COMMUNISTEN DOODDEN
DE STAF
wil subsidie geven aan ZENDINGEN
GEESTELIJK
LEVEN.
^P&rua.cinó mc del dorp
voor steun aan onderontwikkelde gebieden
Christelijk stamhoofd in Zuid-Vietnam
Het oordeel
Gesloten kloosters en
volle kerken in Rusland
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 19 NOVEMBER 19f-0
Begrafenissen en God
Mensen die hun leven lang niet in een kerk lijn ge
weest. laten zich toch kerkelijk begraven. Dat weet
iedere dominee. Maar deze stelling werd in de af
gelopen dagen opnieuw onderstreept door een statis
tiek die werd gepubliceerd door de Evangelische
Kerk van Wurttemberg.
Van al de mensen die in naam nog evangelisch zijn
liet meer dan 95 procent zich kerkelijk begraven.
Daarentegen werd 80 procent van de kinderen uit
een huwelijk dat kerkelijk gesloten was gedoopt. Zes
tig procent van de leden lieten hun huwelijk in de
kerk bevestigen.
Het feit dat bijna 5 procent van de mensen die op
de een of andere manier contact hadden met de
kerk, niet kerkelijk werd begraven wil niet zeggen
dat er geen geestelijk woord werd gesproken aan
het graf. Velen van hen waren door hun huwelijk
eigenlijk overgegaan naar een andere kerk zonder
zich officieel over te laten schrijven. Slechts 1,5
procent wenste geen dominee tijdens de begrafenis.
Er zit een geweldige tragiek in deze cijfers. Honder
den die in hun leven God niet nodig hebben, be
seffen ineens dat zij de dood niet alleen durven te
omarmen. Zij leefden alsof er geen andere wereld
is, maar begraven worden zonder geestelijk woord is
kaal.
Begrafenis en dominee
Predikanten hebben het vaak moeilijk met dergelijke
gevallen. Er zijn er maar weinigen die dan durven
zeggen: ,,U had mij in het leven niet nodig, nu
kom ik niet. want ik ben toch te laat." Hij beseft
dat iedere dode overlevenden heeft en voor hen is
het nog niet te laat.
Maar als tijdens zijn troostend woord de ogen weg
glijden van die aanwezigen, naar de plaats waar
het lichaam ligt van de enige die er niet meer is,
dan snijdt het als het goed is door zijn ziel.
Voor de man of vrouw die zijn woord het hardst
nodig heeft is het wel te laat. De laatste bood
schap die hij deze dode moet brengen, is zo vaak
de eerste en doden hebben geen oren.
Dan geldt weer dat beroemde Franse ,,in memoriam"
van Musset: ,,Zij is gestorven en heeft niet geleefd.
Zij deed maar alsof zij leefde. Uit haar handen is
het boek gevallen, waarin zij niets gelezen heeft."
Een begrafenis zonder dominee is kaal, maar met een
dominee is die begrafenis nog even kaal. want hij
ls niet in staat om die grote lege vlek binnen de
lijst van dat leven te vervullen. Wie God in zijn
leven vergeet is als een schilder die zijn verf ver
geet. Dan wordt de dominee geroepen om de lijst
te vullen, de kleuren aan te brengen, maar het
schilderij is al uit zijn lijst genomen en weggezonden.
WEST DUITSLAND
Begrafenis en hoop
We proberen de schrik van de dood uit ons leven weg
te bannen. Dat deed de oude Epicurus ai, die schreef
,,De dood gaat ons niet aan. Zolang wij er zijn is de
dood er niet en wanner de dood er is zijn wij er
niet." Maar zoiets kan alleen een levende zeggen,
die ver van de dood staat en nog geen blik heeft
geworpen achter de duistere poort.
De dood is niet met een grap weg te redeneren, die
kan alleen door het Leven worden verjaagd. Want
waar leven is, is hoop, zelfs op de rand van een
graf tijdens het bewijzen van de laatste eer.
Dan kan klinken: „Dood waar is uw schrik gebleven."
en „De dood is verzwolgen in de overwinning." Maar
diè overwinning kan niet meer bevochten worden op
het kerkhof of in de rouwkamer.
