fcfeMW'ITM
GEESTELIJK
LEVEN.
óteedó vrijwillig zware taak op zijn
óchouderó
geladen,
kl»S5ieke lelte""' hii -
Pastoraat krijgt in Nederland
onvoldoende aandacht
MIEBEL 1
jcflwtv&b
ZATERDAG 19 SEPTEMBER 1959
DE WIMPEL OP DE MAAN
De Russische raket op de maan heeft de atheïstische
propagandamachine weer in beweging gezet. Opnieuw
wordt de spot gedreven met het geloof in de godde
lijke schepping. Zo publiceerde het Oostberlijnse blad
van de communistische jeugd het volgende gedicht.
,,Ik bid U, Heer met al uw scharen
Ook nu de rust maar te bewaren
Het mensending is gearriveerd
en niets bijzonders is gepasseerd
Ja zelfü de kwestie met de wimpel
is en natuurlijk zelfs heel simpel
De kleine rode lap geeft aan
Volkseigendom is nu de maan
Onze eerste gedachte was nog even verder te dichten:
De kleine man kijkt naar omhoog
En ziet daar in de hemelboog
Zijn eigen maan met rode wimpel
Hij denkt: De zaak is. simpel
De maan is even onbereikbaar
Als de beloften van de Rode tsaar.
Misschien echter doen we er beter aan te denken aan
de woorden van de psalmist: „Die in de hemel ze
is geen onrust in de hemel. Wij kun-
1 l'niet de hemel
„Gods wegen zijn wonderlijk", zegt hij, meer tot zichzelf dan tot
de bezoeker.
En ineens valt er een stilte in het gesprek. Met zjjn smalle hand
veegt hij zich langs de ogen alsof hü zo de herinneringen kan ver
jagen, die zich en wie zal zeggen voor de hoeveelste maal sinds
zijn terugkeer aan hem opdringen.
„Hoe zijn wij, mensen!", vervolgt hij. „Wij vragen altijd naar het f
hoe en het waarom van de dingen en we weten, dat we op alle vra
gen, die in ons leven rijzen het antwoord toch nooit zullen kunpen
geven."
Het is alsof hij een ogenblik bij zichzelf overlegt of hij zich nader
zal verklaren.
„Gods wegen zijn wonderlijk"
zegt hij uit eigen ervaring
DE LENGTE VAN DE PREEK
In het J. en E.-Kernblad wordt geschreven over stijl
volle ,,J. en E.-avonden" met volgens de schrijver:
„voor mijn part „voddenbals", „oosterlingenbals" of
gewone bals doch waar rustig op een gegeven ogen
blik kort en onverbloemd gezegd kan worden waar
het op staat. Vooral kort! Vooral onverbloemd! Geen
gepreek, geen geleuter, die tijd is definitief voorbij."
We zullen nu maar niet schrijven over de „geestelijke
waarde" van bals met of zonder vodden en ooster
lingen. Het is voor ons heel erg de vraag of je bui-
t tenkerkelijken de Kerk in kunt dansen. Onze erva
ring is over het algemeen dat zij de kerk meer uit
dansen als een vogelaar met een rij kerkelijke jon
gelui achter hen aan.
Preken moéten tegenwoordig kort zijn. Paulus is in on
genade gevallen. Wim Kan mag een uur lang zijn
luisteraars boeien, dominees moeten het in vijf mi
nuten doen. Deze opmerking is volslagen dwaasheid.
Het evar gelie kan niet in een notedop worden ge
stopt., Zij is trouwens, ook niet waar. Als werkelijk
het evangelie verkondigd wordt wil de jeugd wel luis
teren, als maar gevoeld wordt, -dat de spreker weet,
waar hij het over.heeft en hét eyangelie vat op hen
Wij pleiten niet v<?or kortere, maar voor beter door
leefde preken, die het hart kunnen raken. We heb-
stichtelijke woorden nodig, maar
i de mogelijkheid laten zien tot
i oproepen tot dat
Dan vertelt hij in grote
trekken, in enkele zin
nen slechts, van de weg,
die hij en nog honderd
duizenden zijn gegaan.
Hij zegt: „In 1943 wer
den mijn gezin en ik op
transport gesteld naar
Weèterbork. We hebben
daar acht maanden ge
zeten. Toen werden we
overgebracht naar Ber-
gen-Belsen. We zouden
worden uitgewisseld te
gen gevangengenomen
Duitsers en naar Israël
vertrekken. Tot twee
maal toe ging er een
transport op weg en tot
tweemaal toe waren wij
er, door omstandigheden
niet bij. De transporten
zijn nooit ter plaatse
aangekomenEn dan
ben je wel eens geneigd
te vragen: Waarom ik
nu niet en zij wel?".
