Hoe houd ikal die
vrouwen vast?
OPENBARING
ZONDAGS-
BLAD
een knap geschreven brok geschiedenis
Fabrikant Gilles Dam verzucht dagelijks
iliriiuif Cciftsrljc (Soiimnt
Van de hand van generaal Wilson
ZATERDAG 26 NOVEMBER I960
pR gingen geruchten over een „vijfde colonne", die iets van plan zou zijn, en
het 17de grensbataljon op de Oostelijke Maasoever bij Roermond was daar
om in de avond, die aan de nacht van 9 op 10 mei (1940) voorafging, bij
zonder actief en op zijn qui-vive.
Kort na 1.00 uur 's nachts zag
de dienstplichtig sergeant der
genie, Oele, die bij de gesloten
spoorwegovergang in de Kapel-
lerlaan stond, een troep van on
geveer dertig soldaten, op weg
naar de plaats, waar de hinder
nis in de Kapellcrlaan moest
worden gesteld. Die troep wekte
zijn argwaan. De commandant
liep rechts, alle soldaten droe
gen laarzen en sommigen van
hen waren getooid met nestels
als bij ons de politietroepen. De
helmen echter leken Nederland
se helmen. (Ze bleken later van
carton te zijn!).
Een ogenblik bedacht serge
ant Oele zich nog. Toen liep hij
in looppas en luid schreeuwend,
de bajonet in de hand, de Ka-
pellerlaan in. Korporaal Van
den Heuvel en enkele manschap
pen, onder wie schildwacht Van
de Berk, hielden de soldaten
aan en vroegen het wachtwoord
dat zij evenwel niet kenden. De
Commandant liet een briefje
zien, waarin hem werd opgedra
gen zich naar Horn te bege
ven, waarop korporaal Van
den Heuvel hem er op wees, dat
hij dan juist in de verkeerde
richting liep.
Eerste schot
„Wat er daarna precies is ge
beurd. is niet met juistheid vast
te stellen. Zeker is, dat er een
schot klonk het eerste schot in
de oorlog tussen Nederland en
Duitsland! en dat korporaal
Van den Heuvel en anderen dek
king achter de bomen zochten.
Schildwacht Van de Berk bleef
staan en dreigde te vuren, doch
het geweer werd hem uit de han
den gerukt en tegen een boom
stuk geslagen, waarna hij temid
den van enige hem aanvallende
tegenstanders geraakte. Op dit
ogenblik verscheen sergeant Oele.
Hij werd beet gegrepen, maar
verzette zich krachtig. De Duit
sers schoten. Berk en Oele werden
gewond en de laatste ontsnapte
de dood. toen een twee schot in
zijn patroontas kwam en enige pa
tronen ontploften.
Plotseling en zonder verklaar
bare redenen verdwenen de Duit
sers. Zij probeerden nog Oele
mee te sleuren, doch dat misluk-
tc..
De flinke Van Berk, hoewel ge
wond. liep naar de commandopost
van zijn sectiecommandant, roe
pende om een nieuw geweer, dat
er echter niet was. Korporaal Van
den Heuvel wist op zijn eentje de
wegversperring aan een zijde van
de Kapellerlaan nog te plaatsen.
De Duitse overvalploeg, die de
Maasburg op het oog had, derail
leerde in de Kapellerlaan. Zij be
reikte de brug niet. Om ongeveer
3.50 uur werd zij vernield".
Ten voorbeeld
Zo waren alle Maasbruggen
uitgezonderd de noodlottige brug
bij Gennep, ondanks de ontoelaat
bare, maar met doodsverachting
uitgevoerde Duitse overvalspogin-
gen, tijdig de lucht ingegaan,
dank zij het rustige en moedige
optreden van onze Nederlandse
troepen, dat aan elk leger ten
voorbeeld kan worden gesteld.
Dit schrijft de gepensioneerd
luitenant-generaal van de Genera
le Staf J. J. C. P. Wilson in zijn
jongste boek: Vijf oorlogsdagen
en hun twintigjarige voorgeschie
denis. dat is verschenen bij Ko
ninklijke Van Gorcum Comp.
N V. Assen N.V. Internationale
Uitgeversmaatschappij „Het We
reldvenster" Baarn.
