DE OUDE HOND
|otoVé^
„De Ris in de maand"
r
J
Hoe Johannes '11 held werd
ZATERDAG 10 SEPTEMBER 1960
KORT VERHAAL - KORT VERHAAL - KORT VERHAAL - KORT VERH
ZONDAGSBLAD
VOOR DE JEUGD - VOOR DE JEUGD - VOOR DE JEUGD - VOOR DE JE
"DILL CALDWELL, de Amerikaanse neger-journalist,
die vorige week in ons Zondagsblad zijn interes
sante beschouwing over de verhoudingen tussen de
Amerikaanse en de Afrikaanse neger publiceerde,
heeft ook als fiction-writer" zijn sporen verdiend.
Korte verhalen van zijn hand zyn verschenen in „The
Saturday Evening Post", in „Esquire" en nog enkele
andere vooraanstaande bladen in de Verenigde Staten.
Bill Caldwell stond ons het verhaal ,,De oude hond" af
ter publicatie in ons Zondagsblad en deze episode ba
seerde hij op een ervaring uit zqn eigen jeugd, die hij
doorbracht op Trinidad.
VAN tijd tot tijd, als de weg even in een rechte strook verder ging,
keek Brad Turner opzij, naar de oude, rossige hond, die naast hem
op de voorbank van de auto zat. Benny had zijn natte neus uit het geopende
raam geduwd en genoot kennelijk van de wind, die zijn zachte, slappe
oren plat tegen zijn kop blies. Het was precies zoals vroeger, zoals in
andere jaren. En toch was er een verschil, een groot verschil. Benny was
opgewonden bij het zien van de als een vuurgloed opgelaaide kleuren
van het herfstlandschap in de heuvels, bij het ontdekken, dat zijn meester
zijn jagers-uitrusting droeg, door de aanwezigheid van het jachtgeweer
op de achterbank, maar de hond was op de een of andere manier niet
helemaal bij machte om die vreugde en die opwinding tot uitdrukking te
brengen.
DE wind deed Benny's oude ogen tranen
en die stijve, verlamde achterpoot
maakte het moeilijk voor hem om in de
rijdende auto in bochten het evenwicht te
bewaren. Af en toe liet de hond een vro
lijk geblaf horen, doch dat duurde telkens
maar heel eventjes, want al spoedig ging
dit over in een soort jankend gegrom, als
of hij een samenspraak hield met onzicht
bare plaaggeesten.
Het waren deze seniele geluiden geweest,
die Brad Turners vrouw meer en meer
hadden verontrust en zij was het, die haar
man had gedwongen Benny in ieder geval
's nachts uit het huis te bannen. Zo was
Benny tegen zijn wil terechtgekomen in
een hok, na vele jaren trouwe dienst.
Vele jaren, ja, want Benny was nu al
vijftien jaar oud. Vijftien jaar, een lange
tijd voor een man en zijn hond om te za-
En voor het eerst in al die tijd had
Brad Turner niet verlangend uitgekeken
naar het aanbreken van het' jachtseizoen,
want in de voorbije maanden had Lucille,
zijn vrouw, steeds op hetzelfde aambeeld
gehamerd: ,,Brad, als je werkelijk zo veel
om die hond geeft, als je nu heus zo veel
van hem houdt, dan begrijp ik niet, waar
om je hem niet uit zijn lijden helpt. Hij
is bijna blind, hij is half verlamd, hij ver
beeldt zich, dat hij dingen ziét en hoort
en hij maakt een heleboel lawaai om niets.
Die hond wordt kinds...."
„Dat weet ik wel", had Brad Turner
telkens geantwoord, „maar hij heeft toch
nog plezier in zijn leven. Je ruimt toch
ook geen mensen uit de weg, als zij oud
en ziek en zwak worden."
„Er is tussen mensen en honden wel
wat verschil, dacht ik", had Lucille dan
steevast met een ondertoon van minach
ting geantwoord.
