DE TUINEN ZEN
<~Piano beótaat250 3
CELLOCONCERTEN
EN EEN SYMFONIE
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 21 NOVEMBER 1959
COLLECTIE THYSSEN-BORNEMISZA |r=
Honderdiien hoogtepunlen
in museum Boymans
staat bij het meer van Lugano
i AN het Meer
gewone v
Lugano staat
ir een familie ec
grote villa met de i
aapt, drinkt en praat; -
en waar elke week vrienden komen om een partijtje
voor dergelijke dingen geen plaats. Men verlangt
ruimen. Want de „Villa Favorita" heeft zich een naam
schat aan schilderijen en tekeningen aanwezig, zoals
komen. Meesterwerken uit de Europese schilderkunst
„Villa Favorita". Het is geen
kinderen kattekwaad uithalen eerste
bridgen. In de „Villa Favorita"
tr ook niet naar daarvoor een plaats in te
verworven in de cultuurwereld. Daèr is een
men maar zelden in één huis zal tegen-
de 14e eeuw af tot de 18e eeuw toe
het werk „Adam en Eva" var
Hans Baldung Grien 14841545).
Eigenlijk is het ontdekkend
verbeeldingen Vi
ipaar zijn
het
hangen er. Enkele dagen In de week mogen vreemden die villa betreden om er te kijken, alleen
maar te kijken. En er de ontwikkeling van de Europese schilderkunst te bestuderen. Er zijn alleen al
350 schilderijen te zien.
En nu vraagt men zich natuur
lijk af hoe die verzameling daar
komt. Het antwoord kan eenvou
dig jijn: door geld. De oorspron
kelijke eigenaar van deze collec
tie. de in 1947 overleden dr. H.
baron Thyssen Bornemisza heeft
van 1925 af gecollectioneerd. Men
zou ook kunnen zeggen, dat hij
zijn geld belegd heeft in kunst.
Dat ging zo snel dat er vijf jaar
later al 360 werken uit de oude
achool aanwezig waren. De zaken
van de bij de scheepvaart geïn
teresseerde Nederlander Thyssen
Bornemisza moeten dus wel goed
gegaan zijn.
In Oostenrijk, op de grens van
Hongarije, kocht hij zich het Slot
Rohoncz en zijn collectie kunst
gaf hij voortaan de naam „Samm-
lung Schloss Rohoncz". Zijn eigen
naam wilde baron Thyssen om de
een of andere reden niet aan de
collectie verbinden. Toch is die
collectie nooit in het Slot Rohoncz
geweest. Die werd al gauw onder
gebracht in de „Villa Favorita"
in Lugano-Castagnola. De collec
tie was al bekend, want in 1930
stelde baron Thyssen zijn bezit
ten toon in de Neue Pinakothek
te München. In 1937 verscheen er
een driedelige catalogus van de
„Stiftung Sammlung Schloss Ro
honcz". Maar toen eenmaal de
behuizing in het vorstelijk buiten
verblijf aan het Meer van Luga
no was gevonden hield de eige
naar zijn bezit gesloten. Wellicht
verheugde hij zich elke dag weer
in die rijkdom aan kunst, maar
voor de mensheid bleef de deur
dicht.
Eerst na het overlijden van ba
ron Thyssen heeft zijn zoon de
„Villa Favorita" opengesteld.
tuigen dat baron Thyssen wat de
uitbreiding van zijn collectie be
treft niet had stil gezeten. En zijn
zoon doet dat nu nog niet. De col
lectie is dus niet een afgesloten
statisch geheel, maar een levend
bezit, vele hoogtepunten uit de
schilderkunst bevattend.
110 toppen
waarmee ze ten slotte onthoofd
werd. Voor de geïnteresseerden
■yjUSEUM Boymans-van Beunin- is het misschien wel aardig
eten. dat Katharina altijd
volgens de legende vijftig hei
dense wijsgeren in twistgespr
dat Christus haar
Zijn nng de vinger schoof. co worde„ getoond: „Mater Dolo.