Het is trouwens niet onze overwinning, maar de over
winning van Christus Maar die overwinning kan
voor ons alleen werkelijkheid worden tijdens ons le
ven. Slechts wie in Christus is deelt met deze over
winning.
TN WESTDUITSE zendingskringen vraagt men zich af wat men aan
moet met een voorstel van bondskanselier Adenauer, om zendingen,
die werken in onderontwikkelde gebieden, een staatssubsidie te geven.
De rooms-katholieken hebben minder moeite met dit voorstel en
hebben het reeds geaccepteerd. De discussie in protestantse kringen
is echter nog maar pas op gang gekomen. Aan de ene kant voelt men
wel voor deze hulp, maar aan de andere kant vraagt men zich af, hoe
de jonge kerken in deze onderontwikkelde gebieden er over zullen
denken.
GERSTENMAIERAlleen specialisten voor de
zending.
Adenauer is tot dit voorstel ge
komen, omdat hij en velen
met hem van mening is dat
de hulp aan de jonge staten in
Azië en Afrika niet alleen mag
bestaan uit industriële investerin
gen en de financiering van open
bare werken. Belangrijker mis
schien nog dan deze hulp is de
steun, die het westen kan verle
nen bij de uitbouw van het on
derwijs en de vorming in het al
gemeen van de bevolking.
Het zijn juist de zendingen die
op onderwijs en sociaal gebied
de jonge volkeren het meeste
hebben geholpen, door scholen en
zelfs universiteiten te stichten en
te onderhouden. De Duitse eerste
minister wil nu deze activiteiten
betrekken in het nationale pro
gramma voor hulpverlening- Hij
is er van overtuigd, dat
buiten de kring van de ge-
lovigen in Duitsland vrij
wel geen mensen te vinden
zijn die zich persoon
lijke opofferingen willen
getroosten voor de so
ciale en culturele ont
wikkeling van Azië en
Afrika. De zendingen
echter leiden mensen op, iUv»»
die voortgestuwd door
een innerlijke drang zich
in deze gebieden vestigen om
hun „christelyk-humane" denken
uit te dragen.
Vanuit deze inzichten is de
bondskanselier tot de overtuiging
gekomen, dat de scholen en insti
tuten die door deze zendingen
worden gesticht ook het recht
moeten hebben van de middelen
van de staat te profiteren, opdat
deze culturele en maatschappelij
ke arbeid nog verder kan worden
uitgebreid.
In opdracht van Adenauer heeft
dan ook de minister van finan
ciën, Wilhelmi, contact opgeno
men met de verschillende orga
nisaties. Hij heeft hen de plan
nen van Adenauer voorgelegd en
vond bij de rooms-kalholieken on
middellijk een zeer gewillig oor.
Zij hadden niets op het plan te
gen.
De protestanten kwamen echter
al spoedig met een groot aantal-
vraagtekens. Zij waaideerden het
idee, maar wisten niet en we
ten dat nu ook nog niet of het
wel een wijs idee is. Gezien var-
uit het gezichtspunt van de pen
ningmeester van de verschillen
de organisaties is er weinig te
gen in te brengen, maar gezien
vanuit het gezichtspunt van de
jonge kerken in de onderontwik
kelde gebieden zoveel te meer.
te vestigen dat de kerk de poli
tiek van Adenauer, die sterk an
ti-communistisch is, steunt. Dat
zou namelijk weer niet begrepen
worden door de gelovigen achter
het Ijzeren gordijn, die de Aden
auer politiek als een groot gevaar
voor de vrede zien.
Als derde probleem wordt naar
voren gebracht dat het aanvaar
den van staatssubsidie tot gevolg
kan hebben dat de christelijk?
bevolking van een bepaald gebied
voorgetrokken wordt boven de
niet-christenen en betere kansen
op ontwikkeling zal krijgen.
Dit behoeft niet zo te zijn, maar
dan wordt toch reeds deze indruk
gewekt- Om dat te voorkomen
hebben de verschillende zendin
gen zich in de meeste gebieden
Rooms-kalholieken zeggen Graag!
Protestanten zeggen: Neen, ja, neen
reeds meer en meer teruggetrok
ken. om het werk te laten doen
door de plaatselijke en nationa
le kerken. De zendelingen heb
ben slechts een dienende en hel
pende taak.
