Kabinet voert thans geen
christelijk beleid
Treffende afscheidsrede
van voorzitter Ruppert
U»
AR. fractievoorzitter:
Bialacldlfu,
Nieuwe C.N. V. - voorsitter:
Leiding geven
werk van één
niet
man
Slechts één wens: geld
Na twaalf
jaar een
ander
s
MAANDAG 21 SEPTEMBER 1959
Toch verandering
ten goede
TTE VOORZITTER der anfii-revo-
f-' lutionaire Tweede-Kamer-frac-
tie, dr. J. A. H. J. S. Bruins Slot,
heeft op een provinciale voorlich
tingsdag van het comité Noordhol-
land der A.R. partij zaterdag in
Amsterdam gehouden gesproken
over het optreden van het kabinet
De Quay. Hij karakteriseerde het
kabinet als extra-parlementair in
de vooroorlogse en naoorlogse
Hij achtte het niet in staat om, nu
er ook liberalen in zitten, een uit
gesproken christelijke politiek te
voeren.
„Het kabinet dat wij hébben gekregen
is het bewijs van onze politieke armoe
de. Wij zijn niet meer in staat een par
lementair kabinet te vormen. Door de
jongste verkiezingen verdween het alter
natief van een rechts kabinet. Ik vind
dit jammer omdat een rechts kabinet
gestalte zou kunnen geven aan een chris
telijke politiek," aldus dr. Bruins Slot-
In Nederland is een felle kritiek op
de gedachte van een christelijke partij
vorming. In de eerste plaats van de kant
van de „doorbraak", maar ook
uenuit voortkomende uit de innerlijke
gesteldheid van de mens; de gedachte
dat je het zakelijk en praktisch moet
doen. Een mentaliteitskwestie,
eigen kring een levende, bedenkelijke
zaak. De beste antikritiek zou volgens
sprekers mening een christelijk kabinet
Vervolgens noemde dr. Bruins Slot
enkele pumten op waaraan men zou kun
nen toetsen of een beleid christelijke po
litiek is. Ten eerste handhaving van de
geestelijke vrijheid. Bij de P.v.d.A. en
de liberale partij niet de leden, maar
de partij als zodanig is het een begrip
dat niet aan normen gebonden is. Bij de
A.R.P. en de C.H.U. vindt het zijn no
en begrenzing in het woord van God.
Als tweede noemde spreker de taak
van de overheid tot het beperken
de vrijheid der burgers in verband
üe eisen van Gods wei.
Ten derde: bij een christelijke poli
tiek gaat het er om de maatschappelij
ke organen privaat- en publiekrechtelijk
tot hun recht te doen komen ten op
zichte van de staat.
En ten vierde: de beschermende func
tie die de overheid heeft ten opzichte
van de maatschappelijk zwakkeren.
Zich afvragend of onder de huidige
omstandigheden christelijk politiek te
realiseren is zeide spreker: In principe
evenveel of evenweinig als onder het
vorige kabinet. Bij het vorige kabinet
was het een compromis maken met de
socialisten en nu met de liberalen.
De psycho logische oorzaak van de
breuk met de socialisten noemde spre
ker dat het compromis zo lang geduurd
had dat de druk over en weer te zwaar
geworden. En de principiële oorzaak
dat de mogelijkheid om op economisch
gebied meer vrijheid te hebben in bot
sing kwam met het socialistische ideaal.
Bij de samenwerking met de liberalen
dreigen soortgelijke, maar niet dezelfde
"aren. Principiële bezwaren kunnen
ontstaan, zo vervolgde spreker, met het
liberale vrijheidsbeginsel in het alge
en in de soaiaal-economisohe sec
tor. Wij moeten op onze qui vive zijn.
Betekent dat kabinet nu een keer
punt? Wij moeten zeer voorzichtig zijn
daarvan te spreken, aldus dr. Bruins
Slot. Wij zijn het extreem socialisti
sche standpunt kwijtgeraakt maar
hebben daarvoor niet een extreem li
beralisme terug gekregen. Wat veran-
STRALENDE WARMTE!
De vrijwel onvcrslijtbaru
chroom-stalen brander en de
prachtige, grote reflector geven
U krachtige, roodgloeiend «tra
lende warmte voor hoogstens
5 ct. per uurl Weer een echt pro
duct van ALADDIN, veilig, reuk
loos en uitstekend te regelen.
PETROLEUM STRAALKACHEL
Vraag! prospeclus aan bij
J.6. DE ZEEUW N.V. Postbus 84, DordrecMj
Prinses Beatrix
(Vervolg pag. 1)
de Prinses afscheid van de Rockefel
lers, waar zij gastvrijheid had genoten.
