■MTiPttOMffi
I
eJ-londendrama
een jaar
na de
1 roofoverval
ZATERDAG 21 NOVEMBER 1959
<^aderó ócUreven nocf eenmaal een brie]
ihiiiii i i min ii in i i ii li I i i i mi in i ii i i i n in ii i i ,,n
„Ik rolde aan de goede kant uit mijn auto"
9t zal 17 december juist een jaar geleden zijn, dat op een en begreep thans pas. dat het
i landweg in Amstelveen een afschuwelijke roofoverval werd hij""' hel® E"riü
i toen bijna 21-jarige slagerszoon Gerrit beet. Toen verloor hij het bewust-
Pfrommer uit Harderwijk het slachtoffer werd. Dank zij de oplet- z'in*
tendheid van een boerin, die dicht bij de plaats van de overval Nu deed zich de gelukkige om-
.11 i n ii standigheid voor, dat de in de
woonachtig was, schoot hi| er niet het leven bi| in. Maar dat het buurt WOnende boerin mevrouw
aan een zijden draadje gehangen heeft zal niemand meer Oostenrijk op het punt stond met
betwijfelen, die de toedracht van de affaire nog eens uit de mond ook'ciThad" de toalfen gehoS
Zij richtte snel haar koplampen
naar de plek des onheils en zag
toen tot haar schrik twee man
nen ijlings starten met het Opel-
tje waarom alles begonnen
Terstond ging ze op onder-
de gedupeerde relf verneemt.
Eerst echter een antwoord op de vraag, wat er van Gerrit
geworden is, want daarvoor speciaal zijn we eens bij hem op
bezoek geweest.
Walnu, hij maak, he, redelijk, .1 I, hij nog nlef zo ver, da, hij wa,
verdient.
zijn eigen brood
In de grote woon
kamer van het
ouderlijk huis wer
den we zowel door
zijn vader, de heer
L. C. Pfrommer
(49), als door hem
vriendelijk ontvan
gen. De radio pro
duceerde top-hits,
in een box dren
telde een kind van
Gerrits oudste zus
ter die nog in
wonend is ter
wijl zijn andere
zuster, een meisje
dertien, zich ver
dienstelijk maakte
door het kapsel
van haar broer wat
op orde te bren
gen. Want met die
linkerarm van het
slachtoffer wil het
nog niet. Met zijn
linkerbeen echter,
dat eveneens ver
lamd was, gaat het
cl heel wat beter.
Wat gebeurde er
ook weer precies
op die zeventiende december in de
duisternis
Drama
vond Gerrit, badend
bloed. Zij belde onmiddellijk de
geneeskundige dienst, die nog op
tijd arriveerde om de ongelukki
ge onder medische behandeling te
kunnen stellen.
In het Onze Lieve Vrouwe Gast
huis constateerde men, dat Gerrit
één pistoolschot dwars door de
nek gekregen had, waarna de ko
gel het hoofd had verlaten. Voorts
een tweede schot achter in het
hoofd, waarbij de kogel in de lin
keronderkaak was blijven steken.
En nog een kogel in de rug, die
was blijven zitten achter het
borstbeen. Deze derde kogel, die
was afgevuurd toen Gerrit in de
berm lag te worstelen, had de
maag, de milt en een longpunt zegt hij:
geperforeerd. F"
verwijderd, in
de tweede kogel.
wel. Tweemaal achter elkaar een
zware shock gaat je nu eenmaal
niet in je koude kleren zitten.
Kort vóór die roofoverval had
hij immers een motorongeluk
waardoor hij tegen een boom op
vloog.... Daarbij liep hij een lich
te hersenschudding op. En toen
het drama te Amstelveen er nog
eens overheen bij het viaduct
te Diemen....
