i
Actie 4xC-N. voor
kerk in Chatillon
Giro 144019
Wij moeten desnoods alle treden
van de leertuchtladder gaan
Wat moet er
na 1961
gebeuren?
C.N.V. zoekt verklaring
voor ledenverlies
cle c/rootóte
c/ave
Een woord voor vandaag
Kanttekenint
Werkgelegenheid geer\
rem op looneisen
Bondsdag chr.
geref. zangers
TiE kleine gemeente in Ch&til-
lon-CoUgny, die samenkomt
in een geïmproviseerde kerkzaal
op een boerderij, heeft een pand
aangekocht, dat geschikt ge
maakt kan worden voor kerk en
pastorie. De verbouw kan het
groepje reformatorische christe
nen in het hartje van Frankrijk
echter onmogelijk bekostigen.
Daarom wordt een beroep ge
daan op het vaderland om bij
te springen. Ds. W. F. M. Linde
boom uit Zwijndrecht heeft
gisteravond in een radiotoe
spraak voor de N.C.R.V. een be
roep op de luisteraars gedaan
om de jonge, enthousiaste ge
meente door gebed en gave te
steunen en de actie 4 x C-N
(Chapelle Calviniste Chatillon-
Coligny-Neerlandaise) te doen
slagen.
Een gedeelte van de toespraak
van ds. Lindeboom geven wij
hier weer:
Het meeleven met de kerk is
hier veel duurder dan bij ons in
Nederland. Bijna ieder moet per
Auto naar de kerk en als men dan
ook zijn kinderen 's zaterdags
avonds nog naar de catechisatie
en de jeugdvereniging brengt (die
na elkaar worden gehouden) zijn
er heel wat gezinnen, die alleen
aan benzine 20 en meer per
week uitgeven; dat wordt per jaar
aan vervoerkosten voor kerk
en catechisatiebezoek duizend
gulden! Hoevelen van ons geven
dit bedrag jaarlijks in de kerkcol-
lecte en aan vaste bijdrage? En
daar moeten onze Hollandse ge
loofsgenoten in Frankrijk dan nog
mee beginnen! Als wij van deze
dingen horen, dan leren wij de
voorrechten van ons eigen kerke
lijk leven pas kennen en waar
deren.
Tot nu toe komt men samen in
een geïmproviseerde kerkzaal op
een boerderij, maar de behoefte
aan een eigen vergaderplaats deed
zich reeds lang gevoelen. Nu was
men onverwacht in de gelegen
heid een solied pand aan te ko
pen, dat door radicale verbouw
geschikt gemaakt kan worden
voor kerk en pastorie. In dit ge
bouw was een rubberlaarzenfa-
briek gevestigd, die haar produk-
tie moest staken door concurren
tie veroorzaakt door de Europese
gemeenschap. Zodat a.h.w. het
streven naar een Verenigd Euro
pa een groep landgenoten in
Frankrijk kerkelijk onderdak
biedt. De koopsom van meer dan
25.000 heeft men vrijwel geheel
uit eigen geldmiddelen kunnen
voldoen. De verbouw, waarbij de
bekende architect B. Lengkeek uit
Rotterdam belangeloos zijn me
dewerking verleent, zal echter
volgens een nauwkeurige bereke
ning nog wel ten naaste bij
35.000 kosten. Men heeft dan
echter voor 60.000 een kerkge
bouw met vergaderlokaal en een
pastorie met tuin, een bedrag,
waarvoor in ons zoveel goedkope
re landje zoiets gewoonweg on
denkbaar is. Voor die 35.000.
die de verbouw zal kosten, meent
men nu een beroep te mogen
doen op het oude vaderland. En
aanvankelijk niet tevergeefs.
Een vermaard artist uit Rotter
dam, zegde reeds een groot
smeedijzeren Hugenoten huis toe,
dat straks de voorgevel zal sieren.
Leerlingen van de christelijke
Schildersschool te Zwolle boden
aan om, onder leiding van één
der leraren, in hun vakantiemaand
augustus het schilderwerk te
doen. En wie weet, krijgen we
nog niet een preekstoel en an
dere benodigdheden voor de kerk
cadeau.
Van de 35.000 verbouwkosten
is door de tot nu toe in den lande
gevoerde actie bij kerken en par
ticulieren reeds ruim 20.000 bij
een. H.K.H. Prinses Wilhelmina
gaf reeds een vorstelijk voor
beeld door een belangrijke bijdra
ge te schenken.
