Albert Schweitzer
Een zegelmotief komt
nooit alleen
vitaal en werklustig
Lichte muziek en een psalm op
jubileumconcert NCRV
Waterman's
Verdrag vrijhandelszone
geparafeerd
11
ZATERDAG 21 NOVEMBER 1959
Bij het zevende lustrum
TTET HOOGTEPUNT van de feestviering door de jubilerende Ned. Chr.
AA Radio Vereniging lag vanzelfsprekend op muziekgebied. Wat is een
feest zonder muziek; wat zou de radio zijn zonder muziek. En zo wa
gisteravond in de volle zaal van het Concertgebouw te Amsterdam een
feest van klanken, een feest dat al direct na de openingswoorden va\
NCRV-voorzitter, mr. A. B. Roosjen, een bepauld gezicht kreeg door het
vrijheidslied van Beethoven, de Ouverture Egmont. Spelen hier niet twee
factoren in deze muziek: de vrijheidszin van de Nederlanders en de onder
drukkende tyrannic? Die vrijheidszin hebben we vaak duur moeten be
talen, maar is nimmer gestorven. En is ook het bestaan van de NCRV niet
een blijk en een duidelijk bewijs van die vrijheidszin, van de wil om zich
naar,eigen overtuiging te kunnen uiten. Daarom juist was die opening met
dé Egmont-ouverture zo zinvol.
groot geheel op het
chrysi
podium gebracht: het Groot Omroep
koor, het NCRV-Vocaal-ensemble, he
Chr. Haag* Knapenkoor (dir. Mariu
Borstlap), het Omroeporkest en d<
Franse pianiste Marie-Thérèse Four-
neau, die 10 jaar geleden
tiebuteerde bij de NCRV. De leiding
van dit alles was toevertroi
eigen NCRV-dirigent Mar
berg. Zo er ooit een bewijs is geleverd
van Voorhergs kwaliteiten als dirigent
en als musicus, dan is dat zeker gister-
wel gedaan. W;
zikai
(erde,
gouden letters in het NCRV-boek te
i worden geschreven.
Daar was dan al direct de geniali
begeleiding in het Pianoconcert no.
van Saint-Saëns, waarbij Marie-Thérèse
Fourneau met een fijnzinnige
lileit, die haar weerhield van bij dit
werk zo gauw gemaakte banjale effec
ten, de solopartij speelde. Het werd
een gespannen en homogeen musiceren
leporkest. Marie-
Thei
Fourr
nog
35 ja;
le prijs op het solis
tenconcours te Genève en kreeg in 1947
de Grand Prix: du Disque. Haai
van een echte Franse aristoc:
zo ook heeft ze dit Saint-Saëm
gespeeld.
Lichte muziek
TJET ACCENT van de avond kwam
J-1 echter pas daarna, want het werk
vajj Sainit-Saëns kan' men meer horen
Het was echte^ de eerste keer dat de
door vier componisten geschreven
Licbt-symfonische Suite werd uitge
voerd, een werk dat in opdracht van de
NCRV gecomponeerd werd. Cor de
Groot, de pianist, is namelijk altijd een
voorstander geweest van goede lichte
muziek. Hij wil een overbrugging heb
ben tussen de serieuze en de lichte mu
ziek, hij wil die enorme afstand van
vandaag kwijt. Die afstand was er ook
vroeger niet, toen Bach, en Mozart, en
Haydn componeerden. En na een ge
sprek met Cor de Groot, drie jaar ge
leden, ontstond de gedachte aan een
opdracht op dit gebied. Die opdrncht
is gegeven en het resultaat heeft men
gisteravond voor het eerst kunnen
horen.
Is er iets goeds uit de bus gekomen?
Eerlijk gezegd waren we er helemaal
niet bang voor met componisten als
Henk Badings, Wouter Paap, Hugo Go-
dron en Cor de Groot. De kwaliteit van
hun werk is altijd zodanig, dat men
geen rommel behoeft te verwachten
Dacht u soms dat Henk Badings alleen
maar zwaarwichtige symfonieën of
elektronische muziek kon maken? Ver
gist
iet, want hij
zich ook op het lichte
oelt en daarvan bewijs
zijn verrukkelijke Mars.