Weer thuis
Van 1 oktober af is Gerrit
thans thuis. ..Omdat ik hem nu
eerst wel eens een poosje om me
heen wilde hebben", verduidelijkt
Momenteel doet zijn 19-jarige dree, de heer Fleureke, de heer
fi i der Heuvel, directeur v
/ii in vader die zich doet kennen broer Bennie het administratieve
als ppn n'rpttiep maar ook als werk, alsmede het nodige in de Sociale Zaken der gemeente Er-
vSlkSn nuchtee ïïddïï winkel. Als Gerrit hem met die melo. - - ■---
stander, ,,'t Is ten slotte m'n ei- administratie
Vader Pfrommer en zoon Gerrit
voor de slagerswinkel in Harder
wijk. Gerrit is gewapend met een
wandelstok, maar eigenlijk kan hij
het nu al wel zonder stellen.
gen jongen Wie zou hem dus be- Pen wil kan hli dat meestal nog geert hiervoor gaarne als finan-
ter kennen'dan ik. Op „De Hoog- maar een uurtje of wat. D|- rmm.™
straat" was hij knap nerveus wordt het hem te verm
Doch hij was altijd nogal ze- en krijgt hij last van hoofdpijn,
nuwachtig. Die anderhalve maand Maar ook dat euvel zal wel lang-
hier hebben hem echter al veel ?aam verdwijnen. Zijn
goed gedaan. Hij is veel rustiger gelukkig^ goed^gebleve
geworden, neemt al w
lefoon aan en doet
bruiken. Geld om te leren
0 het middenstandsdiploma bijvoor
geheugen beeld. En misschien blijkt het wel
Al zijn nodig dat Gerrit over een auto-
te* oude klanten kent hij nog met tje beschikt. Ja, het liefs^
toenaam. Doch om wat eigenlijk
,,Met mijn been
„nder karweitje te noteren moet hij telkens eerst
Voorts gaat hij van tijd tot tijd met zijn rechterhand de linker- den.
naar een psychiater, die erachter arm °P beJ velletje papu
LMmum'-irdonS Sjven'Toch%cta!ift hij
baantje hebben,
hij véél auto moet rij
verder
het maar beter vond, dat hij niet Tot 16 maart ben ik namelijk m "*i" V" aldus wpT" nota's uit En hii
^l.w5Heh„s,;S ?;fsen±.lo°ii °°k welee^' «wt
Gerrit nog altijd
kogel in zijn kaak. maar hij heeft
er niet de minste hinder van.
Alleen van het eerste schot
heeft Gerrit veel ellende onder
vonden, daar dat de kleine herse-
aakte, waardoor
„p 19 S dSr}mmin0dne%iSSCghten
aan m'n revalidatie, aan'het on- sigarenwinkel",
gedaan maken van m'n invalidi-
konden beginnen. Daar op
de Amstelveense
heb je
linkerarm als het linkerbeen
den verlamd. En die arm is tot al
op de huidige dag nog verlamd.
„Kijk nréar", zegt Gerrit, ,,ik
kan hem haast nog niet ophef-
Verlamd
Dan roemt vader Pfrom
el de „De Hoogstraat" hebben ze heel °m al hctec™ hli
erg hun best gedaan, zodat ik nu ger in de zaak en daarbuiten
aardig kan lopen. Zelfs richtte. Hij voerde
_jals hij
voorheen zo veel deed. gaat he- Gerrit:
laas niet met één hand. Als de
psychiater straks nu maar tot
r de conclusie komt, dat Gerrit best
(- een sigarenzaak kan beginnen.
Voor iets dergelijks werd nl.
Intussen zal hij zich neerleggen
ats zal bij wat de psychiater meent dat
het beste voor hem is. En wat
de heren van de stichting hem
aanraden, zo zegt hij gedwee.
Tot slot nog één vraag aan
Brief
„Ja", antwoordt hij met een
glimlach, „toen ik in het Pius-
ziekenhuls lag kreeg ik van hen
een brief uit het Huls van Be
waring te Amsterdam. Zij boden
hun verontschuldiging aan en on
dertekenden met „Een berouw
vol mens". Dat was vlak voor de
zaak voor de rechtbank kwam.
