var*
Kfitynos
Pinkstervuur in
de Baliemvallei
I
1
Oecumenische beweging
in wereld van vandaag
$jie ene mnl..
Een woord voor vandaag
Naar een betere toekomst
voor geestelijk zwakken
Kanttekening
- ME
r
Duizenden verbrandden
hun magische vooriverpen
Het meest vruchtbare zen-
dingsveld van dit ogenblik is
wel de Baliemvallei. waar reeds
de Christian and Missionary Al
liance, de Australische baptisten
en een andere geloofszending
werken en waar binnenkort ook
de Evangelisch Christelijke Kerk
van Nieuw-Guinea samen mei
de hervormde zending haar werk
zullen beginnen. In het blad van
de Cama schrijft de zendings
arts Smits over de grote zegen
van de laatste weken:
komst van twee Dani-christenen
uit de llaga vallei (2 weken lo
pen hier vandaan) zo geïnteres
seerd in het evangelie waren ge
worden. Ondertussen was mr.
Larson van plan om met een
groep Dani-christenen van uit de
llaga-vallei te voet naar de Ba
liemvallei te trekken om zo over
al het evangelie te verspreiden.
God heeft zijn weg voorbereid,
want overal waar hij kwam wa
ren er duizenden Dani's die vol in
teresse naar de llaga christenen
luisterden. Zij wilden zelfs hun
magische voorwerpen verbranden
en Jezus alleen volgen.
In de Noord Baliem, waar mr.
Larson en zijn groep eerst langs
moest trekken, werkt de Australi
sche Baptisten Zending. Deze raad
de de Dani's sterk af hun magi
sche voorwerpen te verbranden,
vaak tot grote teleurstelling zo
wel van de llaga christenen als
de Dani's zelf. Toen de groep in
Pyramid, het noordelijkste zen
dingsstation in de grote vallei aan
kwam waren er duizenden Da
ni's. De llaga Dani's preekten en
leerden en de harten van de Da
ni's waren wijd open om elk woord
op te vangen. Daarna kwamen de
hoofdmannen vertellen dat zij hun
magische voorwerpen wilden ver
branden, ze voelden dat dit hen
van Jezus scheidde en zij wilden
alleen Jezus volgen.
Daar ze (naar onze mening)
nog zo weinig onderwezen waren,
raadden de zendelingen hen aan
enkele maanden hiermee te wach
ten. De Dani's echter wilden het
nu doen daar ze nu voor Jezus
hadden gekozen. Uren lang heb
ben de zendelingen met de Dani
hoofdmannen hierover gepraat.
Met behulp van twee klppe-veren
werd het hen nog eens duidelijk
uitgelegd. De ene veer stelde hun
magische voorwerpen voor en de
andere veer stelde Jezus' macht
voor. Vertrouwden ze nu toch nog
een beetje op beide krachten dan
moesten ze wachten met verbran
den. Maar de Dani's zeiden het
goed begrepen te hebben en dat ze
toch hun magische voorwerpen
wilden verbranden.
DE
EERSTVOLGENDE zondag
zou het feest gehouden worden
die ochtend kwamen overal al
zingend en dansend groepen Da
ni's. In de verte kon je ze al goed
zien aankomen omdat ze zoveel
licht gekleurd brandhout droegen.
Anderen droegen netten vol met
magische voorwerpen. Deze wa
ren zowel grote waardevolle ste
nen als netten, schelpjes, band
jes, varkensstaarten, varkensoren
etc.
Toen alle groepen eindelijk ge
arriveerd waren, werd de dienst
door de llaga Christenen geleid.
Zij vertelden dat alleen Jezus'
kruisdood en opstanding uit de do
den hen kon bevrijden van de
macht die satan over hen had en
dat alleen Jezus bloed hun hart
kon reinigen van al hun zonden.
Na de dienst werd het brandhout
eerst neergelegd en daar bovenop
legde groep voor groep hun ma
gische voorwerpen. Soms zeiden
de Dani's wat het voorwerp be
tekende of waar het betrekking op
had. Vaak was dat een moord.
Toen alles er lag werd aan de zen
delingen gevraagd het vuur aan
te steken. Toen de vlammen op
flikkerden en alles wat deze men
sen zo in hun macht gehouden had
en angst had gegeven verschrom
pelde en verschroeide, begonnen
velen hardop te bidden en te zin-
gen.
O, wat waren ze blij; zij had
den zelf hun keuze gedaan en Je
zus liefde had hen verlost uit Sa
tans heerschappij. Zij straalden
en zongen en dansten. De vrou
wen waren veel terughoudender
maar ook velen van hen hebben
bewust en blij afstand gedaan
van hun magische voorwerpen,
die hen en hun kinderen zouden
moeten beschermen, en zij begon
nen een nieuw verlost leven met
Jezus.
T\E EERSTE DAG waren er on-
geveer 5000 en de volgende
dag kwamen van verderaf gele
gen streken ongeveer 3000 men
sen hun voorwerpen verbranden.
