Meervraao naarboeken over geld
aan de lopende band
ZONDAGS-
BLAD
Hieiiiup Cfihsrlu* (Toiirant
ZATERDAG 10 SEPTEMBER 1960
VAN „LOHENGRIN"
NAAR LOHENGRIN
Het echtpaar Van den Boer
temidden van serveersters
en ander personeel in een
hoekje van de grote keuken.
Geheel rechts, op de voor
grond, de 21-jarige zoon
Bert.
In het hartje van Veghel, zeventien
kilometer ten zuidoosten van Den
Bosch, sprak op het einde der twin
tiger jaren Gjjsbertus van den Boer
in z'n bakkerijtje, annex winkeltje in
kruideniers- en grutterswaren, tot zijn
enige en haast volwassen zoon Arnol-
dus de voor hem aan duide
lijkheid niets te wensen over
latende woorden: „Als jij
zo doorgaat word ik nog sta
pelgek van jou". En terzelf-
dertijd stond in de kappers
zaak aan de overkant de
bakvis Anna Suurs met hete
ijzers krullen te zetten in de
haren van een Brabantse
schone.
Neen, die wanhoopsuiting
van vader Van den Boer
had niets te maken met de
ze jongedame; kón er een
voudig niets mee te maken
hebben, omdat Arnoldus en
Anna toen nog maar af en
toe eens een begerende blik
met elkaar wisselden. De
kwestie lag heel anders.
Reeds op twaalfjarige leeftijd
moest Arnoldus mee helpen bij
het bakken van brood, opdat hij
zo spoedig mogelijk het bedrijfje,
waarin vader in 1907 begonnen
was, uit zou kunnen bouwen tot
een flinke zaak, die hij dan later
de zijne zou mogen noemen.
Maar na drie jaar had de overi
gens niet onwelwillende jongeling
het al bekeken: als hij werkelijk
vooruit wilde komen in de we
reld, moest hij thuis zijn in de
fijne bakkerij en de fijne keu
ken. Daarom zei hij Veghel vaar
wel en ging hij aan de slag in
eersteklas bedrijven te Eindho
ven, Enschede, Tilburg en 's-Her-
togenbosch.
Vooral aan Den Bosch, waar
hij werkzaam was in het gere
nommeerde restaurant „Lohen-
de vraag, of ik i
paar honderd couverts kan of van de vakschool
de huishoudschool
worden genoteerd
groot den het een interessante afleiding
doen het dan ook zonder uit-
Kalfsrug
boek, zodat we te allen tijde kun
nen zien op welke data we nog zondering met hart
niet bezet zijn. Want al heb je
een zoon Bert (21), aan wie ik
de hele inkoop en het toezicht op
de keuken kan overlaten, en al
heb je 14 koks, 4 banketbakkers.
2 broodbakkers. 1 slager, 2 chauf- gen.
feurs, 3 winkeljuffrouwen, 4 ser- het
veersters, 2 bezorgers-per-fiets en hii:
2 meisjes voor de administratie
in vaste dienst, dan nog kan je
niet voor alles tegelijk zorgen.
Zelfs niet met de geweldige steun,
die m'n vrouw bij de administra
tie verleent. Zij is de spil, waar
omheen alles draait. Zij moet in
meer we Van den Boer vra-
wat voor soort maaltijden
leest worden verlangd zegt
hij: „Veelal kalfsrug met dop
erwtjes en asperges. Ze krijgen
van mij echter in de regel vier
soorten groente voorgezet, waar
onder in elk geval één verse.
Valt een feest in het hoogseizoen,
dan zorg ik, dat ik zovéél moge-
niet alleen veel geld,
vens klanten kosten kan.
daarvoor zit ik niet dag in
uit achter het stuur.
De spil
Als
boerenleenbank 2780
couverts nodig heeft, om haar
gouden jubileum te vieren, of een
autofabrikant bestelt er 3200 voor
personeelsavond, dan moet
J;e" schotels gaat kan ik vanzclfspre-
dag kend nóg meer variabele gerech-
ten aanbieden. Wenst men vis
schotels, dan kan ik daarvoor al
leen zorgen, als er ter plaatse,
dus bij de opdrachtgever, gele
genheid is om ze te bereiden."
