CHRISSEMEUJE
vandaag 110 jaar
Nieuwe actie van de N.C.R.Y.
wordt een geeffeest
Twaalf en tien jaar geëist
voor overval
kunt zien
O
VRIJDAG 2 OKTOBER 1959
(Van een onzer redacteuren)
Zoals ze daar zat in haar van twijgen gevlochten leunstoel, met hét zwarte
mutsje op het maar weinig gerimpelde hoofd, de kromgetrokken handep
rustend op haar blauw-geruite schort, die alleen- het jakje vrij liet, zag
je wel dat ze de leeftijd der sterken moest hebben bereikt ja mogelijk
zelfs die der zeer sterken. Maar dat ze 2 oktober honderd-en-tien jaar
zou worden, dus de drempel der zeer sterken dan al met dertig jaar zou
overschrijden, néén, dat konden we ons eigenlijk niet goed indenken.
Vooral niet toen ze onverwachts haar voeten van de stoof liet zakken,
de glanzend wit geschilderde klompen klotsend op de betegelde vloer
zette, en zich vlug vooroverboog om de plastic bijtring op te rapen, die
een kleuter naast haar onder luid gekraai over de rand van z'n box had
gemikt. Zo gooide het ronde speelding nog met kracht terug op de houten
vlonder en nam toen meteen haar vertrouwde plekje voor het raam-met-
de-christusdoorn weer in. Praten deed ze zo goed als niet. Dat deed zt
trouwens haar ganse lange leven weinig. En daar ze een paar jaar geleden
nogal hardhorend werd, werden ook de mogelijkheden voor conversatie
minder. Ze keek oris af en toe dus maar eens even aan met haar rood
gerande oogjes en liet dan weer haar blik gaan in de richting van het
kind, dat met z'n veertien maanden honderd-uit wouwelde.
bang voor kouvatten. Toen. échter tien
jaar geleden, haar boerderijtje afbrand
de, had ze in 't geheel geen angst."
Als onze fotograaf een paar;, plaatjes
van haar maken wil,, grijpt ze naar haar
mutsje. De bandjes onder haar kin
ten los en de witte knipmuts moet
den gehaald. VroUw Nijrol<jer ep
jonge vrouw" schoondochter
vrouw Nijrolder, die Chrissëirieuje ook
wel eens helpt protesteren: „Dat is
heus niet nodig. Het zwarte mutsje staat
je keurig. Ik zal wel je haar een beetji
Kachel brandde
Hoewel ook in Holtershoek, gemeente
Eibergen, de late séptemberzon nog vol
op scheen en de temperatuur in de Gel
derse Achterhoek tot zelfs 21 graden
opliep, brandde i-n het ruime boeren-
vertrek toch al de kachel. „In de mid
dag wordt het te kil voor Chrissemeuje",
zei de 65-jarige boerin Grada Johanna
Nijrolder-Aagten wat zorgvol.
Doch haar 71-jarige mam, Johannes
Bernardus Nijrolder, die net wat in de
tuin had gescharreld en het eerder be
nauwd dan koud had, zette z'n pet af,
stak er z'n knieën in en lachte al die
zorgen weer weg. Buiten kakelde een
Rode IJslander, die zich kennelijk even
eens bevrijd voelde, zij het niet van
een hoofddeksel, maar van een ei
„Née, ik ben geen zoon van Chrisse
meuje", zei boer Nijrolder vervolgens.
„Wel in de verte nog familie van haar'
Haar moeder en mijn grootvader waren
zuster en broer. Haar vader stierf aJ
vroeg, maar haar moeder is 93 jaar ge
worden. Chrissemeuje is in 1849 hier op
„Baks" zo heet dit boerderijtje
geboren. Ze had drie broers en twee
zusters, maar die zijn allemaal al dood.