Het waren machtige diensten, ge
heel en al door de Dani's zelf ge
leid. Gods Geest leerde de men
sen wat te geloven en hoe te han
delen.
Er zijn geen woorden om dit
machtige en heerlijke gebeuren tc
beschrijven. Iedereen was vol
pinkstervuur en in onze harten is
een enorm dankbaar gevoel geko
men voor God en Jezus oneindige
liefde voor deze verloren wereld
en voor deze tevoren nog zo on
willige Dani's. God alleen zij alle
eer en glorie!
Niet alleen hier maar ook in Bo-
kondini en andere zendingsposten
van andere zendingsgenootschap
pen hebben duizenden Dani's hun
magische voorwerpen prijs gege
ven. Op de meest zuidelijke post
van de grote vallei. Seinma ko
men nu ook geregeld duizend
mensen in de kerkdiensten.
In het centrale gedeelte van de
grote vallei zijn de Dani's echter
erg tegen al dit nieuwe. In dit ge
bied liggen de C.A.M.A. posten
Hitikima. Pugima, Tulem en Ibe-
le. Ook de roomsen hebben nu bij
na drie posten in het oostelijk ge
deelte van het centrale bergland
van Nw. Guinea en deze liggen
allen in het centrale gedeelte van
de grote vallei. Wij willen uw SDe-
ciale voorbede vragen voor de Da
ni's die in het centrale gedeelte
van de vallei wonen. Het is zo
duidelijk dat Hij het moet cn ook
zal doen en Hem alle eer toe
komt, maar Hij wil ook door u
hierom gebeden worden.
U kunt begrijpen hoe ontzet
tend dankbaar wij zijn en hoe we
God in ons hart telkens danken
voor deze zo zichtbare uitstorting
van de Heilige Geest. Aan de an
dere kant voelen wij zwaar de
verantwoording die op ons ligt om
deze jonge gelovigen te onderwij
zen en hen dagelijks te helpen om
de juiste nieuwe levensweg te be
wandelen.
L met een Chr. opleidingsklas;
10 mannen die de Here Jezus als
hun persoonlijke verlosser hebben
aangenomen en die graag meer
willen leren en hun groepsgenoten
willen onderwijzen, zijn de leer
lingen. Zij komen uit verspreid
liggende gebieden. Maandag, dins
dag, woensdag en donderdagmor
gen wordt er les gegeven.
Mr. Young leert hen bijbelse
verhalen en praat veel met hen
over het practische chr. leven. De
Dani's Rupp en Anthony geven
hen les resp. in schrijven en le
zen. De Dani's leren er bidden en
zij maken zelf gezangen. Mrs.
Young is hard bezig met het ma
ken en stencillen van de leesboek
jes en de Daniverhalen.
Donderdagmiddag gaan de man
nen ieder naar hun eigen woonge
bied terug en daar vertellen en
repeteren zij twee avonden lang
het pas geleerde verhaal. Na di«
twee avonden hebben bijna alle
dorpsbewoners het verhaal mins
tens een paar maal gehoord en
vcrscheidenen kunnen het uit hun
hoofd opzeggen.
Zaterdagavond komen de man
nen weer terug naar het erf van
mr. Young, waar zij him eigen
huisjes bouwden om zondags da
kerkdienst te houden. Zondags ko-
men meestal ongeveer 2000 kerk
bezoekers. Zij bidden vertellen en
zingen en na de dienst wordt er
een collecte gehouden. Deze be
staat uit zoete aardappelen, wat
groenten en schelpjes. Deze zijn
bestemd voor de 10 mannen die
in de klas zitten en die er de ko
mende dagen van moeten leven.
Dokter Smits besluit:
Nu er Dani's voor Jezus geko
zen hebben is er een scheiding
gekomen met de groepen om ons
heen die het nog niet gedaan
hebben. Tijdens de kerkdiensten
worden varkens gestolen en
woorden zoals, jullie ruiken
naar de blanke zendelingen",
krijgen ze te horen. Voor hen is
veel gebed nodig. Zij zelf zijn vol
vertrouwen en kinderlijk geloof
en vol van hun Heiland. Daarom
dankt God eerst voor Zijn mach
tig werk en voor de verhoring
van uw gebeden, maar blijft ook
des te meer voor deze mensen
bidden opdat zij allen de juiste
weg zullen blijven bewandelen
en dat hun geloof en blijdschap
zich zal verspreiden naar ver
derop gelegen gebieden.
Dr. Visser 't Hooft geeft globaal overzicht
Dr. W. A. Visser 't Hooft, de
Nederlandse secretaris-generaal
van de Wereldraad van Kerken,
heeft dezer dagen voor een aan
tal leiders van evangelisatiewerk
uit de gehele wereld te Genève
een overzicht gegeven van de
voornaamste problemen en moge
lijkheden, waarmee de Oecume
nische Beweging heden ten dage
wordt geconfronteerd.
