cmsim
Mammoetwet onderschat
de handelswetenschappen
Leertucht vaak heilloos
plaats van heilzaam
m
Hereniging van Lutherse
kerken in Amerika?
Een woord voor vandaag
Ruim £66.000 voor
jubilerende Arjos
Dr. J. J. Buskes over de
tuchtkiveslie-Smits
In het blad ,Jn de Waag
schaal" heeft dr. J. J. Buskes
in een „Terzijde" gereageerd op
de tuchtspraak betreffende prof.
dr. P. Smits.
het Op-
:iale Kerk
vergadering van Zuid-Holland
heelt volgens een mededeling van
het Persbureau van de Hervorm
de Kerk aan Prof. Dr. P. Smits
de rechten van emerituspredikant
ontnomen.
Aan deze mededeling werd toe
gevoegd. dat de beslissing van de
Commissie een tuchtmaatregel is
wegens Prof. Smits' onschristelijk
belijden en zijn poging zich aan
het kerkordelijke opzicht te ont
trekken.
De mededeling van het Persbu
reau is verre van duidelijk. Al
leen reeds daarom kunnen wij de
publicatie van het besluit slechts
betreuren. Men realisere zich welk
een serie misverstanden er het
f;evolg van zullen zijn. Dit raakt
ntussen uitsluitend de formele
kant van de zaak, al heeft die
waarschijnlijk toch wel iets te
maken met de materiële. De ma
teriële kant is intussen veel be
langrijker dan de formele.
Wij hebben in ..In de Waag
schaal" meerdere malen tegen
bepaalde theologische inzichten
van Prof. Smits bezwaren inge
bracht. Naar onze overtuiging
vallen die bepaalde overtuigingen
van Prof. Smits buiten de ruim
te van de belijdende gemeente.
Er zullen er dus zeker zijn, die
veronderstellen, dat wij de Com
missie dankbaar zijn voor haar
besluit Zij vergissen zich. Wij
zijn voor dit besluit evenmin
dankbaar als voor de publicatie
In artikel X van onze Kerkorde
staat, dat de kerk weert al wat
haar belijden weerspreekt Dit
betekent opzicht over de dienst
des Woords en de catechese. In de
Kerkorde is voor dit opzicht een
procedure vastgesteld. De taal,
die in de ordinanties gebruikt
wordt, is voor mij veelal niet
doorzichtig, maar éen ding is mij,
nu ik de ordinantie over het op
zicht nog weer eens nagelezen
heb, opnieuw duidelijk geworden:
de Hervormde Kerk wil daar
is zij Hervormde Kerk voor
dat bij de toepassing van de ker
kelijke tucht zowel de uiterste
voorzichtigheid als het uiterste
geduld betracht wordt.
W7ANNEER Ik nu goed begre-
W pen heb, wat er gebeurd is,
kan ik slechts zeggen, dat de
Commissie van Opzicht in dit op
zicht volkomen tekort is gescho
ten. De in de Kerkorde vastge-
schillende in de Kerkorde ge
noemde instanties is geen sprake
geweest Er is echter iets, dat ik
nog veel en veel erger vind. De
Commissie heeft Prof. Smits op
geroepen voor een bespreking op
13 november. Prof. Smits was
van oordeel terecht of ten on
rechte dat de Commissie ter za
ke niet bevoegd was te achten.
Hij zond daarom een brief, waar
in hij meedeelde terecht of ten
onrechte dat hij geen termen
aanwezig achtte, aan de oproep
gehoor te geven. De Commissie
heeft daarna op 13 november aan
Prof. Smits zijn rechten van eme
rituspredikant ontnomen zonder
dat ze Prof. Smits gehoord had.
Het interesseert mij momenteel
niet, of Prof. Smits terecht of ten
onrechte weigerde te komen. Laat
wat mij betreft zijn weigering ten
onrechte zijn. Maar we zijn met
de kerkelijke tucht al hopeloos op
een verkeerd spoor terecht geko
men. als er tucht over een pre
dikant geoefend wordt zonder dat
men met hem gesproken heeft en
hij in de gelegenheid werd ge
steld* zijn overtuiging toe te lich
ten en te verdedigen. Als Prof.
Smits weigert naar de Commissie
te komen, dan moet de Com
missie naar Prof. Smits gaan.
Misschien zegt iemand: dat komt
de eer van een Commissie voor
het Opzicht te na. Die iemand
zou gelijk hebben, wanneer deze
Commissie een wereldlijke instan
tie was. Dat is zij echter niet Zij
is een kerkelijke instantie. En
voor haar als kerkelijke instantie
zou het alleen eervol zijn geweest,
als zij na de weigering van Prof.