1 vakmanschap paarde en
itoonde dat Badings pre-
iTS staat muzikaal toch op
een hoofse inslag. Paap. die al eerdei
lichtere stukken schreef, heeft - zich
harmonisch op vaste grond gehouden.
dron met zijn muzikanteske Polka,
stuk dat je noodt meer vergeet, mei
echt volkse ondertoon. Een puur Ne
derlands stuk muziek, waarin je af en
tóe de klompen hoort, ook al is een
Polka dan ook oorspronkelijk een Bo-
heemse dans. Tot slot een Galop van
Cor de Groot, als het ware „aus einem
Gusz" geschreven, met vaart en kleur,
heel wat knapper dan de populaire
Galop van Kabalevsky, die we zo vaak
door de radio horen. Deze Galop doet
eerder aan een genie als Prokofieff
denken. De Suite werd meesterlijk v<
tolkt door het Omroeporkest o.l.v. M
rinus Voorberg-
Psalrn 147
TVTA DE PAUZE kwam het pièce de
résistance van de avond, de spe
ciaal voor dit jubileum geschreven
Psalm 147 van Henk Badings voor jon
genskoor, klein gemengd koor, groot ge
mengd koor en orkest. Het jongenskoor
was het Chr. Haags Knapenkoor, het
kleine koor het NCRV Vocaal Ensem
ble en het Omroepkamerkoor, het grote
koor Het Groot Omroepkoor en het
orkest het Omroeporkest. Badings heeft
hfer gebruik gemaakt van de teksten
uit de Vugata en uit de Proeve van
een nieuwe berijming, die eind 1958 in
druk verscheen. Het kinderkoor zingt
de bekende melodie van Ps. 147 van
Maistre Pierre (plm. 1561), waarvan de
tekst ook in het Frans kan worden uit
gevoerd.
een donker gekleufd en ritmisch
ir-gaand begin komt Badings met
bijzonder knap koraalfugato op
„Laudate Dominum quoniam bonus est
psalmus", waartegen het knapenkoor
een ripieno-partij de psalmmelodie
laat horen met de Nod. tekst. Het is als
openingskoor van de MatthauB Pas-
waarin de ripienisten het „O
m Gottes onschuldig" zingen. Er
wordt dus tweetalig gezongen in het
erste deel van Badings' werk, net zo-
Is in de Cantate de Noël van Honeg-
;er, aan wiens muziek deze Psalm 147
oms wel eens doet denken, zoals bijv.
n het Intermezzo „Lauda .lerusalem.
lominum", dat in een declamatorische
tij! is gehouden. Het tweede deel is
en koraalcanon op de woorden „Qui
lumerat multitudinem stellarum" (Hij
bepaalt het getal der sterren. Hij roept
alle bij name). Hier heeft Badings
haast filmische tekening van de
kosmos gegeven door een heel fijne en
heel knappe sfeermuziek, soms aan
rtók herinnerend. Het motet voor
klein koor „Praecinite Domino*' (Zingt
de Here een loflied toe) is in een zui-
e polyfone stijl a la Bach geschre-
i, waarmee Badings een rtuk pure
itestantse kerkmuziek heeft gegeven.
mote! wordt gebigd door het ko-
I „Behendigheid en kracht van paar
den". waarin het knapenkoor de cantus
gemengde koor. Dit was nu pens een
goede cantus firmus-bewerking, net zo-
'n het koraal „De Heer heeft Jakob
uitverkoren". Er zijn veel te veel zwak-
;aotus (irmus-bewerkingen in de
handel en Badings geeft nu het bewijs
het kan en moet. Het koor heeft
alleen maar zeggende functie in
recitatief ,.Qui emitlii eloguium
1 terrae" (Hij zendt zijn bevel op
larde), geheel in overeenstemming
de tekst, die alleen maar mede
deling is. Het werk eindig! dan met de
koraalfuga „Lof zij den Heer, goed is
leven", een der knapste en meest
geïnspireerde koorfuga's die we ooit
ien, waartegen het knapenkoor dan
antusfirmus in de vergroting zong.
groots werk van ongeveer een halfuur.
