een noRTvMm\
EEN HANDVOL PAS VERSCHENEN BOEKEN
Het geheim van
koning
Jarig
ZONDAGSBLAD
ZATERDAG 31 OKTOBER 1959
rpOEN de avond begon te vallen
•*- reden we weg. Jane nam zwij
gend achter het stuur plaats en
toen ik de verbeten trek om haar
mond zag, liet ik haar maar be
gaan, er van overtuigd, dat het
zo het beste was. 's Middags had
ik een paar uur lang getracht
haar het plan uit het hoofd te
praten, maar ze had niet willen
luisteren. Met een stuurs gezicht
had ze alle tegenwerpingen, die
ik tegen haar voorstel maakte,
aangehoord, een paar maal hef
tig nee geknikt, en tenslotte was
ze in woede uitgebarsten. Ik had
nog geprobeerd steun te vinden
bij haar vader, maar de kolonel
had de schouders opgehaald en
me te kennen gegeven, dat hij op
haar beslissing niet de minste in
vloed kon uitoefenen. ,,Houd er
maar mee op, Roy", had hy ge
zegd, ,,ze heeft een tikkeltje mijn
karakter, en uit ervaring weet je,
dat het vechten tegen de bier
kaai is oin te proberen ons van
mening te doen veranderen." En
toen had hij die merkwaardige
uitspraak gedaan:
I ATER heb ik mij afgevraagd of hij er op dat moment al een vermoeden
van had, wie de dader van de diefstal was, en dat hij om die reden
niet wilde ingrijpen, want hij kon, evenals ik, Robin Wood niet luchten of
zien. Maar aan de andere kant hield hij te veel van zijn dochter om zijn
persoonlijke gevoelens en antipathie te laten prevaleren boven het geluk
WOOD was in de jongste oorlog
igniescommandant in een regiment,
de kolonel het commando voer
de. Van het eerste ogenblik af. dat zij met
elkaar in contact kwamen, boterde het al
niet tussen hen. De konolel was een offi
cier van de oude stijl, een man, die recht
door zee ging, stipte gehoorzaamheid eiste
van zijn ondergeschikten en niet meer be
reid was tot enige discussie als hij een
maal na rijp beraad zijn beslissingen had
genomen. Wood was een verwende jongen,
die tot het uitbreken van de oorlog leefde
op de zak van zijn rijke vader, door zijn
moeder, die een grote verering voor hem
koesterde, in de watten werd gelegd en
door een grote schare van profiteurs was
bejubeld. De kolonel was de eerste, die
hem dwars zat. Toen hij eens na een be-
soreking op de staf, hoorbaar voor ieder
een in net vertrek, zijn twijfel uitsprak
over de juistheid van een standpunt, dat
de kolonel had ingenomen, werd hij met
een paar, kort afgebeten, woorden, terecht
gewezen. ..Demonstreer niet zo duidelijk,
dat je een sufferd bent. Wood", riep de ko
lonel hem toe. en dat was het begin van
de openlijke vijandschap, die tot het einde
van de oorlog tussen hen bleef bestaan.
DAAROM KWAM het bericht over de
verloving van Wood met Jane als een
donderslag uit heldere hemel. Ik las het
in de krant en het was alsof ik water zag
branden. Een paar maal had ik Jane ont
moet. een vlotte jonge vrouw, die wist wat
ze wilde, als haar vader recht-door-zee, in
alles het tegendeel van Wood en in niets
bij hem passend. Ze was nog jong, toen
j.e haar moeder verloor en omdat de kolo
nel nooit een huishoudster had willen ne
men, was ze al vroeg met de'leiding van
het huishouden belast. De kolonel was niet
altijd even gemakkelijk. Om het minste
geringste, dat hem in de weg werd gelegd,
kon hij uitvaren. Als de krant maar een
paar minuten later dan gewoonlijk bij hem
werd bezorgd, schreef hij al een lange
brief naar de administratie, of voerde hij
een lang telefoongesorek met de directie.
Jane had veel met hem te stellen, maar
ze omringde hem met alle liefde, en ze
toverde als het ware met het kleine pen
sioen. waarvan ze samen moesten leven.