Tweemaal is Chrissemeuje getrouwd ge
weest, zonder kinderen te krijgen. Haar
tweede man was A. B. Karnebeek. Die
overleed in 1922, kort na haar moeder,
die in 1919 stierf. Ja dat is al weer
veertig jaar geledenEn veertig jaar
geleden ook vroeg Chrissemeuje me, of
ik zin had om haar bedrijfje verder te
leiden. Met haar man was het namelijk
niet zo best meer. Ik heb dat voorstel
aangenomen, ben in 1920 getrouwd en
al die tijd wonen m'n vrouw en ik dus
al bij het oude mens in.
Ze hield er een stuk of drie koetjes
op na, wat kippen en nóg ander vee en.
had ook wat land, waar ze altijd hard
op geploeterd heeft. Toen ze 70 was
deed ze nog het volle werk, dus behal
ve melken ook hooien en zo. Daarna
ging ze het wat kalmer aan doen. Maar
ze was toch al ver in de tachtig toen
ze nog dapper meehielp. Ook in de huis
houding, want wij kregen tien kinderen.
Acht ervan heeft ze zien trouwen. De
twee anderen zijn in een klooster ge
gaan. Chrissemeuje past nu nog wel
eens op een van onze kleinkinderen. We
hebben er 27 in het tótaal.
Heimelijk trots
„Eet ze nog goed?" vragen we vrouw
Nijrolder.
„Dat gaat best", antwoordt ze. „En
slapen idem. Om negen uur 's avonds
gaat ze naar bed. Zonder dat we ons
verder om haar behoeven te bekomme
ren, slaapt ze door tot negen uur 's och
tends. Nou ja, om acht uur is ze wak
ker. Ze krijgt dan een kopje koffie met
een plak cake, werkt dat met smaak
naar binnen, staat dan alleen op, wast
en kleedt zichzelf en gaat nog in d'i
eentje naar de w.c. al of niet met haar
stokje."
Op dat moment laat Chrissemeuje zich
uit haar fauteuil glijden, grijpt 'de rand
van de tafel, schuifelt van de ene stoel
naar de andere, doet de kamerdeur
open, verdwijnt in een klein tussenpon
taaltje, schuifelt door de keuken en be
reikt zo, al steunend tegen de witge
kalkte wanden, de schuur of de deel.
waar zich het toilet bevindt. Niemands
hulp heeft ze nog nodig en daar gaat ze
heimelijk erg prat op.
Vrouw Nijrolder, die ons dat alles
even zien liet, gaat verder: „Om tien
uur geef ik haar weer een kop koffie
met twee sneetjes wittebrood. Hierop
wil ze altijd suiker hebben En om
twaalf uur 's middags, als wij warm
eten, eet ze ook een prakje mee. Enkel
maar aardappelen en appelmoes. Soms
eens wat groente. Maar daar ze nooit
jus of vet wenst, heeft ze het liefst maar
appelmoes. Vlees eet ze ook nimmer.
En spek net zo min. Wel soep vooraf
en een puddinkje of wat pap na. Eieren
of melk raakt ze echter weer nooit aan.
Daarom zegt dokter Reu-terman altijd
tegen me„Geef haar maar steeds flink
melk in de koffie als zij ze zo niet
lust." En dat doe ik dan ook."
„Weinig ziek geweest natuurlijk?"
„Voor zover ik weet maar eenmaal",
zegt boer Nijrolder. Dat was een jaar
of tien twaalf geleden. Longontsteking
Maar ze was er erg gauw af.
En vérleden jaar was ze op haar ver-
jaardig wat hangerig. Daarom zijn er
toen „maar" een vijfhonderd mensen ge
weest. Ik verwacht er nu zeker duizend.
Als ze tenminste helemaal fit is. Zater
dag had ze een beetje kou gevat en is
de dokter nog geweest."
