Molukse Christen Jongeren Vereniging
mm ADRIANS
GEESTELIJK
LEVEN.
presenteren zich
loc]l
ZATERDAG 21 HEI 1960
En
Carmiggelt in 't kwadraat
Er is in de afgelopen weken
ke zijde heel wat te doen geweest
Simon Carmiggelt zich veroorloofd heeft
visieuitzending. Geestelijke waarheden werden ge
bruikt voor goedkope effecten en velen hebben zich
er zo aan geërgerd, dat er zelfs in de Tweede Kamer
vragen over werden gesteld.
We hadden er verder geen aandacht aan geschonken
als niet Pharetra, het studentenblad voor de civitas
academica aan de Vrije Universiteit, zich deze week
op een soortgelijke manier was te buiten gegaan. Dit
blad poogt met alle geweld een soort tweede Propria
Cures (blad van de studenten aan de Gemeentelijke
Universiteit) te worden, dat trots is op zijn hooghar
tige geest van leeg nihilisme, een soort „ik-durf-dit-
lekker"-houding.
In een .kantstudie" schrijft de redactiesecretaris L.
Manneke over de herdenking van enkelen „die een
trek gemeen hebben: hun bekering". Hij vervolgt:
„Nu wordt deze constatering wel gemakkelijk ge
maakt. omdat wie bekeert zich niet? De vraag
zou hoogstens kunnen luiden: ten goede of ten kwa
de?"
Na nog een paar schimpscheuten op ds. H. J. Hegger
„hij herdenkt zichzelf bij voortduring" meent de
schrijver ook nog iets te berde te moeten brengen
over de Strijdende Kerk, „een ander krantje" dat
eel spreekt over de noodzaak van een nieuw reveil,
ons Manneke vervolgt dan: „Eenmaal in de veer
tien dagen wordt betoogd, dat het reveil op organi
sche wijze vanuit de gemeente moet groeien, hoewel
toch ook gebracht door de H. Geest. Zo wordt er ge
roepen om een reveil, terwijl eventuele contradicties
in dergelijke redeneringen tot paradoxen verklaard
(worden. Het tover- cn wachtwoord is reveil en dat
reveil is er nu al. Let. zo zegt de Sttrijdende K(erk)
op het S.S.K. (waar zoveel rotzooi over geweest is),
let op Almelo en Baarn (waarna we dan maar ver
der, armpjes ovef elkaar, wachten op de H. Geest).
Let op synoderapport over de oecumene (waarvoor
tot voortgaande rapportering benoemd
Geloof geen aspirientje
Een blad voor studenten schijnt in Nederland pas echt
een studentenblad te zijn door de Wij-durven-effe-
mentaliteit van de kleine jongen die vieze woorden
op een schutting schrijft. Het zij zo. Sommige psy
chologen schijnen dit zelfs toe te juichen want het is
een vorm om af te reageren, waardoor de „persoon
lijkheidsvorming" niet in het gedrang komt.
Maar als dit Manneke schrijft over heilige dingen als
„bekering" en „reveil", die slechts het resultaat kun
nen zijn van de werking van de Heilige Geest en van
een persoonlijke ontmoeting met God, dan geeft de
ze VU-student slechts te kennen door zijn toon en hou
ding van de inhoud van deze woorden nog maar wei
nig te hebben begrepen.
Toen Jesaja God ontmoette riep hij uit: „Wee mij, ik
ga ten onder, want ik ben een man, onrein van lip
pen, en woon temidden van een volk dat onrein van
lippen is." Toen God tot Israël in de woestijn sprak
vanaf de berg Sinai, riep het volk in ontzetting uit tot
Mozes: „Spreek gij met ons, dan zullen wij horen;
maar God spreke niet met ons, opdat wij niet ster-
Wij hebben van God een gezellige opa gemaakt, van
het geloof een geestelijk asperientje tegen alle moge
lijke kwalen. Wij menen God gediend te hebben als
we naar de kerk zijn geweest en we menen tot God
gesproken te hebben als we een „Onze Vader" heb
ben afgeraffeld.
Maar een bekering is een persoonlijke ontmoeting met
God. Bij ons overheerst echter zo vaak de gedachte
dat wij geen bekering nodig hebben, omdat wij ge
doopt zijn en daarom behoren tot het Verbond. We
zien dan over het hoofd dat het woord bekering slechts
zelden wordt gebruikt voor heidenen, maar in de bij
bel vele malen als God spreekt tot Zijn Verbondsvolk.