Het opvallende is dat Caravaggio rosa- Annunciatie" met een
de moeite wel waard TlnJ feest van musicerende engelen.
,De onbevlekte ontvangenis".
gen in Rotterdam
staat om 110 toppen uit de collec
tie naar Nederland te krijgen er
tot 3 januari ten toon te stellen.
Tien zalen van het museum moes-
worden ontruimd
Maar dat ia de moeite wel waard
gebleken, want wat hier getoond Met het
wordt is een collectie van de MMjguj
meest waardevolle kunstwerken
uit Europa. Wie de eerste zaal
betreedt zal dat al gewaar wor
den. een zaal met Venetiaanse
meesters, zo prachtig van kwali
teit en zo indrukwekkend, dat
men er enkele uren in zou wil
len doorbrengen.
Een „Portret van dame" van
de in 1494 geboren Pontormo heeft
alle kwaliteiten ven de aristecra-
tische houding dezer schildcrperio- |-|ET 13 moeilÜR uit de veelheid
landschap.
tisch en onzinnelijk. Baldung
Grien heeft het hier aangedurfd
in deze figuren de menselijke be
geerte te leggen. Heel anders is
b.v. het paneel uit de Franse
school „Galante scène, een jong
paar met oude koppelaarster"
van Francois Clouet (15151572),
waar de jonge vrouw een onbe
wogen schoonheid is. Het is met
een hoofse erotiek weergegeven,
statisch, niet erg zinnelijk.
Zo kan ik doorgaan met hoogte
punten, maar het beste is om
zelf de tien zalen van het Rotter
damse museum door te lopen. Er
is zo enorm veel schoons te zien,
dat men er vermoedelijk graag
enkele malen naar terug gaat.
Vaarwel krokodil
De Vlaamse schrijver Louis
Paul Boon stelt in zijn vaak bi
zarre werk altijd voor verrassin
gen. In zijn jongste werkje (Vaar
wel krokodil, verschenen in de
Boekvinkreeks van de Arbeiders
pers, Amsterdam) doet hij al niet
anders. Naar onze smaak maakt
hij het deze maal wat al te bont.
Ook al geeft hij het (ter veront
schuldiging?) de typering „een-
groteske". Men moet dan ook wel
een echte Boon-fan zijn om het te
waarderen. Een volgende keer be
ter, hopen we maar.
Niet meer aan
denken
Nog niet zo heel lang geleden
debuteerde L. A. Koelewijn in de
Boekvinkreeks van de Arbeiders
pers (Amsterdam) met „De ene
dag na de andere". Terecht ver
wierf hij met de drie daarin op
genomen verhalen waardering. En
met zijn twee nieuwe novelles,
eveneens in de reeks „literatuur
in miniatuur" opgenomen, onder
de titel „Niet meer aan denken",
zal het niet anders gaan. Het zijn
weer vrij trieste geschiedenissen
waarop Koelewijn zijn lezers ont
haalt. maar dat kan ook moei
lijk anders als men de eenzaam
heid als thema gaat kiezen. We
hebben er overigens niets tegen als
de onmiskenbaar begaafde Koele
wijn in een volgende Boekvink
eens een ander uitgangspunt
neemt. We nemen graag zonder
bewijsvoering zijnerzijds aan, dat
hij in staat is zijn thema vaker
te variëren. Voor ons hoeft hij het
namelijk echt niet meer te doen.
De explosie
Kultura 5
ist het rad dat haar had moeten doden, doch dat op het laatste
erd kapotgeslagen. Dit is het grote doek van Caravaggio, thans te
um Boymans-van Beuningen te Rotterdam-
Weer een soldatenroman van de 1
schrijver van „0815". Kirst
toont het krijgsgewoel, of liever
een gevolg van het jongste we- i
reldconflict, in dit boek van een
andere kant. Het verhaal speelt
zich af vlak na het einde van de
oorlog in een krijgsgevangenen
kamp in Rusland. De hoofdfiguur
in dit afgesloten wereldje is een
onverschrokken soldaat, die er
zijn leven voor over heeft om het
lot van zijn lotgenoten te verbe
teren.
