TOEN BEGON HET TE REGENEN....
C
Enrico en liet blonde meisje
KORT VERHAAL - KORT VERHAAL - KORT VERHAAL - KORT VERH
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 30 JULI 19C
VOOR DE JEUGD - VOOR DE JEUGD - VOOR DE JEUGD - VOOR DE
rpOEN Jim Crawford die avond, goals hij altijd deed voordat
hij gins slapen, een rondgang maakte over zijn farm, hing
er al een inktzwarte lucht boven het dal. Hij keek er naar,
enigszins verbaasd en nieuwsgierig tegelijk. Verbaasd, omdat
het al wekenlang zonnig, droog weer was geweest en het meteo
rologisch instituut geen veranderingen op korte termijn had
voorspeld. Nieuwsgierig, omdat hij niet zeker wist of er regen
op komst was of datHij huiverde. Hij dacht ineens aan het
verhaal, dat zijn vader hem. toen hij nog een kleine jongen was,
had gedaan. en toen Jimmy begon het opeens te regenen,
zoals het nog nooit had geregend, maar dat was niet het ergste.
Er ging een wind over de vlakte, die zo krachtig was, dat vier
grote farms letterlijk omver geblazen werden. Tien mensen, die op
weg waren naar huis, moeten onder het zand bedolven zijn ge
raakt. Nooit hebben we ook maar iets van ze gezienJim
Crawford haalde de schouders op. Veertig jaar geleden, rekende
hij uit, moest dat zijn gebeurd. Nadien had zich zo'n natuur
ramp nooit meer herhaald. Hij floot de hond en wandelde lan-
zaam naar het woonhuis. Toen hij op de drempel stond keek hij
nog even naar de lucht. Plotseling luisterde hij aandachtig. Van
uit de verte drong een zwak geruis tot hem door. Hij stapte zijn
huis binnen. Nauwelijks had hij de deur achter zich dichtgedaan
of een zware donderslag rolde door het dal, en
PJARD kletterden de druppels tegen de ruiten en Jim betreurde het, dat
hij de luiken niet had gesloten. Mary, zijn vrouw, slaakte een zucht
van verlichting toen hij binnenkwam. Hij zag, dat alle kleur uit haar gezicht
was verdwenen.
„Kom, kom", zei hij quasi-opgeruimd,
een beetje regen!".
bent toch niet bang
Ze schudde het hoofd. „Nee, Jim, niet voor een beetje regen, maar
wel voor wat daar achter komt".
laatste woorden herhalen:
wat daar achter komt!". Maar hij wist,
dat hij daar ook bang voor was. ..Non
sens", zei hij nog. „nonsens, je haalt je
wat in het hoofd. Kom, laten we nog een
boterham eten en dan gaan we naar bed,
en als we morgen wakker worden staat
er weer een brandende zon aan een diep
blauwe hemel, en vraag je je af hoe het
mogelijk is geweest, dat je je door een
regenbuitje van de wijs hebt kunnen laten
brengen".
Mary keek hem lang zwijgend aan en
zei toen met de klemtoon op elk woord:
„Jim, luister goed naar me, we zijn in ge
vaar, bid God, dat hij ons spaart, en
EEN tweede donderslag, harder dan de
eerste, maakte het Jim onmogelijk te
verstaan wat Mary nog had te vertellen,
en toen hij haar wilde vragen, wat ze had
gezegd, rinkelde de telefoon.
„Met Crawford", zei Jim, en daarna:
„Goed, ja goed .begrepen ach kom
zal zien bedankt voor het telefoon
tjeen hij hing de haak op. Langzaam
draaide hij zich naar Mary. „Je hebt ge
lijk", zei hij kort. „de meteorologische
dienst geeft een waar
schuwing uit. We moe
ten op alles voorbereid
zijn. Er is een orkaan
op komst 't Kan zijn,
dat hij hier omheen
trekt, 't kan ook zijn
van niet". Even onder
brak hij zijn mededelin
gen en ging toen verder:
„BUI Hastings schijnt
nog op pad te zijn. Zijn
vrouw heeft gevraagd
of er een hulp]
hem te helpen.
is hij vijf mijl hier vandaan".