Smits om tot haar te komen naar
hem toe was gegaan. Zo'n enkel
schijnbaar onbelangrijk aspect is
al voldoende om ons ervan te
overtuigen, hoe gemakkelijk op
zicht en leertucht ontsporen kun-
ALS Prof. Smits geweigerd had,
de Commissie te ontvangen,
dan zou ze m.i. andere instanties
hebben moeten verzoeken haar te
hulp te komen. Ik denk aan de
visitatoren-provinciaal. En als
het zo'n andere instantie gelukt
was. tot een wezenlijk kerkelijk
en dus geestelijk gesprek met
Prof. Smits te komen, zou de
Commissie, wanneer zij ervan
overtuigd was, dat bepaalde in
zichten van Prof. Smits buiten de
ruimte van de belijdende ge
meente vallen, toch nog niet op
eigen houtje zulke vérstrekkende
besluiten hebben moeten nemen.
Dan zou ze de zaak aan de Pro
vinciale Kerkvergadering hebben
moeten doorgeven en via deze
aan de Generale Synode. Er zou
den vele besprekingen met Prof.
Smits gevolgd moeten zijn. De
Raad voor de zaken van kerk en
theologie zou ingeschakeld moe
ten zijn geworden. De uiterste
voorzichtigheid en het uiterste ge
duld! Vooral geen haast! En dan
zou men toch bij afwijzing van
bepaalde theologische inzichten
het gehele werk van Prof. Smits
binnen zijn gezichtskring hebben
moeten betrekken en de vraag
zou ten slotte gesteld moeten zijn
geworden, of een judicieel oordeel
hier niet een meer wezenlijke en
heilzame tucht moet worden ge
noemd dan een justitieel optreden.
j fel tegen bepaalde
uitlatingen van Prof. Smits geop
poneerd heb. waarschijnlijk niet
begrijpen. Zij mogen weten, dat
ik een openhartige en in het za
kelijke felle discussie noodzake
lijk en heilzaam acht en dat ik
het van harte eens ben met de
Kerkorde, wanneer zij zegt, dat
de Kerk weert al wat haar belij
den weerspreekt, maar dat ik te
gelijkertijd op grond van principi
ële overwegingen en persoonlijke
ervaringen er zeker van ben. dat
justitiële leertucht ons in vrijwel
de meeste gevallen op een ver
keerd spoor brengt, daarom ver
keerd, omdat op dit spoor geen
heil voor de kerk te verwachten
is en de leertucht geen heilzaam
maar een heilloos effect heeft Er
wordt niets door opgelost. Belij
den en weren wat het belijden
weerspreekt is heel iets anders
dan op een al te vlotte wijze
onvoorzichtig en ongeduldig het
mes er in te zetten.
Landdag voor het Econ. onderwijs
In het Groothandelsgebouw te
Rotterdam is zaterdag de 27e
Landdag voor het Economisch
Onderwijs gehouden onder auspi
ciën van de Samenwerkende Ver
enigingen voor Economisch On
derwijs. Onder de vele bezoekers
van deze jaarlijkse ontmoeting
waren, behalve de staatssecreta
ris van O., K. en W., mr. G. Stu-
benrouch, ook een aantal leden
van de Eerste en Tweede Kamer
alsmede wethouders van onder
wijs uit enkele grote steden.
Het thema van de morgenbijeenkomst
was ..Ontwikkeling en huidige betekenis
van de handelswetenschappen voor on
derwijs en bedrijfsleven". Op het oog
een louter technisch-theoretische, en der
halve weinig schokkende zaak. Maar er
zat meer achter. Dat bleek al tijdens
het openingswoord van de voorzitter, dr
P. G. van de Vliet en het werd nog
duidelijker in de beide toespraken In de
morgenzitting.
„OMISSIE"
Prof. dr. H. Thierry, Hoogleraar In
de bedrijfseconomie aan de V.U. te Am
sterdam begon zijn toespraak met de
opmerking dat er ongerustheid is ont
staan over het feit dat minister Cals'
mammoetwet in de opsomming van vak
ken voor het Atheneum het vak Han
delswetenschappen niet noemt. „Deze
„omissie" is alleen te verklaren uit on
deskundigheid, gebrek aan inzicht in de
ontwikkeling en een verkeerde interpre
tatie van de naam Handelswetenschap
pen."
Handelswetenschappen, zo zei prof.