Hij zegt: „Vijftien
maanden hebben we in
Bergen-Belsen doorge
bracht. Daar heb ik ook
opperrabbijn Davids ont
moet. Als u hem hebt
„Al jong werd ik geconfronteerd OPPERRABBIJN
j j,met het probleem van de werk
gelend, weet u, dat hj ioos,heid"Van zijn jeugd af moet
een bijzonder mens was. hij zich sterk aangetrokken heb-
Tot een dag voor zijn ben gevpeld tot de rabbinale stu-
dood heb ik hem nog die' Wai dot door de omgang met
de zoon van de Amsterdamse rab-
gesproken. Door alles bijn, was het door de lessen, die
wat hij had door- en hij ontving op de school voor bij-
meegemaakt u>as hij zeer zonder Joods onderwijs „Kennis
„v, hü i,„„ en Godsvrucht?" Hij studeerde
verzwakt en hu kon zijn hard De bewijzen daarvan zijn
bed niet meer verlaten, vastgelegd in data en examens.
De ene dag nog had ik Enkele mogen er worden ge-
hem bezocht en de vol- noemd. In 1922 deed hij staatsexa-
ben geen kortere
preken die de me
ander leven (beter Leven)
r htdoo, DOGMATISCHE
VOORINGENOMENHEID
dez ■^>e Jehova's Getuigen hebben een bepaalde afkeer van
de Kerkelijke bijbelvertalingen omdat zij beweren
dat deze allemaal van dogmatische .vooronderstellin
gen uitgaan. Daarom hebben zij besloten om een
eigen vertaling uit te gaan geven. Het Nieuwe Tes
tament is inmiddels verschenen,
en van de grondprincipes bij deze vertaling toege
past, zo zeggen zij, is dat het woord „Kurios" en
het woord „Theos" (Heer en God) steeds als Jeho
va vertaald zijn. Het heeft de vertalers echter wel
moeilijkheden gebracht, want in Philippenzen 2:
Kurios"- voor, evenals in I
911 komt het woord
Corinthe 12: 3.
Deze beide teksten handelen
Jezus Christus
ken door in deze
Jezus Jehova te vertalen,
„heer" te volstaan.
Zo pogen de Jehova's Getuigen de godheid van Jezus
a- j dogmatische
dat hij was overleden. haalde hij aan het Nederlands Is.
Hij stierf onverwachts, raëlitisch Seminarium de hoogste
Dat was op 9 februari rang en een jaar later, in 1925
1945". verkreeg hij de titel van mag-
gied (predikant). Hij werd aange-
w steld tot onderwijzer aan een
/VÏOre school van de Nederlands Israëli-
rr„ j„„„„.tui™ -n-, tische Gemeente te Amsterdam
viHs Zi J £5?» p" e" ln 1927 benOemd tot hoofd
vids, die zich dooi zijn grote be- het godsdienstonderwijs
minnelijkheid vele vrienden had Joodse mulo_ Ee_ iaa_J,a
L. VORST,
die morgen te
Rotterdam zal
worden geïnstal
leerd als opvol-
ger van wijlen
opperrabbijn
Davids. Een van
onze redacteuren
heeft met de
heer Vorst een
onderhoud ge
had en vertelt
daarover
in nevenstaand
artikel. i
de schouwing. In 1949 vertoefde hij
nnlf onder andersden- ??.odse m2l0- Een jaar later werd daar een aantal weken en ook dit
onder andersden bij leerredenaar aan het Beth Ha- jaar was hij er enine tiid Hii
Vortt de VoLp°,-PPMnrJ w r>r H t midrasj- En intussen studeerde hij zegt: „Ik ben er met mijn
is hij officieel: moré, wat letter
lijk leraar betekent, maar een
technische term is, waarmee aan- hij leraar
geduid wordt, dat men autorisatie aan het T>
heeft verkregen om in Joods-gods- Seminarrum^Toen"
klassieke letteren. Toen hij 26 heengegaan, omdat
jaar was had hij daarin met goed dochter trouwde. Ze was er al bij
gevolg het kandidaatsexamen af- na vijf jaar. Ik heb er ook een
gelegd. Op 27-jarige leeftijd werd zoon, een jaar ongeveer. En vol-
1 eraar in de Bijbelverklaring gend jaar hoop ik weer een zoon
het Nederlands Israëlitisch te laten gaan. Weet u, dat in acht
m september maanden tijds vijf Rotterdamse
Hij is een vriendelijk man, de
ze opperraibbijn Vorst. Van gestal
te klein en tenger, maar zijn ogen
flitsen levendig en verraden een
grote intelligentie, en een geest
kracht, die in staat is bergen te
verzetten. En dat is ook wel no
dig, want ,de taak, die op zijn
schouders komt te rusten
speciale cursus werd ge- meisjes in Israël zijn getrouwd?
