Is een lijstje van
prioriteiten gewenst?
Jaarlijkse wapenschouw
van Leger des Heils
Nieuwe waardering
politie-ambt
Begrip voor
moeilijkheden
cle cjrootóte
gave
Een woord voor vandaa
Kanttekenin
2
Wat is wel en wat
is niet urgent
In de Christelijke historische
Nederlander heeft de heer H.
Kikkert zich uitgelaten over de
vraag of hét wel gewenst is dat
de regering komt met een zoge
naamd prioriteitenlijstje, waarin
wordt opgetornd welke proble
men de voorrang moeten hebben:
nale inkomen heeft de laatste
tijd weer velen beziggehouden. De
deskundigen op financieel, econo
misch en t-ociaal terrein, om
slechts deze drie groepen te noe
men, maar met evenveel recht
hadden wij de technici op diverse
terreinen hierbij kunnen betrek
ken, hebben zich naarstig over de
cijfers en problemen gebogen om
vast te stellen wat met de be
schikbare middelen mogelijk is.
Uiteraard heeft dit cijferen en
plussen de politici niet onbewogen
gelaten. Regerings-partijen en
oppositie hebben met een zekere
spanning uitgekeken naar het re
sultaat van het werk dat hier
werd verricht. Verwonderlijk is
dat niet. Immers naar het woord
van professor Van Ruler zijn de
politici de werkers en werksters
in de schoonheidssalon die voor
een belangrijk gedeelte het gelaat
van ons volk bepalen. Welnu, de
verdediging van onze vrijheid en
de uit te voeren werken bepalen
niet alleen onze welvaart maar
ook het welzijn van ons volk.
Kortom de te nemen en genomen
hesluiten raken ons allen van hoog
tot laag.
Het vaststellen van wat nu en
wat later zal moeten gebeuren is
op zich reeds een hacheliilte on
derneming. Er zijn zoveel zaken
binnen een volkshuishouding die
een beroep doen op de rijksmidde
len dat het niet mogelijk is alles
tpeeliik aan te pakken.
Keuze doen is dus beslist nood
zakelijk. Maar zodra mei?..moA:
kiezen treedt ook het verschil vap
inzicht naar buiten. Toch zal in
gemeen overleg tussen Regering
en Staten-Generaal beslist moe
ten worden, wat voorrang zal
moeten hebben en welke even nut.
tige en noodzakelijke objecten
vastgesteld moeten worden.
IS HET nu gewenst dat de re
gering aan de Staten-Generaal
een nota of een lijstje zendt waar
de h.i. noodzakelijk uit te voeren
werken in zijn aangegeven?
De laatste maanden heeft.ons
volk in de gedachte geleefd dat
een dergelijke prioriteiten-lijst
zou worden verstrekt. Dè nota van
minister Korthals terzake van het
afsluiten van de Lauwerwee on
zijn nadere verklaring in de Twee
de Kamer hebben deze gedachte
doen postvatten.
Persoonlijk ben ik van oordeel
dat zakelijk en politiek bezien dit
geen gelukkige uiting was.
Natuurlijk zal de regering bin
nenskamers moeten afwegen wat
op korte en lange termijn gezien
mogelijk is. Regeren is, wil dit al
thans zijn, vooruitzien.
Bij dit afwegen van de belan
gen doen zich echter zoveel fac
toren voor die met onze beperkte
menselijke kijk op de dingen niet
zijn te voorzien, dat het onmo
gelijk is een eenmaal uitgestippel
de Hjn te blijven volgen.
In het beleid moet dus zoveel
speelruimte worden ingecalcu
leerd dat alleen het overzienbare
aan de besluitvorming wordt on
derworpen.
Vanzelfsprekend is dit laatste
ock cog niet in een zwart-wit sche
ma te beoordelen.
In dit verband is ook de erva
ring nog een wijze leermeester.
Het was in 1955, toen het kabinet-
Drees aan het bewind was, dat het
Centraal Planbureau in zijn serie
monografieën no. 3 een verken
ning publiceerde over-: ,,De ver
deling van een toekomstige toene
ming van het nationale inkomen"
In feite was deze verkenning
een opsomming van de vraagstuk-
kn, die leefden bij ons volk en
een afweging van de verlangens
tegenover elkaar. Wat zou in de
komende jaren wel en niet ter
hand kunnen worden genomen.