In het kleine gezin werkte ze van 's mor
gens vroeg tot 's avonds laat. altijd was
ze bezig, altijd vonden haar handen iets
le doen. En dat meisje zou gaan trouwen
met de nietsnut, die Robin Wood was?
verloor ik de kolonel
gestuurd., toen ik van de verloving van
Jane vernam, maar had nooit op mijn
gelukwens enig antwoord ontvangen. Tot
hij me. een jaar geleden ongeveer, opbel
de en uitnodigde een week-end bij hem
door te brengen. ..En breng je hersens
mee, Roy", zei hij, ..want die zullen we
hard en 'hard nodig hebben."
Toen ik met de trein in Londen arri
veerde stond hij aan het station. Hij was
mager geworden, zag ik, en alsof hij mijn
gedachten raadde, zei hij: ..Ja, jonden,
gepensioneerde officieren moeten de eind
jes wel aan elkander knopen en soms de
broekriem nauwer aanhalen, tenzij zij be
reid ziin hun landhuis te verkopen en in
een flat te gaan wonen. Maar je kent me
genoeg om te weten, dat van verkoop van
het huis nooit sprake zal zijn."
Voordat we ons naar zijn huis. begaven,
dronken we eerst een kop koffie in de City
en daar leidde hij het gesprek in.
hoeft me niet te vertellen, Roy,_ dat
verbaasd was, toen je las o
ving van Jane en Wood. Ma:
NA DE OORLOG
uit het oog. Ik had hem nog
,Je
de verlo-
verbaasder
dan" ik zul je nooit zijn geweest. Ik weet
niet wat Jane bezielde toen ze hem haar
ja-woord gaf. Ze heeft er met mij nooit
over willen praten. Op een dag kwam ze
thuis en ze deelde het mee. alsof het de
gewoonste zaak van de wereld was. En dit
terwijl ze alles van hem wist, want ik heb
nooit nagelaten haar uitvoerig in te lichten
over mijn officieren. Ze weet alles van
jullie af, in mijn brieven, die ik haar in
de oorlog stuurde, waren jullie bij gebrek
aan wat anders, onderwerp van het ge
sprek. Maar goed. ik zal er in moeten be
rusten. Jane moet Wood op een partijtje
hebben ontmoet en die eerste kennisma
king moet haar goed zijn bevallen."
17 EN
JJ vol
VAN
gen. Omdat ik weinig vertrouwen heb in
de handigheid van onze plaatselijke poli
tie, en ook omdat Jane het me heeft belet.
Ze heeft me gezegd, dat ze de dader zelf
zal opzoeken, maar ach, wat voor midde
len heeft ze daarvoor! Wood was het met
haar eens, dat we de politie buiten de
zaak moesten houden, en zo stond ik als
eenling tegenover hen beiden. Ik had Scot
land Yard willen inschakelen, maar daar
van wilden ze niets weten. Ze kunnen me
echter niet beletten, dat ik jou voor een
week-end inviteer en jou verzoek je met
de zaak te belasten. Ik ben jouw naam
•te,kijken beet ze me toe: ,,Ik behoef geen
■aanwijzingen. Ik weet wal ik wil en hin
der me met en vergis je niet, de juwe
len kunnen me niets schelen. Wat ik wil
is de man, die de moed had bij ons in te
,Daar ga ik nu heen", antwoordde ik.
„Nee", zei ze hard, „ik zal mijn plan
uitvoeren", en het was alsof ik de stem
van de kolonel hoorde.
Ze stopte eerst, toen ik naar het stuur
greep. „Blijf zitten", beet ik haar toe, „dit
werk.",
JEAN PICARD
geworden. Van mijn kafit heb je alle i
dewerking, maar' dan ook alleen van mijn
kant, vrees ik.- Jane zal je als een indrin
ger zien en het je onmogelijk maken een
vakkundig onderzoek in te stellen. Maar
als je desondanks toch bereid bent mij
terzijde te staan, zal ik je hoogst dankbaar
blijven."