geven voor de lager onderwijs- In Joodse kringen leeft de emi-
acte, werd hij belast met de Jood- gratie sterk, en dat kan ook niet
se opleiding van de cursisten. Hij anders. Wij wonen hier zo sterk
was toen nog als leraar aan het geïsoleerd. Er zijn in Nederland
seminarium verbonden en het aan- gemeenten met slechts één Joods
tal lesurery, dat hij gaf, bedroeg gezin. Het gevaar voor assimila-
,35. tie is dus groot. Wie behouden wil
Rotterdam blijven voor het Joodse geloof
DS. TEN ZIJTHOFF
Ds. G. J ten Zijthoff
na 8 jaar Canada
moet wed naar Israël gaan. Het
1Mreu rt 1931 werd hij door de wordt steeds moeilijker in ons
r. Hij wordt daardoor niet Nederlands Israëlitische gemeen- land een Joodse levenspartner of
geïntimideerd. Als men zijn leven te Rotterdam benoemd tot di- partnerin te vinden. De mogelijk-
nagaat, ontdekt men, dat hij recteur van het godsdienstonder- heden om een Joods leven te blij-
steeds, en vrijwillig, een zware wiJs aldaar. En in Rotterdam zou ven leiden zijn klein geworden",
taak op zijn schouders heeft ge- a,,e en leed met de Jood-
nomen, en die met liefde en ple- se gemeente gaan delen. Het ver- CXameil
zier heeft vervuld. driet van de Joodse landgenoten
is te veel bekend om nog over te Met aUe kracht, die in hem was
Hij werd geboren in Amsterdam vertellen. De deportatie bleef hem begon hij in het na-oorlog«e
op 8 oktober 1903, als zoon van niet gespaard. Hij ging naar Ber- Rotterdam aan de opbouw van
een diamantbewerker. Hij zegt: gen-Belsen, en overleefde de ver- zijn gemeente, waarin de obrlog
schrikkingen, ontzettende bressen had geslagen.
Wie zal zeggen wat hem dit aan
Hij vertelt: „Op 17 juni 1945 geestkracht heeft gekost. Het
kwam ik voor het eerst na de oor- werk was veel en het aantal ar-
log hier terug, en ik kende beiders zeer gering.
In augustus '46 machtigde de
kerkeraad hem de titel rabbijn te
moed van moré Vors*, die on
danks zijn leeftijd en overladen
werkprogramma toch kans zag de
rabbinale studie te volbrengen. On
danks dit zijn de exameneisen on
verzwakt gehandhaafd gebleven,
opdat rabbijn Vorst op voet van
gelijkheid staat met de overige in
Nederland fungerende rabba-
Maar hij zei meer. Zich per
soonlijk tot opperrabbijn Vorst
wendend, vervolgde hij: „Veel
gaat er in mij om nu ik geroepen
ben u, leerling van het semina
rium, de moré-titel te verlenen. Ik
denk aan het gemeenschappelijke
Joodse leed. Om vele redenen be
schouw ik deze dag als een van
de mooiste dagen uit mijn leven
nu ik u, morenoe Vorst kan be
vestigen. Treed toe tot onze rijen.
Geve God u kracht en gezond
heid om tot in lengte van dagen
te werken voor uw gemeente en
met'ons voor de Kelal Jisraeel".
Lichtpunten
Werken voor de gemeente? Hij
zal het doen zolang het voor hem
dag is. Hij zegt: „Wie gespaard
is gebleven weet. dat hij een taak
heeft". En die taak zal hij naar
zijn beste weten vervullen. Hij
zegt: „Er zijn, in weerwil van al
les, nog zoveel lichtpunten", en
hij vertelt, enthousiast, over de
nieuwe godsdienstcursus. Hij bla
dert in een boek en hij telt na
men. „Onze nieuwe cursus", zegt
hij, „is begonnen met honderd
leerlingen en hun leeftijden varië
ren sterk. Er zijn er van zes jaar,
maar ook van zeventien, achttien.