Onze zegsman deed voor ons
ïog meer onthullingen.
ei hij, „dat zelfs
beroep op me
„P „uuc- d°OT: Ei> lans ?i8t ,de mjnste.
je laten bijten. En ook moet ik Want al heb jei nó|ztin goed res.
„Wist u"
ik op het kritieke ogenblik geen is* lor
honderd feestenden op een hout- non
taurant, dan kan het bij de komst
van grote gezelschappen gebeu
ren, dat je capaciteit bijlangena
niet toereikend is. Ook in zulke
gevallen gaat er een telefoontje
naar Veghel en Van den Boer
W uoo zorgt dat de zaak voor elkaar
Bovendien moeten de maaltijden k°mt- T°! Sro'e tevredenheid
geen honderd diners overhouden.
Dat moet allemaal' kloppen als
een bus. Zo niet, dan zou ik het
echt niet meemaken, dat een
grote gloeilampenfabriek haast el
ke maand wel twee of drie keer
order geeft van 600 diners.
Althans in Amerika
DAN NAAR BOEKEN OVER LIEFDE
af zijn. Steeds was daarom
devies en dat zal zo blijven
de allerbeste waren op de aller-
alle partijen, daar zelden of nooit
een klacht wordt gehoord
Na een rondwandeling door de
Fortuinbouwers geven hun geheimen prijs
heeft hij de mooiste her
inneringen bewaard. En ter in
leiding van zijn verhaal over he-
machtige heden heeft hij ons in
een gemakkelijke fauteuil van
zijn eigen restaurant eerst nog
iets verteld
_.i het verleden, dat
beslissende betekenis
voor hem is geweest.
Dat „Lohengrin" vergeet ik
nooit", zo ging hij verder, „want
daar heb ik in de keuken gestaan
met C. A. M. van Gaaien, de_
genwoordige eigenaar
„Cha-
sche zaak de fijne kneepjes heb
ben geleerd. Jammer, dat ze
tijdens de oorlog is weggebom-
Speciaal potje
Nu kwam ik leder weekend
naar huis, waar ik ook wel eens
een speciaal potje op het vuur
wilde zetten. En zo werd al gauw
De heer Arnoldus van den
Boer (52) te Veghel ontwik
kelde zich tol een gewichti
ge figuur, ook in de letter
lijke zinen vormt zodoende
èen permanente reclame voor
zijn in Nederland uniek be
drijf.
kwaliteit in de gaten- houdt. Dat dames
kan hij, daar hij, na het bezoe-
ken van de banketbakkersvak
school, in diverse hotels van de
eerste rang scherp heeft rond
gekeken. En
heren zich danig
„Zijn dat ook leden van u\
personeel?", wilden we weten.
onder mijn zes kinderen, die zich tijd."
in deze richting bekwamen. Mijn Maa
dochter Diny (20) werkt bijvoor- slag t
r op die grond wist hij be-
^pumpmuHmipmnnpQHm^H leggen
beeld als assistente der directie d?.re uitbreidingen
let Royal aldaar. Ên met W. E. In Veghel bekend, dat ik
L. te Mey ook een prima vak-
man die tegenwoordig direc
teur is van „Hoornwijck", naast
het vliegveld Ypenburg. Zo zijn
er nog wel meer, die in die Bos-
lek- verder, achterover, trommelt
ker bakken en braden kon. Met even met de vingers op het strak
gespannen vest vo«.w«icrt-
het gevolg, dat gegoede burgers, ^Maar voor 25 di
hard als
het Europahotel in Lugano hij d>e aldu;
(Zw.); Hanny (19) ging aan het te maken.
het Kurhaus in Scheve- jjsbaan.
ningen; en wat Noud (15)
'oorlopig rendabel
Winters is er een
Tweede leven
verjaardag of een ander net zo hard als voor 2500. En of ,neke
feestje in het verschiet hadden, ze me nu opbellen uit Rotterdam kostschool Alleen m'
me kwamen vragen of Ik voor ?en Helder' Ult Terneuzen m
me Kwamen vragen oi ik ioot Qf Petten uit Warmenhuizen of
de maaltijden wilde zorgen. Dat Almelo, uit Goes of uit Maas
mócht ik wel, want op die leef- tricht, dat doet er allemaal niets
tijd - Ik was toen eenentwintig !oe:,el>™ °.rd,er_ wordt geaccep.
kun je altijd een paar losse
teerd. 'k Had er onlangs zelfs
Engeland. Ook die heb
Het tweede leven van Meg centen gebruiken. Doch het duur- k aangenomen. Doch over het
Eliot, door Angus Wilson, Uit- de niet lang, of ik kreeg het za- ^S^^eDerken'^Indeïs ïou^k
gave Contact, Amsterdam. terdags zo druk, dat ik geen half ,ek van m(? zelf wórden."