De actie voor kerkbouw in het
eigen land met zoveel elan ge
voerd, had een prachtig resultaat.
De kerkbouw te Chatillon-
Coligny is maar een doel in de
verte, helemaal niet spectacu
lair. Maar wie de situatie daar
van nabij kent, weet welk een
ontzaglijke zuigkracht er van de
schrikbarende ontkerstening van
dit uitwendig roomse klimaat
uitgaat. Laten wij dan onze
landgenoten in de streek van
Chatillon-Coligny, die het maat
schappelijk maar moeilijk heb
ben, steunen bij hun poging het
,.,kostbaar pand der Reformatie"
zuiver te bewaren en het vaan
del der aloude belijdenis onbe
zoedeld door te geven aan de
volgende generatie. Wanneer
kerk en pastorie er door de ge
vraagde steun uit Nederland
mogen komen, dan hoopt de ge
meente zonder verdere hulp van
buiten af tot de beroeping van
een eigen predikant te kunnen
overgaan.
Chapelle Calviniste Chatillon-
Coligny-Neerlandaise
Vele kleine giften zijn harte
lijk welkom. Zullen we het be
nodigde bedrag halen, dan
'-unnen echter grotere giften
niet worden gemist. Want we
dreigen in tijdnood te komen,
omdat aan de verbouw reeds
werd begonnen en straks moet
het geld er zijn. Streefdatum
voor de in gebruikneming van
de nieuwe kerk is woensdag 7
september a.s. Op die dag
hoopt namelijk de classis Dor
drecht der Geref. kerken op het
Chateau de Paron bij Sens te
vergaderen en zouden dus alle
afgevaardigden daarbij des
avonds tegenwoordig kunnen
zijn. U kunt uw bijdrage over
maken op giro 144019 van ds.
W. F. M. Lindeboom, te1 Zwijn
drecht. ,,Als de Here het huis
niet bouwt, tevergeefs zwoegen
de bouwlieden daaraan." Laat
deze jonge, enthousiaste ge
meente in den vreemde dan
bij den voortduur gesteund
worden door ons gebed. En
tenminste éénmaal ook door
onze gave. Zij is het waard.
En het mooie doel is het méér
dan waard!"
De gemeente in Chatillon-Coligny is op historische bodem ontstaan.
Daar in Ch&tillon leefde en werkte Gaspard de Coligny, de leidsman
van de Hugenoten, die 24 augustus 1572 op de Parijse bloedbruiloft werd
Prof. Van Itterzon voor confessionele vereniging:
In zijn redegehouden op de con
ferentie van de Confessionele ver
eniging, zeide prof. dr. G. P. van
Itterzon, kerkelijk hoogleraar van
wege de Hervormde Kerk aan de
rijksuniversiteit te Utrecht, dat het
de hoogste tijd is, dat de kerk ont
waakt uit haar zoete rust. Als wij
een werkelijk Christus-belijdende
kerk willen zijn, zo vervolgde hij,
zullen we ook ter zake van de leer-
tucht de allermoeilijkste en meest
tijdrovende gesprekken niet hebben
te schuwen, maar moeten wij het
voor over hebben alle treden van
de leertuchtladder te gaan, des
noods tot de laatste toe.
Het hoogste doel is niet, dat wij
in kerkelijke spanningen elkaar
vinden, maar dat wij samen Jezus
Christus vinden. Als wij met barm
hartigheid bewogen zijn zowel
over de Herder zelf als over de
hem toevertrouwde kudde, zal de
Kerk in laksheid niet langer mo
gen zwijgen.
Prof. Van Itterzon sprak ove
derwerp: 1961 en de leertucht. Men weet
dat de Hervormde Kerk bij de
ring van haar nieuwe kerkorde in 1951
onderscheid maakte tussen de leertucht
r 1961 en de leertucht
jaar.
Tot 1961 is aleen judiciële leertucht
mogelijk, dat wil zeggen, de „laatste
trap" is een judicium, een publiek
deel. Pas na 1961 is de consekwentie
hiervan, afzetting mogelijk. Hier
sprake van justitiële leertucht.
