jmobi mim i
Amsterdamse kerken kregen eigen portaal
2^
GEESTELIJK
LEVEN.
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 25 JIM 1960
Wim Malgo van „Radio Mitternachtsruf"
De grote verrassing
In Wyandotte, een klein stadje in Michigan (V.S.)
woonden Lewis A. Armstrong en Carl W. Borge naast
elkaar. De eerste was een gepensioneerde havenarbei
der, die zijn gehele leven vrijgezel was gebleven.
Borge was een lasser. Op een goede dag zei Arm
strong tegen hem: „Als ik dood ga, heb ik nog een
verrassing voor je."
Een paar weken geleden is hij gestorven. Hij werd
71 jaar oud. Hij hield woord. Armstrong liet een
testament na, waarin hij bijna 400 000 gulden ver
maakte aan zijn buurman; een tweede bedrag van
400.000 gulden werd nagelaten aan de Universiteit
van de staat Michigan.
Christus heeft nooit gezegd dat Zijn discipelen nog
een verrassing .zouden beleven, als Hij zou zijn ge
storven. Integendeel, steeds weer opnieuw heeft Hij
hen voor ogen gehouden dat Hij slechts zou sterven
om weer op te staan.
Maar toch werd Zijn opstanding een verrassing, groter
misschien nog wel dan de verrassing die Borge be
leefde. Want de discipelen ontvingen geen gemakke
lijke levensavond door een grote som gelds, maar een
geheel nieuw leven, een eeuwige morgen.
trkers van „Radio Mitternachtsrur
Leiden. Dr orgelvirtuoos l'eter van
Zwitserland beter bekend als Grand
e. van het Franse kinderuurtje. de
evangelist IT im Malgo en de Duitse
zanger Franz Kniess.
van Zwitserland komt spreken in zijn geboortestad Leiden
TTET kleine houten kerkje is tot de laatste plaats bezet. Met intense
J- 1 aandacht vólgen de aanwezigen de preek, die uit het Duits door
Naar ons toe rekenen
een tolk in het Frans wordt vertaald. En als de spreker en zijn tolk
even pauzeren, klinkt achter uit de zaal de fluisterende stem van een
dame, die de boodschap opnieuw in het Spaans overzet voor een
groepje van bijna 30 Spanjaarden, die naar Genève zijn gekomen om
er werk te zoeken. De kachel brandt fel op de houtblokken, zo fel dat
de korte, stevig gebouwde, zelfs wat gezette jonge prediker zo nu en
dan zijn voorhoofd moet afwissen.
Mr. J. Meynen. de directeur van de Algemene Kunst
zijde Unie heeft een opmerkelijke rede gehouden
voor de Nederlandse Vereniging van Commerciële
Directeuren, tijdens het bezoek van deze Vereniging
aan het Nederlands Opleidings Instituut voor het
Buitenland, Nijenrode. De heer Meynen zei:
Ieder volk heeft in het zakenlev
putatie. De Zwitsers, zegt mei
Amerikanen „hard boiled", de Fransen wettisch
soms een beetje geraffineerd in hun contract-inter
pretatie. de Engelsen daarentegen zijn de uitvinders
van het onomlijnde begrip „gentlemen's agreement",
zonder dat ze altijd de „gentlemen" weten te pro
duceren. En wij Nederlanders, houdt u het mij ten
goede hoewel er veel verbeterd is, wij hebben nog
steeds de reputatie matadors te zijn in het „naar
ons toe rekenen".
Als in tijden van grote vraag en gelimiteerd aanbod,
het Nederlandse produkt door een gelegenheidsver
koop iets meer winst kan opleveren dan bij de re
gelmatige oude afnemer, wordt niet zelden de oude
afnemer met een kluitje in het riet gestuurd ten
einde een betere gelegenheidswinst te incasseren.
Ziet u, dat is nu het opportunisme, doch het is tege
lijkertijd gebrek aan trouw, gebrek aan eerlijkheid
en fnuikend voor de reputatie van de Nederlandse
koopman.