„Toen de commandant van de
politietroepen, sergeant-majoor
Delissen vernam, dat er in de Ka
pellerlaan te Roermond was ge
vochten. heefthij alle ladingen
en leidingen en het ontstekings
kastje (van de naast elkaar ge
legen spoorbrug en brug voor
gewoon verkeer) persoonlijk ge
controleerd. Even later, vermoe
delijk omstreeks 4 uur, reed een
Duitse pantsertrein het station
Venlo binnen, hetgeen aan de
brugbezetting werd gemeld. Ser
geant-majoor Delissen droeg de
commandant van de rivierkaze
mat-Zuid (sergeant der politie
troepen Boeser» op de brug te la
ten springen, als daarop vijande
lijke troepen of voertuigen zouden
verschijnen. Boeser zag te 4.15,
ken om de zwakke plekken, die
tot de catastrofe van 1940 nebben
geleid op te sporen.
Veel van de vraagstukken, die
in de mobilisatie lang onderwerp
van bespreking zijn geweest, zo
als het ontslag van generaal
Reynders. behandelt hij min of
D,r,n.i«f«d. van 31
miljoen gulden goed.''
Op dit boek van generaal Wil
son is gewacht. Niet alleen omdat
hij een goed lopend verhaal
geeft van vijf dagen strijd in Ne
derland en daarbij de aandacht
vestigt op de heldhaftige houding
groepen, veelal met
licht laat hij echter schijnen op
de verrichtingen van onze solda
ten. En om die reden verdient
het aandacht. Zij. die de oorlog-
hebben meegemaakt, misschien
van heel nabij, zullen zonder twljl
fel van dit knap geschreven brok
geschiedenis kennis willen ne
men. De schrijver heeft bet hoek
opgedragen aan alle landgenoten.
name genoemd, maar vooral om- die onder hopeloze omstandigheden
dat hij zich de moeite heeft ge- in mei 1940 hun vaderlandse plicht
troost diep in het verleden te dui- deden.
lA.-qen. J. .J. C. P. Wilton, dc
schrijver van het liicr
besproken boeli
Vijf oorlogsdagen"'
dat een aantal „Nederlandse" mi
litairen met de handen in de hoog
te zeer ordelijk in de looppas de
brug opkwam en dat een man
naar de ontstekingskast klom,
waarmee voorheen de brugver-
nieling tot stand werd gebracht.
De flinke sergeant aarzelde niet,
drukte op de knop en zond met
de beide bruggen de gehele Duit
se overvalploeg de lucht in. Het
was toen 4.17 uur. Hiervoor ver
wierf sergeant Ph. C. Boeser de
Bronzen £eeuw.
Voorlichting
Generaal Wilson heeft dit boek
geschreven twintig jaar na de
rampzalige meidagen van '40. Het
is geen opgewekt verhaal, zegt
hij zelf. Het beoogt niet oud zeer
open te halen of te zedemees-
teren. „Mijn oprechte bedoeling
is duidelijk te maken hoezeer wij
thans onder totaal andere omstan
digheden leven dan voordat
ons volk door de smeltkroes van
vijf jaren bezetting ging, en om
te voorkomen, dat er in de toe
komst smalend zou worden geoor
deeld over een leger, dat maar
„vijf dagen weerstand" wist te
bieden. Want dat zou krenkend
zijn ten aanzien van de mannen,
die in 1940 de zo ongelijke strijd
hebben moeten strijden onder
voor hen bijzonder ongunstige
voorwaarden. o.m. als gevolg
van de te geringe bereidheid ge
durende vele jaren van het groot
ste deel van het Nederlandse volk
en van zijn regeringen om dc
noodzakelijke gelden voor de
landsverdediging beschikbaar te
stellen".
„Ik ben mij bewust van de
noodzaak schrijft hij dat de
jonge generatie (en voor de ou
deren kan het ook geen kwaad
hoekje
het schaftlokaal, i
altijd smaakt.
r de koffie
TN HET hartje van de Haar-
leimnermeer, zo maar op
de zware klei van Hoofddorp,
was het 9 december 1959
feest. Van een splinternieu
we, langgerekte fabriekshal,
opgetrokken uit rode bak
steen, en met een vloeropper
vlak van 1200 vierkante me
ter, wapperde vrolijk onze
driekleur. Want op die dag
vestigde zich daar de heer E.
F. van Dam (37) als Neder-
een 'juTst'ê ''voorlichting ontvangt lands grootste en best geou
tilleerde fabrikant van verse-
soep-groenten in plastic, ja
vermoedelijk wel als de
grootste van heel het conti
nent.
