Feestconcert in Pieterskerk
dat zijn naam met ere droeg
Leuk blijspel over kleintjes
die groot worden...
Xwt-alledaags kerkconcert
in LEIDERDORP
Stemmen in Leiderdorp
staakten opnieuw
,,De Sierkan's
ZMelk- en Zuivelprodukten
zijn kwaliteitsprodukten"
DE SIERKAN - DEN HAAG
van het draaiboek
ESSO PETROLEUM
Breestraat voor de wandelaars
NIEUWE LEIDSCHE COURANT
4
ZATERDAG 1 OKTOBER 1960
T~\E GEBRUIKELIJKE inleiding van de drie oktoberviering in de Pieters-
kerk, steeds door vele officiële personen bijgewoond, respectievelijk
opgeluisterd, was deze keer door een traditie-breuk gekenmerkt. Ex Animo
en de organist Adriaan Blankenstein hadden het nu voor het zingen en
spelen, zonder bij deze muzikale werkzaamheden door een spreker te wor
den onderbroken. We moeten wel aannemen, dat om deze oorzaak, althans
een klein deel van de getrouwe bezoekers, het dit jaar had laten afweten.
De ontrouwen hebben veel gemist.
Er ontstond nu immers een veel har
monischer geheel dan gewoonlijk het ge
val was. Bovendien leek zon toespraak
toch eigenlijk altijd voorbarig, een ormo-
dig vooruitgrijpen op het werk van de
predikant-feestredenaar van drie okto
ber.
Dit feestconcert droeg dus de naam
met ere. Da wegblijvers hadden het in
tussen toch mogelijk gemaakt, dat de
beide Ex Animo-koren in het langschip,
dicht bij het orgel konden worden op
gesteld. Dit bleek een aanzienlijke ver
betering. De klank doemde nu niet op
uit ongewisse wazige verten, maar stond,
ten aanhoren van een ieder, belijnd en
helder midden in de kerk.
De ere-voorzitter. dr. J. Riemens,
sprak een kort inleldlngswoord. Niet
de sprekende, maar de zingende kerk
heeft deze keer de overhand. We
moeten niet vergeten, dat in dit kerk
gebouw, driehonderdzesentachtig jaar
geleden, een snikkende, zingende,
jubelende schare samenkwam om
God te danken.
Na het voorlezen van het bedevaarts
lied Psalm 126 en aansluitend gebed, liet
dr. Riemens de verdere bedrijvigheid
de eoncerbgevers over.
Ex Animo's zang klonk zeer verzorgd,
homogeen en zuiver. Het koor maakte
met de toch lang niet gemakkélijke
Psalm 75 van Sweelinck, in het geheel
niet de indruk van een moeizaam voort-
ploeteren. Herman de Wolff gaf licht er
puntig, in alle eenvoud, aan, en de zang
liep als vanzelf.
Die eerste uitvoeringskwaliteit bleef
gehandhaafd, al waren er in voordraoht
en stijl later toch wel onderlinge
schillen op te merken. Zo werd het
voerend mooie Exultate justi in Domino
van De Viadana raker getroffen dan Pa-
lestrina's Sanctus. We hadden het zo op-
merkelijke verschil in stijl tussen de Re
naissance en de barok, graag nog duide
lijker uitgedrukt gehoord. De laatste
kreeg in dit geval wel het volle pond.
t"1' 1:~4 i eenmaal verder weg
Palestrino ligt
de i
tjjd.
In antwoord op Blankanstein6 a
treffelijke uitvoeringen van Herr Christ
der einig Gottes Sohn een geniaal
werk en Wachet auf, twee voorspelen
van Bacli, zong Ex Animo werkelijk bij
zonder fraai en waardig. Dit gold ook
voor een paar Valerius-liederen en het
gebruikelijke Lof zij de helden (van
Kückcn). Het grote -koor besloot met het'
verrukkelijke Lobe den Herrn van de
tragische Hugo Distier, het jönge genie,
do-t het leven van 1942 onder Hitler ni«t
langer aankon.
Academische examens
van Opstal! te LeidrUn,
Amsterdam, F A H Vigeveno te Muidei
P A BluTncnUia-1 to Amsterdam, G Smit I
Den Haag en D M Dragt e Leiden;
Over het jeugdkoor willen we
gaarne in prijzende bewoordingen
schrijven. Deze meisjes en jongens
verdienen het om hun keurige, be
schaafde, reinklinkende zang. Maar
liedjes als Waarom ik van Holland
hou, en Kind van Holland, hoe leuk
op zichzelf ook. vielen toch wel bul
ten het kader van deze avond.