Het gaat zo gemakkelijk niet
Als wij een ogenblik eerlijk willen zijn, zullen we moe
ten erkennen, dat in deze woorden veel waars zit.
En toch valt het dan op dat wij in het geestelijke
soms precies andersom leven. Misschien wel omdat
innerlijk diep overtuigd zijn van ons eigen ge-
i niet op God te ver-
De grote zaal Van
Zürich is tot de laatste
plaats bezet. Enthousiast
hebben de 2000 aanwe
zigen de „geistliche Lic-
der" gezongen. Dan
wordt het stil. Er trilt
een glimlach om de
mond van de spreker,
als hij achter zijn met
microfoons versierde
kansel plaats neemt.
Terwijl de leden van
het grote gemengde koor
achter hem wat gemak
kelijker gaan zitten, laat
hij zijn ogen glijden over
de mensen in de zaal en
op het balkon. Hij slaat
zijn enorme bijbel open
en begint te lezen. De
zaal is al gewend aan
het lichte accent, dat zijn
Duitse woorden een heel
aparte glans heeft. Ter
verduidelijking fluistert
een dame tegen haar
buurvrouw: „Hij is een
Hollander".
r trouw, durven wij c
brek
laten.
God rekende niet naar Zich toe, opdat wij naar ons
toe zouden kunnen rekenen. Hij stierf, opdat wij het
leven zouden ontvangen. Hij werd zonde, opdat wij
in Gods ogen zondeloos zouden zijn, rechtvaardig, hei
lig. Paulus schrijft dat God ons nu gezegend heeft j
met „alle zegeningen in de hemelse gewesten".
Rekenen wij ons deze zegeningen toe. of leven we maar
al te vaak als geestelijke clochards? Onrust, twijfel,
angst beheerst ons leven, omdat wij de rust van
God, het geloof van de Heiland, en de vrede van de
Heilige Geest niet durven aanvaarden.
God wil Zijn hand leggen op ons onrustig kloppend
hart, maar laten wij hét toe? Waarschuwend zeggen
we dan: Maar het gaat maar zo gemakkelijk niet?
Het ging niet gemakkelijk. Het kostte Christus al
les. maar ons mag het niets kosten, want dan is
het geen genade meer. Wij mogen naar ons toe re
kenen.
De aula van de school in Sankt
Gallen is tot de laatste plaats be
zet. Er is gezongen, hij heeft ge
beden en nu ruist door de zaal
het geritsel van bijbelbladen die
worden omgeslagen. Met ver
wachting kijken de aanwezigen op
naar de spreker, die hen al vier
keer heeft meegenomen naar de
tijd van de Patriarchen en die nu
zal spreken over Jozef in de ge
vangenis. Jozef: dat zijn zij; in
hem werden zij verstoten, in hem
verleid en door hem hebben zij
iets gezien van de kracht van
God. Er is verwachting in hun
ogen, als zij opkijken naar het
podium waar de Nederlandse
evangelist staat, die de Billy
Graham" van Zwitserland wordt
genoemd.
En In de Amerikaanse stad St.
Louis zegt een oude Duitse moe
der tegen haar kleinkinderen:
„No moeten jullie even stil zijn,
want ik wil naar Wim Malgo
luisteren." Ze heeft er haar zon-
dagmiddagrustje voor verschoven
tot na half drie, want die predi
king in het Duits verstaat zij be
ter ^dan de Engelse preken in de
In Kassei luistert een fabrieks
arbeider 's morgens om kwart
voor zes eer hij naar zijn werk
gaat. naar radio Luxemburg. Ach
ter het ijzeren gordijn zijn vrou
wen vroeg opgestaan om maar
geen woord te missen. „Radio
Mitternachtsruf" de uitzending
van de Nederlander Wim Malgo,
opgenomen in het Zwitserse stad
je Thun, wordt tot ver in Polen
en soms zelfs in Rusland opge
vangen.