In die ontmoeting verschrompelt onze hautaine houding
tot een „Wee mij!" In die ontmoeting ziet de mens
zichzelf door Gods ogen, maar mag hij ook weten dat
Christus zijn plaats heeft ingenomen in het oordeel
Gods. God wil ons nog altijd ontmoeten en het past
geen VU-student met die ontmoeting de draak te ste
ken. ook al zullen we over dit Carmiggelt-Manneke
geen vragen in de Tweede Kamer stellen.
DE JEUGD VAN AMBON STUDEERT VOOR DE TOEKOMST
heelt gebrek aan leiders en materiaal
jonge
ren onder onze Ne
derlandse vrienden
het verlangen bestaat
ons de helpende hand
te bieden, dan willen
wtf. om teleurstel
lingen te voorkomen,
hun bij voorbaat erop
wüzen, dat het ons
niet zo zeer gaat om
de vraag wélke hulp u ons aanbiedt, als
veel meer om de wijze waarop dat gebeurt.
Hoe jong wij ook in uw ogen mogen
zijn en hoe onervaren wij ook mogen lij
ken op het punt van de hantering van
westerse levensgewoonten, toch mag u
niet vergeten dat wij reeds een pijnlijk
verleden achter de rug hebben en dat de
geslagen wonden niet gemakkelijk helen
door verontrustende berichten uit ons nog
steeds bezet en verdrukt vaderland. Daar
bij zal veel van uw tact cn geduld wor
den gevergd, omdat het ons nog steeds
moeite kost ons te realiseren, dat wij wat
betreft onze menselijke rechten met u op
gelijke voet staan. De oprechtheid van
uw christen-zijn zal daarbij van doorslag
gevende betekenis wezen.
DE P.P.K.M. staat onder voorzitterschap
van ds. S. Metiary, die woont in het
woonoord Schattenberg te Westerbork.
Dank zij een kleine bijdrage van het
C.I.O. (Contact In Overheidszaken) voor
de geestelijke verzorging van de Am
bonezen hier te lande, kan de organisa
tie nog werken. Er zijn veel plannen die
nog niet verwezenlijkt kunnen worden.
De grootste moeilijkheden liggen op het
financiële vlak, maar daarnaast kampen
wij ook met het gebrek aan jeugdgebou-
wen. Allen en alles moet geschieden in
het kerkgebouw, dat meestal bezet is
van maandagmorgen tot zondagavond.
Toch zijn wij trots dat wij als Molukse
Christen Jongeren hier in christelijk
Nederland onze organisatie konden oprich
ten en wij mogen leven tussen onze broe-
J. M SAPULETEJ
SECRETARIS P.P.K.M.
ALS op Hemelvaartsdag de gereformeerde jeugd in ecns iets van de wereld te zien.
duizendtallen naar Barneveld trekt, zullen in de bij- jaar,den n™ a^bijnaTuuf^aa^e'n
eenkomsten ook een aantal rijen donkere gezichten te he* i'Jkt alsof er aan het verblijf
zien zijn. De zwarte ogen zullen stralen, de zwarte mon- nuluee^d^oof^beg^men^n
den zullen luidkeels de liederen meezingen. Deze toogdag de Evangelische Molukse Kerk te
van de Nederlandse jeugd zal in zekere zin ook hun Am- ren^oor de jeugdetS m°et gebeu"
bonese toogdag zijn. En 's avonds zullen deze jongeren
weer naar hun kamp terug gaan. Tot laat in de nacht zal Een „jonge kerk"
in De Biezen worden nagesproken over het gehoorde. Maar SaPuletej en ds. Metiary
Meer dan wat ook, zal deze toogdag de jeugd van Ambon beseften dat al in het prille bê
stimuleren om het werk van de eigen Christen Jongeren S"n8^e^tdfrde"SgdvV4"giSns
Vereniging Persekutuan Pemuda Kristen Maluku van hun eigen kerk in Makassar
met kracht voort te zetten.
