CHRISTELIJK
Doopbelofte is beslissend
voor schoolkeuze
HOEST UW KIND...?
ZWITSAL
Pros-parochiale kerkdiensten
voortaan mogelijk
Een woord voor vandaag
Fel debat leidt tot een
eensgezinde conclusie
XEeiihen
Nogmaals de „zaak Papendrecht
Ds. H. G. Groenewoud
geeft zijn visie
yOALS bekend heeft de Her-
vormde kerkeraad van Pa
pendrecht geweigerd te voldoen
aan een verzoek van de gemeen
teraad om op de openbare school
aldaar godsdienstonderwijs te
geven. In Hervormd Nederland
heeft ds. Ruitenberg, de pers
predikant der Herv. Kerk, deze
houding gewraakt. Ds. H. G.
Groenewoud is nu op een be
paald gedeelte van het artikel
van zijn collega nader ingegaan
in Hervormd Weekblad De Ge
reformeerde Kerk (van de Con
fessionele Vereniging). Wat hij
schreef geven wij hieronder ver
kort weer, nadat wij onlangs ook
het artikel van ds. Ruitenberg
hebben overgenomen,
We achten het, om daarmee te
beginnen, van belang, op te ko
men tegen hetgeen ds. Ruitenberg
over doopbelofte en school heeft
geschreven. Het argument, dat de
doopbelofte uit de 16e en de chris
telijke school uit de 19e eeuw
stamt, achten we een flauwiteit,
die nog onjuist is ook en daarom
zonder enige kracht.
De doopbelofte houdt in, dat de
kinderen een totaal christelijke
opvoeding zullen krijgen. De bete
kenis van de doop is vooral daar
op gericht. Het gaat erom, dat
het kind, dat bij de doop door het
ontvangen van Gods belofte en
het opnemen in de kerk op een
bepaalde levensgrondslag is ge
plaatst, nu ook van daaruit wordt
opgevoed; en wel, in de totaliteit
van zijn leven.
In de reformatietijd nu heeft de
kerk zich wel degelijk met het on
derwijs beziggehouden. De Dordtse
synode heeft zelfs een leerplan
voor 't godsdienstige onderwijs op
de scholen opgesteld. En de kerk
stelde aan de ..schoolmeesters"
in dit opzicht bepaalde eisen.
Inderdaad: er was toen geen
keus tussen openbaar en christe
lijk onderwijs, zoals wij dat nu
kennen. Maar ei» was onderwijs
dat aan de behoefte der kerk vol
deed.
We kunnen veilig zeggen, dat ge
reformeerde vaderen voor de
christelijke school hebben geko
zen. waarbij het „openbaar" en
j.bijzonder" toen niet aan de orde
Ander karakter
Onze tweede opmerking betreft
de zinsnede, dat eerst in de 19e
eeuw de keuze tussen openbaar en
bijzonder onderwijs mogelijk werd.
Dat is alweer waar. Maar hier
moet de vraag gesteld; waarom
werd deze keus toen mogelijk?
En dan is het antwoord: omdat
de ouders voor hun kinderen ook
op school een onderwijs en opvoe
ding wilden, die overeenstemden
met de doopbelofte en omdat de
openbare school hieraan niet vol
deed. De christelijke school is op
gekomen omdat de openbare
school een ander karakter had
dan de school in de 16e en l-7e
Het is dus geheel in de lijn der
historie, wanneer men, met een be
roep op de doopbelofte voor de
christelijke school kiest. Ook al
kon de doopbelofte niet geformu
leerd worden, met het oog op de
keuze die thans voor ons mogelijk
i geeft wel degelijk een richt
lijn voor deze keuze, ook wanneer
we de historische situatie van het
schoolwezen in aanmerking ne-
In de derde plaats wordt ons
wat al te gemakkelijk een schei
ding gemaakt tussen de keuze van
een gemeentelid en die van de
kerkeraad. Ds. Ruitenberg moet
niet vergeten dat het de kerk was,
J!- 'n de 16e en 17e eeuw zorg-
oor een christelijke school.
Historisch, maar ook principieel
is het geheel verantwoord, dat de
kerk als zodanig kiest voor de
christelijke school. Daar waar de
ouders in dezen in gebreke blij-
is het zelfs de roeping der
k hierin voor te gaan en leiding
te geven.