de stuurman dat wijsje begon te Aarzelend begon hij
fluiten. Wim omklemde het roer landse radiouitzending
met zijn sterke vingers, maar Stem
toen hij de melodie hoorde, kne- begin
pen zijn vuisten nog eens extra naliseerd. Maar die Stem
hard in het hout. „Ik wens te zijn nauwelijks te horen. Toen Radio
als Jezus Ineens besefte hij Luxemburg ging uitzenden over gon
hoe ver God van hem af stond, de 49 meter band. kocht hij daar ken
maar ook dat deze God in Chris- zendtijd. Maar deze uitzendingen sen naar voren,
tus dichtbij was gekomen, ook werden in bepaalde delen van Dat is trouw
voor hem. ons land eenvoudig weggeblazen deze nog jonge
Toen de eerste bom ontplofte door een Duits station,
boven Warschau was hij in Tri- Toch is hij Nederland niet
Neder- avond in de Rivièrahal bleek dat
•er de zijn boodschap ingang had gevon-
Tanger. het station dat den. Toen hij de mensen vroeg
dit jaar werd genatio- of zij niet voor het eerst of bij
o.--- vernieuwing hun leven volkomen
aan Christus wilden wijden, be-
het te stromen. Uit alle hoe
van de zaal kwamen de men
de gave van
i. die toch al
•ader is van acht kinderen. God
schijnt hem in het bijzonder te ge-
nidad. Twee dagen, vóór het eer- geten. Jrie maal is scheepsrecht bruiken om de oogst binnen te
ste kanon van de Grebbeberg zijn schijnt hij te zeggen. Begin okto- halen. Mensen, die misschien al
granaat slingerde naar Wagenin- ber komt e
gen,
de Duitse indringers ciëlë zender in de ether, die
zich concentreerden, zette hij voet leen evangelisatie en godsdiensti- predikant, komen onder zijn ge-
Gesprek
OECUMENISCHE PRIMEUR IN DE HOOFDSTAD
Een paar uur lang heb ik naast
hem gezeten in de nauwe cara
van van Peter van Woerden, de
bekende Nederlandse organist
evangelist in Genève. met wie hij
de campagne in het kleine houten
kerkje, een paar minuten lopen
van het hart van die wereldstad
Genève. leidde. Ik heb hem la
ten vertellen, hoe hij er toe ge
komen is om in Zwitserland te
gaan prediken. Wim Malgo is op
het ogenblik waarschijnlijk de be
kendste evangelist van dit berg
achtige land. In vrijwel alle grote
steden heeft hij enorme campag
nes geleid, die soms wel drie we
ken of langer duurden.
Hij heeft geen universitaire op
leiding genoten en is zelfs niet
op een middelbare school ge
weest. Als jongen wilde hij naar
zee en voor de oorlog uitbrak, had
hij reeds elf maal op een KNSM-
schip de oceaan overgestoken.
Als Jezus
Hij was van huis uit geen hei
den en tochhet leven op zee
had hem losgeweekt van de kerk.
Zijn puberjaren had hij doorge
bracht in de mannenmaatschap
pij van een zeeschip. Hij wist wel
dat er een God was. maar die
God was ver weg. Totdat die vier-
land. In de ja- ge programma's gaat uitzenden,
ren die volgden heeft hij vaak Radio Monte Carlo is bezig^ de
zijn fiets genomen om van Leiden sterkste kortegolfzender v«
naar Katwijk te rijden en daar in pa te bouwen, die geheel
de bolle wind te staan om de zil- schikking komt van de organisa
te smaak van de zeelucht te proe- tie Trans World Radio die
ven. Maar die zee was zijn zee talen c
niet meer en hij wist het. Vijf verzorgde
jaar aan land kunnen een heel ger. Voorlopig
verschil uitmaken. Toen hij zich landse uitzendi
door de juichende menigten van tijd van elf uur tot kwart
Leiden liet meesleuren op die elf beschikbaar. In principe heeft
'ergeten bevrijdingsdag, .Malgo reeds de maandagavond
hoor plotseling tot het besluit dat
er iets moet gebeuren. Ondanks
Euro- de kleine groep in dat houten
- be- kerkje van Genève. ondanks het
feit dat de boodschap gebracht
moest worden in drie talen wilden
ngelisatieuitzendingen de mensen hem verslaan, kwamen
de Stem van Tan- Duitsers en Fransen. Zwitsers en
s voor een Neder- Spanjaarden naar voren, toen hij
ing iedere avond de de uitnodiging gaf. En velen van
deze mensen waren nog nooit in
een protestantse kerk geweest.