De hoogleraar concludeerde dat als
de Hervormde Kerk rust blijft begeren
boven actieve bewogenheid ook op het
punt van het belijden, er in 1961 hele
maal niets veranderen zal. Als wij, al
dus prof van Itterzon, zelfs aan de ju
diciële leertucht niet toekomen, heeft
de justitiële leertucht nog minder kans.
Prof. Van Itterzon zei dat er tot nu
toe nagenoeg niets aan de (judiciële)
leertucht is gedaan. Drie mogelijke
zaken bracht hij naar voren. In de
ste plaats het feit dat het initiatief
het oefenen van leertucht bij de pro
vinciale kerkvergadering ligt uit vrees
voor een „hervormde" broeder Marinus
(de heer A Marinus gaf destijds in de
Geref. Kerken de stoot tot de bekende
kwestie-Geelkerken) niet bij gemeente
leden, kerkeraden of classes.
In de praktijk bleek dat een provin
ciale kerkvergadering vaak zo heerlijk
ver van de plaatselijke moeilijkheden
kan afstaan. Waarom, zo vroeg prof.
Van Itterzon, hebben onze ambtsdra
gers die in het provinciale werk betrok
ken zijn, niet op hun poot gespeeld als
in hun provincie hier en daar de zaken
schots en scheef lagen? Was dit
zuim, ook uit onkunde?
(Van een onzer verslaggevers)
Hier wreekt zich de lacune dat van
en ordinantie voor het belijden nog
steeds niets is gekomen, ging de refe
rent voort. Ten aanzien van de kwestie
de fundamenten der kerk zijn wij
nog geen enkele stap gevorderd se
dert 1951.
In de derde plaats bracht prof. Van
Itterzon naar voren dat in verschillende
„gemengde" gemeenten de vroegere
richtingen de strijdbijl wel hebben be-
RUST?
Voorts is het zo dat van de leiding
der Kerk de voorstelling werd gegeven,
dat de Kerk rust nodig had: rust in
een tijd, waarin de Kerk, zeker op het
punt van haar belijden, in beweging
moest zijn. Men zei dat het opzienba
rende en geruchtmakende geweerd
moest worden. Maar, aldus prof. Van
Itterzon, een judiciële leertucht, waar
bij de kerk zich oefende in broederlij
ke samenspreking en herderlijk ver
maan, was wel degelijk mogelijk. In
tussen, de Kerk heeft gehoorzaam naar
deze raad geluisterd en gemeentele
den gingen een uitlaatklep zoeken in
enigingen en richtingsblokken.
Ir. Abels op Soemba
heeft zijn tractor
Uit Soemba is bericht gekomen, dal
de tractor en al het verdere materiaal,
dat door allerlei bijdragen uit de pro
vincies Groningen, Drente en Overijssel,
doch vooral uit de Noord-Oost-Polder
werd geschonken, zijn bestemming: het
eiland Soemba, heeft bereikt. Het trans
port heeft precies één jaar geduurd. Ir.
B. Abels, landbouwkundig ingenieur var
de Zending op Soemiba, ziet nu zijn
ideaal in vervulling gaan en kan de be
volking van Soemba helpen bij een be
tere bebouwing van de grond.
niet zo dat sprake is var
gezamenlijk toegroeien naar de be
lijdenis der vaderen, van een zich sa
men begeven op de weg van het belij
den der kerk. Is er sprake van het
ken van een grootste gemeene deler? In
zulk een sfeer denkt men niet aan
leertucht: de „rechte leer" heeft hier,
verloren-
Sprekend over de kwestie dr. H. var
der Linde zei prof. Van Itterzon nog
dat zijn en anderer overgang voor de
vraag stelt of romaniserende en katho-
liserende figuren in hun ambtelijke
werkzaamheden de fundamenten der
Hervormde Kerk aantasten of niet. Ook
op dit punt is het z.i. hoog tijd dat de
Kerk spreekt. Bovendien zijn er
meer predikanten die katholiseren
wellicht, zonder dat zij het weten, al
op de treeplank naar Rome staan. Ook
voor hen is het gewenst dat klaarheid
geboden wordt, zei prof. Van Itterzon.
Is de voorlichting verantwoord
Verheuging over doorbreking van
geleide loonpolitiek
(Van onze soc.-econ. redactie)
Het ledental van het Christelijk Nationaal Vakverbond is over
1958 met 0,12% teruggelopen. In 1959 steeg het netto-cijfer weer
met 0,27%, zodat per eind 1959 het ledental 218.992 bedroeg tegen
218.658 op 1 januari 1958. Deze ontwikkeling trof echter de beide
andere vakcentralen, K.A.6. en N.V.V., reeds eerder en zwaarder,
evenals in het verleden.