Gerstenmaier tegen
De protestantse voorzitter van
de Duitse Bondsdag, dr. Eugen
Gerstenmaier, die verschillende
reizen door Afrika heeft gemaakt
ter oriëntatie, heeft zic-h dan ook
geen voorstander betoond van het
voorstel van de rooms-katholiek
Adenauer Hij is de
overtuiging toegedaan
dat de hulp, die West-
Duitsland geeft aan de
ze gebieden, geen confessioneel
karakter mag krijgen, terwijl bo
vendien de indruk vermeden moet
worden dat de Europeanen be
paalde wensdromen trachten te
verwezenlijken.
Gerstenmaier is er trouwens
helemaal geen voorstander van
om westerse mensen naar de on
derontwikkelde gebieden te „ex
porteren", zoals hij het uitdrukt,
om daar de nationale bevolking
te gaan opvoeden. Hij is er zelfs
geen voorstander van om zende
lingen uit te sturen, tenzij het om
vakmensen gaat die op uitdruk
kelijk verzoek van de
landen als specialisten
gaan.
Hij maakt echter een
uitzondering. namelijk
voor nijverheidsscholen,
die een directe vakoplei
ding bieden. Waar derge
lijke scholen door de zen
ding of op andere wijze
worden gesticht in lan
den die er om vragen
moeten de stichters bij de
staat kunnen aankloppen om sub
sidie. Er is dan geen enkele reden
om zendingen te weigeren gelden
toe te kennen uit het fonds voor
de hulp aan onderontwikkelde ge
bieden.
Deze discussie duurt nog voort.
Het laatste woord is nog lang
niet gesproken en het zal dan nog
wel even duren voor dit plan van
Adenauer als wetsontwerp bij de
Duitse bondsdag zal worden In
gediend.
Vragen
De recente opstand in Zuid-
Vietnam heeft ten volle de aan
dacht van de wereldpers ge
had. Op de achtergrond bleef
echter het kleine bericht dat
communistische soldaten van
uit Noord-Vietnam de grens
overstaken, een christen-stam
hoofd vermoordden en zijn
kleindochter en de Vietnamese
predikant van de kleine ge
meenschap ontvoerden. Van
hen is sindsdien niets meer ver
nomen. Het is zeer waarschijn
lijk dat zij ook om het leven
zijn gekomen.
In de voornacht enkele weken
geleden bonsden communistische
guerrilla's op de voordeur van het
„Jeugd en Evangelie," het
blad van de gelijknamige
jeugdevangeiisatiebeweging
publiceerde in het laatste
nummer een stuk van A.
Verdoon onder de titel
n zware jon- zei de zaal
gen wacht
'n schoftzei de brigadier
'n psychopaat zei de student
toereke- zei de psychi-
ningsvatbaar ater
omstandig
heden zei de advocaat
milieu zei de maat
schappelijke
werkster
op heterdaad
doodstraf
schuldig
gratie
GRATIE
onpedago
gisch
vreemde vrij
spraak
goeie genade
grote goed
heid
allemachtig
vriendjes
politiek.
wetsver
krachting
onverdiend
opnieuw le
ven
verdomme
GENADE
AMEN
zei de getuige
zei de officier
zei de jury
zei de be
klaagde
zei de HEER
zei de officier
zei de rechter
zei de vader
zei de moeder
zei de broer
zei de pers
zei de officier
zei iedereen
zei de
beklaagde
zei de satan
zei de HEER
zei de engel
Predikant
werd
ontvoerd
huis van de Vietnamese predi
kant. De groep bestond uit twaalf
man die onder dekking van de
duisternis de grens overgestoken
waren. Toen ds. Hiep buiten kwam
ontdekte hij dat zij al de banden
van de fietsen hadden doorgesne
den, opdat niemand hulp zou kun
nen halen. Zij kwamen niet bin
nen en lieten mevrouw Hiep en
haar kinderen met rust.
De mannen schenen het speci
aal gemunt te hebben op het klei
ne huis naast de predikantswo
ning, waar voorbijtrekkende
stamleden van deze Pako-stam en
de blanke zendelingen een onder
komen hadden. Er was op dat
moment niemand aanwezig. Ken
nelijk hadden de guerrilla's ver
wacht daar een zendeling of be
paalde reiziger aan te treffen op
wie zij het gemunt hadden.
ging hij onmiddellijk op zoek
naar de vrouw. Hij vond haar te
midden van een aantal christen
vrienden, die beloofd hadden
haar met alles te helpen.
