Te
weinig legerpredikanten
in West-Duitsland
$}k ene Avthib
Het gemengde huwelijk is
in wezen geen huwelijk
ABASIN
MINDOLO,
CHEFAROX
Een woord voor vandaag
Kanttekening
VEEL BELANGSTELLING
VOOR BOERENBEDRIJF
Het Geloof niet opofferen
aan de gezinseenheid
In Hervormd Nederland
schreef A. Hijmans liet volgen
de artikel over het gemengde
huwelijk. Dit artikel is ontleend
aan het boek „Het gezonde hu
welijk", dat door J. H. Kok te
Kampen wordt uitgegeven.
eenheid in het gezin. Dit betekent
voor het gezin, voor de gezinnen
telkens weer uitverkiezing, crisis,
schifting. God roept Abraham
(toen nog Abram) om zich los te
maken uit het gezins- en familie
verband van Terah en op te bre
ken uit Haran om zo in hem een
nieuwe geschiedenis te beginnen,
de geschiedenis van de verlossing
van het menselijke geslacht. Dit
betekent voor Abraham te gaan
uit zijn land en uit zijn hele fa
milie en uit zijn vaders huis.
Deze kritische werking van het
Evangelie met zijn gave en eis
in gezin en gezinsleven zien wij
telkens weer: „Meent niet, dat Ik
gekomen ben om vrede te bren
gen op de aarde; Ik ben niet ge
komen om vrede te brengen,
maar het zwaard. Want Ik ben
gekomen om tweedracht te bren
gen tussen een man en zijn va
der en tussen een dochter en
haar moeder en tussen een schoon
dochter en haar schoonmoeder; en
iemands huisgenoten zullen zijn
vijanden zijn"; en dan:_ „Wie_^
Geloofsverschil
gemengde huwelijk" te zien,
waarbij dan bij „gemengd huwe
lijk" gedacht wordt aan diep
gaand geloofsverschil, niet aan
verschil van kerkgenootschap der
gehuwden. Huwelijkseenheid, ge
zinseenheid kunnen nooit het mo
tief zijn, op grond waarvan het
gemengde huwelijk aanvaard zou
kunnen worden ten koste van de
eenheid van geloof in Christus,
waarbij dan toch het huwelijk
zelf dat immers bedoelt een
levensgemeenschap te zijn aan
een ongewoon zware belasting
blootgesteld wordt. En in de
meeste gevallen lijdt schipbreuk
óf het geloof óf het huwelijk (als
levensgemeenschap) óf deze bei
de. Daarom vraagt de Apostel,
dat het huwelijk gesloten zal wor
den „in de Heer", en elders
vraagt hij, welke wezenlijke, het
leven omvattende gemeenschap
bestaan kan tussen de gelovige en
de ongelovige. De Apostel vraagt
dus. dat wie in Christus gelooft
zal huwen met een, die dit ge
loof deelt, opdat de gehuwden
zich samen in Christus gebonden
en verbonden weten. En dit
klemt te meer voor wie, het hu
welijk tegemoeot gaande, beden
ken, dat zij zich begeven en doen
plaatsen in een gemeenschap, die
bedoelt ook opvoedingsgemeen
schap te zijn of te kunnen zijn.
Wanneer een Christen besluit
»ot het aangaan van een huwelijk
■n het stichten van een gezin met
mand, die zijn (haar) innigste
/erluiging niet deelt en met wie
j zijn innigste overtuiging niet
den kan, dan ligt hierin een ont-
enning van wat Jezus Christus
/oor hem betekent en in over
eenstemming hiermee van hem
vraagt. Het kan zijn, dat zo
iemand zijn huwelijk begint zon
der dit duidelijk te zien of zon
der er aan te willen en dan ook
zonder er al te bezorgd over te
zijn. Maar in verloop van tijd
gaat hij zien, dat Christus toch
meer voor hem betekent dan hij
tevoren wel wist of -zichzelf be
kennen wilde; dan begint de
moeilijkheid. Want dan gaat hij
zien, dat hij deze band met Chris
tus riet kan beleven en onderhou
den binnen de verhouding, die
toch bedoelt een levensgemeen
schap te zijn: hij staat alleen in
het meest beslissende stuk van zijn
leven. De moeilijkheid wordt gro
ter, wanneer er kinderen komen,
die alleen al door hun aanwezig
heid de verantwoordelijkheid voor
hun opvoeding aan de ouders, aan
beide ouders voorhouden. Maar
nu is het onmogelijk hen samen
als ouders openlijk tot Christus
te brengen en iets van gemeen
schap met Hem te doen kennen.