Chrissemeuje kucht nu even, veegt
met een witbonte zijden doek het tan
deloze mondje wat af en tracht het ge
sprek weer zoveel mogelijk te volgen
Dat is soms niet al te moeilijk, want
ook in het Twenteland spreekt men
nogal hard
Krant welkom
Of ze nog interesse heeft voor het
wereldgebeuren?
„Nu en dan pakt ze inderdaad nog i^é
krant. Want haar verstand is nog hel-,
der. In dé war ig ze noojt. Alleen de
benen zijn de laatste tijd niet zó ge
willig meer als weleer. Dat is overigens
niet zo'n ramp voor haar, daar ze al
vele jaren nog sléchts sporadisch buiten
komt. Deze mooie zomer maar éénmaal.
Vorige jaren dito. Ze is namelijk erg
Blijkbaar heeft ze er vréde mee. Op
de grote feestdag krijgt ze die knipmuts
immers toch op. Net als 's zondags.
„Het is de bedoeling", zo vertelt vrouw
Nijrolder verder, „dat 's ochtends om
half negen de pastoor komt voor het
houden van de mis. Deze plechtigheid
zal worden bijgewoond door de naaste
buren, onder wie' vier mannen, die tan
te tegén de 110-jarige moeten zeggen
Alles bij elkaar zijn dat zo'n veertig
mensen, die de hele dag blijven tot des
avond negen, of tien, of elf uur toe
's Middags om half vijf komt de burge
meester van Eibergen, met de wethou
ders en de secretaris de gelukwensen
aanbieden namens het gemeentebestuur,
dat gaat altijd vergezeld met een ge
schenk onder couvert. Ook de commis
saris der Koningin en zijn echtgenote
zullen dan wel weer blijken van hun
belangstelling geven. En dan komt de
harmonie „Euphonia" uit Eibergen in
actie, dtie drie liederen speelt. Het der
de is altijd „Lang zal ze leven". Een
Voor belangstellenden was het
vandaag niet moeilijk, de wo
ning van Chrissemeuje te vin
den. Want het gemeentebe
stuur had overal zulke bordjes
laten aanbrengen. Van waar
dering gesproken!
beetje vreemd eigenlijk, maar de tradi
tie wil het nu eenmaal zo. Nou, als die
mannen uitgeblazen zijn stappèn ze een
voor een de keukendeur binnen, wande
len voor het oude mens langs, groeten
vriendelijk en rukken tenslotte via de
schuurdeur uit. De honderden niét-mu-
zikanten, die op het erf zijn samenge
stroomd, doen hetzelfde. Handjes druk-
sn is er niet bij, daar dit te vermoeiend
Dor Chrissemeuje zou worden.
Ondanks al die drukte kan het toch
gebeuren dat ze een paar dagen later
plotseling zegt: „Ik heb die en die ge-
En als ze daarvoor geen gegron
de reden verneemt vindt ze het maar
zo-zo."
.Minder goed raad weet ze met dé
tachtig a honderd prentbriefkaarten en
'en, die ze op elke verjaardag ont
vangt. Uit alle hoeken van het land
nog wel Maar wie weet met zoiets
eigenlijk wel raad?"
Dure klant
Vijf jaar geleden kreeg ze een heel
aardig briefjé van de Raad van Arbeid
Daarin stond zoiets als: „ofschoon u
langzamerhand eén dure klant voor ons
bent geworden, feliciteren we u heel
hartelijk. En we voegen er nog een
flesje eau de cologne aan toe."
Reactie van Chrissemeuje: „Erg leuk
die gelukwens, maar deze rommel heb
niet nodig." En tegelijkertijd wierp
dé jonge vrouw het reukwater toe.
n eén auto zat ze nog nooit. Wel heeft
ze in haar lange leven een paar trein-
reisjes gemaakt. Voor het overige liet
ze zioh rijden. Met paard-en-wagen, of ze
ging te voet
Zo heeft ze driemaal in gezelschap
van anderen een voetreis naar het
processieoord Kevelaar gemaakt. Ze was
dan meestal een week van huis.