Thierry verder, is een deelwetenschap
van de algemene economie en als zoda-
nig heeft zij een dienende, maar onmis
bare functie in het geheel der et
mische wetenschappen. Die dienende
functie ligt vooral hierin dat de handels
wetenschap middel is ter voorbereiding,
ter illustratie en ter toepassing van wal
de algemene economie leert. Bij de stu
die der »conomie behoort dan ook de
bedrijfseconomie een niet onbelangrijke
plaats in te nemen. Spreker kon dan
ook niet aannemen dat deze in het Athe
neum A niet begrepen zou zijn. Conclu
derend stelde prof. Thierry vast dat
afschaffing van het vak Handelsweten
schappen bij het voorbereidend weten
schappelijk onderwijs het onderricht in
de sociaal-economische wetenschappen
op niet verantwoorde wijze zou schaden.
MAATSCHAPPELIJK
Staatssecretaris:
wet wordt door
allerlei brillen
bekeken
de algemeen maatschappelijke betekenis
van het onderwijs in de handelsweten
schappen. Het toenemend aantal geïnte
resseerden in N. V.'s en het groeiend
streven naar bezitsspreiding leiden tot
uitgebreide verslaggeving door de be
drijven. Men behoeft niet alle leerlingen
bij het M.O. tot specialisten op te leiden,
maar wie in deze ingewikkelde maat
schappij de taal van het economisch le
ven wil verstaan, voor hem is elemen
taire kennis van de handelswetenschap
pen onmisbaar. Ook als voorbereiding
voor verdere studie kunnen de handels
wetenschappen moeilijk worden gemist.
En niet alleen voor de studie in de eco
nomische faculteit, ook afgestudeerde
juristen en technici, wis- en natuurkun
digen belanden vaak in de bedrijfshië-
rarchie op een plaats' waar kennis en
inzicht in de administrate uiterst nood-
Prof. Mey wees verder op de alge-
leen vormende waarde van de handels
wetenschappen, waarbij niet alleen ge
dacht moet worden aan de aangekweek-
n voor orde en netheid, maar voor
in de scherpe doordenking en door
gronding van de relaties in het maat
schappelijk leven. De moderne adminis
tratieve techniek omvat een nauwkeuri
ge vastlegging van hetgeen voorgeno
men is en van hetgeen bereikt wordt,
alsmede een grondige analyse van de
verschillen; Dit schept mogelijkheden
tot ontplooiing van het analyserend ver
mogen. Eén en ander voerde prof. Mey
tot de volgende slotsom: Er bestaan ge
gronde redenen om juist voor deze han
delswetenschappen in de leerprogram
ma's van de scholen voor V.H.M.O. een
ruimere plaats in te ruimen dan om ze
daaruit te schrappen of ze te beperken.
MODERNE TALEN
In de middagbijeenkomst, na de ge
meenschappelijke lunch, voerde nog het
woord prof. dr. C. F. A. van Dam te
Utrecht. Deze sprak over „De moderne
Onderwijsbenoemingen
Benoemd tot hoofd van de Juliana-
school te Denekamp: J. Bruins te
Doetinchem
dat met ingang van 1 januari 1963 vier Amerikaanse lutherse
kerken, die tezamen drie miljoen personen omvatten, waarschijn
lijk zullen samengaan.
De Lutherse kerk zal de naam krijgen van ,,De Lutherse Evan
gelische Kerk in Amerika".
De oecumenische Lutherse commissie zal in februari a.s. bij
eenkomen om de geloofsbelijdenis en reglementen op te stellen, die
zullen worden voorgelegd aan een conventie die in juni 1962 zal
worden gehouden.
Talen in het economisch onderwijs".
Prof. Van Dam had waardering vooi
het streven van minister Cals om hel
HBS-A schooltype een volwaardige
plaats in het V.H.M.O. te geven.
Spreker memoreerde de achteruit
gang van het Frans zowel in kwalita
tieve als in kwantitatieve zin alsmede
de pogingen van bedrijfsleven en hoger
onderwijs tot gezamenlijke bevordering
van de moderne talenstudie. Uiteraard
wilde prof. Van Dam een goed woord
voor de studie van het Spaans niet ach
terwege laten. Het Spaans biedt zeer ve
le kansen en de plannen van minister
Cals laten, bij juiste toepassing
keuzemogelijkheid, goede kansen voor
het Spaans.