Het eerste wat mevrouw Hiep
hem vroeg was: „Hoe lang duurt
het voor u een plaatsvervanger
voor mijn man hebt gevonden?"
Zij beloofde dat als er iemand
kwam. zij ieder weekend met
hem mee zou trekken naar het
kleine dorp waar de mensen uit
de jungle bijeenkwamen voor de
godsdienstoefeningen, om hem
de weg te wijzen en hem te hel
pen bij de zorg voor de kleine ge
meente.
Deze gelovigen vormen nog een
heel jonge gemeente. Als eerste
kwam het vermoorde stamhoofd
Vien Toe twee jaar geleden tot
bekering. Hij was aangesteld als
vertegenwoordiger van de cen
trale regering voor de stam. Dat
is waarschijnlijk de reden waar
om de guerrilla's hem hebben
vermoord.
In de ogen van de Afrikanen
en Aziaten is er altijd een nauwe
band geweest tussen het westers
kolonialisme en de zendingsijver
van de blanken. Pas in de jong
ste tijd heeft de zending ten vol
le ingezien dat deze indruk moet
worden weggenomen. De zende
lingen hebben hun best gedaan
om te bewijzen dat ze niets met
het imperialisme te maken wil
len hebben. Zij zijn dan ook vaak
de felste voorstanders van onaf
hankelijkheid en zelfstandigheid
van jonge staten. Het gevolg is
dat hun houding vaak in eigen
land niet wordt begrepen. Het is
echter de vraag of zij de jonge
volkeren al geheel en al van hun
goede wil hebben overtuigd.
Als nu de verschillende Europe
se zendingen staatssubsidie gaan
ontvangen, zullen de Aziaten en
Afrikanen dan niet weer opnieuw
de indruk krijgen, dat er toch wel
veel van waar is dat er een ver
binding is tussen het westers
machtsverlangen en het westers
geloof? Het zal ongetwijfeld voed
sel geven aan de nog altijd be
staande argwaan.
In Duitse kringen Is men boven
dien erg benauwd om de indruk
zendt zendelingen uit
Tournavlsta, het Peruaanse mo
deldorp, gesticht door de Ameri
kaanse multimiljonair R. G. Le-
Tourneau om de Indianen te leren
hun land beter te bebouwen en
hen tijdens het werk in aanraking
te brengen met het evangelie van
Jezus Christus, heeft zijn eerste
eigen zendelingen uitgezonden.
De gemengd Amerikaans-Indiaan
se Evangelische Gemeente van
Tournavlsta heeft twee jonge Pe-
Moord
Ondertussen waren vier andere
guerrilla's naar het kleine dorp
Kee Tran van vijf huizen getrok
ken, dat ongeveer twee, honderd
meter van de weg af in het dichte
bos ligt. Zij drongen het huis bin
nen van het christelijke stam
hoofd Vien Toe en zeiden dat hij
zich als hun gevangene moest
beschouwen. Hij weigerde echter
hen te volgen. Zij wilden hem
toen doodschieten, maar het pis
tool ging niet af. De man, die
nauwelijks de kans kreeg om zich
te verweren, werd toen doodge
slagen.
De kleindochter van de man,
die voor hem zorgde werd van
bed gesleurd en gebonden Sa
men met de predikant zijn de
guerrilla's toen weer over de
grens naar Noord-Vietnam ver
dwenen. Ds. Hiep had juist twee
dagen voor de overval zijn twee
oudste dochters naar de nabijge
legen grotere plaats gezonden om
voedsel te kopen, anders waren
zij ongetwijfeld ook meegenomen
Opvolger
Pa» twee dagen later werd het
nieuws bekend in de plaats Bang
Lang waar de Zuidvietnamese re
gering een vertegenwoordiger
heeft. Deze Het onmiddellijk de
predikantsvrouw en haar kinde
ren ophalen en verleende hen on
derdak.
Toen de Engelse zendeling van
de World Evangelisation Crusade
ds. Gordon Smith, die deze zen-
dingspost enkele jaren geleden
had gesticht, het nieuws hoorde.