Is dat niet heerlijk?"
Hij is 56 jaar, en een kleine
man, wie niets is gespaard ge
bleven. Diep in zijn hart zit het
grote leed, maar hij bezit de
kracbt om daarvan de buitenwe
reld niets te laten merken. En
hij heeft geen tijd om aan dat
leed te denken. Hij weet, dat hij
vooruit moet, dat een opdracht
wacht. Hij gaat zijn weg, ®ioh
niet bekommerend om de uit
komst. Hij zaait alleen, want
weet hij de wasdom ligt niet
ln zijn hand.
Hij zegt: „Gods wegen zijn won
derlijk", en hij weet het, uit er
varing.
„Wat opvalt na acht jaar
uit Nederland te zijn weg- „Keikleden lijn ontroerd als de kerk blijkt mee te leven»
geweest? vraagt ds. G. J.
ten Zijthoff, predikant in de
Amerikaans-Canadese Re- kandidaatsexamen had gedaan ed Church naar de Reformed
formed Church en nu voor kreeg hij van de Wereldraad van Church. De Reformed Church, de
i ppn naar wpItpti mot vprlnf Kerken een studiebeurs voor Ame- Canadese „Hervormde Kerk"
i een paar wexen met verioi rlka Ecn jaar lang kon Wj zijn stelde zich heiemaai in op de
studies voortzetten aan een der zorg voor Nederlandse
In het centrum van dit kerkje
in Brockvillé staat een praci
ge Avondmaalstafel, die door t
meelevend kerklid in zijn vrije
tijd werd vervaardigd. Het
twee seminaries van de Reformed granten. Hier had
in ons land. „Well, op ker-
kelijk gebied allereerst de
beslist onvoldoende aan
dacht, die het pastoraat in hoff het emigratie-probleem ken-
protestantse kerken
1 krijgt. Dat is een ernstige
jj zaak."
„Begrijp me goed", voegt ds.
schikking
be-
geestelijken met
ervaring in deze arbeid, die ook
dikwijls de Nederlandse taal nog
machtig waren en bovendien
over rijke fondsen, die de Ame-
ikaanse tak van de kerk royaal
grijp me goed",
Ten Zijthoff daar snel
„dal is geen goedkope kritiek. Ik geestelijk tehuis vinden.
2 weet dat er hervormde predikan-
Sten zijn die alleen of met een
3 klein aantal pastorale hulpkrach
ten voor mons.terparochies van
J 12.000 zielen staan. Maar men
SyjJzal in de kerk meer doordrongen
moeten worden van de betekenis -
der zielzorg. Het is ontroerend d"maa ;de
te zien hoe kerkleden reageren
als zij merken dat de kerk mee-
leeft. Dat is een der belangrijk-
;^3£*ste wapenen in de strijd tegen
vfc? de ontkerkelijking.
Hoe moef dat nu
Uit alle delen van de wereld,
ook uit Nederland, stroomden de ter beschikking stelde,
emigranten Canada en in minde
re mate Amerika binnen. Maar Anncfolajif
waar zouden deze mensen hun npv»iviaai
de stad
onwezenlijk v
vooral door de mensen, die ik mis- voeren. „Maar in het ressort Rot
te. Ik begreep ten volle, dat het terdam (ook omvattende Gouda,
noodzakelijk was tussen hen, die Gorinchem, Dordrecht, Schiedam
.waren overgebleven, een band te en de eilanden), moet altijd een
gaan vormen. En ik begreep ook, opperrabbijn zijn. En op zekero
dat ik daarin een taak had. Want dag kreeg ik het verzoek het laat-
t als je gespaard bent gebleven, ste examen te doen, dat me het
prachti- weet dat ie een opdracht hebt. reoht verleende mij moré te noe-
>--- ,De oorlog", zegt hij, „heeft men. Ik heb er lang over nage-
n verdieping teweeggebracht daoht, maar ten slotte heb ik
..Ja ...v^ ar twee kanten, naar een posi- erin toegestemd. Op 1 juni jl. heb
leven met de zendingsaktiviteit üeve en een negatievé kant. maar ik dat examen afgelegd en van
is groot. Iedere gemeente adop- ik geloof, dat de positieve kant het rabbinaal college de bevoegd-
teert een zendingspost en op de het sterkste is geweest. Hij heeft heid gekregen van opperrabbijn",
zondagsschool is zendingsgeschie- meegewerkt aan de stichting van
denls even belangrijk als „bijbel- de staat Israël, voor velen nog een Wij hopen, zei het college aan
se". onbegrijpelijk wonder. Wie natio- het einde van die dag, morgen-
Het predikantentekort vormt naal-rehgieus voelt zegt: Er is avond in Rotterdam te komen om
echter een ernstige handicap. De ons toegezegd, dat we het land officieel mededeling te doen van
Verenigde Kerk heeft 500 pasto- - zouden terugkrijgen en zij zien uw promotie. En op 2 juni was er
res te wéinig, terwijl in de Re- daarom in de stichting van de vreugde in de Nederlandse Israë-
formed Church van de 850 ge- staat een fase van de vervulling litische gemeente. De feestzaal
meenten er 100 vakant zijn. Ver- van de belofte. Dat blijkt ook uit was tot de laatste plaats bezet,
wacht wordt dat het totale tekort hun instelling: het land moet
voorgangers van alle kerken den. zoals dat door de Bijbel
de profeten is gesteld".