Staatssecretaris Stubenrouch heeft
het eind van de morgenbijeenkomst de
bezoekers nog toegesproken en daarbij
toegezegd het zijne te zullen doen ter
vervulling van bepaalde verlangens. Een
toezegging die hij overigens vergezeld
deed gaan van een enkele „critische no
titie". „Wat mij steeds opvalt is dat de
ze mammoetwet door allerlei brillen
wordt bekeken. Ieder heeft vanuit zijn
eigen traditionele verworvenheden iets
tegen de wet".
Daartegenover wilde mr. Stuben
rouch met nadruk vaststellen dat al
gemene vorming nooit nitgehold mag
worden door te veel specialisatie.
„Dat is iets anders dan dat de ver
schillende takken van economisch on
derwijs niet die gestalte zouden kun
nen krijgen die zij op grond van hun
belangrijkheid verdienen", aldus de
staatssecretaris.
Beroer) i n erswerk
NED. HERV. KERK
Beroepen te Harlingen: J. van der
Werf, predikant voor bijzondere werk
zaamheden.
Beroepen te Rotterdam-Delfshaven: J.
H. J. Hoffman te Kouderkerk,
GEREFORMEERDE KERKEN
Beroepen te Nieuwer-Amstel Noord:
D. v. d. Meulen te Eefde-GorsseL
Aangenomen naar Giessenburg: kand.
H. Kremer te Een, Drente, die bedankte
voor Dirkshorn, Eernewoude, Kootwij
kerbroek, Munnikenburen, Rutten N.O.P.
Schildwolde. Westerenden en IJlst
GEREF. KERKEN VRIJGEMAAKT
Beroepen te Kempton-Par-k (Zuid-
Af rika): W. Boessenkool te Capelle
Als Mattheus zijn Evangelie gaat schrijven, past hij niet de
moderne stijl toe, die begint met een pakkend verhaal. In
tegendeel, hij begint met een document, met de burgerlijke
stand van Jezus Christus. En zo begint hij met de woorden:
Jezus, de Zoon van Abraham". Daarmee plaatst hij de Zoon
van God in de rij van mensenkinderen. De Heiland was mens.
Hij was volkomen mens, want alleen als mens kon hij de zon
den van de wereld wegdragen. De mens had gezondigd en de
mens moet sterven. Maar Christus is ook een zoon pan Abra
ham en daarom heeft hij deel aan de beloften van Abraham.
Er is een merkwaardige belofte: in Genesis 12 vers.3: „Met U
zullen alle geslachten des aardbodems gezegend worden". In
de oude Statenvertaling stond: „In U zullen zij gezegend wor
den." De mensheid ontving niet een zegen zoals Abraham een
zegen van God ontving, integendeel, zonder Abraham zou de
mens nooit gezegend zijn. De zegen van God kunnen we „in
Christusdeelachtig worden. Buiten Christus is er alleen de
vloek van het oordeel. Maar Mattheus laat zien dat Christus
in Abraham was en daarom is de belofte van Genesis 12 ver
vuld. Zonder Abraham en zonder zijn volk, de Joden, was er
voor ons geen verlossing.
MORGEN KONINKRIJKSDAG
de IJssel.
GESCHENK VAN JONG EN OUD
Nieuw program
waar warmte helpt,
helpt PHILIPS Infraphil beter
denk daaraan ook bij rheumatiek en verkoudheid
Prijzen: 29." en 37.50
van partij komt
eind I960
Ruim 66.000 voor het jubileum
fonds, dat in het bijzonder voor
uitbreiding van de kadervorming
bestemd is! Dit is het prachtige
geschenk dat oude en jonge anti
revolutionairen hebben aangebo
den aan de nationale organisatie
van A.R. Jongerenstudieclubs
(Arjos), die zaterdag in Tivoli te
Utrecht haar dertigjarig bestaan
vierde.
Het streefbedrag was 50.000 ge
weest.
„Is dit niet wat te hoog gegrepen?"
had de in het politieke leven vergrijsde
dr. J. Schouten gevraagd, die in het co
mité van aanbeveling zitting had. Maar
de envelop, die de vice-presidente, me
ijuffrouw J. van Leeuwen, op de jubi-
leumbijeenkomst aan Arjosvoorzitter S.
I Sillevis overhandigde, behelsde de ver
rassende mededeling dat reeds
60.336.16 was bijeengebracht.
Bij dit forse bedrag kwamen nog
5000, die dr. W. P. Berghuis als voor-
I zitter van de A.R.Partij naast de gewone
subsidie toezegde, en een lapje van
1000, dat door de penningmeester van
I een Gelders werkcomité werd aangebo-
I den.
Zeg dat niet. mijnheer Falk, zei zij zacht.
Moeder vindt dat zo verdrietig.