\E UITVOERING werd door Marinus
Voorberg uit het hoofd gedirigeerd,
•n prestatie die zeker te noemen is,
s hier de uitvoerenden stelt Die
lerendon hebben overigens alle eer
Ingelegd, al was de koorzang in de zaal
in het laatste deel wat zwak tegenover
het orkest. Door de radio zal dat waar-
Een overzicht van het podium
het Concertgebouw te Am
sterdam, waar gisteravond het
jubileumconcert van de NCRV
verd gegeven. De opname
verd gemaakt tijdens de uit
voering van Psalm 147 van
Henk Badings door het Om
roepkoor, het Omroepkamer
koor, het NCRV Vocaal En-
sembel en het Chr. Haags
Knapenkoor (links op hei po
dium), alles onder leiding van
Marinus Voorberg.
schijnlijk beter geklonken hebben. Henk
Badings werd na de uitvoering op het
podium geroepen en gehuldigd, niet al
door het talrijke publiek,
Van Aartsen, staatssecretaris mr. Y.
Scholten, staatsraad mr. Schokking en
vele anderj? kerkelijke, burgerlijke cn
radio-autoriteiten, alsmede de Kamer
leden van A.R,-partij en C.H.U. Zij
werden na het openingsgebed welkom
geteten door mr. Roosjon.
NOREN GAAN BIJ
GHANA VISSEN
Binnenkort is cl* oprichting te ver
wachten van een visserijmaatschappij in
Ghana, waarin twee Noorse rederijen
zullen deelnemen. Er zal in hoofdzaak
gevisit worden op haring, die, naar bij on
derzoekingen is gebleken, voor de Gha-
nese kust in grote getallen voorkomt.
Direct na het eindigen van de Noorse
winter-haringvisserij zal een Noors vis
sersvaartuig naar Ghana vertrekken.
Het geschikte seizoen voor de haring
vangst duurt daar van april tot septem-
Staatssecretaris over
weercommissie visserij
Staatssecretaris Roolvink en minister
Marijnen hebben geen reden te twijfelen
aan de vakkundigheid van de weercom-
missie in IJmuiden, Zij achten een onder-
zoek hieromtrent dan ook niet nodig. Dit
heeft staatssecretaris Roolvink mede na
mens minister Marijnen meegedeeld in
antwoord op de schriftelijke vragen van
het Tweede-Kamerlid de heer Lankhorst
(PSP) over het conflict rondom de weer
commissie, dat is uitgelopen op een straf
zaak tegen twaalf vissers. Deze vissers
weigerden ondanks een uitspraak van de
weercommissie uit te varen wegens drei
gend zwaar weer.
In zijn antwoord zegt de staatss
ris, dat het gerechtshof te Amsterdam de
vissers heeft vrijgesproken op de zuive
formele grond, dat de beslissing van d<
weercommissie niet bindend was, omdat
de voorzitter noch diens plaatsvervanger
aan de beslissing hadden meegewerkt. Uit
het arrest is de staatssecretaris niet
bleken, dat het hof de vakkundigheid
de leden der weercommissie in twijfel
heeft getrokken. Ook anderszins is hém
daaromtrent niets gebleken.
De staatssecretaris ziet geen aanleiding
op een herziening der op de weercommis
sie betrekking hebbende bepalingi
c.a.o. aan te dringen. Het staat partijen
vrij bepaalde belangen bij
den te leggen van een door hen deskundig
geachte commissie, zodat de staatssecre
taris hierop geen invloed kan uitoefenen.
Wat betreft het inschakelen van het
KNMI bij de uitspraken van de weers-
dat dit instituut deskundig kan
icht t
doch dc
bij de vraag of het vaarbaar weer is ook
andere factoren dan zuiver weerkur
een rol spelen. Het komt hem voor
aan de door de partijen bij de c.a.o.
gewezen deskundigen kan worden
en van geval tot geval te bep
aanleiding bestaat het KNMI i
schakelen.
Koningin bezoekt
militairen
Koningin Juliana heeft h«t voornemen,
n op donderdag 26 november 's mor
*ns een bezoek te brengen aan de infan-
fcorieschool te Harderwijk en de school
voor reserve-officieren der infanterie te
Ermelo. 's Middags zat zij de legerplaats
Corn. Basoski Ermelo bezoeken.
(Van een onzer redacteuren.)
BIJNA een uur lang hebben we gistermiddag oog in oog zitten praten
met het vijfentachtigjarige hart van Lambarene, dr. Albert
Schweitzer. In een tuinhuisje, verborgen achter een paar hoge flats, ont
ving hij een aantal journalisten om ons iets over zijn werk te vertellen.