Dit alles wordt niet of niet vol
doende gezien, wanneer twee men
sen een huwelijk sluiten, hierbij
aanvaardend, dat dit nooit tot een
volkomen levensgemeenschap kan
worden.
Bezorgdheid
"X7AN de andere kant gezien zou
V het verstandig zijn. dat
iemand van geheel andere ge
loofsovertuiging of zonder over
tuiging, die met een christen wil
trouwen, goed tot zich laat door
dringen. dat hij (zij) een echtge
noot krijgt, in wiens binnenste toe
nemende bezorgdheid zal kunnen
groeien, hoe verborgen deze ook
gehouden wordt. En het is van
weerskanten gezien in overeen
stemming met de eis der liefde
tot de naaste samen te besluiten
geen huwelijk aan te gaan, dat
van meet af aan in essentiële
zin een storend element bevat en
dus nooit kan zijn, wat het toch
bedoelt te zijn: een levensge
meenschap.
Juist wanneer wij het huwelijk
willen kennen als een levensge
meenschap, waarin bovendien het
gezamenlijk grootbrengen en op
voeden van kinderen een zeer be
langrijke plaats inneemt, moeten
wij een werkelijk „gemengd hu
welijk" d.w.z. niet alleen ui
terlijk verschil in confessie, maar
wezenlijk verschil in persoonlijke
geloofsovertuiging wel zien als
een mésaillance, wel te verstaan
voor beide partijen; als een hu
welijk, dat eigenlijk iets onmoge
lijks poogt te verwezenlijken en
daarom in diepste zin niet als hu
welijk kan worden erkend. En zo
kan Stahlin met recht zeggen:
„Die Zunahme der Mischehen ist
ein Anzeichen für eine Sinnent-
leerung der konfessionellen Zuga-
•hörigkeit, in gewissem Masse auch
eine Sinnentleerung der Ehe":
„Uit de toeneming van gemeng
de huwelijken blijlct geringschat
ting van de kerkelijke gemeen
schap, waar men toe behoort, en
tot op zekere hoogte ook gering
schatting van het huwelijk zelf".
Men zal zich van dit alles in de
regel niet duidelijk rekenschap ge
ven of het zichzelf niet willen be
kennen, maar het komt er toch
op neer, dat men deze beide niet
ten volle au sérieux neemt: de
eigen belijdenis niet en het huwe
lijk niet. en hoe meer men ernst
maakt met het ene. hoe minder
men ernst kan maken met het
andere.
Bediening
Zo houdt het feit van het ge
mengd zijn van meet af aan een
bedreiging in voor gezondheid en
bestendigheid van het huwelijk;
deze interne onaangepastheid en
spanning blijken bij gemengde
huwelijken in veel groter mate
tot mislukking en echtscheiding
te leiden dan uit andere hoofde
het geval is bij huwelijken, waar
in de gehuwden in geestelijke zin
wel overeenstemmen. In de per
soonlijke biecht waartoe op de
Evangelische Kirchetag in augus
tus 1959 te München in ruime
mate gelegenheid is gegeven,
bleek vooral het probleem van de
gemengde huwelijken in sterke
mate op de voorgrond te staan.
De situatie is zo, dat dit pro
bleem huwelijks- en gezinsleven
in ernstige mate bedreigt en ver
stoort.
Daar in München is, naar ik
meen, ook de gedachte geuit, dat
de kerken van alle denominaties
samen zullen overleggen, welke
pastorale gedragslijn tegenover
dit vraagstuk gevolgd zal wor
den. Het gaat hier inderdaad om
de juiste pastorale houding van
de Kerk (de kerken), afgezien
van verschil in kerkelijk-theologi-
sche benadering cn waardering.
Waarom zou de Hervormde Kerk
hier het initiatief niet toe nemen?
Huwelijk en gezin behoren niet
tot dc laatste, maar tot de voor
laatste dingen, al hebben ze hier
in wel een zeer bijzondere plaats.
