CHRISTELIJK
Verstand beslist niet enig
criterium voor studie
Nog geen aansluiting
bij de W.P.A.
Een woord voor vandaag
Nieuwe Vertaling nog
niet op de kansels
Kanttekening
Vele factoren moeten
samenwerken
JN een artikel in Onze Vacci-
1 tures onder de kop Gelijke
kansen voor ieder" rekent drs.
J. C. Vunderink o m. af met de
misvatting, dat het verstand spe
ciaal voor studie hèt criterium
zou zijneen misvatting, die al
heel wat ongelukken heeft ver
oorzaakt Drs. Vunderink schrijft
dan verder.
Laat ik proberen enkele van
de vele facetten te belichten. Ja
ren geleden zat ik te werken,
mijn dochtertje van vier jaar
speelde bij de deur. Er belt
iemand ze doet open en zegt:
Vader heeft het druk, hij zit te
corrigeren. Kijk dat meisje heeft
in haar taalbeheersing, in, haar
algemene ontwikkeling iéts mee
gekregen dat in haar verder le
ven misschien studeren mogelijk
maakt.
De moderne sociologen, maar
oók mensen als Freud en Adler,
zien in de ervaringen uit de jeugd,
in he,t milieu zeer belangrijke fac
toren voor de verdere ontwikke
ling. En uit de praktijk, van het
onderwijs jkenrten wij allen de
pientere knaap die toch niet bo
ven zijn klein burgerlijk milieu
uitkomt.
Van véél invloed is Ook de cul
tuurontvankelijkheid Van het ge
zin. Wij kennen het gezin van een
broodbezorger, dat zo écht be
schaafd is, dat hier de kinderen
kansen hadden. De zoons bereik
ten middelbare functies 'ook om
dat^ ze geleerd hadden hun plicht
Wij willen dus niet «tellen dat
een kind met een goed verstand
alleen vanuit een bepaald milieu,
vanuit een bepaalde erfmassa kan
studeren. Maar dé, eisen die dan
aan de persoonlijkheid gesteld wor
den zijn wei heel hoog.
Wij kwamen op dit onderwerp
door het artikel in Onze Vacatu
res van 4 jupi. Bijna tegelijker
tijd kwafn in de bladen een bericht
dat de Wiarda Beckmanstichting
de cursussen voor arbeidersont
wikkeling had gestaakt, wegens
gebrek aan belangstelling.
Bij die arbeiders waren er ze
ker génoeg met voldoende ver
stand om de cursus te volgen.
In het misschien wat verouderde
boek van Galan: Onze Ambachts-
schooljeugd 1946. komt hij tot 4
pet. van de leerlingen met intellec
tuele neiging (overgenomen uit
een onderzoek van Schmidt). Het
is mij niet mogelijk dit getal te
controleren. En dan ligt het zo
dat een jongen met een mntig
verstand veel intellectuele belang
stelling kan hebben, by een knap
pe jongen kan het Ontbreken.
Vele factoren
Er zijn dus vele factoren, dié
samen moeten werken om iemand
voor studie geschikt te maken. Een
deel van deze factoren ligt in de
sfeer der erfelijkheid een deel
in die van het milieu. En ten slotte
ligt een machtige factor ln de
sfeer der persoonlijke vrijheid.
Ter illustratie:
Het verhaal gaat dat een jonge
man in Leiden een knap doctoraal
examen rechten deed. Hij kreeg te
horen dat iemand die zo plat sprak
als de examinandus geen recht had
op de meestertitel. En:
Een psychiater sprak als Am
sterdamse volksjongen èen plat
taaltje. Dit ging nog onder de kor
nuiten van de u.l.o. Maar toen hij
op het gymnasium kwam, zat hij
's avonds uren hardop te lezen
zichzelf controlerende. En hij
spreekt nu voortreffelijk Neder
lands.
Gelijke kansen voor iedereen is
een eis van christelijke broederlief
de. Maar wanneer dit tot een po
litieke leus wordt, is het een ge
vaarlijke kreet. Teveel mensen
voelen zich tekortgedaan, teveel
kinderen beginnen een tot misluk
king gedoemde studie. Veel leed
wordt hierdoor veroorzaakt.