Het is interessante lectuur en
met name het vergelijken van de
cijfers van toen en nu.
Vergelijken wij echter het lijst
je van verlangens van toen en nu,
dan valt het op welk een groot
verschil er bestaat in uitgangs
punten onder ons volk.
Dé ontwikkeling heeft niet stil
gestaan. De actuele vraagstukken
van vandaag liggen voor een be
langrijk gedeelte anders dan toen
deze verkenningen werden ge
daan. Voor een deel is dit het
gevolg van een verwerkelijken
van bepaalde desiderata, voor een
deel van anders gerichte verlam
Ook de politieke situatie in de
wereld van vandaag speelt hierin
een bepaalde rol.
De defensie-nota vraagt van onj
volk een extra bijdrage als eer
ste op de lijst der prioriteiten. Fi
nancieel en qua mankracht zullen
wij ons sterker moeten inspannen.
Of wat dit laatste betreft, men
de meest gelukkige oplossing heeft
gevonden wagen wij voorshands
nog te betwijfelen. Diensttijdver-
"TiE LAUWERSZEE, onder hoon-
J-' gelach van de oppositie, door
de C.H.U. voor het eerst in het
parlement aan de orde gesteld,
gaat nu ook dicht. Een werk op
lange termijn. Dit op lange ter
mijn-werk zal uiteraard niet mo
gen inhouden dat niet de nodige
spoed wordt betracht.
De spoed, die de regering met
deze verlangens heeft betracht, is
verheugend. Er zullen echter nog
meer beslissingén moeten volgen.
Op sociaal terrein zien wij met
•belangstelling uit naar een beslis
sing t.a.v. een arbeidsongeschikt
heidswet en een nieuwe invalidi
teitswet.
De landbouw is in spanning, wat
er met het Meerjarenplan" zal
gebeuren. In het kader van de
Europese Gemeenschap maar ook
van de E.F.T.A. is het dringend
gewenst, dat dit plan tot uitvoe
ring wordt gebracht.
Structureel gezien moet onze
landbouw mee kunnen komen in
dé strijd om het bestaan.
De kerken in ons land wachten
op een beslissing van de regering
over het rapport-Sassen. De sub
sidie voor de kerkbouw is een ur-
gente aangelegenheid. En dan
belastingverlaging.
Zoveel wensen kosten geld. Veel
geld! Uiteraard is belastingverla
ging in de directe en indirecte
sfeer een belangrijk iets. Wij zou
den dan ook niet willen stellen,
dat er gedurende de zittingsperio
de van dit kabinet niets zou moe
ten gebeuren op dit terrein. Het
maakt echter verschil of dat
plaats vindt in 1960 of 1962/'63-
De heer Kikkert eindigt dan
met de opmerking:
Vele en urgente vraagstukken
zijn aan de orde. Slechts enkele
zijn er in het hiervoor gaande
genoemd. Over de vraag wat wel
en hi'et 'urgent is, lopen de ge-
dachtan-.uiteem- -
Het zo door velen gesmade
compromis zal hier de oplossing
moeten brengen.
Regeren is de kunst van het
mogelijke. Onzerzijds willen wij
gaarne pogen daaraan een bij
drage te leveren.
r--v 1
(Van een onzer verslaggevers)
Al vele jaren verzamelt het Leger
des Heils in de maand juni gedu
rende één dag zoveel mogelijk van
zijn getrouwen op de terreinen van
het kroondomein te Baarn. Ook dit
jaar waren er duizenden naar de
welbekende plekken in de bossen
achter het paleis Soestdijk getogen
om de wapenschouw mee te maken.
Men komt daar met hele gezinnen.
De kleine kinderen ontbreken er
tenminste niet. Maar evenmin de
teenagers van het Leger, de in
langdurige dienst vergrijsde heils
soldaten, de invaliden.
Er gaat van deze dag een grote be-
koring uit Veel heilsoldaten werken
het hele jaar op kleine of moeilijke
posten. Maar hier voelen zij zich een
dag metterdaad lid van het grote Le
ger, dat dan niet strijdt doch zich ont
spant. Waarmee niet ontkend wordt, dat
juist de geestelijke verfrissing en op
wekking het centrale motief van de dag
is. Doch het wordt gezet in het kader
van samen een dagje uit".