Natuurlijk was een dergelijke
dochter
17) toonde tot dusver ande
re ambities te hebben. Die
aan het bekwamen tot mode-ont
werpster."
Prijzen
„Vet word je daar echter niet
van", zei hij. „Als het daarom
gaat kan je beter een diner bij
me bestellen.... Nou ja, 't is
slechts een hobby, moet u maar
zich denken. Net als die bioscoop
daar, met z'n 400 plaat:
overhield
Heel de week door rolden de be- ontwikkeling van een bedrijf niet huur "als
de^middeibare^leeftijdf zich" doet stellmgen bij vader binnen. Hij mogelijkzonder uitbreiding
zonder tal
Als we informeren naar de prij
zen van de diners valt ons dat
toch nog mee. Deze variëren van
10 25, waarbij voorts komen
1,50 per couvert voor servies
verzekering tegen
arbeidskrachten breuk. De bediening is bij dit al-
weet het, de televisie.... Doch ik
heb dat ding al van 1937 af. Mis
schien verandert de tijd nog eens.
En anders maak ik er een twee
de keuken van
trekken. Het kleine bak- les inbegrepen, doch de trans-
kerijtje maakte plaats
portkosten niet. Deze leggen uiter-
gelden, wreed verstoord wordt, moest ze noteren, hij moest de
Een gelukkig huwelijk wordt d°or grondstoffen voor me inkopen
de dood van de man verbro en zodra ik thuis kwam, als kolossale keuken met de modern- aard alleen bij grote afstanden
en de weduwe, eens rijK en g - bezetene aan de eane Dat ste installaties; het bescheiden gewicht in de schaal, al vormen
vierd, blijft achter. Haai uiter- een bezetene aan de gang. uat winkeltje werd een naar de eisen ze ten slotte toch maar een frac.
lijke entourage van rijkdom blijKt nu was de oorzaak, dat hij me- des tijds ingerichte banketzaak
i -71-m P- sjokken van me dreigde te wor- en daarnaast verrees een gesoig
den. „Je moet nu kiezen of de- neerd café-restaurant
sinds dat
?rk bes
ha
wankel bouwsel te zijn ge
weest, en ze moet dus niet alleen
geestelijk, emotioneel, doch ook «**--■ ""7"" goed Wveu io. uc
materieel zich een nieuw bestaan len", zei hij, „want zo gaat het den Boer-De Grauw
Van
opbouwen. De waarde van dit
boek bepaalt zich niet tot literai
re verdiensten, maar ligt zeker in
de beschouwing van de hoofdfi
guur van dit boek, die zonder
loochening
niet langer."
de
plaats te maken
„Mais
Arnoldus koos. „Juist op een Van den Boer". Wat wel
ogenblik, dat ik met de gedach- Franse inslag heeft maar,
•ve baas te dachtig aan de
ik Franse keuken,
ten rondliep
haar persoonlijk- zoeken in Zandvoort,
heid, die sterk op zichzelf gecon- misschien nog wat anders had bleek te doen.
centreerd is, toch een aanvaard- kunnen leren. Ik bleef dus in Veg-
bare levenshouding weet te
den. M. Mok verzorgde e
stekende vertaling van d
spronkelijk Engelse werk.
en worden veruit het
raagdals de diner-
nenlopen. Soms ont-
■i in Veghel wel 45
hel, ging me uitsluitend bezig
uit- houden met het bereiden van spe-
oor- ciale schotels en maaltijden en
ben nu na dertig jaar
ik voor een order van c
diners niet meer verblik of ver
bloos. Maar ik moet er onmiddel
lijk aan toevoegen, dat ik zoiets
zonder dat kapstertje nooit zou
hebben bereikt."