Maar nu, nauwelijks een
jaar later, zegt hij zonder
niet overdreven te zeggen, dat schroom, doch een beetje cy-
ons land in 1935 volkomen nisch: „Negentien zyn me er
weerloos was." Maar in dat al voorgegaan en alle negen
jaar werd in Duitsland de al- tien zyn ze gevallen. Als ik
gemene dienstplicht ingesteld, niet heel goed uitkijk word
,,In 1937 bleek de tijd eindelijk i k dc twintigste
rijp om de zaak van de lands-
over de deplorabele omstandighe
den, waaronder ónze strijdmacht
in die vijf meidagen van 1940
heeft moeten vechten en door wel
ke oorzaken, die toestand was ont
staan".
Generaal Wilson neemt geen
blad voor de mond. Hij zegt de
dingen bij hun naam. „Het is
verdediging krachtig
vatten. De geestesgesteldheid
vail de politieke partijen had
zich radicaal gewijzigd tenge
volge van de houding van het
nationaal-socialistischc regime
in Duitsland, dat een steeds drei
gender vorm aannam. Zo aan
vaardden bevolking en soldaten
in 1936 zonder enig morren het
feit, dat de regering na de be
zetting van het Rijnland door
de Duitsers, de ónder dc wape
nen zijnde infanterielichting
niet liet „Afzwaaien", doch vijf
weken langer onder de wape
nen hield. In hetzclfdq jaar
keurde de volksvertegenwoordi-
De heer Dam voor zijn vrien
den en relaties zonder meer Gil
les worstelt namelijk reeds
lang met een probleem, waarvan
hij de oplossing nog steeds niet
Sevonden heeft: Hoe houdt hij al
ie vrouwen, die bij hem werken,
het ganse jaar door vast, dat wil jongen met zijn vader die in
zeggen aan de slag? Daarvoor felsen een grossierden] had -
riep hij de hulp in van Wagcnin- naar de veilingen in Noordholland
gen. legde hij zijn moeilijkheden Jr0't; odl er van de tuinders groen-
voor aan T.N.O. Ie Delft, doch 'cn te kopen. Vervolgens toog hij
veel wijzer is hij daarvan nog niet dan naar de Centrale Markthallen
geworden Zodat cr niets anders m Amsterdam, waar deze groen-
op zal zitten, dan opnieuw aan ten werden doorverkocht aan de
het eigen brein hel luiste idee tc winkeliers uit de hoofdstad,
onlfutscten. geluk hij daaraan al vPe tijdsomstandigheden waren
zovele goede denkbeelden ontlut- ech er niet zo best aldus vertel-
seld heeft. de *"1 0I1S dezer dagen. „Waarbij
„Gilles", zo zeggen zij die hem nog kwam. dat het in de
kennen, „is cr nu eenmaal de maanden erg slap was
man niet naar, om bij de pakken
te gaan neerzitten. Hij is een ein-
Eti deze Haarlemmermcerse scho
ne laat met trots zien hoe ze een
paar gevulde plasliczakken ook
al weer met een machine
dicht ge smolten heeft.
dnter-
En dit
alles was oorzaak, dat we veel
moesten sjouwen voor weinig
delozc volhouder, een staalharde S5ld Daarom besloten we in dc
doorzetter, die bovendien beschikt »«J« uren soepgroenten te gaan
over een scherp verstand
Van dit laatste legde hij al ge
tuigenis af, toen hij als 14-jarige
klaar maken, wat we deden op
de zolder van onze loods in dc
hallen.
We begonnen met drie kistjes
per week: schoonmaken, klein
snijden, wassen en mengen, waar
na we ze aan onze eigen winke
liers van de hand deden. Eerst
ging dit nog niet erg vlot, maar
geleidelijk werd de vraag groter,
zodat ook mijn broertjes Guus en
Frans kwamen meehelpen om dc
produktie op te voeren. Op die
manier hadden we met z'n allen
een tamelijke boterham.
Na de oorlog werd de vraag zo
groot, dat we ook andere familie
leden gingen aantrekken, en toch
nauwelijks nog tijd overhielden
om een stukje tc eten. 's Jongen,
's jongen, wat hebben we ge
zwoegd in die jaren '51, '52 en
'53! Als je naar het toilet moest
vergat je het maar.
Toen rezen cr echter weer an
dere zorgen: Klachten van het
personeel van de hallen, dat deze
Dat ktvartiertje toet bal tussen de
middag wil de haas voor geen
geld missen. Hier staat de heer
Dam gereed om een kopbal tan
een zijner medewerksters in een
doelpunt om te zetten. Een der
dantes op klompen; de ander met
laarzen nan. Maar nat
hindert dat?!
voor zulk werk toch niet waren
bestemd. Men mopperde, en ook
wij begonnen te mopperen, daar
het op dat zoldertje veel tc be
nauwd werd. We hadden geen
plek meer om tc zitten en boxen
dien was liet er 's winters altijd
bar koud.