Semarang. Toen de predi
kant naar Nederland moest ver
trekken stond Sapuletej er alleen
misschien geneigd te den- voor. Reeds toen gaf hij namen
n de zending. We verwar- door van jonge mensen die naar
nsen met gekleurde gezich- Nederland gingen. Toen dan ook
gemakkelijk met heidenen, de Evangelische Molukse Kerk
de Molukse Maar deze jongeren zijn helemaal werd^geyormd. zelft toen hij^nog
geen heidenen. Toen enkele
gen den geleden een blanke i
500 le-
Na het gesprek dat wij vorige pen,
week hadden met ds. W. H. Tu- ken
tuarima besloten we, dat we ook ren
graag een gesprek zouden hebben
met jongeren uit de Molukse
Kerk, want al bijna tien jaar be
staat er in ons land
jongerenorganisatie, die
den telt verdeeld over 25 afde
lingen. Zij beseffen zelf, dat dit
aantal nog maar
hoofdbestuur heeft
ma opgesteld, dat
moeten resulteren
gingen in de 70 kampen. De
dere kampen zijn te klein om
eigen vereniging te bezitten, n
ook voor die kampen wordt er
weg gezocht, om de jeugd toch geleden ko:
vast te houden. Christus,
Geen jonge kerk
Een opmerkelijke groei heb
ben in de afgelopen tien jaar de
zogenaamde „geloofszendingen"
doorgemaakt. Zij willen bewij
zen dat zij tot een zendingsgroep
zijn uitgegroeid
waar rekening
mee moet worden
gehouden door
een toogdag die
op Hemelvaarts
dag gehouden zal
worden op het
conferentieoord
het Brandpunt in
Doorn. Minstens
zeven geloofszen
dingen zullen aan
deze dag meewer
ken. Het doel is
de aanwezigen
iets van hun werk
te laten zien en
de zendingsliefde
aan te wakkeren.
't Betreft hier
zendingsorganisa
ties die naar hun
uiterlijke vorm veel
lijken op de zen
dingsgenootschap-
het idee door een bezoek aan de
zendingsconferentie van de Ierse
stad Bangor, die sinds 1926 j,
dag.
de
rige
landers, vaak rand- of. buitenker
kelijken tot het geloofswaren ge
komen. Zij wilden in de zending,
maar hadden geen vooropleiding
de deuren naar de theologi-
nilla, HCJB in Ecuador en ande
re stations zoals het jonge zen
dingsstation op Aruba.
In Nederland werden in tien den na
tijds minstens tien Neder- cal Un
Aan de dag werken
Africa Inland Mission, die Neder
landse zendelingen heeft
gen.
land werden ge
sticht Zij hebben
geen kerkelijke binding, maar
worden gesteund door gelovigen
uit de verschillende kerken van
Het woord „geloofszending" is harte konden
een letterlijke vertaling van de
Engelse term „Faithmissions".
De meeste, huidige zendingen
zijn dan ook van angelsaksische
origine. Oorspronkelijk gaf deze
term aan dat de zendelingen
uitgaan op geloof, zonder zeker
heid van een vast inkomen.
Er is geen thuisfront met een
straffe organisatie die zorgt dat het
jongei
ren vijftig i
holscholen.
Zij werden niet aanvaard door
de Nederlandse kerkelijke zendin
gen. maar hadden in het buiten
land contact gekregen met ver
schillende geloofszendingen en in
troduceerden die in Nederland, echtparen
Tientallen Nederlandse jongeren
trokken onder deze zendingen naar
de verschillende zendingsvelden.
Van hen heeft het opmerkelijke fij
werk van Trienske Beimers. een
Nederlandse gereformeerde ver
pleegster, die in zes jaar tijds in
Tanganyika een ziekenhuis, een
polikliniek, en een kinderhuis met
eigen handen bouwde
nog tijd vond
tc adopteren ei
te van het Oude Testament in de
taal van haar gebied over te zetten,
het meeste de aandacht getrokken.
Vooral de Hervormde Kerk
dingen. Maar het gevolg was te- heeft zich met deze groei bezig
elen die nog wel lid gehouden. Zij bestudeert nog
1 *--«—« steeds het werk van deze zendin
gen, ook al omdat het eerste rap
port dat werd uitgebracht nogal
veel kritiek heeft opgeleverd.
Het grootste bezwaar dat velen
uit de kringen van de geloofszen
dingen naar voren brachten tegen
het rapport is dat n
ze zendingen heeft
de zendingen van de. pinksterge
meenten, die vooral in de laatste
twintig of dertig jaar een onge
kende groei hebben doorgemaakt.
Wisselmeren op Nieuw-Guinea
op hemelvaartsdag weer t\
1 uitzenden.
andpunt de verschillende
dingen uitgenodigd om op zijn ter
rein een gezamenlijke toogdag te
houden. Reeds zeven organisaties
kinderen hebben hun medewerking toege- slotbijeenkom!
groot gedeel- zegd. De heer J. Kits kwam op uur.
worden door zendelingen, die
verlof in Europa zijn. De
komsten worden gehouden
et steeds
nen- leiders er
tien aal. Er is
een gevormd
vijf onder wie
de kerken, toch hun
gen zendingswerk niet meer van
irte konden steunen en nieuwe
mdingsgcnootschappen gingen
stichten, die vooral vast hielden
«an de inspiratie van de Bijbel
cn dus de onfeilbaarheid van Gods
Woord in hun vaandel droegen.