verlangde hij
andere zijn organisatie gereserveerd. Sa- Morgen is het een beetje feest
toekomst. Hij wilde evangeliseren, men met Nederlandse vrienden in het hart van deze .Billy Gra
de mensen vertellen dat zij be- denkt hij over deze nieuw"
vrijd en toch gebonden konden der een nieuwe poging te
zijn, dat de werkelijke bevrijding
pas komt als Christus de banden CaiYipdgllCS
wij gebonden zijn slaakt.
Maar dat is nog niet voldoende.
Biibelschool HiJ wil eraag ook nog weer eens
1 w in het Nederlands prediken. Vo-
Maar de Leldse unlvcrsltelts- r'g >ar belegde hij een campag-
ne in Rotterdam. Samen met zijn
poorten bleven voor hem geslo- vrjend Peter van Woerden leidde foonplai
ten. Hij voelde zich te oud om hij een zestal samenkomsten. Te-
eerst nog zijn gymnasiumoplei- gen zichzelf had hij gezegd: Als
dint te gaan volgen. En beven- "e echter„ do "8»n "n Hcer
ervaren, dan kom ik vaker in
dien wilde hij niet beslist predi- Nederland terug, maar als onze
boodschap geen ingang vindt, ga
concentreren op Zwitser-
Dan zal hij voor het eerst
staan op het podium van zijn ge
boortestad Lelden. Morgenavond
begint ln de Grote Burchtzaal
zijn campagne die een weck zal
duren. Peter van Woerden zal de
samenzang lelden. De Duitse
ngetiezanger, wiens grammo-
duizenden worden
verkocht, Franz Kniess, zal zingen.
Een profeet is In zijn eigen land
niet geëerd, zegt Christus. Wim
Malgo Is een profeet bU de gra
tie Gods. Hoe zullen wij, zijn
Duitsland. Die laatste landgenoten, reageren?
£)E kerken van Amsterdam
hebben een Portaal gekre
gen. Aan het Rokin, waar tij
dens het spitsuur het verkeer
opgeklopt wordt tot een stevige
brei, vlak bij de Dam waar
Amerikanen fotograferen, Duit
sers een ijsje likken en Fransen
de duiven voeren; parallel met
de Kalverstraat waar jonge en
oudere Amsterdammers genie
ten van de volte, is een nieuw
Oecumenisch Informatiecentrum
ingericht waarin stedeling en
vreemdeling de weg gewezen
wordt in het doolhof van de
kerken. Het portaal van de
Nieuwezijds kapel, een lang
gerekte donkere gang met trap
pen die toegang geven tot de
hervormde kerk is letterlijk
omgetoverd in een gezellig
verlichte pijpenla waar men
een kerkelijk blad, een gods
dienstige pocket, een ansicht
kaart van Amsterdam kan ko
pen en waar men alles te we
ten kan komen over de kerken
in de stad.
Het idee is geboren uit de brein
van ds. W. H. van Kooten, die op
weg naar zijn bureau iedere dag
langs de wat sombere ingang van
de kapel, die ingedrukt ligt tussen
lokkende etalages, fietste. Iede
re dag weer zag hij dat donkere
hol en dacht: Wat jammer, dat
die ingang niet beter wordt ge
bruikt. Een zakenman zou er een
fortuin voor over hebben die ruim
te te mogen gebruiken om als
krantenkiosk of boekwinkel in te
richten. En ergens vandaan kwam
die stem: „Wat let je!" Maar
dat was toch te gek. De ingang
van een kerk verhuren voor de
verkoop van allerlei lichte, en daar
om vaak laag bij de grondse lec
tuur? -Kom nou? Maar die stem
bleef zeggen: Wat let je? Zijn
er geen kerkelijke tijdschriften?
En zijn er geen goede pockets?