In de grote tent met drieduizend zit
plaatsen wordt altijd de heiligingssa
menkomst gehouden,' op dezelfde ma
nier als het 's zondagsmorgens toegaat
in de plaatselijke korpsen. Alleen leidt
hier de kommandant zelf de bijeen
komst. Dat was ditmaal voor het eerst
luitenant-commissioner W. F. Palstra.
Een gastspreker ontbreekt nooit. De
ze keer was commissioner Norman F.
Duggins, internationaal secretaris var
het Leger des Heils in Europa, op het
podium aanwezig, met zijn echtgenote.
Ook zag men een oude kennis, de vroe
gere kommandant in Nederland E,
Thykjaer, die juist een bezoek aan
land bracht.
Mevrouw Duggins liet aan het begin
van de samenkomst een kort geloofs
getuigenis horen, 's Middags sprak zij
op de vrouwenrally, die in de z.g. klei
ne tent werd gehouden. In deze zelfde
tent kwam in de morgenuren de jeugd
samen. Enthousiast schalde het uit de
tent: Jezus zal heersen over d'aard.
Geen rijk dat het Zijne evenaart".
Intivsen sprak commissioner Duggins
op de heiligingssamenkomst over de be
kende woorden uit Filippensen 4 „De
vrede Gods, die alle verstand te boven
gaat, beware uw harten en uw zinnei
in Christus Jezus". De oproep tot beke
ring werd daarin niet gemist, en menig
een spoedde zich na de toespraak naar
de zondaarsbank, terwijl de menigte
zong: „Heiland in deze ure. wijd 'k mij
gans aan U. Tijd en kracht en gaven,
neem ze. Heiland, nu".
Nooit treedt het Leger des Heils zon
der muziek op. De velddag staat ech
ter wel zeer bijzonder in het tekèn der
muziek. Na de heiligingssamenkomst
hield men een etenspauze, maar.
was tot het eind van de <3ag de
ziek niet meer uit de lucht.
De verenigde Haagse zangbrigades
openden de rij met een programma van
geestelijke liederen. De tamboerijnsbri
gade uit Groningen gaf elders een uit
voering. Het padvindersvendel uit Dor^
drecht werkte een internationaal pro
gramma van lied, spel en dans af. De
stringband uit Hilversum trad op, de
zangbrigade uit Dordrecht, de blökfluh-
gxoep uit Amersfoort.
Verschillende koren en korpsen
in present bij de grote muziek-
inguitvoering in de hoofdtent; hier
sprak commissioner Duggins opnieuw.
De onderlinge conversatie kreeg
ruimschoots haar kans en niet te ver
aten het „winkelen". Als steeds was
le afdeling „handel" met diverse kra
nen en zelfs een complete paskamer
present. Hier kon mén zich van pet
ten, uniformen, muziekinstrumenten,
grammofoonplaten en boeken voorzien,
Mede door de gunstige weersomstan
digheden een enkel licht regentje
mocht niet hinderen slaagde de veld-
- in alle opzichten.
Advertentie
MAÏZENA
DU RYEA
maakt Uw groenten zo lekker.
Van der Stoep naar
Nieuw-Guinea
De gewezen algemeen schoolbeheer-
der van de zending der Nederlandse
Hervormde Kerk op Nieuw-Guinea, de
heer N. van der Stoep, die door de
Raad voor de zending ter beschikking
is gesteld voor het zendingswerk var
de Australische Baptisten in de Tiom-
vallei in het binnenland van Nieuw-
Guinea, keerde van verlof terug naar
zijn arbeidsterrein-
De heer en mevrouw Van der Stoep
zullen de leiding weer op zich nemen
van 15 iong Papoea's van de kust, die
in Tiom worden opgeleid om het vol
gend jaai als eersten onderwijzers en
evangelisten te worden onder de stam
der Dani's, die in de omgeving van
Tiom woonachtig is. Gedurende hun
verlof is deze opleiding gewoon voort
gezet o.l.v. de zendingsonderwijzer Son-
ke. die daarheen was overgeplaatst.
