Weer gaslicht in het witte stadje
Aet mooióte óprcckje van ^TlsderLand
EEN GOEDE ATLAS
ZATERDAG 9 JULI 1960
EN EEN NIEUWE OMROEPER
OVER OUDE STRAATKEIEN
De levensstandaard in Iberisch schiereiland
Töp-idealen van Spanjaard
tevergeefs naar zoeken, maar het be
staat nog altijd, ,,Het Witte Stadje", zo
als het duizendjarige Thorn in de wande
ling wordt genoemd. Twaalf kilometer
ten zuidwesten van Roermond, vlak bjj
de Belgische grens, kan men die kleine gemeenschap vinden, een ge
meenschap van 2350 mensen, die op de vreemdeling zulk een merkwaar
dige indruk maakt, dat hij geneigd is op de tenen te gaan lopen en zach
ter te gaan spreken.
,,Als het even kan moet het zo blijven", dacht al gauw mr. J. G.
Smeets, die er vier jaar geleden burgemeester werd. Want zo jong als
hij was werd hjj terstond gegrepen door die zeer aparte sfeer, welke
voor de Middeleeuwen karakteristiek moet zjjn geweest. Deftige patri
ciërshuizen: wit; royale dorpswoningen: wit; boerderijen met schilder
achtige binnenplaatsen: wit; en eenvoudige handwerkershuisjes langs
I stille, bochtende en hellende keienstraatjes: wit. En over dat alles wa
ll kend de forse toren van een abdijkerk, die er vóór 1300 al stond, terwijl
de abdij zelf reeds in 985 werd gesticht.
Hoe vaker echter de heer
Smeets zijn schreden naar het
raadhuis richtte, hóe meer de
overtuiging bij hem groeide, dat
er toch wel iets gebeuren moest.
Neen, geen efficiënte doorbraken
om tegemoet te komen aan de
eisen van het moderne verkeer;
geen moderne winkelpuien of hui
zen met zielloze gevels; en even
min een strak plaveisel, dat ook
's avonds zou kunnen baden in
een zee van licht. ,,Dat alles", zo
oordeelde hij zeer terecht, ,,zou
onze sfeer volkomen vernielen en
daarmee het mooiste sprookje
van Nederland aan de vergetel
heid prijsgeven." De T.L.-buizen,
die al weer wat jaartjes terug op
een onzalig ogenblik op de oude
dorpspomp werden gemonteerd,
leverden daarvan een klein maar
sprekend bewijs.
„Olielampen zouden we op dit
stille plekje moeten hebben, of
nog liever kaarslantaarns", over- j, ifrj
peinsde de burgemeester. Maar
omdat dit al te veel praktische
bezwaren met zich zou brengen,
kwam er een voorstel In de ge- "DeWijngaard opnieuw te be-
meenteraad, om -die T.L.-buizen s
op te ruimen en ze te vervangen H.e ^as d? e die
door elf gaslantaarns, bevestigd Parten sP®eld^
zovele kunstzinnig ge- ^.oc£ zorgde, d
'plarmatnrpn T"to raad Stalen hamers
dat e
tevens
zorgde, dat het geklop van
i hamers en het gestamp
ijzeren koevoeten telkens
weer denken deed aan de klok-
carillon.
tier ituiiiien aansonouwen, t "ff. d»' a.' makten we eely.
Nederlandse gemeente tot id-ï een tweede
smede gevelarmaturen. De
was er vlak vóór, er werd contact
opgenomen met Monumentenzorg, .55
nn nupr pntplp wplrnn 7al mpn
Door een knappe verbouwing vat
een eeuwenoude school kreet
Thorn de beschikking over eet
nieuw raadhuis. Het werd wit ge
kalkt, zoals alle bouwsels in dt
binnenkort in gebruik worden ge
nomen. Het raadhuis heeft aan dt
voorkant een klein balcon.
(Va
i medewerkster)
LTOE IS HET GEMIDDELDE LEVENSPEIL IN SPANJE? Is de rende 8 maanden tenminste 20 als
Spaanse familie Doorsnee werkelijk zo arm? Deze vragen gjgj h£r
werden door verscheidene Nederlandse landgenoten gesteld, zelfs ken verschuilt,
door hen, die dit land reeds toeristisch hebben bezocht.
Wij constateren, dat verschei-
Nederland
de gasverlichting is teruggekeerd!