Als dit zo Is, dan kan de kerk
niet anders dan voor al haar le
den op grond van de doopbelofte
dezelfde conclusie trekken. Wan
neer een kerkeraad deze conclu
sie niet trekt, moet hR zich wel
terdege rekenschap geven van de
motieven waarom hij dit niet doet.
voor allen
bewering dat de gelegenheid om
bijbelonderwijs op de openbare la
gere school te geven, ten doe!
heeft deze school voor allen be
woonbaar te maken. Dat is het nu
juist De neutrale overheid wil
haar school voor iedereen bewoon
baar maken. Voor christen èn niet-
christen. Dit brengt mee. dat het
bijbelonderwijs niet wezenlijk tot
de school behoort. Er is gelegen
heid om het te geven. Maar het
hangt er los bij aan, en de leer
lingen zijn niet verplicht het te
volgen. En het mag geen inbreuk
maken op het neutrale karakter
van de school, die voor allen be
woonbaar moet zijn. Het moet dus
de absoluutheid van het christelijk
daarmee de
op de
bijbel verminken.
Eigenlijk bespeuren
achtergrond van dat ..bewoonbaar
maken voor allen" de oude libe
rale miskenning van het chris
tendom, en onderschatting van de
eis die het evangelie stelt, de eis
"~i christelijke kerk op grond
len.
doopbelofte ook moet stel-
iemand die namens de kerk vuur-
lichtmg geeft, de recht-kerkelijke
visie, de visie die uitgaat van de
volkskerk en die daarom theo
cratisch is; ik mis de kritische
ten aanzien van de neutra-
van staat en de neutra
liteit van de staatssohool, die in
wezen een miskenning van het/
christendom meebrengt; en ik
mis pijnlijk het christelijk protest
hiertegen. In dit stuk zie ik een
overheersing van een liberaal
standpunt, dat in strijd is met het
streven van de Herv. Kerk om
Christus-belijdende volkskerk te
i verbijsterend.
zijn. Dit r
Niet losmaken
dan Hoedemaker wilde,
liberale volkskerk, een volkskerk
aie niet meer een Christus-belij
dend karakter heeft; een volks
kerk die niet een beslissing neemt
tegenover de openbaring Gods,
maar haar relativeert.
We moeten uitgaan van genade-
verbond en doop. En van hieruit
tot de theoretische eis
school.
met de bijbel.
Wie op dit standpunt staat, en
we menen dat de Herv. Kerk van
thans die Christus-belijdende
volkskerk wil zijn. dit mèt ons
doet die moet de houding van de
kerkeraad van Papendrecht wel
verwerpen, maar die kan evenmin
ds. Ruitenberg bijvallen in het
door ons aangehaalde gedeelte uit
zijn artikel.
Met name hebben we bezwaar
tegen zijn visie, dat het ene bij
beluur een teken is. ..dat we niet
m een totaal van God vervreem
de wereld leven". In zekere zin
is dat wel waar, maar juist de
opvatting die de o.l.s. voor allen
bewoonbaar wil maken en die
daarom deze school, zoals zij op
zichzelf is godsdienstloos maakt,
die voorts gelijk recht voor elke
godsdienst om een uur onderwijs
te geven erkent. deze opvatting
is een miskenning van Gods open
erpen van het bij-
a Her-
Natuurlijk willen
minst het gemeentebestuur
Papendrecht ln de schoenen schui
ven. Maar deze relativering, en
daarmee verwerping van Gods
openbaring is de achtergrond van
de mogelijkheid om de o.l.s. voor
allen bewoonbaar te maken.
Talm niet langer, grijp dadelijk
in! Bestrijd kinderhoest met
KINDER HONING SIROOP
Nederland van An Rutgers van
der Loeff-Basenau. Illustraties van Ire
ne Schreiber. Uitgave Ploegsma, Am-
t
-
4 i
rw 'V i
Generale synode Gerei. Kerken
(Van een onzer verslaggevers)
ONDER de besluiten, die de
generale synode van de ge
reformeerde kerken nam, nadat
zij het rapport betreffende de
evangelisatie had besproken, valt
het meest in het oog de uit
spraak, dat er geen bezwaar be
staat tegen het instellen van
aparte kerkdiensten voor groepen
der bevolking waaronder men
evangelisatiewerk verricht- Voor
die groepen heeft men thans wel
samenkomsten, maar deze dra
gen niet het karakter van een
eredienst.
Het zal nu mogelijk zijn om zulke sa
menkomsten tot kerkdienst te maken,
h ■=- 0ok de sacramenten te bedie-
zonder dat het nodig is de ge
bruikelijke orde van dienst, zoals de,
kerkorde voorschrijft, te volgen. Dat
verschaft de vrijheid om in dergelijke
diensten evangelisatieliederen te zingen.