Zaterdag was Beatrix de gehele dag
eregast van Albany, de hoofdstad van
de staat New York. 's Middags reed zij
In een open auto tijdens een kleurige
parade ter gelegenheid van de Henri
Hudson herdenking. De juichende toe
schouwers stonden vier rijen dik.
De Prinses zat naast de breeduit lachen
de gouverneur Rockefeller en burgemees
ter Corning. Meer dan 150.000 mensen
sloegen de optocht gade. Het enthou
siasme van de menigte voor Beatrix was
zelfs nog groter dan bij de vreugdevolle
ticker tape parade in New York. Oranje
kleurige bloemen werden naar onze
Kroonprinses geworpen. De dag vormde
het hoogtepunt van de Henri Hudson-
herdenking.
Eender op de dag had de Prinses een
plechtigheid bijgewoond waarbij zij de
eerste spade in de grond stak voor de
bouw van een Henri Hudson planetarium.
In het gouverneurspaleis werd zater
dagavond ter ere van de Nederlandse
gast een diner gegeven, dat werd bijge
woond door 170 gasten, van wie er
derd tussen 18 en 25 jaar oud waren. Voor
de tweede maal gedurende haar bezoek
droeg de Kroonprinses de koninklijke
juwelen: een met diamanten bezette dia
deem, een diamanten armband en broche
halsketting van parels, en diaman-
- eerste maal had de Kroonprio
deze bij een officieel diner aan boord
de Rotterdam gedragen. Prinses
Beatrix was gekleed in een zachtlile
derd is, is een verandering ten goede,
zo zei dr. Bruins Slot.
Over de Troonrede zeide hij dat deze
zeer gezonde denkbeelden bevat. Men
wil de economie zo gezond mogelijk
zonder kunstmatige overheidsinmenging
laten floreren. Dit kabinet is er op uit
dezelfde volkskracht te versterken.
C. J. van Mastrigt
gekozen
(Vervolg van pagina 1)
telbswet. Men zal zich daarbij geen te
grote zongen moeten maken over de be
staande ongevallen-, ziekte- en invalidi
teitswetten. Eén wet op de arbeidsonge
schiktheid, waarin alles kan wonden
dengebraoht is mooi, maar hierop behoeft
men niet te wachten voor de nieuw<
valiüiteitswet. Het brengen van de uit
voering van alle dirie wetten bij de be-
drijfsverenfliglngien, zoals thans vooi
ziektewet al het geval is, zou al belang
rijk zijn.
De invaliditeitswet zou alleen moeten
gelden voor de groep die invalide wordt
in het arbeidsproces. Voor de overige
validen zullen kerk, maatschappelijke
organisaties en particulier initiatief
de eerste plaats iets moeten doen. De
overheid zal hieraan haar maatregelen
moeten aanpassen. Deze invaliden horen
volgens de heer Van Mastrigt niet thuis
in de sociale verzekering, maar bij maat
schappelijke zorg.
Hij zou ook de grens voor het weduwen-
pensioen verlegd willen zien van 50 naar
45 jaar en de A.O.W. voor de vrouwen
willen doen ingaan niet bij het bereiken
van het 65ste maar het 60srte jaar.
In principe betekent de benoeming van
de heer Van Mastrigt tot voorzitter van
het C.N.V. zjjn vertrek uit de Tweede
Kamer. De mogelijkheid bestaat echter,
dat hij deze zittingsperiode nog zal aan
blijven. Veel zal afhangen van de conse-
hiervan voor de C.H.U.-fractie.
Het voorzitterschap van het C.N.V. wordt
echter wel verenigbaar geacht met het
lidmaatschap van de Eerste Kamer, in
welk college ook de heer Ruppert zitting
heeft. Drs. D. Roemers, de nieuwe voor
zitter van het N.V.V., die ook zitting
heeft in de Tweede Kamer, verkeert in
dezelfde situatie. Hij zal deze zittings
periode nog aanblijven.
De heer Van Mastrigt zal waarschijn
lijk de heer Ruppert ook opvolgen als lid
hert dagelijks bestuur van de S.E.R.
streven van hert C.N.Vde combi-
Rel bij nationaal
monument
niddag weer rumoerig ge-
am. Tegen vier uur had-
groepen jongens en meis-
op de treden rond hel
ar ook op het
monument zelf genesteld. Toen een agent
van politie hem sommeerde het monu
ment te ontruimen ging dit slechts
schoorvoetend. Er klonken zelfs enige
schoten, waarschijnlijk uit een alarm
pistool.