Dat wil zeggen, op „De Wijn
gaard", het wat langgerekte plein,
dat behalve door die machtige
St.-Michaëlskerk begrensd wordt
door het oude stadhuis, het bin
nenkort te openen nieuwe raad
huis, de boerenleenbank, het huis
van de dokter en de huizen van
nog diverse andere notabelen,
burgem
ter Smeets, die van oordeel was.
dat er ook wat aan het plein zélf
moest worden gedaan.
Tapijt
Het antwoord vinden wij i
openbaar opinie-onderzoek, dat dene artikelen, die
tegenkomt.
Sfeer
Maar daarbij zal het
elke kleine ge- ten, dat
Al weer in overleg met Monu-
entenzorg werd destijds beslo-
bestrating 3
in de trj
onlangs werd ingesteld. Aan duizend Spaanse gezinnen uit de in elk gezin dagelijks gebruikt schijnlijk niet blijven. Want „De
middenklasse, t.w. kleine industriëlen, winkeliers, openbare amb- Spanjaarden foMkome'n een"?tukjc v'aVde'oudc
tenaren, militairen, leraren, doktoren, enz. heeft men een lijst Electrische scheerapparaten, stof- Thorn. Achter dit intieme plein
voorgelegd, met een honderdtal nuttige artikelen, waarvan 1
de vijf voor het gezin belangrijkste moest uitkiezen.
Men verkreeg op deze wijze het
volgende resultaat: 1. Auto.
Wasmachine. 3. Radio,
machine. 5. Koelkast.
angesloten zijn, erger: soms
r in het gehele dorp maar
Naai: ir£°'
zuigers of electrische fornuizen
bijvoorbeeld. ontbreken. Een
stofzuiger zou hier geen overbo- smalle straatjes, w
dige luxe zijn, want door dc gro-
te droogte en het vele zand op
straat, komt er veel stof de hui
zen binnen. Scheertoestellen be
schouwt men als luxe. Een goed
icheidene op „De Wijngaard" uit
monden. Ook daar hangt nog
sterk die mysterieuze sfeer van
de Middeleeuw!
Spanje heeft de naam een
arm land te zijn, Dus is het ze
ker eigenaardig dat de door
snee-familie bovengenoemde lu
xe-voorwerpen uitkoos. Deze uit-
slag geeft echter alleen aan, water,
wat de Spanjaard ziet als onmis- elkaar haar goed kunnen reinigen,
baar ideaal voor gezin en huis- j^et bezwaar is natuurlijk, dat
houding. Natuurlijk wil ^dit j^et water nooit geheel schoon is,
juffrouw Carmen haar
Dlaatsen ^waar d^heffl^van" de toestel, de Spaanse Philips, "kost gekalkt. Eu dus wil
bevolking over leidingwater bel PewtM Ben electrisch for- sequent zijn
schikt, en de andere helft de was bezitten is de droom van
moet doen in zgn. „lavaderos", ï?e™«e h^svrou.w,\ d.e Pr'Js
„washuizen": meterslange
(industriémeter kost° 1.
wit gepleisterd of wit Heerlen naar Kerkradc.
..wasnuizen memmi.nge ce- „A"08;'; de .!S!^'!i-ko,t£n
menten aanrechten, met daarach- nnHnbtriLot,0 t ei 0n«?
„da™rlosrd„e™Ss,b„akn™=f iï?"SSV^vXikT
1 pes. per KWU. Dus laat
de witte boontji
1. Auto
3. Radio
Door bovenstaande
kan men zich een idee
hoe ongeveer het gemiddelde le
venspeil in Spanje is, en welke
v Bijna elk Spaans gezin bezit artikelen de Spanjaard comfort
1 4nwo- 21 radiotoestel, terwijl het aan- en geriefelijkheid bieden,
eeheel tal televisieapparaten momenteel Te tt ik
geneer finn nnfl in hpt ianfl be_ Aen sioiie zou ik wei eens wll-
de len weten: Welke Nederlandse
televisie-zendstations wordt gele- hulsvrouw, gewend aan meer ge-
verd door de Nederlandse Phi- mak en weelde,
De enige automobiel die in'
Spanje vervaardigd wordt, is de
SEAT: naar het model Fiat 1400
panse transistor-toestelletjes
I- tSr'fe ToFS vSS]
venaaget tot /u.uuo pesetas, worden Men smokkeit ze echter
Andorra en de Kanari-
De auto's zijn in het Iberische
schiereiland verschrikkelijk duur,
hetgeen tot uiting komt
houding tussen wagens
ners, die het laagste
Europa is: slechts één van elKe r,
fin .r 1.,t dra a gt. l Het materia al
60 inwoners bezit een auiu! Jr. tp1p„?cip.,p„^c,oti„„0
Nederland 1 wagen op de 9 per-
goedkoopste toestel
kost 1.200).