De synode bepaalde er uitdrukkelijk
bij, dat dit alleen geoorloofd is wanneei
de gesteldheid van degenen, die bear
beid worden, daartoe aanleiding geeft
De ervaring van de evangelisatie in de
grote steden leert, dat men in bepaalde
wijken de mensen wel bij elkaar krijgt,
naar alleen in het eigen milieu. In de
.gewone" kerk houdt men ze nie
omdat ze zich daar ook al zijn
het geloof gekomen vreemd blijven
voelen.
Zulk een ..evangelisatiegemeente"
mag echter niet als een para-paro
chiale gemeente naast de „officiële"
kerk blijven voortbestaan. Daarom
spreekt men in de gereformeerde
kerken liever van pros-parochiale ge
meenten en kerkdiensten. Pros be
tekent: gericht naar. De pros-pa-
rochie zal na verloop van tijd aan
gepast moeten zijn bij de gewone
parochie.
Ds. W. A. Wiersinga te Baarn, evan-
j;,~ algemene dienst,
officiële diensten wel pepermunt
snoept, maar de gemeente vindt het
dwaas wanneer iemand in de bank
plaatsneemt met een „zakje patat". In
pros-parochiale dienst kijkt men
daar met raar van op. Er is ook eigen
lijk geen principieel verschil, hoog
stens onderscheid in levenswijs.
Dr. R. J. Danhof, predikant van de
Christian reformed church in Amerika,
hielp menig synodelid. dat bevreesd was
voor zulke diensten (zal er voortaan van
.eerste- en tweederangs christenen"
sprake zijn?) over zijn bezwaren heen.
toen hij vertelde dat de christian re
formed church al langer dan twintig
jaar deze methode volgt.
Vele plaatselijke gemeenten hebben
naast haar „church" ook een chapel
waar men eerst evangelisatiesamen
komsten houdt en later kerkdiensten.
Het derde stadium is de vorming van
een zelfstandige gemeente, welke een
eigen predikant beroep!Op die ma
nier zijn al ruim honderdduizend leden
via de evangelisatie aan de kerk toe
gevoegd.
Evangelisten
Een andere beslissing, die voortvloeide
Uit de bespreking van het evangelisa-
tierapporl, betrof de raad aan het adres
der plaatselijke kerken om voor haar
evangelisatietaak gebruik te maken van
hen, die daarvoor opgeleid zijn.
Ds. Wiersinga vertelde, dat de positie
van de evangelisten njet altijd erg vast
is. Er zijn gemeenten, die haar evange-
liste „opzeggen" omdat ze liever een
nieuwe predikantsplaats stichten. De
kosten, daaraan verbonden, worden dus
bestreden door de evangelisten te ont
slaan, Maar omdat het evangelisatie
werk toch leiding nodig heeft, benoemt
men daarvoor dan iemand zonder oplei
ding, a'ie met geringere bezoldiging ge
noegen neemt.
Intussen is er een groot tekort
'angelisten. Om te voorkomen dat nie
mand om financiële redenen van de stu
die afziet, machtigde de synode de evan-
gelisatiedeputatcn om enige studiebeur
zen ter beschikking te stellen voor hen.
die de opleiding aan De Nijenburgh te
Baarn willen volgen.
Dr. P. G. Kunst te Amsterdam vestigde
als voorzitter van de evangelisatiedepu-
taten de aandacht der synode op de
krachtige ontwikkeling van het evange
lisatiewerk in de laatste jaren. Dit be
treft speciaal de arbeid van de Stichting
Evangelisch Herstel en Opbouw (het
jeugdzorgwerk),
Ds. J. M. van Krimpen te Rotterdam,
directeur van E.H. en O. voegde er aan
toe, dat het jeugdzorgwerk tot bijna on
overzienbare omvang is uitgegroeid. In
steeds meer plaatsen begint men met
dit werk.
Volgens dr. Kunst gaat er een
voortdurende stroom van brieven
naar het evangellsatiecentrum met
verzoeken om richtlijnen. Deze richt
lijnen noodzaken haast het ontwer
pen van een evangelisatieorde.
Tegen deze opmerking kwam prof. dr.
D. Nauta in verweer. Hij achtte naast
öe nieuwe kerkorde geen plaats moge
lijk voor aparte orden, gelijk men voor
heen een afzonderlijke zendingsorde had.