Althans voor velen hebben zij be
tekenis voor verwijzen zij
naar het Rijk Gods, dat in Chris
tus gekomen is en met Hem
komt. In Hem vinden ook huwe
lijk en gezin bun verrijking, hun
beperking en begrenzing, cn als
het moet ook hun einde.
Groot vertrouwen
verzorging
In de Westduitse kerken neemt 7 7 '7
de belangstelling voor de geeste- tlv (Zo @GGS16LTJ nG
lijke verzorging van de militairen
voortdurend toe. Maar helaas be
staat er nog een gebrek aan leger
predikanten. Met name zijn er on
voldoende predikanten beschikbaar
voor de Marine, zo heeft de hoofd-
legerpredikant in het Westduitse
leger, ds D. Kunst, in een inter
view meegedeeld.
De legerpredikanten kunnen in
volle vrijheid hun werk onder de
strijdkrachten verrichten. Noch van
militaire, noch van ambtelijke zij
de zijn pogingen ondernomen om
de verkondiging van het Evangelie
op welke wijze dan ook aan bepa
lingen te onderwerpen.
Trouwens zouden de legerpredi
kanten, wanneer zij belemmering
ondervinden in hun werk, hierop
fel reageren en erop staan dat
voorkomende gevallen onmiddellijk
met de minister van defensie zou
den worden besproken.
De vrijheid van het werk van de le
gerpredikanten strekt zich zelfs zo ver
uit, dat het bezoeken van de „geeste
lijke verzorging" niet verplicht is voor
de soldaat. Niettemin bestaat er grote
belangstelling voor de „dominee". Dit
komt niet in het minst door het voor
beeld, dat het kader geeft.
VOLKSKERK
Ds Kunst meent, dat juist de volks
kerk gestalte heeft gekregen in mili
taire dienst en dat vooral de zen
dingsopdracht van Jezus Christus on
der de strijdkrachten grote kansen
heeft. In het leger treft men een le
vende volkskerk aan, die ds Kunst
in zijn vroegere ambten niet voor mo
gelijk had gehouden.
Door de verkondiging van het Woord
zijn er velen bereikt, die vroeger geen
enkele belangstelling meer voor de kerk
hadden.
Beroepingswerk
NED. HERV. KERK
Aangenomen naar Waalwijk,
Breeuwsma te Zevenbergen (toez.); naai'
Hauwerd, H D. Hendriks te Winssum
(Gr.).
GEREF. KERKEN
Beroepen te Eemewoude, W- Visscher
te Nieuw-Amsterdam te Westerlee (Gr,);
W. Visscher te Nieuw-Amsterdam; te
Gorkum, H. Hogenhuis te Dokkum.
Aangenomen haar Bennekom, H, Groe-
neveld te Nes.
CHR. GEREF. KERKEN
Tweetal te Aalsmeer: A. Rebel te Em-
meioord en W. van *t Spijker te Droge-
REM. GEREF. GEM.
Aangenomen naar Friedrichshafen-
Sleeswijk-Holstein, P. H van Lent te
Gouda-Schoonhoven.
GEREF. GEMEENTE
Indonesië krijgt weldra zijn eerste
kernreactor. Hij zal volgend jaar met
Russische hulp bij Djakarta gebouwd)
worden en in de komende drie of
jaar gaan werken. Een andere kemre-
searchcentrum van een kleiner type dan
dde installatie bij Djakarta, zal in Djok
jakarta gebouwd worden.
Er is alle gelegenheid veel
delen tegenover de Kerk weg te
men en zich met de militairen bezig
te houden met de beslissende levens
vragen. Dat militairen tot openbare
belijdenis des geloofs kwamen en ge
doopt wensten te worden is in het
Westduitse leger beslist geen uitzon
dering.
Zoveel mogelijk behandelt de le-
gerpredikant de vragen, die voor
de jonge man actueel zijn. Eigen
lijk gaat hij voor geen enkele vraag
uit de weg.
Zo kunnen zij niet over het va
derland spreken zonder aan de ge
meenten in Oost-Duitsland te den
ken en evenmin kan men het vraag
stuk van de vrijheid behandelen
zonder over de christelijke vrijheid
te spreken.
En ook komt de recente geschie
denis van West-Duitsland, het anti
semitisme aan de orde en het ant
woord van de Bijbel op deze vraag
stukken.