De radio-programma's zijn over
het algemeen heel goed.
1959 160.000 en 140.000 'pesetas be- Het laatsta ?aaF w?rdeP. er Ja'
droegen. Kortgeleden heeft
zich hier in
het Iberische schiereiland kun
nen aanpassen?
tijd een gerommel
dat deed denken aan een hevig
onweer. „O, dat is niets bijzon
ders", zei de ambtenaar J. Wolfs,
die tevens secretaris is van de
V.V.V. „Dat zijn de arbeiders
van gemeentewerken, die weer
een vracht maaskeien lossen om
die „De Wijngaard
verlichten. De fra
tuur, die deze lanta
verkoopt
plm. 2000 pese-
4. Naaimachine
In Spanje wemelt het
Barcelona produceren
40.000 wagens per jaar. Zes maan
den van te voren moet men zijn
bestelling doen.
De wegen in Spanje zijn vrij
slecht en smal. Verkeersongeluk-
ken zijn er aan de orde van de disfes en naaisters. Confectie-kle-
dag, want een Spanjaard met ding vindt men er nl. nog weinig,
een stuur in de hand verliest alle De confectie in de grote magazij-
voorzichtigheid uit het oog. De nen is van slechte kwaliteit en de
benzine kost bovendien bijna een goede kleding in de kleine „bou-
gulden per liter. Desondanks is tiques" is voor de doorsnee huis
de grootste illusie van de Spaan- vrouw onbetaalbaar. De naaisters,
se familie een auto te bezitten die tot voor kort tegen heel lage
om met de kinderen tochtjes naar lonen werkten, zijn door de toe-
de bergen te kunnen maken. risten wakker geschud: Fran-
Men ziet hier veel hypermoder- caises en Amerikaansen brach-
ne Amerikaanse wagens: Cadil- ten uit eigen land mooie stoffen
lac, Buick, Chevrolet, maar die mee, en lieten daarvan in Span-
behoren toe aan de Amerikaanse je goedkoop een elegante maat-
militairen, die gestationneerd zijn japon maken. Het gevolg is, dat
op de Spaanse luchtbases. De gro- de Spaanse modistes steeds hoge-
te meerderheid der arme Span- re lonen gaan eisen. De vrouw,
jaarden moet zich evenwel tevre- die zich aanvankelijk een naai
den stellen met.... de benenwa- ster-voor-alles kon permitteren,
gen! is er toe over moeten gaan, zich
2. Wasmachine |ee„" S*ïï'^MXgt$oich£
Enkele jaren geleden moesten ^„"^"tfpnaa^aïhS;
de vrouwen uit de kleine dorpen omdat de electrische veel te duur
Leidingwater ontbrak. Sinds een J
jaar of vijf worden er electrische O. IKOGlKOSt
wasmachines op de markt ge- ijL
bracht, vervaardigd van Spaans Als vijfde punt staat er op het
materiaal. Men heeft de keus tus- keuze-lijstje der Spaanse families
sen allerlei merken, die van de frigidaire. Dit wil niet zeggen,
2.300 tot 8000 pesetas kosten. Het dat er ook in elk gezin een staat.
merendeel der gezinnen wast nog Integendeel! De minimumprijs
in ouderwetse wastobbes, omdat bedraagt 10.000 pesetas (voor de
een wasmachine boven het finan- Spanjaard 1.000). De kasten
ciële vermogen ligt. Nóg zijn er worden in Spanje vervaardigd,
talrijke kleinere plaatsen, waar en zijn niet van erg goede kwa
de huizen niet op de waterleiding liteit. Een enkeling kan zich
Nu is het 1
dat 1
Thorn moet heten om toe te
kunnen treden tot de jonge ver
eniging. Neen, iedereen die een
maal Thorn leerde kennen en er
verliefd op werd, kan zich bij
R. Thorn in Den Bosch opgeven
Historie
Hoc Thorn ontstaan Is en wat
het allemaal heeft beleefd ls een
heel lang en ingewikkeld, maar
tevens hoogst interessant ver
haal. Daarom willen we er toch
een enkel ding van vertellen. Oor
spronkelijk bouwde op deze plek
een stam der Eburonen dus
heidenen een afgodstempel, toe
gewijd aan Thor. Misschien is
daarvan de naam Thorn afgeleid.