En zo was de ruzie doorgegaan. Brad
kwam zover, dat hij iedere aanwijzing, die
Benny van zijn seniele aftakeling gaf, be
gon te vrezen. Want iedere keer als de
oude hond daarvan een symptoom liet zien,
begon Lucille weer te praten over de nood
zakelijkheid om hem kwijt te raken.
DE oude hond had de merkwaardige ge
woonte, om, vooral als het heel stil
was in huis, plotseling op te springen van
zijn kleedje en dan rende hij door het
I buis, wild blaffend tegen een denkbeeldige
indringer, die zijn bejaarde ogen alleen
maar schenen te zien. Een andere keer
begon hij eensklaps erbarmelijk te janken,
alsof iemand hem een verschrikkelijk pak
slaag'toediende. Het was vooral voor Brad
een pijnlijk gezicht, temeer omdat hij zich
maar al te vaak herinnerde, hoe Benny
medailles en erelinten had gewonnen op
de jaarlijkse hondententoonstelling in Blair-
ton. Maar het werd allemaal nog pijnlij
ker door de eindelóze discussies, die op
zo'n uitbarsting van Benny volgden.
„Een dierenarts zou hem snel en pijn
loos uit zijn lijden helpen. Het zou niet
eens zo veel kosten", zei Lucille dan. En
ze sprak aldus voor de vijftigste keer.
„Ik denk er niet aan, Benny wordt niet
afgemaakt", was dan Brad's steevaste
antwoord geweest.
Benny was altijd een actieve, vitale
hond geweest, speciaal bij de jacht en
Brad vond een dood door de injectienaald
ondenkbaar en bijzonder oneervol.
Toen had Brad Turner zich plotseling
een voorval herinnerd bij een van zijn
jachtavonturen. Hij, Jerry, Doug en een
paar anderen hadden hun honden op het
spoor gehad en één van de dieren (nog
niet zo goed gedresseerd) had dat spoor
verloren en was opgesprongen, juist toen
Jerry schoot. De hond was zonder een kik
te geven in het hoge gras gevallen. Jerry
was* over dit ongeluk terneergeslagen ge
weest, maar Brad had dit ongeluk altijd
in zijn gedachten gehouden. Het betekende
voor hem zoiets als „gevallen op het veld
van eer" en „in het harnas gestorven".
Hij besloot Benny zo aan zijn einde te
brengen. En toen het probleëm weer in
de huiselijke kring werd besproken, kon
digde Brad Turner aan: „In de komende
herfst, dan zal ik Benny zelf doodschie
ten. In het open veld, jvaar hij het geluk-
TVTU was het dus herfst en vandaag zou
het gebeuren. Brad draaide de auto
van de hoofdweg af, naar het hobbelige
pad, dat door en over de heuvels leidde
Kiesstelsel
De invloed van het kiesstelsel
op de samenstelling van de
volksvertegenwoordiging en op
de "vorming van de regering,
door dr. M. Albrecht. Uitgave
N.V. De Arbeiderspers, Amster
dam.
De vraag naar een rechtvaar
dig en tevens doelmatig kiesstel
sel zal ieder politiek geïnteres
seerde bezighouden en houdt
voorts een volksbelang van de
eerste orde in. Vandaar dat het
reeds zó een verdienste heten
mag, wanneer dit onderwerp tot
terrein van speciale bestudering
gekozen wordt. En het moet voor
ieder een reden tot verheuging
zijn, wanneer deze studie leidt tot
een alleszins te waarderen weten
schappelijk resultaat. Dit is het
geval met deze studie van dr. Al
brecht, oorspronkelijk een proef
schrift waarmede niet minder dan
„cum laude" de doctorstitel ver
worven werd. Geheel in deze lijn
ligt de lof die de promotor prof.
dr. G. van den Bergh in zijn
woord ten geleide bij dit boek for
muleert, wanneer hij zonder aar
zelen. verklaart, dit werk te be
schouwen als het beste boek, dat
in de internationale literatuur
over dit onderwerp is geschreven,
In aanmerking genomen overi
gens onze mindere bekendheid
met deze literatuur, zijn wij ge
neigd prof. Van den Bergh in deze
loftuiting bij te vallen.
naar de plek, waar konijnen, fazanten en
ander wild volop aanwezig waren.