Hij liep, met de handen in de zakken,
een paar maal de kamer rond en bleef
toen voor Mary staan. „Bill Hastings is
onderweg", zei hij nog eens, „en ze heb
ben gevraagd of ik hem tegemoet wou
gaan omdat hij het dichtste bij onze farm
is. Red Cooper en Stewart Lee wonen te
ver weg".
Mary knikte. „Ja, Jim". zei ze, ,,ik heb
het begrepen. Ik zal je oliejas halen en je
laarzen, en
„Waarom?", viel hij haar ruw in de re
de.
„Waarom? Waarom?", antwoordde Ma
ry. „Wel, omdat je toch zeker wel een
mens zult willen redden!"
TIM CRAWFORD lachte honend. „Bill
J Hastings redden"", zei hij temend, en
hij keek in de richting van de schouw,
waar Bill Hastings twee dagen geloden
hem. Jim, had verteld wat zijn plannen
waren, en het was alsof hij hem nog zag
zitten toen hij zei: „Nee. Bill Hastings, je
kunt me mijn land afnemen, je kunt me
op aUe manieren zwart maicen, me tot ar
moe brengen, maar één ding kun je me
niet: me dwingen nu op stap te gaan om
jou te redden". Hij haalde diep adem.
„Bill Hastings", zei hij, „mijn grootvader
heeft dit land veroverd op de wildernis,
mijn vader heeft het verder ontgonnen en
ik heb het verbouwd. Dacht je heus, dat
we bereid zijn het aan jou af te rtaan, al
leen omdat jij met je geld zin hebt al het
land te kopen, dat je hebben wüt? Op dit
land ligt het zweet en het bloed van drie
geslachten, het zweet en het bloed van een
vierde geslacht Crawford zal er bij ko
men". Hij balde de vuisten, en het was
alsof hij weer de tegenspartelende Bill
Hastings voelde, toen hij hem aan het
eind van het gesprek, dat op een heftige
i verder hier rustig mijn werk af te
maken en dat is, dat die orkaan jou grijpt
en voor altijd van deze wereld wegvaagt.
Dan zou jij je verdiende loon hebben, BiU
Hastings, jij....".
De telefoon rinkelde voor de tweede
maal. Jim wilde de hoorn opnemen, maar
Mary was hem net een seconde te vlug
af. Hij hoorde haar gehaast zeggen: „Ja.
...wat?ja. ja, we komen goed".
ZE zei: „Het paard van Bill Hastings is
aUeen op de farm teruggekeerd. Het
leven van Bill is in gevaar. Ik heb zijn
vrouw beloofd, dat we hem gaan zoeken.
Het schijnt, dat hij naar ons onderweg
Resoluut liep ze de kamer uit.
„Wat ga je doen?", riep Jim haar ach-
Mary keerde zich om „Ik ga hem zoe
ken. met of zonder jou!"
„Je bent een dwaas", schreeuwde hij,
en: 'k Wil niet, dat jij naar buiten
gaat Wat hebben wij met Bill Hastings
te maken?" Hij liep op haar toe en pak
te haar bij de arm. Maar ze rukte zich
los. Hij probeerde haar tegen te houden,
maar alsof hij een veertje was, zo gemak
kelijk duwde ze hem opzij.
„Laat me gaan, Jim Crawford", siste
ze, „laat me gaan. wat begrijp Jij van de
angst van een vrouw over haar man.
Blijf Jij thuis, als je wilt, ik ga er op uit
en ze gooide met een smak de deur
voor zijn neus dicht.
Vijf minuten later was ze terug in de
kamer, en ze droeg, zag hij, zijn oliejas
en zijn laarzen, en ze had zijn pet opge
zet Ze was wonderlijk kalm. „Ik vraag
je voor het laatst, Jim Crawford, of je je
plicht als mens zult vervullen, of dat je
qx>E
1 hl
Door
STEWART
JONES
.Jlafaard
gaat gedragen. En toen, terwijl ze naar
hem toekwam: „Toe Jim, stel je voor. dat
jij in nood zat zat en ik vroeg iemand hulp,
zou je dan
„O.K.", zei hij schor, „ik ga met je
buiten kwamen was het alsof
hun de adem werd afgesneden. De
wind was opgestoken en had een orkaan
achtige kracht. Ze hielden zich stevig aan
elkaar vast en ze bogen zich diep naar vo
ren. en toch scheen het alsof ze geen stap
verder kwamen. De lucht boven hen was
nog inktzwart en er viel een regen, die hen
hard in het gezicht sloeg, en het spreken
onmogelijk maakte. Moeilijk konden ze het
pad vinden, dat ze hadden te gaan. Voort
durend moesten ze met een hand de ogen
beschermen, beschermen tegen de regen
en tegen het zand, dat de storm als het
ware met zakken tegelijk tegen hen aan-
smeet. Jim hoorde Mary zwaar ademha
len. Hij probeerde wat lot haar te zeg
gen, maar hij kon geen woord uitbrengen.