Ontdekt
ZONDAGSSCHOOL
benodigde geld bijeen wordt ge- dingsgenootschappen geconcen- 0ok zij doen hun werk
bracht. Iedere zendeling zoekt
hij naar het zendingsveld gaat zelf zending
een aantal gebedsvrienden, die sprak ni
tevens beloven hem regelmatig pen.
geld te zenden.
Ontwikkeling
0... dc boodschap
evangelie. Maar toen uit de Dood zocht
van het werk bleek dat er on
derwijzers nodig waren, en artsen,
professoren en journalisten, groei
de het thuisfront meestal uit tot
een organisatie, die niet slechts
bemiddelend werkte en alleen
maar de binnengekomen giften re
gistreerde en doorzond,
de kerkelijk hervormde kerkelijke Vendingen, maar via de
•an Oegstgeest. Men geloofszendingsvorm. Maar er is
meer van genootschap- over ^et algemeen een sterk on-
r van „zendingen' die derschêid cn nauwelijks enig con-
jwel allemaal tot kerkelijke tacj tussen de oudere geloofszen-
zendingen uitgroeiden. Deze Ne- dingen, die slechts orthodox-bij-
derlandse zendingen richtten zich beis wiHpn zijn en de nieuwe zen-
echter hoofdzakelijk op Indonesië dingen die vooral de boodschap
waar het steeds moeilijker werd van de pinkstergemeenten willen
direct zendingswerk te ver- proclameren.
:en. Wel hebben vrijwel alle Terwijl de eerstgenoemde zen-
kerken in de laatste jaren ge- dingen hoofdzakelijk werken in
zendingsvelden. pjoniersgebieden. zijn de laatsten
uan rl.» lrorlron neergcstreken jn gebieden
Ds. J. Nierop, vrijgemaakt gereformeerd pre-
de* dikant van Haulerwijk-Wastemeer in zijn blad
„Meeleven" gaf een wel zeer eenzijdige defini-
e van de zondagsschool:
Dc Zondagsschool is allereerst een Evangelisatie-
instituut. Wanneer zy ren bewaarschool wordt voor
onze kinderen mist zy het doel. Allereerst is die
Zondagsinstelling voor de buitenkerkelyke kinde
Dat
school i
.ch thu
dc Here J«
dus ook
Deze vorm kan worden volge
houden zolang de zendingsvisie al. a
leen maar bestond uit het bren- richten. Wel hebben vrijwel alle
icenomen. Maar dat ALTIJD om
om niet-kerkelyke. kinderen te
ict Evangelie en niet meer om
zyn of omdat toch onze kinder
leden van die kerken
irin al voorgegaan en
t werk van de geloofs-
Vruchten
reeds zendingswerk verricht ERSTHOOMD
wordt door kerkelijke en ook Ds Y h
voor Drenthe
Veertig jaar gelcdei
Door het groeiend contact
5£rfiK!£.' kSiStbSHIlTn.?
kenhuizen en wat al niet nodig
bleek.
De meeste Angelsaksische ge-
loofszendingen zijn of ontstaan in le groei hadden doorgemaakt op werk onder de Auca-india
de vorige eeuw, b.v. de Chl- dit moment en meer zendelingen Zuid-Amerika (dat net leven kost-
na Inland Mission gelijktijdig op de zendingsvelden hebben dan te van vijf jonge zendelingen), het
-4 de Nederlandse zendingsge- cte kerkelijke zendingen, die in de blad Africa Challenge dat gesticht
!i~" erd door de Sudan Interior Mis-
on en een soort kruising is tus-
:n De Spiegel en De Open Deur
en voor Afrika een geweldige op-
Verlangen lage heeft bereikt; voorts
vrucht
nootschapp
het orthodox
van de jaren tien en twintig
deze eeuw. In de oudere kerken
was de vrijzinnigheid steeds ver
der opgedrongen en het verzet van
de orthodoxie leidde tot het stlch-
Internationale Zendingsraad zijn
In Amerika georganiseerd, wonnen het interes
van velen.
ten
Daar kwa
bij dal
Utler» hun dorst naar Schriftverklaring lc
uit de veelgeprezen „kanttekenoar" vbii de Sta
tenvertaling en uit „Matthew Henry", een hybel-
verklnring, begonnen door cn genoemd naar een
Schotse dominee, die stierf in het jaar 1711. In het
begin van deze eeuw werd dat werk in acht of ne
gen kloeke delen in het Nederlands uitgegeven en
hy het meelevende kerkvolk Makker aan de man
gebracht. Sindsdien is echter een ware uitlegkundige
drift by de gereformeerde theologen openhaar ge
worden. Wy hebben daaraan wetenschappelijke kom-
mentaren en meer populaire verklaringen te danken.