Intern is van het hoogste belang,
aldus dr. Visser 't Hooft (die op 20
sept. a.s. 60 jaar wordt) de in voor
bereiding zijnde samenvoeging van de
Wereldraad van Kerken en de Inter
nationale Zendingsraad, welke, naar
het zich laat aanzien, op de 3e As
sembly van de Wereldraad in 1961
te New Delhi te houden, haar beslag
zal krijgen. Het voorstel, dat reeds
nu een grote meerderheid in de aan
gesloten kerken vindt, beoogt de een
heid van kerk en zending gestalte te
geven.
Russische kerk
Een groeiend en veelbelovend con
tact bestaat met de kerk in Sovjet-
Rusland. Nadat eerst geen enkel con
tact mogelijk was, ontstond in 1954
een uitvoerige correspondentie, wel
ke vier jaar later resulteerde in een
ontmoeting en gesprek met Russische
kerkleiders te Utrecht, waarna een
delegatie van de "Wereldraad een be
zoek aan de Sovjetunie bracht.
Wij hebben daar, aldus dr. Visser
't Hooft, onze ogen goed open gehad
en veel gezien en geleerd, o.a. dit, dat
de kerk in Rusland bepaald niet als
een religieus departement van de
staat beschouwd mag worden. Overi
gens blijft veel met geheimzinnigheid
omgeven, zelfs onze best geïnformeer
de vrienden konden op bepaalde vra
gen geen antwoord geven. Misschien
weten slechts twee of drie mensen in
Rusland precies, welke verhouding er
tussen kerk en staat bestaat.
Verbazingwekkend is evenwel, dat er
na 40 jaar communisme neg een kerk
is cn allerminst een stervende kerk.
Jongeren ziet men weliswaar niet veel
in de kerk, maar zoveel te meer in
de seminaries voor de priesteroplei
ding, zodat men de gegadigden moet
selecteren. Met haar 30 tot 50 miljoen
leden noteert de Russisch-Orthodoxe
Kerk een kerkbezoek, dat procentueel
hoger ligt dan in West-Europa.
Heeft de kerk contact met het gewone
leven, bijv. m de universiteiten? Neen.
Het wordt ook niet geprobeerd. Gezien
het feit echter, dat alle levende krach
ten in het nationale leven van Rusland
in een andere richting gaan, is d«
volharding van deze kerk verbazing
wekkend en het moet een groots ge
beuren van deze tijd genoemd wor
den. dat een kerk bewijst te kunnen
bestaan zonder de nevenverschijnse
len, die wij in het Westen noodzake
lijk achten.
Vier jonge Russen zullen aan de inter
nationale bijeenkomst van de Wereld
federatie van Chr. Studenten te
Straatsburg deelnemen, waarnemers
van de Russ. Kerk komen naar de
vergadering van het Centrale Comité
van de Wereldraad in augustus te St.
Andrews in Schotland te houden en
andere Russen waren een maand lang
de gasten van de Wereldraad te Ge
nève voor oecumenische studie en na
dere kennismaking.
Deze contacten worden naar vermogen
gestimuleerd om de Russ. Kerk te la
ten merken, dat zij niet alleen staat
in haar strijd om haar zelfstandigheid,
waar maar mogelijk, te behouden. Zij
toont een warmte van dankbaarheid
en bereidheid tot christelijke gemeen
schap. die haar isolement vertroos
tend doorbreekt.
Rooms-Kath. kerk
Ook de Rooms-Katholieke Kerk
toont een groeiend begrip voor de
Oecumenische Beweging, die op een
diepgaande klimaatsverandering wijst
Een stroom van r.k. lectuur houdt
i zich met de oecumene bezig en vormt
Paus hoort klop
op deur Vaticaan
kardinalen niet
(Van een onzer medewerkers)
een voortdurende klop op de deur
van het Vaticaan. Reeds is de paus
persoonlijk bijzonder in oecumenische
vragen geïnteresseerd, getuige ook
de instelling van een secretariaat
voor de studie van de „gescheiden
broeders", een voor enkele jaren vol
strekt ondenkbare term.
Daarnaast moet echter gezegd wor
den, dat de meeste bisschoppen en
kardinalen, vaak afkomstig uit Span
je, Italië en Zuid-Amerika, weinig of
geen begrip hebben voor een andere
vorm van christendom en dan ook
voor een ontmoeting niet klaar zijn.
Er mag een explosie van oecumeni
sche belangstelling in de R.Kath.
Kerk te constateren zijn, er is geen
spoor van bereidheid tot wijziging van
enig leerstuk, zoals anderzijds geen
enkele niet-R.Kath. kerk noch de We
reldraad van Kerken in termen van
„terugkeer" denkt. Niettemin is het
contact bijzonder nuttig.
Azië
Voor dc jonge kerken in Azië is van
uitnemend belang, dat zij zich georga
niseerd hebben in de Chr. Raad voor
Oost-Azië en daarmee een zelfstandige
verantwoordelijkheid voor de oecume
nische en evangelisatorische taak der
Kerk op zich genomen hebben.