OORLOG MOGELIJK
De „Oud Katholiek" schrijft in een artikel
over de toekomst des Heren over de pogingen
in de wereld om tot vrede te komen:
Het is alsof een onzichtbare Hand de volken
als tchoven heeft gebundeld, de naties als garven
heeft vergaard en opgetast, om er op zekere dag de
lont in te steken. „Want mijn vonnis is, volken te
vergaderen, koninkrijken te verzamelen, over hen
mijn gramschap uit te gieten, heel mijn brandende
toorn; want door het vuur van mijn naijver zal de
ganse aarde verteerd worden," (Zefanja 3 8). Zelfs
al zou niemand de oorlog willen, wat wel aan te
nemen valt, dan nog zou hij komen, de mensheid
wordt er in gelokt.
SOCIALISME
David L. Edwards in de Engelse „Chureh Ti
mes", over de spanningen in de Engelse arbeids
party:
Het heeft geen tin om te klagen Er zijn heel
wat tekenen die er op wyzen dat het Britse socialis
me een wedergeboorte doormaakt. Alleen wordt het
nu als een siamese tweeling geboren. Een van de
tweeling is diep in zijn hart liberaal, de ander is
marxistisch.
TOLERANTIE
Prof. dr. F. H. H. Henry in „Christianity To
day":
We worden van alle kanten opgeroepen tot tole
rantie. Waarom tolerantie? Het menselijk lichaam
dat infecties tolereert gaat ten onder. Het organisme
dat infecties weerstaat leeft. Onze Heer was uiter
mate tolerant. Hjj zei dat Hij de weg, de waarheid en
het leven was. Hij noemde zichzelf de deur, de
enige toegang tot het eeuwige leven. Nimmer heeft
hy ook maar de gedachte getolereerd dat er op een
andere wijze verlossing mogelijk is. De eerste ge
meente geloofde en preekte deze waarheid Toen
later in de geschiedenis de infectie van de ketterij
werd getolereerd, zonk de westerse wereld weg in
de duisternis van de middeleeuwen, niet omdat het
evangelie faalde, maar omdat het licht niet kon uit
stralen.
SERVICE AAN SLAPERS
Ds. D. J. Couvé in de „Zeeuwse Kerkbode":
Met domme ergernis vragen sommige toeristen
zich af, waarom zelfs moderne (spoor)wagons bij het
remmen je zo gemeen door elkaar kunnen schudden.
Louter service aan slapers. Vriendendienst van de
machinist. Hoe dankbaar herinner ik mij dat plot
seling harde gebonk op het volgende station Eens
klaps schrok ik wakker: dit is Gent niet! Meteen
was ik de trein uit en in de daar tegenover juist op
vertrek staande trein retour Gent. Wat een geluk,
dat ik niet in Ostende terecht was gekomen.
Op alle mogelijke manieren wordt hulp verleend aan de onder-
ontuikkelde gebieden. In het kader van de Wereldraad zijn
jonge mensen er op uit getrokken om de bevolking dr meest
eenvoudige zaken als naaien te leren. De i raag in Duitsland is
nu of de zending voor haar vormingswerk subsidie moet ont
vangen of niet.
In een uitzending heeft radio
Moskou dezer dagen verklaard
dat in de afgelopen tien Jaar tn
de Oekraïne tien kloosters zijn ge
sloten. In diezelfde tijdsperiode
hebben ongeveer 800 monniken en
nonnen hun kloosters verlaten en
zijn in het gewone leven terugge
keerd. Volgens radio Moskou zou
den in de nog bestaande kloosters
alleen maar een aantal oude men
sen zijn overgebleven.
Toch kon zelfs deze spreker niet
het. feit ontkennen dat de Russi
sche kerken volle diensten heb-
ben. De radioverslaggever ver
klaarde dit wat laatdunkend door
er op te wijzen dat de kerkgan
gers zich aangetrokken voelden
door de kleurrijke ceremoniën
Hij drong er daarom op aan dat
de staat de kerkelijke hoogtepun
ten van een leven zoals huwelijk,
doop en begrafenis zou vervangen
door kleurrijke feesten. Hij wees
in het bijzonder op de voorjaars-,
winter- en soortgelijke feesten die
in Litauen zijn ingesteld om pasen
en het kerstfeest te vervangen.