En zijn er geen bijbels bij het
Bijbelgenootschap in alle moge
lijke talen die door de langs-
drentelende vreemdelingen kunnen
worden gelezen? En zijn cr mis
schien geen honderden die de stad
bezoeken en graag naar de kerk
zouden willen gaan. als zij maar
wisten waar? En toen ging die
donkere stenen ruimte nog meer
op zijn geweten werken. Hier
heeft de kerk, wat iedere zaken
man zou willen bezitten en zij
doet er niets mee. Alleen op zon
dag zwaaien de deuren open en
sijpelen de gelovigen naar binnen.
Het idee van ds. Van Kooten
sloeg aan. Leden van de Oecu
menische Raad van Amsterdam,
van de Gereformeerde en buiten
landse Kerken, van het Leger des
Heils, van de Nederlandse Zon
dagsschoolvereniging, van het Bij
bels Museum en vooral niet te
vergeten van het Nederlandsch
Bijbelgenootschap bleken onmid
dellijk enthousiast. Ook het „Open
Deur-werk" is vertegenwoordigd.
Hoeveel voorbereidend werk er
in gegaan is, hoeveel uren van
langdurige en
discussie zullen
klappen. Zelfs de laatste
druppels
i de i
ruimte zag als een visitekaartje
van de kerk, maar ook als een
portaal naar de kerk. En boven
al hoopte hij dat de kerken die
in dit initiatief samenwerken el-
langdradige kaar beter zullen leren kennen en
tot grotere eenheid zullen komen.
de komende weken
ruimte hebben ingericht
weggeveegd, toen vorige week het
Portaal zijn deuren opende. Hier
presenteren.de Amsterdamse ker
ken zich op een verbluffend fris
se, gezellige en aantrekkelijke
manier. En iedere dag van 's mor
gens 10 tot 's avonds 6 uur staan
twee jonge dames gereed om
iedere inlichting te
maar gevraagd wordt.
Bij het binnen komen ziet men
links en rechts de tijdschriften
die verkocht worden. „Hervormd
Nederland" leunt tegen „De Strij
dende Kerk" het „Gereformeerd
Weekblad" (uitgave Kok in Kam
pen) hangt broederlijk naast „Tijd
en Taak". Er ontbraken nog een
paar bladen, die daar ook zeker
moeten hangen, maar die komen
er nog wel. Dan links volgt de
boekenstand. Het zijn geen zwa
re theologische werken, maar wel
zeer positieve godsdienstige boe
ken die in pocketvorm versche
nen zijn. Er is een kleine stand
van het Bijbels Museum, er han
gen schitterende foto's van Am
sterdamse kerken en onder glas
deelt iedere kerk mee waar de
diensten gehouden worden en hoe
laat. En in de toekomst willen
de kerken er ook laten zien wat
zij doen door de week.
Maar dit Portaal wil meer zijn
dan een informatiecentrum. De
voorzitter van de Oecumenische
Raad ds. H. J. Kater zei tijdens
de opening dat hij inderdaad deze
die deze Amsterdam i
Maar u kunt het niet missen: fel
gele borden vertellen u reeds
van verre dat daar het Portaal
is. Niet langer het donkere por
taal van de Nieuwezijds kapel.
maar het uitstekend verlichte, en
geven die gezellig ingerichte Portaal van de
Amsterdamse Kerken.
domitice
Een dominee, mensen, dat is een man
van wie men alles verlangen kan.
Hij moet kunnen zwijgen overal,
maar ook weer praten als een waterval.
Vergaderingen leiden vroeg en laat
en geestelijk blijven bij 't zotste gepraat;
bezoeken brengen aan groot en klein
en steeds voor ieder te spreken z\jn.
Elk schaap zijner kudde behoort hij te kennen,
al ziet hij het nimmer bij al zijn rennen.
Een ieder behoort hij de waarheid te zeggen,
maar mij geen strootje in de weg leggen.
Een eigen mening hou' hij er op na.
maar op mijn oordeel zegg' hij steeds ja!
Natuurlijk staat hij boven alle partijen,
maar nooit mag hij tegen de mijne strijen.