Een tweede punt van uiterst gewicht
jor Azië is het feit, dat de derde As
semblee van de Wereldraad in 1961 in
India te New Delhi gehouden zal wor
den. Deze keuze houdt een weloverwo
gen risico en avontuur in door de inter
nationale politieke spanning en de anti
westerse tendenzen in Azië. Maar men
wil, mede tot steun van de jonge ker
ken in Azië, duidelijk demonstreren,
dat christendom en het Westen niet
noodzakelijk identiek zijn. Temidden
van synchretisme en relativisme zal de
assemblee helder moeten zeggen, dat
Christus in geheel enige betekenis de
Heer is en de Heer der gehele wereld,
ook voor de volkeren van Azië.
Voor het eerst worden de voorberei
dende documenten voor deze assemblee
in een miljoenenoplage en in een veel
heid van talen aan alle gemeenten van
de 173 aangesloten kerken ter beschik
king gesteld, zodat ook de gewone ge
meenteleden met de komende zitting te
New Delhi kunnen meeleven.
Zuid-Af rika
In Afrika zag dr. Visser 't Hooft
enerzijds een onverantwoordelijke te
gemoetkoming aan een te snelle ont
wikkeling, anderzijds een even ge
vaarlijke poging tot afremmen van
onstuitbare processen. Het eerste ge
schiedt in Congo, waar zich het dra
ma afspeelt van een te vroeg cn on
voorbereid aan zichzelf overgelaten
volk, het tweede in Zuid-Afrika, waar
logische ontwikkeling onder een
constante druk gehouden wordt.
Een belangrijke en hoopgevende ver
schuiving is echter gaande in de Ned.
Geref. Kerk, die een grote invloed
heeft in het volksleven. Niet langer
wordt n.l. de apartheid op bijbelse
gronden verdedigd, zoals lange tijd
geschied is. Zij wordt nu, ook in de
kerk, beschouwd als een kwestie van
practische organisatie. Er is allerlei
beweging in de Zuidafrikaanse kerk,
die tot voor kort bijv. geen enkele
zendingsactiviteit ontwikkelde en nu
een enorm missionnair élan aan de
dag legt. Men erkent in de kerken,
dat er een broederlijke verhouding
tussen de rassen moet bestaan, maar
in de practijk geschiedt er nog weinig
om dat tot uiting te brengen en de
vraag is dan ook gewettigd, of alles
niet veel te langzaam gaat in de ont
wikkeling ten goede.
Verheugend is inmiddels, dat geen enke
le kerk in de oecumene een.royering
van de Zuidafrikaanse kerken die lid
zijn van de Wereldraad ook
overweging neemt, ook de zo rasge-
Het tafereel, dat de profeet Jeremia in zijn boekhoofdstuk
zeven tekent, is in één woord gruwelijk. Let u slechts op
één ding: Joodse kinderen worden verbrand, geofferd op een
altaar dat is dan de godsdienstvan het volk Israël. Ieder
een wist ervan, dat het daar gebeurde, in het dal Ben-Hinnom.
Begrijpt u er iets van, van dit volk, dat nog niet zo heel lang
lang daarvóór feest vierde ter ere van zijn God? En als w
nu zegt, dat zoiets vandaag de dag toch niet meer gebeurt
(misschien hier en daar nog onder de meest primitieve vol-,
keren), dan hebt u gelijk; de beschaving is wel enkele graden
gestegen en het kinderoffer is wel het meest weerzinwek-ft
kende, dat men zich kan voorstellen. En „dus" kunnen wel
het verhaal uit het boek Jeremia voor kennisgeving aan-}
nemen? Misschien heeft hei zin onszelf af te vragen wat wij-j
met onze kinderen doen. Het is nl. mogelijk, dat wij ze offeren J
aan onze afgoden. Of wij die dan hebben? Wat denkt u vanl|
ons materialisme, onze eerzucht, onze gewichtigdoenerij, waar-
in we zo gemakkelijk onze kinderen meetrekken, zodat ze i
op den duur niet beter weten dan dat dit het normale is?
U moet goed bedenken, dat, wanneer bij uzelf alles draait om j
de goede dingen van dit leven en u geen verbinding hebt met t
God, u een aanslag pleegt op het leven van uw kinderen. Of I
dat niet wat overdreven is? U weet ook wel, dat er méér L
geestelijke moorden worden begaan dan lichamelijke! Zodat
dit gruwelverhaal uit het Oude Testament ons zeker nog wat i
te zeggen heeft.
voelige kerken in Azië niet. Men wil
elkander vasthouden en helpen e
Wereldraad van Kerken is tot alle
hulp en overleg bereid teneinde de
rechte, geestelijke druk uit te oefe
nen. Dr. Bilheimer, die voor de We
reldraad besprekingen voerde in Z.
Afrika achtte het probleem, menselijk
gesproken, onoplosbaar. Niettemin
kunnen ook daar wonderen geschie
den. De hoop is o.a. gevestigd op een
conferentie van de Z.Afrikaanse Ker
ken en de Wereldraad, welke zo
gelijk nog dit jaar zal plaats hebben.