VERTROUWEN
West-Duitsland nauwelijks
sprake. De plicht van de Kerk om de I
militairen ook onder haar vleugelen te I
nemen wordt algemeen begrepen. Het
vertrouwen in de geestelijke verzorging
neemt voortdurend toe.
Misverstanden, opzettelijk of onop
zettelijk, zijn slechts nog in kleine
kring te bespeuren.
Op het politieke vlak hebben regering
en oppositie een groot vertrouwen in het
werk van de legerpredikanten.
De verhouding met de aalmoezeniers
i de Bundeswehr is goed. Contacten
met andere landen hebben geleerd, dat
/ijze waarop de geestelijke verzor-
„in West-Duitsland is georganiseerd,
de beste garantie biedt voor het voort
zetten van het werk van de Kerk.
In tegenstelling tot andere landen
zijn de legerpredikanten niet in de
militaire hiërarchie als officier inge
kapseld. Het belangrijkste is, zo be
toogde ds Kunst, dat door deze or
ganisatie het werk van de Kerk in
volle vrijheid onder de strijdkrach
ten kan worden verricht.
(Advertentie)
kalmeer!
zonder slaap Ie verwekken
een christelijk teken van
hoop voor Afrika
flAMEN als Leopoldville, Katan
ga, Loemoemba en. Elisabeth-
vïlle staan plotseling dagelijks in
alle kranten. Maar de naam pin
dolol" kent bijna niemand.
Achter deze naam is echter voor
de christenen in Kongo en in ge
heel Afrika een bijzondere hoop
verbonden.
Niet ver van de Kongolese grens
met Rhodesië af bestaat in Min-
dolo een Evangelische Akademie.
Twee jaar geleden hebben de Afri
kaanse kerken in samenwerking
met de Wereldraad van Kerken
in Genève deze akademie gesticht.
Mindolo moet beschouwd worden als
een christelijk teken van de hoop in
Afrika.
„Het oeroude drama van de ge
schiedenis ontvouwt rich in Afrika
opnieuw; het drama van de mens,
die zichzelf en zijn bestemming
zoekt; het is het drama, waarin smart
en leed zich met verwachting, vrees
en twijfel, met hoop, egoïsme en
opofferende dienst mengen", zegt
het hoofd van deze akademie, ds.
Mathem, over de tegenwoordige ge
beurtenissen in Afrika.
De Afrikaanse kerken riepen hem
uit Australië voor deze taak in
Kongo.
„Waarheen moet de mens, ook de
zwarte mens in tijden van een der
gelijke omwenteling gaan?", vraagt ds.
Mathem zich af. Maar hij voegt er aan
29
Ik hoorde het hem nog zeggen. Ik zag hem weer
zitten aan de voet van een boom m het bos zijn
pijp stoppen, terwijl hij mij vroeg of ik ook iets
bijzonders kon ontdekken natuurlijk, dat was
het dat moest het zijn. De Moffen hadden iets
gevonden Een kleine onvoorzichtigheid, een ver
rader misschien?" Geen pardon. Ik sloot mijn
ogen om het verschrikkelijke niet te zien .- moe
der.. ik had wel naar haar toe willen vliegen.
„Dat is het vreselijke kind, van deze tijd dat we
voor elkaar geheimen hebben" zei ze eens, en
dat geheim zou nu misschien op de wreedste wijze
zijn onthuld.
Ik begreep wel, dat er geen mogelgkheid meer
was nog dezelfde avond naar huis te gaan. Ik moest
wachten, gemarteld wachten, op de zekerheid, de
vreselijke zekerheid
Inge deed haar best om wat ik veronderstelde
te weerleggen, maar het was maar een schamele
poging. Ze had door mijn leed plotseling nieuwe
energie gevonden om mij te helpen en dit was van
al deze ellende misschien nog een goede zijde. Zij
wilde zelfs met mij meegaan. De nacht die over
deze avond viel staat in mijn geheugen gegrift.
Slapen kon ik niet en de torenklok telde de uren
af.de lange, eindeloze uren
Tegen de morgen begon een dichte regen te val
len. Toen ik in de vroege schemering nog de gor
dijnen optrok keek ik in een wereld die in een
stomme gelatenheid scheen weggezonken. De hui
zen, met geloken ogen, hielden zich tegen elkaar
overeind.