TANE'S HOUDING liet er geen twijfel
J over bestaan, dat ze me als een in
dringer beschouwde. Met tegenzin beant
woordde ze mijn vragen. Ja. de inbrekers
hadden het huis onbewaakt gevonden. Haar
vader en- zij hadden het om zeven uur in
de avond verlaten en waren eerst om elf
uur teruggekeerd. Nee, een dienstbode
hadden ze niet. Wel een meisje voor halve
dagen. Van de sleutel van de safe was
slechts één exêmplaar en dat droeg haar
vader altijd bij zich. Nee, buitenshuis werd
nooit over de safe gesproken. En nog min
der over de juwelen. Sporen? Nee, die wa
ren niet gevonden, ze had ®r ook met op
gelet. Het raam van de studeerkamer
wak geforceerd en daaruit kon worden op
gemaakt, dat de inbrekers langs die weg
het huis waïen binnengedrongen. Nee, al
leen de safe was opengebroken. Het bu
reau was niet doorzocht, ook de kasten wa
ren niet overhoop gehaald. Voor iets an
ders hadden ze geen interesse. Robin
Wood had foto's gemaakt en die zou ik,
als ik meende, dat dit moest, kunnen be
kijken. Nee, haar verloofde was niet aan
wezig. Was een paar dagen op reis voor
zaken. Wanneer ze zouden trouwen.
Komt u nu om een inbraak op te lossen
of om u met mijn particuliere leven te
bemoeien?"
Van Jane werd ik met veel wijzer. Ze
volgde me, als ik door het huis liep op
zoek naar sporen, die de daders zouden
hebben kunnen achtergelaten. Ze bleef dij
me, toen ik in de studeerkamer rondsnur-
felde. Over mijn schouder probeerde ze de
aantekeningen te lezen, die ik af en toe
haastig neerkrabbelde. Ze liet me geen
ogenblik alleen. Ze luisterde
„Wees niet boos", fluisterde ze.
Ik klopte op een verveloze deur die na
•enige tijd aarzelend werd geopend. In de
opening stond een kleine man, die ons arg
wanend opnam.
„Jim thuis?", vroeg ik kort, en ik voeg
de er aan toe: „Ik moet hem direct spre
ken, er dreigt gevaar."
De man keek ons aan niet wetend wat
hij zou doen.
„Een ogenblikje dan", zei hij, „ik zal
eens even kijken." Hij wilde de deur slui
ten, maar ik duwde hem opzij en liep de
donkere gang in naar een deur. waarach
ter ik een zacht gemompel hoorde. Jane
zat me op de hielen en hield me vast aan
de arm. Ik merkte dat ze beefde.
hel verlichte kamer. Aan de tafel zat
een man. die een grote, zware paarlen
ketting door zijn vingers liet glijden. Een
tweede in de hoek van de kamer, hoorden
we nog zeggen: „Wat had je gedacht van
vijfduizend pond...
Gelijktijdig sprongen ze op. Jim zei:
„Er is hier nog niets gekocht...
De tweede man begon te vloeken. Ik
keek hem aan. enigszins verbaasd. .Hè",
begon ik, „als ik me niet vergis...
..Je vergist je niet, deze heer is Robin
Wood, mijn verloofde". Jane deed een stap
naar voren, Ze had een revolver in haar
hand en hield die op Wood gericht. Ze
zei: „Mijn vader kent nog maar de halve
waarheid. Je bent niet alleen een sufferd,
je bent 90k nog een onbetrouwbaar, ge-
huis. Ze knikte.
„Je hebt het geweten", begon ik, „en
ben je nu tevreden?"
Haar stem klonk hard toen ze antwoord
de: „Ik kende dat adres, want dat heeft
meer dan eens in de kranten gestaan. Ik
wist, dat hier de gestolen goederen wor
den verhandeld. Ik had er alleen heen wil
len gaan. Om de man te treffen, niét die
de juwelen had gestolen, maar die mijn va
der heeft beledigd door ze te stelen". En
toen ineens barstte ze in snikken uit en
lussen de uithalen van verdriet hoorde ik
haar zeggen: „En toch heb ik van hem
gehouden".
De geschiedenis van Europa,
door Albert Mirgeler. Uitgave
J. J. Romen en Zonen, Roer-
mond-Maaseyk.