Iets anders is het, wanneer men
de kerkorde enige richtlijnen geeft. Dr
Kunst stelde hem gerust, dat dit ook de
bedoeling was; hij had alleen gemaks
halve van evangelisatie-orde gesproken
Ds. Wiersinga duidde dit aan als „een
leidraad, waardoor de kerken weten, hoe
zij de bedoeling van de kerkorde het
best kunnen verwezenlijken"
Ouderling B. Geleynse te Doetinchem
vroeg zich af of het wel de taak
de kerk was om pedagogisch werkzaam
te zijn, gelijk hij afleidde uit de doel
stellingen van E.H. en O. Tal van r
lijkheden, waar men nu nog vooi
zouden verdwijnen als het pedagogisch
element in deze doelstellingen niet was
opgenomen. Want dat behoort niet tot
de opdracht der kerk. Wel kan een
eniging dat pedagogische werk ter hand
nemen, maar de kerk dient zich daar
afzijdig te houden.
Ds. Van Krimpen zei, dat E.H. en
toch niets anders bedoelt dan uitvoering
te geven aan de opdracht, die Christus
aan zijn kerk gaf. De taak van de kerk
ligt zeker ook op pedagogisch gebied,
al kan men het werk der kerk op zich
zelf niet als pedagogisch kwalificeren.
De arbeid van E.H. en O. is trouwens
geen doel op zichzelf. Het gaat er om.
dat er door dit werk mensen worden
teruggebracht tot Christus en zijn kerk.
Dr. Danhof had eerder op de dag
ook het woord gevoerd en wel om een
groet over te brengen van de Christian
Reformed Church. Hij deed deze groet
vergezeld gaan van de aanbieding van
een bedrag groot 58.500 Oostenrijkse
shillinq. Dat geld is bestemd voor de
geestelijke verzorging van in Oosten
rijk verblijvende gevluchte Hongaren.
De Reformierte Kirche in Oostenrijk
doet dit, met hulp van de Gerefor
meerde Kerken en ook van de Chris
tian Reformed Church.
Herhaaldelijk gebruikt Christus de uitdmkking: Koninkrijkl
Gods. Als bijvoorbeeld de rijke jongeling Hem vraagt tiaar j
het eeuwige levenzegt de Heiland later tot zijn discipelen j
dat het voor een rijke welhaast onmogelijk is om het i
Koninkrijk Gods binnen te gaan.
Deze woorden zijn identiek en toch weer niet identiek. Het
Koninkrijk Gods begint hier op aarde, over het eeuwige leven
spreekt de Heiland als over de „toekomstige eeuw." (Zie.
Lucas 18 28—30.)
In de ene uitdrukking spreekt Christus over de heerschappijl g
van God in ons leven, in de andere uitdrukking over de zegen jg
die wij ontvangen. Laten we echter nimmer vergeten data
beide te maken hebben èn met dit èn met het leven na de T
dood. Wij zijn altijd weer geneigd om of te gaan spreken over
het leven na de dood in de hemel, of alleen over het leven
voor de dood op aarde. God maakt deze scheiding nooit. Wij
kunnen vandaag reeds het Koninkrijk Gods binnengaan en
wij kunnen vandaag reeds het eeuwige leven ontvangen
want de Heer zegt: „Wie in mij gelooft heeft het eeuwige
leven" en „Tenzij gij tvederom geboren zijt, kunt gij het
Koninkrijk Gods niet binnengaan". Wij gaan het Koninkrijkl
binnen, als wij ons leven aan God geven, wij ontvangen hetl
eeuwige leven als Christus Zijn leven aan ons geeft. j st
BEDRIEGLIJKE RUST
Advertentie
Sulmonwui zijn het eem...
op het ppnt van lekker koken. Lekker
koken wil zeggen Maizena Duryea ge
bruiken voor het binden van groenten,
Chr.-geref. synode over bijbelvertaling
Geen christelijke-gereformeerde
Vulgata, zei prof. dr. B. J. Ooster-
hoff tegen de afgevaardigden op de
chr.-gevef. synode te Utrecht, maar
de Nieuwe Vertaling werd nog
niet in de eredienst toegelaten.