Onder de bomen rotten de afgevallen bladeren in
de najaarsregen. De stad was een stad de® doods
geworden. De gouden cijfers en wijzers van de to
renklok hadden iets van het eerste morgenlicht ge
vangen. Het scheen mij toe, dat zij met bewogen
ernst het uur van ondergang voor dit mensenge
slacht aanwezen
Het lijkt nu alles slechts fantasie, maar toen was
het voor mij een verschrikkelijke werkelijkheid, zo
werkelijk, dat het morgenlicht mij zelfs zinloos voor
kwam. Mijn ogen vulden zich zomaar met tranen,
zonder dat ik daarvoor een bepaalde reden kon op
noemen. Het was misschien om alles zoals het
w*a en ik betrapte mij er op dat Inge's woorden
öoor heRm. steqqeRöa
mij door dc gedachten speelde: „Ik ben hopeloos
moe van alles. Wat moeten wij in deze wereld
eigenlijk nog doen? Het leven is verschrikkelijk."
Met geweld verzette ik mij tegen deze gedachte.
Ik wist zeker dat ik die kant niet op moest en
zeker nu niet, nu moeder thuis op mij wachtte.
Ik keerde mij met een ruk van het raam af en
begon mij met haast te kleden. Ik wilde mij geen
tijd meer gunnen om te denken. Voordat iemand
in het huis was ontwaakt ging ik geruisloos de
trap af en sloot zachtjes de straatdeur. Mijn stap
echo-de tegen de dode huizen. En uur later trok
de trein mij door een triest najaarslandschap naar
de plek waar al het leed van de wereld voor mij
scheen samengetrokken: mijn ouderlijk huis in het
bos.
Toen. ik bij het landgoed van de jonker kwam
trof het mij, dat het grote hek voor de oprijlaan
gesloten was; een beeld dat ik nog nimmer tevo
ren had gezien en het greep mij zo aan, dat ik
als aan de grond genageld bleef staan. Ik voelde
het als een ernstige bedreiging. Eerst later ontdek
te ik de Duitse soldaat met het geweer op de
schouder die kennelijk opdracht had de ingang te
bewaken.
Ik zag er onmiddellijk van af om doorgang te
vragen en besloot de smalle achteringang en het
bospad te nemen en deze aanslag op onze vrijheid
voorlopig te laten voor wat het was. Het was een
kwartier om. Dit woog me niet zwaar, maar wel
dat ook deze ingang bezet bleek. De Duitsers lie
ten mij ongemoeid gaan. De groene landwachters
in het bos bezorgden mij wonderlijk genoeg veel
meer last. Maar dit was allemaal niet belangrijk;
Toen ik bij ons huis kwam, zag ik, dat alle lui
ken gesloten waren. Het hart klopte mij in de
keel en ik voelde dat mijn benen het begeven wil
den. Ik moest blijven staan om rustig op adem te
komen.
Het laatste beetje hoop, dat ik kunstmatig in het
leven had gehouden en dat mij deed geloven, dat
vader werkelijk alleen maar ernstig ziek zou zijn,
schrompelde als een herfstblad in een.
Het is vreemd, dat ik op dat ogenblik niet de
moed kon opbrengen naar binnen te gaan en moe
der te ontmoeten. Ik moest eerst heel wat moed
bijeen zamelen. Toch ging ik even later, zonder
enig gerucht het kleine erf tussen de schuur en
het huis over en vond de achterdeur los. In de
bijkeuken brandde een laaggedraaid oliepitje
het fornuis stond een waterketel weemoedig te
zingen.
Ik rilde alsof ik koorts had. Even later opende
ik de keukendeur en kon een bijna verschrikft:
„Moeder!" niet inhouden.
Zij had mij blijkbaar horen aankomen en stond
achter de kleine witgedekte keukentafel. Ze legde
juist haar bril op de opengeslagen Bijbel binnen
de lichtkrmg van de olielamp.
Ik realiseer me al die dingen heel scherp. Het
is of ik het nu vandaag veel scherper zie dan toen
het geval was, want toen wist ik alleen maar,
ik haar armen om mijn schouders voelde en
ik heel erg huilde op haar schouder. „Kind",
ze. „Kind, dan toch" en haar hand klopte zacht
jes op mijn rug. Het gaf me een onbegrijpelijk
gevoel van rust, terwijl toch alles zo hevig ver
drietig was, want ik wist ook op dat ogenblik hoe
juist ik moeder's telegram gelezen had.