Na lang beraad hebben wc
vlak voor dc dood van vader, die
maar 51 jaar is geworden een
verstrekkende beslissing geno
men: wc laten een flinke fabriek
bouwen, niet in, maar onder de
rook van. Amsterdam, opdat we
eventueel ook zelf, vlak bij ons
bedrijf nog wel, groenten zouden
kunnen telen en te allen tijde dc
mogelijkheid tot uitbreiding zou
den hebben. Zo verrees die fa
briek op deze plaats, np een best
stuk grond van 8 ha. Ik werk hier
nu samen met m'n broer Frans,
terwijl Guus onze belangen ln
Amsterdam behartigt"
Alvorens wc de fabriek bereikt
hadden, moesten wc eerst ergens
de openbare weg verlaten, om
via een zijweg-in-wording en een
stuk eigen weg op een groot ter
rein tc belanden, dat aan de kan
ten vol stond met hoog opgestapel
de groentekisten. Mede door dc
auto's, die af- en aanreden deed
het sterk denken aan dc besog
nes van een groentenvciling. ech
ter met dit verschil, dat de hal
voor het grootste deel met aller
lei vernuftige machines was ge
vuld machines, die vaak het
bedenksel waren van hun mees
ter.
„De fabriek bestaat uit drie ge
deelten", lichtte Gilles toe. ,,'t
Voorste (en kleinstei deel bevat
een kantine voor het personeel
en een reparatiewerkplaats, 't Ach
terste deel is de schoonmaak- en
snijafdeling. En daartussen be
vindt zich de pakkerij."
Om ons een goed overzicht van
het bedrijf te geven nam hij ons
langs een trap mee omhoog, waar
hij boven dc kantine een flink
kantoor bleek te hebben, dat niet
alleen uitzicht bood naar builen,
maar vooral ook een ruime blik
toestond op het machinepark en
•de vijftig mannen en vrouwen
haast allen vrouwen die het be
dienden-
Grote kunst
„De grote kunst is nu", aldus
Gilles, „de boel zo goed mogelijk
aan de gang te houden. Dat is
niet zo zeer een kwestie van or
ganisatie, doch voornamelijk van
het weer. Als het goed was zou
ik altijd koud weer moeten heb
ben. Want vooral als het koud is
eten de mensen soep. Dan kan ik
gemakkelijk elke week 2500 kls-
tcu van 6 kilo kwijt. Als het ech
ter zacht weer Is, schijnt men
alleen maar zaterdags en zondags
soep te eten en kan Ik met een
produktie van twee dagen vol
staan.
„En die boerenkool?"
„Ja maar", zei Gilles, ,,ik ver
werk niet alleen wortelen, uien,
bloemkool, prei, selderij en pe
terselie. Boerenkool, rode kool en
nog wel meer groenten gaan hier
soms in en uit. Met name echter
boerenkool. Maar ook dat is al
weer echte winterkost. Speciaal
dus voor januari en februari, de
enige maanden eigenlijk, dat het
echt koud kan zijn. Al eten ande
ren ze ook wel eerder en later."
Terwijl hij op deze wijze gezel
lig koutend ons een inzicht gaf in
z'n problemen en de ene sigaret
na de andere wegpafte, greep hij
óók nog of naar dc telefoon, of
naar een microfoon, om nu eens
een leverancier of een klant te
woord te staan en dan weer in
structies uit te delen aan dc af
delingschefs in de fabriek., wan
neer hij ontdekte dat ergens iets
stagneerde. Op deze manier voer
de hij telkens drie gesprekken
door elkaar, zonder ook maar
even een draad te verliezen. En
wanneer dan zijn stem het dreig
de te begeven, greep hij gauw in
een zak van zijn witte kantooi-
jas. om met een simpel katte-
dropje z'n keel te kunnen sme
ren
Soms. als ze hem niet begre
pen, of niet goed konden ver
staan, schudde hij meewarig-laoh-
end zijn lange, zwarte haardos
heen en weer. herhaalde alles
nog eens, om len slotte dc spreek-
apparaten voorzichtig neer te leg
gen mei de opmerking: ,,'t Is hier
dikwijls net een gekkenhuis, maar
dat hindert niet, als de zaken
maar draaien."