Beroepingswerk
NED. IIERV. KERK
Aangenomen naar Driebergen, 3de
pred. pl. toez. W. Glashouwer te Am-
sterdam-Watergraafsmeer.
GEREFORMEERDE KERKEN
Beroepbaarstelling. De classis Leiden
heeft prep. geëx. en beroepbaar ver
klaard de heer P. C. Meijer, kand. te
Leiden, Van der Brandelerkade 25, die
een eventueel beroep terstond in over
weging kan ngmen.
UNIE VAN BAPT. GEM.
Aangenomen naar Almelo: P. v. d.
Werf, kand. te 's-Gravenhage.
te Genemuiden.
In Nederland arriveerde de Hervorm
de zendingspredikant ds. J. Chr. Mul
ler, die tot voor kort werkzaam was
in Kupang op Timor. Ds. Muller ont
ving van de Indonesische regering een
reëntry-permit, zodat hij in de gelegen
heid is na zijn verlof weer terug te ke
ren naar het eiland Timor. Hij nam
met zijn gezin zijn intrek in het zen
dingshuis.
Advertentie)
Welterusten
Kunt U niet slapen door rheumatiejf,
spit, ischias, hoofd- en zenuwpijnen,
neemt dan Togal. Togal verdrijft snel
afdoende die pijnen en U slaapt
daardoor weer rustig de gehele nacht.
Togal kan baten waar andere middelen
falen. Togal zuivert de nieren en is
veilig voor hart en maag. Bij apoth.
en drog. 0.95, 2.44 en 8.88.
Op het koninklijk domein
„Soestdijk" in Baarn heeft het
Leger des Heils zijn nationale
velddag gehouden. Van links
naar rechts: commissioner Nor
man F. Duggins en echtgenote,
de voormalige commandant in
Nederland, de heer E. Thykjaer
en echtgenote, en commandant
W. Palstra tijdens een bespre
king van het prögramma.
Bond van chr. politie-ambtenaren
"PiE SALARIËRING van de politie
U schijnt sedert jaren voor onze
overheid een zaak van grote pro
blematiek te zijn. Erkend wordt,
dat het politieambt als zodanig der
mate afwijkt van de gemiddelde
structuur van het ambtenaarschap,
dat een bezoldigingsregeling, afge
stemd op het politieambt, gewenst
en noodzakelijk is. Het vraagstuk is
echter steeds nog op welke waarde
het politieambt moet worden ge
taxeerd. Hierover zijn de meningen
nog steeds verdeeld. Dit zeide de
heer P. A. Goudswaard uit Assen,
tweede voorzitter van de Bond van
Christelijke politieambtenaren, op
de algemene vergadering van deze
bond, die gisteren en vandaag in
Kunstmin te Dordrecht is gehou
den. Onder anderen was op deze
bijeenkomst aanwezig de voorzit
ter van het C.N.V., de heer C. J.
van Mastrigt.
ook gestemd was, vrolijk of .ernstig, of ze praatte
of zweeg, of ze een spelletje met hem deed, of al
leen maar bezig was met haar werk, terwijl hij in
haar omgeving speelde, hij ontdekte meer en
meer, dat zij "in alle opzichten te verkiezen was
boven anderen. Haar stem vond hij liever, dan die
van alle mensen, die hij kende, haar gezicht be
wonderde hij; als zij hem glimlachend toeknikte,
voelde hij zich licht en blij. Ze waren weinig al
leen, meestal warén dokter Mees of Jannie thuis,
daarom waren deze tochten extra heerlijk en kre
gen ze een aparte glans.
