CHRISIFI
In de koster ontmoet
de wereld de kerk
Ex-priesters getuigden
in overvolle kerk
De groep in jeugdwerk
verdient bestudering
Bouwverenigingen ook
in toekomst een taak
£eitben
Een woord voor vandaag
Kanttekening
Toekenning nobelprijs
Anti-proton-ontdekkers
Koster is schoonmaker
stoker, gerant en ober
In het tweede gedeelte van de
lezing, welke ds. J. Vuijst voor de
Prot. chr. ver. van kosters heeft
gehouden, zegt hij o.a. het vol
gende:
sommigen
lijk onderscheid gemaakt moet
worden omdat het in de gemeen
te toch in de allereerste plaats
gaat om het geestelijke werk. zo
als door de ambtsdragers verricht
wordt. Het werk van de koster
daarentegen is van meer stoffelij
ke aard. Het zij u toegegeven:
„stoffig" is uw werk vaak wel.
Maar die tegenstelling is fout.
Want al dat zogenaamde „geeste
lijke" werk heeft ruimten nodig,
die beatnwoorden èn aan de op
dracht van de gemeente èn aan
de eisen, die de tijd stelt.
Die gemeente moet zorgen, dat
ze die ruimten krijgt. Maar als ze
de ruimten eenmaal heeft moet ze
ze „verzorgen" en voor gebruik
gereed maken, voor de menigvul
digheid van taken van het moder
ne kerkewerk. Dat „verzorgen"
legt de gemeente als haar taak in
uw handen.
Daarom moet u. de koster, goed
weten of de ruimten waarover uw
gemeente beschikt werkelijk vol
doen aan de opdracht, die de ge
meente heeft en aan de eisen,
die deze tijd stelt. U moet dus zelf
een mens zijn, die de opdracht der
gemeente van Christus verstaat.
BOVENDIEN: u moet uw tijd
kennen. U moet iets begrijpen
van wat er omgaat in de harten
en hoofden van de moderne men
sen. Dan weet u dat de mensen
niet meer willen zitten in vieze
ongezellige, slecht verwarmde hok
ken. U moet begrijpen wat de
jeugd verlangt ook ten aanzien
van lokaliteiten. Want nogmaals:
al bent u benoemd door een
kerkvoogdij of een commissie van
beheer: u bent de gemeente zelf.
Daarom is uw werk moeilijk in
te passen in een bepaald schema.
Daarvoor is het te zelfstandg. U
bent schoonmaker en stoker, maar
ook gérant en ober. Er zitten zo
veel kanten aan uw werk. dat een
goede koster bijna het beroem
de schaap met vijf poten is. Maar
in elk geval: u hebt een bepaal
de zelfstandigheid.
positie van de koster in de kerk.
Uw vereniging heeft een concept
regeling rechtspositie kosters ont
worpen. Wat u daarin vraagt lijkt
me in vele opzichten volkomen
billijk, al zullen er wel practische
moeilijkheden zijn.
Ik geloof, dat we het aldus mo
gen stellen:
Wil een gemeente haar eigen
verzorgende taak ten opzichte van
de ruimten der gemeente niet zelf
door middel van vrijwilligers ver
richten. maar wil ze deze haar
eigen taak opdragen als volledi
ge of halve dagtaak aan één ha-
rer leden, dan moet een gemeen
te daarvan de financiële konse-
kwenties willen dragen. Of de ge
meente doet dit werk zelf of ze
geeft de opdracht aan de koster.
Maar dan moet ze het ook zo
doen. dat de man en de vrouw
aan wie de opdracht verstrekt"
wordt de mogelijkheid heeft die
opdracht naar behoren te vervul-
ten al het kosterswerk doet dan
dat ze God en de mensen bedriegt
door iemand haar eigen werk toe
te vertrouwen zonder hem daar
voor behoorlijk te belonen.
Maandsalarissen en uurlonen,
sociale voorzieningen, vakantiere
geling en vakantietoeslagen, pen-
sioenering op 65- jarige leeftijd en
een pensioenregeling dat zijn
allemaal zaken die horen bij dit
„behoorlijk belonen".
j avonds (en overdag) de
mensen ontvangt. U moet kunnen
uitrusten van een winterlang laat
naar bed gaan.
medewerker". Dit woord heeft in
de kerkorde der Hervormde Kerk
een bijzondere klank. Het is de
aanduiding van degenen, die werk
zaam zijn in een „bediening",
d.w.z. die een opdracht hebben
meestal in het apostolaat van de
kerk. Daarbij kan ik het niet la
ten te denken aan de zeer vele
nieuwe kosters, die nodig zullen
zijn in de talrijke nieuwe kerken
en kerkelijke wijkcentra in onze
snel groeiende steden en dorpen.