Geen tijd
300 pond
langs de weg, o
besprekingen te
is natuurlijk onmogelijk,
ten slotte toch ir
tie van de kosten van een wat
grotere order.
Nu moet men niet denken, dat
in Veghel alle diners van A tot
•dween Z worden samengesteld. Dat ge
beurt wel, als ze vlak in de buurt
bezorgd moeten worden, doch
meestal komen de bestellingen
van heinde en ver. En bij lange
re transporten zouden de maaltij-
het toch wel den dus koud worden. Vandaar,
dat Van den Boer altijd eerst
persoonlijk bij de opdrachtgever
gaat praten en de situatie ver
kennen. Hij kijkt, of een bruilof-
tende familie over een goed for
nuis beschikt, hij gaat na, of er
flinke keuken of
g is, hij stelt vast,
hoeverre een fabriekscantine
uitgerust
Bert, heeft zij de administrc
lie stenig in handen'. Want d<
kleinste fout, die hier word
gemaakt, kun fatale gevolgei
hebben. Stel u voor dat mei
zich in de datum vergist et
5000 diners komen weer nan
Veghel terugHet is on
TVE LAATSTE jaren zijn we
overstelpt met boeken, die
ons leren hoe we alles zelf
kunnen maken van leun
stoelen af tot vogelkooien toe.
Maar nu krijgen we eindelijk
doe-het-zelf-boeken van een
soort, waar we allemaal naar
hebben uitgekeken: hoe een
fortuin te maken. Ze zijn ge
schreven door mannen, die bij
uitstek deskundig mogen wor
den geacht: mannen die zelf
hun fortuin hebben opgebouwd.
Vorige zomer manifesteerde
zich plotseling een verandering
in de voorkeur van het boekic-
zend publiek. Een werkje van de
heer William Nickerson, getiteld
„Hoe ik van duizend dollar een
miljoen maakte in onroerend
goed" drong door op de lijst van
de meest verkochte boeken, en
haast van de ene dag op de an
dere kwam er meer vraag naar
boeken over geld dan naar boe
ken over liefde.
Zes nullen
Op de bestsellerlijsten rrijken
nu werken van mannen, die op
eigen kracht miljonair zijn ge
worden, en die popelen van ver
langen om het mensdom te ver
tellen hoe ze door de barrière
van de zes nullen vlogen, met
even weinig moeite als het
iemand kost om met roken >p te
houden of vetplanten te kweken.
Hun geestdrift om iedereen de
weg naar materieel succes te wij
zen, luidt niet alleen een nieuw
tijdperk in de populairste litera
tuur in, maar treedt ook buiten
alle perken van de oude kapitalis
tische traditie. Toen Jay Gould
in de jaren tachtig van de vori
ge eeuw een monopolie in spoor-
wegmaterieel had opgebouwd,
voelde hij allerminst een onweer
staanbare aandrang om een best
seller te schrijven onder de titel
Hoe ik van mijn liefhebberij een
goede broodwinning maakte door
ae meerderheid der aandelen in
de serie railroad company te ver
in de kranten kwam, ooit op het
idee zijn gekomen om zijn me
moires te publiceren onder de ti
tel „Leer uzelf beheersen, en gij
zult de Standerd Oil beheersen."
van zich een doel te stellen
daar onverzettelijk op af te
i, maakte hij geheel onbe
doeld kennis met de effecten
beurs toen hij eens van de direc
teur van een schouwburg in To
ronto, waar hij twee weken met
zijn troep was opgetreden, zesdui
zend aandelen als honorarium
accepteerde. Twee maanden la
ter deed hij de stukken met een
volkomen onverwachte winst van
bijna achtduizend dollar van de
hand, en dat bracht hem er toe,
„nuchter en zonder enige opwin
ding in effecten te gaan specule-
Darvas had al een inkomen
van 1500 dollar per week toen
het buitenkansje van Toronto hem
de weg naar de beurs deed in
slaan. Stone daarentegen begon
met zijn plan toen hij zijn baan
als verzekeringsagent kwijtraak
te en zich voornam, zelf een ver-
Verschll zekeringsmaatschappij
richten.