Hij kent Israël uit eigen a
riririfirit iricii-ü-lrtrtriririiiririi-üir-irtrk-ti-iriririrtriririi-ü-trtrtr-ti-trirti-ti-trü-ü-trM-^
bij de massajeugd
Een hele Piet
Nu wijkpredikant'ziek is, hebben we het daar allemaal
1 hard mee te stellen, maar Piet, het aardige en al bijna ge-
leerde zoontje van onze baas bereidt ons tien keer zoveel
jf moeilijkheden. Omdat hij naar zijn zeggen in alle lopende
g zaakjes het beste thuis is, rekende hij het zich direct tot een
heilige plicht de opengevallen post bij de telefoon te betrek-
g ken. Op die post heeft hij met grote virtuositeit het werk
S van zijn vader aardig in de war weten te sturen en begrijpe-
g lijkerwijs_bevalt zo'n rammelende commandopost ons maar
2 heel matig. Niet dat we veel commando's of zelfs maar
S eenvoudige telefonische verzoekjes van hem doorkrijgen;
2 o heden nee, Piet vat zijn taak veel eenvoudiger op.
i bloemen stond op
vraag werd een probleem
de jonge zielzorger. En toen hij kanten
na volbrachte studie weer thuis onder Nederlanders, die
was liet de zorg voor de -
granten-gezinnen hem niet
in Amerika en Canada binnen
kele jaren 15.000 zal bedragen!
Vandaar dat de kerkleden op-
- j de ap0S,t0iaire
noeilijk i
tuh\.
Hij zag het als zijn roeping an-
het land, waar tien
duizenden landgenoten hun nieu
we vaderland gingen zoeken, zijn
arbeidsterrein te vinden. Het die veelal
werd dus geen hervormde pasto- tot
rie, ergens in een Nederlands pro
vincieplaatsje, maar ploeteren in
het kerkelijk-jonge Canada.
„Weet u iets van de kerk in
Canada?" was een vraag die ds.
gevoed worden
slum amnai ureui- a^eid- ,Maar het hoofdaccent
Nederlandse afkomst het 7«rk van de Past°r laat
Ca_ op het pastoraat liggen!
me.er ,da„ ln ons 'aad leden acht hif
de pastor in de Reformed Church meter- Bii o
het middelpunt van de gemeente,
studeren die door huisbezoek en zielzori
or predi- gelegenheid vindt velen té berei-
V,--- ----- r-«P "S, ""■y 'ls ..on-f«I»te- ^„urc„
"Shr™-8" m°ele" WOrdCn &drf„a«eAPmeSri'ettekbtinnen"
Hier ziet ds. Ten Zijthoff nu
juist de zwakke plek van het Ne-
derlandse kerkewerk. Wanneer de formed Church, die
pastor bedolven wordt onder al- kend
lerlei niet-pastoraal werk bete
kent dat een schadepost voor de
nadees zijn. Met groot enthousi
asme wordt het kerkewerk aan
gepakt. Mensen die in ons land het middelpunt
randkerkelijken warei
nu in hun avonduren
kant om het grote tekort op te
kerk, die slechts zi
te herstellen, meei
De vrijgevigheid
Ti goede graad-
geeft ieder die
vuui de eigen kerk
zielzorg geeft er ook een voor de zending.
4 w°'- Haar missionaire instelling is een
kracht van de Reformed Church1
Een schat
n gesteld. Rotterdam
opperrabbijn krijgen.. Een kleine
i- stap op de weg naar een herstel
van de gemeente, een weg, die
erg lang en zwaar zal zijn.