Er is thans ook een Nederland
se vertaling verschenen van Al-
bert Mirgeler's boek „Geschichte
Europas" (Verlag Herder Frei
burg 1958>. Dit omvangrijke werk
dat de auteur de
Sowjet Rusland in China,
door Tsjang Kai Sjek. Uitgave
Athenaum Verlag, Bonn.
mentaliteit van het jonge Amerika t
hebben overgenomen.
De schrijfster heeft dit gegeven
duidelijke verslechtering in de
latics tussen Peking en Moskou te tol een prachtige roman uitge-
constateren. werkt. Graag bevelen wij dit bock
Ook al zal men het in sommi- aan. Anton Pieck zorgdr
Tsjang Kai Sjek.
thans op Formosa zetelt,
het eerst in de Verenigde Staten het lezen
gepubliceerd. De Duitse vertaling het
«„„li- r,r.r.r Val
opzichten niet met de schrij- stekende illustraties.
behoefte ging
kunnen zijn, het boek i
ten volle waard, omdat
schat van gegevens be
de periode, welke vooraf-
J. Visser-R
de communistische Bosch
le Kwartier, door
icndaal. Uitgave
Kruning N.V., Baarn.
de stad Aken opleverde, trekt voorzien. Men krijgt in dit werk,
reeds geruime tijd dc aandacht
Duitsland en de rest van Europa
en zelfs daarbuiten. Het wil een
bijdrage zijn tot de politieke, cul
turele. militaire en economi""v">
eenwording van Europa,
schrijver is op voortreffelijke wij-
rekening en verant
woording van Tsjang's optreden
op het Chinese vasteland mag
UUUKMl worden beschouwd, een verslag
economische uit de eerste hand ovi
ikkeling van de betrekkingen
tussen d? Sowjetunje en het met-
in deze opzet geslaagd. Zijn communistisch, Chma
machtsovername.
Als een vreemdeling op
aarde, door Marjorlc Kinnan
Rawlings. Uitgave Zuld-Hol-
landsche Ultg. Mij. Den Haag.
boek getuigt van een indrukwek
kende kennis van de Europese ge
schiedenis, waaruit hij steeds dat
gene naar voren heeft weten te
halen, dat voor betekenis is
juiste kijk
i° voordoet. "lïir«ëier~wii "dé heeft hij in het derde deel zijn
De auteur van „Jody en het
In het eerste gedeelte behandelt hertenjong" vertelt in dit boek
v. i-.j. Qver het opkomende Amerika aan
het begin van deze eeuw
Tsjang Kai Sjek zeer uitvoerig de
„Vreedzame samenleving tussen
China en de Sowjetunie" en in
het tweede wat hij noemt de
Ide wereldstrijd" te-
Hct is een oud stramien waar
op de schrijfster in dit boek, dal
in de Vietoric-reeks is versche
nen, borduurt. Een boerendochter
kan ondanks het feit dat zij ge
lukkig getrouwd is een andere
liefde niet loslaten. Ze worstelt
vertwijfeld om haar geluk, ook als
haar oude liefde zich met ccn an
der verbindt.
Eerst als hij overleden is, vindt
zij haar vertrouwen terug. Een
Europeanen meer bewust maken oordeel gegev
van het grote belang der duizend
jarige geschiedenis - m
wordt gepropageerd
«nddoel, dat zij vo
waardoor de scheppende hen.
prestaties van Europa
naar voren worden
heeft hij wellicht een
oude wereld,
hem, maar van zijn zwerven- heeft het een zekere waarde ge-
de broer is. Voor Asahel is bezit geven doordat zij op een zeer ge-
j 1-j - echter iets betrekkelijks. Hij wei- voelige wijze do mensen en het
doel van de „vreedzame samenle- daarom aan iedere poging, de leven in West-Friesland weet le
v,„g;; die door de communisten Jjg naam te krijgen, typeren. Zij verhaalt
ogen heb-
gebracl
bijdrage t
Helaas vindt n
deling in van de gewijzigde
houdingen tussen Sowjetunie
dities in dit stukje Nederland, dat
an overtuigd 70 anders is dan de rest. Over
medemensen de voor veler begrip vreemde le-
n op aarde venswijze van de mensen, die cr
zijrn.*"zijn "houding "brengt hem in wonen. En zij, die zich daarln kun-
nen inlei
waarderen.