De weelderige snor van deze nobelprijs-winnaar, die theoloog, musicus en
medicus is, herinnerde ons aan een gepensioneerde kapitein van de grote
vaart, zijn zwarte pak en „vader-moordenaar' aan een emeritus-predikant.
Maar zijn glinsterende licht-bruine ogen en de gezellige manier, waarop
hij aneodotes uit zijn leven vertelde, lieten zien dat we een ontmoeting
hadden met een jeugdige grijsaard, die emeritaat en pensioen over laat
aan jongere mensen.
Samen met zijn secretaresse, die
hem reeds veertig jaren trouw heeft
gediend, mej. Martin, en de eerste
•erpleegster die hem op Lambarem
:wam helpen, mej. Cothus. is hij op
nieuw naar Europa gekomen om eei
antal prijzen in ontvangst te nemer
n een bezoek te brengen aan krin
gen. die zijn werk door de jaren heen
hebben gesteund.
Als Sint Nicolaas op 5 december het
ïim A an zijn schip laat open mi
hoopt Schweitzer met de geschenken die
hij in Europa heeft gekregen in
deaux scheep te gaan. Hij kreeg onder
een complete tandartsenkliniek
met de tandarts incluis.
Zijn bezoek aan Europa is slechts var
korte duur geweest. Hij was in Dene
marken. bezocht een aantal universitei-
n Duitsland, bracht een bezoek aar
s en Brussel en brengt nu een paar
rustige dagen in Rotterdam door.
wil nog wat inkopen doen voor hij
het ruime sop kiest om naar Lambarene
terug te keren. Volgens zijn eigen v
den zal het een gelukkig moment zijn
als hij de planken van het schip onder
ich voelt. Dan weet hij, dat hij, die
uropa is geboren, weer op weg is n£
huis.
Dankbaar
Met dankbaarheid memoreerde hij hoi
ook Nederland hem indertijd, na d<
eerste wereldoorlog, toen hij zijn Zieken
huis moest verlaten en het oer\
zijn rechten had opgeeist tijdens
zijn gedwongen'afwezighfeul, had gehol-
>m een nieuw ziekenhuis te bouwen.
Even leek h(j
i die leeft
TN ONS VORIG filatelistisch praatje
A konden we reeds de Oostduitse jubile-
umzégels met de nieuwe vlag afbeelden.
Maar de D.D.R. hoefde niet voor zichzelf
alleen de vlag uit te steken, op de postze
gels. Zijn grote beschermheer, Sowjet Rus
land, bleef niet achter' Er verschenen
daar zelfs twee zegels om het Duitse jubi
leum mee te vieren. Het stadhuis van
Oost-Berlijn was het motief voor het ene.
het andere beelden we af; nr. j, In het
midden het aangevochten toevoegsel aan
de Duitse vlag: hamer en passer, in een
lauwerkrans. De illustratiemotieven
rechts en links hiervan zijn typisch Rus-
;isch, ook qua kleding en gezichten: links
de industriearbeider. rechts een boerin
en tractor. Het onderschrift luidt;
1949/1959. io jaar Duitse Democratische
Republiek.
/"AOK de luchtvaartjubilea op postzegels
komen na elkaar uit. Eerst Polen,
(30 jaar), toen de K.L.M., (40 jaar), en nu
Tsjechoslowakije (50 jaar). Afb. 2 laat ons
de Tsjechische piloot ir. Kaspara zien
medaljon), die 50 jaar geleden met
gammele kist van bamboe en ijzer-
draad de lucht in ging. De landelijke be
volking kijkt verstomd omhoog naar het
nderi De hoog springende kangoeroes
afb. 3 van Australië zouden ook als
htpostmotief eebruikt kunnen worden I
n buitengewoon suggestief zegeltje.
BELGISCHE KOTTER IN
MOEILIJKHEDEN
Op ongeveer 80 mijl ten westen van
IJmuiden heeft de Belgische kotter Z 25
machineschade opgelopen. Het scheepje,
eigendom van de rederij Van Dieren-
donck te Heijst, is door de Nestor naar
IJmuiden gebracht.
door G. J. Peelen
Maar ook Australië stond niet alleen stil
bij de mogelijkheid ook pens ziin fauna on
de zegels af te beelden, zoals duidelijk
wordt uil de afbeeldingen 11 en 12. die
straks aan bod komen.
