van je door je zelf ge
kozen onderwijs. Maar het is
moeilijk om juist over je eigen
omgeving te schrijven omdat je llUI|||||||||||||||||||il|||||||||||JI|!|!i|||||||||||||||
die zelf zo gewoon vindt. Gewoon,
omdat het je eigen leven is, wat
je veroveren moet. Het leven cp
het grote gebied van de kunst.
Kunst, een kant van ons leven,
die. onbewust, toch een gro.e
plaats inneemt. In school, in hu>s.
op straat, in onze boeken, enz.
Overal ontmoeten wij werk van
kunstenaars, grote of kleine. Hoe
zou een straat, een huis eruit zien.
zonder het voorbereidend wark
/an een architect? Hoe zouden
wij diezelfde huizen géreifelijk en
gezellig in kunnen richten zonder
het werk van de kunstenaar?
De mens is zich echter zijn ver
mogens bewust geworden en hier
uit is de behoefte ontstaan om te
scheppen. Ieder mens kent min
of meer een scheppingsdrift, tij
den, waarin hij met plezier en
ijver bouwt aan zijn wereld. De
ze drang is ook bij de kunstenaar
aanwezig, een drang om ziin ze-
het gebied van de kunst is daar
voor groot genoeg. De bouw-, schil
der- en beeldhouwkunst verdelen
in grote lijnen het gebied van de
reële kunsten?
Daarnaast hebben wij de mu
ziek, de dans, de filmkunst, enz
de zg. abstracte kunsten. Beide
iabstracte en reële) kunsten
heersen ons leven: de mode
reclame, decoratie, binnenhuisar
chitectuur. keramiek, enz. Dit pas-
sen van de kunst in het leven dwalen en nooit weet hij of hij
moet echter geleerd worden.
Het is daarom ook geen wonder,
dat de Academies voor Beelden
de Kunsten zo druk bezocht wor
den. Hei is tevens een vlucht in dat verwoest wordt door het on
het ongewone van de kunst. On
gewoon dan. omdat, zodra men
liet over de artist heeft er ge
dacht wordt aan berookte café-
'okaaltjes, baardige mannen en
langharige meisjes. Een sfeer van
existentialisme.
Ilillir
Hij zit altijd achter in de
!{j°® klas met donkere ogen, die on-
heersen ons leven: de mode. de rustig van zijn bock naar het scherp afgetekend tegen de lucht
gjgjuUg v..- u- verwrongen kasteel aan de wand
Deze pagina werd verzorgd door de werk
groep Leiden. Je komt werk tegen van Willy
Belgraver, Caro Buurman, Hans Kreuzen en
Hans Bink. die ook de tekeningen maakte.
Het contactadres van de werkgroep Leiden
is Zocterwoudsesingel 60, Leiden-
De pagina wordt verder gevuld met een
reactie op de onlangs op „Ruimte" gegeven
kritieken en de rubriek van Discofiel.
RËcffEN1
l/LKL
„crnflTrw
De zaek-Minck
Met z'rt allen hebben we ons gebogen
over een uitvoerige repliek op de brieven,
die naar aanleiding van „Ruimte" zijn bin
nengekomen en.... zoals u wel zult we
ten, ook op de pagina zijn meegenomen.
Intussen zijn er evenwel nog wat reacties
binnengekomen, die wij u (en jullie) zeker
niet willen onthouden. Daarom hebben we
besloten volgende week zaterdag (zelfde
plaats, zelfde tijd) nog één keer uitvoerig
aandacht aan deze zaak te besteden. Daar
na wordt de discussie onherroepelijk ge
sloten, tenminste, dat stellen we ons wat
de zaak-Minck betreft voor.... Dus „ou
dere brievenschrijvers", „hartelijke brie
venschrijvers", „hatelijke brievenschrij
vers" en „opbouwende kritieken-brieven
schrijvers" nog zeven nachtjes slapen, dan
zien we elkaar weer in de ogen
het mooi vindt. Het lijkt op een
weerspiegeling in wildgolvend Dlc v«v". Umen die
b zwarte spitsen van steen en die
water van een zwart kasteel vrouw met het zwart-marmeren
profiel? Weer kijkt hij in het ste
nen gezichtje op zolder en het-
weer* zelfde gevoel van toen schiet
t,.- door hem heen en de opwelling
Hij zit altijd boven op zolder dje hem de pop in de hoek deed
£e werken op een kist mei fa- smijten, doet opnieuw de woede
miliepórtretten en het uitzicht in hem oplaaien, de woede om
op de klapperende lakens van wat, onbereikbaar, voor hem ligt
Toch is dit een sfeer die slechts de. buurvrouw. Overal zwerven en hij schreeuwt tot de schim
rond een kleine greep kunste
naars hangt. Een sfeer door ve
len gezocht, maar niet het wezen
lijke van de kunstenaar. Ook een
op het ritme van radio Veronica
uit de hanebalken draaft hij op
zijn paard over de velden, langs
bomen, dorpen en jagende wol
ken aan de horizon. Zijn bloed
hijgt 'n herberg, schuimend
bier. ruwlachende stemmen en
hard schetterende klaroenen uit
de tapkast. In het zwarte duister
van een bos mindert hij vaart.