Het C.N.V. kan voor de teruggang van het ledental der vak
centralen wel oorzaken opsommen, maar het verbond meent dat
ook achter de oorzaken naar een verklaring voor deze ontwikkeling
moet worden gezocht.
De vakcentralen en de aangesloten
organisaties zullen betere methoden
moeten vinden om de leden zo sterk
mogelijk bij het vakbewegingswerk
te betrekken, hoe gecompliceerd en
(dikwijls te veel wellicht) gecentra
liseerd dit werk ook is.
Het C.N.V. is thans bezig een ant
woord te vinden op de vraag, of de
wijze waarop de leden worden voor
gelicht en de wijze waarop de com
municatiemiddelen en de publiciteits-
mogelijkheden worden gebruikt, wel
de meest verantwoorde zijn.
In het C.N.V.-verslag over de af
gelopen jaren, waarin deze dingen
naar voren worden gebracht, wordt
opgemerkt, dat in bepaalde lagen
van de beroepsbevolking een sterker
wordende tendens bestaat naar af
zonderlijke organisaties en naar orga
nisatievormen, welke afwijken van
het bekende vakcentrale-patroon.
Ook deze kwestie is thans bij het
C.N.V. aan dé orde.
Als de meer oppervlakkige oorzaken
van het ongunstige ledenverloop worden
zes factoren opgesomd:
a De in 1956 mislukte poging tot ge
differentieerde loonvorming tengevol
ge van verkeerde beslissingen van de
toenmalige regering.
K Invoering van de algemene ouder-
domsverzekering met de premie
betaling per 1 januari 1957.
c De huurverhoging van 1 juli 1957.
J De gevolgen van de bestedingsbeper-
50
„Fijn, Maar kan ik nooit naar hem toe, moe
der, als hij niet bij ons kan komen?"
Ze aarzelde met het antwoord. Ieder woord dat
ze zei, leek van loden zwaarte te zijn, diep neer
zinkend in de ziel van het kind en onherroepelijk
„Later misschien," zei ze.
„Waarom komt hij nooit, moeder, waarom is hij
niet gewoon bij ons zoals bij andere kinderen?"
Anne streelde het haar, dat zoveel leek op het
haar van de man op de foto. Ze zag heel bleek,
dit alles was een marteling voor haar. Nu werd
het kind betrokken in de pijnlijke verhouding tussen
Mare en haar; ze had gemeend dat ze hem daar
buiten zou kunnen houden, maar hoe had ze zich
vergist. Het leed van de ouders werd ten dele af
gewenteld op de schouders van het kind, zijn verlan
gen om die onbekende vader te zien, sprak duide-
1 ^Paidtjef" zei ze, haar s.tem beheersend, „je bent
pas zeven jaar, dat is nog heel, heel erg jong,
veel te jong om te kunnen begrijpen, waarom grote
mensen iets doen, of waarom ze iets niet doen. Je
weet, dat moeder altijd eerlijk tegen je is geweest
cn je alles, wat je weten wilde, steeds zo goed
mogelijk heeft uitgelegd. Zodra je oud genoeg bent
om het te begrijpen, zal moeder j ook aales over
vader vertellen."
Hij knikte, niet voldaan, en bleef peinzend naar
de foto staren. Waarom zou hij dat van vader niet
kunnen begrijpen? Plotseling vroeg hij, „waar
om stuurt vader me nooit een cadeautje, zoals oom
en tante Van 't Hof?"
Annie nam de foto uit zijn handen en begon de
dekens recht te trekken. „We zijn zo vaak verhuisd,
vader weet ons aderes niet meer."
Ze duwde hem zacht achterover. „Het ls hoog
tijd om te gaan slapen, jongen."
Hij liet zich gedwee toestoppen, zijn gedachten
vervuld van het raadsel, dat om die vreemde va
der hing. Waarom was moeder dan ook zo vaak ver
huisd en waarom had ze dan het nieuwe adres niet
aan vader geschreven.
WILLY
STRIJT
„Dag lieverd!" Ze nam zijn gezichtje tussen
haar handen en kuste zijn voorhoofd. „Dus je weet,
wat moeder heeft beloofd, later vertelt ze je alles."