zullen dit bock zeker
Beste r
nichten,
(D
DOOR THEA BEEKMAN
(Vervolg van vorige week)
Alsof het een pretje is, elke dag gefeliciteerd te wor-
ddn en geschenken te krijgen. Wat moet ik met al die
prullen doen? Ik heb pakhuizen vol sigarenkokers en
bontwanten en horloges en reiswekkers en sokophou
ders en schemerlampen. Vanmorgen kreeg ik van de
koningin wéér een paar wollen handschoenen en mor
gen misschien nóg een horloge en overmorgen dc 7.0-
veel-duizendste schemerlamp en over-overmorgen mis
schien een zilveren zakkam.... En al die geschenken
kunnen mij gestolen worden, ik heb ze niet nodig!"
„Maar," dacht hij verder, „Als die reiziger gelijk
heeft en ik eigenlijk nooit jarig had mógen zijn, wat
dan? Zodra het volk dat te horen krijgt, breekt er een
complete opstand uit. Dan zullen de onderdanen mij voor
een bedrieger houden, die alleen aan lekker eten en
dansen en cadeautjes dacht. Ze zullen woedend worden
en mij wegjagen. O, o, wat ben ik ongelukkig!"
Toen ging de gong. Luid en galmend klonk de slag
door de hoge paleiszalen en de koning rees zuchtend
uit zijn troon.
„Tijd voor het verjaarsdiner." kreunde hij. „O, ik
kan geen appelmoes meer zien!"
Maar toen hij de grote feestzaal betrad, waar de gan
se hofhouding achter hun stoelen stond, waar de kaars
jes op tafel brandden en de patrijs bruin en knappend
op een gouden schotel lag....Neen! De koning kon zijn
ogen bijna niet geloven. Er was geen patrijs. Op de
gouden schotel lagen groene slablaadjes en verse ro
de tomaten en elke tomaat was gevuld met een ver
rukkelijk pasteitje. De karaffen bevatten geen feest
wijn maar groene limonade, zo geurig, zo fris dat de
koning opeens ontdekte, hoe dorstig hij was. En nie
mand hief het verjaarslied aan, dat hem al ruim veer
tig jaar lang was toegezongen, elke dag weer. en dat
hem zo gruwelijk verveelde. Iedereen keek strak en
ernstig: de ministers, de raadsleden, de graven en her-
rfp riikp fabrikantenAlleen de konin_
dc koning bin-
vroeg koning Ja-
Jnllie worden allemaal hartelijk bedankt voor de felicitaties,
die ik van de week met m'n verjaardag heb ontvangen. Leuk van
jullie, dat je er aan gedacht hebt. De meeste van jullie hebben
zeker al herfstvakantie? Deze week is de puzzel niet zo gemak
kelijk. Jullie hebben er nu in ieder geval de tijd voor. om het
moeilijke voetspoor te vinden, 'k Ben zeer benieuwd of jullie het
kunnen vinden. Sterkte jongens en meisjes!
De hoofdprijs gaat deze week naar Hans van H emert en
de troostprijzen gaan naar Annie J och e m en H c r ma
L otter man.
togen, de rijke fabrikanten.... Alleen de koningin,de
enige die mocht blijven zitten
nentrad, glimlachte.
De opperhofmaarschalk boog diep, bijna- verdrietig.
„Majesteit." sprak hij afgemeten. „Op mij rust de
Iroeve plicht U een droevig feit mede te delen."
Nu gaan we de brieven
beantwoorden.
Fijn. dat je je postpapier
weer hebt gevonden Pii
my van Halem. Als je 1
vaker schrijft, heb je best
kans op een prijs. Ger
ry van Harteveld weet de
ze keer niet zo heel veel te
schrijven. Hartelijk bedankt
voor je mooie tekening.
Hoe was het bij je nichtji
Truusjc Hardenbol? Heb jij
ook zo'n leuke pop als op
het postpapier staat?