Vast staat in elk geval, dat na
de komst van bet christendom
een zekere graaf Ausfrled en zijn
gemalin Hllsondls, die het kasteel
van het naburige Cassalum (Kes-
senlch) bewoonden, opdracht ga-
Hoog boven „Het Witte Stadje" verheft zich de toren van
Michaëlskerk, die tijdens de Tweede Wereldoorlog sneuveldt
nu is die toren weer helemaal hersteld. Vóór de torenop
„Wijngaard", wordt hard getverkl aan een nieuwe bestraling 1
een dag tot zichzelf wil komen en
wie het klimaat van de Middel
eeuwen eens even wil aanvoelen,
die make kennis met „Het witte
stadje". Men zal dan tót de slot
som komen, dat het bij die "ene
ontmoeting niet blijven kan.
Nog geen maand geleden werd
er door zeven mensen, die ook
voor het eerst de grond van
k, Thorn betraden, een vereniging
Kieurig opgericht, genaamd „Vrienden
tapijt. Een ontwerp daartoe werd van Thorn" Het waren zes broers
vervaardigd door de Maastricht- en een volle achterneef, die allen
se architect Harry Koene, die de "aam.Thorn'dragen. Allereerst
m„, hMmin - de 42-jarige kantoorklerk Johan-
nn-t behulp „n zwarte, rode. ces uit Oegstgeest. Deze kreeg op
witte en grijze maaskeien ter zekere dag het vrij zeldzame boek
grootte van mandarijnen, sinaas- ..Een abdisse van Thorn" (van
appelen en Jaffa's - een prach- de schrijrster Albertine Steenhoff-
Smulders) in handen en maakte
tige mozaïek samenstelde, welke zjjn hele familie gaande om dat
vermoedelijk nergens wordt ge- Thorn eens te bezoeken. Voorts
evcnaard. Zelfs werden er dui- de 41-jarige seinwachter van de
Tgnnrton Gt>ïthinirSpoorwegen Gerardus uit Zwolle,
zenden basaltblok,es voor aange- de 3s.Ja6rige onderhoudsmonteur
fkomstig uit de weg vap Petrus uit Geldermalsen, de 35-
ge kantoorbediende Antomus
uit Leiden, de 31-jarige fabrieks-
Nu kunnen er lezers zijn. die arbeider Jacobus, eveneens uit
-. aatjes de gaslantaarns even- de burgemeester een handig heer- Leiden en de 28-jarige technicus
min achterwege mogen blijven, schap vinden, dat op zijn manier van de P.T.T., ook al uit Leiden.
Dat komt dus vermoedelijk nog toeristen probeert te trekken. Doch Ten slotte neef Rudolf, 23 jaar en
wel. Aan burgemeester Smeets dezulken vergissen zich dan toch technisch tekenaar van de ge-
zal het niet liggen! deerlijk. Iedereen mag straks Ko- meente Tilburg, wonende Gelder-
1 kijken naar zijn wonderlijke sedam 72
issen was er nog méér in stadje, dat voor misschien wel
iaak, toen we dezer dagen driekwart bestaat uit mijnwer-
kolenfornuis sud- naar het Midden-Limburgse trok- kersgezinnen, die van „de Mau-
ken. Dat werden we gewaar tij- rits" leven. Maar alstublieft géén
dens de explicaties op de gemeen- motorengeknetter, géén geschal Met m
statistiek tesecretarie van Thorn, waar ons van radio-ontvangers en géén ge- hannes i
vormen, al een model van zo'n oude gas- tier van spijkerbroekendragers, om met
lantaarn werd getoond kers- Zij zullen er dus ook geen juke- te stadje
vers geslagen uit rood koper boxen vinden, noeh grijpautoma- Rudolf zich op"dëze kwestie. Ru-
en een zware armatuur, die niet ten of iets van dien aard. Dit dolf vermoedde nl. familiebanden,
nu was vervaardigd, maar af- soort toeristen zal er trouwens zodra hij iets in een krant over
komstig bleek van een oude ge- überhaupt weinig aantreffen dat de plannen van de man uit Oegst-
vel in Haarlem. Tijdens die expli- hen interesseert. Maar wie eens geest gelezen had. Dus ging hij
nl. drong er van tijd tot eerst in z'n eentje naar Thorn,
1 Den Bosch.
Energie
ér energie nog dan Jo-
mvankelïjk ontwikkelde,
n broers naar „Het wit-
gaan, wierp neef
snuffelde daar in allerlei papieren
en stelde vast, dat alle Thorns
een gemeenschappelijke stamva
der hadden, afkomstig uit Klin-
gelbach, bij Hessen-Darmstadt.