Een man voor het volk, dat moet hij zijn,
maarhij hoede zich voor vriend Klaas of Hein.
Familiaar mag hij niet wezen,
de dominee moet op het gezicht staan te lezen.
Een man van karakter, dat eist onze tijd,
maarwij houden niet van eentonigheid;
dies brenge hij om de twee, drie weken
weer eens geheel andere, pakkende preken.
Diep moet hij graven, maar niet te geleerd zijn,
dan zou hij weer niet door „het volkje" begeerd zijn.
Een organiseerder, zo'n vurige man.
die vromelijk mensen begeesteren kan;
zo'n handige-aardige-frisse bekwame,
die niet vies is ook van een beetje reclame.
Uitwendig bescheiden ga hij daarheen,
maar weinig sensatie ach, dat tuil toch elkeen.
Ook moet hij bijwijlen de weg helpen banen
voor wat lieve, zacht-vloeiende aandoenlijkheidstranen.
Een dominee, wel zo'n man heeft de tijd
voor zijn Bijbel, vrome beed'laars en d'eeuwigheid.
Op bruiloften en begrafenissen
wil men d'Eerwaarde niet gaarne missen,
vooral als hij geestig en gevat kan bomen,
want Neêrland is vol van praatzieke vromen.
En passant kan hij zorgen voor mijn huur of wat werk
waarvoor anders kom ik bij hem ter kerk?
Het heil aller zielen is hem opgedragen,
maar naar z ij n ziel hoeft niemand te vragen.
Voor velen moet hij wat groots zijn in 's levens spul
en toch tegelijk een ootmoedigheids-nul.
Zó staat hij als wrijfpaal in 't moeilijke midden,
maar zou één op de duizend wel eens trouw voor hem
bidden?
Dr. J. H. GUNNING.
kant worden. Hij wilde de
sen alleen maar vertellen dat
Christus hen gelukkig kon maken.
Maar dat hij daarvoor meer bij
belkennis nodig had dan hij be
zat, besefte hij ook. In die da
gen trokken tientallen jongeren
naar een bijbclschool in het Zwit
serse bergdorp Beatenbcrg dat
uitkijkt op de Jungfrau, de Möneh
en de Eiger, de drie hoge berg- if T
pieken In hot hart van Zwitser- t LdfltStC OlltmOCtm!'
land. If
/'IP een dag ontmoet Jeanette haar vader voor 't laatst in
Waarschijnlijk was Malgo na Gr hun beider leven. Ze weten geen van beiden dat het de
zijn cursus, die twee jaar duurde p laatste keer is: dat is het wrede en ook het vergeeflijke ervan.
weer naar Nederland teruggeko- f. Het gebeurt in de tram, tvaarmee het meisje gewoon is naar
men en had hij weer een baan P scl,°°l te daan, in een tijd, xvaarin fietsbanden schaars be-
gezocht als niet in zijn laatste .fl.in,neff te. wordf\ M?n moet de oorlog hebben beleefd
Giï-üiiitwtrtiiiii-CririrlrirCfü-Ci-CrCrCrü-Crü-trü-trCrtrir-CrirCrirCi-trtrlrirtrtiir-ü-b-trtrtrtrt
for Christ-beweging een wereld
conferentie had belegd in de ge
bouwen van de school. Dat was
ctnHloin,, v h zich die trams te herinneren: ze bleken een eindeloze capa-
de ■"'"■"'"""Ie V-ulk Cite,, ,e hebben in het opnemen pan passaBiers. Eipenüjlc
heb ik nooit begrepen waarom er geen gedenkteken is op
gericht voor de onversaagde conducteur, die onverstoorbaar
voortging mensen in te laden, of voor de even onversaagde
1948. Hij leerde de voorzitters <i bestuurder, die 't klaar speelde om alleen niet te stoppen bij
Torrey Johnson en Bob Cook haltes waar de Wehrmacht wenste mee te rijden!