Hij weet de Russische en de
Duitse autoriteiten van het kamp
tegen elkaar uit te spelen en
daardoor hun positie te verzwak
ken. Een gigantische, verborgen
worsteling is van dit streven het
gevolg. Kirst sleept de lezer mee
naar een adembenemend hoogte-
Dunt.
Desondanks realiseert men zich
het stramien, waarop dit boek
voortborduurt: de verwarde na
sleep van een strijd, die zijn
weerga niet kende. Het is een
rauw, satyrisch-eerlijk verhaal ge
worden. Waarin echter toch nog
een zachter element is verweven:
de liefde van twee vrouwen voor
de grote intrigant uit dit spel van
machten.
Chr. Zangersblad
Het november-nummer van
het Chr. Zangersblad (orgaan
van de Kon. Bond van Chr.
Zang- en Oratoriumverenigin
gen, De Perponcherstraat 104,
Den Haag) brengt een heel
instructief artikel van Jan Pas
veer over de „De Passio". De
schrijver geeft kort en duidelijk
het ontstaan en de ontwikkeling
van de passie weer, zoals we die
het best kennen van Bach.
Bondsvoorzitter H. F. Brune
schrijft over de Schützfeesten
en betreurt het, dat er zo weinig
koorzangers die feesten hebben
bijgewoond en dat er zo weinig
■koordirigenten eens even zijn
gaan zien en horen, wat een
grote figuur als prof. Wilhelm
Ehmann in Utrecht heeft ge
daan. In de grammofoonplaten-
rubriek worden twee kerk-
cantates van Bach besproken en
Corn. Basoski schrijft over zijn
reis naar Warschau. Natuurlijk
ontbreekt ook het afdelings-
nieuws niet.
v&n hó,mm€RkLó,vi€R tot'vLeuqeL
het subliem
geschilderde portret van Giovan-
na Tornabuom door Ghirlandaio
11449—1494» met het aardige
bijschrift: „Indien gij, o kunst,
haar karakter en ziel zoudt kun
nen afbeelden, zou er geen scho
ner schilderij op de wereld zijn"
geloof ik wel iets te hebben
aangegeven van deze afdeling der
collectie.
Keuze
drie zeldzame werken i
Het legertje negativisten dat zijn
talent gebruikt om de ondanks al- O wy zeggen: niet het type
les tóch aantrekkelijke Boekvink- als wü dat kennen. Maar het prin-
reeks van de Arbeiderspers (Am- eipe van de piano. Tot het begin
o,, H.ii. a u v, sterdam) te vullen, is uitgebreid van de 18e eenw kende men cla-
Hollandse meesters heb door de toetreding van de debu- vecymbel en clavichord. Joh. Seb.