Hij drukte haar met de vingers op de
arm en ze begreep wat hij bedoelde. Ze
bracht haar gezicht dicht bij het zijne en
1~:| lachte.
Ze wisten van tijd
noch uur. Ze wisten
niet hoe lang ze al had
den gelopen en in welke
richting. Ze wisten een
ding: We moeten Bill
Hasting vinden, voor dat
hij de strijd gaat op
geven en ten onder gaat.
Maar ze wisten ook, dat
het zoeken het zoeken
een hooiberg. Het uitge
strekte dal lag voor hun voeten. Eerst
zouden ze dat moeten hebben verlaten en
dan kwam de vlakte. De vlakte, waarover
de storm raasde.
De storm had nu ook het dal bereikt.
Ze voelden, dat ze het niet lang meer zou
den volhouden. Jim stond af en toe een
ogenblik stil, maar Mary trok hem steeds
mee. „We zijn dwaas geweest", wilde Jim
zeggen, en het was alsof ze hem begreep.
hij zag. dat
want ze schudde heftig met het hoofd x
JIM wilde op zijn horloge zien hoe laat
het was, maar hij kon de verlichte wij
zers niet onderscheiden. Ze waren aan de
rand van het dal gekomen. Jim rekende
uit, dat ze zeker al een uur of twee had-
ZE vonden Bill Hastings toen het scheen
al9of de orkaan haar hoogtepunt had be
reikt en op hetzelfde ogenblik, waarop ze
dachten, dat ze de strijd moesten opge
ven. Plotseling was het alsof de grond on
der hun voeten wegzakte en of ze in het
luchtledige zweefden. Ze vielen, en ze vie
len op een harde massa, en dat werd hun
behoud, want ze konden er zich aan vast
grijpen. Maar toen ze zich hadden vastge
grepen ontdekten ze, dat het een mens
was, en ze wisten ook, dat ze Bill Has
tings hadden gevonden
Het lukte hun hem op te beuren en tus
sen hem in te nemen. Hij was aan het
einde van zijn krachter; genomen, maar
de zekerheid, dat" hij op het punt stond
gered te worden, gaf hem nieuwe kracht
en hij werkte mee aan zijn redding. Zijn
voeten sleepten eerst nog over de grond,
maar al spoedig kreeg hij zijn veerkracht
Gedrieëen aanvaardden zij de terugweg.
Bill Hastings steunde en kreunde. De wind
woei hem nu in de rug, maar dat maakte
het lopen niet makkelijker. Soms was het
alsof ze werden opgelicht en werden weg
geblazen. Heel in de verte zagen zij een
klein lichtje, het licht van hun farm. Ma
ry wees Bill Hastings er op. Hij knikte en
hij sjokte tussen hen voort, de lange weg,
die hij nog had af te leggen.
qX)EN de orkaan aan het afnemen was
J- hadden ze de farm bereikt. Ze waren
veilig. Mary liep naar de telefoon en gaf
in het kort het bericht door, dat Bill Has
tings was gevonden en bij hen thuis gun
stiger weer zou afwachten.
Bill Hastings zat versuft in een stoel,
in dezelfde stoel, waarop hij enkele dagen
daarvoor had gezeten, toen hij met het
voorstel kwam.
Mary gaf hem een kop koffie en dat mon
terde hem op. Hij had tranen in de ogen,
toen hij zich tot Jim wendde en zei: „Jim,
je wordt bedankt, je hebt mijn leven ge
red", en hij liet er op volgen: „Ik had
het niet verdiend."