Daar waar de koster dikwijls niet
meer koster, maar concierge heet.
Die kerken en kerkelijke wijkcen
tra zijn vooruitgeschoven posten
van de gemeente van Christus.
Uiterlijk zijn ze het visitekaartje
van de kerk. Soms staan ze eni
ge jaren in het weiland, voordat de
huizenbouw zo ver is gevorderd,
dat ze geheel staan ingesloten.
Soms is de kerk te laat: dan
wordt het kerkelijk gebouw neer
gezet als de wijk reeds is volge
bouwd. Onze nieuwe kerken en
wijkcentra worden lang niet alleen
voor het zuiver kerkelijk werk ge
bruikt.
rPEMIDDEN van al die „verhuur-
activiteiten" staat de koster.
Wat zeg ik: daar staat de ge
meente. Die vooruitgeschoven post
wordt niet alleen zichtbaar in het
gemeenteleven, dat zich in de
nieuwe stads- of dorpswijk af-
Ze wordt ook zichtbaar in het
gebouw zelf; ook de vormgeving
van het gebouw, de architectuur
moet een uitdrukking zijn van de
opdracht en het leven'van die ge
meente. Maar bovenal wordt dit
zichtbaar in de figuur van de man,
die altijd bij en in dit gebouw te
vinden is, die alles regelt en ver
zorgt. U spreekt met de mensen.
U ontvangt ze. U wordt dikwijls
hun vertrouwensman. Een in uw
PERSOON: de gemeente van
Christus.
Practisch betekent dit, dat we
ons alleen maar kunnen verheu
gen over uw plannen een „kos-
terschool" op te richten. Want u
moet niet slechter serveren dan
in een restaurant. U moet weten
om te gaan met mensen.
l
Tijdens missieiveek in TJtrecht
/"NNDER het thema Openbare
schuldbekentenis van een
priester" hebben de ex-priesters
ds. H. J. Hegger en evangelist
Wim Kuin zaterdag- en zondag
avond in de We^terkerk te
Utrecht samenkomsten belegd
om te getuigen van hun geloof in
Jezus Christus. De bijeenkom
sten, die tegen het einde van de
roomskatholieke missieweek wer
den gehouden, trokken zoveel be
langstelling dat beide avonden
honderden teleurgesteld moesten
heengaan, omdat zij in de over
volle kerk geen plaats meer kon
den krijgen.
De missieweek is een rooms-katholie-
ke actie die er op gericht is om rand-
kerkelijken te activeren en niet n>
katholieken te winnen. De beide
priesters, die in het verleden dergelijke
missieweken hebben geleid, waarin zij
de mensen in het openbaar dingen ge
leerd hadden die in strijd zijn met de
bijbel en het evangelie, wilden door
deze samenkomsten hun fouten in
openbaar belijden.
Huis aan huis was een uitgebreide
folder verspreid, waarin zowel wat zij
vroeger leerden als wat zij nu belijden,
was opgenomen. Reeds voor de samen-
Eerste congres NecL. Gerei. Jeugdraad
verslaggevers)
Voor het eerst heeft de thans vijf
jaar bestaande Nederlandse Gere
formeerde Jeugdraad een congres
gehouden. Bij deze jeugdraad zijn
aangesloten de Bond voor Geref.
Jeugdorganisaties, de Bond van
Geref. Jeugdverenigingen, de
Stichting Evangelisch Herstel en
Opbouw en de Geref. Zondags
schoolvereniging Jachin. In de
praktijk van haar werk komen deze
organisaties vaak met dezelfde
problemen in aanraking. De direc
teur van de N.G.J.R., prof. dr. ir.
H. van Riessen, en de wetenschap
pelijk medewerker, ds. J. Firet, be
studeren de achtergronden van
deze vraagstukken en geven richt
lijnen, die kunnen leiden tot op
lossing van de problemen.
Het congres, gehouden op het geref.
jeugdcentrum De Witte Hei te Huis ter
Heide, hield zich bezig met een bezin
ning over de functie van „de groep" in
het jeugdvormingswerk. Het was, zoals
de voorzitter van de N.G.J.R., ds. W.
A. Wiersinga zeide, ditmaal een beslo
ten werkvergadering. Zij werd bijge
woond door een vijftigtal „topfunctiona
rissen" uit de aangesloten organisaties.
Er lagen twee uitvoerige verhandelin
gen over de groep op tafel, resp. van
prof. Van Riessen en ds. Firet. De eer
ste had zich geconcentreerd op „de
groep", de tweede op het functioneren
van „de groep". Een en ander onder
het motto „een dozijn is meer dan
twaalf", d.w.z. een aaneengesloten groep
bestaande uit twaalf mensen, betekent
meer dan twaalf individuen los naast
elkaar.