tant Willem van Toorn. Hij laat Bach bespeelde het clavecynibel be* clavichord de
TSJECBO-SLOWAKIJE TOONT
GOEDE PRODUCTEN
...i rechtstreekse voorlo
per van het maniërisme. Dan is
er een schone lyrische epiek in
„Jonge ridder in landschap" van
Carpaccio (14851526), een werk lijk
met een heel bijzondere symbo- „De hemelvaart
llek. Een voorloper van de late- Johann Koerbecke
re Greco fs het „Landelijk tafe- Dit werk heeft
reel" van Bassano. En dan daar
naast die ongelooflijk schone,
aangrijpende en diep-doorleefde
verbeelding van de Heilige Hiero-
nymui van Titiaan. Welk
ik enige tijd staan kijken
het groepsportret van Frans Hals,
de „Familiegroep", een doek van
202 x 285 cm. Een zeldzaam JP|
breed geschilderd werk. waarbij iucht vliegen en „Daarna niets
Frans Hals zich in het coloriet mecr dan het ademen en soms
toch beperkte. Wie even de laar- nog de door de sneeuw gedempte
zen van de vader bekijkt. zal nachtelijke geluiden van de stad",
daar een heel moderne schilder- En dan is het verhaal uit^ Het
wijze vinden, meer suggererend js nogal bizar wat Van
laten vi-
keuze te doen. Enkele dan uitbeeldend. Natuurlijk, de fi- /ertelt en niet ieder zal het kun-
hoogtepunten wil ik nog aanstip- guren zijn wat geposeerd, maar nen waarderen. Maar men zal
pen. Zo uit de Duitse primitieven Frans Hals heeft alles zo met nem moeten toegeven, dat hij in
we in Nederland eigen- vaart opgezet, dat het werk blijft elk geval weet hoe hij een be-
het paneel boeien, mede door de heel fijne paalde sfeer moet oproepen
este verhaal (De explo-
ie) wat explosieve kracht te ge- van werken, die thans in de or-
chemisch fabriekje in dc celbundel van Bach zijn opgeno
men, waren oorspronkelijk vooi
clavecymbel geschreven. Zijn zoon
Carl Ph. Em. Bach was een grool
liefhebber van het clavichord er
probeerde later de mensen nog
aken, dat ook zijn vadei
ten. Hij moet dan ook een goede
insider zijn.
Daarnaast zijn er ontelbare
kleinere merken op de markt ver
schenen, uit verschillende landen.
En nu is er vorige week ineens
tentoonstelling gekomen
het clave-
t gas
n 407—1491
ongekende monumentaliteit en de
muziekhistoricus zal tal van oude
muziekinstrumenten ontdekken
bij de engelen, waartussen Ma
ten hemel opvaart,
landschapschildering rechts.
Van
grote zinnelijkheid is heel wat.
eigenschap van het clavecymbel nog genoemd, waardoor
clavi- vermijden, dat geen uitdrukking de Hammerklavjer-sonate spreekt,
emen. door kleur had of deze slechts uit- De snaren worden dus door een
beginnend 'auteur al Een toon beïnvloeden was vrijwel drukte door de overdreven tegen- hamertje in trilling gebracht, ter-
onmogelijk. Men kon hoogstens bij stelling der registers"
pressionisme toonde Titiaan hier talief, vedel, kleine harp, lira da
de boete-doende paneel „Christus onder de schrift-
Hieronymus weergegeven,
knielend voor bet kleine houten
crucifix.
Iets verder riet men het heel
grote doek van Caravaggio 1573
geleerden" van Albrecht Dürer,
een werk dat Dürer in vijf da
gen tijd geschilderd heeft
E\
dat het
was hij op deze prestatie Celloconcert in D-dur
hij onder zijn monogram op qd 10i niet door joscf
1610), voorstellende „De H Ka- het schilderij schreef: onn* .Jr -
VIA NAALD
-;:-V
tharina van Alexandrië". Welk
enorme technische beheersing
welk een sfeer, welk een nobles
se. Katharina is afgebeeld knie
lend op een kussen en leunend te
gen het gebroken rad,
Kelzi
net schilderij schreef: „opus
quinque dierum" In welk een Haydn u>erd geschre-
merkwaardige en ook betekenis- ven- doch door de cellist van de Esterhazy-kapel. Anton Kraft.
heeft Dürer hier de Er is echter geen enkele grond voor een dergelijke bewering
jonge, onschuldige Jezus geplaatst men kan dan ook rustig het werk op
tussen de doorgroefde koppen Hay dn het z
i de schriftgeleerden, haast ca. het Concert in 1783 lioor Anton Kraft, die
Ki"",lll?,,h."rnïï2hlik1" Ii".lu/n h.f ™ïd"r, 5," a'.r h.*" «"'«("móét" zijn'iëtmüü! De njphèid'van'dè"vo™'de buigzaam'
n - "n 1 n* - vnn v,-r ar' heid en de melodische rijkdom der thema's, alsmede het gevoel
lïan Haydn zette,,, daar Friedrich Wilhelm II in Berlijn en
- Hi*m« Hnnk m 1797 vertrok Boc-
Spanje, waar hij
uit dc hemel dat het rad sitie.