Jim wuifde de dank met een enkele hand
beweging weg. „Je moet mij niet bedan
ken". zei hij kortaf, „als het aan mij had
gelegen, had ik je laten omkomen, maar
Mary, Mary heeft
Hij maakte zijn zin niet af. Hij steun
de met het hoofd in de handen en Bill
Hastings zag hevige schokken door zijn li
chaam gaan. Bill Hastings hoorde hem zeg
gen, met horten en stoten: „Bijna was ik
een moordenaar geweest o God, ik dank
u, dat u mij hebt gered
Mary vlijde haar hoofd tegen hem aan.
„Toe Jim", zei ze. „alles is toch in orde".
Bill Hastings knikte. Hij zei: „Ja, alles
is nu in orde", en er kwam een vreemde
glans in zijn ogen.
„Die grond", begon Jim aarzelend, „die
grond, aie eh nou ja
„Welke grond", deed Bill Hastings ver
baasd, „ik weet van geen grond afen
meer tot zichzelf dan tot Jim: „God
alleen weet, dat ik die toch niet wou heb-
MURR, DE KATER EN ZIJN VRIENDEN
4. „Daar gaat Zwijntje, waarom moest
hij eigenlijk die provisiekast nasprin-
gen?" roept Egel, hij wist foch tnel,
dat hij dat ding niet in de lucht kon
opvangen?" „We zullen even omdraaien",
antwoordt Murr, die aan het stuur zit,
kalm en vastberaden en daar duikt het
vliegtuig al met een sierlijke boog in de
richting van het water. Zwijntje zwemt
wat hij zw
de machine het water raakt, komt een
haai snel
5. „Dat is een vreselijk monster, dat
daar op mij afkomt", zegt Zwijntje ter
wijl hij moeite heeft om boven water te
blijven, „ik zal maar heel beleefd zijn.
Goedendag, ik ben Zwijntje, hoe maakt
u het?" „Vang de lasso, Zwijntje", roept
Egel, die het grote gevaar beter heeft
gezien dan het varken zelf, „dat vraat
zuchtige monster heeft zijn bek al oven
om jou naar binnen te slokken." „Geloof
geit
je dat werkelijk? Geef gauw hier dut woi:
touwZwijntje doet een greep, 1
de lasso slaat precies om de kop van de
haai. Zwijntje klemt zich angstig vast.
Tot n
6. „Waarom trek je me niet omhoog,
Egel?" „Omdat de vis de lasso in de bek
heeft, jongen. Maar Benjamin Konijn is
al bezig om het touw aan het vliegtuig
uast te binden. Dan kom ik je redden."
Voordat hij zich langs het touw laat
glijden, neemt Egel nog een klem zakje
pillen TTjee. „Wat moet je daarmee
roept Murr. „Ik wil eens proberen of ik
daarmee die vis kan vangen," schreeuwt
Egel, terwijl hij snel naar omlaag glijdt
en hij moppert: „Waarom moet ik nu
juist altijd de man zijn, die Zwijntje uit
moeilijke situaties moet redden?"
den gelopen. Normaal was het een uur
gaans van zijn farm en dan moest men
nog stevig aanstappen. Elkander «tevig
vasthoudend kropen ze tegen de helling
naar de vlakte. Toen hun hoofd boven de
rand kwam. was het alsof het van de romp
werd gerukt en gelijktijdig doken ze.weer
omlaag. Jim beduidde Mary, dat ze even
moesten wachten, maar ze schudde het
hoofd. Een tweede maal probeerde ze op
de vlakte te komen, maar weer mislukte
het. Eerst de vierde keer waren ze er,
en ze waggelden op hun benen.
En verder ging het, recht tegen de storm
ln. En Jim dacht: „God help ons, laat ons
Knakworst voor de leeuwen
"TEN vriendelijke dame kocht aan één van de eetwlnkeltjes in Ouwehands
dierenpark te Rhenen chocoladerepen en een arm vol patates-frites om
zoals ze uitlegde de dieren eens heerlijk te kunnen tracteren. De chimpan
sees had ze al lekker verwend met chocolade, hoewel ze erg boos was, dat de
grootste aap de lekkernij wild had teruggesmeten.