Een collega van de politieman meen
de gezien te hebben dat de bij de politie
bekende 23-jarige J. S. deze schoten had
gelost. De jongeman werd meegenomen
naar het bureau in de Warmoesstraat
maar onderweg kwam sen van zijn vrien
den hem te hulp. Hij besprong de agenten,
die met hun gummiwapenstok de twee
jongelieden tot kalmte brachten.
Op het bureau bleek, dat geen van bel
den in het bezit van een alarmpistool
was. Zij zeiden ook niet te weten wie er
dan wel had geschoten.
Voordat zij echter op vrije voeten wer
den gesteld, werden er weer klappen
uitgedeeld, want zij wensten zich niet te
schikken naar de orders van de kamer
wacht. Dit bracht hen tot inkeer. Zij
boden hun excuses aan en werden toen
heengezonden.
S.ER.-lid en Md van de Tweede
Kamer tegen be gaan wordt thans weer
doorkruist. Da heer Van Mastrigt gaf als
zijn mening, dat bij de wet bepaald zo-u
moe-ben worden., dat van toelating tot de
Tweede Kamer S.E.R.-leden uitgezonderd
zijn en andersom zal de S.E.R. dus geen
leden behoeven te weigeren, omdat zij
ook sitting in de Kamer hebben.
De heer Van Mastrigt ziet het werk van
een verbondsvooraitter voornamelijk als
van interne aard, -het werk van de bewe
ging in de beweging en het bewaren van
de eeniheid. Zo had hij beslist geen aspi
raties in de richting van het internatio
nale werk, dat zijn voorganger zelf be
hartigde.
Persoonlijk
Op de vraag naar zijn persoonlijke
■actie op de benoeming, verklaarde de
heer Van Mastrigt, dat het van grote
dankbaarheid zou getuigen, indien hij na
zijn loopbaan bij de vakbeweging, deze
afsluiting als voorzitter ndert mooi zou
vinden. Hij vond het alleen jammer, dat
zo moest gebeuren. Voor hert vertrek
zijn voorganger zijn immers geen
leeftijdsredenen aan te voeren. Boven
dien kwam de benoeming op een minder
gelukkig moment, vooral met oog op het
werk als lid van de Tweede Kamer.
Het antwoord op de vraag, of
twaalf jaar voorzitter van het
C.N.V., zoals Ruppert is geweest,
genoeg is, liet hij liever in het mid
den, „want zelf zal ik niet de kans
krijgen het langer dan tien jaar te
zijn," aldus de nieuwe voorzitter.
(Van c
sociaal-economische redactie)
97) De geweldige landoppervlakten
van de V.S. werden gekoloniseerd
vanuit het oosten, waar de grote ste
den lagen en waar zich ook de grote
massa van het (destyds zo genoemde)
fabrieksproletariaat bevond. Hier, aan
de oostkust, arriveerden in de vorige
eeuw de honderdduizenden emigran
ten en landverhuizers, die be
houdens een enkele uitzondering
bezitloos waren. De pioniers van
deze, op een bestaan azende massa,
trokken steeds verder naar het wes
ten om nieuwe landstreken in bezit
te nemen, en deze pioniers werden
op de voet gevolgd door een bezit
loze menigte die door armoede uit
de steden was verdreven en op het
land nieuwe mogelijkheden hoopte te
vinden.
Omstreeks een eeuw geleden bad
dit „kuituurfront" Kansas bereikt,
een streek die niets
te bieden had dan
land en nog eens
land, zodat de aan
staande boeren bun
gang konden gaan.
Nu is het een be
kend gezegde, dat
men geen boer kan
worden, maar dat
men dit moet zijn.
Een boer heeft zorg
voor de grond en zal trachten zijn
welstand te verbeteren door middel
van die grond, maar niet ten koste
van de bodem. Het is dan ook op
merkelijk, dat ln aUc oude samen
levingen de boeren sedert duizenden
jaren instinctief met de grond heb
ben gedaan wat momenteel door de
wetenschap als juist wordt erkend.
In China, Java, India en West-Enropa
is de grond als bron van het bestaan
dan ook grotendeels behouden ge
bleven. Dank ztf de vroeger toe
gepaste methoden, die wellicht pri
mitief genoemd kunnen worden, maar
in leder geval juist waren.
In Kansas en vele andere staten
van de V.S. is het anders gedaan,
omAst 4mt peen boaeen op het land
pn I li i
TOCH IS
HET ZO!
neerstreken, maar mensen die uitslui
tend en alleen geld wilden maken.