Fijn, dat je een kleurboek
gewonnen hebt Peter He-
bly. Welke kleur hebben de
haasjes gekregen?
vind je de verkeerslessen
op school, John v. d.
den? Knap hoor, dat je he
lemaal geen fouten had. Nu
maar zorgen dat je niet
blijft zitten, dan heb je
gauw een fiets. Leuk,
dat je nichtjes komen Ine
ke van Ilerp. Bedankt voor
je mooie tekening en veel
plezier in de vakantie
Sjoelen jullie veel Sa:
v. d. Heuvel? Jullie hebben
maar een leuke poes.
Wat wordt jij verwend Jen
nie v. d. Heuvel. Hebben
jullie gezellig gewinkeld?
heb ik"je niét naar Londen laten komen.
Je komst houdt verband met een ernstiger
zaak. Je weet, dat ik op hoge lasten zit.
Landheer zijn is in onze tijd geen onver
deeld genoegen. De belastingen zijn hoog logisch'
en de inkomsten laag. Tot op heden heb
ik het altijd kunnen redden, omdat ik
een grote waarde bezit aan familiejuwelen.
Sieraden van mijn moeder en mijn groot
moeder, in de goede tijd van de familie
gekocht als geldbelegging. Met die ju*""
ogenblik, dat ik mijn zelfbeheersing ver
loor, vroeg ik haar: „Waarom mag ik,
als politieman, me niet met deze diefstal
bezighouden?" Stuurs antwoordde ze: „Om
dat ik het niet wil." Ik keek haar recht
in de ogen. toen ik de vraag stelde: „En
heeft uw verloofde er ook bezwaren te
gen?" Haar ogen schoten vuur.
TK ZEI tegen de kolonel: „Morgenochtend
1 vroeg moet ik weg. Ik kan helaas niet
langer blijven. Er ligt elders ook werk op
me te wachten."
En?", vroeg hij hoopvol. „Ik weet het
niet", zei ik eerlijk. „Ik zie geen gat in
de zaak. Alle sporen zijn verdwenen. Op
het tapijt in de kamer vond ik een
schroeivlek, veroorzaakt door een sigaret.
De sigaret is verdwenen. Ik kan dus het
merk niet vaststellen en aan de hand daar
van de dader opsporen. Een ding weet ik
zeker: de mannen, die de brandkast kraak
ten, waren vakmensen en met de situatie
hier volkomen op de hoogte. Het enige
wat ik nog kan doen is, vanavond naar
Londen gaan en daar een paar bekende
jongens spreken. Misschien dat ze wat wil
len loslaten. En dan moet ik nog rekening
houden met de mogelijkheid, dat de juwe
len naar het vasteland zijn gebracht. Er
is een kleine kans uiteraard, dat alles nog
in Engeland ligt. omdat de daders, in de
logische veronderstelling, dat u de politie
op de hoogte hebt gebracht, het te riskant
vinden op dit ogenblik al uit te wijken. Ze
zullen het veiliger vinden een paar maan
den te wachten. In dat geval, ach ja, wie
len achter de hand, die ik altijd in geval
van nood zou kunnen verkopen, heb ik me
immer veilig gevoeld. Maar die veiligheid
is sinds een paar dagen verdwenen. Op
een avond, dat Jane en ik een bezoek af
legden. is er bij ons ingebroken. De
werd geforceerd
de inhoud meegeno-
TERZIJDE keek ik hem aan en
k. dat hij vermoeid was.
Ik wilde wat "zeggen, maar hij schudde het
hoofd. „Val me niet in de rede. Roy", zei
hij. „ik ben nog niet uitgesproken. De ju
welen zijn verdwenen en_ als ik ze niet
terugkrijg ben ik een geruïneerd man. Dan
heb ik mijn financiële basis verloren.
Voor mij persoonlijk is dat niet erg. Ik
ben een oud man, maar Jane, zie je. Jane
kan ik niet een nog eenvoudiger bestaan,
als ze nu al heeft, laten leiden. Daarom
moeten de juwelen, het kost wat het kost,
terugkomen, en daarom heb ik jou nodig.
Ik heb van de diefstal nog geen aan
gifte gedaan. Waarom niet? zul Je vra-
De kolonel beende met lange passen door
de kamer. Hij kwam plotseling vlak voor
me staan en legde zijn hand op mijn
schouder. „Roy". zei hij met trillende
stem, „doe je uiterste best, nogmaals het
is niet voor mij, het is voor Jane. Je kunt
van mijn auto gebruik maken. Hoe laat
vertrek je?"