Als ze niet de hei opgingen, wandelden ze in te
genovergestelde richting. Een rij wiegende populie
ren, die ver boven het omringende geboomte uitre
zen, wees hun de weg naar het kanaal. Als zij het
water hadden bereikt, hield Anne stevig Paultje's
hand vast. Ze vroeg, of hij wel zag. hoe het oever
riet weerkaatste in het groene, glinsterende water;
ze liep voorzichtig met hem langs de wegberm om
laag en samen keken ze naar de kleine visjes,
die door het water gleden en naar de insecten, die
dicht boven het oppervlak vlogen. Ze liet hem de
namen van de bruggen spellen en wees hem de to
renspitsen van de omliggende dorpen. Soms ook ver
telde ze van haar eigen jeugd in het dorp in de
Achterhoek. Geboeid het gezichtje tot haar opgehe
ven, luisterde Paultje. Hij zag het huis. waar moe-
der woonde met haar moeder en vader, hij zag
de tuin met de kleine vijver, waar goudvissen in
zwommen; een waterschildpadje lag op de kantin
de zon tussen goudgele muurpeper en lichtblauwe
vergeet-mij-nietjes. die moeder in het wild had ge
vonden en had verplant. Rondom een heel dikke,
eeuwenoude eik was een houten bank getimmerd en
daar zat moeder met haar poppen en later, toen ze
groter was, met haar boeken. Moeders moeder
naaide fijne witte jurken voor haar en moeders va
der maakte een poppenhuis met drie kamers en een
WILLY
STRIJT
keuken. Die vader en die moeder leefden niet meer.
Zijn eigen vader, bedacht het kind in stilte, leef
de wel. Een vaag gevoel van gemis maakte hem
bedroefd en hij luisterde niet meer ïaar wat moe
der vertelde. Tot een voorbijvarend schip, of een
konijn, dat bij hun nadering verschrikt wegstoof,
hem eensklaps geheel in beslag nam.
Deze tweede zomer bracht de gasten, die Anne
met zoveel verlangen had tegemoet gezien. De hele
maand mei had zij twee dames, moeder en doch
ter, die voor gezondheid buiten moesten zijn. In juli
cn augustus wisselden de vacantiegangers elkaar af
en was het huis vol stemmen en beweging. Dokter
Mees was blij voor Anne; hij zag, hoe de last, die
haar drukte, lichter was geworden en hoe zij de
lange dagtaak niet telde. Ze had voor de twee
drukste maanden een meisje gehuurd en samen met
deze verzorgde zij de omvangrijke huishouding. Als
ze 's avonds naar bed ging. was ze doodmoe, maar
zo voldaan en dankbaar, dat ze dadelijk insliep, tot
de wekker haar de volgende morgen alweer vroeg
wekte. Eén zorg drukte wel, de zieke onderwijzeres
was hersteld i
de grote vakantie zou Jannie
niet meer terugkomen. Anne had de inkomsten van
de zomermaanden zorgviildig apart gehouden, om
daarvan een gedeelte terug te betalen van het geld,
dat Van 't Hof haar had geleend. Die schuld lag
haar zwaar en benauwde haar meer, dan alle an
dere geldzorgen tezamen. Het was de eerste schuld,
die zij ooit had gemaakt en zij had zich voorge
nomen, dat het ook de enige zou blijven.
Maar niet alleen om het geld speet het Anne. dat
Jannie weg zou gaan. Ze zou het bruinogige kind,
dat zo welgemoed het leven instapte, als huisgenoot
missen; Jannie's kleine attenties, haar hulpvaardig
heid en ook haar hartelijkheid. Zo kwamen en gin
gen de mensen, of men sympathie voor hen voelde
of onverschillig tegenover hen stond, de stroom
van het leven bracht hen mee en voerde hen weer
voorbij; de kleine, verongelukte Marietje, juffrouw
Jos, Van 't Hof en zijn vrouw, Mieke Verheul, die
zo nu en dan nog wel eens schreef, Overeem met
zijn domme wreedheid en nu weer Jannie. Men
raakte gewoon aan die eeuwige wisseling, men haal
de de schouders op en deed zijn werk.
Dokter Mees was op bezoek bij zijn zoon. Nu An
ne het zo volhandig had met de zomergasten en
het huis zo geheel door vreemden was geannexeerd,
ging hij er wel eens graag een hele dag tussen uit.
In gewone tijden bleef hij nooit langer dan een paar
uur in het doktershuis; als Johan naar zijn zieken
was en de kinderen op school zaten, waren Jet en
hij spoedig uitgepraat en sprak het dus bijna van
zelf, dat hij opstond en wegging. Maar nu hadden
de kleine jongens vacantie en het verveelde de ou
de dokter niet, om naar hun vrolijk spel te kijken,
of te spelen met de kleine Jetteke, die zes jaar was
en juist de eerste klas achter zich had.