De delen cn deeltjes vormen een reeks van zeker
enige meters lang. Ik weet niet of de doorsnee-gere-
»rdig net zoveel van de By-
nieuwe kerken en afschei- lei evangelisatiewerk jonge Neder- tern Broadcasting Company in Ma
bel afwi
ader t
■ootvader, die
r tijdpassering nog geen radio bezaten en dikwyls
rmde Kerk zich
erder
de modalit
Links
de Her
..de Kerk
oblei
He Protestantse Molukse Kerk
heette en bedoeld was als classis
hun samenkomsten zei. dal van de kerk op Ambon, was er
oor Christus moesten kiezen, meteen een jongerenorganisatie.
;n ze even verontwaardigd als Toen bleek dat de kerk op Ambon
gering is. Het sommige Nederlandse kerkelijke in moeilijkheden zou kunnen ko-
een program- jongeren, toen Amerikanen in de fnen door de banden met de kerk
uiteindelijk zal eerste samenkomsten van Youth in Nederland en een eigen zelf-
for Christ vroegen of zij niet tot standige kerk gesticht werd, ont-
Christus wilden komen. Wij zijn stond er een afscheiding. Sommi-
geen heidenen, zeiden
wat denkt hij wel van ons.
iderdaad reeds honderden ja
de Ambonezen
kwaad, gen hechtten zo aan de naam Pro
testantse Molukse Kerk dat zij
geen andere naam wensten te
aanvaarden. De scheiding werkte
prompt door in de jongerenorga
nisatie en naast de P.P.K.M. ont
stond al spoedig een eigen kleine
groep.
Natuurlijk konden we het niet
nalaten te vragen of er ook con
tact is met de Nederlandse jon
gerenorganisaties. Deze jeugd van
Toch beseften wij pas goed, hoe
diep geworteld de christelijke
boodschap is in dit volk, toen we
deze week een gesprek hadden Ambön heeft"veei „JHL
met twee leden van het hoofdbc- heden tot contact dan de ouderen
stuur van de T.P.K.M. en met omdat zij de Nederlandse taal uit
een kcrkeraadslid. Deze laatste dc stekend beheersen. Deze jongeren
heer Wattimena vertelde Sn de hebben de ambachtschool gevolgd,
loop van het gesprek dat zijn zijn naar de mulo geweest of
grootvader zendeling was geweest. zelfs naar H.B.S. of gymnasium.
Hij had als evangelist gewerkt on- P11 °ns gesprek was ook het
der andere volkeren in Indonesië, hoofdbestuurslid D. E. Tuhusula
En de schoonvader van het hoofd- aanwezig, die reeds de middelba-
bestuurslid Sapuletej is predikant. landbouwschool van Deventer
Neen de Ambonezen zijn aller- heeft afgelopen en nu student is
minst heidenen, hun kerk is zelfs f,fn de. Landbouw Hogeschool van
geen jonge kerk meer te noemen. Wageningen.
Hoewel het misschien in ons ge-
Toen de ex-KNIL-soldaten in het sprek niet direct werd uitgespro-
begin van de jaren vijftig naar ken. kregen we sterk de indruk.
Nederland kwamen, beseften Sapu- dat zowel de ouders als de jon-
letej en ds. Metiary dat er ook geren een goede schoolopleiding
gezorgd moest worden voor de op zeer hoge prijs stellen. Zij we-
jeugd. Voor vele kinderen was de ten dat zij dan straks in hun ei-
reis naar Nederland een uitstap- gen land en heel hun leven is
je Het zou immers maar een gericht op terugkeer naar Ambon
paar maanden duren, cn dan zou
den ze weer naar huis gaan'
onder de jongeren waren er, die
hun ouders op Ambon achtcrlie- Contacten
hun kinderen meekwamen, om ook £,e jeden van de jeugdv erenigin-
gen hebben eerst contact gekre
gen met het werk van de C.J.V.
Zij hebben een conferentie bijge
woond op de Ernst Sillemhoeve.