Ik antwoordde: „Bij het vallen van de
duisternis".
„En ik ga met je mee". Tegelijk draai
den we ons om, toen we de koel uitgespro
ken woorden hoorden.
Jane stond in de deuropening, en ik zag,
dat ze me haatte.
TEMPER je snelheid", zei ik. toen we
Londen naderden, „en doe precies wat
ik je zeg. We zetten de auto ergei
en jij blijft op mc wachten. Ik
je me te volgen."
Jane gaf geen antwoord. Met vaste hand
stuurde ze de auto door de drukste wijken
naar een afgelegen buurt.
Ik zei: „Stop", maar ze luisterde niet,
en ik herhaalde: „Stop". Zonder naar me
Ja nok. de vluchteling
gers zitten achter vos Janek aan., kijk maar: Tja,
rijn Harry en Fingers er ook nog. Die doen echter niet mee
aan de vossejacht. Die zijn op jacht naar een broche..
Janek holt hard. Af en toe staat hij even stil. Dan doet
hij een greep in zijn broodtas naar de snippers die hij dan
op de grond gooit. Dan gaat hij weer vlug verder. Hem zul
len ze zo gauw niet pakken.
Maar de jagers doen ook hun best. Janek heeft het spoor
goed gelegd. Ze kunnen hem volgen. Door de weilanden, over
hekken, tegen de heuvels. Stop jongens, deze kant uit. Hier
ligt papier! En dan draven ze weer verder, op zoek naar
nieuw papier.
En dan Nita. Die denkt niet aan jagers of aan een vos.
maar alleen aan Janek. die zijn kleren, zijn broche en het
geld moet hebben. En gauw! Want straks komt de politie
Janek ophalen om hem naar Edinburgh te brengen. En dat
mag nooit gebeuren! Zij moet zorgen, dat Janek naar Polen
kan vluchten. En zo loopt Nita hijgend door de velden. Ze
kijkt niet naar papieren. Ze kijkt alleen maar uit naar Janek.
Jammer van die grote ko
nijn. Welke kleur heeft je
mantel? Rla v. d. Heij
den wat kan jij al koken
en bakken. Vermicellisoep
en havermout, geweldig!
Heb jij al zo'n grote broer?
Anneke Hilgcman krijg
ik de volgende keer een
briefje van je? Is je
moeder weer beter Tineke
v. d. Hil? Vond je de weg
lang in het doolhof?
Gerrit van Ilouwelliigen
krijgt al Frans op school.
Wat zal jij knap worden,
Gerrit! Is de juffrouw
weer beter Ilennle van
Houwellngen? Hoe Is de
poppenmuts geworden?
Jij hebt maar geboft, dat
je van de juffrouw naar
huls mocht, Joyce v. d.
Horst! Het is een leuk boek
Ans en Hans. Nczia v.
d. Horst gaat zo maar lo
geren in de herfstvakantie.
Speel je ook wel eens op
dc Blokfluit? Jullie heb
ben dus 21 oktober een leu
ke dag gehad Jopie Huis
man. Wordt het schortje
mooi? Mag je alweer uit
bed Ilaro HyJkema? Het
lijkt wel een ziekenhuisje
bij jullie. Van harte beter
schap! Jij boft maar,
dat je de poppen hebt ge
wonnen Marijke Jansen.
Wie is Toos? Fijn. dat
veer helemaal beter
bent. Wljnie dc Jong! Nu je
best maar weer doen op
school. Begint je broer
tje al te praten Corrle dc
Jong? Goed zingen van
avond. hoor! Wil ma Kal
koen dopt goed haar best
op school. Hoe laat ga je
altijd naar bed? Krijg ik
de volgende keer een lange
brief van je. Marlien Ka
merling? Was de kerst
tafel mooi Hans Kant? Hoe
is het nieuwe huis? Heb
je al veel postzegels Jan
Kees van Kleef? Ben jc
wel voorzichtig in het ver
keer? Wat hebben jullie
veel visite gehad Annie van
Kleef. Leuk die bordjes
Marga dc Kooter. Vind je
hel fijn, opstellen maken?