Al verder vertellende over haar bezoek aan het park, waaruit bleek, dat
zij een grot© dierenvriendin was, kwam naar voren, dat ze ook de leeuwen
al had getracteerd op chocola, doch dat haar was gebleken, dat die tractatie
door de Koning der wildernis alleen maar werd besnuffeld en verder hautain
werd genegeerd, waarom ze erg verdrietig was. De verkoopster vertelde haar
daarop ter geruststelling, dat leeuwen alleen maar vlees eten.
,Jk ben erg biy. dat u mij dat vertelt", zei de vriendelijke dame ken
nelijk opgelucht en zij vulde haar bestelling van chocola en patates aan met
een flinke sak volknakworst!!
(Vervolg)
's Middags, toen het tijd
werd de bloemen te be
sproeien, hield Inge hem ge
zelschap en ditmaal liep ze
uit eigen beweging telkens
onder de waterstraal door
en lachte hartelijk, als het
water over haar rugje
stroomde. Ze huilde niet,
toen ze later door haar
moeder werd meegenomen
om onder de douche te
worden afgespoeld. Ze zou
ze in bad moest. Enrico
had haar genezen van haar
watervrees.
Hij was er trots op.
Want hij hield veel van
de kleine, blonde elf.
Twee dagen later kwam
Inge's moeder afscheid ne
men. Enrico schrok er van.
Onbewust had hij het ge
voel gehad dat Inge de ge
hele zomer bij hen zou blij
ven. Maar zo ging het nu
eenmaal op een kampeerter
rein. De mensen kwamen en
gingen. Soms bleven ze één
nacht, soms drie weken.
Als ze vertrokken werd de
vrijgekomen plaats meteen
ingenomen door een ander.
Nu zou Inge teruggaan
naar huis, naar Denemar
ken. Enrico zou haar mis
schien nooit terugzien en
dat vooruitzicht deed pijn.
Hij streelde het blonde kop
je. kuste de bruingebrande
wangen en wendde zich
Adio, Inge, fluisterde
hij tegen zijn schoenpun
ten. Hij voelde hoe Inge's
moeder hem iets in de
hand drukte. Een papier
tje. Maar pas, toen hij hun
Papa, papa, kijk
eens. wat Inge's moeder
mij heeft gegeven! Nu kan
ik ét kano kopen. O, pa
pa....
Zijn vader glimlachte.
En hoe zal die kano
heten? vroeg hij plagend.
Inge, natuurlijk!
Ze komen volgend jaar
terug. Enrico, zei hij. Dan
mag je Inge misschien wel
meenemen voor een tochtje
in je nieuwe bootals je
voorzichtig bent tenminste.
Nou en of! juichte En
rico. Wat zijn die Denen
aardig, hè Papa?
ONZE BRIEVENBUS
Dag neven en nichten.
Deze week hebben de neven en nichten die nog geen vakantie hadden bi een
toch gekregen. We zullen hopen dat het weer in de maand augustus wi de g
beter is. De regenjas of -mantel kan nog steeds niet thuisblijven. Maar oi van
danks het niet mooie weer krijg ik toch allemaal opgewekte brieven, j
jullie zo fijn bent uitgeweest of natuurlijk nog uitgaan, dan is de voorpo ^rac
al een groot feest. Meisjes en jongens aan het strand, hebben jullie al gepn
beerd om één of ander dier van zand te maken? Neven en nichten in to een
bos, hebben jullie al veel eekhoorntjes of konijntjes gezien? Nogmaals all* over
maal hartelijk bedankt voor de rapportcijfers! Jullie hebben deze week go* onze
je best gedaan met schrijven, dus gaan we nu maar gauw aan de briev* u>e
beginnen. Eerst nog de oplossing van de vorige week. Horizontaal: koeti lied
fiets, zadel, ring, drie. 'tooo
Verticaal: hoefijzer, bed en den. De gelukkige hoofdprijswinnaar is Wim Boer. ste'c
De troostprijzen krijgen Arie Bode, Jan van Dam en Lidy van Dorp. eige7
HIEP HIEP HOERA het
Nu komen dan foch de brie
ven aan de beurt. Fijn, dat
jullie zo in Katwijk hebben
genoten, Rudolf Akkerhuis.
Hebben jullie nog een duin
wandeling gemaakt? Jij
krijgt vandaag vakantie, Maai
ke van Andel! Het was zeker
wel een groots afscheid, dat
jullie de lagere school gingen
verlaten. Het is leuk in de
Efteling Willy Appels. Wan
neer krijg jij vakantie?