T~~VE CHRISTELIJKE gerefor-
-E' meerde synode heeft de
nieuwe Vertaling aanvaard noch
verworpen voor de eredienst,
maar is teruggevallen op een be
sluit van een synode die meer
dan honderd jaar geleden werd
gehouden in 1857. Dit houdt in
dat de Statenvertaling in de ko
mende drie jaar op de kansels
zal blijven liggen, wel zal er in
de kerken een gesprek over de
Nieuwe Vertaling worden ge
voerd. Het zo emotioneel begon-
Het was natuurlijk altijd prettig moeder bij zich
te hebben, maar wanneer een van allen ziek was,
werd zij toch het méést gewaardeerd; dat kwam nu
wel niet dikwijls voor, want gezond geboren kinde
ren, die bijna altijd buitenshuis vertoeven, zijn niet
gauw ziek. Toch gebeurde het wel eens een enkele
keer dat een van drieën ziek werd, maar dan werd
er geen dokter geroepen. Het was alsof moeder bij
instinct wist wat te doen en dat kwam. omdat zowel
haar vader als haar grootvader mensen waren ge
weest. die de geneeskunst was aangeboren. Het was
een soort aanleg in die familie om zieken te kunnen
genezen, de goede hand te hebben met het stelpen
van bloed en verbanden aan te leggen, verkoudhe
den te doen ophouden en koorts te stillen. Maar zij
was bang dat anderen over haar kunst zouden spre
ken, zij wist dat leken strafbaar zijn, wanneer zij
zich mengen in het werk van de dokter.
Hier zat nu de angel het diepst, dat zij niets uit
boeken had kunnen leren over die dingen, die zij zo
graag weten wilde. En haar grote geheime verlan
gen was nog eens een zoon te krijgen, die medicijnen
wilde studeeren. Dat kon een vermetele wens lijken
voor zulke eenvoudige mensen, maar zij wist, dat er
velen zich uit eenvoudige gezinnen uit eigen krachl
omhoog hadden gewerkt tot kennis en grootheid. Zo
zou ook een eenvoudige kwekerszoon diezelfde weg
kunnen gaan, als hij er de kracht en de wil toe had.
En wanneer zij in de keuken bezig was. of haar
man in de tuin of in de kassen hielp, of 's woens
dags en 's zaterdags naar de markt reed, met de
kleine ruigharige Maja, het Olandse paardje, dan
liet zij haar gedachten de vrije teugel en dacht welk
een uitstekende dokter het wel zou kunnen worden,
die haar mans verstandigheid en arbeidslust had
geërfd en haar eigen dorst naar kennis en haar na
tuurlijke aanleg voor de gèneeskunst.
Meer dan eens had zij op het punt gestaan haar
man te vertellen waarheen haar gedachten soms af
dwaalden, maar zij hield de woorden, die haar reeds
op de lippen lagen, toch in.
Het was alsof datgene wat nog op zichzelf in het
Terra verschiet lag niets dan oen droom over de
JEANNA OTERDAHL-
waait
de zomerwind
Ragnhild? dacht de moeder. Kleine Ragnhild,
r later sprak dan haar zusjes, maar
1 spreken kon. zonder
J - verstandig
te begrij-
die later liep
daarentegen ineens lopen
voorafgaande leertijd. Ragnhild, die
kon vragen, zo vol vuur om le weten „iuj
1 die haar reeds meermalen had doen denken:
gaan, wanneer ik haar vragen niet
hoe zal hi ...Ww
beantwoorden kan, ik, die niets weet? Ragnhild met
de voortdurende behoefte om werkzaam te zijn, iets
te bereiken, zo klein als zij was? Zou Ragnhild arts
kunnen worden, Ragnhild, een meisje?
- Waarom niet? ging zij voort. En zij voelde zich
toch ook gelukkig bij die gedachte, nu
mogelijkheid voor
onmogelijkheid zot
den zou beroeren.
Maar de jaren verliepen. Het jongste kind was
vier jaar, en er was geen zoon gekomen. Het scheen
waar te zijn, wat gezegd was. dat alleen meisjes
in die familie voorkwamen. Het hart der moeder be
gon de hoop op te geven en die hoop begon langza
merhand plaats te maken voor een gemis, een ver
driet. Toen gebeurde het op een dag dat zij Ragn
hild, die haar eigen lichtbruine ogen en haar mans
blonde haren had, gebogen zag zitten over een
vreemde hond, een grote herder, die jankend zijn
poot in haar schoot had gelegd. Hun eigen oude
Bello zat met innige deelneming te kijken hoe de
kleine vlugge vingers voorzichtig een pijnlijk voor
werp oplichtten, een doorn of een splinter, en die er
uittrok.
gend met Bello weg.