En dan krijgen we het probleem
van de intellectuele en geestelijke
belangstelling die voor studeren
onontbeerlijk is. Men kan met een
goed verstand, met plichtsgevoel
en doorzettingsvermogen, heel wat
leren; studeren eist belangstelling,
overgave van de hele persoon. En
dat is nog niet voldoende. Er moet
ook nog studiezin bij komen, het
gevoel voor afwerken, voor werk-
degelijk
üng
jongen, zoon var -
zat op de u.l.o., 't ging best. Maa_
hij had studiezin en een branden
de belangstelling: na het einddiplo
ma stapte hij over in de vierde
klas van de gymnasiumafdeling
hij haalde gymnasium B. Toen
werd het de medicijnenstudie. Wel
waren er schommelingen, vocht
hij met problemen van mens-zijn,
met filosofische vraagstukken.
Maar het artsdiploma werd binnen
de tijd gehaald Thans is de jonge
man een heel knap. origineel, een
heel vriendelijk psychiater.
Men zou zeggen, de familie ken
nend, dat studiezin niet erfelijk is.
Maar de vele beroemde geleerden-
families wijzen wel in tegengestel
de richting.
Opgeveer tegelijk met onze psy
chiater deed een andere knaap
eindexamen; hij werd rekenaar op
een verzekeringskantoor en is dit
nog. hoewel zijn schoolcijfers be
ter waren.
Het drama
En nu komen we aan het drama.
Vaak is er studiezin zonder veel
verstand; vaak is er verstand pon
der studiezin.
Het is voor de psycholoog bijzon
der moeilijk dit de ouders duide
lijk ie maken. En evenzeer is het
waar dat kinderen uit gestudeerde
milieus iets meekrijgen waardoor
zij hun verstand beter, soepeler;
officiënter leren gebruiken dan an
deren. Speciaal dan op het gebied
van het min of meer abstracte den
ken en van studie.
Bekend is dat een groot deel van
onze vaderlandse intelligentie op
gegroeid is in de meesterswoning
en de pastorie.
Wij schoolmensen zullen steeds
trachten, kinderen die naar onze
mening mogelijkheden hebben,
verder te helpen. Maar wij weten
Ook dat er, ook in de school
andere dingen, imponderabilia,
een grote rol spelen. Wij moeten
dus ons best doen de ouders te
waarschuwen voor ongemotiveer
de verwachtingen.
En dat sommige jonge mensen,
misschien vanuit eerzucht, opstan
dig worden en zich tekort ge
daan voelen is'té begrijpen.
Wij kunnen alleen zeer dankbaar
zijn als God ons de genade gééft
dat we graag studeren en dat we
dit ook kunnen.
En ten slotte overschatten
wij niet ergens de studie? Er zijn
zovele niet heldere praktische kop
pen, met goede zakenneuzen, die
ook hun nut voor de gemeen
schap hebben. Die ook in hun
werk kunnen slagen.
fj
A U.v /v*
0. ÉF
Generale Synode Geref. kerken
Minstens f 6.000 en vrij wonen
voor de predikanten
Ds. L. Moolhuizèn
overleden
In de ouderdom van 81 jaar is ln
het diaconessenhuis .te .Hilversum
overleden ds. L. Moolhuifcen, emeri
tus predikant der Nederlandse Her
vormde Kerk. Ds Möolihuizen werd te
Weesp geboren. In 1907 aanvaardde
hij 'het predikambt te Wouterswoude.
Hij diende daarna de gemeenten Har-
degarijp, Minnertsga en Oostwolde,
waar hij in december 1943 met; eme
ritaat ging. Zijn stoffelijk overschot
wordt vrijdagmiddag op de Noorder
begraafplaats te Hilversum ter aarde
besteld.
(Van een onzer verslaggevers)
In de vergadering van de generale
synode der gereformeerde kerken is
het besluit gevallen om de bestaande
contacten van deze kerken met de
World Presbyterian Alliance te hand
haven. De contacten bestaan hieruit,
dat men geregeld waarnemers zendt
naar de door de W.P.A. belegde con
ferenties. Dit is al een gewoonte van
jaren her, want de W.P.A.die in
1875 werd gesticht, genoot reeds voor
de doleantie de sympathie van diver
se gereformeerde theologen.
Pas in 1930 besloot de synode van
Arnhem om voortaan officieel waarne
mers te zenden naar de congressen van
deze „gereformeerde wereldbond". Tot
het lidmaatschap Van de W.P.A. zijn
de gereformeerde kerken nooit overge
gaan. ofschoon zij de betekenis van de
ze organisatie als ontmoetingsplaats van
calvinistische kerken erkennen. De sy
node van Rotterdam (1952) sprak dan
Ook uit, „dat de stem van onze gere
formeerde kerken in dit verbond van
presbyteriaanse kerken gehoord moet
worden."