Hij knikte, maar Anne zag, dat hij voor het eerst
gereserveerd tegenover haar stond. Ze talmde nog
een ogenbük en zocht naar woorden, die zijn ge
spannen stemming zóüden breken, toen verliet ze
bedroefd de kamer. Ze borg de foto opnieuw zorgvul
dig weg in de schrijfcasette, die in haar slaapka
mer stond en liet zich moe op een stoel vallen.
Ze begreep, dat de vragen van het kind steeds
moeilijker zouden worden, dat hij zou gaan lijden
onder het gemis van een vader en voor het eerst
voelde ze, dat ze niet het recht had gehad, hem
geboren te laten worden. Ze had gemeend, dat ze
niemand verantwoording schuldig was voor haar
overtreding van de bestaande wetten, dat ze nie
mand er mee had geschaad. Nu riep haar eigen
kind haar ter verantwoording, nu begreep ze, dat
die wetten hun bekrompenheid en nuchterheid
ten spijt nuttig en zelfs nodig waren. Ze zag
weer Paultje's gezicht voor zich met de onuitge
sproken vragen in zijn ogen. Als het zover was,
dat ze hem de waarheid zou moeten vertellen, zou
hij haar dan vergeven, zou hij haar kunnen begrij
pen? Moedeloos legde ze haar hoofd op haar
men; nu hoorde ze pas, hoe de regen tegen de
men ritselde en hoe zo nu en dan de bomen in
tuin gierden in de gure wind. Huiverig was het in
de onverwarmde kamer en het electrische licht lag
kil over alle dingen. Beneden 6loeg een klok een
maal; het moest half acht zijn, tijd voor de thee.
In de huiskamer zou dokter Mees al op haar zit
ten wachten, zijn grijze, aandachtige ogen zouden
haar vriendelijk aanzien, als ze binnenkwam.
kind, ben je daar Met een zucht stond z
Terwijl ze de trap afging, herinnerde ze zich,
wat Paultje van Marc had gezegd. „Fijn."
Er lag een ontroerde glimlach om haar mond,
toen ze de huiskamer binnentrad.
XVIII
In een van de vele tijdschriften, waarop dokter
Mees geabonneerd was,_ stond__een advertentie, die
vertenties, maar vrijwel nooit stond
ze op kon reageren. Ze las deze gunstige uitzon
dering aan dokter Mees voor en vroeg hem toen, of
hij er eventueel bezwaar tegen zou hebben, als er
een ongelukkig jongmeisje in huis zou komen.
„Welnee, kind," zei dokter Mees dadelijk, „maar
het is te zwaar voor jou, naast je gewone werk
ook nog voor een hulpbehoevend meisje te moeten
zorgen, je ziet er meer uit, dat je zelf eens een
tijdlang verzorgd zou moeten worden."
Anne glimlachte echter overmoedig en maakte da
delijk aanstalten om de brief te gaan schrijven,
waarin zij haar huis openstelde voor het misdeelde
kind.
Na enkele dagen ontving ze antwoord. Een zekere
meneer Oldenburg zocht voor zijn dochtertje van
zeventien jaar, dat hulpbehoevend was, een goed
en vriendelijk tehuis, hij had nog enige andere aan
biedingen gekregen en liet haar nu weten, welke
dag hij wilde komen kijken.
(Wordt vervolgd)
Ieder kent ze wel uit zijn omgeving: mensen die proberenI
verstandelijk de Bijbel, het Evangelie te benaderen. Die het,
allemaal kritisch gaan analyseren en die dan vastlopen. Wantl
wat zal men, alleen maar verstandelijk geredeneerd, denkenl
van die mens Jezus, die zachtmoedige Joodse idealist die well
vele mooie gedachten heeft ontwikkeld, maar die nog niet eens
door zijn eigen mensen begrepen werd en ten onder ging aanj
zijn eigen zachtmoedigheid? Als men het alles nuchter bef
schouwt, dan is er toch eigenlijk maar één conclusie mogelijk
dwaasheid!
Trouwens, is dit alles nooit in uw eigen hart opgekomen? Is i
u, bij het doorvorsen van uw Bijbel, misschien zelfs bij uw
pogen tot ernstig bidden, nooit de twijfel opgekomen? De vraa
of het alles niet één grote vergissing is? Schaamt u zich daa
niet voor wie ernst maakt met zijn geloof, zal ook dezet
vragen onder ogen durven en moeten zien!