Misschien is het dus wel een ges
te geweest met bepaalde bedoe
lingen. Dat zal Ik echter nooit te
weten komen. Daarom heb ik
nog terug willen schrijven. Maar
m'n ouders en kennissen vonden
het dwaasheid. En waarschijnlijk
hadden ze gelijk. Want nadat het
tweetal voor vijftien Jaar In Leeu
warden werd opgeborgen hoorde
ik nooit meer wat...."
fondsje
Gerrit had al dertien maanden
kennis aan een meisje uit Bedum
(Gr.), dat in betrekking was op zijn bulk
de Kruislaan in Amstelveen-Oost. de
Vandaar dat hij daar zaterdags, als
de grootste drukte in de slagerij
achter de rug was, nogal eens heen
pleegde te gaan. Dan huurde hij
een autootje en na een goed uur
rijden waren ze weer bij elkaar.
Deze middag zou echter geen
spontane ontmoeting van twee jon-
dramatische wending nemen. Door
het verschrikkelijke optreden van
een paar lifters.
Halverwege de rit ongeveer, in
het dorpje Hoevelaken, stonden
twee kerels van ook even in de
twintig. Zij gaven te kennen dat
ze mee wilden rijden, „als me
neer naar Amsterdam moest".
Nu, Amsterdam was wel niet het
doel van de reis, maar in elk
geval konden ze een heel eind
genoeg.
Ondanks zijn krachtige pogin
gen daartoe blijft de arm bijna
roerloos naast de romp hangen.
is veel slimmer".
^ar de achterkant 1Uu„uu.. „v -
„net als een soldaat Bovendien blijft de hand dichtge- Die
bij tijgersluipgang". Intussen knepen. En als we een zinledige r,„rplt vertelt het
hoorde hij nog drie knallen, voel- opmerking willen plaatsen, orr
de nu weldra een brandende pijn uiting te geven aan onze deernis,
in het hoofd en in de maagstreek lacht Gerrit al weer opgewekt er
0^.jrmd, groot tot
-.. lelijk te- dusver 7300. Dat is te danken
zonder stok. Eerst zwaaide ik ge- vens de administratie, bouwde aan de Hilversumse accountant
ducht met dit been als ik er een honderd J- pdser Jr., die, zodra hij van
pas mee deed. Het beschreef tel- "leune „Ijk met honderd in Arosteivee„ ui,
kens een halve cirkel. Dat was klanten op en.... slaasde erin al de k£anl keimis „am in overleg
natuurlijk geen fraai gezicht. Doch die klanten te behouden. Hij was met vader Pfrommer een klein
een operatie in m n kuit bracht epn en a) werkiust.» steuncomité in het leven riep
de oplossing. Ik zwaai nu nog Voorwaar een prachtig initiatief,
maar een heel klein beetje. Dat geioven het graag, want Behalve de heer Pelser zelf tra-
mag echter geen naam hebben. Gerrit is een heel aardige jongen, den nog toe mr. J. van Crefeld,
die de kunst verstaat met aller- oud-rechter te Bussum, ds. Jac.
allemaal *ei mensen om te springen. Hij Andree, geref. predikant te Har-
is van nature voorkomend, be- derwijk, en de loco-burgemees-
kalm en bezadigd. Eigenlek iets jeefd en accuraat, eigenschappen ter van Ermelo, de heer M. W
t e kalm. Maar dat slijt ook nog waarvan hij ook in zijn verdere Fleureke. Later kwam er een
WORDT ER EINDELIJK INGEGREPEN
En dus stapten
terwijl de ander achter in het
Opeltje kroop. Ze boden sigaret
ten aan, vertelden dat ze 23 en
26 jaar waren en monteur van
beroep, maar zonder werk. Doch
daar treurden ze blijkbaar niet
om, daar ze de ene grap na de
andere maakten.