Op de synode in Leeuwarden, drié
jéar later, kwamen ook bezwaren naar
voren. Men vond. dat de W.P.A. zeer
sterk onder invloed van 'de Wereldraad
staat. Zolang de gereformeérde kerken
haar bezwaren tegen de Wereldraad
handhaven hebben zij in de W.P.A. de
algemene opinie tegen.
De thans zittende synode van Utrecht
meende niet te moeten ingaan op een
suggestie van prof. dr. D. Nauta om
aansluiting bij de W.P.A. te overwegen.
Dit kan beter gebeuren als het onder
zoek van de nieuw te benoemen depu-
taten voor de oecumeniciteit en de plu
riformiteit voltooid is.
In de bespreking van deze zaak stelde
ds. P. D. Kuiper te Sasscnheim voor
om dan óók geen waarnemers te Stu
ren. Wijst men het zenden van waarne
mers naar Wereldraad en I.C.C.C. af,
dan behoort de W.P.A. ér eveneens bui
ten te vallen.
De rapporteur, ds G. Y. Vellenga te
Apeldoorn, achtte dit onjuist. Men kan
dé W.P.A. niet op één lijn stellen met
Wereldraad en I.C.C.C. Het betreft hier
een oude organisatie, welke geheel an
dere bedoelingep heeft. De gereformeer
de waarpemërs kunnen in de W.P.A.
Volledig meespreken. Zij zouden er
nietji'fnee gebaat zijn. wanneer van de
oude lijn werd afgeweken, De synode
oordeelde er ook zo over en nam het
bovengenoemde besluit.
TRAKTEMENTEN
Na zeer langdurige discussies heeft
de synode het te Leeuwarden in 1955 ge
noemde minimumbedrag voor predi-
kahgstractémenten herzien, mede om
dat gebleken is, dat de toentertijd ge
noemde minima door onderscheidene
plaatselijke kerken nog niet als maat
staf worden gebruikt. Waaruit volgt, dat
diverse predikanten minder dan het
nimumsalaris ontvangen.
De synode besloot er bij de kerken op
aan te dringen, dat het aanvangstrac-
tement der predikanten op tenminste
6000 per jaar" gesteld zal worden met
genot van vrij wonen. De kerken die
nen er tevens naar te streven, dat daar
bij twintig eenjaarlijkse verhogingen
honderd gulden worden toegekend.
"Voorts dient kindergeld te wordèn
geven van tenminste ƒ,250 per jaar
ieder kind beneden twaalf jaar én
tenminste 360 voor ieder kind boven
twaalf jaar. tot het zevenentwintigste
jaar, mits het nog voor kindergeld
aanmerking komt. Daarenboven zal rr
de dienstdoende predikanten in staat
moeten stellen om hun premieplicht
(A.O.W.) te voldoen. De synode zal er
bij de classes op aandringen, dat deze
zich ervan vergewissen of de kerken
zich inspannen om de thans gegeven
richtlijnen na te leven.
Kerkeraden'van kleine gemeenten ont
vangen van de synode de raad óm zc
mogelijk te komen tot combinatie met
andere kerken, óf haar predikant voor
een gedeelte van zijn tijd aan naburige
gemeenten af te staan.
Beroepingswerk
NEDERLANDSE HERVORMDE KERK
Beroepen te Raamdonksveer: S. Meijers
te Hoog-Blokland; te Ritthem (Zeeland);
vik. J. C. Nennie. te De Meern Utr. (toez.)
GEREFORMEERDE KERKEN
Beroepen t.e Ber'likum: G. v, d. Giessen
tê Tzum; te Midsland op Terschelling:
J. Bakker, kand'. te 's-Grav.enhage; te
's-Gravenhage-Loosduinen (6e pred. pl.
A. de Bruin, laatstelijk werkzaam voor
de lectuurdienst te Djakarta; te Ottoland;
H, J. van Boggelen le De Bilt Utr.
Bedankt voor Zwartebroek: C. E. v. d.
Broek te Goënga.
BAPTISTEN GEMEENTEN
Beroepen te Alkmaar; J Bosma te
Arnhem: te Sneek: F. E. Huizinga te
Hengelot'O.); te Zandbulten; G. Visser
te Workum-Makkum.