De lucht was vol van typische, verkwik
kende herfstgeuren en Brad genoot, toen
hij naast de wagen stond en diep adem
haalde. En ook Benny scheen in zijn nop
jes te zijn over deze dag. Hij uitte onge
articuleerde blafpogingen om zijn vreugde
te tonen over de behouden aankomst.
Brad liep in de richting van door bosscha
ges omzoomde akkers, waar zij samen al
vaker geweest waren en er scheen op dat
ogenblik niemand anders te zijn. Benny
sprong achter hem aan, zijn ouderdom
vergetend, tot hij in een kuil terecht kwam
Door
Bill Caldwell
en die slechts met de grootste moeite kon
verlaten. Hij jankte, toen zijn achterpoten
hun diensten bijna begaven. Maar dan
snuffelde hij weer opgewekt aan pollen
gras en langs de grond en Brad pakte zijn
geweer en laadde het langzaam, zonder op
te kijken.
Vandaag' zou er geen echte jacht zijn.
Benny kon zijn werk niet meer doen. Hij
kon zich niet meer op een spoor concentre
ren. Vandaag was Benny aan de beurt. Ze
zouden samen door de velden dwalen, zoals
vroeger en dan zou het ogenblik aanbreken
Brad wist dat .hij daarna geen zin in ja
gen zou hebben.
Het was meelijwekkend om te zien, hoe
de hond zijn best deed om te-'lijken wat hij
vroeger was geweest. Hij dwaalde rond
door het hoger wordende gras en zijn
pluimstaart was af en toe het enige, dat
Brad van hem kon gewaarworden. Dan
weer zag Brad Turner alleen maar die
trouwe kop met de lange oren, als Benny
over een boomstam sprong met zijn stram
me ledematen.
BRAD PROBEERDE de sfeer van dit
herfsttafereel in te drinken en te ver
geten, waarvoor hij eigenlijk gekomen
was. Maar de bomen schenen hun herfst
tooi verloren te hebben, de lucht was niet
meer zo verwikkend, toen de werkelijkheid
weer tot hem doordrong. Hij keek naar de
door reumatiek bemoeilijkte sprongen van
zijn hond en hij dacht met weemoed aan
de dagen, toen Benny de snelste, best-ge
trainde, en meest soepele spoorzoeker was
van alle honden in het veld. Brad herinner
de zich de afkeurende blik, waarmee Ben
ny zich destijds had afgewend van de ge
dode hond, toen Jerry hem had geraakt.
En dat oude, afgetakelde dier, dat daar
nu rondtobde, was diezelfde Benny. Brad
Turner had vroeger als jongen heel wat
geheime tranen vergoten over huisdieren,
die doodgegaan waren, maar nooit had het
hem zo direct getroffen als nu, terwijl hij
thans toch een meer dan volwassen man
Benny -rende op hem toe, keek hem met
die bijna nutteloos geworden ogen aan en
kwispelde met zijn staart. Hij jankte onge
duldig op een toon, alsof hij zelf ontevre
den was over dat oude lichaam, dat niet
meer meewilde. Brad, bracht zijn geweer
omhoog. Het was goed, dat hij zijn oog
steeds geoefend hield door tussen de sei
zoenen op kleiduiven te schieten, want hij
wilde dit karwei het liefst in één schot af
doen. Snel en vaardig.
yAN VER OVER DE AKKERS klonk het
geluid van andere honden. Brad bleef
staan, terwijl Benny onder een hek door
gleed. Daar aan de andere kant naderden
andere jagers. Brad Turner kon hun hon
den reeds door het hoge gras zien galoppe
ren. De snelheid en de drift van de andere
dieren, waren wel heel erg in tegenstelling
met de slome, vermoeide tred, die Benny
nu al enkele minuten had moeten aanne
men. De andere honden liepen over van le-
Geslaagde plaatjes uit
eigen omgeving
venslust, waren misschien nog niet vol
doende geoefend, maar ze waren jong, be
dacht Brad met iets van afgunst.