„Komt ze nog voor de televisie of
de radio?"
„Voor de televisie niet. Dat ging ver
leden jaar zo onbehouwen, dat de pas
toor de kerels de kamer heeft uitge
stuurd. Bovendien was de hitte van de
lampen ook veel te groot voor haar.
De radio zal een bandopname maken van
een gedeelte der toespraken. Dat gaat
allemaal rustiger", zegt boer Nijrold.er.
„Laten we, als het zover is, om haar
zwarte zijden schortje denken", merkt
„de jonge vrouw" nu op.
„Daar denkt ze heus zelf wel aan",
meent vrouw Nijrolder, en ze verdui
delijkt: „Tijdes de mis wil ze altijd
een zwart zijden schortje voor hebben.
Daarna verlangt ze haar zondagse schort,
eentje met een beige achtergrond en
Beide schortjes liggen keurig gestreken
:n de Oeroude linnenkast.
Molkenstij d
bi ai
:al.
,,'t Is molkenstijd." Nog een een
schreeuw naar links en naar rechts, dan
pakt ze haar fiets waarachter een laag
ijzeren karretje is gekoppeld met twee
lege melkbussen erop. 't Kost nogal
moeite om de gang erin te krijgen, om
dat het zandpad door al die droogte
zo rul géworden was. En als we haar pla
gend naroepen, dat ze beier thuis kan
blijven, daar de koeien toch haast geen
melk meer geven, draait ze zich nog een
keer om en repliceert gevat: „Kan jë
net denken. We halen er de laatste drup-
Vader schudt eens met het hoofd en
grijpt de schoffel, want „er moet nor,
wat gedaan worden eer de avond valt"
Moeder toont met trots, dat er in de wei
'r.og water zit. „En de molenaar heefl
gezegd, dat er op het eind van de week
beslist regen komt
Daar houden we het dan maar op.
Toen onze fotograaf een paar
plaatjës van Chrisemeuje wilde
maken, greep 'ze naar de bandjes
van .haar zwarte mutsje, omdat
ze dit wilde verwisselen voor de
witte knipmuts. Maar die mocht
ze pas op haar verjaardag op.
Rotterdam krijgt
beter drinkwater
In Rotterdam zal men in de toekomst
aanzienlijk beter drinkwater krijgen- De
gemeenteraad heeft namelijk een werk-
krediet beschikbaar gesteld voor de aan
leg van een nieuw waterbedrijf op hel
eiland de Bee.renplaat in de Oude Maas
Het totale plan zal zeventig milpjoen gul
den gaan vergen. Over-zeven jaar zal het
uitgevoerd kunnen zijn.
ENGELS VOETBALLER
BEBOET WEGENS
BELASTINGONTDUIKING
Johnny Haynes (Fulham), een van En-
gelands beste voetballers is donderdag in
Uxbridge (bij Londen) veroordeeld tot
een boete van 35 pond sterling (ruim 350
gulden) wegens het niet betalen van in
voerrechten. Bovendien kwamen de kos
ten van het geding ruim 5 pond) vooi
zijn rekening.
Johnny Haynes had op 17 juli bij aan
komst op London Airport uit Amsterdam
getracht zes filmrollen, een camera er
een camera-tas door de douane te smok-
Bij zijn verdediging voor het gerecht
verklaarde Haynes dat, toen men vroeg
of iemand iets had aan te geven, hij in
het geheel niet aan de camera had ge
dacht. Toen men dit voorwerp echter aan
een nader onderzoek onderwierp, had hij
door leugens de situatie trachten te red-
Viermaal Zij zoekt zichzelf niet
(Van een onzer verslaggevers)
Het raadsel van de geheimzinnige roep „Vier maal zn" die men ge
regeld hoort als de N.C.R.V. haar uitzendingen begint, is opgelost. Johan
Bodegraven heeft gisteravond de sleutel van deze lettercombinatie
geven, toen hij op de ster-avond onthulde, dat zij betekent: „Zij zoekt
zichzelf niet," een bijbeltekst die in 1 Corinthe 13 als definitie van de
ware liefde wordt gegeven. Onder dat motto „Vier maal zn" is thans
de actie gestart voor het bijeenbrengen van anderhalf miljoen gulden,
nodig voor de bouw van een diaopnessenhuis te Paramaribo.