Uw hulp is onmisbaar
Voor dc tweede maal zullen in de
komende week de drie samen
werkende landelijke organisaties
voor nazorg van geestelijk zwakke
schooljeugd (een van de drie is het
Prot. Chr. Nazorg Verband waarvan
dc Ouderorganisatie Philadelphia
heet) bij u komen aankloppen om
een bijdrage voor liun veelomvatten
de werk.
Van deze landelijke collecte wordt
de helft voor het plaatselijke werk,
ook dat van de ouderorganisaties
bestemd en de helft voor de lande
lijke arbeid.
Is het nog nodig, u te vertellen over
het werk dat deze verenigingen, elk
naar hun levensbeschouwelijke aard,
verrichten? Vele van de kinderen die,
zwak van geest, de BLO-scholen be
zoeken, kunnen na dat onderwijs toch
niet zelfstandig in het leven staan.
Voor hen is dus nazorg dringend
dig. Vroeger bekommerde men zich
nauwelijks om deze arme geestelijk
misdeelden, die in elk milieu voorko
men. Men liet ze thuiszitten of men
bracht ze tezamen in een inrichting.
Dikwijls kwam het dan voor, dat een
oudere zwakzinnige na de dood van de
Ik weet niet of ik er goed aan heb gedaan naar
deze kamer terug te keren, waarin zoveel dingen
mij herinneren aan een verleden waarvan ik veel.
zeer veel zou willen vergeten. De enige reden is
misschien, dat ik hier het geluk verloor.
Van het eerste ogenblik af. dat het tot ons door
drong: wij zijn in een wereldcrisis betrokken, heb
ik geweten, dat dit een ramp zou zijn waaraan nie
mand schadeloos zou ontkomen.
Alles wat ik bezat aan jeugddromen en verwach
tingen is in die jaren verloren gegaan en dit alles
was toch een rechtmatig bezit. Men is niet jong ge
weest. men heeft niet werkelijk geleefd zonder zulk
een tijd van droom en vergulde werkelijkheid. Men
weet niet wat men ons heeft aangedaan en ontno
men, wat men in ons heeft vernietigd, door ons in
een realiteit te plaatsen die te zwaar was om te
^Ik^el de namen van hen die met mij onder dit
dak hebben gewoond, waarvan ik niet weet of ze
nog in leven zijn en als zij leven, onder welke om
standigheden.
Ik ben gezegend met wat men een normaal ver
stand pleegt te noemen en bezit een rustige natuur.
Als het nodig is kan ik afstand van de dingen ne
men om ze rustig te bezien, alsof ze behoren tot een
ander leven en de ervaring heeft me geleerd, dat dit
een gelukkige omstandigheid is. Want ik weet dat
we toch, hoe dan ook. tot de orde van de dag moe
ten terugkeren. We moeten verder, we moeten le
ven, werken, de gebroken draad met het verleden
weer opnemen en daarbij helpt geen klacht. Maar
toch, soms word ik verteerd door verlangen. Ik zou
weer in de zon willen lopen en blij willen zijn zoals
vroeger. Ik zou willen geloven en vroom willen zijn
zoals vroeger. Een toneelstuk willen zien, in een
film willen opgaan zoals vroeger
Ach. wat praat ik over „vroeger", alsof er een
leven ligt tussen dit heden cn vroeger. Ik weet al
leen dat het niet meer nooit meer kan. omdat
ons een ervaring is opgedrongen van een r:jp mens,
dio langs wiegen cn sterfbedden, langs bedrog, ver
raad en onrecht ls gegaan en weemoedig glimlacht
als hij de jongeren ontmoet die met volle zeilen en
met stralende overmoed koers zetten naar de toe
komst De toekomst: ik heb er geen illusies meer
voor over en zij die alles hebben doorgemaakt, zo
als wij het hier doormaakten, evenmin.
Zeker, de wereld heeft weer een aangezicht. 7_o-
§U mijn kamer met het vertrouwde uitzicht op de
öoor heRm. steqqeRöa,
gracht en het groene stilstaande water, met aan de
overzijde het plein met de zee van grauw-witte
tentdakjes boven de marktkraampjes tot waar het
donkere silhouet van de oude kerk oprijst, waar ge
slachten in- en uitgingen. Maar hoe vertrouwd mij
dit alles ook is, ik zie het nu als een door smart
vertrokken gelaat. Het staat diep ernstig. Het knikt
me niet meer bemoedigend toe, het heeft geen
glimlach meer voor me over, hoe vurig ik er ook
om heb gesmeekt en die trekken zullen er wel nooit
meer uit verdwijnen.
Ik kan dit alles rustig en wel overwogen neer
schrijven, zonder tranen of sentimentaliteit. Het is
een nuchter constateren van feiten. Mijn hart is
niet gebroken en ik bezit voldoende energie om ver
der te gaan. Het lijkt me eenvoudig een fout dc
werkelijkheid niet klaar onder de ogen te willen
zien en daarom leg ik de feiten vast.