de zaak. 'k Heb er beslist geen garage
bereidende omstandigheden, past zijn zaak
Want het zich daarbij aan. Dan wordt zo
nodig het vlees in Veghel voorge-
i a i„ braden aardappelen worden al-
chtige bestellingen a la tijd claatse Bekookt - men
minute uit te voeren.
al maanden vooruit besteld.
z'n zetel nog wat of ik ontvang
plaatse gekookt
sren. neemt diverse flessen gas mee,
komfoors, potten, pannen, borden,
word opgebeld kopjes, glaswerk en wat er ver
briefkaart met der nodlg is En voorts natuur
lijk het vereiste personeel, voor
wie in de bestelauto's extra ca
bines zijn gebouwd. Personeels
problemen kent Van den Boer
niet, daar hij behalve over zijn
vaste krachten te allen tijde ovei
meisjes uit Veghel kan beschik
ken om als serveersters op te
treden. Dat zijn dan doorgaans
De moderne miljonairs zijn
blijkbaar minder geneigd om van
hun geheim een geheim te ma
ken. Het vervelende voor dege
nen, die graag willen weten hoe
ze zo snel mogelijk het leeuwe-
deel van het goud onder Fort
Knox in de wacht kunnen sle
pen, is dat geen twee miljonairs
het eens schijnen te zijn over de
manier om dat karwei aan -te
pakken.
Neem nu bijvoorbeeld de te
genstrijdige adviezen van W.
Clement Stone en Nicholas Dar-
vas beiden nieuwbakken mil
jonairs, en beiden auteurs van
een boek dat op de lijst van de
bestsellers staat.
Stone, een man uit het verkie
zingswezen, die twee keer in de
loop van zijn leven zijn horloge
naar de lommerd heeft moeten
brengen om deurwaard°rbezoek
te voorkomen, heeft in samen
werking met Napoleon Hill een
boek geschreven over succes
dank zij een positieve geeste
houding", waarin hij uiteenzet
hoe hij honderd dollar opkweek
te tot een privé vermogen van
35 miljoen, alleen maar door
zich een doel te stellen, en er
dan systematisch naar toe te
werken.
Darvas, leider van de dans
groep van Darvas en Julia,
heeft iTi Wallstreet het nodige
opzien gebaard met zijn hand
leiding ,jHod ik twee miljoen
op de beurs verdiende."
In flagrante tegenstelling tot
miljonair Stone, is miljonair Dar
vas een kampioen van de „onbe.
wogen" geesteshouding. Wel ver-
beslemd voor de eeuwen
Het papier van onze huidige
boeken droogt zo snel uit, dat
negen van de tien boeken bin
nen de tijd van vijftig jaar uit
een vallen.
Een bibliothecaris uit de
Amerikaanse staat Virginia
heeft nu echter een papiersoort
samengesteld die niet duur is,
en die naar zijn zeggen 300
jaar goed blijft of langer.
William J. Barrow, hoofd
van de afdeling documenten
restauratie aan de Staatsbiblio
theek wan Virginia, heeft teza
men met een aantal chemici in
enkele jaren tijds een berei
dingswijze voor papier uit hout-
pulp ontwikkeld,
Permalife wordt nu door een
papierfabriek te Richmond gefa
briceerd. Naar verwacht wordt,
zullen ook de concurrenten spoe
dig met vergelijkbare papiersoor
ten op de markt komen, aange
zien de staatsbibliotheek het prin
cipe van de bereidingswijze heeft
gepubliceerd.
Op zoek naar een duurzame pa
piersoort, kwamen Barrow en
zijn medewerkers tot de conclusie
dat het bij de papierbereiding ge
bruikte aluminiumsulfaat ervoor
verantwoordelijk is, dat de mees
te soorten boekdrukpapier uitdro
gen, broos worden en uiteenval-
Oplossing
Daaropi zochten zij de oplossing
in de richting van een papiersoort
zonder dit zuur reagerende be
standdeel. Lompenvezels onder
vinden weliswaar geen schade
van aluminiumsulfaat, maar het
daarvan vervaardigde papier is
te duur.