De lucht is zwaar en zwoel, de
fluisterende stilte maakt hem on
zeker. Dan wijken de bomen en
voor hem doemen de zwarte roer
loze contouren op van een groot,
massief kasteel. Zijn paard stei
gert en staat stil, voor hem ligt
een dikke, ondoordringbare door
nenhaag, het is stil en een enkele
late roos laat bloedrood haar
laatste blaadjes vallen. Achter de
haag ligt een vijver zilver te
glanzen in het maanlicht, twee
blanke zwanen glijden uit het riet
en doen het water zacht rimpe
len. Hoog op een torentrans staat
zwarte silhouet van een
vrouw. Zijn adem zinkt diep weg
in zijn lichaam en hij wordt week
binnen. Is dit nu romantiek"
lijkheden van elektronica en radio
communicatie in de komende veer
tig jaar. Hij hield deze inleiding
ter gelegenheid van de viering van
het veertigjarig bestaan van het Ne
derlands radiogenootschap in Laren.
De toestellen, die nu in gebruik
zijn. zullen over veertig Jaar onher
kenbaar zijn, zo voorspelde prof.
Van Soest. Hij gaf in overweging al
lerlei toestellen en instrumenten van
vroeger en hu in een museum te
zetten voor ze op de schroothoop te
récht komen.
Bovenstaand stukje lazen wij
enkele weken geleden in het Al
gemeen Dagblad. Wij kregen
prompt wilde visioenen over
eventueel aanwezige zonen en
dochters die ons op de vraag
„Heb je je huiswerk al af?" zou
den antwoorden ..Ja pa, kijk
maar in m'n machientje".
Deze nachtmerrie was te veel
voor ons bijzonder on-technisc'i
brein en wij hebben ons dan ook
met de meeste spoed met prof.
Van Soest in verbinding gesteld.
De soep bleek alweer. enz.
Het is nl. per se niet zo, dat het
onderwijs in de toekomst beperkt
gaat worden tot het indrukken
van knopjes en het overhalen van
hendels. Wat het dan wèl wordt?
Wij moeten het ongeveer zo zien.
Ons geheugen, tot nu toe belast
met zaken, die, hoewel belang
rijk. toch een onevenredig groot
deel van de leertijd in beslag ne
men, zal in de toekomst worden
geholpen door een mechanisch
„opschrijfboekje" waarin je dus
bijv. jaartallen, algebraïsche for
mules, logarithmen etc. kunt be
waren.
De tijd en ruimte die hierdoor
vrijkomt zal dan worden opge
vuld met dingen, die wel essen
tieel zijn en tot dan toe niet of
niet voldoende aan liun trek zijn
gekomen. Wij zullen het er nl.
allen wel over eens zijn. dat ons
leerprogramma overladen is.
Deze gang van zaken die een
revolutie gaat betekenen op di
dactisch gebied ziet prof. Van
Soest binnen ongeveer veertig
jaar tegemoet. Een voorspelling
die uiteraard alleen gegrond is
op de wetenschap, die prof. Van
Soest heeft als deskundige op het
gebied van de elektronica; hoe
dit door het onderwijs verwerkt
zal worden is natuurlijk nog een
open vraag. Hoe het ook zij. deze
„geslagen generatie" gaat er niet
van profiteren. Wij zijn ook altijd
het haasje.
Studeren Ik'k Zal nog wel zien
FOTO PETER MOKVELB
Ode aan de leraat
Wat is het heerlijk, aan het aards gewoel ontrukt
In het heelal der wetenschap te zweven,
Je handen stijf in 's leraars hand gedrukt
Aan het patroon van 't weten mee te weven.
En zwijgend in het donker weggedoken
De schemering in 't schoollokaal zien dalen.
Wegdromend achter ogen half geloken.
Te weten dat die steun nimmer zal falen.
O, grijsaard, sluimer nooit, vergeet niet op deeaarde
De jonkheid het patroon des levens vroeg te leren,
Zoals gij zelf van jeugdig onbenul bedaarde.