„Huil maar... huil maar, dat zal je goed doen'
Door mijn tranen heen vroeg ik.... „en va
der?.... waar is vader?"
„Daar zullen we aanstonds over praten kind. Nu
nog niet. Je moet eerst eens even tot rust ko
men." Zo was moeder, rustig, onder alles door,
wonderlijk rustig. „Het is een vreselijke tijd kind
en we moeten sterk zijn om Gods oordelen die nu
over de wereld gaan, te dragen maar het is
Een diepe zucht ontsnapte haar. „Ik zal
De kerken van Afrika zijn door de
politieke omwenteling zo verrast, dat
zij er nauwelijks toe gekomen zijn de
nieuwe vraagstukken aan te pakken.
Daarbij komt nog, dat de christelijke
gemeenten in Afrika en in andere
delen van de wereld in een valse
berusting leven en wereldvreemd zijn
geworden. Maar in Mindolo krijgt men
de indruk, dat hier die christenen bij
een zijn gekomen, die de tekenen van
de tijd begrepen hebben.
Zij vallen de problemen op het lijf
aan. En het resultaat van wat zij pro
beren zal zich niet tot Afrika beper
ken.
Als dc voortekenen niet bedriegen
zal de akademie in Mindolo het oplei
dingscentrum worden van de geza
menlijke Afrikaanse kerken.
DE VROUW
De christenen in Mindolo hebben
zich als eerste taak gesteld het zoeken
van nieuwe levensvormen in de ver
anderde Afrikaanse wereld.
Zij beschouwen het gezin en dan in
het bijzonder de vrouw cn moeder als
het uitgangspunt. Daarom wordt- juist
in Mindolo veel gedaan aan de oplei
ding van de vrouw.
Een cursus duurt vier maanden.
Wanneer de mannen, in de meeste ge
vallen mijnarbeiders, toestemming ge
ven, kunnen de vrouwen zich voor dc
cursus melden.
Het leerplan bestaat uit kinderver
zorging, koken, strijken en eenvoudig
boekhouden.
Toch is dit alles niet het belangrijk
ste. De Afrikaanse vrouw was tot
toe slechts een klein onderdeel van
grote familie en nam slechts een zeer
ondergeschikte plaats in.
Nu ziet zij zich plotseling geplaatst
voor de rol van vrouw en moeder, van
wie het wel en wee van het gezin
afhangt.
Deze taak kan de vrouw niet alleen
met wat leerstof worden bijge
bracht. Zij moet de innerlijke kracht
en het vermogen hebben het leven
een diepere zin te geven.
Ook hieraan wordt in Mindolo grote
aandacht besteed.
Deze tweede taak, die de christenen
in Mindolo zich hebben gesteld, hangt
nauw samen met de golf van nationa
lisme in Afrika. Zal, zo vraagt men
zich in Mindolo af, de verdere ontwik
keling ook gepaard gaan met bloed
vergieten en gruweldaden, zoals
Kongo het geval was.
HULP 1
In de bovenste lagen van de Afri
kaanse bevolking heeft men reeds veel
begrip voor deze problemen; proble
men, die niet altijd door de blanken
in Afrika worden begrepen.
Mindolo is voor de vragen niet te
ruggedeinsd. Men is begonnen met cur
sussen voor journalisten, ambtenaren,
vakbondsleiders, jeugdleiders en an
deren.
De financiële middelen van Mindolo
zijn absoluut ontoereikend voor de
gelijkheden.
De kerken in Europa hebben dc
plicht te helpen.
je
voor je."
kop sterke koffie maken. Die heb ik nog
Advertentie
Maagklachten?
Vormt een genezende laag op de maagwand
Die eerste bladzijden van de Bijbel staan vol met vele staal
tjes die aantonen hoe snel de zonde heeft doorgewerkt en j
elke keer weer vindt men er de bewijzen van Gods genade
tegenover.
Als de mens zijn verlangen om „als God te zijn" heeft bot-\
gevierd en God hem de straf aanzegt, is er ook de belofte van j
de toekomstige verlossing: de overwinning op het rijk van\
satan zal volledig zijn. Als Kaïn zijn broedermoord heeft
gepleegd en in doodsangst vlucht, bewijst God hem nog ge
nade. Als ten slotte de maat vol is en het den Here berouwde
dat Hij de mens op aarde gemaakt had", zodat Hij besluit:
„Ik zal de mensen die Ik geschapen heb, van de aardbodem
uitroeienvolgt er onmiddellijk: maar Noach vond
genade in de ogen des Heren". Telkens en telkens weer laat
de Schepper weten welk een grote plaats het schepsel
neemt in Zijn Vaderhart.