Zij moesten véél geld verdienen en
wel in de kortst mogelijke tijd. Zorg
voor de grond, waarop zij werkten,
badden zij In geen enkel opzicht en
het land werd weer verlaten zodra
zich elders betere mogelijkheden
voordeden. Bovendien geselde de zon
in de zomer genadeloos allen die ln
het open veld waren en daalde
's winters de temperatuur tot een on
barmhartige kou. Men gunde zich de
tijd niet om tot werkelijke gemeen
schappen te komen, waardoor de be
zwaren van de natuur gedeeltelijk
ondervangen hadden kunnen worden.
Ieder bleef op zichzelf en had maar
één doel: geld verdienen. Maar deze
slagzin veranderde bij velen geleide
lijk van karakter toen de geteisterde
grond rampen over mensen en gewas
de lijfspreuk„i^
ieveu trachten te
blijven!" De uitge
putte grond waarin
door roofbouw en
ondoelmatige be
werking iedere bac
terie-werking was
verdwenen, nam
wraak: de rulle ak
kers werden door stormen de hoogte
in geblazen, of weggespoeld door
slagregens. Het land werd praktisch
onbewoonbaar en één voor één trok
ken de families weg naar andere
oorden. Méér dan 2000 plattelands
plaatsen verdwenen van de kaart van
Kansas in 80 jaar tjjds, dus geduren
de drie generaties.
Vindt n dat woord tachtig overi
gens niet een beetje zonderling en
had het eigenlijk niet „achtig" moeten
zijn, net als zeventig en negentig?
Mis, tachtig is volkomen Juist. Eigen
lijk hadden zeventig en negentig óók
met een t moeten beginnen, dus:
tseventlg en tnegentig moeten luiden.
Daarover een volgende keer
eigen is, heeft de heer Ruppert het voorzitterschap van het C.N.V.
overgedragen aan zijn opvolger de heer Van Mastrigt. In aanwezigheid
van de vele belangstellenden op de algemene ledenvergadering verMaarde
de heer Ruppert met genoegen deze overdracht te verrichten. In het
verleden had hij reeds tweemaal zijn fuïiotie aan de heer Van Mastrigt
overgedragen en „naar mijn opvatting heeft hij het in beide gevallen
beter gedaan dan ik. Mijn verwachting dat dit ook nu het geval zal zijn
is dus gebaseerd op ervaring," aldus de heer Ruppert.
In de bezetting van de voorzitterszetel sen, ook al
zag de scheidende voorzitter enige wet
matigheid. Diemer was de vredelievend
heid in eigen persoon, Kruithof de vecht
jas, Stapelkamp weer een man van h
overleg, ondergetekende was iets mindi
vriendelijk en nu Van Mastrigt, wei
een man van de ethisch-irenische ric
ting, zij het dan niet in kerkelijke zi
In zijn rede bij het aanvaarden ve
het voorzitterschap achtte de juist ge
kozen vijfde voorzitter van het vijftig
jarige C.N.V. het niet geheel uitgeslo
ten, dat de afgetreden voorzitter van
zijn hoge post af nog wel eens angstge
voelens zal hebben. Misschien wel eens
de schouders op zal halen of door ge
laatsuitdrukkingen uiting zal geven aan
een met begrijpen. Misschien zal het zien
van bepaalde dingen zelfs wel pijn doen.
In het neerleggen van het voorzitter
schap is dit risico nu eenmaal opgeslo
Zich tot de heer Ruppert richtend
dankte hij hem voor de veile gaven en
krachten die hij in dienst van de vak
beweging heeft gegeven. „Ge hebt in uw
ijver ook wel eens misgetast, men heeft
ook niet altijd goed begrepen. U liep
ïl eens wat hard, zodat niet iedereen u
kon bijhouden. U probeerde nog wel eens
de ontwikkeling te versnellen. Misschien
zullen we dat alles juist het meest mis-
tolfatde INDES
KOEL
L KASTEN
\\ilz
lijkst
de nieuwe voorzitter in zijn toespraak
tot de heer Ruppert.
Van Mastrigt betreurde het heengaan
van de heer Ruppert, die zo ongelofe
lijk veel voor de beweging heeft gedaan,
maar hij verheugde zich er over. dat de
aftredende voorzitter tot een belangrijke
en hoge functie is geroepen. „Ik heb zo
in de loop der jaren het een en ander
van u geleerd, waarmede ik in de toe
komst mijn winst hoop te doen. Voorts
hoop ik dat onze persoonlijke vriend
schap mag blijven," aldus de heer Van
Mastrigt.