De spreker beschuldigde de Rus-
sisch-orthodox priesters er van
dat zij de communistische opbouw
verstoren, door de werkelijke op
voeding van de jeugd te verhinde
ren.
Onlangs vroegen we de Russisch-
orthodoxe bisschop Johannes
Wendland naar zijn reactie op der
gelijke aanvallen. Met een f'jn
lachje zei hij: „Veertig jaar gele
den hebben de communisten ge
probeerd om de jeugd van de kerk
weg te trekken. Toen zeiden ze
reeds dat het geloof alleen maar
goed voor oude mensen was De
kerk is nu even groot als toen. zo
niet groter. Waar komen de hui
dige leden dan vandaan?"
Geestelijke behoeften
Een van onze lezers vertelt ons.
dat hij een vergadering bijwoon
de waarin verschillende antwoor
den werden besproken in verband
met het toelatingsexamen voor
middelbare scholen. Op een vraag,
die luidde: „Wat zijn heidenen?"
was als antwoord binnengekomen:
„Mensen, die hun geestelijke be
hoeften in het bo6 doen".
Koffie in buk
ruaanse indianen uitgezonden
naar een nabijwonende stam,
die nog niet met het evangelie in
aanraking is geweest.
LeTourneau klom op van dorps
smid tot eigenaar van een van
's werelds grootste fabrieken voor
weg- en werkenmateriaal. Reeds
voor de oorlog besloot hij negen
tig procent van zijn persoonlijk
bezit in een fonds tc storten om
evangelisatie- en zendingswerk te
steunen. Ook van zijn jaarlijks in
komen houdt hij maar tien pro
cent voor zichzelf.
Na de laatste wereldoorlog be
sloot hij een poging te onderne
men om in achtergebleven gebie
den en junglestreken grote terrei
nen te ontginnen om de daar wo
nende stammen een nieuwe le
vensmogelijkheid te bieden. Hij
zond eigen technici, die allen
christenen waren, en graag hun
technische kennis wilden combi
neren met evangelisatie, en zen
dingswerk. erheen om de bevol
king te leren met de zware ma
chines om te gaan.
Van de Peruaanse regering
kreeg hij een geweldig stuk Jungle
voor zijn eerste actie. Als tegen
prestatie legde hij een autoweg
aan dwars door het land Zijn
tec'inici slaagden er in de bevol
king -oor het ontginningsplan te
winnen en velen van hen zijn in
de afgelopen twaalf jaar tot ge
loof gekomen. Het dorp. dat ge
bouwd werd, kreeg de naam
Tournavista. Via een soortgelijk
Eroject stichtte hij in de Afn-
aanse staat Liberia de stad
Tournatown.
De Amerikaanse technici en de
jongbekeerde Indianen vormden
al spoedig in Tournavista een ge
loofsgemeenschap. Er werd een
Amerikaans-Indiaanse gemeente
gevormd die al spoedig beschikte
over een zelfgebouwde houten
kerk.
Na tien jaar ls deze gemeen
schap nu zo ver dat reeds de
eerste twee Peruaanse zendelin-
5en naar andere stammen kon
en worden uitgezonden en het
plan bestaat om zeer binnenkort
een Peruaanse predikant naar de
bergstreek te zenden waar nog al
tijd stammen wonen die nog nim
mer van Christus hebben genoord
TJET zijn overigens niet alleen de problcmatici. die net
zolang praten tot ze er levensmoe bij neervallen. Laat
me zeggen dat ik juist deze problematici eigenlijk graag
mag. Ik weet wel dat er bijna geen werk uil hun handen
komt en ook wel dat het schaakspel des levens hun best
overwogen zetten dan toch nog op 't laatste nippertje doet
uitlopen op een koninginne-offer, maar hun hoofdarbeid is
tenminste arbeid en hun praten, praten, praten over voor
en tegen, over pro en contra, over methode zus en methode
zo, het is en blijft zinnig praten, ook al doet het me
soms even speels denken aan dat voorbeeld dat mijn vader
ervan placht te geven: het voorbeeld van de problematische
onderwijzer, die niet zwemmen kon en in het water viel
en die verdronk omdat hij niet zeker was of hij in zo'n
geval „Hellep!" of „Hullep! diende te roepen.