Woorden van lof en dankbaar-,
heid werden de nieuwe moré toe-
Ho Work- gezwaaid. De grootste lof kwam
van opperrabbijn Schuster. Hij zei
tot de nieuwe opperrabbijn: „De
•abbinale commissie spreekt haar
Uit de
VOLKSWIJK
grote tevredenheid
de
miniatuur-gemeente,
korte tijd uitgroeit
bloeiende parish. Zo heeft
ds. Ten Zijthoff die met 10 ge
zinnen „begon" nu een kerk met
250 zitplaatsen, die zondag aan
zondag bezet is.
lang zal gaan stude-
de geschiedenis van de Re-
Church, die zoals be-
ontstond na het vertrek
de predikanten Van Raalte
Scholten in de vorige eeuw.
het
i de
overkant bracht, herhaaldelijk ge
steld werd. Nederlanders die al
les in ons land hadden moeten
opgeven, demonstreerden daar
mee hun verlangen naar zeker
heid. Toen wist ds. Ten Zijthoff
zéker dat hij er goed
wedstriL
"""laatste woord
zet je
Ie spre( Een generale synode is geen gedaan ajs emigra'ntenpastor te
hot hoeT 8lUve' uitsluitend formele aan- gaan werken. Kort daarop werd
gelegenheid. Zo tussen allerlei be- hij bevestigd als dienaar van de
slaan B lan^ri.jke beschouwingen en beslui- United Church in Canada.
;t eerst1 ten door is er ook wel eens
is de W legenheid voor een grapje
klinkt er een klaterende lach di
Utrechtse Westerkerk.
By de bespreking over het r
irt-oecumene voerde prof. E
oord. De hoogli
STRAATVERLICHTING OOK
mares).
Oecumenisch
De Verenigde Kerk
schl
4
voldoende in de rich- den) sloten zich
zgn. oecumenische kerk. de V.U.
Methodisten, congregationalisten
en een groot deel van de Cana
dese presbyterianen (hervorm-
HELEMAAL STAKEN
B. Rietveld schreef in het „Centraal Week
blad" over een openbare les van dr. J. van den
Berg bij de aanvaarding van diens lectoraat aan
milieu is opgevoed
gen, dat onze R.K. i
i geloof
te worden, in een protestants
en steeds te horen heeft gekre-
ledcbroedcrs en -zusters als bron
i Heilige Schrift hun traditie ,weTd door de leiders nog niet
Canadese sekte mag niet
emigreren naar Siberië
De Sowjetrussische regering
heeft het verzoek van de Cana
dese sekte de „Doukhobers", de
zogenaamde „Zonen van de vrij
heid" om naar Siberië te mogen
emigreren afgewezen. De afwijzl-
ging werd de leiders van de sek
te reeds enige weken geleden door
de Sowjetrussische ambassadeur
in Ottawa medegedeeld.
liet overal verstaanbaai
njk wees
^rof. Berki
iets 3 weer leren-
Prof. Dijk: „Omdi
r hü
vormden
1925
deze Verenig-
,f. de kerk, die een presbyteriale
aar op, waarop kerkorde heelt. De Anglicanen
Tk mopt het hielden zlcb- anders dan in Zuid
'imoet net TnHla. waar zli wel meewerkten
India, waar zij wel meewerkten
de fusie van verschillende
ipen, afzijdig. Ook
zijn dit kleine incident erkent de niet t
klein aantal hervormden deed
In deze kerk vond ds. Ten Zijt-
l hoff zijn arbeidsterrein. Maar al
niinliike atiltè bleek„„h™, dat hii ,hier SCHHIFTIJITLEOGIIVG
pijnniKe suite met de mogelijkheden zou kun
nen vinden om de plannen, die
hem na zijn vorige bezoek aan
de Nieuwe Wereld niet
aan Amsterdamse proft
ajl juj, „Nu ben ik de draad vt
"«l'ÏÏÏL M""
:n? Dan Maar dan komt prof. Nauta
tot de 5' actie. Meestal zit deze hooglei
pmaal d gebogen over de professorentafel, lieten, te verwezenlijken. De Ver-
Hy ziet dan niets, en luistert alleei
maar, volledig geconcentreerd. Ei meuwKuiuws uie i
geconcentreerd hü dat doet, b?nnènkv7amërT Speciaal'
En ja, dan was Wesley ook nog perfectionist. Hü
wilde volhouden, dat het mogelük was tenslotte on-
bcrispelü'k te zün Het is interessant bü Van den
Berg te lezen welke nuances en welke vergroeiingen
in de leer der zonde daarmee ontstaan. Maar alweer,
ik weet niet of wü de mensen zün, die het recht
hebben Wesley terecht Ic wüzen. Wü kunnen ons
toch moeilijk ontworstelen aan de indruk, dat onder
ons te velen met een beroep op het kleine beginsel
der heiligheid, dat we slechts bereiken kunnen, de
strüd maar helemaal staken.