Natuurlijk kost dat diaconessenhuig
veel meer. De bouwkosten worden be
groot op drie-en-eenhalf miljoen gulden
en daarmee is men heus niet aan hei
eind van wat betaald moet worden. Wan
neer in januari 1960, naar men hoopt, de
bouw begint, zal een wens in vervulling
gaan, die al heel lang leeft.
Paramaribo heeft dringend behoefte
aan een flink ziekenhuis. Wel is er h<
goed geoutilleerde St. Vincentziekenhir
en het verouderde landshospitaal, dat
over een paar jaar vervangen zal wor
den, maar de honderd bedden die het
diaconessenhuis voorlopig gaat tellen
(uitbreiding tot tweehonderd zal moge
lijk zijn) komen zeer van pas. Dokter
P. A. de Groot, nu dirigerend geneesheer
van het Haagse diaconessenhuis Bronovo,
maar voorheen negen jaar werkzaam als
zendingsarts in dienst van de Hernhut
ters te Kabel in het boslarid van Suri
name, zegt:
„Zolang by alle vooruitgang thans tn
Paramaribo het uraatbeeld nog gemar
keerd Wordt door iilarlaiyders met wan
staltig misvormde benen, door blinden
kreupelen zolang herstellende pa
tiënten voortydig ontslagen moeten wor-
om plaats te maken voor anderen
zolang tuberculose de deels pover be
huisde en onvoldoende gevoede stadsbe
volking bedreigtzolang in het bin
nenland framboesia, gele koorts en
■twaterkoorts en in Paramaribo ziek
ten als Lepra, malaria, bloedarmoede e.d.
op de loer biyven liggenzolang valt
in Paramaribo nood te lenigen en helpe
iéder mee, die helpen kan".
Protestantse kerken in Suriname, ge-
ruggesteund door regering, bevolking en
bedrijfsleven, hebben een appèl op Ne
derland gedaan ën op de achttien Ne
derlandse diaconessenhuizen, om mee te
helpen de vermeerdering van zieken
huisbedden in Paramaribo tot stand te
doen komen.
De diaconessenhuizen hebben deze op
roep begrepen, Zy stonden al met het
gezicht naar Suriname toegekeerd, want
het zijn diaconessen geweest, die de be-1
kende melaatsenkolonie Bethesda bij Pa-
ribo gesticht hebben. Het was een
ines, zuster Nellie de Borst, die van
1933 af onvermoeid gewerkt heeft onder
bosnegers en Indianen in het binnenland
Suriname. De zendingshospitalen te
-.abel en Stoelmanseiland, elk met zes
tig bedden, zyn uit haar arbeid voort
gekomen.
In die ziekenhuizen werken diacones
sen, zelfs al inheemse. Tal van meisjes
uit Suriname volgen trouwens in Neder
land haar opleiding tot diacones, orr
straks in haar eigen land te gaan die
nen. Daarom zijn de diaconessenhuizen
met het inzamelen van gelden vooi
ramaribo begonnen en de NCRV helpt
mee door de actie „Viermaal z
Surinameziekte
De heer Bodegraven heeft deze z
drieënhalve week in Suriname rondge
keken (de KLM bood, hem als haar by-
drage voor Viermaal zn een gratis
retour aan) en hij is teruggekeerd als
ander mens, zou je haast zeggen. Aan
getast zoals dat heet. door de „Suriname
ziekte".