Gerrit ook nog aan hun verzoek,
een klein stukje om te rijden,
dat het zo donker
Komen scnuu gaai acnier noog-
lljke ontmoeting met net opgaande sparren, die eigenlijk
echtpaar, en trots uitvoe- veei dicht op elkaar werden
r geplant. En achter dit huis slijten
rige gesprekken met omwo. Piel van den E,senbors e„ netje
nenden, verlieten we Wou- Kolfschoten de laatste jaren van
denberg met méér vraagte- hun leve"' w
kens, dan waarmee we er 36 Honden
's morgens waren heenge- Noch Pietje, noch Betj.
togen. In dat rustige dorpje psychisch gestoord. Maar wat
gekomen voldeed t?a 7 dan wel Z1^n 1S niet 20 gemakke-
Een oplossing die geen oplossing kan zijn?
aan kwam, was aan de reizigers-
baan van Piet, die toen zijn geluk
ging beproeven bij een zaadhan-
heet ^el. En vervolgens bij een verze
keringmaatschappij. Maar het
lukken, zo vertel-
toch, tussen Ede en Zeist, lijk onder woorden te brengen. Of de^hij^En tot "overmaat
bleken inderdaad
het normaal
best. Dan behoef- en een vrouw te wonen, die den" opCna™iou/t* datjrarieert^°n
nog slechts een eindje te zich ZÓ ver lieten leiden door zes tot zesendertig? En deze der- te" hij nie't." Er volgde
voet af te leggen, om de grote ^un Jjefde tot het dier dat mate besla8 laat leggen op z'n dat uitdraaide op hechtenis,
weg naar Amsterdam te berei- hart- dat men ten slotte z'n huis wiji de meubeltjes en ai
ramp raakte zijn administratie ook
nog in de war. Over middelen om
het tekort aan te zuiveren beschik
ken, waar ze opnieuw een beroep zij zelf aftakelden tot twee maar ter beschikking stelt a
zouden doen op de welwillendheid onvoorstelbare wrakken. die viervoeters en voor eigen c
derdak genoegen neemt met
De overval
,,Ze gaan te gronde door tochtige schuur? Toch heerst
de honden", zei ons een zulk een toestand in Woudenberg.
meubeltjes en andere
igendommen bij executie werden
verkocht. Het was al narigheid
de klok sloeg.
Juist toen Gerrit
Wilde stoppen buurman, met een menge-
ir- ling van deernis en spot in Én
Verhuizing
Toen ging Piet met roomijs lo-
te begrijpen Pen- h'i g'nS kranten bezorgen etc.
het hoofd nog zo veel moge-
zette Gerrit de i
een tweede knal, i
net was of hij in
zat inplaats
Toen daar nog verbitterd aan toe,
roeiboot met beS*e van
^auto. Het wereld niet te kunnen be-
in de geschiedenis terug te gaan. boven water te houden
Toch had hij nog de tegenwi
digheid van geest,
kant het portier t-
aan de andere zijde van de weg
was water.... Gerrit Met zich.
wat duizelig geworden, uit de au- „aJll C4U>.C1
to rollen, vreesde n.[ steeds d»t h ccntnim
uit elkaar faltweg met
Betje was vroeger
vrouw, die, ofschoon dochter va
een eenvoudige wegwerker, hogi
re ambities had en naar De
r -r. - i j Haag trok om daar bij een bcken-
tuatie al niet lang Gen einds de baronnen-familie in dici
de goede werd gemaakt,
openen, want Welk een situatie?
Een zeer zonderlinge, om niet
te zeggen een hoogst droevige.
Want enkele kilometers buiten
treden. Er gaat in Woudenberg intrek i
Totdat er pijnlijke consequen
tie enige verlichting kwam,
Den doordat Betje's moeder tijdens een
rit in de autobus plotseling over
leed. Nu toch kon het tweetal zijn
i in haar woning, die
weerskanten bo
en aardige middenstandswo
ningen, staat ook een oud en ver
ader destijds als eigendom nage
laten had.