Hm, bromde de leraar Falk. Maar toen klopte
hij op tafel met een lepel.
Nu ccn lied vrienden! Wie begint?
Zij keken elkaar vragend aan.
Maar het wolkje dat zoéven over Ragnhild's ge
zicht was getrokken, verdween plotseling, zij sprong
op haar stoel, hief haar hand op en begon:
En de mars die gaat naar Tuna
Over bruine hei en bergen
En allen vielen in. behalve tante Oliva, die geen
spoortje muzikale aanleg had. Zelfs het broze stem
metje van Juffrouw Gabriëls hoorde men tussen de
anderen door.
En de mars die gaat naar Mora
Naar bergen en bossen blauw.
Videberg, geef mij mijn bruine jasje even
aan. Zo. en dan nog de sjaal er over heen, het
wordt wat killer..
Ragnhild stond nog op haar stoel en leidde het
ene lied na het andere. Haar schoolmuts had zij
afgenomen, de avondgloed vormde een lichtkrans
rond haar zilverblond baar.
Wat zal er van haar worden? dacht Ellsabet.
Waar komt zij terecht, zo begaafd als zij is? Op
een kantoortje misschien, of achter een toonbank
Maar er valt niets anders te doen dan elke dag te
nemen zoals hij komt. en nu komt de zomer.
T*gen acht uur verklaarde het oudje dat zij naar
huis %-crlangde. Zij was niet moe. o neen. maar 't
werd zo koud. zo vochtig, zij durfde niet langer te
blijven.
Allen stonden op en gaven haar een hand: het
oude. magere handje verdween in de warme, le
venskrachtige handen. Elin en Karl brachten haar
thuis Juffrouw Gabriels had Karls arm genomen,
maar toen zij eeD paar passen verder waren, bleef
zij staan, keerde zich om en wuifde allen toe.
Het oude verdwijnt, het Jonge blijft, riep zij.
En plotseling voelde zij zich erg oud. Wie weet,
Buiten waait
de zomerwind
dacht zij, terwijl zij hier nog liep tussen bloemen
en groene bomen, dit is misschien mijn laatste zo
mer. Misschien heb ik niet zoveel kracht meer als
ik dacht Maar het zal heerlijk zijn om te mogen
rusten
Mijnheer Falk ging een auto bestellen, want hij
en zijn zuster wilden naar huis naar hun oude moe
der. die daar zat te wachten. Elin kon blijven zo
lang zij wilde, dat was afgesproken.
Marit en Ragnhild. die een ogenblik in de keuken
bezig waren geweest, kwamen terug met schone
bordjes en vruchten in een paar schalen.
Maar wat zijn er ineens weinig, waar zijn alle
mensen gebleven? Daar kwamen Elin en Karl te
rug van het grote huis. nu waren zij onder elkaar.
Tante Oliva keek nog eens naar Torbjörn. Hij
speelde met een jong katje en kon voorlopig blij
ven waar hij was. Zij ging naast haar man zit
ten. die naast Elisabet was opgeschoven, allen volg
den en nu was het maar een heel klein kringetje.
Alsjeblieft, bood Marit de vruchten aan, zij
voelde zich hier al gastvrouw.
De schalen gingen rond. allen hadden zich voor
zien cn waren bezig dc bananen of sinaasappelen
te schillen. Toen kreeg oom Emil een duw in zijn
zij van tante Oliva
Nu. Emil, fluisterde zij, maar dat gefluister
was zó hoorbaar, dat allen opkeken.
Oom Emil keek erg verlegen, maar zag er tevens
zo bijzonder goedig uit.
Beste vrienden zei hij, Elisabet en Jullie, kin
deren en de jongens die om zo te zeggen tot de
familie behoren, en in de eerste plaats Jij, kleine
Ragnhild, mijn vrouw en ik hebben iets op het
hart, en ik heb het al eerder willen zeggen, maar
zoals jullie wel allemaal gemerkt zult hebben, kon
ik er niet toe komen hij kneep zijn ogen dicht
en knikte in de richting van tante Oliva. En zo was
het ook goed, want dit gaat eigenlijk alleen de fa
milie aan.
Wat is het? dacht Ragnhild. Waarom spreekt
hij zo langzaam, kan hij niet een beetje voortma
ken?
Het is iets waar wij allang over hebben ge
dacht, mijn vrouw en ik, ging hij voort, op
andere, bijzonder plechtige toon, maar wij vonden
het het meest geschikt om er op deze blijde dag
mee aan te komenjullie sveet allemaal, dat wij
door Elisabet en haar dochters die grote vreugde
hebben gekregen oom Emil wierp een blik op
Torbjörn en het katje dan hadden wij die gro
te vreugde
Maak het niet zo ingewikkeld, Emil zeg waar
het op aankomt, maande tante Oliva aan.