Het is me of ik dan beter afstand kan nemen cn
rustiger kan blijven onder mijn soms zo hevig ver
langen. dat toch niets anders vraagt dan dit: laat
me leven, echt leven en gelukkig zijn, liefhebben en
geloven. Is dat heus teveel?
Ik heb me wel eens afgevraagd hoe het komt,
dat ons onderbewustzijn sommige dingen zo scherp
opneemt, terwijl wij toch met onze gedachten soms
met geheel iets anders bezig zijn.
Het was vroeg in mei 1944, dat ik mijn koffers
had gepakt en met een loom gevoel van moeheid
me nog even in de gemakkelijke stoel op mijn ka
mer liet vallen om te peinzen over wat ik hier ach
terliet en ook over wat ik nog zou kunnen meene
men, want het is een vreemde neiging in ons, dat
we graag de scherven v»n ons geluk e«o beetje
koesterend met ons mee willen dragen o
alleen maar eens naar te kunnen kijken.
Er hing toen een sterke geur van kamfer daar ik
mijn wintergarderobe uit de kasten in mijn koffers
had verhuisd. Het ene raam van mijn kamer stond
hoog opgeschoven. De tule gordijnen bewogen zacht
op de voorjaarswind en blonken wit in de heldere
zonneschijn. Buiten stonden de bomen met een hui
ver van groen overdekt zichzelf verliefd boven het
water te spiegelen. Op dat ogenblik loeiden de sire
nen. luchtalarm!
Ik sprong op en liep naar het venster. Hoog in
de lucht, precies langs de kruinen van de bomen,
zag ik zes zwarte stipjes, die zoemend witte strep
trokken tegen de blauwe hemel. Overigens was i
igrijpend stil en opeens voelde ik de waan
zin van dit gebeuren en werd ik bevangen door
gevoel van diepe weemoed om dit tintelende voor
jaar in een doodsbedreigde wereld waarin zoveel aan
schoons en liefs verloren ging, waarin het leven
prijsgegeven aan verstikking.
Ik zou op dit ogenblik zeker gehuild hebben, als
toen niet juist mijn hospita, lichtelijk opgewonden,
de kamer was binnengekomen met een: „ziezo, daar
zijn ze weer gelukkig, de Tommy's. Van rtiijn part
twaalf uur achter elkaar zo, als ze maar naar het
Moffenland gaan. Wij hebben onze portie al gehad.
Wat staat u naar me te kijken?"
Waarschijnlijk zag ze aan mijn gezicht dat ik niet
opgewekt was, maar ik wist uit ervaring, dat het
zinloos was met haar te praten over do dingen die
mij op dit ogenblik bezig hielden.
Ik moet vandaag aan dit alles terugdenken omdai
het raam weer open staat naar een voorjaarsdag,
blinkend als een diamant. Het nieuwe leven bot weer
uit aan de bomen en het grachtwater spiegelt het
silhouet van de kerktoren. De gouden
de wijzerplaat drijven op het water. Er zal nu geen
sirene loeien. De wereld is aan vrede toe zegt men
Ik zou nu zachte weemoedige muziek willen ho
ren, ruisend als van een breed vol orkest, omdat
ik niet zeggen kan wat ik doorleef. Er is toch ver
band tussen de eerste dag in mei en nu. Hoe ligt
dit eigenlijk, is dit het meest essentiële van het le
ven, is dit het werkelijke? Want hieruit leef ik, soms
bewust, soms onbewust. Dit ben ik toch heus zelf.
Wanneer en hoe dat begonnen is weet ik niet
meer, maar vandaag, nu ik weer op mijn kamer sta
om het leven op nieuw hier te begiJ4-
stad, nu voel ik me eenzaam, diep
ouders aan het zwerven raakte of op
andere wijze ongelukkig terechtkwam,
totdat een inrichting zich over hem of
haar ontfermde.
De huidige samenleving denkt er ge
lukkig anders over. Daarom hebben
zich de organisaties voor nazorg ge
vormd. Deze willen trachten, geestelijk
zwakbegaafden niet alleen zo lang mo
gelijk (liefst tot 18 jaar) onderwijs te
laten volgen, maar degenen die, al is
het maar heel eenvoudig, werk kunnen
doen, aan een passende betrekking hel
pen en indien dat niet mogelijk is on
derbrengen in beschutte werkplaatsen.
Niet alleen kan een geestelijk gehan
dicapte dan toch deel uitmaken van het
arbeidsproces, maar hij of zij onder
vindt de vreugde van zelf iets te kun
nen verdienen en deze levenswaarden
zullen zeker ten goede komen aan hun
geestelijke ontwikkeling zover als die
kan reiken.
Maar ook als er werk is gevonden
blijft de geestelijk zwakke een steunen
de hand nodig hebben en zo reikt de
nazorg eigenlijk tot aan het einde
het leven.