Wat hebben jullie grappig
postpapier, Marga Appels.
Hoe oud ben jij geworden?
Zijn er veel vriendinnen ge
weest? Wat heb jij een aar
dig buurmeisje, dat je zó maar
haar rolschaatsen mocht le
nen, Janneke Baak! -Kan jij
het goed Een héél prettige
dag woensdag. Janneke!
Jouw vraag kan ik echt niet
beantwoorden Gerbert Beeken
kamp? Leuk, vind je niet?
Veel plezier in Zeeland hoor!
Waarheen ga jij volgende
week zaterdag, Nico Bczemej?
Heb jij zo'n lange vakantie?
Veel mooi weer hoor! Niet
zo somber, hoor Arie Bode!
Het kan nog heel mooi weer
worden in de vakantie. Ver
zorg jij de konijnen? Hebben
de poezen wel eens ruzie?
Jij moet dus wel beter je best
gaan doen, Wim Boer! Heb jij
een leuke verjaardag gehad?
Voor jouw vraag, heb ik geen
ruimte, Wim! Jij hebt
grootse plannen in de vakan
tie Annelies Boer. Veel plezier
in Amersfoort en een prettige
dag dinsdag, hoor! Fijn,
dat ik weer een brief van je
kreeg Garrie Boonstra. Heb
jij ook in de autootjes geze
ten? Hoe heet jouw tante,
Anneke Bos? Dat wordt dins
dag een gewichtige dag. Anne
ke! Waarom is Hennie geen
allemaal lijnen
schots en scheef
door elkaar staan.
Toch is er wel
enig verband.
Rechts beneden
op de tekening
staat een pijltje,
waar de lijn be
gint, die jullie
moeten overtrek
ken.
nichtje? Jorie Bots, jij
schreef er helemaal niets bij.
volgende keer wel? Wat
ben jij verwend Carla Bouts.
Wat koop je er voor? Van
harte gefeliciteerd met het
behaalde diploma. Jannie
Branderhorst. Heb je het
je zin? Veel plezier in Berkel
hoor! Ga jij vaak z\
men, Corrie Branderhorst?
Vind jij het leuk op de vei
ling. Jij ook veel plezier hoor!
Ineke Brandsma doe jij er
de volgende keer een lange
brief bij? Hoe heet jouw
kleine broer Gera Breebaart?
Is verhuizen een leuk werk'
Wat heb jij een knappe va
der! Thea Broskv, graag
zou ik de volgende keer
jou een brief ontvangen.
Ja het is daar wel moo
Lage Mierde Rlta Brouwer.
Je moet alleen erg oppassen,
dat je niet in die uitgestrekte
bossen verdwaalt. Hartelijk
gefeliciteerd met het behaalde
succes. Jeiuieke Cornet. Leuk,
dat jij met Willy gaat logeren.
Veel plezier in Lisse hoor!
Wat ga jij in de vakantie
doen, Adrie Dankers? Ga jij
nog logeren? Heb jij nog
meer broertjes en zusjes, Hen
ry van Dongen? Hoe gaat
het met Mickey, Adrie
Dool? Wat wil jij later
den? Veel mooi weer in Sant
poort, hoor! Hebben jullie
thuis een volière, Lidy van
Dorp? Groeien de vogeltjes
goed? Hoe was het in Ouwe
hands Dierenpark? Krijg
ik de volgende keer
brief van jou, Greetje
Dijk? Dat is een m
tocht die jullie hebben
maakt, Frans Eggink. Zijn
jullie ook over de dam ge
weest? Leuk, dat jullie een
speldje kregen. Is Gert Jan
- Ga r
i je moeder n
auto, hoog opgetast met ba
gage het kamp had zien
uitrollen, waarbij hij niet
ophield met wuiven, dacht
hij er aan te kijken wat de
vrouw hem had gegeven.
Het was een biljet van
vijfhonderd lires!
Verbluft staarde hij naar
het geld. Vijfhonderd lires!
Eindelijk, neen. nu al zou
hij de kano kunnen kopen.