GEREF. GEMEENTEN IN NEDERLAND
Hoewel Christus eens zei dat Hij geen kussen had om Zijn\
hoofd op te leggen, lezen we toch ook eens dat de Heiland]
ging verhuizen. Dat' vinden we in Mattheus 4 13. Hij
verliet Nazareth en ging wonen te Kapernaum aan de zee. jj
Geen uiterlijke omstandigheden noopten Christus tot ver-\
huizen. Eigenlijk zouden we kunnen zeggen dat de Bijbelj
Christus dwong. We lezen tenminste dat Hij verhuisde: „opdai|
vervuld zou worden het woord door de profeet Jesaja ge-ï
sproken...." De Heiland vervulde Gods Woord niet alleen
passief, d.w.z. dat Zijn leven zo geleid werd dat naderhand
gezegd kon worden: ziet u wel, het Oude Testament spreekt
van de Heer. Christus vervulde de profetieën ook actief. Hij
leefde bewust zo als het Oude Testament het beschreven had.j
Zo heeft Christus Gods Woord heel bewust vervuld, zo z.elfjl
1dat Hij kan zeggen dat geen tittel of jota zal vergaan van de
wei. Maar dan blijkt dat Christus gedaan heeft ivat de mensen
niet kondenWij hebben de wet gebroken, Christus heeft hemI
ten volle gehouden. Daarom kan Hij ons juist helpen. Hij die.
volmaakt was, heeft onze plaats ingenomen, opdat wij zouden
mogen delen in Zijn volmaaktheid.
Schuren, bungalows, schuttingen
CETA-BEVER
BUITENBIJTS Jf=
Geen christ.-geref. Vulgata, maar
Langdurige
discussie op
Chr. Ger. Synode
(Van een onzer redacteuren)
HET ziet er naar uit dat de
Statenvertaling in de komen
de drie jaar op de kansels van de
Christelijke Gereformeerde Ker
ken zal blijven liggen. In de clas
sis Dordrecht zijn grote bezwa
ren gerezen tegen het verlangen
van velen in de kerken om de
Nieuwe Vertaling van de bijbel
daadwerkelijk, in de eredienst tè
gaan gebruiken. De commissie
die het rapport van de deputaten
voor het onderzoek inzake de bij
belvertaling en de verdere stuk
ken, die met deze materie te ma
ken hadden, bestudeerde, slaagde
er alleen in met een compromis
rapport voor de dag te komen.
Nog steeds wordt gewerkt aan de
revisie. Alleen in de boeken Genesis
Exodus en een gedeelte van de Psal
men zijn tot nu toe reeds meer dan
duizend, veelal taalkundige maar ook
wel andere veranderingen in de ver
taling aangebracht. Prof. Van der
Meiden wees de gedachte af dat de.
Nieuwe Vertaling grondwaarheden van
het christelijk geloof verdoezelt en
distantieerde zich sterk van de ge
dachte in het rapport van de classis
Dordrecht dat de kerk niet tot het' ge
bruik van de Nieuwe Vertaling kan of
mag overgaan of zelfs maar mag ad
viseren deze in de gezinnen te gebrui
ken. Wel vond hij het voor de kérken
onder de huidige omstandigheden beter
nog niet over te gaan tot kanselge-
bruik.
De discussie zal vandaag worden
voortgezet.
In dit rapport wordt de houding
Advertentie
Na het eerste trekje
weet U het al:
een heerlijk, zacht
sigaartje.
Panter Senoritas.
In het bekende
rode blikje 20 stuks
b
f 2.S0
Ooi in 10 stuks f 1.25
Het was volstrekt niet de bedoeling, dat de kin
deren geplaagd zouden worden door anderen, door
in het dagelijks leven die latijnse siernaam te dra
gen. Het was meer een onschuldig genoegen, een
eerbewijs aan het vak van de vader. Maar dommee
Engblad bad gevonden dat Sven Eriksson zelf iets
trouwhartigs, iets blauws had. Het was daarom geen
louter toeval, dat alle drie dochtertjes naar blauwe
bloemen waren genoemd. Marit en Elin eerst. Zij
hadden Campanula en Veronica achter hun eerste
naam gekregen en de jonggeborene Ragnhild had nu
Sleutelbloem als tweede voornaam gekregen. Marit
en Elin waren nog niet zo blij met het nieuwe zus
je. Ze hadden vurig op een broertje gehoopt.