Hoe groot o Heer, en Zie ons oot
moedig tot u naadren, konden er na
tuurlijk wel mee door. Maar de piano
door Ada van der Bent met be
kwaamheid bespeeld harmonieer
de weer niet op deze plaats en tn
deze sfeer.
De bekende baszanger David Holle-
stelle zong met zijn de kerkruimte ge
makkelijk dominerende soepel-door-
dri-ngende stem Handels vrijheids-aria
Freedom now once more possessing
ui-t Jephta. Ja, ja ich kann die Feinde
schlagen (Cantate 57 van Bach) en ge
zang 305. Handel interpreteerde hij nogal
ruig, maaT Bach klonk volmaakt.
Blankenstein excelleerde verder in
driedelige fantasie van Telemann e
voor de tweede maal in korte tijd,
De organist speelde ter inleiding van
het concert Bachs feestelijke Es-dur pre
ludium en nadat vier coupletten van he'
Wilhelmus waren gezongen, besloot hij
de bijbehorende friple-fuga.
i Wolfswinkel
Arminiusherdenking
in Leiden
Tijdens een openbare senaatsvergade
ring in het groot-auditorium der Leidse
universiteit zal op 10 oktober het feit
worden herdacht dat vierhonderd jaar
geleden Jacobus Arminlus te Oudewa
ter werd geboren. Arminius was van
1603 tot 1619 hoogleraar in de theologie
aan de Leidse universiteit. Na het ope
ningswoord van de rector magnificus,
prof. mr. J. V. Rijpperda Wierdsma, zai
het woord worden gevoerd door prof.
dr. J. N. Bakhuijzen van den Brink, die
zal spreken over Arminius te Leiden,
en prof. dr. G. J. Hoenderdaal, die de
theologische betekenis van Arminius zal
belichten.
Feestavond Royal McBee
/g ISTERAVOND acht uur luidden in de Leidse Schouwburg enkele gong-
slagen het toneelspel in, dat elf leden van het personeel van Royal
McBee Nederland n v. zouden opvoeren ter gelegenheid van de opening
van de nieuwe fabriek. „Kleine kinderen worden groot...." was de titel
van het blijspel, dat geschreven is door Noel Langley. „Essie" lady Bucke-
ring, moeder van vier dochters, zit, hoewel de buitenwereld daar niets van
merkt, diep in de schulden. Wanneer de zoon van haar huisbaas, Clifford
Magill, in opdracht van zijn vader een maand achterstallige huur komt op
halen, beginnen de moeilijkheden pas goed. Kathy, één van de dochters
des huizes, blijkt Clifford te kennen, en wordt boos als ze merkt, dat haar
moeder bij hem in het krijt staat.
Bieky, haar zusje van zeventien, heeft
inmiddels voortdurend ruzie met haar
vriend, Roland Wayne, die ze van allerlei
dingen beschuldigt. Daartussendoor spe
len zich de moeilijkheden af, die zijn ont
staan tussen Jane, -de tweede dochter
van „Essie", en haar man, Wilfrid Marks,
ctiei
Hot
de heren P Ma-gre
Doomtfiein tt Doetin-
LETDHN. 30 september Gedaagd voor
doei. e*- kta«ieke taai- en letterkunoc-
ie heer HAM Gixidijn le Letden; voor
iet knnel ex. ntet-Wefterse sociologie: de
ïeor A F Marks te Leiden: geslaagd voor
ie rkar.d ex. gen. M: de heren E W Bak-
<or te Voorburg. I K P Banencfregl ie Den
Haag, A Beets te Voorschoten, E C Belonjo
te Heemstede, P J Bettmk te Den Haag, P E
C van B red a V rietman le Terrteuzen, a F
Dcimrar le Meppel, B Donkere te Den Haag,
G F Dry)er te Oogstgeeet, J van Duijn te
Hoek van Holland, B van Dijk le Den Haag
Ingel'broht (U®A). D W Hoogwater
"Iteipooi te Monster,
H C Kok le Vtis-
legom, O G Mulder
Rotterdam,
te Wn tori mgen. L E M Klei poot I
M H Ktuck te Roti.-r
si ngen. A J Lantaimf t.
te Dt-n Haag. H 9 W P Pi<* 1
D PoWky (USA), J J Rasker
B Rottier te BMtUion
5ru ij t te Den Haag en W P M Vierhout
VMwsingen.