„He daar", riep een van de andere ja
gers, „heb je al geluk gehad?"
„Ben pas begonnen", antwoordde Brad.
„Wij ook".
De jonge honden blaften luid, toen ze
Benny ontmoetten. Ze besnuffelden elkaar
en Benny richtte zich wat op, om met zijn
doffe ogen de anderen wat beter te kun
nen zien. De honden hadden een air van
de grote beschermers, die de oude man
wel eens even onder hun hoede zullen ne
men, toen ze hun inspectie van Benny had
den beëindigd.
„Dat is zeker al een oude hond. die je
daar hebt", merkte een van de jagers op.
„Ja, ik ben bang, dat zijn dagen geteld
zijn. Maar ik wilde dat hij op het jacht
terrein aan zijn eindje kwam". Brad
trachtte een zorgeloze toon in zijp stem te
leggen, maar zijn keel werd dichtgesnoerd
en hij slaagde er niet in zijn stem de ge
wone toonhoogte te geven.
„O", zeiden de andere mannen in koor
en ze keken in een plotselinge stilte naar
Benny, die zacht met zijn staart kwispelde.
DAN., eh gaan we maar weer eens",
zei een van de mannen, verlegen en
met zijn figuur niet goed raad wetend en
jven later rende de troep honden voor de
jagers uit. Benny probeerde hen te vol
gen, maar het lukte niet. Plotseling ver
stijfde hij en stond stil. Zijn staart bleef
bewegingloos rechtop en alleen zijn haren
bewogen zacht in de wind. Een voorpoot
hield hij boven de grond.
Benny zag dus weer spoken. De jonge
honden waren immers de plaats achteloos
voorbijgelopen, die Benny nu wees en ze
hadden geen spoor geroken. Maar nu ver
beeldde Benny zich dat hij dit wel deed..
Dit moest het ogenblik zijn. Benny had bij
na weer zijn oude schoonheid terug, ter
wijl hij daar zo gespannen en aandachtig
stond. Zijn oude lichaam moest in extase
zijn, bij zijn fantasie, dat hij nu het wild
aanwees voor zijn baas. Brad Turner slik
te een paar keer, en legde de pal van zijn
geweer om en bracht het wapen aan de
schouder.
Zachtjes mompelde hij. „Vaarwel, Bep-
ny ouwe jongen.." Het schot klonk Brad
in de oren als een donderslag. Benny viel
zonder geluid te geven en vlak bij hem
vloog een vlucht eenden uit "het hoge gras
MURR, D
E KATER EN ZIJN VRIENDEN
22. „Ik zal de kano wat dichter hij
roeien. Dan moet jij er in springen", is, maar o wee.... het is een dikke ratel-
zegt Leo en Murr wordt nu snel uit zijn slang, die nieuwsgierig kijkt, wie er zo
lastige positie bevrijd. Hij houdt zich bij brutaal is, hem zo maar beet te pakken. Murr", zegt hij, „ik wil die slang op zijn
zijn sprong in het bootje vast aan iets, Leo ziet het gevaar en zwaait met zijn kop slaan...."
hij denkt, dat het een dikke tak peddel.... precies op het hoofd van de
Murr. „Ik kon er niets aan doen,
23. Murr krijgt een grote buil onder
zijn petje, maar hij heeft het toch prima
naar zijn zin. Het is heerlijk, Leo, om
zo rustig over de rivier te kunnen varen
in deze prachtige omgeving". Leo denkt
er anders over: „De kano is lek, Murr kwaad
en het water stroomt naar binnen. Ik zal
er gauw een kurk in duwen." Intussen
vliegt een vogeltje maar steeds rondom
het bootje en Murr wordt er een beetje
i. Hij zwaait wild met de roei
spaan naar de vogel, slaat mis, en.... tim
mert een nog veel groter gat in de bo
dem van het scheepje.