En ook de moeder had het anders gewenst, toen
men haar vertelde, dat ook haar derde kind een
dochter was. Diep in haar hart koesterde zij een
wens, die haar zo vermetel toespheen, dat zij hem
zelfs nooit tegen haar man had uitgesproken. Dat
haar wens door een meisje vervuld zou kunnen
worden, was nooit bij haar opgekomen. Nu moest
die wens weer op de achtergrond treden, en toen
zij het kind in haar armen nam, wist zij dat het
welkom was. zoals het was. De jongen zou mis
schien ook nog wel eens komen, Zoals het nu was,
móest zij tevreden zijn met wat zij had.
Ragnhild was nog heel klein, tóen zij al bij
moeder op schoot kroop en „vertel" zei, een woord
dat zij van haar zusjes had geleerd. Dan kwamen
ook meestal de twee oudsten aangelopen, en liéten
alles waarmee zij bezig waren in de steek. Sprook
jes kregen zij niet te hóren. Hèt was de zuivere
werkelijkheid, zoals hun moeder die beleefd had als
kind èn als jong meisje. Zij Sprak zacht en ge
bruikte niet veel omhaal van woorden, bijna altijd
op dezelfde manier én over dezelfde dingen en ge
beurtenissen. maar zo levend, dat wie ook luister
de. zich dadelijk verplaatst voelde in hetgeen zij
vertelde.
Voor de drie kleine meisjes werd de grauwe
houten hoeve in hét grauwe dorpje op de helling
aan het Siljanmeer, de veehutten op de bloeiende
JEANNA OTERDAHL
Buiten waait
grasweiden, met de uitgestrekte bossen er omheen,
en de blauwe golvingen der heuvels naar de veraf
gelegen horizon, iets even werkelijks als de we
reld die hen omgaf. Zij kenden de koeien en de
geitjes en de driekleurige kat, zij legden de lange
weg naar school af, de school van het kerkdorp,
zij ontmoetten op die weg vossen en hazen en joe
gen de wilde bosvogels en korhoenders op; Zij reden
op kerstochtend naar de vroegdienst in de kerk met
fakkels, die aan de sleden bevestigd waren en zij
werden door de dominee aangenomen in het witte
dorpskerkje op' een pinksterdag, wanneer alle ber
ken groen waren. Zij bakten de dunne broodkoeken
en zij karnden boter, zij sponnen linnen en wol en
zetten weefsels op. Zo klein als zij waren, beleefden zij
ook een zomer en een paar jaren later een winter op
de volkshogeschool. En wanneer moeder vertelde
wat zij geleerd had op de hogeschool van Torpa en
hoeveèl er nog wel te leren viel, dan was het de
kleine meisjes te moede of er,iets was dat hun
pijn deed. Het was als begrepen zij half en half,
dat moeder iets ha,d gewild, wat zij nooit had ge
kregen. en dat een mens kan hongeren en dorsten
naar dingen, die niet doör voedsel of drank Zijn te
stillen.
blij als moeder niet verder
plaats tot plaats, en zij was huis in huis uit ge
gaan met haar stalen van kleden,1 doeken, 'wanten
en muurkleden. Op die manier had zij Veie mensen
leren kennen, en zo had zij ook kennis gemaakt
met èen tuinman, die Sven Eriksson heette.
En toen was de geschiedenis uit, vond Marit, en
nu mogen we moeders pak nog eens zien, hè?
Neen, dan begint de geschiedenis pas, zei dé
tuinman, wanneer hij er soms bij was. Het andere
was de inleiding niet, Elisabet?
De vrouw knikte. Misschien ook een geschiede
nis op zichzelf, dat kan; maar het verhaal is nu uit.
Dan stond zij op en met de kinderen achter zich.
aan ging zij naar de kist en haalde er het Leksands-
pak uit: de dikke zwarte rok, de schorten met het
fijne boorband, het kleurige daagse schort, het zwart
en witte voor plechtige gelegenheden en het gele
voor de grootste weduwe-rouw, het lijfje, de blouse
van dik zilverglanzend linnen, de rose halsdoek en
de nog deftiger doek met zwarte .stiksels, de rode en
de witte muts. Een enkele keer! maar hoogst zel
den, konden de kinderen haar er toe bewegen om
het pak aan te trekken. Dan was zij als eén vreem
de vrouw in hun ogen: het was eigenlijk moeder
niet meer, ze was een vreemde ander, ze kwam van
verre cn had iets aparts. En wanneer zij daar ge
kleed stond als een bloem in haar schoonheid, durf
den zij haar niet te naderen. Ze drongen zich dan
om de vader heen. die er even stil ên ingenomen
naar keek als de kinderen.