Hij is in het bosland geweest, maar
ook tufte hij achterop de bromfiets van
diacones Toos van Os mee op zieken
bezoek in Paramaribo, in de armelyke
huizen op de erfjes. En hij was onderste
boven ,van het leed, dat daar geleden
wordt en waarvan men in Nederland
geen flauw besef heeft.
„Ik ben jaloers op jullie. Dit is Chris
tendom in de praktijk. Ik zou so wel
willen beginnen om mee te helpen",
hij tegen de diaconessen, Maar zij
woordden„Ga jij terug naar Nederland
en zorg jij, dat wij de middelen krijgen
om ons geploeter in de stad en in het
bosland voort te zetten". En daarmee
is eigenlijk alles gezegd. Johan Bode
graven u heeft het al kunnen horen
stapte donderdagavond weer in zUr
oude rol van geldinzamelaar.
Och, nog voordat „Viermaal zn'
officieel startte, waren de blyken var
enthousiaste instemming er al. Een druk
kerij, die onbekend wil blyven, zorgde
voor gratis aanmaak van de affiche,
waarop men de Surinaamse leerlingver
pleegster Joycé Carmen Boucke die
in Bronovo haar opleiding krijgt met
een kleine patiër' op de arm ziet staan.
Burgemeester De Ranitz van Utrecht,
ook al behept met de Surinameziekte
(hij was kort geleden in dat land) heeft
tweemaal de heer Bodegraven opgebeld
te vragen welke medewerking hij
geven mocht. Gedacht is aan een wed
strijd van de Utrechtse voetbalclub
Elinkwijk, die vijf Surinamers in haar
eerste elftal heeft - met in de pauze
pianorecital van burgemeester De
Ranitz.
Van de ansichtkaarten, die de actie op
scholen tracht uit te zetten, zyn er al
vijftigduizend verkocht, door pure geest
drift van de leerlingen.
Vormingscentrum
Een diaconessenhuis is niet zomaar een
Christelijk ziekenhuis, het is tegelijker
tijd een vormingscentrum met opleiding
en internaat voor jonge vrouwen, die
zich willen geven aan de gezondheids
zorg. Een diacones is niet een soort Pro
testantse non. Maar wel zién de diaco
nessen haar beroep als een roeping
Daarom is een oproep uitgegaan tot
de Christenvrouwen en meisjes in
derland. Aan 150.000 van hen is het
zoek gericht om tien gulden bijeen te
brengen voor Paramaribo. Niet om daar
door met iets beloond te worden,
uit een simpel volgen van de regel der
liefde: Zy zoekt zichzelf niet.
Als de voortekenen niet bedriegen,
dan wordt ook deze actie een geef
feest. Nederland en Suriname zullen
dichter bij elkaar komen. En boven
al: de lijdende landgenoot in Suri
name wordt geholpen. Een actie om
warm voor te lopen!
Dank zij de snelheid waarmee
de wet weduwen- en wezen
verzekering is behandeld, is de
le oktober voor vele, in soms
moeilijke omstandigheden ver
kerende vrouwen en kinderen
een blijde dag geworden. De
eerste uitbetaling volgens deze
wet werd verricht door de
staatssecretaris van sociale
zaken, de heer B. Roolvink, in
het gebouw van de Sociale
Verzekeringsbank te Amster
dam. Behalve mevrouw M.
Berkemeyer-Proeme uit Haar
lem, aan wie de uitbetaling
werd verricht, waren aanwezig
(v.l.n.r.) oud-minister J- G.
Suurhoff en oud-minister prof.
dr. L. J. M. Beel, die beiden
als minister van sociale zaken
veel aan deze wet hebben ge
daan. en de huidige minister
van sociale zaken, dr. C. JM.
A. van Rooy.
Hoofdkantoor Unilever
belangrijk uitgebreid
Het hoofdkantoor van Unilever in Rot
terdam is uitgebreid met een nieuw ge
bouw, twaalf bouwlagen omvattend- Het
is verrezen aan het Burgemeester 's Ja-
cobplein en grenst aan het bestaande kan
toor aan het Museumpark.