Geslaagd voor hot doet. ex. gen. H: mej
E van Joost te Den Ha.vg en de heren
F van Lamoen t-- Delft, J Velxtkamip te
en Haag en H Th Weiland te Oegstgeeel
Ge- i igd voor hot semn-artsex. me). V A
m Leeuwen te Loid-oJiondam en de heren
Sohonertberg jte Katwijk, J Thompson
IX/TET bewonderenswaardige volharding heeft Addie de Jong, organist dei-
hervormde kerk te Leiderdorp, zijn voorgenomen leeks concerten al
daar volgehouden, ongeacht de kwantiteit van de belangstelling. Die ge
trouw zijn komen luisteren, zullen geen spijt gehad hebben; meermalen
waren de programma's zeer aantrekkelijk, soms met bescheiden middelen,
andermaal werkten meer belangrijke figuren uit de toekomstige toonkun
stenaar sw er eld mee. Voor het laatste concert in de serie 1959-1960 is De
Jong afgeweken van het geijkte stramien; er werkten ditmaal behalve een
zangeres een fluitiste en gitarist aan het programma mee.
orgel bezit. Fraaie registercombina-
ties zijn voorhanden voor de oudere
klassieken. En ze worden ook benut.
De moeilijke trio-sonate in C van
Joh. Seb. Bach werd wat te onstui
mig opgezet; het verloop van de drie
stemmen raakte wel eens wat ver
ward in het aanvangsallegro. Het
Largo was overzichtelijker en net
slotdeel: voortreffelijk.
Een prettige kennismaking was die
de moderne Fransman Jehan Alaï
Li/tanies. De Jong woekerde hier op be
wonderenswaardige wijze met de dis
positie van het anders geaarde instru
ment. De compositie deed mij op het eer
ste horen wat fragmentarisch aan. maar
verraste door haar gedurfde harmonie en
onstatisch slot.
Ook Addie de Jong besloot ditmaal zijn
concert met een improvisatie, een loffe
lijke gewoonte, die het gehoor zo veel
nader tot de conce-rtgever brengt. Men
krijgt hier immers allerlei facetten
geschoteld? De mooie melodie van ge
202: Wat vlied' of bezwijk, werd na
inleiding van persoonlijk karakter, waarin
voorliefde voor eigentijdse klanken t<
luisteren viel. op verschillende man-
meer conventioneel gevarieerd, ci
nerend in een stralend slot.
Er viel dus veel te genieten. Gaarne
maak ik de lezers attent op de volgende
serie, die reeds in de Advent aanvangt.
Henri Welbooren
te Rotterdam en A R Wii
Geslaagd voor heit ai
Bmmnuel te Den Hag,
rtsex.de het
Als ik ditmaal de onbekende solisten,
allen nog studerend aan het Conservato
rium, het eerst onder de loep neem, dan
wil ik zeggen bijzonder getroffen te zijn
door de vocale bijdragen van Krijnde
Poot. De®e jeugdige zangeres is begaafd
met een sopraan van een nobel gehalte.
Haar stemplaatsing is uitstekend, zomede
haar intonatie. In twee Bachliederen was
haar voordracht wat aan de objectieve
kant, om niet te zeggen: beschroomd.
Deze bijkomstigheid was het echter, die
in Mozarts Benédictus en vooral in
Fauré's Pie Jesu zozeer ontroerde. Bij
voortgezette studie moet hier iets heel
moois tot stand komen. Dat is niet aan
twijfel onderhevig!
Een ongewone verschijning op het kerk
concert was de gitarist Koos Suyker, die
zittend voor de kansel een vijftal werk
jes voordroeg. Na een Pavane van Milai
volgde de Pezzo Tedesco van een onbe
kende componist, zeer fijn verklankt
Bachs bekende Praeludium voor de luit
en Hhndels Sarabande werden ten slotte
gevolgd door een suite in dezelfde stijl
van Robert de Visé. Waren alle werkjes
niet even onderhoudend, de speelkwali-
teiten van de solist wisten toch een bij
zonder intieme sfeer te scheppen. Jam
mer, dat zo weinigen ervan kennis heb
ben kunnen nemen, welk een fraai me
dium Ln muzikaal opzicht de gitaar ook
is. Misschien een tip voor de teen-agers,
die ik zo veelvuldig zie met hun gitaar,
bungelend aan de fiets.
Elfry van Bronkhorst liet zich horen
in een sonate voor fluit en gitaar var
Konink. een Nederlandse componist, ver
moedelijk uit het begin van de 18e eeuw.