Prof. Van Riessen besprak de groep
eerst vanuit principieel gezichtspunt, om
vervolgens de groep als feit en norm
te bezien; daarna duidde hij de bete
kenis van de groep in het jeugdwerk
aan, terwijl hij ten slotte een beschou
wing gaf over de structuur van de groep.
Een groep is een samenleving. Maar
een groep op zichzelf biedt nog geen ga
rantie voor een goede samenleving. Ver
storende factoren zijn er wanneer een
enkeling in de groep zichzelf zoekt,
ook wanneer een groep doel
reformeerde antwoord" van vroeger is
dwenen.
Tu is er een wisselwerking tussen het
geestelijke en het sociale. Verzwak
king van het geestelijk leven tast de
samenhang der groepen (bijv. gezin,
jeugdvereniging) aan. En aantasting
van het sociale (dus van de gemeen
schap in gezin en vereniging) leidt weer
/erzwakking van het geestelijk le-
Maar ook het omgekeerde is waar:
wanneer de groep goed functioneert,
krijgt het geestelijk leven meer elan.
Zodat studie inzake de weg tot sane
ring van de groep alleszins gewenst is.
DS. FIRET.
In de toelichting op zijn referaat over
het functioneren van de groep zei ds.
Firet, dat het werken in groepsverband
niet een toevallige bijkomstigheid maar
een wezenstrek voor het jeugdwerk is.
In het jeugdwerk staan de leden in een
levendige wederkerige relatie tot el-
Door deze relatie is de groep ^en
„veld", waarin allerlei krachten wer
ken. Elk lid heeft zijn eigen achter
grond, ambities, mogelijkheden, sympa
thieën. De beweging, die door deze
krachten in de groep ontstaat,
groepsproces. De leiding heeft tot taak
dit proces
reiken.
In de verschillende vormen van gere
formeerd jeugdwerk berust de leiding
grotendeels bij mensen, die geen vak
kundige beroepskrachten zijn. De lan
delijke beleidsorganen zijn verantwoor
delijk voor het trainen van deze lei
ders; deze training moet er vooral op
gericht zijn de leiders inzicht te geven
in de groepskrachten en het groepspro-
Vervolgens moeten volgens ds. Fi
ret de organen de methodiek var
het werk doordenken onder het as
peet van het groepsmatig bezig zijn.
Hierbij kan men dankbaar gebruik
maken van het resultaat van bezin
ning en onderzoek op dit terrein bui
ten de gereformeerde kring, speciaal
in Amerika.
wordt in zichzelf.
Juist daarom is een nadere beschou
wing van de groep van zoveel belang
voor het gereformeerde jeugdwerk. Vroe
ger had de „gereformeerde groep" een
concrete doelstelling: de vorming tot ge
reformeerd mens in het volle leven.
Dat is veranderd. Men zit met het
jeugdwerk in een malaise, die een dui
delijke geestelijke kant heeft. Het „ge-
komsten begonnen stond de telefoon niet
stil bij de contactadressen. De telefoni
sche boodschappen
een „Waarom moet
len rijden?" tot de ergste verwensingen
godslastering toe.
Niet reactionair
Op zaterdagavond gaf ds. Hegger
korte inleiding. Hij legde er de nadruk
op dat het niet in de bedoeling was om
een rel te ontketenen, maar dat hij en
zyn collega wel graag, waar zij in het
openbaar mensen misleid hadden nu
hun schuld in het openbaar wil
den belijden en wilden getuigen van de
centrale boodschap van Jezus Christus.
Sterk legde hy er de nadruk op dat
„het vervullen van de plichten" niet vol
doende is en dat als wij zeggen zelf nog
verzoenend werk van Chris
tus te moeten toedoen
uit te boeten wy de eer van Christus
verduisteren.
Hoewel het gevaar in dit soort sar
komsten groot is dat het getuigenis
sterk reactionair karakter krijgt, bleek
niets van een scherp afzetten tegen de
Rooms-katholieke kerk. Op eenvoudige
wijze vertelde evangelist Kuin hoe hij
tien jaar behoord heeft tot de orde van
de Trappisten en tien jaar zwijgend door
net leven is gegaan op zoek naar heilig
heid. Eerlijk vertelde hij hoe hij er niel
geslaagd via de genademiddelen
die de Rooms-katholieke kerk aanprijst
ook maar een stap verder te komen; hij
getuigde van zijn teleurstelling en van
zijn besluit om dan de kerk maar als ka
pelaan te gaan dienen.