Het is izestig meter lang by een breedte
van vijftien meter, vyftig meter hoog en
heeft een inhoud van'vijftigduizend ku-
Reeds kort na de bevrijding kreeg men
het ruimtegebrek te kampen. Eerst werd
toen op de daktuin een houten noodikan-
toor neergezet. In 1953 werd een nieuwe
vleugel aan "de Rochuss en straat in ge
bruik genomen en een jaar later werd
op de bestaande vleugel een derde ver
dieping gebouwd. Met het nieuwe gebouw
hoopt men nu hef ruimtetekort voorgoed
bezworen te hebben. De Duitse directie
•van Unielever is meest in Rotterdam ge
huisvest.
R.k.-instellingen van
f 18.000 bestolen
De rechtbank te Groningen heeft giste
ren de zaak tegen de 45-jarige procuratie
houder A. van R. uit Groningen behan
deld, die beschuldigd werd van verduiste
ring. Hij had verscheidene r.k. instel
lingen in de stad Groningen, waaraan hij
als penningmeester verbonden was, voor
belangrijke bedragen benadeeld. Het to
taal bedrag overschreed f 18-000.
De officier eiste een jaar gevangenis
straf met aftrek, waarvan drie maanden
voorwaardelijk, met een proeftijd van drie
jaar. Uitspraak over veertien dagen.
Rode kritiek op
Hofstra
„Onrechtvaardig voor de werknemers
ln dé'zwakke bedrijfstakken, theoretisch
verwerpelijk en praktisch onhoudbaar"
Zo vatté vandaag de heer A- Kloos, se
cretaris vpn het N-V.V-, de opvattingen
van zijn ''organisatie samen toen hij op de
laatste -congresdag in Utrecht het ont-
werp-actieprogramma toelichtte- Als troost
voor de huidige regering voegde hij er
aan toe, dat minister Hofstra inder de
conjuncturele gevaren van een te noog
investeringsniveau had onderschat en het
dus óók niet goed deed.
De heer Nieuwenhuijsen en hét
affiche dat voor zichzelf
spreekt.
Het verhaal van
het KENT wonder
In AMERIKA, het land van
de onbegrensde mogelijkheden,
zijn grote successen, die vroe
ger veel voorkwamen, ook
thans nog mogelijk.
Een voorbeeld hiervan is wél
het fenomenaal succes, dat de
bekende firma P. Lorillard,met
sigarettenf abrieken in Greens
boro en Louisvilleheeft be-
haaldmet haar sigarettenmerk
KENT, de meest gevraagde
King Size sigaret met' de
nieuwe lichtblauwe „Micro-
nite" filter.
Het interessante artikel, dat
in TIME, het grote Amerikaan
se weekblad, verscheen in het
nummer van 2 Februari van
dit jaar, geeft een beeld van
het spannende avontuur rond
het ontstaan van deze sigaret
en haar ongekende zegetocht
niet alleen in Amerika, maar
ook in vrijwel alle landen waar
heen de KENT sigaret werd
geëxporteerd. President-direc
teur Lewis Gruber van P. Loril-
lard Company kreeg in 1956
de leiding over het Lorillard
concern en binnen het jaar was
de verkoop verdriedubbeld.
Een onpartijdig onderzoek,
uitgevoerd door de machtige
consumentenvereniging in
Amerikawees uit, dat 'en filter
èn tabak van de KENT siga
retten de beste waren onder de
menigte andere merken.
Sindsdien ging het steeds
verder bergopwaarts en KENT
staat thans in Amerika onbe
dreigd ver vooraan in de rij
der filtersigaretten. De aan
delen der maatschappij liepen
op in drie jaar van S 15.
tot 86.De KENT-verko-
pen worden nu geschat op 50
60 milliard per jaar.