Het stuk was eenvoudig, vriendelijk en
werd met fraaie toon beheerst geblazen.
Addie de Jongs bijdragen tot slot
Uit zijn vertolking van Sweelinclcs
Echo-fantasie bleek toch weer eens
duidelijk, dat Leiderdorp een mooi
/GISTERAVOND kwam de Leiderdorpse gemeenteraad in openbare ver-
gadering bijeen. De 24 agendapunten leverden niet veel moeilijkheden
op. De meeste tijd ging in de vele stemmingen zitten; er moesten drie com
missies worden benoemd en ook over twee voorstellen van B. en W. werd
gestemd. Tot lid van de commissie van advies bedoeld in art. 8 van de
woonruimtewet werden benoemd mevrouw B. Seret-Cruden en de heren
H. Kuilenburg, A Mol, E J. Veldhuyzen en J. Nievaart. De heer Nievaart
kreeg aanvankelijk evenveel stemmen als de heer J. Boon, eerst na de
vierde stemming werd de heer Nievaart met 6 tegen 4 stemmen gekozen.
Als lid van de commissie van advies
voor de toekenning van bijdragen uit
het gemeentelijk studiefonds werden ge
kozen de heer A. M. Kleiss, voorzitter,
de heer H. v. d. Ploeg, secretaris, en als
leden de heren P. J. Andrik, L. Los en
G. J. Lolling.
Als gemeentelijke vertegenwoordigers
in de commissie van georganiseerd over
leg werden gekozen mevrouw B. Seret-
Crudeh en de heren J. Nievaart en E. J
Veldhuyzen met als plaatsvervangers de
heren J. W. Boot, P. Goddijn en C. de
Graaf.
Weigering
Bij het voorstel tot weigering beschik
baarstelling gelden voor het aanbren
gen van een zonwering aan de R.K. la
gere sohool, wees de heer C. de Graaf
erop, dat in de wet op het lager onder
wijs geen artikel te vinden is om aan
het verzoek van het schoolbestuur le
kunnen tegemoetkomen.
Verscheidene raadsleden verschilden
hierin van mening: hetzelfde voorstel
van B. en W. tot weigering van mede
werking was al eens in een vorige ver
gadering aan de orde geweest, waarbij
de stemmen hadden gestaakt. Ook dit
maal siemden 5 raadsleden, de heren
A M Kleiss, J. Nievaart, P. J. Anank,
P. Goddijn en G. I. Lolling. tegen, zodat
de stemmen opnieuw staakten. Het elf
de ra .id slid, in dit geval de heer Boot,
was deze avond verhinderd.
l»e voorzitter zette hierop uiteen,
dat volgens de wet het voorstel van
b cn w. nu wm verworpen, maar
daar dit voorstel negatief is, is er
geen beslissing gevallen. Dit houdt
verder in, dat wanneer B. en W. niet
binnen 3 maanden met een nieuw
voorstel komen, het verzoek van het
schoolbestuur wordt ingewilligd.
Van hetzelfde schoolbestuur was een
verzoek binnengekomen tot heit beschik
baarstellen van gelden voor de aansahaf
van gordijntjes, aangezien de kinderen
worden afgeleid door het verkeer op .ie
Erica-laan. Volgens B. en W. is het
zoek niet voor inwilliging vatbaar
gens overschrijding der normale
aan het geven van lager onderwijs te
stellen. Het voorstel van B en W. werd
met 6 tegen 3 stemmen aangenomen
(de heer Kleiss was bij de behandeling
van het voorstel niet aanwezig).
In de wijziging van de waterleiding
verordening was opgenomen, dat B
W, voor de gemeentelijke zweminrich
ting een lager tarief kunnen vaststellen.
De heer Andrik vond echter, dat meer
instellingen van algemeen belang voor
een ander tarief in aanmerking zouden
kunnen komen. De zinsnede „vooi
gemeentelijke zweminrichting" werd
veranderd in „bijzondere inrichtingen'
Bij de rondvraag wees de heer God
dijn op de verkeersopstoppingen, i
al aan de Hoge Rijndijk, wanneer
brug lang open is; hij vroeg of het
mogelijk is. wanneer er schepen op nog
eniige afstand zijn. de brug tussentijds
neer te laten. De voorzitter verklaarde,
dat dit niet zo eenvoudig is; een schip
kun je niet zomaar stilleggen, terwijl ook
het meren moeilijkheden geeft
die eens „een groot schrijver" hoopt te
worden.