Misschien was in dit „nieuwe"
huis een betere tijd aangebroken,
als Betje zich niet weerom had
rG| laten overrompelen door haar lief
de voor het dier. Want ofschoon
ze de katten liet voor wat ze wa
ren, ging ze thans een veel te
sterke genegenheid aan den dag
leggen voor de honden. Elke hond,
kwam lopen, begon ze
zelfs een verhaal, dat ook zij
van moeders zijde nog blauw
bloed in de aderen heeft. Doch
wat daar ook van waar mag zijn,
feit is, di
spreken
foto's beschikt, die haar laten zien
in een deftige zwarte japon met
een witte hardgesteven kraag er
op. Zij vertoefde aldus vele jaren
in de beste kringen van de Resi
dentie.
in Woudenberg terug, ging daar in
betrekking bij een boterfabrikant
en maakte zo kennis met de fa
brieksarbeider Van den Eisen
burg, een doodgc
ringen. Ze gaf ze het brood
melk, die eigenlijk voor Piet
haarzelf waren bestemd, ze
troetelde ze bij de kachel als het ten
.c.n koud was, zodat het wel niet
i ders kon, of de koppel werd
jongen, mei d„ w„k
huis waren opgestald, en daar
vaak zo'n honger leden, dat ze ga
ten in de planken beten en buren
ze 's nachts klaaglijk hoorden
blèren. Niet dat Betje daar on
verschillig voor was, maar gras
of hooi had ze nu eenmaal haast
niet. Ze had echter het geluk, dat
een bode uit Scherpenzeel, die da
gelijks met z'n auto voorbij kwam
dat schreeuwen om voedsel ge
waar werd, toen de geiten naar
een klein schuurtje in de boom
gaard waren verhuisd. De goede
man verzamelde, met toestem
ming van de gemeente, wat hooi
van de wegkant, laadde het op
zijn wagen en deponeerde het
vlak bij het schuurtje, waar een
flinke berg verrees. En sindsdien
zwijgen de geiten. Tenzij de twee
jongens, die wat verderop wonen
en de taak op zich namen de
beesten te melken, eens wat later
zijn dan gewoonlijk. Doch over
«c-
ïnueresseera.
Weer mis
Een paar maanden geleden was
het echter weer helemaal mis.
Niet met de geiten, maar met
Plet, die er nogal vreemd uit be
gon te zien. Zijn gezicht en het
zijn ogen werden hoog
zij
muf«°meS£ d„n
ZIJ
Opruiming
weg
nog
dezelfde
1 stel-
Zo werd het echter vuil in Bet
's huis, erg vuil. En ten slotte
i hopeloos dat ze maar besloot
iet haar man op zolder te gaan
onen. De parterre stond ze gc-
lievelingcn, die
bellei
in het dorp
lig een vrij goede toekomst tege
moet gegaan, als Piet maar ge
daan had wat in Woudenberg ge
bruikelijk is: goed zijn werk doen,
er een stuk of tien varkens op na
houden en een paar honderd kip- onder het dak net
pen, waardoor het weekgeld zo '"'"1 J u'
ongeveer verdubbeld had kunnen
worden, Piet wilde echter de han- liepen
ging reizen in landbouw-
i het huis in de
nge-
slcehts woog hij nog
pond. „We zullen dan toch maar
weer eens wat brengen", zeiden
de buren, voor zover zc een streep
hadden gezet onder hun liefdadig
heid. „Want bijna alles wat je
bij Betje bezorgde, of het nu een
pan soep was of een paar pakken
beschuit, werd opgevorderd aan
de honden." Maar Plet laten kre-
peren ging toch ook niet! En dus
werd er opnieuw ruimschoots eten
gebracht, voorts een oude zorg
stoel en een dito divan, daar het
schoon boenen vï H ïï£."b!.",m''A3
rekening nam.
Ruimer adem j
Er was dus nog wel medeleven,
nu zelfs van de kinderen uit de buurt,
8e- die het halen van boodschappen "",l
maar ai aie non- graag van Piet overnamen Doch verSect al die tijd. dat zc jjoj
oen waren verwijderd. Doch tot foen werd er op een goede dag we!r ,wej-ens wanbetaling van de
stomme verbazing en grote erger- iets gemompeld over besmettings- ^aante^Itld,in^ WCud f*«csloten- ot
nis van de Woudenbergers in de gevaar. Men werd benauwd voor van hat p,pk,rls''hp ,ipM
omgeving deelde Betje aan een z-n kroost, informeerde bij de dok-
Die katteborden maakte Piet im
mers stiekum leeg."