kennen, maar werd vooral sterk P
GOED. Jeanette zit in die
tram of liever: zo honeoH
ergens achterin te midden van
een groep kwetterende klas
genootjes. Ze hebben het hoog
ste woord over dit en over dat,
over een vervelende 'eraar
geboeid door de persoon vj
jonge Amerikaan Billy Graham, jf
Het zou nog twee jaar duren voor -{x
deze wereldvermaard werd als
evangelist, maar toen reeds ont- P
stak hij een evangelisatie-vuur in p
het hart van de jonge Nederlan-
der. -ü
Uitnodigingen
tiesamenkomsten te beleggen. Dat If engerd!
moesten wij ook doen. zei hij te- v M"
paar vrienden. Beaten-
Tv,„aChKerS5°ndu "auwt'lijks onderkennen, hun spotiust 'wëkke" tj.
mëuio Li ne tcSen,?vor deveemarkt gebeurt het. Een ü-
meisje. dat toevallig naar buiten gluurt, schiet plotseling in een
hater. „Wat :s er? Wat heb je?" willen de ft
:n z.c!.P/"obpren een glimp op te vangen van de
.,,M h„, - - vroliJkheic teweeg brengt. „Een zwarthemd!" ii-
enir d'" meisje- ,,Een Plkzwarte zwarthemd! Kind, wat een
Nu zijn zwarthemden ii
SHflS .- mchte verschijningen en
berg was een internationale Publiek niet zo luidruchtig
school, de studenten kwamen bij
na uit alle landen van Europa en
in heel veel dorpen en steden wa
ren mensen wel genegen om een
samenkomst te beleggen voor de
jonge studenten. Zo reisde hij met
een paar vrienden door Ierland, p
Schotland. Engeland en Neder- P
land. Op de een of andere manier 5
sprak zijn prediking aan. Zwitser-
H kerken begonnen hem te vra- P
of
be-
I2VVLOED VAN DE VROUW
Lector in het „Evangelisch-Luthers Weekblad":
Merkwaardig is echter dat de laatste tyd het vrou
welijke meer en meer de kerkelijke taal gaat beheer-
sen. Vrouwelijke pronominale aanduidingen en be-
- zittclijke voornaamwoorden beheersen het totaalbeeld
van onze gemeentebladen Zo begint bijvoorbeeld
het woord „kerkeraad" vrouwelijk te worden. Telkens
weer komt men in gemeentebladen uitdrukkingen
e: „De kerkeraad heeft in haar laatste
gadering besloten om het hoofdgeld te verhogen.
tegi
Zij hoopt, dat alle leden Is dit de invloed van
de toelating van de vrouw tot het aniht? Of vindt men
het vrouwelijke voornaamwoord deftiger?
DOLREWO.\KR-AF
N. Baas de bekende gereformeerde straatpre
diker in „De (Kamper) Bazuin":
Een enkele maal beluister ik in onze kring weieens
klanken, die mjj lichtelijk verbazen. Om de biolo
gie te gerieven, zint het sommigen ons Adam en
Eva voor te stellen als zeer primitieve wezens Men
sen, voor wie wij tegenwoordig zouden schrikken!
Wat voor zin bjj deze opvatting een proefgebod met
eeuwig leven als loon op gehoorzaamheid en eeuwige
straf bij overtreding dan nog zou hebben, is mij niet
duideljjk. Ik houd mij liever aan wat ons voorheen
over „de staat der rechtheid" geleerd is. En aai:
wat artikel 14 van de geloofsbelijdenis uitspreekt:
„als hjj in ere was, zo heeft hij het niet verstaan noch
zijn uitnemendheid erkend." Adam holbewoner-af!