Ten slotte Doreen, de oudste, die een
baby verwacht en haar man, Dougall
Pitchford, die daarvoor al dagenlang ze
nuwachtig is. Iedereen heeft scènes met
iedereen pn zelfs dokter Sydney Drew,
die wegens „het grote gebeuren" bijna
jur door zuster Pynegar bij de pa
tiënte wodt geroepen, is wanhopig, om
dat hij geen enkel rüstig ogenblik krijgt
de weduwe „Essie", die een jeugd
vriendin van hem is, een huwelijksaan
zoek te doen.
Gelukkig komt alles in het derde be
drijf goed en krijgt Bicky haar Roland,
Doreen een tweeling, Kathy haar Clif
ford, dokter Drew zijn lady en de butler,
Corder, zijn straf, omdat hij als een dief
„Essies"juwelen de veroorzaker van
alle schulden blijkt te zijn.
De spelers werden aan het slot van
de opvoering hartelijk toegejuicht.
En dat terecht, want allen hebben
hun uiterste best gedaan en. van het
stuk een aardig blijspel gemaakt,
dat door de ruim 500 toeschouwers
met aandacht werd gevolgd. Vooral
mogen hier de namen van Tiny
Beekman en Jaques Wijnbeek wor
den genoemd, die resp. lady Bucke-
ring en dokter Drew op de planken
zetten. Beiden-s-p; 'den met overtui
ging hun rol, voor de laatste een
prestatie te meer, daar hij tevens de
gehele spelleiding in handen had.
Wilfrid Marks (Harro Meyer) was
een echte „artiest", Dougall Pitchford
(Engel v. d. Luyt) zo zenuwachtig als
een aanstaande vader maar zijn kan,
verpleegster (Cecile Sassen) kittig, de
butler (Bert Biegstraaten) even correct
als hij behoort te zijn (hoewel niet altijd
even goed verstaanbaar). Nell van der
Velden speelde de rol van Kathy en
Dymph Karpes die van Jane. Ook zij
overtuigden door hun spel en toonden
goede prestaties in hun samenspel met
Jos Scheeren (Clifford, de „schuldei
en Harro Meyer.
Ten slotte zij het teenager-stel Bicky
en Roland (Hanny Zandvliet en Wim
Versteegen) niet te vergeten. Vooral
eerstgenoemde bracht het publiek n
malen aan het lachen door haar goede
voordracht van de wispelturige puber.
De heer L. G. Roetert Steenbruggen,
hoofd van de afdeling personeelszaken,
dankte in. zijn openingwoord alle mede
werkers aan de verhuizing van de oude
naar de nieuwe fabriek. Hij wenste de
aanwezigen een prettige avond toe.
Welke wens niet onvervuld is gebleven.
Helaan van der Reyden
Verkrijgbaar bij de LEIDSE MELKHANDEL
N.V. 's-Gravcnhaagsche Melkinrichting
N.V. MELKINRICHTING „DE SLEUTELSTAD" I. den Hollander
TELEFOON 22595
3 Oktober-
Optocht
KOOILAAN 2
Deelnemer
Tussen
de
bladzijden
Colonel Hyde contra
Scotland Yard
LIDO De komische thriller is in het
filmvak een betrekkelijk zeldzaam ver
schijnsel. Waarschijnlijk is menige regis-
ietwat huiverig voor dit genre, want
ontsporingen liggen maar al te gemakke
lijk voor de hand. De Brit Basil Dea-rden
beheerst dit vak als geen ander. Op basis
de roman „The league of gentleman"
heeft hij een film gemaakt, die met ere
moet worden genoemd i-n de rij van rol
prenten die getuigenis afleggen van on
navolgbare Engelse humor.
De film „Colonel Hyde contra Scotland
Yard" behandelt een perfect in elkaar
gezette bankroof. Het bijzondere is dat de
initiatie' imer om zich heen verzamelt
een groep officieren, allen specialisten,
die om de een of andere reden uit de
dienst zijn verwijderd.
Op originele wij-ze vormt hij van dil
heterogene gezelschap een ploeg mannen
die geknipt zijn voor hun taak. Zij onder
nemen de bankroof als een militaire ope
ratie, waarbij alle details minitieus zijn
de haardolie met het hoogste rendement
méér warmte s.
mincfer roet (fsso)
voorbereid. Hoe dit afloopt verklappen
wij niet, maar dat het een knappe film
daarvan kan men overtuigd zijn.