Betje spreekt dat echter vier
kant tegen. „Hij krijgt van mij
genoeg", beweert ze, „maar kan
ik het helpen dat hij het aan de
honden geeft?!"
Piet zelf zegt niets. Het enige
wat „men" met zekerheid weet,
is dat ze binnenshuis wel eens he
vig ruzie hebben. Over het eten?
Niemand die er achter komt. En
buiten hoor je nooit een woord
tussen de twee.
Wildernis
Trouwens. Betje komt zelden op
straat. Wel in het boomgaardje
om even naar de geiten te kijken
ze wat voer te geven. Of in
tuin, die ze in het voorjaar
wat omharkt en waarin ze vervol
gens wat zaad strooit meest
bloemenzaad. Wieden en oogsten
doet ze echtqr niet. Ze houdt van
de wildernis. En zoals ze 's win
ters midden tussen haar honden
gaat ztten, ja er vaak op een
stoel tussen slaapt „op bed
komt ze nooit" zo mag ze op
zomerse dagen graag op een bank
je of een houtblok tussen de bloe
men tronen, omdat ze in die bloe
men sprookjes ziet. die ze aan
de kinderen uit de buurt vertelt.
s ze zich hlij verre
geen enkel hezu
oor de fotograaf
haar dingen ontbrak.
de de gemeente wekelijks
een financiële uitkering.
Iedereen
i de buurt zou
adem hebben
ha aid als tevens maar al die hon-
evenals in de ondergaande
zon. die haar vaak aanleiding
geeft tol de meest fantastische
bespiegelingen. Dan is ze zó aar
dig tegen de buurmeisjes, dat ze
blijven hangen. En ze
ieder die het horen wilde mede, ter, die gauw kwam kijken,
dat ze haar beesten nu weer een een specialist waarschuwde, waar-
kraakheldere kamer aanbieden 0p <je2e adviseerde tot opneming
het ziekenhuis te Amersfoort
wijst c
Maar het duurde niet lang, of kon om ze verder in te vertroe- in het ziekenhuis te Amersfoort,
de honden kwamen ook naar de telen. Hetgeen ze ook deed, gerui- pjet had in sterke mate geelzucht
Van een ziekenhuis wilde hij
anvankelijk niets weten. Totdal
Arend hem ervan wist
onmoge-
ge het feit, dat men af en toe ach-
vlak ter de gordijnen, van de beide
ramen beneden, zowel als van het
2°lder£!,Tk kon' aanschouwen!*0"
lijke toestand als beneden,
De buren schudden de hoofden.
de burgemeester, spra-
de dominee en overleg- deel, zich veeleer kostelijk
werktuigen. Doch hij verstond den met de veearts. Doch zonder seerde met die koddige aanblik,
niet voldoende de kunst
aan de man te brengen. En Betji
voelde veel meer voor katten dai
varkens en kippen, zodat
enig resultaat. Omdat het huis
eenmaal vrij stond, met links
kleine boomgaard en rechts
i directe
egclijk kon aanschouwen. t.- u
zich niet ergerde, integer- .tkuis WU»«»- En hij
zich in Amersfoort opnemen liet.
week of vier liefderijke
ook
de jeugd, die telkens als ze verpleging knapte hij
school ging of huiswaarts dl^ op. Zi^n gewicht
i het elektrische licht.
haar tuin heen lopen
in dc Woudenbergers
n gat in de heg op
een donkere plek onder een grote
boom, waar een spade in dc grond
gestoken staat. „Daar begraaft
Betje de honden die dood gaan.
Niet van de honger, maar soms
van ouderdom. En meestal, door
dat er af en toe eens één uit de
ren breekt en dan op dc druk be
reden Stationsstraat als slacht
offer valt van het verkeer."