Ni. Rusland Roemenië, Bulgarije. Oost-
duitsland en Hongarije, kwam nu ook
Tsjechoslowakije gehoorzaam met ber-
ëenkingszegels voor de componist Joseph.
Haydn. (1732/1809) en Charles Darwin
(1R09/1BR2). Bij de afbeeldingen van ge
noemde zegels van andere landen kwa
men deze figuren al voldoende naar vo
ren. zodat we nu met de vermelding vol
staan kunnen.
traditie op de .Juvcntute-zegcls weer
bloemen af te beelden. Van het viertal
geven we twee voorbeelden; afb. fi de O
I kers, (kapucijner noemen de Zwitsers
deze bloem), en afb. 7 de lathyrus. Verder
komen in deze serie nog voor de dotter
bloem en de papaver.
k bracht ook vele
landen op het idee van een extra zegel
emissie die wel weer wat in het laatje
zou brengen. Uit de veelheid kiezen we
weer twee voorbeelden, ,van politieke
tegenvoeters; Formosa en Rusland. Afb. 8
van Formosa spreekt voor zichzelf: post
duiven vliegend om de aerdbol. Rusland
haakte niet op dit idee in, door een ven
zijn vele raketten af te beelden, maar
bleef op dr begane grond met afb, 9: een
vrouwelijke postbode in haar werk, met
op de achtergrond drie middelen van
postvervoer: schip, vliegtuig en trein. Eeri
veel te druk, overladen, rommelig ont
werp. 9
De 3e Middelandse Zee-spelen werdén,
dit jaar in Beyrouth gehouden en de Li
banon haastte zich dit feit op een drietal
postzegels vast te leggen, waarvan afb.
10 er een is, een gespierde gewichtshef-
for, die zijn vrachtje aankan! Moeder-'
dag wordt in heel veel landen gevierd,
maar in verschillende streken op ven
schillende tijden. In Argentinië bijv. in
oktober. We danken er afb. 13 aan, een
leuk simpel zegeltje, waarop een meisje
haar moederinstincten bot viert op de
pop op haar schoot.
WE BEGONNEN met Australië, en zet-
ten tot slot de afbeelding van fauna
zegels voort op de afb. 11 en 12. Rusland
geeft van tijd tot tijd voorstellingen van
inheemse dieren. Deze maand o.b. de tij
ger van afb. 11, Inheems In zijn zuid-oos
telijke gebieden en Belgisch Kongo en
Ruanda Urundi verrasten ons maar met
Helst twaalf zegels, waarog dertien ver
schillende dieren die in de thans België
yeel zorg barende gebieden thuis zijn. Een
.prachtige aanwinst voor de dierenverza-
melaars. Achtereenvolgens komen aan
bod: de eland, rhinoceros, de galago (een
eekhoornachtig dier), giraffe, gorilla,
zwarte buffel, olifant, sluieraap, de zeld
zame okapi, antilope, reuzenmioreneier,
en op onze afb. 12 twee soorten tegelijk:
de elancf-antilope en zebra's. Een prach
tige serie, in Zwitserland gedrukt, wat
geen compliment is voor de Belgische
drukkerijen, die er inderdaad meestal
niet veel van maken
in verleden, toen hij zijn herinneringen
ophaalde aan zjjn blijdschap op 't ogen
blik dat hy de „zwarte vrienden"
schrijven dat alles voorelkaar was c
terug kon komen; aan die tijd waarin
letterlijk alles herbouwd moest worden;
en aan het moment toen hij in 1925
het besef kwam dat zjjn terrein te klein
was voor het aantal mensen die
zijn ziekenhuis trokken; zodat hy op
nieuw terrein voor de derde maal
geheel nieuw begin moest maken.
Opvol
Maar toen een van -on
hij al gedacht had aan
wist hij op een knappe 1
woorden de vraag te
ger
hem vroeg of
een opvolger,
tanier met veel
mtwijken.
Mest is het
begin van de
cultuur
hoopt dat een arts hem op zal volgen en
dat dié arts dan hetzelfde vertrouwen
geschonken zal wordèn dat hem altijd
ten deel is gevallen.