Dearden heeft een subtiel mengsel be
reid van verbale en visuele humor. In
deze film wordt prachtig Engels gespro
ken, met telkens een onverwaohte hu
moristische uitschieter die midden in de
)os treft.
Een zwak punt is, dat de climax ge-
ïime tijd voor het einde wordt bereikt.
Zélfs een man als Dearden heeft dan
te de spanning erin te houden, maar
3 toch geen al te grote misslag. Het
voornaamste is dat het verhaal op de
juiste even nuchtere als liohtvoetige
wijze is behandeld.
(Achttien karaats komische thriller).
De zaak MP
LUXOR Na de Nederlandse pre-
lière van Bert Haanstra's tweede speel
film, genaamd De zaak M.P., hebben wij
reeds uitvoering bericht over de kwali
teiten van dit werk. We kunnen dus kort
zijn. De zaak waar het om draait, de
diefstal van Manneke Pis te Brussel
de Belgische wraak, de ontvreemding
van Hans Brinkers, is met veel zwie
het celluloid gebracht. Als alles goed
gaat wordt een nieuw tijdperk ingeluid
in de vaderlandse filmindustrie, die niet
kan bogen op een groots verleden waar
het de humoristische film betreft. Haan
stra paart veel gevoel voor beeldgrapjes
aan de drang de lokale omgeving te
laten meespelen in de ontwikkeling
het verhaal. Het is waar, de schone
Vlaamse taal wordt in deze film
vormd tot een vreemdsoortig dialect dgrt
bij onze zuiderburen wel niet erg. i'
smaak zal vallen. Maar waarom
treurd? We zijn een amusante film
eigen bodem rijker, die bovendien nog
gezien mag worden door alle leeftijden.
Wat wil men meer?
Dat visuele grapjes ook tot nog veel
vreemdsoortiger resultaat kunnen leiden
toont de voorfilm van Franse origine
aan, die in dit programma draait,
geschiedenis van de op hol geslagen
voetbal, verfilmd in Hellzapoppin-stijl,
is een verrukkelijk voorbeeld van de
echte kolderfilm.
..Be el" dig gesol met aardige man-
P. M. PERQUIN
HOGE MORSWEG 78,
OEGSTGEEST - TEL. 21584 b.g.g. 21351
Kop op
REX Wie denkt met Kop op
zen op elkaar voor de zoveelste maal
een dolkomische soldatenfilm voorhan
den te hebben, heeft het mis. Neen, nu
eens niet het leger, maar het ziekenhuis
en niet de soldaten, maar de verpleeg
sters en de patiënten.
Het ziekenhuisleven is een merkwaar
dige maatschappij, „waar geleden en ge
lachen wordt", heeft men wel eens ge
zegd. Nu, het ziekenhuis waar regisseur
Gerald Thomas met zijn helpers een
kijkje is gaan nemen, is alleen maar een
plaats waar gelachen wordt.
Toch is dit niet enkel lachfilm, want
bij alle pret wordt hier tevens een uit
nemende schets gegeven van de psycho
logie van patiënten en verplegend per
soneel. De directrice loopt zo levensecht
voornaam door de ziekenzaal, dat men
zichzelf er in bed denkt te liggen.
De patiënten zijn, zoals ook in de wer
kelijkheid. vogels van diverse pluimage.
Hun reacties zijn zeer verschillend. De
film vindt zijn hoogtepunt in een
ratie door de patiënten zelf clandestien
uitgevoerd. Dat ze daarbij de lach-
machine vergeten af te zetten, komt dc
algemene pret alleen maar ten goede.
De film (die overigens kop noch staart
bijzonder tintje, door-
n meespeelt, die als twee
op Albert Mol lijkt. Nog
er niet zeker van of hij
dit Engelse zi<
gekomen.
het goede soort).
Midden in de nacht
STUDIO Er worden nogal eens
wrange grapjes gemaakt over oudere
inen die met jonge meisjes trouwen
inderdaad de motieven voor derge
lijke huwelijken zijn vaak onzuiver. Dat
dit niet altijd het geval is, vertelt de
film Midden in de nacht, waarin twee
amen elkaar vinden ondanks het
grote leeftijdsverschil.
De psychologische benadering van de
verhouding tussen de man en het meisje
uitstekend en ook de reacties van hun
omgeving zijn levensecht weergegeven.