overzichtelijke de klaarheid der gedachten, het kan alles slechts i
Haydn ontstaan zijn.
het een andere betekenis heeft ont-
deze vangen. In plaats van meditatie
dat komt het onmiddellijk schouwen,
dichter als Bert Schier- het plotseling zien van een op
lossing naar voren. Het Zen is
naar de schrijver oDmerkt. on
toegankelijk voor het intellectu-
Het is geen wonder
Zen-Boeddhisme juist
tijd de aandacht
juist een dichter
'beek hieraan een werk wijdt
Aandachtige lezing van dit
smaakvol geïllustreerde met
teratuurlijst en inhoud 126 blad- cel verstand. Het is
zijden tellende boekje doet
hoeveel er in die leer te vinder,
ia, wat in deze tijd leeft
beschouwen waarbij de waar-
het waargenomene sa
mensmelten in een intellectueel
weldra zien reeds lang oncontroleerbaar niets,
in Europa is voorbereid Het Zen- schrijden van de grens
Boeddhisme vindt zijn oorpron-
gen tn India en China, maar hel
is een typisch Japanse vorr
het Boeddhisme geworden,
bestaan. Op deze
wijze voltrekt zich op een ge
heel eigen wijze de zowel door
die de Hindoe als door de Boeddhist
m
grote invloed heeft gehad op de gezochte bevrijding
Japanse levensstijl.
Het ligt niet aan de schrijver,
dat het voor velen ontoeganke
lijk zal blijven Zijn uiteenzet
tingen zijn duidelijk, toch zal het
voor Protestantse lezer, die
wel onmiddellijk contact ziet met
het Shin-Boeddhisme (een anden
geest als n. bij wie Boccherini in dienst
was. Van diezelfde Pruisische ko
ning kreeg Haydn een
kostbare ring met bril
janten als dank voor de
Strijkkwartetten Op. 50, .Qerae
die Haydn de koning had drarh1
opgedragen. Het is be-
kend dat Haydn die ring k
prff nn rtriic etolrlo en
echter al instrumen-
f jv v, DTev,rruer ten- waafb*i de snaren door ha- Minervapaviljoen" te Amsterdam
.empfindliche stijl van Joh. Chr. mertjes (of stokjes) werden aan- met drie merken Tsjechische Dia-
Bach en van Mozart zocht toch geslagen, nl. het hakkebord (een no'sr Förster Petrof en Rösler
naar wat meer gevoelsuitdrukking •rapeziumvormige Zither) en het Van die drie 'merken viert Petrof
in de toonvorming. Zo kwam de cimbalon (thans nog in de zigeu- zijn 95-jarig bestaan ter gelegen-
Italiaan Bartolomeo Cristofori in nerorkesten). Cristofori zorgde heid waarvan er een internationa-
1709 tot de bouw van een instru- echter voor toetsen waarmee de je wedstrijd is uitgeschreven. En
ment, waarbij de snaren door ha- hamertjes bediend konden worden tevens is het 100 jaar geleden dat
mertjes (toen nog met leer be- en zo sprak men toen van „Ham- August Förster in Löbau zijn pia-
kleed en nu met vilt) werden aan- merklavier'In zijn Sonate Op. nofabriek oprichtte. De Rösler-fa-
geslagen. Hij wilde „de slechte 106 heeft Beethoven deze term briek is jonger, maar niet minder
oelangrijk.