Wie die arts echter zal zijn, en of hij
reeds iemand op het oog heeft, zei hij
niet. En wij waron allemaal te beleefd
of misschien ook wel te beschroomd
- om het hem op de man af te vragen.
Wel bleek duidelijk dat hij nog lang
let van plan is om de scepter uit han
den te geven, „Hoeveel Jaar geeft u mij
wus zijn Wedervraag en hij ver
telde er prompt overheen van een man,
die de paus in Rome had bezocht en
deze toegewenst had dat hij zijn honderd-
■erjaardag zou kunnen vieren. Waar
op de paus verwijtend zei: „Wilt ge do
plaatsvervanger van Christus op aarde
slechts een zo beperkte tijd toewensen?
oe er nog vijftig jaar bij".
Maar direct daarop werd hij weer
zen intens ernstig toen hij zelfs een
beetje bewogen zijn blijdschap uitsprak
over het feit dat hij nog werken kan.
„Iedere dag ben ik daar dankbaar voor",
zei hij.
Uitvoerig ging hij in op het werk dat
gt^iaan wordt voor de leprapatiënten.
Hij vertelde hoe er voor de ouderen en
ernstige zieken een apart dorp was
gebouwd, waar zij een eigen kamer had-
en een keuken voor Iedere twee
personen.
Deze mensen worden niet (neer, zoals
vroeger, toen de ziekte nog niet te ge
nezen was, geïsoleerd. De minder ern
stig zieken blijven zelfs gewoon in hun
dorpen wonen, en worden om de drie
weken door vliegende colonnes bezocht.
Een aantal jaren geleden is een nieuw
medicyn ontdekt, dat deze vreseiyke
ziekte kan genezen. Het eerste gevolg
was, dat er prompt een groot aantal zie
ken bU kwamen. Als de dokter vroeger
de dorpen bezocht, verborgen de lepra's,
er woonden, zich vaak, omdat zj
bang waren geïnterneerd te worden. Nu
komen zü voor dc dag, omdat zU weten
sr hulp mogelijk is.
In de jaren dat dokter Schweitzler zijn
ziekenhuis geleid heeft, heeft hy ook
gezien hoe de vreselijke slaapziekte
overwonnen werd. Door de blanken die
met dragers door de bossen trokken was
deze gevreesde ziekte over geheel Afrika
verspreid geraakt, nu is zij echter gehecJ
Vraag
Dr. Schweitzer kon het niet nalaten
om ook ons een vraag te stellen. „Waar
komen de vruchtbomen van Afrika van
daan?" Toen niemand durfd» (of kon)
antwoorden, vervolgde hy ,,Uit de An
tillen". Op een aantal notenbomen na
zün alle vruchtbomen geïmporteerd. Hy
raadt nu de dorpen aap zoveel mogelyk
vruchtbomen ta planten, omdat deze in
Afrika het gehele jaar door vrucht dra
gen cn een welkome aanvulling bieden
voor het dieet.
Zo gemakkeiyk is dat nog niet, omdat
de meeste bewoners seminomaden zijn.
Zy bewerken een stuk land tot het vol
komen uitgeput is en gaan zich dan er
gens anders vestigen. De bevolking
moet dan ook bygebracht worden, dat zü
meer dan voorheen zich moet toeleggen
op het houden van vee opdat er mest
wordt geproduceerd. Dan kan de mest
het land weer vruchtbaar maken.
In dit verband vertelde hy een
beetje gnuivend van een Franse
journalist, die hem eens gevraagd
had, wat het begin is van de cul
tuur; Schweitzer had immers zoveel
over cultuur en ethiek geschreven.
Hij had toen geantwoord: „Mest".
En op de vraag wat kenmerkend
was voor de voortgang van de cul
tuur had hij geantwoord: „mestbo-
1 bad
naar huis gegaan 1
een venynig artikel geschreven over de
materialistische houding van Schweit
zer. Maar deze bewees zyn stelling met
te wijzen op Zarathustra, die ook de no
maden gestimuleerd had zich ergens te
vestigen. Hy schonk hun de heilige die
ren. Volgens Schweitzer gaan de mensen
zich pas vestigen als zij tpt akkerbouw
overgaan en daarvoor is nodig dat zü
kunnen beschikken over meat
Ziekenhuizen
Met dankbaarheid maakte hU melding
an het feit, dat er reeds drie zieken
huizen in de wereld zyn die zyn naam
dragen. Een is er in Laos. De jonge
begaafde arts die daar werkt
werd zojuist gedwongen om naar
Amerika terug te keren om zich voor
kanker te laten behandeleiv
Het tweede is gebouwd in het Ama-
me-gebied. waar vrijwel geen geschik
te bouwstenen te verkrygen zyn. De
arts heeft daar dan ook zyn toevlucht
genomen tot de eis, dat leder die zich
wil laten behandelen een steen moet
meebrengen.