Zich tot de vergadering richtend, ver
klaarde de nieuwe voorzitter, dat het
leiding geven aan een beweging als het
C.N.V. niet het werk alleen is van één
man, van een gewoon mens met be
perkte gaven en niet altijd even gemak
kelijke eigenschappen. De heer Va a
Mastrigt deed daartoe een beroep op zijn
collega's in het verbondsbestuur, maar
ook op de verbondsraad en evenzeer op
de gehele beweging. De beweging ont
leent immers uiteindelijk haar kracht
aan de eenvoudigen in den lande, die in
hun vrije tijd, belangeloos, onbezoldigd
het vele werk doen im steden en dorpen.
Ook in de komende jaren zal alles ge
erden om de hechtheid van de
beweging te verstevigen.
Ir is nog geen volledige rust gekomen
de ontwikkeling van de juiste orga-
atordsche vormen. De laatste jaren
i er moeilijkheden geweest. Het is
it uitgesloten, dat er zich ook
toekomst
voordoen,
sprak het
Lnder
rel moeilijkheden zullen
heer Van Mastrigt
;n de middelen zal kun-
hieraan het hoofd te
:n, zo verklaarde de
gaat het in het werk
vakbeweging om het zoeken van
r de tijd en plaats meest geëigende
van samenleven, samen werken
ïen dienen.
(Van
sociaal-economische redactie)
het
Christelijk Nationaal Vakverbond heeft voorzitter Ruppert van
daag met een treffende rede afscheid genomen. Na een korte in
leiding tot zijn rede verklaarde Ruppert: Wanneer iemand van baas
verandert, zijn zijn motieven meestal tweeërlei: er is een deel dat
verband houdt met zijn oude werkkring, en er is een ander deel, dat
betrekking heeft op zijn nieuwe taak. Zo is het ook mij gegaan. Ik
begin met de beweegredenen, die betrekking hebben op mijn huidige
werk. Het eerste motief ik bedoel met dat woord „eerste" overigens
geen prioriteit aan te duiden is de twijfel of een mens, althans ik,
in staat is in deze tijd het voorzitterschap van het verbond gedurende
24 jaar werkelijk goed te vervullen. Ik verklap dunkt me geen al
te groot geheim, wanneer ik zeg, dat het vakverbondsbestuurder-zijn
behoort tot de zwaarste functies in het leven. En het voorzitterschap
van een vakcentrale in deze tijd vergt ik zeg het open zo moge
lijk nog meer van een mens.
Ik kan thans voor zover ik dat ten
minste kan en mag beoordelen het
werk nog goed aan en ik zou het graag
nog enige jaren doen. Maar de vraao
is, of ik het nog twaalf jaar aan zal
kunnen. Het zou me om allerlei redt'
nen aangenamer zijn geweest, wanneer
het mij gedane aanbod enkele jaren la
ter zou zijn gekomen, maar ook dat
heeft een mens nu eenmaal niet in de
hand.
De vraag blijft daarom of ik het werk
nog twaalf jaar aan zal kunnen. Nu zegt
misschien iemand: als ge daaraan twij
felt, dan zoudt ge in de toekomst be
paalde activiteiten moeten afsnijden.
Dat is echter gemakkelijker gezegd
dan gedaan. Een mens is nu eenmaal
zoals h\j is. Ik geloof niet, dat ik in de
opvatting, die ik terecht of ten on-
rechte in de loop der jaren en door
de ontwikkeling van zaken heb gekre
gen over de uitoefening van het voor
zitterschap, nog veel verandering kan
brengen. Een nieuwe man echter kan
mede gelet op de ervaringen van
zijn voorganger de zaak opnieuw op-
De tweede overweging sl-uit hier
onmiddellijk bij aan, en is misschien
wel de eigenlijke. Ik loop nu al een
dertig jaar in onze beweging mee,
waarvan 27 jaar als bezoldigd be
stuurder, en van die 27 jaar weer
ruim 12 als voorzitter van het .ver
bond. Bij de landarbeidersbond heb
ik altijd hard moeten werken. Oude-
kerk is zoals wij allen weten
een zeer brave man, maar aan luie
kerels had hij een hekel. En toch:
de twaalf jaren voorzitter van het
verbond waren zwaarder dan de vijf
tien bij onze landarbeiders. Waarom?
Vanwege de verantwoordelijkheid. De
positie van een vakcentrale-voorzitter
is langzamerhand zo geworden, dat,
als je ergens wat zegt, de volgende
dag in de krant staat: „De Christe
lijke vakbeweging is van oordeel enz."