In de rubriek „Losse Schakels" van „De
Christen" (Uitgave Unie van Baptistengemeen
ten) schreef ds. Louw:
blükt nu wel. Hü vee
jrj *egt„Je laatste woorden
4 We moeten weer leren
Prof. Berkouwer: „O ja, n
ik het t
(Centraal Weekblad) ds. Ten Zijthoff
enigde Kerk, uiteraard Engels-ta-
was niet ingesteld op de mas-
nieuwkomers, die het land
kwamen. Speciaal werk-
zijn onder de Nederlandse
immigranten zou hem niet moge
lijk zijn, zo merkte hij spoedig.
In de beste verstandhouding en
lang onderling overletr elttg
i de Unlt-
Schriftuitlegging mag nooit een zaak van willekeur
zün. Zü is aan regels gebonden. Wie de Schrift wenst
uit te leggen (en liü moet weten dat hü haar verstaat,
aleer hü haar gaat toepassen), moet zich enkele vra
gen stellen, voor dat hü met dit werk begint: Wie
spreekt hier? Tot wie wordt hier gesproken? Wan
neer werd het gezegd? Waar werd het gezegd? Met
het oog waarop of op wie werd het gesproken? Yüf
noodzakelü'ke vragen!
hebben, dient te bedenken, dat de protestanten dc
laatste ook bezitten. Denk maar aan de kinderdoop,
die nergens bühcls is voorgeschreven.
Wat hier nu over het roonis-kafholicisme is ge
schreven, geldt ook voor elke andere levensbeschou
wing. Wat hieruit volgt is duidelük: oordeel niet te
snel! Het getuigt van grote oppervlakkigheid, wan
neer men uitsluitend op grond van gegevens uit
bladen van eigen richting andermans standpunt ver
werpt. Ook al gebeurt dit principieel! De straatver
lichting werd destijds ook principieel verworpen!
OP UIE STOEL
hun volgelingen doorgegeven.
Deze sekte is afkomstig uit Rus
land. Zij vluchtte tijdens de revo
lutiedagen naar Canada, waar zij
een eigen gebied mocht gaan ont
ginnen. De sekte erkent echter niet
de overheid ep is telkens weer op
nieuw in botsing gekomen met de
Canadese regering.
De Russische regering is tot dit
besluit gekomen, omdat de houding
van de sekte haar niet naar de
zin is en omdat zij de groeiende
gunstige verhouding tussen Rus-
Een qrtikel over „De duivel is niet ver" Werd land en Canada niet in gevaar
in „In de waagschaal" aldus begonnen: brengen.
In lijn nog altijd tnr leneniWaardig boek „La Pe CaMtJey mgerings-autori-
p.« du dinble- ,Ned vee, He, nnndL. van den J-ft
duivel I*, A rlam, 1947) zegt Denis ae Rougemout: bereid verldaard de verhuis- en
„Als gü den eerste truc van den duivel en ook den emigratiekosten te dragen onder
tweeden in één slag onschadelijk wilt maken, wan- de voorwaarde dat de emigreren-
neer ge hem werkelük wilt vangen, laat inü u dan de sekteleden hun Canadese bur-
zeggen waar ge hem met de grootste zekerheid zult gerschap zouden opgeven. Reeds
vinden: op den stoel tiaar gij op zit!" 2440 sekteleden hadden deüe eis
reeds schriftelijk aanvaard.
STILTE NODIG Het besluit van de Russische re-
1 dé Hilversumse (Geref.) geringsleiders brengt de leiders
van de sekte in een heel moeilijk
Natuurlijk verschraalt en vermagert het geestelyk Parket- omdat zij hun volgelingen
leven als er geen stilte meer is van dc aandacht voor reeds hebben verteld dat Moskou
het Hoogste Goed, stilte van inkeer, van het tot positief gereageerd heeft op de
zichzelf eh tot God komen. plannen.