Het derde ziekenhuis is op laniu.
Schweitzer hoopte dat er nog meer zie
kenhuizen gebouwd zouden worden,
,ar vooral dat de kleurlingen zelf de-
opdracht zouden gaan vervullen. „WO
kunnen niet altyd biyven helpen,
meende hy.
Afscheid
Na ruim een uur namen wü af
scheid. Schweitzer was gaarne bereid om
naar de tuin te gaan om de foto
graaf in de gelegenheid te stellen een
goede foto van hem en een paar van
zijn medewerkers te maken. Zonder jas
stond hij daar en liet hy zich gewillig
fotograferen. Maar hy kon het niet
nalaten nog te zeggen: ,.Als fotogra
feren goed voor de gezondheid is dan is
mij nog een lang leven beschoren."
Toen kwam het moment van het
afscheid. „Ik moet nog aan 't werk",
zei de oude, maar nog zo vitale man,
„er moeten nog brieven geschreven
worden naar Lambarene". Waar hij
ook is. Lambarene. waar ook een Ne
derlandse vrouwelijke arts en drie
Nederlandse verpleegsters werken, is
zijn thuis. Hij blijft zijn werk tot het
inde toe trouw.
De MINISTERS van Engeland, Oostenrijk, Zweden, Noorwegen, Dene
marken, Zwitserland en Portugal, hebben gistermiddag in Stockholm
het verdrag voor de kleine vrijhandelszone geparafeerd. Dit handelsgebied
bevat ongeveer 90 miljoen inwoners. In een resolutie hebben de ministers
er nog eens de nadruk op gelegd, dat zij vastbesloten zijn al het mogelijke
te doen om een splitsing in Europa te voorkomen.
WIJ beschouwen de kleine Vrijhandcls-
one. zo staat in deze resolutie, ala een
tap naar een overeenkomst tussen alle
inden van de Organisatie voor de Euro-
ese Economische Samenwerking.
Wij
gen te beginnen mot de zes landen vaa
Euromarkt.
He»t verdrag beoogt een vrije markt
door afschaffing van de tarieven en van
idere handelsbelemmeringen in de In-
jstrlöle sector. Er is een overgangs-
)d van tien jaar vastgesteld.
Elk lid van de kleine vrijhandelszone
kan zelf zijn buitentarieven bepalen.
Verder zün ln het verdrag bepalingen
opgenomen, die garanderen, dat de af
schaffing van de handelsbarrières niet
teniert wordt gedaan door subsidies en
andere beperkende nationale maatrege
len. Voor de handel in landbouwproduk-
ten zijn speclaJe bepalingen in het ver
drag opgenomen.
kan aansluiten. Dc vraag of ook een com
munistisch land zich kan aansluiten, moet
nog bestudeerd worden.
Drukwerktarieven. De vereniging tot
bevordering van de belangen des boek
handels heeft een adres gericht aan de
minister van verkeer en waterstaat,
waarin o.m. wordt verzocht een verlaging
van de drukwerktarieven voor boeken,
brochures en tijdschriften In welwillende
overweging te nemen. Zij meent dat het
van eminent cultureel belang moet wor
den geacht deze artikelen zo goedkoop
mogelijk te kunnen verspreiden.
Gasvergiftiging. In een woning in dc St.
EUsabethstraat te Vught Is gisteren ont
dekt, dat de daar wonende 30-jarige ar
beider A. Weeda door gasvergiftiging om
het leven is gekomen. Zijn echtgenote
werd in bewusteloze toestand gevonden.
Als oorzaak wordt aangenomen, dat de
hoofdkraan by de gasmeter, die zich op
do slaapkamer bevindt, niet goed was
afgesloten.
Grande fine champagne
(Beschermd door dé Franse wet)