Dat is een waar woord, zei de meubelmaker
lachend en liet heel de toespraak, waarover hij de
ganse namiddag had nagedacht, varen.
Ragnhild is begaafd en wil graag verder stu
deren. En studeren zèl zij, zonder dat haar moe
der en haar zuster zich daarvoor af moeten tob
ben. Alsjeblieft, Ragnhild, dat is je van harte ge
gund van je tante en oom.
Hij haalde een enveloppe uit zijn binnenzak te
voorschijn en gaf die aan Ragnhild. wier ogen zo
groot als theekoppen waren geworden.
Langzaam haalde zij er een spaarbankboekje uit
te voorschijn en lani zaam opende zij het.
Even later zat Elisabet alleen aan tafel met haar
zwager en baar schoonzuster.
Dc kan jullie nooit genoeg danken Emil en Oli
va, zeide zij. Verwacht niet dat ik dat zal kunnen.
Maar ik heb al die tijd, dat ik hier nu op Char-
lottendaal ben, 't gevoel gehad of Sven er bij was.
en lk geloof dat hij er bij is geweest En hij be-
Dr. Berghuis zegde ook nog iets
ders toe. waarschijnlijk binnen een jl_.
komt er een nieuw antirevolutionair be
ginselprogramma.
De heer Silievis had in zijn openings
rede opgemerkt dat de a.r. jongeren
hun principiële vorming aan een
v program dringend behoefte heb
ben. „Het moet uw eer als beginselpar
tij te na zijn nu nog langer te wachten",
hac hij er ernstig als steeds bijge
zegd.
De partijvoorzitter verklaarde het
met dit vermaan eens te zijn. Ook hij
vond dal de partij over de herziening
van het beginselprogram te lang ge
daan heeft. ,JiIaar tot nu toe zijn we
nog gebleven binnen het tijdschema
dat daarvoor laatstelijk is aange
houden'', voegde hij er onder gelach
van de aanwezigen aan toe.
Deze week begint de laatste fase
van de behandeling in het centraal
comité. Men streeft er naar in 1960
een deputatenvergadering bijeen te
roepen voor de behandeling
nieuwe beginselprogram. „Geef ons
nog een jaar de tijd", vroeg dr.
Berghuis.
Namens het centraal comité wenste dr.
Berghuis de Arjos geluk met haar ju
bileum. Er wordt op de A.R.Partij veel
kritiek geoefend, maar met zo'n actieve
jongerenorganisatie achter ons kan men
ons rjiet in de put praten. Andere par
tijen kunnen er jaloers op zijn, aldus
de partijvoorzitter.
Dr. J A. H. J. S. Bruins Slot, die na
mens de a.r fracties in de Eerste en
Tweede Kamer gelukwensen aanbood,
merkte op dat de Arjos met haar kri
tiek op het uitblijven van een nieuw be
ginselprogram het gelijk aan haar kant
heeft. Hij noemde de Arjos „de partij
MORGEN, vijftien december, is het betuigd laat. Wie onzer denkt hierbij
„koninkrijksdag". Dan denken ook niet aan de bijdrage vanuit de
wij eraan, hoe, nu vijf jaar geleden, West ter leniging van de schade, in-
het statuut tot stand kwam, dat de gevolge de watersnoodramp van 1953?
«"«uwe, bovenstatclijkc regeling ging Een uniekc rijksreedinE tussen dri,
"cco" landen, elk met eigen klimaat (ook
geestelijk), liggende in onderschei
dene continenten, door wijde zeeën
gescheiden, maar één in bereidheid
tot de bestendiging van de band, die
gelukkig ook niet als knellend wordt
gevoeld.
Niemand onder ons, of hij zal gaarne
op de mogelijkheid van bestendiging
dezer goede verhoudingen hopen.
bevatten, geldend tussen Nederland,
Suriname en de Antillen.
Een opmerkelijke regeling. Niet een
dominionregeling. Nog minder een
bestendiging van koloniale verhou
dingen (al schijnt men in een enkel
Zuidamerikaans land wel aan deze
gedachte te willen vasthouden). Wél
een samengaan van drie landen op
voet van gelijkwaardigheid.