Eerlijk
Toen hy een afgevallen lid ging op-
toeken om haar tc vragen waar
haar geloof verloochend had, kw
zo onder de indruk van haar geloofs
getuigenis dat hij met andere ogen zijn
bybel is gaan lezen. Zo kwam hij to<
het geloof dat het evangelie alleen Jezu-
Christus en niet de kerk centraal stelt.
Onder intense aandacht werd door de
vele aanwezigen naar zijn uiteenzetting
geluisterd. Achter in de kerk stonden een
aantal opgeschoten jongens, kénnelijk ge
komen om deel te nemen aan een rel,
de bijeenkomst stonden ook zij
buiten de kerk ernstig over het getui
Kuin te discussiëren.
Vervolg
Zondagavond was de opkomst zo
weldigend dat alle gangpaden als
volle tram opgepropt stonden en noj_
geveer 500 mensen naar huis moesten
worden gestuurd. Het organiserend
mité heeft besloten om aanstaande
ig een extra samenkomst te beleggen
een van de Utrechtse kerken.
In aansluiting op deze actie zullen
het vervolg op donderdagavond
:n zijzaal van de Christelijk Geref.
Kerk te Utrecht speciale contactsa
menkomsten worden gehouden
rooms-katholieken die meer van
bijbelse boodschap en het protestan
tisme willen weten. Deze samenkom
sten zullen afwisselend geleid worden
door ds. Hegger en evangelist Kuin.
Beroepingswerk
NED. HERV. KERK
roepen te Houten, U.: T. Langerak
te Vinkeveen; te Joure: J. v. d. Beek
te Urk.
Bedankt voor Waddinxveen: J. van
der Velden te Dordrecht.
GEREFORMEERDE KERKEN
Beroepen te Zwijndrecht-Groote
Lindt: N. Korenhoff te Appingedam; te
Rutten, N.O.P.: P. Sytsma, kand. te
Amsterdam; te Schiebroek-Hillegers-
berg-Centrum: R. D. Beukema te
Doorn.
Bedankt voor Oegstgeest: L. G. Pley-
int te Leeuwarden-West.
Benoemd tot ziekenhuispred. te Gro
ningen: H. A. Starrenburg te Kantens.
CHR. GEREF. KERKEN
Beroepen te Urk: H. van Leeuwen te
Arnhem.
Int. congres van
chr. onderwijzers
Het Internationaal Verband van Chris-
telyke Opvoedings- en Onderwysorgani-
saties houdt van 31 oktober tot en met
2 november te Brussel een internatio
naal congres.
Het openingswoord wordt gesproken
door de tweede voorzitter van het In
ternationaal Verband, de heer J. W.
Hulst, in de Hervormde kerk te
Brussel. In de middagvergadering houdt
prof. dr. E. Lichtenstein uit Munster
een verhandeling over Luther en d
school". De volgende dagen spreken di
Stückelberger uit Bazel (Bedreigd
schoolwerk in een bed-eigde wereld)
prof. dr. A. J. Bronl.'.iorst uit Brus
sel 'Bijbelse boodschap, Bijbelverhaal
Bijbelse roman). De vergaderingen
worden gehouden in de Bcneluxzaal v
het Congrespaleis.
Onderwijsbenoemingen
Benoemd tot onderwijzer aan de Eben
Haëzerschool te Sneek: S. Tuinenga te
Kollumerzwaag; aan de Chr. Nat.
school te Oude-Biltzijl: D. Muller te
Utrecht; aan de Geref. Gemeente-school
te Rilland-Bath: R. H. Kieskamp te
Oene; aan dc C.V.O.-school te Welsrijp:
C. B. van Putten te Utrecht; aan di
Herv. school te Rouveen: J. Termaat te
Putten: aan de Herv. school te Vollen
hoven: Verschoor te Dordrecht; aan
de Petrusschool te Nijmegen: J. Berg
kamp te Arnhem en W. Volaart te
Nijmegen; aan de Christ, school te Sid-
derburen: P. Vermaas te Groningen.
B. en W. van Veendam
hebben bezwaren
B. en W. van Veendam hebben een
adres aan de Tweede Kamer gericht,
waarin zij een aantal bezwaren uiten
tegen de „mammoetwet", zoals deze bij
de Tweede Kamer aanhangig is
maakt. Toepassing van deze wet
tot gevolg kunnen hebben, dat de ge
meentelijke gymnasiale afdeling van het
Winkler Prins-lyceum te Veendam opge
heven moet worden. Deze afdeling werd
in 1947 aan de Rijks-h.b.s. toegevoegd
voorziet volgens b. en w. in een dring'
de behoefte.
Minister Van Aartsen:
Subsidieregeling
Advertentie
BABY ZEPHYR
de zachtste voor
van nu ongezond
(Van onze correspondent)
De woningbouwverenigingen
zullen ook in de toekomst een be
langrijke taak behouden, al is die
taak misschien anders dan thans.