Paulus weet van dit alles. Natuurlijk weet hij het, want hij
is bij dat kritisch-beredenerend denken opgevoed. Het blijkt
ook uit het antwoord, dat hij hierop geeft: .Een ongeeste-h
lijk mens aanvaardt niet hetgeen van de Geest Gods is, wan$
het is hem dwaasheid en hij kan het niet verstaan, omdat het
slechts geestelijk te beoordelen iss
Dank God als ge dit kunt nazeggen. En bid God om Zijn GeesL
als ge hiermee worstelt!.
VERDEELD GEZELSCHAP
T\E nationalisatie van bedrijven is
in Engeland nog altijd een twist
punt.
Enkele jaren geleden heeft de
Labourpartij haar slag geslagen en
enige bedrijven genationaliseerd.
Maar toen de Conservatieven op
nieuw aan het bewind kwamen,
werden enkele nationalisaties weer
ongedaan gemaakt.
Ook onder de Labourmannen waren
er niet weinigen, die daarover niet
treurden. De nationalisaties bleken
dikwijls geen succes. Het werd een
duur experiment Maar toch blijven
ook nu nog sterke groepen ln de
Labourpartij aan het nationalisatie-
denkbeeld op brede schaal vast
houden, hoewel men zeer wel weet.
dat het Engelse volk er in meerder-
Maar er zijn grenzen. En di£
schijnen nog al eens te worden over|
schreden. jg
Men spreekt ook in Engeland weli
van verzachting der sociale tegen-JT
stellingen. Maar is een dergelijk^
honorering niet met deze gedachte
ln strijd? Ook al is het waar, dat eeij,
salarisverlaging aan de „top" nog
niet tot een loonsverhoging voor df
mijnwerkers zon kunnen leideir
Daarvoor zouden nog wel anderr
maatregelen nodig zijn.
Niet alleen over de nationalisatie-
zijn er moeilijkheden voor de socia^
listen. De linkse elementen, die veej,(
steun ontvangen uit de vakbeweging»
ijveren voor eenzijdige afschaffing
door Engeland van kernwapen?
Partijleider Gaitskell verzet zier
held weinig of geen sympathie voor daartegen echter met kracht.
kan opbrengen.
Voor de nationalisatie van de mijnen
was stellig een en ander te zeggen.
Vele eigenaren waren niet In staat
om de, dikwijls verouderde, be
drijven te moderniseren.
Maar de wijze waarop de nieuwe
bestuurders optraden deed zelfs ten
aanzien van het mijnbedrijf enige
twijfel opkomen. Zo werd aan de
voorzitter van de Coal Board,de
raad van het bestuur der genationa
liseerde mijnindustrie, een salaris
Ten slotte zal het partijcongres vaijr
oktober uitwijzen, of Gaitskell ziclS
zal kunnen handhaven.
Er zijn in de partij spanningeP
tussen links en rechts. Rechts staaf
de meer intellectnelen, links vele -J
niet alle! vakverenigingsleideri
die niet ongevoelig zijn voor dfi
Russische coëxistentiepropaganda. L
Het ziet er niet naar uit, dat Laboi^
bij de volgende verkiezingen succty:
zal hebben. Het is een verdeeld ge*
zeischap. De laatstgehouden gif
meenteraadsverkiezingen wezen
honderMuittnd flden ptr „p v00rlsaande tcruge,ng.
jaar toegekend
Dat kundige bedrijfsleiders, die een
grote verantwoordelijkheid dragen,
een zeer behoorlijk inkomen ont
vangen, is stellig niet af te keuren*
In Engeland ziet men eveneens hfe
verschijnsel, waarop prof. Banning
wees, dat de jongeren in de „we®
vaartsstaat" voor de socialistisch
idealen niet van geestdrift blaken
Het achterblijven van o.m. het bouw
bedrijf en van grote groepen van het
overheidspersoneel in de loonontwik-
Als een gunstige correctie op het le-
dencijfer van het C.N.V. moet genoemd
worden de afvoering als lid van de Ned.
Chr. Handelsreizigers Vereniging (854
leden), een afvoering die geen verband
hield met de animo van deze leden
voor het C.N.V.