„Dat u daar blijft, papa", zei Jet, toen ze die
middag in de tuin bij hem kwam zitten. Ik zou zeg
gen: „Hoor eens mevrouw, ik betaal een behoor
lijke pensionprijs, en ik wil 's zomers mijn rust heb
ben. Gaat dat niet, dan zoek ik iets anders."
(Wordt vervolgd)
eerste voorzitter, de heer D. Rook,
die wegens ziekte was verhinderd,
sprak met nadruk uit, dat de over
heid en in feite ook het gehele Ne
derlandse volk zal moeten komen
tot een totaal nieuwe waardering van
het politieambt. Allerlei oude opvat
tingen, die nog steeds leiden tot on
derwaardering van het ambt zullen
moeten worden losgelaten. Zolang dit
niet gebeurt, aldus de heer Gouds
waard, zal men het niet oprecht eens
kunnen worden over een billijke sala
risregeling. Het politieambt wordt
door de gemiddelde Nederlander niet
begeerd. Het militair zijn en het toe
zien op anderen ligt ons volk niet. De
arbeidsmarkt biedt op het ogenblik
vele mogelijkheden; daarom laten de
geschikte krachten voor het politie
ambt verstek gaan.
Natuurlijk blijft het, zo vervolgde de
tweede voorzitter, voor de overheid
een moeilijke taak om in tijden van
grote welvaart tegen het vrije bedrijf
op te bieden. De Christelijke politie
ambtenaren hebben daar begrip voor.
De gevolgen van het tot dusver ge
voerde salarisbeleid beginnen voor de
politie evenwel onrustbarend te wor
den. Er is, als gevolg van het uitblij
ven van het rapport der commissie
werkclassificatie politiefuncties, onrust
en ontevredenheid en pessimisme en
het ontbreekt aan de vereiste arbeids
vreugde. De heer Goudswaard was
van mening, dat een voorschot op de
gevraagde salarisverhoging mogelijk
moet zijn. In tal van gezinnen van po
litieambtenaren heerst financiële nood.
De ongemakken, die aan het ambt
politieambtenaar zijn verbonden,
als nachtdienst, zondagsdienst en
dragen van een uniform, maken het
tot een weinig begeerde werkkring,
zeker voor degenen, die wat meer in
hun mars hebben.
Zondagsdienst
Vooral de verzwaarde diensten op zon
dag beginnen een steeds moeilijker
factor te worden. Het ziet er niet
naar uit, dat hier verbetering iri zal
komen. Het zal in het bijzonder
Christen-politieambtenaar zijn,
steeds meer bezwaren zal krijgen
gen de zondagsdienst. Het gaat
koste van het gezinsleven en dit is
niet met geld goed te maken. Hier
zullen andere maatregelen genomen
moeten worden. Het is, aldus de twee
de voorzitter, niet primair de taak
van een vakbond om de overheid de
weg te wijzen om uit dit slop te gera
ken, maar wel menen wij de taak J
hebben de overheid te wijzen op
kwade gevolgen van het tot dusver
gevoerde beleid. Het gaat ten koste
van de sociale positie en de rechts
positie van de politieambtenaar. De
tweede voorzitter sprak de wens Hit.
dat aan de onhoudbare situatie in hél
komende jaar een einde zou komen.
De heer Goudswaard wijdde voorts
enige aandacht aan de gepensioneer
den. die m de bond een steeds grotere
groep gaan vormen.
Wijdingsdienst
Voordat de algemene vergadering was
begonnen, werd in de Grotekerk
wijdingsdienst gehouden. Ds. C. ivi
van der Loo, geref. predikant te Soest,
sprak naar aanleiding van Genesis 32
vers 1 tot 14. Hij bepaalde de aanwe
zigen bij de tekst: „Here, ik ben ge
ringer^ dan al uw weldadigheid en
trouw Na afloop van de dienst werd
een deputatie van de bond ten stad-
huize ontvangen. De loco-burgemees-
ter van Dordrecht, de heer H. van
hield daarbij een toespraak.
Vandaag zijn onder meer de afdelings-
voorstellen behandeld. Voorts werden
leden van het hoofdbestuur gekozen
en werd het algemeen beleid van liet
bestuur, waar gisteren reeds over
werd gesproken, verder behandeld.