Al is dat onjuist, niet te loochenen
valt, dat de voorzitter van een vak
verbond een stempel zet op de zaak
Dooh wij zijn allen slechts beperkte
mensen. En de voorzitter van het
CJN.V. vormt op die regel bepaald
geen uitzondering. Integendeel; en
zijn fouten worden de beweging als
geheel aangerekend.
En nu komt die meest eigenlijks
overweging: ik geloof, dat het ui
•het belang van de beweging in deze
tijd is, dat na 12 h 15 jaar wisseling
in het voorzitterschap optreedt. Ik
ben om het nu maar Wat eufemis
tisch te zeggen net iets te weinig
overtuigd van eigen voortreffelijkheid
om een standpunt te kunnen inne
men, dat het belang van de beweging
mijn aanblijven zou vorderen.
Velen nebben van mij altijd de in
druk gehad, dat ik het werk met
gemak deed. Die indruk is onjuist.
Ik beschouw in het diepst van mijn
hart onze christelijke vakbeweging
als een genadegave rechtstreeks van
God. In die beweging heb ik altijd
met grote innerlijke schroom gestaan
Tegen iedere vergadering waar ik
spreken moest, heb ik opgezien. Zelf
vertrouwen zoals de mensen dat noe
men heb ik nooit gekregen. Er is bij
mij altijd iets gebleven van de aar
zeling, de schroom, misschien wel de
eerbied voor sociale actie, die chns-
telijk-sociale actie wil zijn.
Vooral is bij mij ook altijd blijven
leven de vraag: doe jij het wel goed?
Is de leiding, die jij aan onze mooie
beweging geeft, wel in overeenstem
ming met het wezenlijk belang van
die beweging?
Die vraag is de laatste tijd steeds
sterker bij mij gaan leven en heeft
ten slotte een antwoord bij mij ge
vonden in de slotsom, dat een wis
seling in het voorzitterschap niet
alleen niet in strijd is met het be
lang van het verbond, doch positief
in het belang er van is.
Velen hebben mij na het bekend
worden van de beslissing doen we
ten, dat zij op dit punt met mij van
mening verschillen. Dat is natuurlijk
aan de ene kant wel aangenaam voor
de persoon in kwestie, maar bet kan
mij toch niet verleiden om mijn nuch
terheid te verliezen. En vooral niet,
nu intussen gelet op het eenparig
advies van onze verbondsraad het
uitzicht is geopend op een zodanige
vervulling van de voorzittersvaka-
ture, dat er mijns inziens eerder
sprake is van winst dan van verlies.
Tot zover de overwegingen die be
trekking hebben op de oude werk
kring. Over de motieven die verband
houden mei de nieuwe werkkring,
moet en kan ik beknopter zijn.
Er zijn de facto slechts weinig func
ties, die een vakcentrale-voorzitter na
het neerleggen van zijn voorzitter
schap kan aanvaarden. Daartoe be
hoort echter dn elk geval het lid
maatschap van de Raad van State.
Ik kan en wil mijn erkentelijkheid,
dat thans iemand uit de arbeiders-
wereld z'n intrede doet in dit hoge
college van staat niet verhelen.
Overigens ben ik wel de eerste
staatsraad uit de kring van de werk
nemersbeweging, doch niet de eerste
arbeidersjongen die staatsraad wordt.
Dat was dr. Schouten, die, evenals
ik, het schone beroep van bloemist
arbeider had.
Evenmin kan ik verzwijgen, dat ik
er dankbaar voor ben, benoemd te
zijn in de vaikature-dr. A. A. L. Rut
gers, in wiens schaduw ik weliswaar
niet kan staan, doch met wie ik in
elk geval gemeen heb, dat ik de be
noeming tot staatsraad niet op aan
drang van mijn vrienden aanvaard.
Dr. Rutgers blijft ook voor mij een
lichtend voorbeeld van plichtsbetrach
ting.
Het zijn de mededelingen en advie
zen, die ik heb mogen ontvangen van
de vice-president van de Raad van
State, de minister van staat prof.
Beel, van de oud-leden van de raad,
dr. Schouten en minister De Pous,
van mijn vriend De Gaay Fortman en
niet in de laatste plaats een mij ge
dane mededeling over het gevoelen
van dr. Rutgers, op grond waarvan
ik besloten heb de benoeming te aan
vaarden.
Daarbij heeft nog invloed geoefend
de overweging, dat de uitoefening van
het lidmaatschap van de Raad van
State vermoedelijk enige tijd over
laat voor studie en bezinning. Ik hoop,
dat men het niet als al te egoïstisch
zal beschouwen, dat die overweging
mede een belangrijke rol heeft ge
speeld. Ik heb het altijd als een groot
gevoeld, dat wij dikwijls vele
een diepere bezinning op de achter
gronden er van.