De organisaties, die niet verenigd zijn
i een van de drie vakcentralen, heb-
=n van deze moeilijke jaren geprofi-
DE LOONPOLITIEK
Het tweede belangrijke punt, dat ln
aet C.N.V.-verslag, wij zouden zeggen
vanzelfsprekend, aan de orde komt, is
de loonpolitiek. De C.N.V.-secretarls
noemt het een reden tot grote verhen-
ging, dat thans de mogelijkheid tot een
meer gedifferentieerde loonpolitiek is ge
geven.
De starheid en de strakheid van een
ten volle door de overheid geleide loon
politiek is doorbroken. Het begin van
vrijheid is er, al is het verkregene in
eerste aanleg nog niet zo heel veel
meer dan de mogelijkheid van differen
tiatie bij een nog vrij strak gebonden
loonpolitiek.
De verdere ontwikkeling naar de be-
drijfstaksgewijze bedrijfsorganisatie ver
toonde in de afgelopen jaren vrijwel
geen voortgang.
Bij de publiekrechtelijke bedrijfsorga
nisatie blijft het C.N.V. de voorkeur ge
ven aan vrijwilligheid. Deze voorkeur
kan echter slechts blijven bestaan, zo
lang zij niet stukbreekt op het harde,
onwillige verzet van werkgevers-min
derheden, die zich tegen de vorming
van publiekrechtelijke bedrijfsorganen
keren.
Belangwekkend wordt het gebeuren
rondom het adres van de 53 hoogleraren
genoemd. Bij het hoger personeel breekt
het inzicht baan, dat ook zij in de or
ganische maatschappelijke verbanden
een plaats moeten gaan innemen. Het
C.N.V. acht het niet uitgesloten dat de
vakcentralen zich rechtstreeks geroepen
zullen voelen om zo mogelijk goede
diensten te bewijzen. Er is hierover he
mde met de Ned. Chr. Vereni
ging van Hoger Personeel.
NIEUW VAKANTIEOORD
In de omgeving van de duinen bij Haam
stede heeft het verbond voorlopig beslag
kunnen leggen op ten stuk grond voor de
Gebonden prijzen,
vrijere lonen
(Van onze soc.-econ. redactie)
Loonsverhogingen oefenen niet zo
veel invloed uit op de werkgelegen
heid. Werkgelegenheidsóverwegingen
zullen dus de vakverenigingseisen
op loongebied nauwelijks behoeven
te matigen, zo verklaarde gisteren
prof. dr. J. E. Andriessen op de con
ferentie voor functionarissen van de
vakbeweging, welke de Raad voor
Kerk en Samenleving van de Ned.
Herv. Kerk in het Eykmanhüis te
Driebergen had belegd.
Prof. Andriessen noemde liet een
overwonnen standpunt, dat door la
ger loon de werkgelegenheid wordt
bevorderd en door hoger loon wordt
tegengegaan. Hierbij is te veel voor
bijgezien aan het feit, dat door min
der loon, de koopkracht daalt en ook
dc productie-behoefte geringer wordt.
Prof. Andriessen geloofde niet, dat het
op lange termijn mogelijk is de verde
ling van het nationaal inkomen over aj
verschillende groepen sterk te wijzigep
Wanneer de loonsverhogingen de pril
duktiviteitsstijging te boven gaan, worp
niet het aandeel van de arbeiders H
het nationaal inkomen vergroot, mai
gaan de prijzen omhoog en blijft lifc
arbeidersaandeel hetzelfde. Deze prijjj
ontwikkeling zou niet tegen te houdfc
Loonronden ter grootte van de gemit
delde produktiviteitsstijging achtte pr<f
Andriessen ongewenst, omdat tegenovj1
prijsstijgingen geen prijsdalingen afgj1
dwongen kunnen worden en omdat f
sterke bedrijfstakken hun toevlucht zv
len nemen tot zwarte lonen. (j
De gedachte van prof. Witteveei
loonsverhogingen op basis van de a
middelde produktiviteit te laten bepalj
door de schaarste op de arbeidsman
in de verschillende bedrijfstakken is o
uitvoerbaar, omdat deze schaarste n
te meten is. Prof. Andriessen stel
dat ue S.E.R., tweemaal per ja
een ruimteberekening maakt. Aan
bedrijfstakken en ondernemingen 1
vrijheid gelaten worden tot loonsverl
gingen, alleen met dien verstande,
wanneer de lonen meer dan het gem
delde omhoog gaan, de prijzen met e
zelfde extra deel zullen moeten dal'
Van een gebonden loon en vrijere pi
zen, zullen we moeten komen tot vri
re lonen en meer gebonden prijzen.