Vergeet het niet, laat nimmer Uwen ijver dralen,
Dat zij bezield, met hartstocht overladn studeren
En door 't verleden heen naar 't wijde heden dwalen.
Studiezang
zijn schoolboeken, tot in de don
kere hoek waar hij de lijst van
zijn grootmoeder gemikt heeft,
omdat zij geen armen heeft en
kunstenaar, die rich «eheel aan ee„ ne/ stenen gezichtje, dat
Htf» Irnnct ut 11 u'iiHnri mpl 7np r
de kunst wil wijden, met zeer
hard werken. Het komt zeer zeker
niet vanzelf. Slechts de werkelij
ke talenten komen bo,ven de mid
delmaat uit en behalen succes
(hoewel dit soms te laat komt
voor de kunstenaar zelf).
Behalve grote, zijn er echter
ook kleine talenten. Talenten die
wel nooit naam zullen maken en
evenals „de burger" ondergaan in
hem herinnert aan het meisje
dat voor hem zit. een meisje
van staal die achter de vrouw op
gedoken is, in onibeheer&te woede:
„Kom van dat dak af, Willem!"
Zijn stem scheurt de drijvende
stilte aan flarden, de zwanen
slaan verschrikt met hun vleu
gels en het. zilver zinkt weg in de
diepte, de maan schuiLt achter
met blonde, haren en diepe dro- de melkweg, ontsteld over het
mende ogen.
Op zijn schoot ligt open het ge
schiedenisboek. zijn ogen dwalen
af naar de donkere wolken die
langs het zolderraam drijven.
Dirk de Derde! Ridders! Toer-
beeld van de moderne minstreel
bij de doornenhaag. Dan buigt
de ijzeren hand de doornen opzij
en voor hem staat de ridder met
gesloten vizier, zijn vlammende
blikken worden koud weerkaatst
door het metaal. Dan slaat de
ridder langzaam zijn vizier open
de zee van naamlozen. Dit is ech- nooien! Brandende pek over bran- en in een rilling van ontzetting
ter geen tragiek, want ook dê klei- dende muren! Wat een tijd!" En herkent de jongen „vage Willem"
zijn "wiskundeleraar. Hij voelt 1
hoe zijn harnas verroest aan zijn t
lichaam en terwijl de bescher- j
mende pla>ten verpulveren wordt
hij weerloos weggezogen in een
zwarte, bodemloze, matinemati- X
sche diepte. J
Het geschiedenisboek ligt op J
zijn schoot, op de grond ligt zijn
agenda: Engels, Frans, Geschie-
denls en die verd. wiskunde- l
rip. Hij staat op, diept in de don-
kere hoek van de zolder zijn meet-
kundeboek op uit het stof en t
staart zwijgend in hef wijze ge-
zichtje van de stenen iijs. Met de
pop naast zich op dc kist buigt
hij zich zuchtend over de projck- t
tiestelling.
Hoelang nog moet ik zó door 't leven jagen
cn zwoegen onder 's leraars gram?
De grillen van de wetenschap verdragen
Tot ik diep in m(jn hersenen verlam?
Moet ik dan in 't oneindige studeren
Voor 'k eindelijk een huis heb en een man?
Moest ik op school zó nagelsbjjten leren
Dat ik het 's nachts zelfs niet meer laten kan?
Mathilde, sluimer, vergeet je bange dromen
die al je blijde idealen stalen
en als een kille golf je overstromen.
Vergeet het toch! Waarom in je verdriet verdwalen
Tot hete tranen langs je wangen stromen!?
Is studie dwaling? Kan men erger dwalen?
aan schriftelijk
studerenden
De muis, die in de wrede, kille val
zijn angstig lot vervloekt en muiie-rozenkrans-
jes telt
heeft ongetwijfeld, tot de kat hem vreten zal
een beter lot dan ik, door angsten wreed ge
kweld.
Dc vrijer, wachtend op de klok van achten
om hauuf negen reeds gekweld door minnepijn,
heeft toch de hoop dat zij hem nog laat wach
ten.
Ik weet het vast. mijn lot zal onontkoombaar
zijn.
Slechts mij. ellendige, is het onzegbaar leed be
schoren
van senuw; ongans, te beiden in dit aak'lig
oord,
de stonde dat hij mij gaat overhoren.
en wezenloos blijf ik getroffen staren
lot plotseling de bel mijn bange beén verhoort.