Toch is het geen knappe film geworden,
het spel van Kim Novak en Fredric
March ten spijt. Men neemt een over
maat aan toneelmatigheid waar. In uit
gesponnen dialogen worden allerlei wijs
heden en onwijsheden gedebiteerd en
een gevolg daarvan is, dat het aan vaart
ontbreekt. Men is blij als het einde daar
is en dat is geen goed teken.
(Goed toneelspel, matige film).
Der Czardas-König
TRIANON Muziek, dans en vrolijk
heid worden in meer dan ruime mate
voorgeschoteld in de Oostenrijkse film
„Der Czardas-König", die een beeld moet
geven van „het bewogen leven" van de
operette-componist Emmerich Kalmann.
Ongetwijfeld is dat leven bewogen ge
noeg geweest maar dat komt er in deze
onder regie van Harald Philipp gemaakte
film echt niet uit. We betwijfelen ook,
of dit wel de bedoeling is geweest. In
ieder geval was de naam van de ope
retteschrijver klinkend genoeg om er een
muzikale hoorn der overvloeds aan to
ontfutselen.
We
dat,
het
leven van Emmerich Kalmann
doeken wordt gedaan, dit in grote lijnen
wel overeenkomstig de waarheid is.
Maar het heeft ons niet kunnen ontroe
ren; het deed allemaal te zoetelijk en
te quasi-romantisch aan en we hebben
ons niet aan de indruk kunnen onttrek
ken, dat het in feite toch maar bijzaak
was voor de filmmakers. Hoofdzaak was,
dat er een prachtige gelegenheid werd
geschapen voor het verfilmen van ope
rette-gedeelten, een wereldje van show
cn dans (waaraan onaangeroerde fluiten
met champagne blijkbaar het nodige
decorum moeten geven) en niet te ver
geten het vurige optreden van een zigeu
nerorkest-zonder-weerga met de Oosten
rijkse zanger Rudolf Schock idool van
vele fans als stralend middelpunt. En
als men het zo bekijkt, valt er best nog
wat te genieten in deze film.
(Vreugde door muziek en dans).
Some like it hot
CASINO Het Utrechts studententoneel
heeft als traditie, dat de reünisten van
tijd tot tijd een travesti-tqneel opvoe
ren. Behaarde heren spelen dan voor
gladde dames. Het effect draagt natuur
lijk een seksueel tintje, maar verhoogt
daardoor misschien de algemene vrolijk
heid.
In Billy Wilders film Some like it hot
is hetzelfde thema met succes beproefd.
Twee jongeheren (Tony Curtis en Jack
Lemon), musici uit een band, zijn huns
ondanks getuige van een afschuwelijke
gangstermoordpartij. Zij begeven zich
om gevaar te ontlopen in vrouwenkleren
en* worden lid van een damesbandje mei
al de vreemde situaties van dien.
De film die sterk het karakter van een
parodie heeft (op het Amerikaanse gang
sterwezen uit de jaren dertig en de ver
houding tussen de geslachten) is menig
maal niet „netjes", maar toch uitermate
geestig. Met uitzondering van enkele
scènes die wat al te zwoel zijn, is het
een betrekkelijk onschuldig vermaak.
De grote tegenspeelster der verklede
heren is Marilyn Monroe als Sugar
(Snoepje) terwijl ook zowaar de van
vroeger vermaarde Joe Brown weer op
duikt, nu als miljonairszoon (Shell).
Ondanks de bezwaren een film, die
zo geestig het Amerika van voor de
oorlog" weet te parodiëren (vooral als
men de film over Al Capone heeft ge
zien), dat men niet kan nalaten van
tijd tot tijd in de lach te schieten.
(Geestige parodie).
Prot. Woningbouwvereniging Leiden waeht
op antwoord van minister
ZAL HET verdwijnen van de tram
in de stad meer ruimte voor het
verkeer doen ontstaan, er komt nu
ook ruimte om te gaan nadenken
over ingrijpende maatregelen voor
het verkeer speciaal in de binnen
stad. Het zal ons niet verbazen, als
van officiële zijde binnen afzienbare
tijd wordt voorgesteld, de Bree
straat maar éénrichtingverkeer te ge
ven, ofschoon de uitvoering van dit
denkbeeld dan nog wel een behoor
lijke tijd op zich kan laten wachten.
Want als de Breestraat zulk verkeer
krijgt moeten er voor een parallelweg
vla dc Vismarkt en dc Botermarkt
(de Langebrug zou er niet voor In
aanmerking komen) uitgebreide voor
zieningen worden getroffen. Hoek
panden moeten worden afgebroken,
de weg moet verbreed en aan een
aantal bruggen valt dan ook wel liet
nodige te doen.