24. Daar zitten ze dan. „We zinken",
zegt Leo. „Ja, dat merk ik ook wel, dat
behoef je mij heus niet te vertellen",
antwoordt Murr, „want ik word al he
lemaal nat. Kijk eens, wat komt daar
nu weer aangezwommen. Het is
Er was eens een flinke
jongeman, die houthakker
was. Elke morgen trok hij
het bos in, werkte tot laat
in de avond, maar ondanks
die ijver verdiende hij toch
niet veel. Op een dag ging
hij naar de stad om een
nieuwe bijl te kopen. Bij
de smidse zag hij een mooi
meisje en de jonge hout
hakker vroeg haar, of ze
zijn vrouw wilde worden.
„Ik ben wel niet rijk",
zei de houthakker, „maar
ik zal je toch ook geen
honger laten lijden. En het
is heel prettig om in het
Het meisje stemde toe,
dus trouwden ze en gingen
samen in het kleine huis in
het bos wonen. Na verloop
van tijd kregen ze een
zoon: een flinke jongen.
Trots keek de vader neer
op de eenvoudige houten
„We zullen het kind Jo
hannes noemen", zei hij.
„Dat is een stevige naam
voor een stevige jongen.
En als hij groot is, zal ik
een goede houthakker van
hem maken."
Maar de moeder, die
nooit geheel kon vergeten
hoe ze vroeger bij rijke
mensen in de stad had ge
werkt, had andere plan-
„Mijn zoon moet geen
arme houthakker worden",
zei ze trots. „Ik wil dat hij
later een deftig heer wordt
met rijtuigfn en een mooi
huis en een eigen park om
er te jagen en te wande
len. Hij zal met eqn gra-
Johannes moet een held en
een grote mijnheer wor-
De houthakker schudde
bezorgd het hoofd.
„Dat is in onze familie
nog nooit voorgekomen",
zei hij bezorgd.
„In de mijne ook niet",
antwoordde de moeder.
„Maar onze Johannes zal
het ver brengen, dat weet
ik zeker."
De houthakker zei toen
maar niets meer. De tijd
zal het leren, dacht hij. En
hij nam zijn bijl om weer
aan het werk te gaan.
Want al hoopte ook hij, dat
Johannes later een rijk
man zou worden, voorlopig
lag het kind nog in de
wieg en moest vader zor
gen dat er elke dag vlees
in de pot kwam.
Johannes groeide voor
spoedig op. Zodra hij kon
lopen en praten leerde zijn
moeder hem lezen en ook
schrijven, want ze meen
de dat de toekomstige gro
te heer een goede opvoe
ding moest krijgen. De
houthakker echter wilde
dat Johannes een vak zou
ieren en daarom nam hij
de jongen dikwijls mee het
bos in en vertelde hem al
les over de bomen en strui
ken. Hij onderwees hem
hoe een boom moest wor
den omgehakt, hoe de tak
ken moesten worden afge
zaagd, welke bomen wel en
welke bomen niet geschikt
waren voor timmerhout en
al de dingen, die een hout
hakker dient te weten.
Want de vader was een
verstandig man en hij
dacht: „Misschien lukt het
Johannes niet een held en
een rijk heer te worden en
dan is het goed als hij op
gewone wijze zijn brood
kan verdienen."
De moeder vergat geen
moment haar grote plan
nen met de jongen. Toen
hij goed kon lezen gaf ze
hem een sprookjesboek en
zei, dat hij dat goed moest
bestuderen.
„Kijk", vertelde ze. „Uit
die sprookjes kun je leren,
hoe een eenvoudig man rijk
kan worden. Eerst moet je
een aardmannetje of een
tovenaar het leven redden.
Dan mag je natuurlijk een
wens doen. Vraag dan iets
heel kostbaars: een beurs
met goudstukken die nooit
leegraakt. Of een bril
waarmee je door de rotsen
kunt zien om begraven
schatten te ontdekken. Of
een toverzwaard om dra
ken te verslaan, zodat je
een mooie prinses kunt
verlossen en haar daarna
trouwen. Dat is de manier
om een held te worden."