De minister van volkshuisves
ting en bouwnijverheid, mr. J.
van Aartsen, verklaarde dit za
terdag in Enschede tijdens de
vergadering van het Verbond
van Christelijke Woningbouw
verenigingen en -stichtingen in
Nederland. Zijn woorden werden
met applaus begroet.
De minister wees de aanwezigen
op, dat 97 percent van de na de oorlog
gebouwde woningen tot stand kwam
met een of andere subsidie. Dat vond
de minister ongezond, afgezien nog van
Maar in de loop van het jaar waren er nog meer
feestdagen: Kerstmis werd zo veel mogelijk op de
zelfde manier gevierd als in de goede jaren. Alles
wat niets kostte werd met de grootste nauwgezet
heid nageleefd: zo'en niet anders moest het zijn.
En het merkwaardigste was, dat zoveel van het
oude bewaard kon blijven.
Karl en Krister waren vaste gasten gedurende
de feestdagen, natuurlijk, zoals zij het vroeger thuis
waren geweest.
Op Charlottendaal hadden zij nooit gekleurde paas
eieren gehad. Nu herinnerde Elisabet zich daar
eens van gehoord te hebben, en de eerstvolgende
Pasen wikkelde ieder twee eieren voor zichzelf en
drie voor Krister en drie voor Karl in bonte lapjes,
voordat zij ze in kokend water legden. Het resul
taat was prachtig. Mooi gemarmerd in alle kleuren
van de regenboog kwamen de eieren uit hun om
hulsel te voorschijn en werden met gejubel begroet.
Marit had narcissen van vloeipapier in een papier
winkel gezien. Zij gaf het niet op, alvorens zij ze
had nagemaakt, haast mooier dan die in de win
kel van Sundberg stonden,- beweerde Ragnhild, en
alle drie hielpen mee de keukentafel te dekken, die
nog nooit tevoren zo prachtig was geweest.
Karl en Krister waren bepaald onder de Indruk.
Zij hadden echte narcissen uit de kassen van Char
lottendaal meegebracht, en berkenloof dat zij zelf
tot uitbotten hadden gebracht.^
Maar het wonderlijke va
de bloemen van „thuis",
den zien zonder tranen in
verlangden toch altijd
JEAANA OTERUAHL-
Buiten waait
langzamer
er geneigd
graag flink
vrolijk als Ragnhild, zij
treurde over haar
.i bloemen en vooral van
was dat zij ze niet kon-
i de ogen te krijgen. Zij
1^6"=" -er naar dat wat groeide
geurde. Het gaf niets planten in potten te kwe
ken De duisternis en de gaslucht doodden de plan
ten na korte tijd. Eigenlijk vreemd en leeg zo zel
den bloemen om zich heen te zien, waar zij tus
sen bloemen waren opgegroeid.
Zij konden het alle drie goed samen vinden
Marit was misschien een beetje overheersend met
haar hevig verlangen alles zo goed en zo gauw
mogelijk te doen Eigenlijk geleken ze anders zo
veel op elkaar, maar toch voelde een van hen zich
soms pijnlijk minderwaardig. Elin
dan de andere twee. verlegener en
over zichzelf na te denken. Zij wilde
zijn als Marit, vlug ei
voelde dat zij het niet
tekort.
Toen zij pas op school was, ging het slecht en
langzaam. Maar na de eerste twee jaren kreeg
zij een andere onderwijzeres, die onder de acht-en-
itwintig leerlingen in de klas Elin dadelijk begreep,
ien inzag dat het noodzakelijk was geduld met haar
ite hebben. Zij liet haar merken, dat zij in 't geheel
geen haast had, terwijl de vroegere juffrouw altijd
haast had. Zij trachtte uit het kleine verlegen meis
je te halen wat er in zat, en dat was meer dan
een van allen had gedacht.
Toch bleef zij alleen onder haar klasgenoten. Het
was alsof zij er niet bij hoorde, alsof zij een vreem
de was uit een ander land. waar zij voortdurend
naar terug verlangde. En dat was ook wel het ge
val.
Zo was het, dat zij de atmosfeer van hun vroeger
tehuis, waar de zon scheen, waar de zomerwind
waaide en alle vogels zongen, met zich meebrach
ten. Die lucht vormde als een lichtkring om hen
heen, die hen vrij deed ademen en hen onvatbaar
maakte voor het vele lelijke en slechte van die we
reld, waarin zij nu verplaatst waren.
Maar Marit en Ragnhild voelden zich thuis in de
nieuwe wereld in tegenstelling met Elin. Die we
reld was zo vol opgaven, zo rijk aan mogelijkhed
voor hen, dat zij geen tijd hadden om achterom
kijken en te treuren.