Laten wj] ons cr bü dit plaatje maar
niet te veel In verdiepen. Toen de
lens zich op dit beeld van de Bree
straat richtte, bestonden dergelijke
problemen in de verste verte nog niet.
Het was alles even rustig cn intiem,
ondanks de aanwezigheid van de
paardetram, die in 1879 wel enige
schrik veroorzaakte zoals u in ons
blad van donderdag uitvoerig hebt
kunnen lezen maar omstreeks 11)00
even vertrouwd was als de fontein op
dc Vismarkt. Een aanrijdingsstatistiek
kende men toen nog niet, ook al ge
zien het feit dat enkele werklieden
heel kalm met hun wagen links van
de weg lopen. Men zou het een „stil
leven" van Lelden kunnen noemen.
Zomaar om ervan te genieten, zon
der problemen en gejaagdheid. „Men
behoefde van het verkeer niet méér
te weten dan dat men op tyd voor
dc paardentram uit de weg ging",
schreef iemand ons eens. Goed, de
vrees van 1879 was met de negentien
de eeuw weggegleden, maar leder
bleef toch wel voelen, dat men voor
dat moderne wegverschijnsel op zijn
hoede moest zijn.
Op dit gedeelte van de Breestraat
waren aan de rechterzijde slechts een
banketbakkerij van de firma Pronk
cn een kleermakerij voor maatkle
ding van de firma Jongmans. Het huis
met de luifel was een café onder dc
naam „Zum Rathskeller", terwijl er
een vegetariërsrestaurant was op
nummer 95. Aan de linkerzijde: de
Turk, de rijwielhandel Fongers cn de
sigarenzaak van Boele. Het huls met
het torentje is in het begin van deze
eeuw gebouwd.
Trottoirs had de Breestraat nog niet.
De stoepen met hekken gaven Leidens
hoofdstraat een aristocratisch aanzien.
Kortom: de Breestraat was voor de
wandelaars!
De Protestants Christelijke Woning
bouwvereniging te Leiden vergaderde
gisteravond in het wijkgebouw Leven
daal onder leiding van de heer B. de
Kier. Hoewel het programma een be
langrijk punt bevatte: „Woningbouw",
konden hierover toch nog geen medede
lingen worden gedaan aangezien eerst
het ministeriële antwoord binnen moet
Waarschijnlijk komt deze zaak nu op
de aanstaande jaarvergadering aan de
orde. Er zal dan ook een nieuwe penning
meester moeten worden gekozen aange
zien de huidige functionaris geen tijd
meer beschikbaar heeft. De heer Van der
Vegte is tot incasseerder benoemd.
De heer G. J. Philipsen, chef van het
gemeentelijke bureau voor huisvesting te
Leiden, vulde de verdere avond door te
spreken over „De mogelijkheden rondom
het woningprobleem". Hij ging onder
meer in op de Woningwet van 1947, waar
bij de gemeentebesturen de bevoegdheid
kregen tot het verdelen van de beschik
bare woonruimte. De huisvestingscom
missies beslissen, wie er voor een woning
in aanmerking komen.
In Leiden kent men een verdeling in
groepen. In de eerste groep is het aantal
ingeschrevenen nog vrij groet. Ook bij
het toewijzen van woningwetwoningen in
de nieuwbouw zijn er vele problemen
door het grote aantal gegadigden en het
kleine aantal beschikbare woningen.
Een speciale groep vormen de inwo
nende woningzoekenden. Is men twee
jaar getrouwd dan moet men samen 56
jaar zijn om te zijner tijd in aanmerking
te komen voor een woning. Voor onge
trouwde» geldt een gezamenlijke leef
tijdsgrens van 58 jaar. Er zijn nog 4275
woningzoekenden in Leiden. In 1970 hoopt
men in Leiden alle woningzoekenden
onder de pannen te hebben.
Afscheid dr. Van Goudoever
Dr. J. van Goudoever zal morgenoch
tend half elf afscheid nemen van de
Remonstrants-Gereformeerde Gemeente
van Leiden.
LEIDERDORP
GEBORENMonique Paulette d v
W F Stijger en J C Bulten; Petrus Pau-
lus Johannes, z v P P J van Wijp en
M A Juffermans; Meintje Christina, d
v C Walen en C M Koot.
ONDERTROUWD: Hendrik Gils, 24 j
te Uithoorn en Jannetje Jacoba Huis
man, 23 j.