Waarmee we dan tevens zijn aange
land op ons uitgangspunt voor deze
brief. Het is ons namelijk uit vele brie
ven en persoonlijke gesprekken geble
ken. dat onze pagina „schriftelijk stu
deren" enigszins mahk ging aan een
zijdigheid. (hetgeen op zichzelf al een
wondermooie vergelijking is). Als wij
in deze brief dan ook een andere zijde
van dit studeren willen belichten is dit
niet om onze vorige pagina te herroe
pen, maar om die mensen, die
a. schriftelijk studeren als de enige uit
komst zagen uit hun benarde finan
ciële toestand,
b. schriftelijk studeerden om hun tijd
produktief te maken (wij denken hier
bijv. aan nachtwakers, militairen en
verpleegsters
c. de propaganda van het goede schrif
telijk onderwijs zagen en zien als hun
levenstaak.
onze verontschuldigingen aan te bieden
voor de al te eenzijdige voorlichting. In
dien wij ergens scherp zijn geweest (en
wij hopen dat zulks Ijet geval is ge
weest) is er maar één categorie die
zich dat aan moet trekken. Die institu
ten namelijk die door middel van gra
tis vulpennen, grammofoonplaten, atlas
sen, woordenboeken en wat dies meer
zij. de serieuze student afschrikken of
hem door middel van inferieure lessen
voorbereiden op een examen waarbij
een diploma wordt uitgereikt dat geen
enkele waarde blijkt te bezitten.
UNION CULTURAL ANTILLIANO
TV/fJ KENNEN ALLEMAAL heel goed de befaamde „schoolavondjcs".
Vy Het meest opvallende van deze kleine feestjes is, dat er nooit iets
blijvends van komt. Gelukkig z(jn er uitzonderingen, die de regel plegen
te bevestigen! Zo werden er op de kweekschool waar Winston Laurens
(20) en „Kleintje" Herrera (20) de lessen met aandacht \olgden, ook
veel voornoemde manifestaties van besloten plezier georganiseerd. Om
nu te kunnen uitleggen, waarom juist deze avondjes wèl tot iets leidden
moet ik vertellen, dat beide vrienden geboortig cn afkomstig zijn van de
Antillen. Op-zich-zelf is dat natuurlijk geen aanleiding tot het welslagen
van feestjes. Nee, juist deze mensen voelden duidelijk de behoefte aan
meer kontakt tussen de Antillianen, die hier via een speciale regeling
studeren en de, zoals zij ze noemen „Hollanders".
Zij richtten gezamenlijk en
met behulp van andere Antillia
nen van andere studierichtingen
dc UNION CULTURAL ANTIL
LIANO op, vertaald door de An
tilliaanse Culturele Vereniging.
Zij wisten voor een toeloop van
medewerkers te zorgen, die fan
tastisch is te noemen: dertig lie
den meldden zich aan! En nu
gaan we ons natuurlijk afvra
gen, wat dat nou met deze ru
briek t* maken heeft! Welaan,
deze groep heeft o.m. een An
tilliaanse Band gevormd. Los
Latinos, die, naar wij mogen
aannemen, binnenkort wel eens
meer in het nieuws zal gaan
verschijnen. Aangezien dit dus
een primeurtje is voor onze
eigen krant nemen we de vrij
heid. er dc rest van het geheel
aan vast te knopen, anders krij
gen we een onvolledig beeld.
Wal is nu de bedoeling van
deze UNION? In het kort het
volgende: begrip te kweken voor
het verschil in opvattingen van
cultuur tussen Nederland en de
West in de brede zin des
woords.
Wat zijn hun plannen? Natuur
lijk heel veel. dat past bij een
jonge en in dit geval enthousias
te organisatie.