Maar Elin treurde. Alhoewel zij evenals haar zi
ters altijd bezig was en zich daarom ook nooit vi
veelde, was er altijd in haar een pijnlijke plek
een groot verlangen. Het verlangen naar huis
naar vader. Eigenlijk was dat een en hetzelfde.
Het gebeurde wel, dat zij 's avonds voor het
slapen, er over lag na te denken waar hij nu v
was. Kon hij hen zien? Wist hij wanneer het hen
goed ging? Leed hij onder hun tegenspoeden'
wat deed hij daar boven? Was daar ook een
waar hij werken mocht of werd er in de hemel
wel gewerkt? Ja. vader werkte zeker, anders kon
hij zich niet gelukkig voelen. Zij trachtte zich voor
te stellen, hoe die bovenaardse tuin er uit zou zien,
waar hij, die op aarde de gewone naam Sven Eriks
son had gedragen, nu bezig was om lichtgevende
bloemen te kweken en bomen met vruchten van zil
ver en goud. Maar hoe zij zich ook inspande zich
iets voor te stellen dat mooier was dan al het aard
se. toch werd die hemelse tuin aangelegd volgens
het voorbeeld van de oude tuin van Charlottendaal.
Bloemen en bomen waren dezelfde als daèr, en vlak
bij het hek stond een klein geel huis met klimro
zen en een wit gordijn dat uit het - «-j -
zoals op de aquarel
Elisabet Eriksson zat met de handen in haar
schoot, alleen in haar keurig gepoetste keuken. Zij
had de kinderen naar buiten gestuurd C"
delen: het was de eerste zondag in juni,
mooi weer. Zij had een zware arbeidsweek achter
de rug. twee dagen was zij uit wassen geweest,
de andere vier dagen had zij volop te doen gehad
met de fijne was en het strijkgoed.
Het was een zegen, dat zij werk had.
werd er moe van, een moeheid die zij op Charlot
tendaal nooit had gevoeld. Maar dat was ook e
groot verschil, daar leefde zij zo goed als altijd
de buitenlucht, en hier kwam zij bijna nooit buiten.
Nou ja, het zou wel weer beter worden, men went
aan alles. Zij zat met haar rug naar het licht:
(Wordt vervolgd)
budgettaire overwegingen. Hij begreep
wel dat een deel der woningen niet
ongesubsidieerd tot stand kon komen
ook dat de vermindering der sub
sidie geleidelijk moet gaan. Over hoe
zijn werk zal gaan wilde de
nister zich niet uitlaten.
Minister Van Aartsen was van mening
dat het Nederlandse volk er aan i,
wend te weinig voor de huur van
woning uit te trekken. Hij achtte het
funest dat de mensen maar gewend blij-
m aan de subsidie voor woningen.
Tenslotte pleitte de minister voor
laging van de bouwkosten, hetgeen niet
inhoudt dat de woning slechter moet
worden. Spr. zag hier een taak voor ge-
ïeente, woningbouwverenigingen, archi-
icten en aannemers gezamenlijk.
De voorzitter, de Amsterdamse
wethouder A. in 't Veld, stelde de
vraag wat er in de toekomst van de
woningbouwverenigingen terecht zal
komen, wanneer de subsidies steeds
minder worden.
Toekomst
Dr. W. Albeda, economisch adviseur
an de Ned. Chr. Bond van werknemers
i de hout en bouwnijverheid, sprak
yer „Woningbeleid voor deze tijd". Het
•oningprobleem is een vraagstuk
inkomens en produktie. De mensen
de lage inkomens moeten een te groot
deel daarvan besteden aan huur. soms is
dit wel een vierde deel. Industrialisatie
de bouw zou leiden tot verlaging der
De kardinale vraag van het christelijk geloof is: „Wie is Jezus
Christus voor u?" Is Hij voor u iets bijzonders, een uitzonde
ring dus onder de mensen, of staat Hij boven de mensen
In Lucas vier lezen we dat er „een roep van Hem uitging naar
alle plaatsen in de omtrek". Voor deze mensen was Christus
de buitengewone mens, die dingen deed die geen ander kon
doen, die sprak zoals ze nog geen ander mens hadden horen
spreken.
Voor velen is Christus dit nog. Hij is de grote leraar, die een
uitstekende plaats inneemt onder de grote geestelijke leiders.
Hij is voor hen de Nobelprijswinnaar van de eerste eeuw, de
hoogste sport van de menselijke ladder.
Zo gezien kan Christus ons niet redden. De hoogste sport is
niet hoog genoeg voor God. Hoe hoog de mens in eigen kracht
ook opklimt, nooit zal hij hoog genoeg kunnen reiken om de
hand van God te pakken. Babylonische torens brengen geen
redding.