We hebben de instrumenten ge
zien, gehoord en bespeeld. En zijn
- -- tot de conclusie gekomen, dat
wijl bij het clavecymbel de snaren Tsjechoslowakije op dit gebied
getokkeld worden. heel erg veel presteert. Niet al-
„P1® e®rste instrumenten van leen door de uitzonderlijk degelij-
Cnstofor1 »^'aren, natuurlijk nog ke constructie en het uitstekende
primitief. Maar de nieuwe hamer- materiaal, maar ook door de
mechaniek vond toch grote be- klankgeving en het toucher. Zo'n
wondering en het was vooral de 135 Cm lange Petrof-Juniorvleugel
Duitse pianobouwer Gottfried Sil- is een juweel van klank, een For-
bermann die het principe van Cris- stervleugel Model 155 doet niet op-
tofori toepaste, slechts 15 jaar la- houden met spelen en een Rös-
ter en niet tot tevredenheid van icr-piano van slechts 103 cm. heeft
loh Seb. Bach Vanzelfsprekend toch de echte pianoklank behou-
is het Hammerklavier steeds meer den. Het merk Rosier is het goed-
geperfectioneerd en hebben we koopste van de drie. maar de kwa-
lachend, buj. echt zoals Paum- thans de klankrijke piano en de Uteit is er beslist niet minder om.
gartner kan doen. En André Na- klankrijke vleugel. De basis was Tn vni.mPpvjntr _n u...r Po
varra toont zich hier op het hoogte- gelegd door de uitvinding van
geen ogenblik vaif inzbiken. All» P DE LOOP der Jaren zijn er k'ffeï? e^0r8r0^
stralend en technisch beheerst. heel wat pianofabrieken bijge- k, hv°°£ was oe
Bovenal is de klank zo gaaf ge- komen Er zat brood in en elke Jaar zlfn we verlfefd w gewor-
bleven bij deze opname. De cello- zaak probeerde een eigen karak- g Neemt op het ogenbhk Dene-
toon is echt zingend gehouden, ter aan het instrument te geven. vooraanstaande nlaa£
Persoonlijk vind ik deze opname De bekendste merken, die thans op hit gebfed vin de orgel-
mooier dan die Tibor de Machula in ons land meestal in de con- b Tsiechoslowakiip komt mi-
maakte met het Weens Symfonie- certzaal gebruikt worden, zijn vool de dae ali een l?idill-
orkest o.l.v. Bernhard Paumgart- Bechstein (opgericht in 1853», eevend land on hlt llhipri van
erfpieyeï
-TOEN Ludwig van Beethoven in opgericht tn 17591. Dc insider kan Jveïduidèïik "Ing'etoSid11"'4
1 1803 het titelblad van zijn «irect het verschil horen tussen de «verduidelijk aangetoond.
(derde) symfonie, waarop een op- klank der verschillende instrumen- CORN. B.
Napoleon stond.
erg op prijs stelde
steeds tijdens het com
poneren aan de vinger
stimu-
werxi
scheurde, heeft hij daarmee dit
werk ineens een roemrijke toe
komst bezorgd. Natuurlijk onbe
wust. Nu is er aan deze symfonie
verhaal verbonden en niets
goed voor de publieke
belangstelling als een verhaal bij
compositie. Deze 3e Symfo-
is als „Eroïca" populair ge-
orden. Beethoven schreef, nadat
had als
lans. Het tweede aankno
pingspunt is echter van
muzikale aard. daar Boe-
chermi inderdaad de Ka- woraen DectnovBn scnresI, naoa,
keï worden Ai hl) ontdekt had dat ook Napoleon
kan worden, zij het dan m'aar gew00n mens w£. op
titelblad: „Heroïsche
Haydn e.
moioAioön ei-,„ Ac "cl nieuwe uiciuiciu. „neruit
e-,..aOsymfonie, gecomponeerd ter
Oostenrijkse meester. gedachten!? van een groot man" I
Wie het Celloconcert ,?at w,oord .heroïsche symlo
in D van Haydn cn het me m°et men djrect
Celloconcert In B van aanduiding zoeken van een
Boccherini nn elkaar -h0™'. groots, monumentaal o
hoort, zal dit kunnen be- d°5.h
istigen, al geeft hij dan
het werk van Haydn „ee" Jn".