Later kregen zij ook contact met
de christelijke-gereformeerde
jeugdbonden. De meeste steun
hebben zij echter in de laatste tijd
ontvangen van het gereformeerde
jeugdwerk. Vooral ds. Firet van
Amersfoort heeft hen geholpen en
door dit contact hebben zij ook
betere methodes gevonden voor
i.u u.v S..|US jaa.- .het verenigingswerk. Hun ver-
iks wordt gehouden. Vandaar ook 'an?cn ?aal vooral uit naar goe-
de schetsen, zodat de jongeren
zelf aan het werk gezet kunnen
inleidingen te verzor-
Een vraag die als het ware van
zelf in het gesprek naar voren
kwam, was welke problemen de
Nederlandse samenleving heeft op
geleverd voor deze Ambonese jon
geren. Merkwaardig Is dat deze
hoofdbestuursleden er vast van
overtuigd zijn met goede leiders
negentig procent van de jongeren
te kunnen bereiken. Maar natuur
lijk zijn er ook dingen die de jeugd
van de verenigingen aftrekken.
In wezen zijn de problemen niet
anders dan bij de Nederlandse
jeugd. Al kennen de Ambonezen
nauwelijks een nozem-probleem,
toch heeft de rock en roll de be
langstelling van velen tot groot
verdriet van de ouders. De meis
jes vooral hebben zich la
ten verleiden door de wijze waar
op sommige Nederlandse meisjes
gekleed, of misschien beter half
ontkleed gaan. Met verdriet den
ken de ouders in dergelijke geval
len verlangend terug aan hun ei
gen eiland, waar een meisje er
niet aan zou denken om half naakt
rond te lopen. Het kerkeraadslid
Wattimena klaagde er over dat
zijn kinderen de oudste
kruist op i
jonge men:
gen er ove
zo streng
worden. Öp Ambon zou geen jon
gen er aan denken om vader of
moeder, als zij in gesprek zijn.
te onderbreken en daar past het
niet voor een jongen van nauwe-
met zijn benen ge-
n stoel te zitten. De
n van hun kant kla-
dat hun ouders vaak
zo orthodox zijn.
Gitaar
Evenals wij Nederlanders heb
ben ook de Ambonezen hun ker
kelijke adat Zoals bij ons het or
gel bij uitstek het kerkmuziekin-
strument is geworden, zorgt op
Ambon het fluitorkest voor de ker
kelijke begeleiding. De gitaar is
daar het wereldse instrument. De
Bij feestelijke gelegenheden late.
de kinderen zien, dat zij de trad
tionele Ambonese folklore ook hie
heer Wattimena vertelde hoe hij
als kind graag gitaar had willen
leren spelen. Er was zelfs een
ogenblik dat hij een gitaar had
geleend en zijn eerste schreden
op deze muzikale weg had gezet.
Maar toen zijn vader er achter
kwam, was het prompt afgelopen.
De gitaar die op Ambon vooral
gebruikt wordt voor de krontjong-
muziek moest de deur uit. Dat
instrument bespelen alleen straat
jongens en daar hoor je niet bij,
zei hij.
Sommige ouderen klonk het dan
ook bijna als heiligschennis in de
oren toen ze voor het eerst een
plaat hoorden van de Zingende
Zusjes, die geestelijke liederen
zingen begeleid door gitaar en uke-
lele. Maar bij de jongeren sloeg
die muziek in.
Het contact met de Nederlan
ders wordt door degenen die onze
taal machtig zijn. zeer op prijs
gesteld. Vader Wattimena vertel
de vol trots dat zijn kinderen wa
ren uitgenodigd om bij eenvoudi
ge mensen in de mijnstreek van
Limburg de vakantie door te ko
men brengen. „Weet u," zei hij,
„op Ambon was het nog altijd de
„toean blanda", mijnheer de Hol
lander, maar hier worden wij vol
komen als gelijken aanvaard."
En hij vervolgt! „Nederland is
een goed land."
Als hij dat zegt, stroomt er een
gevoel van dankbaarheid door me
heen. In zijn kringen leven veel
verwijten tegen onze politiek van
de eerste jaren na de oorlog.