De eeuwen zijn voortgegaan. De mens is niet veranderd want
zijn grootheidswaan is gebleven. En God is niet veranderd.
Hij heeft gedaan wat Hij beloofd heeft: Jezus Christus is op
aarde gekomen om het schepsel een nieuwe kans te geven
om zich met God te verzoenen. De mens kan beelddrager
Gods zijn in de rijke betekenis van dat woord: als hij Gods
toegestoken hand grijpt.
AFRIKA ACHTER DE VER. NATIES
"VERBLIJDEND is de houding, wel
ke de meerderheid van de leden
van dc Veiligheidsraad heeft aange
nomen ten aanzien van het beleid
van secretaris-generaal Hammar-
skjoeld in de Kongolese kwestie.
Haramarskjoeld heeft er in zijn in
leidende redevoering geen doekjes
om gewonden. Hij heeft openlijk ver
klaard, het niet als de taak van het
V.N.-leger te beschouwen, Katanga
te veroveren voor de centrale Kon
golese regering van Patrice Loe-
moemba. Wat méér is, hij heeft de
overtuiging uitgesproken, dat „de
mensen moeten integreren op basis
van gelijke rchten en gelijke banden
met anderen, volgens de wet, die bo
ven ons allen staat".
Het succes van Hammarskjoeld is
voor een belangrijk deel te danken
aan de steun, welke hij van de zijde
van vele Afrikaanse landen heeft
ontvangen. En dat is op zichzelf
reeds een verheugend verschijnsel.
Het zijn de staten waarvan Loe-
moemba het eigenlijk moet hebben,
bij het oplossen van de moeilijkheden
waarvoor hij zich in zijn land ziet
geplaatst. Dat juist die landen zich
in feite tegen Loemoemba hebben
gekeerd, moet ook deze fanaticus tocli
wei iets te zeggen hebben.
De Sowjetunie heeft reeds getoond,
de invloed van de Afrikaanse staten
niet te hebben onderschat. Haar reso
lutie, die, zonder het met zoveel
woorden te zeggen, een volledige ca
pitulatie van Hammarskjoeld voor de
eisen van Loemoemba verlangde,
werd dan ook' ingetrokken voorna
melijk in verband met de steun, die;
het optreden van de secretaris-gene
raal juist van Afrikaanse zijde heeft)
gekregen.
Hammarskjoeld heeft een concessief
gedaan. Hij beloofde nl. de vorming
van een commissie, bestaande uit
vertegenwoordigers van de landen,
die troepen hebben geleverd aan de'
V.N.-strijdmacht in Kongo. Men kan)
echter nauwelijks van een concessie
spreken, omdat deze commissie niet'
door de Veiligheidsraad, maar door
dc secretaris-generaal wordt samen,
gesteld en slechts een adviserende
taak zal hebben.
Ook het vertrek van dr. Ralph
Bunche, de Amerikaanse plaatsver
vanger van de secretaris-generaal, is
geen capitulatie voor de eisen van
Loemoemba. Dr. Bunche bevond zich;
ondanks het feit dat hij zelf een
neger is, als Amerikaan in een moei
lijke positie. Het is daarom een blijk
van een gezond beleid, dat Hammar
skjoeld een Indische diplomaat lieefl
benoemd tot opvolger van dr. Bunche;
Wellicht zal Loemoemba tegenover
de Indiër scrupuleuzer zijn dan te
genover de Amerikaan dr. Bunche.
Hoe intussen het conflict tussen Loe
moemba en Hammarskjoeld in Kongc
zelf zal worden opgelost, blijft noj
een vraag. Het is echter een gerust;
stellende gedachte, dat Hammar
skjoeld, vooral wat Katanga betreft)
voet bij stuk zal houden en zich daar
bij gesteund weet door de mcerdeTj
heid van de Veiligheidsraad en in hel
bijzonder door de meeste Afrikaans!
landen.