„km houding. Met di
i geen beter i
geheel tegenovergestelde loot de tegenstander veronderstellen
artistiek de voorkeur.
Maar beslist niet met een
grote achterstelling van
Boccherini's werk.
Twee verrukkelijke composities,
sprankelend in de hoekdelen
ling. zangrijk in het langzame deel.
Haydn's Italiaanse tijdgenoot Zulke muziek kan soms zo blij
stor.d. Voor die kapel moest Haydn Luigi Boccherini (17431805) maken, zoveel rust geven ook,
werken schrijven, schreef vier jaar later dan Haydn vooral in deze drukke en gejaag-
in de meeste ook een Celloconcert, in B-dur, de tijd
moeilijk werk zich
in deze gedachtcngang in te le- Anton Kraft was van 1778 tot luisteren. Er
ven voor zover dit nodig is om 1790 cellist in de Esterhazy-kapel. cijn voor een
de medemens te verstaan en iets het privé-orkest van vorst Ester-
te weten te komen van een leer, hazy, in wiens dienst Haydn
die de gehele Japanse levens- stond,
stijl heeft beïnvloed De judo- en steeds
de schermkunst, die eenheid met waarbij het
lijk, licht verteerbaar en luchtig, hem de titel
zijn geloof opent. Juist de deur Jat de In het donker afgeschoten In zijn vrije kunst (symfonieën verleende. Boccherini
htenwereld van Zen aijl onfeilbaar treft De kunst, de j"*
x>rd Zen is een ver- thee-ceremonie, ja zelfs de zelf-
het Indiase woord moordvlieger in de Kamikaze
dhyana, dat meditatie betekent
Zen is voortgekomen uit de
school van dhyana of meditatie
«a het schijat wel alsof het ook
Ook de ruwheid, die gepaard iedereen dit Celloconcert
gaat met de verfijnde beschaving, ren, want het is een stuk pure
muziek, waard om thuis heel stil
gevallen moest liggen op het ech- dat hij opdroeg aan de Pruisische DE EUROPESE FONOCLUB te verk geheel
te speelstuk: charmant, beweeg koning Friedrich Wilhelm II, die Amsterdam heeft beide werken op speeld,
hofcomponist uitgebracht in een ver
elf een tolking door de Franse meester-
ils cellist André Navarra (geb. 1911)
a met begeleiding van de Camerata
de muziek Maar toch zal met de violist Manfredi. Een tijd- - -
arde- lang woonde hij in Spanje, waar
ij vaak werken van Haydn uit-
•oerde (dit in tegenstelling
de heroïek bedoelde Beethoven
innerlijke heroïsche
rk wilde hij
een geestelijk groot man eren en
van deze gedachte uit kan men
het werk leren verstaan.
En ook vertolken, zoals de diri
gent Arthur Rother heeft gedaan
voor zijn opname voor de EURO
PESE FONO CLUB met de Ber
liner Philharmoniker (30 cm plaat.
Opera no. 1140). Rother heeft het
i het ten volle te begrijpen, bij een enkele schemerlamp te be- bewering dat Boccherini alleen
Academica des Salzburger Mo-
zarteums o Lv. Bernhard Paum-
gartner (30 cm plaat. Opera,
no. 1143). Een verrukkelijk musi
ceren is het geworden, licht, glim-
binnen-uit ge-
klassieke rust en
klassieke spanning, zonder ook
maar even naar een sensatie ol
een al te opgelegd accent te stre
ven. Alles is muzikaal overwogen
en doorleefd. En ook opnametech-
nisch voldoet deze plaat aan hoge
CORN. BASOSKI.