Wij kunnen een nutteloze discus
sie opzetten of deze kritiek ge
rechtvaardigd is. Maar in dit ge
sprek van christen met christen
zijn de muren weggevallen en als
ik opsta en hen de hand druk ten
afscheid, weet ik dat ik er een
paar vrienden bij heb gekregen.
vergaderingen worden enigs
zins anders ingericht dan wij van
oudsher gewoon zijn bij onze
de Congo, de Evangeli- J.V.'s en M V.'s. Zij volgen op het
of South America (Ne- ogenblik een cyclus van vier we-
sche faculteiten opende. Minstens landse comité's gesticht. De be- derlanders in Peru en Argentinië), ken. In de eerste week wordt er
honderd, maar waarschijnlijk kendste geloofszending is waar- de Europese Evangelische Zen- een bijbellezing gehouden, meest-
trokken in de ja- schijnlijk wel de Christian and ding (Spanje), de Livingstone Me- al door een oudere leider, een pre-
buitenlandse bij- Missionary Alliance, die een vrij morial Mission 'Taganyika1, de dikant of een kerkeraadslid. De
groot aantal zendelingen, onder- Unevangelized Fields Mission tweede vergadering is geheel ge-
wijzers en verpleegsters en zelfs (Nieuw-Guinea), de Wereld Evan- wijd aan organisatorische en huis
een dokter uitzond naar de Ba- gelisatie Kruistocht (Zuid-Am er i- houdelijke zaken. Problemen wor-
liemvallei en de streek rond de ka en Verre-Oosten) en de Zak- den dan doorgesproken en plan-
bijbelbond, terwijl nog enkele s~ Jril
orden gemaakt
dere commissies ook hun mede- komst. De derde week staat in
werking hebben toegezegd. het teken van de sport, omdat
men de jeugd niet slechts geeste-
Tooqdaq ^et terrein zal een kleine lijk maar ook lichamelijk wil vor-
3 3 tentoonstelling worden opgebouwd men. de vierde vergadering wordt
te laten zien wat deze waar de verschillende organisa- gewijd aan een bepaald onderwerp
zendingen doen, heeft de direc- ties een eenvoudige stand kunnen dat van alle kanten wordt door-
teur van het conferentieoord het Inrichten, terwijl gesproken zal gesproken. Het grote probleem is
Étt het gebrek aan goede
t E
„Mijn kind gaat naar de stad
„Ja, meester, ja!" heeft de moeder gezegd, toen het school-
<j hoofd voor zich en voor ieder besloot dat Jakoba Adriana
naar de stad zou gaan; dat ze op het gymnasium zou be- g
landen; dat ze bij zijn broer en schoonzuster in huis zou
komen. In een flits dacht hij haar toekomst te zien: tussen
<j plannen en verwerkelijking lag nog wel 'n zekere afstand.
ALS meester naar huis loopt,
c over de voorjaarsachtige
dijk op een van die zeldzame
zomerdagen die de lente bren-
gen kan, fluit hij 'n lustig lied.
Het verbaast hem als hij zich
realiseert dat hij dit doet; het
J verbaast hem nog meer als hij beseft wèt
„Nooit kan 't geloof te veel verwachten
des Heren wachten zijn bergen vlak
het tekort aan materi-
dan ook een commissie
vaarin drie predikanten,
ds. Firet, zitting heb-
zijn brein opkwam:
voor hen, die 't heil
PB „...JHPPn droog!" In het dorp
fluiten bovenmeesters-ouderlingen niet: dat hoort niet. En hoe
ter wereld valt hem nu juist dit gezang in de gedachten? Maar
belt hij meteen zijn broer op. „Je
Ti. t-.i- ui. t meisje op school,
I'ROni.KLM
Ds. H. C. Touw in Wending, geciteerd in de
„Rotterdamse Kerkbode":
Het is duidelyk, dal, i
als hij thuis gekomen
moet me helpen", zegt hij. „Ik heb hier
dat zo uitzonderlijk begaafd is, dat ze verder moet leren. En
jullie moet haar in huis nemen. Neen, zeg nog niets. Het is een
wonderlijk kind: ze is zo gesloten als een vis, en bovendien
hebben ze bij haar thuis geen rooie duit over om kostgeld te
betalen. Ik zal wel proberen om daar wat op te vinden, maar ik
garandeer je niet dat het lukt. Maar je weet dat ik hier nu
f-warteeuw bezig ben. en zo'n geval heb ik nooit eerder
hij weifelt kennelijk. Het is hem i>
meegemaakt
„Tsja!'- zegt zijn broer e.. JU H
waarschijnlijk ook niet onmiddellijk glashelder. Maar als
vrouw erbij gekomen is en als het schoolhoofd het allemaal
opnieuw en uitvoeriger verteld heeft, dan is het juist zijn schoon
zuster, die de knopen doorhakt. „Stuur haar", zegt ze, „Ik heb
t dochter verlangd..." En dat was juist wat mees
zijn hele plannetje
altijd r |P..
ter al in de gaten had gehad: daa:
op gebaseerd.