Hartelijk hoop ik, dat ik de bewe
ging, waarmee ik met al de vezels
van mijn ziel verbonden ben, op dit
punt nog enigermate van dienst zal
kunnen zijn.
Nog een opmerking moet ik over
die werkkring maken. Men heeft mij
gevraagd: 16 dat eigenlijk niet te
hoog voor een arbeidersjongen? Ik
antwoordde: er is geen enkele aan
leiding voor mij om te vergeten, dat
mijn vader Ls geboren in de Jordaan
en mijn moeder op Kattenburg. Er is
geen aanleiding om dat te vergeten
en ik heb er ook geen enkele behoef
te aan. Integendeel, zolang wij het
nog als iets bijzonders moeten be
schouwen, dat een arbeidersjongen in
colleges als deze plaats krijgt, is er
iets in onze samenleving, dat her
vorming behoeft. En voor hervor
ming in ch ris tel i jk-social e zin zal ik
blijven ijveren op de wijze, die mijn
positie toelaat.
Ziedaar de rgonden, waarop mijn
beslissing steunt.
Het spreekt vanzelf dat ik on
middellijk nadat de regering mij in
kennis stelde van haar voornemen mij
bij HJVI. de Koningin voor te dragen
ter benoeming tot lid van de Raad
van State overleg heb gepleegd
met een vertegenwoordiging van de
aangesloten organisaties en met het
verbondsbestuur, een overleg, dat
gelet op de begrijpelijke wens van
de regering een beperkt en infor
meel karakter moest hebben.
Eveneens spreekt vanzelf, dat, als
deze vertegenwoordigers van de be
weging zouden hebben verklaard, dat
deze benoeming niet diende te wor
den aanvaard, ik me -met blijdschap
naar dat besluit zou hebben gevoegd.
Want nog altijd geldt mijns inziens,
dat men de beslissingen van de be
weging behoort te volgen. De ge
raadpleegde vertegenwoordigers van
ons verbond hebben echter, in over
grote meerderheid gemeend, dat in
casu van deze bevoegdheid geen ge
bruik behoefde te worden gemaakt.
Al juichte, voor zover mij gebleken
is, niemand mijn vertrek men heeft
mij vrijgelaten bij het nemen van mijn
beslissing.
Op de gronden, die ik heb uiteen
gezet. achtte ik een wisseling in het
voorzitterschap in het belang van de
beweging en heb ik gebruikma
kende van de mij gegeven vrijheid
de bekende beslissing genomen.
Ik zou mijzelf echter geweld aan
doen, wanneer ik zou verzwijgen, dat
die beslissing veel strijd heeft gekost.
En ook zou ik de werkelijkheid
verkeerd weergeven, wanneer ik de
indruk zou wekken, dat het van bin
nen bij me geheel pais en vree is.
Ik zeg daarover alleen, dat indien
ik de verkeerde beslissing mocht
hebben genomen, zulks verband houdt
met de overweging, die ik genoemd
heb als de meest eigenlijke: namelijk
de overtuiging, dat ik ln veel tekort
schoot en dat mede daarom een wis
seling op de voorzitterszetel in het
belang van het verbond is.
Mocht ik dat onjuist hebben gezien
en op grond daarvan de verkeerde
beslissing hebben genomen, dan hoop
ik, dat God mij dat vergeven wil,
evenals ik hoop, dat Hij en de bewe
ging mij vergeven zullen de vele an
dere fouten, begaan in mijn dagelijks
vakbewesfingswerk.
Aannemende, dat mijn opvolger *o
welwillend zal zijn mij in de loop van
deze bijeenkomst nog eenmaal het
woord te geven om iets te kunnen
zeggen tot enkele instanties binnen
en buiten de beweging kom ik thans
tot mijn laatste opmerking. Er zijn
vele organisaties en bewegingen iin de
wereld. Maar de chris t elijk-social e
actie behoort tot de schoonste. Met
hoeveel innerlijke schroom ik in die
beweging ook heb gestaan, ik be
schouw het als een gave er toe te
hebben mogen behoren en er toe t.e
mogen blijven behoren. Want het is
een beweging, die met al haar
fouten en gebrek in deze wereld
een getuigenis wil zijn in woord en
daad van de heerlijkheid van Gods
Rijk, dat komt en dat er is.