Na lang zoeken vonden ze het
voor hun doeleinden geschikte
materiaal: Acquapel, een pro-
dukt van de Hercules powder
company die zoals men weet, in
Zwijndrecht gaat vestigen. Ac
quapel moet nylonachtige eigen
de sa-
In productie
Een van Barrows medewerkers
was A. L. Rothschild, chef-chemi
cus van de Standard Paper Ma
nufacturing Company in Rich
mond. Dank zij deze omstandig
heid kon genoemde fabriek bijna
onmiddellijk met de productie
van Permalife beginnen.
De kopstukken van Standard
Paper geloven niet, dat hun Per
malife ooit maar één procent van
de enorme totale papieromzet zal
halen, aangezien de grootste ver
bruikers zoals dagbladen en
periodieken zich weinig be-
Nergens beter
Maar Charles Becker, een ver
koopleider van de fabriek, is van
mening, dat er voor boeken van
blijvende waarde geen geschikter
papier te vinden is.
Permalife, even duurzaam als
zuiver lompenpapier, zal volgens
Standard Paper een goed boek
slechts enkele dollarcenten duur
der maken. De fabrikant wil zijn
nieuwe papier op de markt gaan
brengen tegen 25 tot 35 dollar
voor de normale boekenkwaliteit,
terwijl de prijs van zuiver lom
penpapier ongeveer 100 dollar be
draagt.
Men wil ook propaganda gaan
maken onder de verzckerlngmaat-
schapijen, die tot nog toe liun
polissen op zuiver lompenpapier
lieten drukken: bij de universi
teitsuitgeverijen, en bij de uitge
vers van wetenschappelijke en
technische tijdschriften.
ledereen
„Ik plaatste een advertentie
in een vakblad", zegt Stone nu,
„en voorspelde boudweg, dat
mijn maatschappij de grootste
ongevallenverzekering ter we
reld zou worden." Dat is nu
vijftien jaar geleden. Hij heeft
zijn doel nog niet helemaal be
reikt, maar hij is er wel 35 mil
joen dichter bij gekomen.
Stone, het type van de „ontem
bare vertegenwoordiger", meent
dat elke jonge Amerikaan miljo
nair kan worden, mits hij slechts
„de sluimerende reus in zichzelf
tot leven wekt, en zich met hart
en ziel op de taak van net for
tuinmaken werpt."
Een op de toekomst gerichte
geesteshouding brengt mee, dat
men zich innerlijk geschikt maakt
voor het bereiken van het gestel
de doel door zich voortdurend al
lerlei positieve en dynamische
leuzen in tc prenten, zoals: „ik
word elke dag, in ieder opzicht,
een beetje beter", „wat de mens
zich kan voorstellen en kan gelo
ven, kan hij tot stand brengen"
en „elke mislukking herbergt de
kiem van een groter succes."
Darvas, het type van een be
zadigde theaterman, staat wan
trouwig tegenover alle spreek
woorden vooral wanneer ze in
beurskringen opgeld doen. Iets an
ders wat hij op de beurs heeft
geleerd, is dat alles mogelijk is.
„Kan niet bestaat niet", zegt hij
nu. „Van elk aandeel kun je van
alles verwachten."
Het merkwaardige is, dat de
beursspeculant een veel behoed
zamer man blijkt te zijn dan
de verzekeringsondernemer.
Darvas laat duidelijk uitkomen
dat hij er niet in de eerste
plaats op uit was, winst te ma
ken, maar zijn kapitaal intact
te houden. Stone daarentegen
ontpopt zich niet alleen als de
man van de positieve geestes
houding, maar ook als de spe
culant met andermans geld. Hij
is er vast van overtuigd dat het
durven wagen van geld het
zij eigen geld, hetzij bankkre
diet een van de eerste voor
waarden voor zakelijk succes
Vrijwel het enige wat Darvas
en Stone gemeen schijnen te
hebben is de overtuiging, dat
de lezer zijn voordeel zal kun
nen doen met hun ervaringen.
Reuze wollen
sjaal
Voor de giraffe in een Kopen-
haagse dierentuin ^ïeeft een Deen
se wolfabriek een feuze sjaal moe
ten breien. Het dier was, bij nat
en koud weer, altijd snipverkou
den. Dank zij de sjaal, voelt onze
langhals zich heel wat prettiger.