Christus is de laagste sport van Gods ladder. Hij is God,
neergedaald tussen de laagstgevallen mensen. Hij kwam niet
in de eerste plaats voor de groten der aarde, maar voor de
gevallenen om hen de hand van God te reiken en de ladder
naar eeuwige rust op te dragen. Hij kwam voor u en mij.
Willen we ons laten redden?
k
VERWARRING AAN DE TOP
J^E SOWJETUNIE heeft in de af- deze indruk te wekken en heeft zich
conferentie met de westelijke mo
gendheden gewijzigd.
Aanvankelijk leek Chroesjtsjef reke- ficieel de voorkeur
ning te willen houden met het die daar tussenin ligt.
standpunt van De Gaulle, dat een Het moeilijkst is thans de positie
indt hij te vroeg en die van De
Gaulle te laat. Daarom geeft hij of-
datum,
dergelijk gesprek pas in het voorjaar
kan plaatsvinden.
Nu de Verenigde Staten en Enge
land,
land.
de Verenigde Staten. Het plan
en topconferentie te beleggen,
tenslotte vaste vormen aan in
ooral ook West-Duits- het gesprek, dat Eisenhower en
bereid blijken, de Franse Chroesjtsjef in Camp David hebben
president een eindweegs tegemoet te gevoerd. De Amerikaanse president
komen, is de politiek van het Krem- is in zekere mate dus reeds gebon-
lin er plotseling weer op gericht, de den aan een overigens vaag ge-
onenigheid tussen de westelijke houden afspraak met de Russische
bondgenoten te doen toenemen, door premier.
met grote klem aan te dringen op Maar wat belangrijker is: hij moet
i spoedige topconferentie.
ook rekening houden met de opvat-
De meningen zijn zeer verdeeld. De tingen, die Engeland en Frankrijk c
maar moet aan de andere kant reke- westelijke Grote Drie tegen elkaar
ning houden met het standpunt
zijn bondgenoten in het Westen.
Dit is in het bijzonder het geval met
uit te spelen. De Gaulle neemt
getwijfeld een krachtige positie in,
ook die van Macmillan is be
de gedragslijn, welke generaal De langrijk versterkt, nu de Russen
elkaar en van de houding van landen het onderling met elkaar e
ér straks aan het langste eind zal blijven verzetten en wellicht het
trekken.
Dat neemt echter niet weg,
Frankrijk zich in een sleutelpositie
bevindt, van waaruit het zijn bond
genoten nog voo
den kan plaatsen.
Wat West-Duitsland betreft: kanse
lier Adenauer, die ieder uitstel
Westen opnieuw onder druk zetten,
dat Voor de Verenigde Staten geldt nog
extra moeilijkheid: hoe langer
topconferentie uitblijft, hoe moei-
grote moeilijkhe- lijker het voor Eisenhower wordt,
krachtig beleid te voeren tegen-
de Sowjetunie.
Want volgend jaar moeten in de Ver.
topconferentie, waarvan het doel Staten presidentsverkiezingen
niet vaststaat, toejuicht, voelt het den gehouden en die werpen nu
meest voor het standpunt van De reeds haar schaduwen vooruit
Gaulle. Hij wil echter vermijden,
kosten en dus tot vermindering van huur,
aar dit lijkt niet erg reëel.
Nu kan men proberen een oplossing te
zoeken in het verlagen van het woonpeil.
dat is geen oplosing, aldus dr.
Albeda.
In de eerste plaats omdat het woonpeil
al laag is cn in de tweede plaats moet
rekening gehouden worden met het feit
dat een huis voor de komende vijftig
jaar bewoonbaar moet zijn. Als men be
denkt dat de welvaartsstijging gemiddeld
2 pet. per jaar is kan men wel nagaan
dat de wooneisen over enkele tientallen
jaren aanzienlijk hoger liggen.
Ook kan men een oplossing zoeken in
de subsidie van de woningen, maar dan
stuit men op de moeilijkheid dat de hui
dige regering de subsidielasten wil ver
minderen, hetgeen dr. Albeda overigens
begrijpelijk vond. Hij achtte subsi-
.-oor woningen van mensen, die het
wel kunnen betalen, niet juist.
Dr. Albeda achtte een systeem nodig,
waarbij subsidie wordt gegeven waar dat
noodzakelyk is in verband met de toe
komst In de eerste vyftig jaar, terwyl
tevens rekening wordt gehouden met de
huidige mogelykheid om de huur te be
talen. Volgens hem dnidt het Scandina
vische systeem aan dat dit mogelijk is.