Vrijwel iedere dag kwamen de gelovigen van de eerstel
meente in Jeruzalem bij elkaar. Toch heeft de verslagga
dr. -Lucas slechts twee preken van Petrus opgenomen in
Handelingen. Organisatorische en kerkordelijke proble\
schijnen helemaal niet ter sprake te zijn geweest.
Lucas heeft zo maar een greep gedaan uit de allerbelangrij
gebeurtenissen van die dagen. Hij beschrijft de houding
de buitenstaanders, de eenheid van de gelovigen en
manier waarop zij aten: „Zij gebruikten hun maaltijden
blijdschap en eenvoud des harten." Meer nog dan uit de u
dere manifestaties en werkingen van de Heilige Geest, b
voor hem daaruit de veranderde levenshouding van
mensen. Zij zitten anders aan tafel dan voorheen.
Déze verandering is niet door oefening aangeleerd, nj
komt voort uit de verandering van het hart. De maaltijl
niet meer 'een grijp-wat-je-krijgen-kunt; er zijn geen Ij
mopper gezichten meer van jongeren die zeggen „dat lus
niet". De 'maaltijd wordt gekenmerkt door blijdschap die
staat uit de dankbaarheid ten opzichte van de zorgende
en uit eenvoud. Geen overdaad terwijl anderen verhonge
Kunnen onze buren aan ons eten zien dat wij christenen
Het zijn vaak de kleinigheden die geloof verraden.
SOCIALE ZORG DIENSTPLICHTIGEN
JN deze kolommen hebben wij en-
kéle malen in overweging gegeven
een defensiebelasting op te leggen
aan de omstreeks 30.000 man die per
jaar niét behoeven op te komen.
- Anders het geven van compensatie
in de vorm van betere betaling of
belastingaftrek aan de dienstplich
tigen.
Bij de begrotingsbehandeling in de
Eerste Kamer heeft staatssecretaris
Calmeyer verklaard, persoonlijk wel
voor een defensiebelasting te voelen.
Thans is er een rapport verschenen
van een commissie uit de Nationale
Raad Welzijn Militairen, over de so
ciale zorg voor de dienstplichtigen.
Het rapport is samengesteld door
kenners vari het arbeidsrecht.
De commissie komt tot de conclu
sie, dat de sociale voorzieningen voor
de militair bijinvaliditeit, ziekte
enzovoort de vergelijking met die in
de burger-sèctor zeer goed kunnen
doorstaan. Hier is een belangrijk
stuk werk van oud-minister Staf
terug te vinden. Na alles wat er over
Staf geschreven is, gebieden bil
lijkheid en objectiviteit temeer, dit
vast te stellen.
Deze waardering neemt, echtèr niet
weg, dat wij het eens moeten zijn met
wie het verschil tussen twee jaren
militaire dienst'tegen bovendien een
bescheiden ..soldij èn het gewoon
kunnen -voortzetten van beroep of
studie een onrechtvaardigheid in ons
nationale bestel achten.
In een nota gaat de voorzitter van
de commissie, prof. mr. E. H. s'Jacob,
nader in op de vraag, of de rechi
dachte op dit punt in ons land
niet dermate is voortgeschreden]
het tijd wordt om te komen totj
integrale vergoeding van dooi
dienstplicht geleden schade. 0<
zou om financiële en sociaal-i
mische redenen daaraan voorl
niet kunnen worden voldaan.
Is dit laatste trouwens ook niel
zegd bijvoorbeeld voor de inv(
van de A.O.W.?
De commissie zelf is op dit punt|
nader ingegaan, teneinde geen
gronde en onoverzienbare vei
tingen te wekken. De voorzitter
ter is van mening, en naar wij
terecht, dat het mogelijk zal zijl
thans alsnog over de sociale
van de dienstplichtigen een vi
op te stellen.
Wij betwijfelen intussen, of daj>
vergoeding (als nu bij herhaH
oefeningen plaats vindt) het i
gangspunt moet zijn. Soldaten!
hetzelfde werk doen moet meni
verschillend belonen, al naai^
maatschappelijke achtergrond.
zou de afgunst wekken en de k*
raadschap schaden.