Nadenkend bleef de moeder staan en keek het
kind met het zilverblonde haar, dat als een wolk
haar gebruind gezichtje omlijstte, na, terwijl het ach
ter de honden aanrende. De hond had het kind op
gezocht, als wist hij dat zij hem helpen kon. En het
kind had moeder niet geroepen, zich niet tot haar
gewend, wier kunde na ontelbare gelukte operaties
van dat soort bekend was, maar had zelf gehandeld,
zoals diegenen doen, die weten dat zij het kunnen.
angstig
zii voor de eerste keer de mogelijkhetd t«g,
r lang gekoesterde droom toch werkelijkheid
eens. Die tijden zijn
studie is uitgeslo-
Het duurt héél lang
voorbij, dat
ten, omdat zij een
en het is héél duur, maar niet langer en niet duur
der voor een meisje dan voor een jongen. Als wij
een jongen zo ver hadden kunnen brengen, dan moet
dat ook met een meisje kunnen En nu kan ik het
aan Sven zeggen, want het is geen onmogelijkheid
meopV
rit vijl o...B M c
twee' kleine jongens stapten de tuin binnen^Zij' ke'
ken eens rond: er was geen mens. ze liepen door,
ontdekten een figuur, die neergehurkt bij een groen
tebed zat en gingen daar op af. De man. die bezig
was met het snijden van kroppen sla, ontdekte hen
i11?, a30®11)1*- ?n de jongens bleven aandachtig staan
kijken. Toen hij opstond, namen zij hun petten af
en bogen.
Goedendag, kinderen. Sven Eriksson bekeek
ze eens van het hoofd tot de voeten. Ze waren ma
ger en bleek, de ene zwart met een paar grijze
ogen, de andere roodharig met een rij sproeten
dwars over zijn wipneus. Van beiden bestond de kle
dij uit gelapte, verbleekte, maar schone katoenen
broeken, een dito hemd plus. een riem en een pet,
die nog steeds in de hand werd gehouden.
Nou, wat hebben jullie op.je hart?
(Wordt vervolgd)
nen debat is heel rustig en voor
al eensgezind geëindigd.
Nadat de sprekers ln de eerste
de het woord hadden gevoerd, waarbij
het een ogenblik leek «lsof werkelijk
de invoering van de Nieuwe Vertaling
in het geding was, kreeg de rappor
teur van de commissie ds. J. H. Vele-
ma het woord.
Reeds woensdagavond stelde hij, dat
inderdaad het rapport een compromis
rapport was, opgesteld door vier tegen
standers en drie voorstanders van ds
Nieuwe Vertaling. Hij verontschuldigde
zich echter niet, omdat de commissie
gezocht had naar een eensgezinde uit
weg uit de scherpe tegenstellingen. Hij
wilde de discussie echter niet
het licht van een strijd om d
heid, maar als een gesprek tussen wat
Paulus noemt sterken en «wakken.
de kerken in de komende drie Jaar.
Maar wel wees hij de synode er op dat
het onmogelijk ls om de Nieuwe Verta
ling (N.V.) tegen te houden, en hij
verweerde zich tegen de "edachte ln het
afwijzende rapport van de classis Dor
drecht dat de N.V. ook ln de gezinnen
wil weren. Daar heeft de Synode het
recht niet toe.
Prof. J. J. van der Schuit wees
nog op dat de Nieuwe Vertaling
zekere zin haar oorsprong heeft in
Christelijke Gereformeerde Kerken. De
eerste docent aan de Theologischi
School, F. P. L. C. van Lingen be
hoorde tot de allereerste vertalers. Hij
sprak de mening uit van verreweg de
meerderheid zo niet allen toen hij zei:
„Wij zijn voor het een, en niet tegen
het ander."
groot aantal amende-
Er kwam
menten op de besluiten *„,»»-
missie. Vooral de predikant ds. K. J.
Velema en ds. M. Drayer, beiden uit
de particuliere synode v»an het Noorden,
stelden een groot aantal wijzigingen
voor. Deze hadden tot doel de kerken
op te roepen binnen een bepaalde ter
mijn bezwaren tegen de N.V. in te die
bij de deputaten. Zij wilden graag
Hoewel deze laatste gedachte niet
werd uitgesproken, aanvaardde de
uissic veel van hun gedachten en
de synode sprak ten slotte uit, het rap
port van de deputaten aan de kerkera
den te zenden, opdat zij voor 1 febr.
1961 eventuele bezwaren kenbaar kun
nen maken. Deze bezwaren zullen, in
dien de deputaten ze gemotiveerd ach
ten, worden voorgelegd aan de verta
lingscommissie van het Bijbelgenoot
schap. Tevens besloot de synode nu
nog geen beslissing te nemen over het
al of niet vrij geven va de N.V. in de
eredienst.