i déze jaren steeds i
tc verdedigen. Enerzyds
in ernsl leertuchtmaatre-
ld komen. Anderzyds is
narig klaar zyn met de
Irreformrrrde Bond, die
nl, zowel in de kerklei-
niversiteit, sleli hier aan
NAAM
Ds. G. Visee over de naam van Gereformeer
de Kerken (vrijgemaakt) die bij de a.s. volks
telling moet worden opgegeven:
De zaak is voor het ogenblik dat de overheid een
volkstelling houdt. Zy verlangt van haar onderdanen
prerirse gegevens Ook t.a.v. dr godsdienst van haar
onderdanen. En we zyn schuldig haar die te ver
schaffen. Dat is christenplicht. F.n er is niets op tegen
om onder „Godsdienst" in le vullen: „Gerefor
meerd. Vrygemaokt". Daarby heb ik niet de naam
van myn kerk opgegeven. Naar waarheid. Ik ben
Gereformeerd. En Vrijgemaakt En de overheid is
er mee gediend dat precies te weten. Zy heeft er
geen belang by straks in Kampen pl.m. 3600 mensen
ten onrechte te tellen by de leden van de niet-vry-
gemaakte Gereformeerde kerk. Daar hebben ook wy
vrygemaakten geen belang by. Ik tenminste wil daar
niet bygetcld worden.
Als de znak van de naam onzer kerken eens offi
cieel en in burgerlyken rechte aan de orde moet
komen cn deze znak in rechte moet worden uitge-
knobbcld dan geschiede dat. Officieel. Dat is: door
de kerken zelf.
Maar niet individueel door de kerkleden.
Niet via het biljet voor de volkstelling.
Daar schryve ieder: Gereformeerd. Vrygemaakt.
avonds bij de lamp i„ cc«» v«u
zijn oude schrijvers zit te neuzen 't is niet meer don neu
zen: je kunt het niet eens studeren noemen, want hij zoekt
enkel maar wat in zijn kraam te pas komt en de kinderen
naar bed zijn, zegt de moeder plotseling: „Jakoba gaat naar
de stad op school!"
De man kijkt vrij verwilderd op uit zijn dikke folianten. Hij
is niet gewend om door zijn eigen vrouw aangesproken te
den; in feite bestaat hun huwelijk uit e
ken. Hij is nog minder gewoon dat zijn
en die doodkalm aan hem meedeelt.
ze(ft hij ten antwoord. „Mijn dochter naar de
stad! Hij zet zich in postuur: nu zullen de zinnen denderend,
donderend van zin lippen rollen.
„Mijn dochter gaat naar de stad naar school!" zegt de
S"*?" tc" anlaoord en snijdt 's mans beloog bij voorbaat at.
Voor wie^ goed luisterde, is er nog iets anders opvallend: de
-UT-jj. de Vrouw Qp
Klemtonen, die r
gesprek haast onopgemerkt wordt gevoerd. Dat gebeurt
in de wereld: heel veel mensen zeggen de dingen waarom het
gaat niet in ronde woorden, maar verstoppen ze tussen bijkom
stige opmerkingen in. Hoort de man het. of hoort hij het niet?
„De stad begint hij, „De stad is de poel des verderfs'"
Zijn stem zwelt weer aan: hij zal dat wel eens eventjes uit
de doeken doen.
„Jij kunt dat weten", zegt de vrouw en er ligt een stroom
aeschuldigingen in haar toon; vage beschuldigingen waarop
'f lp.1?1!1- n'et eerder ingaat. „Maar mijn kind gaat naar de
stad. Ze beschikt niet over veel variatie in haar woordkeus,
'Su- j nod,g- ze is duidelijk genoeg. Dan herhaalt
ze. „Mijn kind gaat naar de stad, en jij vindt dat goed. En
anders ga ik zondag terug naar de grote kerk en ik laat jou
je schuur! En de kinderen gaan met mij mee!"
„Ja", zegt de man, alsof hij nu pas bemerkt wat er allemaal
gezegd is, „JJ met jouw dochter, hè..." En hij voegt er een
scheldwoord aan toe. Daaraan weet de vrouw dat ze het Dleit
gewonnen heeft, dat hij bang is geworden. Ze laat 't scheld
woord langs haar koude kleren afglijden, ze staat enkel maar
op om zich klaar te makn voor dc nacht. Bij dc deur zcet ze
voor de zoveelste maal, triomfantelijk nu: „Mijn kind gaat naar
--- eerste triomf na jaren van nederlaag.
WIJKPREDIKANT.
de stad!"