Het is een zegen van Boven, dat
het „Dankt, dankt nu allen God"
niet alleen in de kerk en in het
gezin gezongen behoeft te worden,
maar dat er een arbeidersbeweging
is. waarin het lof- en bedelied
we'erklinken kan, een arbeidersbe
weging, waarin de overtuiging
heerst, dat God ons in Christus al
tijd genadig aanziet en dat Hij het
is. Die ons dag aan dag met goed
heid overlaadt, een arbeidersbewe
ging, die belijdt dat de eeuwig
rijke God ons reeds in dit leven
Zijn vreed' en heilgenot als aan
Zijn kinderen wil geven.
Ik spreek de wens uit, dat God
de christelijke vakbeweging zal
willen blijven gebruiken tot de ver
kondiging van Zijn lof in deze
wereld.
Over Hilversum I zendt de VARA Landb;
uit. Ont 8.05 uur Japanse lichte muziek,
opnamen van de Japanse omroep om te muz J3 Nws 13.15 Meded of gr,
8.30 gesprekken over jazz met enkele l32o Lichte muz 13.55 Beursber 14
ischerp ondervraagt, hoe
briek: Het land bijeen EU De
en het plan van toedeling
i2 33 Lieh-
Volgens belofte is de NCRV paraat
bij de opening van het Heinrlch Schütz-
luisterei
het i
sterren en om 9 uur een concert door Inspecteur Vlij;
het Concertgebouworkest o-l.v. Eugen spel 14 4o Schoolradio 15 00 Vi
Jochum, waarbij de cellist Tibor de Ma- P'3'1?0 15 30 Tussen myth<
chula solist is. U hoort hem in een con
cert van Hindemith- Verder staan er
Mendelssohn, Haydn
5.30 Tuss
heid, caue 15 45 Gra
V d jeugd 17.2i
oldue
wordt gegeven door het Omroep-kamer-
orkest, het NCRV-vocaal ensemble en
solisten, alles onder leiding van prof. dr.
Wilhelm Ehmann. met medewerking van
een koperblazersgroep geleid door Mari-
niis Voorberg. Wij vermeldden al het
programma dat werken van Schütz en
Buxtehude omvat. Tot 10 uur speelt daar
na de cellist Guy Fallot een sonate van
Kodaly en om 10.15 uur na commentaar
op politiek terrein concerteert het Ro
bert Clark Trio.
concert, dat Wagner op het programma. In de pauze nade-
irtelt Enny Mols-de Leeuwe
n Clare Lennart.
Programma voor morgen
>rk c
soli
verhaal 19.00
Nws 20 05 Lichte
linge telefoon, hoorsj
22 15 Act 23 30 Pi;
J1S Pianospel 18.30 Prome-
8.55 Paris vous parle
ïeelfoeschouwing 20.00
inder
23 15 Beurslber
7 00 Nws 7.10 Gym 7 20 Gram VPRO:
7.50 Dagopening AVRO: S.Oo Nws 8.13
Pianospel 9 00 Gym 9.10 De groenteman
9-15 Gram 9 35 W;
ding 9.55 Een boek
ven, caue 10 00 Gram 10.60 V d klei
Hl.00 V d zieken 12 00 Orgelspel 12.20
al 8.00 Nws 8':
40 Schoolradio 10.00
Morgenwij- Lichtbaken, oaus 10 30 Gram 11.00
het geestelijk le- vrouw il.30 Gram 1150 Als d<
ital 23,0-
New York 23.17
-24.00 Gram
II, 298 nj. 1007 kc/s. KRO: 7 00
Morgengebed en lit
am 8.50 V d huisvr
d kind 1015
Telefonith
12.00 Middagklok-nooklolk 12.03
Lichte muz 12 30 Land- en tuinibouw-
meded 12.33 Gram 12.50 Act 13.00 Nws
cl 13 15 Zonnewijzer 1320 Piatennieuws 13.35
uuz 14.00 Gram 14 06 Schoolradio
d plattelandsvrouwen 14.45 Gram
'ianotrio 16.00 V d zieken 16.30 Zie-
17.00 V d jeugd 17 40 Beursber
Regeringsuitz: Rijksdelen Overzee:
Henk Den-
18 20 Regeringuitz:
18 00 Lichte
Nationale reclasseringsdag 1950 Misda;
en de toekomst van de delinquent, door
drs J Hik Hoornweg, directeur van het
nationaal bureau reclassering 18 30 V d
jeugd 18.45 Vrouwenkoor 19 00 Nws 19 10
Act 19.25 Sportpraatje 19 35 Gram 20 30
Brabants halfuur 2.1.05 Onvr ork en soliste
21.55 Berichting, psychiater en reclasse
ring. gesprek 22.20 Orgelspel 22 45 Avond
gebed en lit kal 23.00 Nws 23.15—24.00
20 45 Speelfilm NTS: 22.3»