(wordt vervolgd).
beest en hij lacht zo gemeen, dat ik hem
helemaal niet vertrouw." Leo springt
snel omhoog en vliegt via het hoofd van
Murr de boom in. Murr ontkomt maar
nauwelijks aan de gapende muil van de
krokodil. En als ze dan samen in de
BFSTE NEVEN EN NICHTEN
boom zitten zegt Leo: „Die zal 's mor
gens ook lang werk hebben om zijn tan
den te poetsen, kijk eens wat een rij....
Vooruit beest, maak dat je weg komt,
want je gezicht bevalt ons helemaal niet."
i op school? De regenjas of mantel moet,
j. Maar daarom niet getreurd. We zullen
liopen dat de volgende zomer beter weer brengt. Ja, nu moet ik jullie eerst e<
wal vertellen over de brieven die te laat bü tante Jos komen. Er zijn jongens
meisjes die hun brief naar de Nieuwe Haagsche Courant moeten sturen of n:
de Nieuwe Leidsche. De redactie van deze kranten moeten de brieven wi
doorzenden naar de redactie van het Zondagsblad. Dus neven en nichten jullie
moeten de brieven zo vroeg mogelijk versturen, dan heeft tante Jos ze vroeg ge
noeg in haar bezit. Is het raadsel nu opgelost?
We gaan nu gauw aan de oplossing van de puzzel beginnen.
De kano, roeispaan, reddingsgordel, bal, balk, houten schepje, en het kistje
gaan drijven. De fles blijft liggen omdat hü vol water is en met een kurk is af
gesloten en de emmer omdat hij gekanteld ligt en meteen vol water loopt.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiilliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiiiiliiiiliiiiiiiiliiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiililliiiiiilliniiiiilllliliiiiimn
Het zit er weer op! De zomer en onze vakantie behoren tot de verleden tijd.
Gelukkig de mensen die wat van de mooie dagen in album of diadoos hebben vast
gelegd. Zij kunnen hun vakantie-belevenissen levendig en wel terug laten keren,
wanneer zij dat willen.
Hebt u de camera misschien met de koffers opgeborgen? Dat is echt jammer,
want de nazomer en de herfst bieden zoveel mooie fotokansen dat we onszelf te
kort zouden doen.
Grijp ook nu de vrije dagen aan om met familie of kennissen de natuur in le
trekken. U zult een weelde aan kleuren ontdekken dié totaal afwijkt van wat de
Waar duin en bos schitteren in een weelde van steeds warmere kleuren is dit
nu de kans om eens een kleurenjilmpje vol te maken, dat is veel eenvoudiger dan
u misschien hebt gedacht.
Zoek het niet in een veel- baar object als voorgrond krijgt u herkenbaar door
heid van tinten en vormen, om diepte te krijgen. Prach- een z.g. invulflitsje, het te-
als u een herfstlandschap tig is het als de zon juist genlicht effect blijft dan vol-
betreedt. Zoek in park. duin doorbreekt. Bij kleur kan ledig bewaard!
of bos aardige doorkijkjes, een blauw flitslampje extra
Laat uw kinderen in de licht geven, maar het doet Regen, ook herfstregen is
nabijheid van een paar meer.... het geeft een zon- fotogeniek. De moderne
paddestoelen of een kleuri- nig effect.... ook bij bedek- films laten ons hierbij niet
ge struik spelen en maak te lucht! in de steek. Stadsgezichten
daar een kleurenfoto van Van korte afstand krijgen met regen, gefotografeerd
uit laag standpunt. kleine dingen pas ware ge- uit een droge portiek of
Onder de bomen is wei- zicht. Gebruik hiervoor een vanonder een paraplu,
nig, erg weinig licht. Met voorzetlens en fotografeer: schenken sfeervolle beel-
een film van 18 Din moe- felgekleurde herfstblade- den.