Tenslotte zag spr. het woningbeleid
meer dan tot nu toe het geval is geweest
als onderdeel van het sociaal economisch
beleid, waarbij met de toekomstige
komensontwikkeling rekening moet v
den gehouden.
Naar een Europese N.V.?, door prof.
mr. P. Sanders. Inaugurele rede Rotter
dam. Uitgave N.V. W. E. J. Tjeenk Wil
link, Zwolle.
De publiciteitsleer omschreven en twee
harer objecten geschetst, door G. de
Bruyn. Openbare les Utrecht. Uitgave
Van Gorcum, Assen.
De ontdekkers van het anti
proton, reeds vorige week ge
noemd als de meest waar
schijnlijke kandidaten, werd
vandaag de Nobelprijs voor na
tuurkunde toegekend. De ont
dekkers zijn: dr. Emilio Segre
en dr. Owen Chamberlain, bei
den Amerikaan. De Nobelprijs-
1959 voor scheikunde is voor
professor Jaroslav Heyrovsky
uit Praag. Hij ontdekte de po-
larografisch-analytische me
thode in de toegepaste schei
kunde.
Het anti-proton werd in septem
ber 1955 ontdekt. Het bestaan er
van werd reeds dertig jaar lang
vermoed, maar het kon pas worden
geconstateerd nadat in 1955 de Be
vat r on versneller te Berkeley
Californië in werking werd gesteld
Toen werd de theorie bevestigd, dat
materie uit deeltjes en tegendeel-
tjes bestaat die eikaars spiegelbeeld
zijn.
Deze bevestiging werd getypeerd
met de woorden: „Een nieuwe anti
wereld op het gebied der natuur
kunde."
Dr. Segre werd in 1905 in Italië
geboren. Het fascisme dreef hem
voor de tweede wereldoorlog
de Verenigde Saten. Dr. Chamber
lain werd in 1920 in San Francisco
geboren.
Professor Heyrovsky, directeur
van het polarografische instituut van
de academie te Praag, werd in 1890
in Praag geboren.
Prijs Nederlandse
Letteren voor
Roland Holst
„Het feit, dat de jury eerst na rijp
beraad de dichter en prozaïst Adrianus
Roland Holst aan de regeringen van
België en Nederland heeft voorgedra
gen voor de prijs der Nederlandse Let
teren (1959), vindt zijn oorzaak in de
verheugende omstandigheid, dat de
letterkunde van de Nederlanden in het
bezit is van meer dan één auteur,
totale werk een zo indrukwek
kend en karakteristiek geheel is, dat
het een bekroning zou wettigen". Met
deze verklaring begint het rapport van
de jury voor de prijs der Nederlandse
Letteren 1959 ten bedrage van 75000
francs en nu voor de derde maal ver
leend. In het rapport verklaart de jury
voorts, dat de keus op Roland Holst
eenstemmig viel.
In haar beschouwing over de ideeën
an Roland Holst, zoals deze zich in
zijn werk gemanifesteerd hebben, zegt
de jury, dat Roland Holst de mens
geroepen acht tot een groots, door ziel-
kracht bewogen bestaan. Hij ziet bei
den echter vervallen en ontaard. Krach-
leze visie werd Roland Holst tot
nklager van de verwording der
mensheid.
„Weinig dichters wisten zo dwingend
hun poëtische, artistieke vormkracht
aan hun ontroeringen en verbeeldingen
op te leggen als Roland Holst dit ver
mocht te doen. Zijn stijl is zo markant,
dat iedere bladzijde van zijn werk er
aan herkenbaar is. Daarom kan hij
aan het volk der beide Nederlanden
worden voorgehouden als een der
grootste dichters onder de levenden,
een waarachtig poëet in de aloude zin
van maker, maar ook van ziener en
profeet."
De prijs is gisteren door Tconing Bou-
dewijn in Brussel uitgereikt.
Gedich t van Hugo
in standbeeld
van Napoleon
Franse werklieden hebben zaterdag
in Boulogne sur Mer een nooit gepu
bliceerd gedicht van de Franse schrij
ver en dichter Victor Hugo ont
dekt in een groot standbeeld van kei
zer Napoleon, die over het Kanaal
uitziet.
Het standbeeld, dat tijdens de ge
vechten in de tweede wereldoorlog
zwaar werd gehavend, werd wegge
haald om plaats te maken voor een
ander standbeeld van Napoleon, op
last van president De Gaulle.
Het gedicht, geschreven op perka
ment en in een loden pijp gesloten,
moet 118 jaar in het standbeeld heb
ben gezeten.
Volgens Franse geschiedkundigen
moet het de bedoeling zijn geweest
het gedicht voor te lezen bij de ont
hulling van het standbeeld in 1841.