Daarna nam hij ons eerst mee
naar een klein nevenvertrek, waar
een oorkonde hing van dc ope
ning van zijn fabriek: een fraai
gecalligrafeerd vel papier, be
plakt met een vijftal kleine pas
foto's.
„Dat was mijn vader, zei hij
ernstig. „Jammer, erg jammer.
Juist nu kan je elkaar eigenlijk
helemaal niet missen.
Dat is moeder. En dat zijn wij."
Wervelwind
Vervolgens, als een wervelwind,
kamertje uit, trap af, dwars door
dc fabriek heen, om bij liet begin
te kunnen beginnen.
„Kijk, hier bij deze achterste
afdeling arriveren dc auto's met
groenten. De wortelen, uien, kool
cte. worden in deze ruimte met
dc hand schoongemaakt. Boere-
kool wordt vervolgens eerst in de
ze grote betonnen bakken gewas
sen, dan door dc droogmachinc
gevoerd, daarna naar dc snijma
chine cn ten slotte vla een gat
in dc afschcidingswand naar de
pakafdcling getransporteerd. Al
les natuurlijk aan de lopende
band. Met dc soepgroenten gaat
het net omgekeerd. Die worden
eerst gesneden en dan gewassen".
Met dat al spreekt het van
zelf. dat het in die schoonmaak-,
snij- en wasafdeling nogal een
natte en rommelige beweging
pleegt te zijn, zodat het aange
namer toeven is in de pakafde-
ling. Daar zitten of staan in lan
ge rij meisjes-in-het-wit. beschik
kend over automatische weeg- en
vulapparaten, om aldus duizen
den plasticzakjes met hoeveelhe
den van 200 gram of anderszins
te vullen. Betrc'ft het soepgroen
ten. dan worden dc ingrediënten
daarvoor natuurlijk eerst door el
kaar geroerd. Doch er worden
ook duizenden zakjes volgemaakt.
die alleen maar fijngesneden uien
bevatten, of alleen maar stukjes
wortel, of half om half. want
„peen met uien" is in Nederland
nu eenmaal een erg populair ge
recht! Andere zakjes worden ge
vuld met enkel waspeen die al
leen maar gewassen, dus niet ge
sneden wordt; met boerenkool, en
aanvankelijk ook met stukjes fruit,
als appel, peer en tomaat. Dc
praktijk leerde evenwel, dat voor
deze produkten (nog?) geen vol
doende belangstelling aan de dag
wordt gelegd. Voor tomaten had
Gilles vooral het oog op Duits
land gericht, maar men begeer
de ze daar in deze vorm nu een
maal niet. En waspeen wil de
Duitser op het ogenblik net zo
min, omdat hij zelf nog volop
peen bezit.
,,'t Beroerde is ook", zei Gil
les. „dat al wordt ook elk zakje
machinaal dicht gesmolten, je de
ze panklare groenten maar een
paar dagen kunt bewaren, een
enkele uitgezonderd, zoals boeren
kool. Je moet dus erg op dc qui
van ^ohanneó
Dwars door de ring van duister heen,
de stomme ring der eeuwigheid,
de slang die in zijn staartpunt bijt,
dwars door de nacht van ons geween,
de ronde ring van kwaad en pijn,
de zwarte draak van het begin,
dwars door de ring, er midden in,
een middelpunt van lichte schijn,
"verschijnt het zalige gelaat
van de aartsengel Michael.
De vrouw die vlucht in de woestijn
zal als op vleugels veilig zijn.
De grote God van Israël
is licht dat tussen ons ontstaat.
Tekst: dr. J. W. Schulto Nordholt; droge naald-ets: Ria Exel
vive zijn, anders heb je zo een
strop.'-
„En invriezen?"
Invriezen
,,'k Heb inderdaad ook flinke
vriescellen, maar die gebruik ik
alleen als koelruimten. Want als
ik werkelijk voorraden zou aan
leggen door in te vriezen, zou ik
daarvan alleen maar narigheid
beleven. Immers, zodra dit spul
buiten de cellen komt om ver
voerd tc worden blijft er weinig
meer van over. Misschien in spe
ciale vrieswagens transporteren.
Maar wat gebeurt er dan weer
mee in de winkels? Vele groen
tezaken hébben wel vriescellen,
maar vele ook nog niet. En ver
der... nee, dat is allemaal niets
waard. Als u wist hoe ik getobd
heb om de mooie blanke kleur
van gesneden uien in de plastic
te bewaren. Daar heeft Wagenin-
gen gelukkig wat op gevonden.