Op de dag van de Statuutvie
ring. die op 14 december a.s. in
het Museum voor de Tropen in
Amsterdam wordt gehouden,
neemt deze groep een belang
rijk deel van het programma
in. Verder zullen en willen zij
gaan optreden voor instellingen
voor hoger en middelbaar on
derwijs. 't Aardige is. dat de
groep een volledig programma
brengt tegen betaling van de on
kosten. de medewerkers verlan
gen geen honorarium of iets
van dien aard. Dit zal wel niet
zijn vol te houden, als zij een
maal voor de T.V. verschenen
zijn (zoals ik van ingewijden
hoorde), want dan gaan zij
onder bescherming van een of
andere producent werken. Maar
commercieel in de ware zin zul
len zij wel niet worden. In dit
programma vertonen zij het da
gelijkse leven op de Antillen in
zang. dans en voordracht. Voor
dit laatste verzekerden zij zich
van de medewerking van be
roemde dichters uit de West, zo
als Cees Martina, Elis Luliana
en Cola Debrot. Zelfs Anton van
Duinkerken leverde gedichten
en dan nog wel in het Papia-
ments! Gedanst en gezongen
worden de befaamde Curacaose
Wals, de Mazurka, de meer rit
mische Tomba, de Afrikaanse
Tambu, soms wel modernere
dansen als Cha-cha-cha en Mam-
bo. maar de voorkeur ligt bij de
oudere. Ook de spotzang en
■dans van de Calypso wordt met
zwier gebracht. Dit alles nu,
wordt begeleid door een eigen,
uitstekend orkest, onder leiding
van de artistieke leider van de
groep. Edwin Ayubi, met zijn 24
jaren de oudste uit de groep zo
als ik heb menen te mogen op
maken. De band heeft een merk
waardige bezetting: piano, sax,
viool, elektrische gitaar, timbal
(grote drum), maraca's (rum
ba-ballen) en een soort rasp
van hout. Dit orkest nu werd
pas zeer onlangs gevormd; op
de genoemde Statuutdag zal dit
ensemble voor de eerste keer in
de openbaarheid komen. Het
ligt in de bedoeling van de
bandleider, dat dit orkest ook
apart van de groep zal optre
den, bijv. op allerlei feestjes,
om hiermee ook in de gelegen
heid te komen een groter deel
van het publiek te bereiken.
Toen wij op bezoek wa
ren bij de groep konden wij
het uit den aard der zaak niet
nalaten als rechtgeaarde dis-
cofielen te informeren naar
de platenschat. die de le
den van de Union onvermijde
lijk zouden bezitten. Onbekend
was de verzameling niet, wij za
gen er o.m. onze Sonora Matan-
cera op Seeco, de beroemde Cu
baanse zanger Panchito op An-
sonia en zowaar ook Leo Marini,
ook op Seeco, Zeer vermeldens
waard is de blinde zanger Erse-
nio Rodrigues, welbekend bij de
oudere generatie onder de Antil
lianen, met zijn eigen orkest op
een voor ons onbekend merk en
derhalve waarschijnlijk niet in
ons land verkrijgbaar. Ook was
de Zuidamerikaanse nachtegaal
Pedro Vargas vertegenwoor
digd, evenals het hier onbekende
ensemble Los Diamantes. Al
met al zeer interessant, kijk
eens uit naar de groep Union
Cultural Antilliano en naar Los
Latinos, je zult er meer van ho
ren!
DISCOFIEL
voor de studerende jeugd
Studeer jij op de juiste manier? Of
zet jij 's avonds je wekker op zes uur
en begint 's morgens om zeven uur
nuwachtig te leren.
Leer jij altijd met een vriendin samen
en kennen jullie na afloop eikaars
vriendjes helemaal en de lessen half.
Studeer jij dag en nacht en komen
desondanks de onvoldoendes op je toe
hollen als erfgenamen op een vette er
fenis? Dan studeer jij niet op de goede
wijze!
Fred Schreuder besloot hier iets aan
te doen en schreef het boekje: „Tips
voor de studerende jeugd."
In dit boekje gaat de auteur van het
sympathieke idee uit dat iedereen die
IJver en wilskracht zullen in sommi
ge gevallen niet te verwaarlozen facto
ren zijn.
De schrijver belooft ons veel als wij
zijn raad opvolgen. De pijnlijke mono
loog voor de klas bijvoorbeeld, die door
spekt met gehum tot een woedeuitbar-
ting van de leraar leidt, zal tot het ver
leden gaan behoren.
Je zult goede cijfers halen en korter
behoeven te studeren. Maar dan moet
je zijn raad wel opvolgen natuurlijk
En dat zal niet zo eenvoudig zijn.
De lekkere luie stoel zal met spoed de
studeerkamer uitgewerkt moeten wor
den. Het is beter dat je een pijnlijk ach
terwerk van een harde keukenstoel
krijgt, dan dat je in een zachte stoel
je dromerige ogen welwillend over je
leerboek laat glijden.
De lessen moeten regelmatig geleerd
worden. Het is de bedoeling dat je dat
het hele schooljaar volhoudt.
De radio blijft uit. Achtergrondmuziek
is uit den boze, het leidt je af.
Al die kleine gewoonten, waarvan de
meesten zelf wel weten dat ze niet
verstandig zijn. moeten onverbiddelijk
afgeschaft worden. En daarom denken
wij dat het goed bedoelde boekje van
Fred Schreuder over het algemeen niet
veel zal helpen.
Dit ligt niet aan de schrijver maar
aan de scholieren. Studeren gaat nog net
maar dan ook nog grondig studeren....