Nadat hij de zes broers van deze
verwantschap op de hoogte had
gebracht, gingen niet zes maar
zeven Thorns naar Limburg en
werd besloten al het mogelijke te
doen, om nog meer Thorns op te
sporen. Over vier jaar verwacht
men dan met een veel groter aan-
tal naamgenoten „Het witte stad
je" met een bezoek te vereren.
De vader en moeder van de
- broers hopen tegen die tijd
Smeets. En ook bun willen
1964 de gelegenheid bieden, met
Thorn kennis te maken, alsmede
hun 33 kinderen, onder wie 7 jon
gens, die de naam Thorn verder
zullen dragen.
ven tot de bouw van een reusach
tige abdij. Vooral Hilsondis, alias
gravin van Strijen, was zeer
vroom en weinig gehecht aan
aardse goederen, zodat zij haar
gemaal het voorstel deed, het
klooster te laten bouwen, om er
hun laatste levensjaren in te slij
ten. Tot eerste abdis werd hun
dochter Benedicta aangesteld, die
de naam Vorstin Abdis kreeg en
van Thorn een staatje in de staat
maakte.
Want aanvankelijk konden al
leen zij, die zowel van vaders-
als moederszijde tot vier geslach
ten terug tot de hoge adel be
hoorden, van de abdij lid worden.
Dat waren er natuurlijk niet zo
veel, doch ze waren stuk voor
stuk zeer machtig en rijk, zodat
het kleine vorstendom alle rech
ten der groten verwierf en op de
steun van keizer en adel kon re
kenen, Later kwam er nog een
klooster bij, er kwamen wonin
gen bij, een kerk en nog een
kerk. En weer later gingen de
meeste abdijgebouwen verloren,
evenals een der kerken, zodat,
maar weinig meer dan de St.-Mi
chaëlskerk bleef bestaan.
Tijdens de tweede wereldoorlog
zag het er zelfs naar uit, dat ook
deze kerk zou verdwijnen, daar
de toren voor een groot deel werd
stuk geschoten. Doch daar bleef
het bij en inmiddels werd hij al
weer hersteld.
In deze kerk, die vanwege haar
enorme collectie kunstschatten
ook voor de protestantse bezoe
ker de moeite van een bezoek
loont, is tevens veel voor de ge
schiedvorser te vinden. Dat
merkt men al, zodra gids Willem
Cober (74) met zijn rondleiding
begint. Maar buiten, op „De Wijn
gaard", loopt nog een andere ver
teller. die u gaarne inlicht over
het hedendaagse Thorn. Dat is de
30-jarige dorpsomroeper Gerrit
van den Ende, die een half jaar
geleden de nu 82-jarige Jan Wee-
rens als zodanig opvolgde. Voor
de oude Jan werd dat werk te
zwaar en de jonge Gerrit, die van
beroep kantonnier-voorman in ge
meentedienst is, had er wel oren
naar om het van hem over te
nemen. Als „vast salaris" betaal
de de gemeente altijd tien gul
den per jaar plus ƒ2,50 voor
iedere keer, dat er iets omgeroe
pen werd.
„Nou", zei Gerrit ons. „die
knaak is niet Zo gek", maar dat
tientje moet méér worden. En dat
zal 't ook wel worden, want on
der die voorwaarde heb ik het
aangenomen. Afwachten dus maar
wat de raad besluit".
Dienst
Intussen heeft Gerrit al diver
se malen de burgerij met zijn
stentorstem een dienst bewezen.
Als er een noodslachting is, of er
is veel aanvoer van overrijp fruit,
grijpt hij de grote koperen bel
die hij voor 18 van Jan Weerens
overnam en doet het den vol
ken kond.
„Toevallig heb ik gisteren nog
omgeroepen", zei Gerrit ons en
thousiast. „Toen was er een pan
talon verloren en vóór ik de helft
van m'n route gelopen had was
de zaak al voor elkaar".