Hij maakte een luchtsprong
en rende naar het kantoor-
Fluitend rende Enrico
naar de kampwinkel, waar
hij zijn moeder opgewonden
zijn schat toonde. En dank
baar zwierven zijn ogen
over het volle tentenkamp.
Al schoot zijn vakantie er
altijd bij in, al moest hij
werken, het was tóch wel
heelijk als je vader het be
heer over zo'n terrein had
en zo goed Duits sprak!
EINDE
We nemen een
goed zwart pot
lood met een dik
ke punt of een
kleurpotlood. v)al
ook erg leuk is,
en blijven steeds
dezelfde lijn vol
gen.
Wat er dan te
voorschijn komt
is nog een ver
rassing.
De tekening
moet worden in
gestuurd voor
dinsdag 2 aug.
gekc
weer beter, Coby van Egmonl Als
Ik heb nu geen brief van j dan
gekregen. Wat ben jij ve En
wend Joke Eikhuizen. Heb j de
veel vriendinnen? Dat niaa
een leuk spel Gerard Elkht dat
zen! Ga jij vaak vissen? Wi }eve
een boffert ben jij met i kehj
fiets! Groeit jouw zusj £oal
goed, Ada van Es? Waar Sanl
jij naar toe met pappa? J 8e"
hebt Zepie goed nagetekenl ®c"r
Antbon van Es. Pietje Bell i J?5ei
een grappig boek. Het i Da8
mooi postpapier wat je hel E'
gekregen Nellie v. d. Eijk. Fij:
dat je zo verwend bent. Tek*
jij veel? Jij hebt wel gi *j'J 1
noten op de Floriade, Piet va digc
Eijk. Heb jij die auto's op c sc"!
Floriade gezien? Jij hel ®ee'
fijn bij oma gelogeerd, Win a?n
fred van Geest. Ben jij al nai d'g
het hertenkamp geweest ^°01
Jouw oma ken ik wel. l°e
jullie nichtje weer vertrokkei de
Hans en Nellie Grootendorst ren
Krijg'ik de volgende keer we* ?en'
eens een lange brief? Loof ieeh
het koekkoek-klokje goed, Hei ac"
mien Grootveld? Waar gaal ve^.!
jullie wonen? Jullie waren zc
ker wel erg geschrokken? 4 met
De rondritten waren zeker wl *an
mooi, Cate Griindel. Veel pie x
zier hoor! Schrijf jij de vol
gende keer wat meer, Rinie d die
Haan? Lcny en Peter H* wee
bly, zijn jullie nu weer thuii
Jullie hebben wel genoten o noe
de hei. Ja, dat is grappig
die schapen bij elkaar. Heei *e
lijk, dat je moeder weer thul °11
is. John v. d. Helden! Natuui ?at
lijk wint nu je vader, mai 'n®:
je moet zo denken „met schi a?e
de en schande wordt je wijs'! Jjjt
John! Als je het goed leeri ^er
zal jij het over een poosje zi ven
ker kunnen winnen Jok *er
v. d. Heuvel, schrijf jij de vol ae
gende keer een lange brief;
Hartelijk welkom, Thd ?nt
Heijstek. Gaat het zwemme ln
al beter? Fijn, dat je zo hel
genoten in Ermelo. Julli p*
gaan ook al naar Ermelo, Ai '1JK
ja
I zijr
je zusje schrijft. Blijl
Tineke lang bij oma? Wi
hebben jullie met die palir.
gedaan Koos van 't Hof? Ju!
lie hebben je best geamuseeij
heb ik wel uit je brief begrl k
pen. Veel plezier in Maan Li
hoor! Hoe is jouw vool
naam E. van Holz? Waa
woont jouw correspondente
vriendin, Aneke Hoornweg' t
Jij ook veel plezier! Waa
woon jij, meisje dat naar ze d
gaat en het kleinste broertji
ook? Jc bent vergeten je naar
en adres op de brief te schrij
ven. Nu is hier nog Hennie No t
tenboom die graag een corresi
pondentievriendin wil hebben
Zij woont Irenestraat 8, Pijt» t!
acker. Wie wil schrijven? j
Jongens en meisjes de let- 0
ters I t.m. R zijn deze weet
aan de beurt. Jullie zorgen ei
voor dat de brievenbus weer
helemaal vol komt? Prettig*
dagen en tot de volgende week,
tante Jos.