Administratie
Een uitvoerig rapport van twee de
putaten over het centraliseren van de
kerkelijke administratie werd in een on
gewoon korte tijd afgedaan. Er leefden
zoveel bezwaren bij de afgevaardigden
en zo'n grote vrees voor hiërarchie dal
de synode besloot deze richting niet in
te slaan, maar wel de deputaten voor
financiële zaken opdracht te geven zich
latem bijstaan door een bevoegde ac-
runtant.
Daar de synode deze week onrnoge-
jk klaar kan komen met haar taak,
besloot het moderamen om over een
week het werk voort te zetten. Er zal
dus vandaag geen zitting worden ge
houden. De synode werd verdaagd tot
woensdag 30 september. Zeer waar
schijnlijk zal de synode dan op 1 of 2,
oktober worden gesloten.
ïQE Sowjetunie werd vorige week verstandiger geoordeeld, de steun
onaangenaam getroffen, toen aan de Pathet Lao voorlopig te be-
tien van de elf leden van de Veilig- eindigen, teneinde te voorkomen dat
heidsraad besloten, zich niets van het in staat van beschuldiging wordt
i door de Rus Sobolef uitgebracht gesteld.
veto aan te trekken en toch een com
missie van onderzoek naar het be
dreigde Laos te zenden.
duidelijk, dat deze beslissing een wordt het gebied, i
negeren van het Sowjetveto in dit hergroeperen
geval helemaal juist is geweest. For- we strijd voor
Toch is het een bedrieglijke rust, hi
daar in Laos. Over enkele weken ls
de natte moesson geëindigd en
S.
aan de hand
de oprichting
nisatie zijn genomen, dan komt
tot de conclusie, dat in het geval
van Laos andere maatstaven lijn
aangelegd dan in het verleden.
Het heeft echter weinig zin, de ver
antwoordelijkheid voor het besluit ln Laos zich
van de Veiligheidsraad aan de Vef- gewijzigd,
enigde Staten toe te schrijven, om- De Geneefse conferentie van 1954 is
dat alle leden van de raad met doorgegaan, ondanks de afwijzende
uitzondering van de Sowjetunie houding van de Verenigde Staten, die k<
uiteraard zich achter de beslis- ernstige bezwaren hadden tegen de
i Italiaan) Franse politiek in Indochina. v'
Ook nü neemt Engeland een ander
besluiten die sinds gere Frans Indochina nieuw leven
i de volkerenorga- in te blazen, wordt thans nog
vooral door de Amerikanen, die in d
1954 in Genève de rol van waarnt- w
mers vervulden van de hand ge
wezen. De tijd staat echter niet stil,
en over een maand Wan de situatie
volkomen hebben
De Instelling van de commissie heeft standpunt in dan de Verenigde Sta-
overigens op zichzelf reeds tot het
merkwaardige gevolg geleid, dat de
situatie in Laos haar dreigend ka
rakter heeft verloren. Blijkbaar heeft zleh toch weer om de conferentie
communistisch Noord-Vietnam het tafel gaat scharen.
(1
de mogelijkheid is niet uit-' tj-
gesloten, dat als het conflict in
Azië zich gaat toespitsen
OM HET KAMERPRESIDIUM
T\E Tweede Kamer ie deze week vergadering der Verenigde Natieslj
haar werkzaamheden begonnen om haar grote bekwaamheden te
met duidelijke moeilijkheden rond- doen blijken, van ons Lagerhuis nog
om de keuze der voorzitters. Het slechts enkele jaren deel uitmaakt, si
heeft een reeks van stemmingen ge- Heeft deze week haar benoeming tot'
aan de Ko- tweede voorzitter moeilijkheden op
geleverd, omdat zij een vrouw is?'
heeft kunnen komen. Naar binnen Mogelijk wél.
zowel als naar buiten was het eer
pijnlijke ervaring, die niet bevor
derlijk kon heten voor het gezag van
Men kan de mening zijn toegedaan,
dat in het openbare leven mannen c
vrouwen gelijke rechten hebben v
dit hoge lichaam,
die dan ook wij delen die mening
geen herhaling verdient.