Op het ogenblik telt Nederland plm.
200.000 geestelijk misdeelden cn eer
grole groep ouderen van deze heeft
geen thuis of andere verzorging. Om
hen uit psychiatrische inrichtingen te
houden (waarin zij niet thuishoren,
men verwarre hen vooral niet met
patiënten die daar moeten worden ver
pleegd!) wil men kleine verzorgings
hulzen oprichten. Er zijn er al enke
le gesticht, maar nog lang niet ge
noeg.
Dan is er de noodzaak van het va
kantiewerk: niet alleen betekenen een
paar weken vakantie voor een geeste
lijk gehandicapt kind heel veel, maar
vooral het gezin heeft het hard nodig
eens even de altijddurende zorg voor
zulk een kind te kunnen onderbreken.
Voor al het bemiddelingswerk dienen
er gespecialiseerde ambtenaren te wor
den opgeleid, en moeten adviesbureaux
bestaan, de ouders moeten juiste
lichting krijgen, kortom, er is enorm
veel werk aan de winkel.
Voor dit belangrijke stuk zorg voor
geestelijke volksgezondheid geeft
nv*rh*iH natuurlijk subsidie, maar
pet. De overige 20 pet.
land,
VERRADERLIJK
liangt nog steeds in de lucht. Als de
stappen die de Veiligheidsraad thans
hij maandenlang zijn ware gezicht neemt, hem niet aanstaan, zal hij tot
heeft verborgen. De man, die enkele actie overgaan. Deze handelwijze van i
maanden geleden nog „Vive Ie roi" Loemoemba is volkomen in strijd rijl
riep, toen hij uit gevangenschap was met de bepalingen van het VN- I-
vrijgelaten en in Brussel arriveerde
om de reeds begonnen rondetafel
conferentie bij te wonen, heeft te-
Handvest, waaraan hij zich blijkbaar
(nog) niet gebonden acht. Voor de
Sowjetunie geldt dit gebonden zijn
genover de onderdanen van deze echter wel en zij behoort Loemoem-
koning verraad gepleegd op
wijze, die haar weerga bijna niet
kent in de moderne geschiedenis.
Uit de verklaringen, die deze avon
turier tijdens woede-aanvallen giste
ren in Leopoldstad heeft afgelegd,
blijkt duidelijk, dat een duivels com-
ba dan ook te verwijzen naar de VN,
zoals de Amerikanen hebben gedaan,
toen haar om het zenden van troe
pen werd verzocht.
Bovendien handelt Loemoemba blijk
baar zonder instemming van het par
lement van Kongo. Maar ook daar
plot werd gesmeed om de Belgen uit schijnt hij zonodig een middel voor - j
Kongo te verdrijven, zich op die te hebben gevonden in de vorm van be
wijze van hun eigendommen meester verdachtmaking van leidende poli^ 1
te maken, zich aan alle in de met tieke figuren. De brief, die zijn aan-
België gesloten verdragen op ïich hangers aan het Huis van Afgevaar-.
digden hebben gezonden en waarin 1
mededeling werd gedaan van een Ne
golezen een regiem op te leggen, dat complot tegen het leven van Loe- I
hem in staat zou stellen als alleen
heerser op te treden.
Loemoemba heeft verraad gepleegd
moemba, wijst in de richting. Dit
alles past volledig in het patroon
ran een politiestaat, waarvan de
tegenover de Belgische regering, die leiders-zich door middel van ter- n!
1 reur trachten tc handhaven. ts
Mocht de Sowjetunie weigeren
troepen naar Kongo te zenden, om-
dat zij zich niet onmogelijk wil ma-
hij schandelijk heeft misleid; tegen
over de tienduizenden Belgen, die
hij had gevraagd, in Kongo te blij
ven werken; tegenover de miljoenen
Kongolezen, wier welzijn hij op het i(eu ^ij Afrikaanse landen, die de.
spel heeft gezet; tegenover het par
lement. dat dit volk vertegenwoor
digt en tegenover de Verenigde Na
ties, wier hulp hij zelf heeft ingeroi
Verenigde Naties troepen voor Kon
go hebben geleverd, dan kan Loe
moemba altijd nog een beroep op;,
communistisch China doen, dat graag/
pen. Verraad ook aan de meest He- medewerking wil verlenen. Deze- g
mentaire beginselen van de rechten mogelijkheid heeft Loemoemba open- - 4
van de mens. zoals die zijn neerge- geIateil) toen hij Kisteren 0p zijn be-
legd in het Handvest van de Ver. ruchlc persc0I1,crentie verklaarde,
Naties, van welke orean.satie Kongo cven,uee| ook
een beroep op. Azia-
deel wil gaan uitmaken, tisch-Afrikaanse landen te zullen 6
Waartoe dit verraad zal lelden is
thans nog niet te "Verzien Er be- VeiIi heidsraad komt yanavond
staat nog altijd een mogelijkheid, dat Naar a|lc Kaarschijn. h
de Sowjetume er voor zal terug- Loemoemba ze|f' 'de
schrikken, troepen naar Kongo te J.