Het was moeders dorpspak, dat al heel vroeg de
tuinmanskinderen deed begrijpen, dat elk mens iets
op zichzelfstaands is. iets aparts, hoe gewoon en be
kend hij ook moge lijken. Eli zij vroegen zich af.
zonder zich die vraag geheel bewust te zijn, of zij
vader ooit zo zouden zien, buitèiï het alledaagse, en
hoe hij er dan uit zou zien.
Maar dan trok moeder het moöié pak wéér uit,
legde zorgvuldig het ené kledingstuk na het andere
weg en dan stond zij daar vyeer in-haar geruite ka-
ajg tevoren,«n de kist werd
eredienst wordt toegestaan, gelaakt.
Een aantal uitspraken uit het rapport
an de classis Dordrecht worden als
onbewezen verdachtmaking" geken
merkt, maar toch raadt de. commissie
de generale synode aan nu nog niet
over te gaan tot het vrij geven
de Nieuwe Vertaling.
De avondvergadering, die ruim drie
ar duurde en veel bezoekers trok,
werd geheel gebruikt om de sprekers
in eerste ronde het woord te geven.
De pastor van. Dordrecht, ds. M. Baan
sprak zijn teleurstelling uit over het
commissie-compromis. Hij meende dat
door deze voorstellen de bezwaarden
nog drie jaar wordep zoet gehouden
om dan de Nieuwe Vertaling op de
volgende synode er door te drukken.
Hij vond het niet fair dat het rapport
van zijn classis werd gekraakt en ver
dedigde de uitspraak dat de Nieuwe
Vertaling de schijn heeft een tendens
vertaling te zijn.
Hij meende dat, als deze vertaling
op de kansels wordt toegelaten, er
tientallen kerkeraden en honderden ge
meenteleden zijn, die dan hun geweten
zullen moeten raadplegen of zij nog in
het kerkverband kunnen blijven. De
commissie had in haar rapport een
soortgelijke uitspraak krachtig afge
keurd. Maar toch handhaafde ds. Baan
haar. Hij zei dat er met deze stok
nog wel niet geslagen wordt, maai
zij niettemin achter de deur staat.
Voor hem heeft de N.V. geen verkla
ring in het hart van de kinderen Gods.
VOOR
Ook ds. Biesma Jr. was het met ds.
Baan eens dat het commissie-rapport
compromis is en wel in de meest
ongunstige zin van het woord. Maar
hij kwam tot een heel andere conclu
sie. Het gaat om de rijpere jeugd. De
classis Dordrecht zegt dat er wrijving
komt, maar komt die er niet als de
voorstellen van de commissie worden
aangenomen, vroeg hij. Hij was bang
dat de rijpere jeugd geheel van de
kerk vervreemd zal raken als de ker
ken blijven" weigeren om de Nieuwe
Vertaling toe te laten. Ds. Biesma
noemde dit ook voor hem een gewe
tenskwestie. Realiseert de Particuliere
Synode van het Zuiden wel, vroeg hij
nog, dat zij de kerk in haar geheel
geen juk mogen opleggen. Wij. die de
Nieuwe Vertaling willen gebruiken, leg
gen de tegenstanders niets op.
Ds. H. C. van de Ent sprak als zijn
mening uit dat de voorstanders van de
N.V. de zaak op de spits drijven en
zó de onrust in de kerk vergroten. De
Groninger pastor ds. Joh. Prins waar
schuwde echter tegen het plan om de
kerk op te hangen aan één bepaalde
vertaling. Hij sprak er zijn leedwezen
over uit dat de reacties op de synode
zo fel waren.
Ook de nog jonge hoogleraar prof,
B. J. Oosterhoff gaf als zijn mening
te kennen dat het onmogelijk is om
een kerkelijk geijkte Bijbel te hebben.
Dan zouden we rooms zijn als we
die weg. inslaan, zei hij. Hoewel hij
veel teksten graag anders vertaald had
willen zien, weigerde hij de gedachte
van een Christelijke Gereformeerde
„Vulgata." De kerk moet de vertaling
hebben die zo dicht mogelijk staat bij
de grondtekst.
ONZEKERHEID OM LIBERALEN
TN de wereld van de Nederlandse
publiciteit heeft sterk de 'aan-
no over te dragen. Dat dit intussen
een uitleveren van Nieuw-GuLnea
het aan de diktatuur van de willekeur
betekenen, moest degenen die
vernietigend beoogde te zijn voor dit bepleitten met klem onder de'
nog slechts zeer onlangs opge
treden liberale minister van defen
sie Visser.
aandacht worden gebracht, een taak
waarvan wij ons gaarne, zij het no-j
de, hebben gekweten.