Daarom zouden wtf het in dè j'
ting van de genoemde defensl'
lasting of belastingfaciliteiten w
zoeken. Dan is het echter wel i
dat de regering met deze oplos'
rekening houdt bij de vast te sti
algemene belastingmaatregelen!
prioriteiten. En dat, om ook in i
zaak voor zijn christelijk-sociales
rakter uitJe komen.
Ur. P. Gunning
overleden
De bekende Amsterdamse pedagoog
dr. C. P. Gunning, eerste rector cn
medeoprichter van „Het Amsterdams
Lyceum", is vanochtend plotseling
overleden. Hij bereikte de leeftijd van
73 jaar. De heer Gunning overleed in
het Barlaeus Gymnasium in Amster
dam, waar hij vanochtend als gecom
mitteerde een eindexamen had bijge
woond.
Dr. Gunning werd op 12 oktober 1886
m Utrecht geboren. Hij studeerde in
Duitsland, Engeland .en Nederland. In
1915 promoveerde hijY op het proefschrift
„De sphistis graeciaé praecepthoribus".
De heer Gunning was toen reeds (sinds
1911) leraar aari het Nederlands Lyceum
in Den Haag. In 1316 werd dr. Gunning
uitgenodigd het rectoraat te aanvaarden
aan het mede op zijn initiatief tot stand
gekomen „Amsterdams Lyceum", dat een
jaar later werd geopend.
Van 1917 tot zijn pensionering in 1952
bleeft dr. Gunning rector van het Am
sterdams Lyceum, zij het met een onder
breking gedurende de oorlogsjaren, toen
de bezetters- hem (op de dag van zijn
zilveren jubileum) ontslag verleenden.
Bij zijn afscheid in1952 boden enkele
duizenden oudleerlingen dr. Gunning een
reis aan naar de Verenigde. Staten, Suri
name en de Nederlandse Antillen.
Dr. Gunning was niet alleen op het
terrein van het onderwijs bijzonder
actief, ook voor jeugdproblemen en in
ternationale samenwerking had hij grote
belangstelling. Hij was o.m. oprichter en
eerste voorzitter van het Nederlandse
Jeugdleiders Instituut, de Nederlandse
Jeugdherberg Centrale en de Akadem
voor Lichamelijke Opvoeding.
In de padvinderij vervulde dr. Gunning
een leidende functie. Voorts was
voorzitter van, de Hervormde Raad
Kerk en Gezin, vice-voorzitter var.
Hervormde Raad voor de Herderlijke
Zorg, voorzitter van de Vereniging van
Ouderlingen der Nèd. Hervormde Kerk
en lid van het algemeen college
toezicht, bijstanden advies voor
rijks-tucht- en opvoedingswezen.
Mr. P. J. v. d. Hoi
directeur Végé
Drs. E. J. Otter nieut
secretaris C.K.B,
(Van
redactie)
P. J. v. d. Hout is met i
1 januari 1961 benoemd tot
teur van de commerciële kruidei
organisatie Végé, afdeling Neder
tevens zal hij de directie voeren
de grossiersvereniging Mazongroej
Mr. v. d. Hout is vele jaren
geweest van de Christelijke Kruide
Bond, onder voorzitterschap van
heer P. Renkema. De C.K.B. is in
jaren sterk gegroeid en gewordei
een van de grootste organisaties, t
gesloten bij dé Christelijke Mi< I
standsbond. De laatste tijd 'vervuil
heer Van de Hout ook het secreta i
van de Kruideniersvakcentrale
het Comité voor de handel in
>waren, waarin zowel groot-
kleinbedrijf als coöperatie en fa-br
ten op het gebied van. levensmidi
zitting hebben.
De Amsterdamse kerken hel
ben een visitekaartje gekregen
In het portaal van de Nieuweziji
kapel een inlichtingencentrum
geopend voor de kerken die
de Oecumenische Raad zijn aai
gesloten en de Gereformeeri
Kerken. Bovendien werken ai t
dit initiatief mee het Nedei
landsch Bijbelgenootschap, h
Bijbels Museum, De Nederland
Zondagsschoolvereniging, lie
Open Deurwerk. Er zijn god
dienstige tijdschriften en pocke
boeken en binnenkort ook plati
met geestelijke liederen te vei
krijgen. Twee dames beantwoo
den van 10 uur 's morgens
6 uur 's avonds alle vragen va
stedelingen en vreemdelingen