N.V.V..STANDPUNT
wijken
in Emmen
splitsing. Dren-
De meeste gevallen die deze dienst kreeg
te behandelen hielden verband met de wo
ningvoorziening. In Amsterdam, Rotterdam
en Dordrecht wonnen echter de schadever
goedingen uit verkeersongelukken het.
Dit jaar ls de oprichting te verwachten
van de reeds lang aangekondigde prot. chr.
en de hoofdbesturen van de ori
Draagt Elkanders Lasten heeft t
met een nadelig saldo. In een
leenten konden geen openbare cc
ouden worden door tegenwerking v
De bondsdag van de bond van chr
geref. zangverenigingen in Nederland
die gisteren in Aalsmeer werd gehou
den heeft zich in een grote belang
stelling mogen verheugen.
Over het algemeen werd er goed en
correct gezongen o.a. dóór het jeugd
koor „Jeugd en zang" uit Den Haag-
Scheveningen, door „Sonore" te Dor
drecht, door ,Soli Deo Gloria" te Zwijn
drecht en door „Te Deum" te Delft.
De ere-voorzitter van de bond, ds. N.
Brandsma uit Nieuw Amsterdam open
de en sloot de avondvergadering die
geheel aan de beoefening van de mu
ziek was gewijd. De tenor H. Davis uit
Den Haag. zong begeleid op het orgel
door de heer W. P. Ruissaard enkele
liederen van Bach en Mendelssohn (ter
wijl de organist Pieter de Jong uit Haar
lem enkele orgelsoli helaas wat te vlug
en te hard) uitvoerde.
Des middags beantwoordde een
rum bestaande uit de dirigenten
Griekspoor (Aalsmeer), J. L. van
Wuyckhuize (Zwijndrecht) en A. Bouw
meester (Hilversum) vele gestelde vra
gen, o.m. over ritme, zangtechniek er
zingen tijdens godsdienstige bijeenkom
sten. In de middagvergadering werd het
orgel bespeeld door de organist Jan
Piet uit Aalsmeer.
De deelnemers aan de bondsdag brach-o
ten 's middags ook een bezoek aan de ordinatie automatisch aanwezig is.
tuinderijen van Aalsmeer. De organise- heer Hessel wilde zich alleen voor
rende vereniging „Evondo" te Aalsmeer'gedifferentieerde loonpolitiek uitsprei:
mag met genoegen op haar werk terug; indien de arbeidersd aardoor
zien want deze bondsdag mocht zeer.fer aandeel zouden krijgen ir
geslaagd heten. [tlonaal inkomen.
W. Hessel, directeur van het wet'
schappelijk bnreau van het N.V.V.
de orde stelde. Hij noemde verschil v
beloning op grond van verschil in insp
ning, verantwoordelijkheid, duur i
beidstijd en rentabiliteit, produktivit
van het bedrijf en de werkgelegenhe
Hij meende hierin voor loonverschill
geen reden te kunnen vinden. Het
gendeel te beweren op grond
feit, dat een onderneming een gerae
schap is, waar ieder moet delen in 1
bereikte resultaat, aanvaardde de h(
Hessel niet, omdat de aandcelhoui
dan ook tot die gemeenschap s
ten behoren.
de hele produktiviteitsstijg
boven het gemiddelde helemaal
prijzen willen verwerken, en zo i
vasthouden aan loonronden eventueel
spreid in de tijd voor de verschillei
bedrijfstakken. Hij zou een egalisa
fonds willen stichten ter verlaging i
de prijzen en ter ondersteuning van
lonen in zwakke bedrijfstakken. Niet
iaën de winsten maar ook de verlïe
moeten gedeeld worden.
De heer Hessel was echter ook
voor een volledige centralisatie van
loonbeleid in handen van een staats
cretaris. Hij wilde aan de overheid,
bedrijfstakken en de organisaties
eigen verantwoordelijkheid toekenn
Hij gaf toe, dat loonronden
effect hebben, waarvan de gevol
moeilijk kunnen worden voorzien. Lo
ronden gespreid in de tijd preferee
hij echter boven een gedifferentiee
loonvorming omdat bij de eerste de