Wat de keuze van de eerste voorzit
ter betreft, het bleek, dat de socia
listen hun bedenkingen tegen een
temin van oordeel zijn, dat voor be
paalde posten een man beter ge- k
schikt is dan een vrouw zoals zich ei
wellicht ook het omgekeerde
herverkiezing van dr. Kortenhoret voordoen. Het blijft nu eenmaal een
nog steeds niet opzij hebben kunnen feit, dat, bij alle ontkenning van
zetten. Hun streven naar „herstel achterstand van de vrouw, over het
en vernieuwing", dat belangrijke gehele vlak van het openbare leven u
morele verwachtingen wettigt, strekt de man een naar getal overheersen-
zich ln deze kennelijk niet tot hun de positie inneemt.
eigen innerlijke gezindheid uit. Zij -
blijven met zich meedragen de wrok
om wat zij beschouwen als een be- Tweede Kamer mannen meer in' L
leidsföut, waarin, rondom de kabi- aanmerking acht te komen dan vrou- 21
netscrisis, de voorzitter zou zijn ver- wen. Het voorzitterschap is een bij-j t,
vallen. zonder vermoeiende aangelegenheid, e
Zulks is te betreuren. Want aan- Waarbij nog komt, dat de voorzitter
genomen al, dat toen van een be- 1" feite is uitgeschakeld van het
leidsföut sprake was, waarover men mengen in de debatten. Mogen
van mening verschillen kan, blijft wij niet menen, dat het geen voor-
het feit, dat dr. Kortenhorst zich in keur verdient, het vrouwelijk Ka-
een lange reeks van jaren een voor- merlid uit de liberale fractie dezi
treffelijk president heeft getoond, beide zorgen aan te doen?
Legt men in de weegschaal zijn on- Of er ondershands tussen de frae-
betwistbare verdiensten
ties over de candidaatstelling
i niet bekend, p
De moeilijkheden rondom de stenPj,
de indruk, dat
dit niet is gebeurd; anders immeri
had men zich de ervaring van dezi
week kunnen besparen.
Aan de andere kant had dit over
leg voor de hand gelegen. Want dt
een candidaat
zitter tegenover deze beleidsfout 's gepleegd,
waarover men, als gezegd, van me- De moeilijkhed'
ning verschillen kan dan kan het mingen geven
niet twijfelachtig zijn, in welke rich- u
ting de weegschaal doorslaat.
Deze socialistische halsstarrigheid,
die, naar het ons wil voorkomen,
toch wel tegengesteld ls aan elke
progressiviteit, komt aan redelijke
onderlinge betrekkingen in de Twee-
de Kamer niet ten goede. Het resul-
taat is overigens uitsluitend, dat de "es onderling overleg en beraad; p
socialisten daarmede self iedere Het lgkt ons onaanvaardbaar, dat dl
eisen partügenoot van het tweede- »°"ere Eenerlei inspraat
zouden mogen hebben m de keuzi
van een candidaat, die vanuit een
nt. bepaalde fractie naar voren ge c'
Dit was de eerste ervaring van deze iT j
n h I schoven zal wordeii. Zeker geldt dil
de Kamer uit
week. De andere lag op een wel
der vlak. De liberalen,
hadden voor de vervulling van het
tweede-voorzitterschap vanuit hun
fractie voorgedragen een vrouwelijk nflar hllif0„ 'j,*oa
Kamerlid, dat, hoezeer zij de ge-
legenheid reeds benut heeft (even
als trouwens vorig jaar in de Neder-
bij verkiezingen, die niet het karak-i
aan bod, ter ,jragen van herverkiezingen t«
va" zijn.
hel
naar buiten lijken moet, ditmaal ge
schort. In een onnodig stroef, ei
vooral voor de betrokkene zelf pijn- c
landse dci.satie bij de alsemcne van zaken- heef' aich dl| t
Beroepi n gswerk
NED. HERV. KERK.
Beroepen te Gameren; M- T J. Lekker-
kerker te Montfoort; le Raamsdonksveer
(toez.) S. Meiiers te Hoogblokland
Aangenomen naar Grijpskerke. Z.
(toez-i. P. J, L. Wapenaar. vic. te Oud-
Loosdrecht; naar Oudkerk-Roodkerk, C.
Nieboer, kand. te Hoogezand: naar Le-
mele. O.: C. Mataheru, voorheen pred.
op Ambon.
Bedankt voor Winkel. N.H. (toez.) en
Langezwaag. Fr-: C. Nieboer. kand. te
Hoogezand.
GEREFORMEERDE KERKEN
Beroepen te Eindhoven (6e pred pl.):
G. H. Harms te Blokzijl; te Huizen N.H.:
G van Wilgenburg te Uithoorn: te Den
Bommel. Goeree-Overflakkee: J Bakker,
kand. te 's-Gravenhage.
Advertentie
baby zephyr
de zachtste voor uw kleine schal
Beroepen te Ferwerd-Hallum: C. Olij, 1 Zee.
CHRIST. GEREF. KERKEN
Tweetal le Barendrecht: M. Baan té
N. de Jong te Katwijk aas