att nieuwe zitting bijwonen. Veel zal
afhangen van de snelheid, waarmee - a
zenden. Wellicht is zij het nooit van
plan geweest, maar wil zij er
dreigen om zowel de Belgen als de VN-troepen er in zullen slagen de
Verenigde Naties op de knieën te aanwezigheid van de Belgische
krijgen. En hierin schuilt een enorm strijdkrachten in Kongo overbodig te
gevaar, dat we telkens terugvinden, maken en van het antwoord op de
waar de Russen een dreigende hou- vraag, of de Belgen zich terug kun-
ding aannemen, of het nu in Berlijn, «en trekken op de twee militaire ba-
in Cuba of in Kongo is: het gevaar ses, die zij volgens het onlangs geslo-
nl., dat de vrije wereld uit de weg ten vriendschapsverdrag in Kongo
gaat voor loze dreigementen, die de- mogen gebruiken,
zelfde uitwerking hebben als een Het dreigement van Loemoemba is
werkelijk gebruik van geweld. nog niet van de baan. Het is in de
Het is duidelijk, dat met name de eerste plaats bedoeld geweest om de
westelijke mogendheden geen genoe- Veiligheidsraad en de Belgische re-
Kongo, zo min als in het bijzonder moet men met alle mogelijkheden
de Verenigde Staten dit op Cuba rekening houden. Dc Verenigde
krachtige daad worden gesteld. Om grijpen. Vandaar de krachtige ver
te beginnen in dc Veiligheidsraad, klaring, die vannacht in de Veilig-
overheid
slechts vo
moeten, zoals gebruikelijk iao
uit het particulier initiatief komen.
Daarom is het geen vriendelijk
heid, wanneer u straks een flinke
gave in de collectebus stopt,
maar eigenlijk een plicht, en bo
vendien een getuigenis van uw
christelijke naastenliefde. Uw
hulp is onmisbaar, laat het be
roep dat de federatie op u doet
dan ook niet vergeefs zijn.
De gemeenteraad van Ubbergen-Beek
bij Nijmegen heeft besloten het gothi-
sche kerkje van Persingen in de Ooy
bij Nijmegen te laten herstellen.
Aanvankelijk was slechts besloten tot
herstel van de toren, maar op advies
van deskundigen werd de volledige res
tauratie noodzakelijk geacht.
De totale kosten van dit herstel zijn
geraamd op 44.900 waarvoor het rijk
en het provinciale bestuur van Gelder
land ruim 25 000 - - -
verstrekken.
die het Kongolese probleem thans in heidsraad is afgelegd,
behandeling heeft.
Het dreigement van Loemoemba
(Ongecorrigeerd)
fototip nr. g
■..n I
Amsterdam benoemt
hoogleraren
De gemeenteraad van Amsterdam-
heeft gisteren een aantal hoogleraren .A
benoemd aan de Gemeentelijke Univer-,
siteit. Tot gewoon hoogleraar werden
benoemd in het belastingrecht: dr. A. i
an den Tempel, directeur generaal
fiscale zaken aan het ministerie
financiën; in de histologie; dr. D.
B. Kroon, verbonden aan het Histolo-
gisch Laboratorium van de Amsterdam
se Universiteit; in de mathematische
statistiek: prof. dr. J. Hemelrijk, hoog
leraar aan de Technische Hogeschool te
Delft; in de Slavische letterkunde: dr.
F. C. Driessen. rector van het Baarns
Lyceum. Tot buitengewoon hoogleraar
de verkeers- en vervoerseconomie
K. Vonk, raadadviseur in algemc-
dienst aan het ministerie van ver
keer en waterstaat.
Nóg een goede tip:
Gebruik
Beroepingswerk
Beroepen te Rotterdam-Centrum met
bijzonder opdracht ten behoeve van het
diaconessenhuis: mej. A. M. Broekman,
vicaris te Rotterdam-Centrum.
Aangenomen naar Hoevelaken: A.
Klein Kranenburg te Hilversum.
Bedankt voor Schiedam, wijkgem. C
(toez.): W. G. Gijzel te Gorinchem: voor
Boven-Hardinxveld: J. van Rootselaar
te Delft.
GEREFORMEERDE KERKEN
Beroepen te Scheveningen (vac. G. O,
Donner): G. Heijerman te Nijverdal: te
IJlst: J. C. van Loon, kand. te Gro
ningen; te Staphorst-Rouveen: A. M
Lindeboom te Tivijzel.
Borioc" - De elr>:
be.
Alléén een landarts
reinigt Uw tanden beter dan
SUPERWHITE TANDPASTA
GEREFORMEERDE GEMEENTEN
Beroepen te Aalst en te Tricht: W. C.
Bosschaart, kand. te Wolfaartsdijk;
"iorsselc, Enschede en te VeenendMl:
igijnV i-g, kand. te Rij'ssen.