Hartelijk welkom bij de
neven en nichten Hans van
de Koolj. Wat zal jij een
grote voetballer worden.
Hoe oud ben jij. Hans?
Jij boft maar mol al die
feesten. Jan Kraak! Is de
trein mooi? Fransje v.
d. Kraan jij bent ook har
telijk welkom bij dc neven
en nichten. Ik kan toch niet
op de verjaardag van alle
neven en nichten komen?
Van harte gefeliciteerd,
Fransje! In welke klas
zit jij Joop Krol? Kan je
broertje al lopen? Kees
van Leeuwen is ook al een
nieuwe neef. Van harte wel
kom Kees! Kan jij zo goed
kleuren en tekenen? Hoe
het in Den Haag An
kle
Ik
tqnte Ank van jou groeten.
Verlang jij al naar St.-
Nleolaas Tineke Luljk?
Bedankt voor jc tekening
Julian v. d. Meer. Wat ga
jij doen in de vakantie?
Volgende keer graag een
briefje erbij Jan v. d.
Molj. Wat is je broertje
verwend met z'n verjaar
dag Conja Mcljers. Ben jij
ook gauw jarig? Paul
Moet gaat op de muziek
school. geweldig! Hoe maakt
je zusje het in Zeist?
Bartje Monster heeft zo'n
lieve meester op school,
fijn Bartje. Heb je al mei-
ten geleerd? Wat ga jij
11 de vakantie doen Jozlna
Naaljen? Is het een lief
zusje van Bctsie? Ben jij
al op de Landbouwhuishoud-
school. Nellie NaaUcn? Wat
wil jij worden.' Rietje
van Noordenne. ik vind dat
jij een prachtige overgooicr
krijgt. Van harte gefelici
teerd, hoor! Hoe was
hel op vaders en moeders
verjaardag Janny en Klc-
incnt Notenboom? Heeft het
bij jullie ook zo gestormd?
Jongens en meisje Jullie
lebben weer goed je best
;edaan van dc weck. Allc-
naal hartelijk dank. Nu
trijg ik dus de brieven van
1c namen, die met de let-
ers O t.m. Z beginnen.
Tot dc volgende week.
40. Zou jc haast geen medelijden krijgen met Fingers? Nou,
Harry heeft het niet. Die schreeuwt telkens achterom, dat
Fingers moet opschieten. Maar hij kan meer zeggen. Fingers
loopt toch al niet zo best cn als jc dan nog pech hebt ge
had en je bent met je voet door de plank van een steiger
tje gezakt, dan kun je haast helemaal niet meer lopen. Pech
is altijd vervelend. Maar als je een echte boef bent. dan
moet net wel dubbel vervelend zijn. Want dan heb je ook
nog kans. dat de buit je ontgaat.
Arme Fingers. Hij struikelt haast. Ilij valt bijna over een
greppel. Hij wil zo graag eens naar die pijnlijke voet kijken
Maar Harry jaagt hem verder. Ze klimmen over hekken.
Ze gaan tegen da heuvel» op. Ze komen langs een waterval.
Harry komt er tenminste langs. Maar natuurlijk glijdt Fin
gers weer uit. Pardoes in het water. O. Harry, jammert Fin
gers. Maar die spot met zijn kameraad: Een nat pak? Wat
geeft het! Dan wordt het ook eens gewassen! Maar Fingers
heeft er nu schoon genoeg van. Hij gaat kreunend zitten,
trekt zijn schoenen en kousen uit en bestudeert zijn pijnlijke
voet. Ik kan niet meer, zucht hij verdrietig.
Harry ziet wel, dat het menens is. Toe dan maar, zegt hij.
Kom dan later maar. Ik móet dat meisje inhalen.
Juidt op dat ogenblik heeft Nita Janek bijna ingehaald. Ze
roept zo hard ze kan; Janek, wacht eens, Janek, waaaaaacht
Wij zien hier een dief mei z'n buit weglopen.
Hij is uit één van de vier deuren gekomen.
Als jullie goed de schoenen van de dief bekijken
is het niet zo moeilijk. Uit welke deur is hij ge
komen?