ten we 1/50 sec. bij f: 4 ren, spinnewebben met
belichten, zelfs bij zonnig dauwdruppels, paddestoelen Met 1/25 of 1/50 sec
veer. Bij bedekte lucht nog enz. enz. bij f: 5.6 is een film van
j Zijlicht blijft de meest 18 Din voldoende. Een re-
Lichte ochtendnevel is ide- aangewezen vorm bij foto- genplas met dorre blade-
lal voor een sfeervolle fo- grafie. Tegenlicht doet het ren of uit de bolster ko-
•o. In deze tijd van het prachtig als de zon tussen mende kastanjes kan prach-
aar komt dit nogal eens de bladeren doorschijnt, tige dia's opleveren Arran-
Zorg bij nevelfoto's denk om de zonnekap. geer desnoods zo'n stille-
tegenlicht ven.
voor een duidelijk herken- Figuren
De hoofdprijs krijgt Adri-
aan van Houwelingen.
De troostprijzen gaan naar
Lea Brandwijk en Kees v. d.
hiep - hiep - hoera. Anne-
mieke v. d. Berg, Lenie Coen-
radie, Beppie v. d. Heuvel,
Marja Mesker, Pieter v. d.
Poort en Miep de Vrij jullie
worden hartelijk gefeliciteerd
van de neven en, nichten,
k Nu krijgen de brieven een
Wat ben jij verschrikkelijk
verwend Maaike van Andel.
Ik durf niet te zeggen, dat jij
een slechte verjaardag hebt ge
had hoor! Wat heerlijk een
fiets. Jij bent ook al zo ver
wend Mattie Bagchus en ook
al een nieuwe fiets gekregen.
Jammer dat hij nu wat be
schadigd is. Oppassen hoor!
Gelukkig dat jullie mooi weer
hadden aan het strand Joop v.
d. Berg. Is het feest leuk ge
weest? Heb jij ook meegedaan
met ringrijden? Jij hebt
wel genoten in Oostvoorne Le
nie Bergwerff. Ga jij wel eens
naar de Beer? Kan Ria al lo
pen? Jouw brief was de vo
rige keer te laat Ineke Blonk.
Was het leuk bij tante? Zijn
de onderzettertjes klaar? Heb
jij nog bij oma gelogeerd?
Nellie Blonk? Jammer dat het
slecht weer was. Jouw
brief was de vorige keer te
laat Inge v. d. Blij. Wat leer
jij op de muziekschool? Schrijf
je de volgende keer een lan
ge brief? De avonturen van
Pietje Bell zijn leuke boeken,
Aric Boelhouwer. Hoe vind je
Frans? Lekker pannekoeken,
vind je niet? Wat moet jij
al vroeg naar school Gerda
Boender. Ga jij graag naar de
gymnastiek? Wanneer mag jij
diploma zwemmen? Jouw
vorige kaart was te laat K. P.
de Boer. Hoe is jouw voor
naam? Schrijf jij de volgen
de keer wat meer Bertus v. d.
Bogaard? Heb jij lang ge
varen Ina v. d. Boogaart? Vind
je het leuk om weer naar
school te gaan? Fijn, dat het
poesje nog leeft. Wat heb
jij veel gezien Kees v. d. Boo
gaart. Vond jij het leuk aan
boord? Moet jij later oök
gaan varen? Fijn, dat jij
naar de muziekschool mag
Garrie Boonstra. Heb je
al veel geverfd? Tante Jos zal
het adres veranderen hoor!
Kinderverzorgster vind
leuk, Lea Brandwijk. Dat boek
heb ik nog niet gelezen. Wat
een boffert ben jij, dat je za
terdags zo laat naar bed mag.
Heeft de schemerlamp al ge-
i jo je mag je(jere week
je komt pas
schrijven, i|_
in de krant als je
de beurt is Lcnie Coenradie.
Dat meisje is nog niet uit het
ziekenhuis hoor! Je vorige
brief was te laat Aukjc Derck-
sen. Je hebt de puzzel goed
opgelost, alleen zou tante Jos
het leuk vinden als je er een
brief bij deed. Zijn de baby
sokjes al klaar, Lidy van Dorp?