„Daar komt Piet net aan op
!'n fiets", zegt die Woudenberger
1 later wat onthutst tegen
ontdekken Piet nu ook. Ze vliegen
naar huis om het hun oudefs te
vertellen. Een meisje van een Jaar
of vijftien komt terug met een
grote ontbijtkoek in de hand.
,Voor de jarige en voor Piot."
Ze roept Betje, door op de deur
te trommelen, die opzij van het
huis is. Maar Betje houdt zich
stil. Piet roept haar nu een paar
maal en dan gaat de deur open.
Eerst op een kier, dan half En
Betje toont zich blij verrast. Zo
verrast, dat. hoewel ze niets moet
hebben van fotograferen, ze nu ook
wel op de gevoelige plaat wil
worden vastgelegd.
„Herinneringen"
„Kijk maar niet naar m'n kle
ren", zegt ze. „Ik ben nog druk
aan het werk." Ja, ze heeft in
derdaad vroeger een betrekking
In Den Haag gehad „Dat wa»
een heel mooie tijd. Zeven jaar
geleden ben ik er voor het laatst
geweest. Een prachtige stad met
veel planten en bloemen".
Ze wil zelfs wat bijzonderheden
ervan weten. „Staat dit er nog?
En is dat nog niet weg?" Dan
trekt zc zich weer binnen dc vier
muren terug terug bij haar
honden. Maar al die weken dat
Piet in Amersfoort lag is ze niet
bij hem geweest.
Piet gééft daar niet om. Die
heeft al weer nieuwe plannen, om
dat, als hij geheel beter is, er
van dat kranten bezorgen wel
niets meer cal komen. De burge
meester heeft met de Dierenbe
scherming gesproken. Kr moet
gebet.
Neen, dlc honden mogen
wil
op den duur wel veertig in de last niet kon worden gesproken
Lx
Daar Betje jarig was, mocht Piet voor een paar uur het ziekem
laten om haar te gaan feliciteren. En direct daarop pakte hij al i
de fielt eoor hel doen van enkele boodschappen,
Toen werd er met de familie
praat, met haar broer Arend
de buren begonnen steen haar zuster Judith haar an
de broers en zuster. Henk, Jan
•en Eefje zijn al dood wat tot ge- duren zal.
volg had, dat Arend het huisje Behalve al dl<
kocht en dus wat geld verschafte,
einde terwijl zuster Judith het uitmes-
been te klagen, zodat
zijde van het gemeentebestuur een
bevel tot opruiming uitgevaardigd
Waar helaas tevens
keerde met veel luidruchtige weer toe. En alras wist heel het cvcu rtctl UUi»ui»i urgeii uiu.
geestdrift het ogenblik tegemoet dorp te vertellen, dat hij reeds Hij begrijpt het eerst niet goed
zag, waarop ze Betje'6 woning zeven pond aangekomen was.
passeerde. „Maar o wee", zo werd erbij ge
Zo is de toestand vandaag de zegd, „als Piet straks weer thuis
andere dag nog en niemand kan precies komt! Dan gaat het zo vast als
vertellen, hoe lang die nog voort- een huis weer verkeerd. Dan zal nog
Piet opnieuw zijn maag moeten gen
honden heeft vullen met wat de katten laten
informeert daarom bij Piet
zelf, die nog wel geel ziet, maar
brandschoon is en in een nieuw
pakje is gestoken. Nee, Piet blijkt
het ziekenhuis ontsln-
maar vandaag mocht
paar uur naar Betje, die
1 bij de boeren, waar hij elke deze dag juist jarig is Kinderen,
achter het avond trouw de kranten bracht, die toevallig voorbij slenteren, gegeten word..
haald. Daarom
men er alles op zetten c
huls hondenvrlj te maken.
Of men z'n doel zal bereiken?
De meeste buren staan er erg
sceptisch tegenover.
Want Betje heeft we! eens ge
zegd: ..Ik ben nu eenmaal héél
romantisch. Ik geloof ook dat ik
een romantische dood zal sterven.
Daarmee bedoel Ik. dat ik nog
'n eigen honden op-