■jl/TAAR waar geen arbeid
■i'A wordt verricht en waar
het praten slechts praten
zonder zin is. dat gebeurt bij
de mannelijke kletsmajoors
en de vrouwelijke koffieteuten
Wee hen! Om te beginnen
staan ze zeer laat op: dat kan niet anders, want ze hebben
door de koffiestromen. door de steeds vuriger debatten en
de daarop gemiste tegenstanders-vernietigende antwoorden, en
door een algemeen, maar helaas slechts vaag, gevoel van zelf
verwijt slecht geslapen. Zo stappen ze te weinig uitgerust en
tegenstribbelend de vale dag in op een uur dat zelfs de winter
dag al op leeftijd gekomen is. Ze voelen zich narrig en on
bekwaam en dus ontbijten ze niet. Dat is 'n dubbel verkeerd
begin van de dag en het schijnt op de duur 'n broedstoof voor
maagkwalen en andere afwijkingen te zijn Maar ze hebben
geen trek cn ik moet toegeven: ik heb óók geen trek wanneer
een kerkelijke vergadering zich heeft uitgestrekt tot in de na
bijheid van het middernachtelijk uur Je ronkt teveel, je zit
in teveel rook. je gedachten komen niet tot rust. Ik geloof
soms dat een hedendaagse Paulus zou schrijven: „Voorts
broeders, neem mij ten voorbeeld: één keer heb ik zolang
gesproken dat een iongen uit het raam viel en dood werd op
genomen Door 's Heren goedheid mocht ik hem opwekken,
maar ik heb me er voor gewacht ooit weer zó lang door te
spreken En ik zie een even moderne Jakobus goedkeurend
knikken en hoor hem eraan toevoegen: „Wecst daders des
Woords en houdt uw tongen nog meer dan ooit in toom. want
met onderling praten wordt het evangelie niet verkondigd!"
rPERUG tot de kletsmajoor en de koffieleut. Daar komen ze
1 dan zeg tegen 'n uur of elf naar het clubhuis. „O
mensen, wat ben ik melig!" zucht de oudste „Is er ook
koffie?" En dan wordt er gauw een pannetje op het vuur
gezet en even later zit men behagelijk van z'n eerste bakje
te genieten. En dan zegt die oudste of het kan ook de
jongste zijn „Ik heb vannacht nog eens nagedacht over wat
Jan gisteravond zei van die noodzaak om eens 'n apart weekend
te beleggen om de dingen door te praten. En ik vind er 'n
hele boel voor te zeggen. Als we dat nou eens gingen doen!"
„Ja. maar ho eens!" zegt dan de tweede „Wat doen
we dan met de zaterdagavondgroepen of met de zondagsschool
klassen?"
„Nee. laten we nu bij de zaak blijven!" vindt de derde.
„Dat doorpraten is belangrijker dan wat ook!"
„Maar Je zult zien dat het bestuur er niets voor voelt!"
suggereert de vierde. „Die mensen begrijpen dat doodeenvou
dig niet. Die willen altijd maar werk zien Daar zou eigenlijk
eens een hartig woordje over moeten gezegd worden!"
7°, en nu zijn ze dan waar ze wezen willen Nu hebben ze
een gemeenschappelijke zondebok gevonden, en nu kunnen
ze van wal steken. En dat doen ze ook. Net zolang tot het
koffietijd voor de boterham is. en dan weer net zo lang totdat i
het theetijd is voordat de clubs beginnen. En dan ineens i
denken ze aan de clubs, en ze voelen dat ze helemaal niet
voorbereid zijn om wat ook met de kinderen uit te voeren,
en dan belanden ze weer op hun eerste chapiter, dat ze nodig
eens een weekend eruit moeten om alles goed door te praten,
maar voor vandaag zullen ze maar weer doen wat ze kunnen.
Misschien zeggen ze wel: .Je krligt zo al pratend toch een
helderder blik op 't werk!" Geloof hen niet Ze hebben hele- i
maal geen blik. behalve n blik koffie in poedervorm. Ja, ja
samen praten is bijzonder gevaarlijk!
WIJKPREDIKANT. j