De prille bewindsman wordt ons in Minister Visser staat ln zijn be-
dit fel gestelde artikel getekend als schouwingen dus niet alleen, al kun
de man van het compromis, en zelfs
zij in het bijzonder ten
als een soort aanhanger van de der- staan van een bewindsman, en nader:
de weg. Het blijkt, dat hij na de van een bewindsman
defensie,
dagen van Hongarije en van Suez vragen oproepen. Hetgeen, naar wM
heeft geschreven: „Wij zijn, -x—i—- v.,-
vreemd het velen ook nog in
oren moge klinken, aangeland ln
een wereld waar alleen het prin
cipiële compromis nog uitkomst kan
biedénDat' de andere weg on
ontkoombaar bewandeld dient te
worden". En „Elsevier" voegt aan jegens de regering,
dezë aanhaling toe: „Die andere 00k hiervan kunnen
weg noemen wij in goed Nederlands
de derde weg".
veronderstellen, straks bij Re bej
de handeling van de begrotingen dat
ook wel geschieden zal.
Intussen dringt zich ook de vraaj
op, of de thans op de liberale minis
ter geleverde kritiek alléén ont
springt uit een zuivere gezindheid.
zekei
zijn: er is, ook in ons land, binner
het liberalisme de nodige verschei
„Elsevier" liegt er niet om: deze denheid, en méér dan die. Die veT|
minister moet weg, en indien hij
niet gaat, wil het blad met dit kabi
net niets meer van doen hebben.
Nu hebben wij niet het vermoeden,
scheidenheid is er in een mate, daj
de spanningen niet kunnen uitblij
ven. De liberale pers doet daarvag
niet bedoeld, en soms misschiej
dat het kabinet onder dit laatste drei- zeifs wèi bedoeld, blijken. In dat
gement diep gebukt zal gaan; het t,eraie spanningsveld staat ook dl
heeft zijn eigen zorgen, die op een njeuwe
ander, wellicht wat hoger vlak ple- fensie.
gen te-liggen.
Tot die zorgen hééft ook behoord de
bezetting van deze ministerspost.
Onze lezers weten, hoeveel moeite
het heeft gekost, een nieuwe be
windsman uit de liberale hoek aan
te trekken.
Mèt anderen hebben ook wij het be-
liberale minister van de
Om daarvan een punt te noeinetn
Bij zijn benoeming is nog eens on
dërstreept geworden, dat hij positie!
staat tegenover de gedachte der puj
bliekrechtelijke bedrijfsorganisatie
Wij voor ons hebben hem om dij
positieve gezindheid geprezen, e|
zijn bereid dit vandaag nog te doer
treurd>. dat voor het beheer van het Tegenover zwakke uitlatingen i
het verleden, staat dit tenminste o|
zijn kreditzijde. Maar zal hem dil
nemer beschikbaar heeft willen positieve gezindheid bij al zijn me
stellen. In plaats daarvan heeft de delibcralen in dank worden afgeno
ondernemerswereld een van haar men? Hij is er in veler ogen een gé
secretarissen naar voren geschoven, tekende om, zoals nu ook in anden
die overigens in dit kabinet reeds opzichten ..Elsevier" een getckendi
hem heeft gemaakt.
Daarom is de vraag onontkoombaar
enkele collega's van vroeger kon
aantreffen.
En nu onverhoeds deze uiterst felle al zal zij wellicht niet terstond be
kritiek op deze alsnog aangetrokken antwoording krijgen: zit er méej
liberale bewindsman, kritiek nog wel achter deze kritiek op de liberale be
windsman? Is er binnen het libera
lisme een stroming, die zich te
overstaan van dit kabinet onbehaag
een telkens terugkerende üjk voelt?
De liberale minister Visser zou nié
de eerste liberale minister zijn, val
wie vanuit zijn eigen partij hét aaij
blijven in de regering onmOgelijj
wérd gemaakt.
uitgeoefend in een overheersend li
beraal weekblad, waarin met
prof. Oud, de voorzitter
V.V.D.,
gast is.