Hij heeft zich bij de telefoon
-fcï genesteld met wat onduidelijke
2 medische studiewerken en een
veel te grote pijp. Als de tele
's foon begint te rinkelen, gaat die
-3 pijp uit zijn mond en zegt hij
2 grafstemmerig in de hoorn: „Met
het bureau van wijkpredikant." Vervolgens hoort hy alles wat
<t er aan de andere kant gezegd wordt met de grootste beleefdheid
2 aan en zegt dan: „Het spijt me wel, maar wijkpredikant is ziek".
Desgewenst kunnen de opbellers die mededeling nog een
tweede keer van hem los krijgen, maar verder reikt zijn ser-
vice beslist niet. Die jongen heeft bepaald een ontroerend ge-
loof in de belangrijkheid van zijn vader, want het komt nooit
of te nimmer in zijn medisch gevormde hersens op, dat hij
-S bepaalde boodschapjes of verzoekjes best aan mij of aan één
js van de andere stafleden zou kunnen doorgeven. Nee „Het
spijt me wel, maar wijkpredikant is ziek" en daarmee is voor
zoon Piet de kous grondig af.
2 meest razend met dat „Het spijt me". Zo'n zinnetje
liever reserveren voor geval de waterleiding onklaar raakte of
-[ï voor andere dergelijke inconveniëntjes, maar niet voor de ziek-
2 te van mijn naaste verwanten. Ik neem maar aan, dat ze
2 hem dat in Utrecht bijgebracht hebben en probeer verder zo-
veej mogelijk in de buurt van onze geliefde telefoon te blijven
-5 om Piet althans af en toe een telefoontje af te kunnen snoepen
en iets van belang in de hoorn te zeggen. Je kunt zo'n jongen
2 ten slotte moeilijk in zijn eigen huis het gebruik van de tele-
foon weigeren.
■ft
■H FïE hele staf vindt hem dus een hinderlijk ventje, met uitzon-
-L' dering van onze Jan natuurlijk, die toch al graag in de
contramine is, maar bovendien op grond van eveneens Utrecht-
se ervaringen verklaarde, dat Piet een kerel is „die er iets
van begrijpt". Dat schijnt onder aankomende academici alles
te zeggen, maar wij zaten met stomheid geslagen. Behalve Jo-
ke, die direct meedeelde, dat Piet „er" misschien wel iets van
•ti begreep, maar dat hij van het kerkewerk in het algemeen en
-ti ons werk in het bijzonder niets begreep en van het belang
-3 van een telefoonnummer helemaal niets. Floor maakte in ver-
2 band met dat „algemeen" en „bijzonder" een profane opmer-
king, die Jan direct begon af te straffen, niet omdat hij als
vicaris nu zo op ons in vroomheid voorligt, maar waarschijn-
j* - lijk omdat dat hem een geschikte methode leek om de aan-
g dacht van zichzelf en van Piet af te leiden. Maar Joke is zo-
^3 gezegd onafleidbaar en zette een uiterst scherp puntje op de i
door Jan toe te voegen: „En jij begrijpt ook praktisch niets,
js Jullie zijn net, net. toen stikte ze in haar woede-uitbarsting
eh zei Floor, bij wijze van aanvulling: academici".
-» GvP zo'n moment moet Miebei natuurlijk de zaakjes weer recht
g ys breien en dat deed ik dan ook maar, door te zeggen „Luister
eens jongens, onze baas is ook een academicus en bovendien
-Is een zieke academicus, die het echt wei op prijs zou stellen, als
31 wij de boel op rolletjes door lieten lopen". Het eind van het
v> liedje was, dat we allemaal een stukje werk van onze baas
overnamen en plechtig besloten Piet van de telefoon te ver-
<s dringen. Desnoods laten we Joke opbellen en met een frivole
stem zeggen: „Zeg Piet met Suze, ik sta hier in Parijs
heb mijn portemonnee verloren. Kun je
len?" Wie Suze is weet ilr nnlr niet m;
komen 1
jongen die dergelijke verzoekjes met kolossale grondigheid jf
jï pleegt te behandelen. Als wijkpredikant beter is moet ik hem A
toch eens vragen, of hij bij de opvoeding van zijn kinderen wel b-
net zo doordacht te werk gaat, als in zijn gemeentewerk. Daar U-
^3 gaat mijn telefoon, het is Piet: „Zeg Miebei, ook maar geen 5
32 girostortingen zolang Vader- ziek is, vind je wel?" „Neeeü", 5
g kreet ik. Joke moet direct die frivole stem gaan instuderen.'
MIEEEL j