Dit jaar bedroegen de ver
kopen 2 milliard sigaretten per
maand meer dan in 1958.
Ook in andere landen steeds
grotere omzetten, dank zij de
voortreffelijke tabak, de best 1
denkbare 15 mm lange origi-
nele Amerikaanse King Size
filter en het ventilerend siga
rettenpapier, dat uitsluitend
voor Kent wordt gebruikt. 1
Het papier is microscopisch l
poreus en „ademt", waardoor i
koele lucht wordt aangezogen
en hete lucht verdreven.
Kent trekt daardoor gemak
kelijk en het aroma van de 1
tabak blijft behouden. 1
Inderdaad: KENT FILTERS i
BEST with the neio blue i
„Micronite" filter and the fa-
mous Micropore" paper.
Deze Amerikaanse filter-si
garet wordt thans ook door P. 1
Lorillard naar Nederland ge- i
exporteerd en zal spoedig bij i
Uw sigarettenvnnkelier ver-
krijgbaar zijns*
Jmpoxt
N.V. Cigarettes Import Co
v/h A. J. Blok,
Scheveningen.
TWAALF JAAR gevangenisstraf
met aftrek heeft de officier van
justitie bij de rechtbank te Rotter
dam, gistermiddag geëist tegen de
33-jarige operator D. C. S. uit Vlaar-
dingen, die in de nacht van 11 op 12
april, „na rijp beraad en koel over
leg" zijn 34-jarige echtgenote E. van
D. van het leven beroofd had in hun
woning aan het Mendelsohnplein te
Vlaardingen. Daarna had hijij gepro
beerd'zichzelf van het leven te be-
n" (Joor honderd sonerytabletten
in te nemen.
We hebben deze man in het leven te
ruggehaald, en dat geeft ons verplichtin
gen- V/é hebben dat niet gedaan om hem
verder in de gevangenis te zetten",
zei. de officier van justitie aan het eind
van zijn requisitoir. De officier meende,
dat de zelfmoord voor» verdachte primair
is geweest, en dat het meenemen van zijn
w=- Secundair was Deze vrouw was
voor de'verdachte ingedeeld in zijn bezit.
D»a,r mocht ze niet meer uit, ook al was
hem ontrouw. Zijzelf had willen schei-
De officier nam in aanmerking dat ver
dachte het niet gemakkelijk heeft gehad.
kwam uit een goed boerengezin en had
moeliykhcden met de vaak anders lig
gende verhoudingen in „het Westen" en
de aard van zyn vrouw, die luchthar
tiger, gemakkeiyker was dart hy. De man
gesloten en sprak met niemand over
zyn moeilijkheden. Hy raakte geheel ver-
In het psychiatrisch rapport werd ver
dachte volledig toerekeningsvatbaar ge
noemd. Een intelligent, maar niet geheel
volwassen man, met een aphatisch tem
perament.
Mr. J. Leopold, de verdediger, bracht
onder de aandacht dat verdachte goed
was in zijn werk, in zijn militaire dienst
tijd, en niet'in de laatste plaats ook als
huisvader. Tégenover zijn vrouw had hij
echter het gevoel in haar ogen niet vol
waardig le zijn.
De man heeft niet verder willen leven.
Wanneer wij zijn wil niet kunnen volgen,
moeten we wel zorgen dat- hij verder kan.
Hijzèlf ziet ef op het ogenblik nog geen
gat in. Hij moet dit eerst allemaal kunnen
verwerken. Maar ik geloof niet dat daar
twaalf jaren voor nodig zyn, zo besloot
de raadsman zijn pleidooi-
Uitspraak over veertien dagen.
rekende dames^
et IVOROb
Trekking premielening
Breda-1954
By de trekking van de 1% pet premie
lening Breda-1954 is 25.000 gevallen op
11.543, 1000 op 53.252, 500 op 61.951,
250 op 30.712 en 40.298, 100 op 72 stuk-