Glanzend, gezond en goedzittend haa;
met
•hcarcrème
VERBOND EUROPESE LANDBOUW
De voorzitter van de Boerenbond
voor Würtemberg en Hohenzollern, de
heer B. Bauknecht, heeft gistermid
dag op de vergadering van het Ver
bond van de Europese landbouw te
Brussel een beschouwing gewijd aan
de ontwikkeling van de economische
en sociale positie voor het boeTen-ge-
zinsbedrijf in dc moderne maatschap
pij.
Dat het boerenbedrijf, aldus de
heer Bauknecht, de laatste jaren zo
de belangstelling heeft gestaan
vindt zijn oorzaak in twee redenen:
Ten eerste de erkenning dat het ge
zinsbedrijf, in de moderne maat
schappij functies heeft die door geen
andere bedrijfsvorm kunnen worden
vervuld.
Ten tweede het feit dat het boeren-
gezinsbedrijf bij de huidige economi
sche ontwikkeling aan bijzondere ge
varen bloot staat. Naar de mening
van de heer Bauknecht is het gezins
bedrijf in alle Westeuropese landen de
belangrijkste agrarische bedrijfsvorm.
De heer Bauknecht meende voorts,
dat er voor het agrarische gezinsbe
drijf nog geen onmiddellijke aanlei
ding bestaat tot vervanging van ar
beid door kapitaal, omdat de arbeids
capaciteit van het boerengezin tame
lijk gelijkblijvend is. De heer Bau
knecht vond het daarom betreurens
waardig, dat de Europese staten ge
varen gaan zien, zo gauw de prij
zen van levensmiddelen stijgen. Hij
juichte het toe, dat zoals onder an
dere in West-Duitsland gebeurt, in
dustrialisatie ook van afgelegen stre
ken aan boeren met te weinig land
de mogelijkheid biedt, bijverdiensten
te verwerven. Hij waarschuwde ech
ter tegen het vestigen van industrie
in zuiver agrarische gemeenten met
een gezonde agrarische structuur.
Men zou kunnen stellen zo vervolg
de de heer Bauknecht dat het gezins
bedrijf zijn opbrengsten aanzienlijk
kan verbeteren door aanvullende voe
deraankopen. Van deze mogelijkheid
zouden ook andere bedrijven, die niet
zo dringend bescherming nodig heb
ben, kunnen profiteren. De voorzitter
van de boerenbond besloot zijn be
schouwing met de woorden:
„Aanpassing aan het boerenbedrijf
dient van staatswege te worden be
vorderd cn de gezondheidszorg op
liet platteland dient verbeterd te won
den. De boer kan geholpen wordei
zich zelf te helpen door middel val
steun aan productie- en afzctcoöpera
ties en door aan de aard van het gc
zinsbedrijf aangepaste kredietpoli
tiek."
Geen godsdienst in
verkiezingscampagne
meent Nixon
Nixon, de republikeinse kandidaj
voor het presidentschap, heeft zijn m|
dewerkers uitdrukkelijk opdracht
geven tijdens de verkiezingscampagi
de „godsdienst buiten beschouwing
laten". Dit is officieel namens Nixc
meegedeeld.
Nixon zelf is Quaker.
Zoals bekend, is is zijn tegensta! Sj
Communisten en
r.k.-jongeren in
Havana
slaags
In een voorstad van Havana
gisteren een rooms-katholicke priest
door de politie gewond. Zes rooms
tholieke jongelui werden geslagen
vastgehouden. De uitbarsting i
plaats terwijl het eerste Nationale K
tholieke Jeugdcongres geopend wer
Men vreesde dat jonge Cubaanse i
volutionairen tegen de roomsen zoud
gaan demonstreren.
Pater Marcil Bedoya, 50,
jaard, werd in het been geschoten to
hij probeerde verschillende jongelui
beschermen die door de Cubaanse au
riteiten gezocht werden.
Op het congres zelf werden zes led
van de katholieke jeugdbeweging
slagen toen een botsing plaats
met een communistisch gezinde gro
in Sagua la Grande, in de provini
Las Villas. De zes werden door de
litaire autoriteiten gearresteerd.
Het Nationale Katholieke Jeugdco
pres werd geopend in de La Salle-schi
xn plaats van in de kathedraal var
vana, zoals oorspronkelijk het plan
Men had dit reeds gedaan orh n
lijke wanordelijkheden te vermijden.
Ongeveer 600 gedelegeerden uit a
delen van het eiland zullen het congi
een week bijwonen.