Wij .willen vooropstellen, de vroege
re uitlatingen van de nieuwe be
windsman, zoals het weekblad zi
uit het verleden heeft opgediept, on
gelukkig te achten. Maar geven ze Na de moeizame pogingen om in dj
(Wordt vervolgd,)
geen uitdrukking aan een gezind
heid, zoals deze bij onderscheidene
ondernemers in méér internationale
verwikkelingen pleegt te worden
aangetroffen?
Wij denken aan de aandrang, nog
niet zovele jaren geleden uit onder
nemerskring op de regering ge-
jongste liberale ministersvakature tl
voorzien, na deze felle kritiek u|
een liberale hoek op een pas opgetr»
den liberaal bewindsman, lijkt z<
kerheid geboden. De regering heel
daar recht op, en wij als volk hebbel
daar recht op.
Moge de komende bcgrotingsbchait
oefend, om toch maar zo spoedig deling ons zekerheid verschaffen i)
nogelijk Nieuw-Guinea aan Soekar- de gunstige zin.
DUIDELIJKE UITSPRAAK
D
E verklaring, die president De de naaste toekomst geducht werej
Gaulle gisteren ten
van omdat alleen maar het
de mogelijkheid, dat Algerije zich vaj
Frankrijk zal afscheiden, haar al
heiligschennis in de oren klinu
Het ontbreken van een duidelijke ge- Maar zij zal waarschijnlijk geen g
dragslijn ook na de omwenteling legenheid krijgen, opnieuw een o|
van vorig jaar had tenslotte geleid standige actie te beginnen,
tot ernstige moeilijkheden met Frank- Hier zien We een belangrijk rcsultaj
rijks bondgenoten in
van het optreden i
REVISIE
Een van de laatste sprekers
prof. J. H. v. d. Meiden, die zitting
heeft in de commissie voor de verta
ling van .bet Oude Testament. Hij sprak
als een man, zoals hij het zelf noem
de die met een been >n het graf staat.
Fel verzette hij zich tegen de opmer
king als zouden de modernen in de
commissie de overhand hebben. Er is
maar eenvrijzinnige, vertelde hij, die
vrijwel nimmer op de vergaderingen
komt en nog nooit een tekst vertaald
heeft.
Hij legde ér de nadruk op dat de
vertalingscommissie van het Neder
lands Bijbel Genootschap ernstig ge
hoor geeft aan alle klachten die zijn
binnengekomen en nog binnen ko
men. Een eenvoudige vrouw had ge
schreven dat bij het verhaal van de
Kanaanitische vrouw wordt gespro
ken van „honden" en dat het toch
eigenlijk „hondekens" moet zijn. De
commissie heeft toen uitgesproken,
dat dezë vertaling inderdaad éen ver-,
gissing was.
Met nieuwe debatten in de Assemblee leger staat nu, wat zijn gezindhcl
Algerije niet langer mocht cn kon Massu, die het niet eens zullen zij
uitstellen. met de opvattingen van de presided
De mogelijkheid, dat de Verenigde Maar als geheel genomen ziet het 1
Naties zich dit jaar met het probleem ger de wijze waarop hij de Algerijj
gaan bezighouden, is nu belangrijk
kleiner dan vorig jaar, toen de Azi- volle regeling.
De mohammedaanse bevolking v<l
Algerije verkeert nog niet in een hol
rastemming. Het zal nog wel en ij
'rdat zij haar passiet
aren en gaat beseffe
velke reële kansen er voor haar lij
kwestie wil oplossen, als een ee!
atisch-Afrikaanse resolutie bijna t
meerderheid van, twee derden had be
haald. Er mankeerde slechts één
stem. Ook de Verenigde Staten ont- tijd duren,
hielden zich destijds van stemming, houding laat t
Dit laatste zal nu zeker niet meer
het geval zijn.
Het zou echter niet juist zijn, de be- Dit is ook het geval met de regeriij
onderschatten. moet laten varen. Deze opstandij
De mohammedaanse bevolking weet leiders zullen er goed aan doen,
nu, waar zc aan toe is. Hetzelfde hand die De Gaulle ook hun hee'
geldt voor de regering in ballingschapt toegestoken, te accepteren en de plat
die zich in 'lairo heeft gevestigd. ncn van de president als basis vol
Maar ook de Europese bcvolkings- de toekomstige ontwikkeling in A'
groep, die verre in de minderheid i
kent nu dc voorwaarden, waaraa
ook zij zich moet houden.
Vooral deze laatste groep zal zich i
gerije tc aanvaarden.
Slechts dan is het mogelijk, dat zitj
spoedig belangrijke veranderingen i
dat gebied gaan voltrekken, -