dienst, toen
komsten. Toen kwamen de uitno
digingen van plaatselijke oecume
nische raden en ai spoedig had
hij zoveel uitnodigingen dat hij
besloot zich met zijn jonge vrouw 3J
in Zwitserland te vestigen. -s
Maar Malgo werd vooral als P
evangelist bekend toen hij voor If
450 gulden per kwartier zendtijd
ging kopen over Radio Monte p
Carlo. Waar moest al het geld
vandaan komen, dacht hij wel
eens. Maar het kwam er. en ook p
de brieven begonnen binnen te
stromen, zodat hij al spoedig een
secretaresse nodig had en toen
een administratieve staf. Op het -5
ogenblik hebben 27 mensen een P
volledige dagtaak voor het werk
van de „Mitternachtsruf", zoals hij 'p
zijn organisatie is gaan noemen, P
Er waren ogenblikken dat hij
zelfs vijf maal per week een ra-
diouitzending verzorgde. p
het hoofd
en er rimpelt zelfs
zover die hoort en ...t,
het tussenbalkonnetje hijst zich
-.warthemd is. Een boertje van buiten, dat lïaar'dé 3-
'hëlfrt eP tat ZACn VOor ri:c' Rcleeenhcid in het diep-
ton .n, .Jr't o^en Alles is even donker aan hem. van
inbcSnp van zijn haar, zijn ogen en zijn t£
nf«( t i°ppc i' utot nvcrmaat van ramp is hij bovendien
Haan nuchte/: blj schijnt goede zaken te hebben ge-
.e via- 5. de {JOOP met enkele borrels te hebben beklonken. Een
doordeweekse \°"e tram heeft dat onmiddellijk in de gaten, en de kwink-
bijeen- slaSen 21Jn niet van de lucht e w,aK
Maar in dit geval is het wat anders,
glimlach door de stikvolle tram. voor- ff
:ch precies afspeelt. Want op
zwarthemd. die geen
t M^ARJ in datzeIfde moment heeft Jeanette haar vader her- ff
.v kend.
jaar
volledige gedaanteverwisseling ondergaan. Van" dorpskind'
inrkon H^n8!"0®',! «,adsmeisJe Kcwordcn: ze draagt ander'ë g
u. voorheen, naar vroegere vlechten hebben plaats 5
vï£r eCn. krullerig cn kort kapseltje. Bovendien f>
haar vader niet in een staat die het hem mogelijk maakt
ahe trampassagiers aandachtig te beschouwen en zal hij
kans bestaat dat hij sa- i>
zich
dra
ilijks realis
ït z'n dochter in dezelfde wagen''zit.'"Ën"tenslotte-1 «-
w f x ontVaard heeft heeft Jeanette zich omgedraaid.
Wat verderop ligt hun school en de kinderen wringen zich
de uitgang. Dat is geen gemakkelijke zaak: ze mangelen
krijgen 'n
igeld. zc trappen op* vc.icu
duw en 'n stomp in ruil. Op 't tussenbalkon
itstappen is t altijd helemaal raak Dn conducteur kan nog
o_ hartstochtelijk iets roepen over „ruimte maken" en „ga nou
veg" maar wie binnen is. is binnen "en wil
kunnen. Dat
geen risico lopen om straks niet meer »ui...e.i, uai
maakt dat Jeanette zelf ook rakelings langs haar vader heen-
mn»t- ajhfgj h— uit de tram ^aar vrolijke
moet: achter hem langs t,ail
■P jurk heeft zijn versleten zwarte jas geraakt; ze is dichter "bil
KJ,,. UstlUnrl ^Cm geweest, dan misschien ooit te voren. Maar als ze od 5
Naar Holland de vluchtheuvel staat. k„kt op nnch om Z, voelt
enkel maar ooelndte verlleht dat hij haar otot herkeode En
met de anderen holt ee naar school Ze ritten ook niet zo O
lang in do klas, als er luchtalarm wordt gegeven en wat la-
ter_horcn ze de doffe inslagen van vallende bommen.
•eten zc allemaal dat er slachtoffers zijn
En steeds als hij zijn eigen
stem de ether in hoorde gaan, of p
als hij stond op het podium van
de grootste zaal van een stad, of r
in een kansel van een overvolle
kerk. gleden zijn gedachten te- -d
rug naar Nederland. De deur
staat wijd open in dit Alpenland.
dacht hij. maar moet ik ook niet p
iets doen voor mijn eigen volk?
De volgende cl
gevallen. En 'n week later weet Jeanette dat haar vader
ar waar hij gebfe"
op
WIJKPREDIKANT.