Zo is het, nu vijf jaar geleden, op-
gezet Staatsmanswijsheid la daarbij Moeilijkheden kunnen rich voor-
ten toon gespreid. Wij denken, om dotn' Ook dc tomende lijd rullen
één naam te noemen, aan het be- wU'heid; bedachtzaamheid, inschik-
langrijke aandeel, geleverd door de telijkheid wellicht ook. wenselijk en
heer Kernkamp, ons inmiddels door noodzakelijk kunnen blijken. Dan
biedt de gunstige ervaring van deze
eerste vijf jaren een uitnemend uit-
open-
de dood ontgaan; zijn nagedachte
nis blijft onder ons in hoge ere.
Zo Is het opgezet, en tn de praktijk Sangspunt voor een open
van deze vijf jaren is het reeds ge- harti& gesprek,
bleken een voortreffelijke grondslag Tussen deze drie landen, onderling
te zijn voor eensgezindheid en voor ongelijk, maar tegelijk gelijkwaardig,
wederkerige genegenheid. Waarbij is aldus groeiende een verhouding,
Nederland te allen tijde gereed staat die er een is van méér dan samen-
met zijn hulpvaardige steun, doch werking, en die er een genoemd mag
waarbij de West zich al evenmin
worden van samengaan.
ALGEMENE VERGADERING GESLOTEN
£)E algemene vergadering der Ver- mag de ontmoeting nimmer vermij-
enigde Naties is zaterdagavond den, en de christenmens allerminst,
(of juister: in de prille uren van de Bij de ontmoeting blijft het niet.
zondag) gesloten na een zitting van Want de ontmoeting schept de kans
enkele maanden waarin volijverig tot gemeenschappelijk overleg en tot
is gewerkt. gemeenschappelijke arbeid. Ze geeft
Wij behoren tot de velen, die de aan de bij de Verenigde Naties aan-
Verenigde Naties een bij uitstek nut- gesloten volken de kans om van het
tige instelling achten, ook wanneer beste dat zij bezitten in te dragen in
het nut niet altijd duidelijk en recht- het alzijdig beraad, en in de voor
streeks uit de resultaten blijken stellen en besluiten waartoe dat be-
kan- raad leidt.
Of is het al geen goede zaak, wan- Binnen de Verenigde Naties worden
neer, in opdracht van hun regerin- de problemen niet verdoezeld. Men
rende enige maanden bijeen zijn, worden, mogen de zekerheid hebben,
niet tot het vormen van een soort dat hun lot aan de vergadering dei-
van superregering, maar tot onder
ling overleg, tot het doorpraten en
wegnemen van spanningen en tot pen niet altijd tot de mogelijkheden
het in gemeenschappelijke verkla- behoort, zo is het morele ooreleel
ringen neerleggen van zaken die er niet minder sprekend om.
voor alle mensen, waar ook ter
reld levend, van belang zijn?
Reeds als mogelijkheid tot ontmoe- niet
ting zijn de Verenigde Naties waar- Maar
devol. Onze tijd kent vele mogelijk-
Men verwachte ook van deze zo veel
zijdig samengestelde organisatie
dan waartoe ze in staat is.
i achte haar aanwezigheid
reeds van belang voor de wereld van
heden voor de volken om elkaar te vandaag, en men verheuge zich
leren kennen. Maar onder die moge- voorts over al datgene waartoe zij
lijkheden staat die van de persoon- binnen het raam van ha
lijke ontmoeting voorop. De mens heden weet te komen.
BIJ EEN BELANGRIJKE REDE
T")E rede die professor Zijlstra za- ten houden door overwegingen van
terdag voor de jubilerende Arjos „sfeer" en van „klimaat",
gehouden heeft, is wij aarzelen Dit laatste moest slaan op de ge
niet het op te merken een be- scheidenheid die er ook onder de
langrijke geworden en een die de voorstanders van christelijke politiek
volle aandacht en belangstelling ver- nog zo veelvuldig gevonden wordt,
dient. en wie de moeite heeft door te den-
ken, zal moeten erkennen, dat ook
zijn be- hierin het gelijk bij de spreker
De spreker keerde zich i
toog krachtig tegen de aan ijging, die ,vie ,an hetzelfde beginsel uitgaan,
men wel richt tot de christelijke po- rullen met gescheidenheid nimmer
Utieke partijen, dat de tijd van haar genoegen mogen nemen, en zeker
bestaansrecht voorbij is. -
morgen" en „de gevulde pijlkoker
van de partij".
's Morgens werd afscheid genomen
van de oud-secretaris, de heer A. H, M.
Mulder Namens de provinciale verban
den bood men hem een aantal grammo
foonplaten aan en namens het nationaal
bestuur een boek.