Geel is een mooie moderne
kleur. Vind je Engels leuk?
Jouw kaart kwam de vorige
keer te laat Ineke van Driel.
Doe jij er de volgende keer
een brief bij? In welke klas
zit jij Eilie van Eldercn? Hoe
heet jouw vriendinnetje?
Ook jouw brief was de vorige
keer te laat Onno van Elzin-
ga. Was de film van dik en
dun mooi? Kan jij zo goed
zwemmen, Johan van Es. Hoe
vond je het op de Euromast?
Wat vond ik dat leuk ook
van joU een foto te krijgen
Ada. van Es. Wat sta je er
keurig op met je zusje Krista.
We hebben hier
lige kruiswoord
puzzel. Om en in
de puzzel staan
verschillende
voorwerpen met
pijltjes. Nu is het
de bedoeling dat
jullie de voor
werpen met pijl-
neden. naar be
neden invult,
maar staan de
pijltjes naar
rechts aange
geven dan moe
ten jullie de let
ters gewoon naast
elkaar invullen.
De oplossing
moet voor 13 sep-
f ember worden
Hartelijk dank hoor! Leuk dat
jij en Marieke dezelfde jurk
aan hebben. Heerlijk hè,
Reeuwijkse plassen Nellie v.
d. Eyk. Ben je ook nog op de
Beer geweest? Hartelijk gefe
liciteerd met het behaalde
succes hoor! Vond je het
mooi op de Floriade, Wini
fred van Geest? Hebben jul
lie verleden week groot feest
in Maasland gehad? Jij
hebt wel genoten in de dier
gaarde Corrie Goes. Was je
met bang van die tijger? Leuk
op die toren, vind je niet?
Houd jij ook wel van grapjes
Aart van Gorkum. Fijn, dat
je brief nu op tijd was. Jam
mer dat de meester weei
weg gaat, Aart! Schrijf jij
de volgende keer een lange
brief Kees de Graaf? Jullie
hebben dus heerlijk van
eendebout gesmuld Nellie
Hans Grootendorst. Leuk, dat
jullie naar het bloemencorso
mochten. Veel plezier en
plagen, hoor Nellie! Heb
jij dit postpapier voor je ver
jaardag gekregen Pimmie van
Halem? Vond je de wilde her
ten niet een beetje griezelig?
Jij hebt ook al zo in dc
vakantie genoten Miep de
Groot. Ja, het is erg mooi in
Epe. Hoe heet jouw vriendin?
Nee tante Jos is nog nooit
in Zundert geweest, John v.
d. Heiden. Loopt je horloge
nog goed, John? Vond je
het mooi in de Efteling Aart
Herwig? Grappig, dat jij ge
lijk met je vader jarig bent.
Is het overgooiertje al
Ria v. d. Heijden? Wat
wordt jij al knap, dat je zo
veel kunt koken. Jij hebt wel
genoten in Enschede Ria!
Jouw vorige brief was te laat
Jannie Hofstee. Hartelijk wel
kom hoor! Jij hebt zeker wel
veel peren en appels gegeten
bij opa en oma? Wanneer
ben jij precies jarig Ansje v.
d. Hout? Wacht je nu niet
meer zolang met schrijven?
Kan jouw broertje al lopen?
Leuk, zo'n klein zusje, vind
je niet Adriaan van Houwelin
gen? Heb jij veel vriendjes?
Dan heb ik hier nog een
brief van Sjanie uit Zuid-Beij-
erland. Zij is vergeten haar
naam op de envelop te "schrij
ven. Zal je dat in 't vervolg
niet meer vergeten Sjanie?
Hoe was het in Strijen? Nou
jongens en meisjes ik heb de
brievenbus helemaal leeg ge
maakt. De neven en nichten
met de letters I t.m. R zor
gen er voor dat hij weer hele
maal vol komt? Hartelijk ge
groet en tot de volgende week.