Maar dat procédé maakt een zak
je van 2 ons ook weer 3 cents
duurder. En het prijsverschil met
de gewone uien mag toch echt niet
te groot worden.
Nee. ik moet een andere kant
uit, nu ik 's zomers geen voor
raden kan vormen voor de winter.
Want ik moet die vrouwen vast
houden. anders kom ik behalve
met stilstaande machines ook nog
zonder personeel te zitten. Ik ben
bezig in tijden, dat het met de
afzet van m'n groenten niet al te
vlot loopt, en ik de produktie dus
sterk moet temperen, een groot
deel der dames met 't verpakken
van droge artikelen bezig ie hou
den. Hier heb ik een partij prach
tig gekleurde netjes. Daar laat ik
5. 6, of 7 sinaasappelen instoppen,
waarvoor ik honderden kisten hier
naar Hoofddorp laat komen. Si
naasappels in netjes doen het
best. De huisvrouwen vinden dit
nl. erg gemakkelijk. Als de bood
schappentas tijdens het winkelen
vol is geraakt, of als ze helemaal
geen tas bij zich hebben, pikken
ze toch gemakkelijk wat sinaasap
pelen mee. Voorts laat ik op het
ogenblik duizenden kilo's noten in
plastic zakjes verpakken, zulks in
opdracht van grote firma's uit dc
Zaanstreek, uit Amsterdam, uit
Rotterdam enz. Voor dc Sinter
klaas, de Kerstdagen en Oud- cn
Nieuw wil dat ook wel. Dit ver
pakken doe ik echter in loondienst.
Maar goed, ik hou m'n personeel
aan dc gang. Meel en tutti frutti
hebben we ook al in opdracht
verpakt. Dat gebeurt allemaal
daar aan de overkant, in een
aparte loods, die ik er expres
voor heb laten bouwen. En zó
moet ik nu nog veel meer op
drachten zien te krijgen. Dan kom
ik op fluweel te zitten. Op den
duur kom ik cr dus best, maar 't
is allemaal niet zo eenvoudig. Je
ln de. pak af deling bespelen tlugge
vrouwenvingers kleine elektrische
machines, die de gesneden groen
ten afwegen en in plasticzakjes
deponeren.
Schouwspel
Al maar voortbabbelend blééf
Gilles tegelijkertijd z'n blikken
werpen over het werk beneden
hem. 't Was een machtig schouw
spel, al die machines en al
die vrouwenhanden voortdurend in
beweging te zien. En hij ging af
en toe eens staan, als een kapitein
op de brug consignes gevend via
genoemde spreekapparaten.
Nu brak dc middagpauze aan
en rende alles naar de kantine.
In de fabriek werd het doodstil
„Waar zitten uw voornaamste
afnemers?", vroegen we nog.
En Gilles vertelde, dat met na
me dc grote steden veel klanten
van hem herbergen. Maar de be
stellingen komen toch even goed
van grossiers uit Maastricht, En
schede, Groningen en andere pro
vincieplaatsen.
Toen na een kwartiertje diverse
meisjes het terrein rond de fa
briek betraden was Gilles meteen
aan het einde van z'n verhaal.
„Neem me niet kwalijk", zei
hij gejaagd, „maar 't vissen heb
ik er al lang aan moeten geven,
maar dat partijtje voetbal tussen
de middag wil ik beslist niet mis
sen".
En daar stormde hij even later
ook het terrein op. om zich mid
den tussen zijn werknemers en
werkneemsters te storten en net
zo hard als zij achter oen grote
rode plastic bal te gaan aanhol
len.
Heen cn weer vloog die bal.
Van tijd tot tijd werd er „goal!"
geroepen. Wc zagen meisjes, die
met haar klompen zware „tack
les" uitdeelden. En ook zware
tackles incasseerden. Terwijl
anderen over stapels kisten vlo
gen als een schccrsteen over een
waterplas. Botsingen met elkaar
en botsingen met groentekisten
werden getrotseerd als door dc
hardste beroepsvoetballers. Men
kan daar in de Haarlemmermeer
kennelijk wel een duwtje verdra
gen!
Toen gaf Gilles nog één felle
treffer weg. om dan luidkeels te
roepen: „Jongens, 't is tijd ge
weest hoor."
En hij schuifelde weer naar bin
nen mèl al z'n problemen
stipt gevolgd door z'n mannen en
vrouwen, die waarschijnlijk weer
problemen hebben ln een ander
vlak.