JUBILEUMSPEL
Middags werd het jubileumspel „Op
dracht", geschreven en geregisseerd
door de heer J. van Doornc, opgevoerd.
In dit spel eed de schrijver zich ken-
als - mogen we de woorden over-
en waarmee Groen van Prinsterer
zich zelf kenschetste? een staatsman
niet, een Evangellebelijder". En, voegen
ve er aan toe. hij deed zich ook ken-
len als iemand die levend Nederlands
aardig en dichterlijk hanteert. Met an
dere woorden: op een boeiende manier
werden hier enkele gedachten vertolkt
die aan antirevolutionaire politiek
grondslag liggen.
een goed gesuggereerde sfeer
politieke en andere spanningen hebben
schrijver en spelers verwoord en uitge
beeld dat het christelijk geloof niet al
leen maar iets is „om zalig te worden
na dit leven", dat „de wereldgeschie
denis tevens wereldgericht" is en dat
God hier niet alleen is met Zijn genade.
dat is
ook omdat Zijn kinderen hier Zijn
opdracht uitvoeren.
Het jubileumspel vormde
het overige misschien wa' al te woorden
rijke en al k serieuze bijeenkomst
waardig en speels besluit.
Tijdens een groot deel van de verga-
dering waren onder meer aanwezig de
waard dan mijn ministers Van Aartsen en Zijlstra, staats
secretaris Roolvink. de staatsraden Ai-
Wordt vervolgd gera en Ruppert en enige Kamerleden.
te voeren, bezinning op en vervol
gens ook organisatie naar chri:
lijk beginsel, óók op het terrein
nwdzakeiu'k'rijn.'chrtotfniik'tfpartijen ^1Mr'cht. "n de rhrisfelijke P«-
kunnen; een toeenkracht vormen in
het dreigende afglijden
tiek naar de loutere ei
gende belangenstrijd.
de derde stelling: die 1
'«"cu, urauuuug uu en vervoi-
eens ook oreanisatie naar chri sic- e'taar toegroeien van
- - -- liberalen en socialisten. Onder de
socialisten, die zo ijverig het be-
het blijvende bestaansrecht
hun eigen partij groter en groter.
Aan de andere kant tonen vele li
beralen toenadering. Professor
Maar is het niet het belang, doch Zijlstra zag In het verschiet reeds
het beginsel, dat de boventoon voe
ren moet, dan en dit was de
tweede stelling van professor Zijl
een politiek-vrijzinnige concentratie
beide.
Een interessante visie dus op een
elkaar gescheiden la- aandacht te worden gevolgd.
BETREURENSWAARDIG BESLUIT
J^E viering van de vijfde mei als we Rotterdamse Courant", toch wel
bevrijdingsdag heeft
goede land een steeds meer ver
schraald karakter gekregen. Wij be
treuren dat.
zoals het heet kranten uit de
meer typische werkgeverssfeer.
Een volk heeft behoefte aan dagen,
waarop het, ook als volk, bepaalde
De vijfde mei is een belangrijke dag ervaren zegeningen mag gedenken,
in dc geschiedenis van ons volk. Op Men kan niet zeggen dat een volk
die dag herkregen wij de vrijheid aLs het onze zich in dit opzicht aan
En die vrijheid is een kostelijk goed. overdaad te builen gaat. Er is van
Ook voor een volk, dat zich over die vijlde mei het een en ander te
het gemeenschappelijk bezit ervan maken: niet een dag van alleen maar
zeer wel dankbaar verheugen mag Joo|, doch een dag van ernstige
Toch is de viering van de vijfde •- - -- -
blijdschap. Maar dan moet daar
steeds meer verschraald. We hebben ruimte voor zijn. Men moet die
er thans geen behoefte aan. de tac- dag ook een kans geven wat to 1
S?™11."?.? j;0Tm1en..di: d?a.r'0f. h<jb" den- Die kans is er tot heden in on-
voldoende mate geweest. Maar dan
gaat het ook niet aan, te veronder-
de stellen dat het met de viering toch
wel niet lukken zal.
ben geleid. Ten slotte is het uitgelo
pen op een regeringsvoorstel, de vie
ring van onze bevrijding eens l
vijf jaar te doen plaatshebben
Soberder kan het wel niet. En nu is
het wel teleurstellend, dat de werkge- WIJ betreuren het werkgeversbcsluit.
versleden binnen de Stichting van de En samen met de hierboven ge-
Arbeid zich ook hebben uitgespro- noemde bladen zouden wij de be
ken tegen deze viering ééns in de trokkenen in overweging willen ge-