Om ons te demonstreren, hoe
snel de mensen In Thorn reage
ren sloeg hij enkele malen de
klepel heen en weer, waarna hij
uitbazuinde: „Heden is in Thorn
een vijfling geboren!"
Van alle kanten gingen de ra
men open, zelfs verlieten sommi
ge vrouwen haastig haar woning.
Maar toen ze eenmaal volledig
door Gerrit waren ingelicht, gin
gen die ramen weer even snel
dicht en trokken de anderen zich
vlug terug achter hun witte ge
veltjes.
„Je kunt hier ook nog wel eens
lachen", ging Gerrit daarop vro
lijk verder. „Wist u, dat er in
Thorn twee partijen zijn, de bok
ken en de geiten? Van beide groe
pen zijn er ongeveer evenveel. El
ke groep heeft zijn eigen muziek
korps. Dat van de bokken heet
„St.-Michaël". Het betreft hier
een traditie van eeuwen her.
Vroeger was er nog al eens ru
zie en dan gingen ze elkaar wel
met rieken te lijf. Dat gebeurt
nu niet meer natuurlijk, maar
toch heb je, als bok, altijd een
schreefje voor bij de bokken. En
als geit bij de geiten. Dat word
je het beste gewaar bij sollicite
ren. De burgemeester is strikt
neutraal. Doch bij de raadsle
den speelt die traditie nog altijd
een rol. Al zal niemand van hen
dat ooit bekennen.
Zo hebben we hier ook twee
melkboeren, een bok en een geit.
Geloof maar niet, dat een gezin,
dat tot de geiten behoort, bij de
bok melk zal nemen. En een bok-
kengezin houdt de deur dicht
voor de geitenmelkboer".
„Ja", zei Gerrit verder, „wij
weten in Thorn inderdaad alle
maal van elkaar, of men een bok
of een geit is."
„Jij bent, net als ik, ook een
bok hè?", riep hij uit de verte
aan een andere gemeentewerk
man, die ijverig maaskeien in het
zand zat te heien.
Zijn maat keek even op, lach
te eens fijntjes en knikte toen
net als een echte bok dat Ger
rit het bij het goede eind had.
Toen tikten de hamers weer op
de keien, nu eens langzaam, dan
weer In snel tempo. Want Thorn
stelt er een grote eer in zijn gas
ten netjes te ontvangen. En straks
zelfs met gaslicht
Van oudsher hebben Nederlan
ders zich bezig gehouden rr.
vervaardigen en uitgeven va
grafische kaarten, gevolg
Nederlandse belangstelling voor
reizen en trekken, die weer ont
sproten is aan onze eeuwenoude
zucht verre, liefst nog onbekende,
streken te bezoeken. Onze oude
zeevaarders, die alleen maar zeil
den op kompas, wind en een beet
je geluk, tekenden zelf hun kaar
ten en gaven die door aan hun
opvolgers, die dan weer op hun
„kompas" zeilden. In de loop der
eeuwen zijn er in Nederland prach
tige verzamelingen kaarten uitge
geven. waarvoor op veilingen nog
kapitale bedragen worden neerge
teld.
Aan d$ rij van, hoe langer hoe
méér geperfectioneerde, Neder
landse atlassen is een nieuwe at
las toegevoegd, uitgegeven door de
Uitgeverij De Brug Djamba-
tan. Deze uitgeverij heeft in de
wereld van het boek al een goe
de naam verworven. In een tien
tal jaren deed zij een zeven mil
joen boeken het licht zien fonge-
ver 250 titels) in verscheidene ta
len en over de meest uiteenlopen
de, veelal historische en populair-
wetenschappelijke onderwerpen.
Daarnaast verzorgde zij de uitga
ve van een aantal atlassen.
De thans verschenen Wereldat
las is een waardevol bezit voor
hen, die er genoegen in scheppen
en vinden, de wereld van vandaag
economische geaardheid en klima
tologische gesteldheid te beschou
wen. Zij is in alle opzichten ge
heel bijgewerkt tot op de dag van
haar verschijning. De kaarten
zijn overzichtelijk en geven met
een oogopslag een duidelijk beeld
van de structuur van elk land.
Een goede tekst vult aan wat op
een kaart niet kan worden weerge
geven.
Met deze Nederlandse Wereldat
las kan Nederland zich geluk wen
sen. Zij neemt een voorste plaats
in in de rij van atlassen, die in
de gehele wereld zijn verschenen.
