CHRISTFUJK
Bediening des Woords ook
zaak van de onderling
DE
Nieuwe zendingsopdracht
voor Israël en Kenya
Nog geen beslissing over
de Zendingsraad
Ontsnapt
langs Krakatau
Eert woord voor vandaag
Kanttekening
Buiten waait de zomerwind
Het gaat om verkondiging
van het volle Evangelie
schouwing gewijd aan de ambte
lijke taken van de ouderling wat
betreft het dragen van medever
antwoordelijkheid voor de be
diening des Woords. Hij zegt
daarin om., dat de ouderling
geen theoloog' behoeft te zijn, ja
zelfs niet mag zijn, maar dat dit
voor hem onontbeerlijk is: ken
nis van, inzicht in de Heilige
Schrift, levend, praktisch geloof
en een ernstig, innig gebeds
leven.
Het zijn voornamelijk twee vra
gen, welke de ouderling zich ter
zake van de bediening des Woords
heeft te stellen, In de eerste
plaats: komt daarin het volle
Evangelie onverkort en onver-
minkt tot zijn recht. En ten twee
de: wordt het Evangelie zó gepre
dikt als juist déze gemeente dat
behoeft.
Het is in onze kerk niet
slechts theoretisch mógelijk, doch
het gebeurt ook feitelijk, dat de
prediking naar een bepaalde zijde
eenzijdig plaatsvindt. Evenzo kan
de prediking aan de waarheid
van het Evangelie te kort doen.
Waar bijv. eenzijdig hetzij de
doenwaardigheid der mens, hetzij
de liefde Gods wordtover-geac-
centueerd vindt verkorting van de
bijbelse boodschap plaats en kan
van verminking daarvan worden
gesproken. Wanneer de gemeente
in de prediking voortdurend voor
gehouden wordt, dat zij bepaalde
ervaringen, belevingen, bevindin
gen moet kennén wil zij met recht
van „geloof" mogen spreken, dan
wordt het getuigenis der Schrift
wellicht onbedoeld evenzeer
verduisterd als wanneer wordt ge
predikt, dat de opstanding des He
ren slechts geestelijk dient te wor
den opgevat.
Daarom heeft de ouderling de
opdracht zowel tegen vereenzijdi-
ging als te-gen verminking van het
bijbels getuigenis in de prediking
te waken. Waar zij blijken is hij
mede-verantwoordelijk.
Eigen signatuur
Er is en dit in de tweede
plaats echter ook nog 'dit. Zo
wel materieel als geestelijk heeft
elke kerkelijke gemeente haar
eigen signatuur. Wel behoeven al
le hetzelfde Evangelie, doch het
moet op verschillende wijzen ver
kondigd worden. Immers: predi
king. dienst des Woords. is nóóit
het aan de gemeente vóórhouden
van bijbelse waarheden (waar dat
'het geval is wordt aan het Evan
gelie ernstig tekort gedaan! doch
verkondiging van Hèm. Die d.e
Waarheid is voor hen tot wie
de verkondiging komt. Jezus Chris
tus i
alle
de
zelfde Heer, doch Hij wil (en moet
door het woord van de predikant)
in de dienst des Woords tot hen
komen en spreken in hun eigen,
van andere verschillende, leven en
levensproblematiek. De dominee
komt niet op de kansel met zijn
woord, doch zijn ambt is, hèt
Woord, dat is: Jezus Christus en
wat Hij te zeggen heeft, te „bedie
nen", uit te delen.
Daarom worden aan de predi
king in de ene gemeente of streek
andere eisen gesteld dan in de an
dere. En het ligt voor de mede-
verantwoordelgkhied van de
ouderling of de plataseljjke pre
diking aan die eisen inderdaad
voldoet.
Toch strekt zich de medeverant
woordelijkheid nog verder uit en
moet ze betrokken worden gezien
op nog andere zaken dan de ge
noemde, Behalve het materiële is
er nl. ook het formele aspect aan
de dienst des Woords.
Formele tekorten
Men kan vrijwel overal in
den lande prediking beluisteren,
waarop materieel weinig of niets
valt af te dingen, doch die for
meel desondanks op de ene of an
dere manier tekortschiet. Dat is
bijv. het geval, wanneer een domi
nee zich weinig of geeri moeite
geeft zijn preken zó te verzorgen
of zó voor te dragen, dat de toe-
hoorders erdoor geboeid worden.
Het is ook het geval, waar de pre
dikant geringe lust toont of zich
onvoldoende tijd gunt tot voorbe
reidende studie voor zijn kansel
werk en er daarom maar op los
improviseert. En het geschiedt óók
als een dominee de verkondiging
van het Evangelie a.h.w. bedelft
onder de talrijke verhalen, die hij
ten beste meent te moeten geven.
Ieder ervaren ouderling kent
zulke „verhaaltjes-dominees". En
hij kent evengoed de „culturele"
of „filosofische", die het nooit ia-
ten kunnen, de gemeente rpet de
nieuwste romans, toneelwerken en
films bekend te maken of hen te
vermoeien met verwijzingen naar
Kierkegaard, Dostojewsky. Sar
tre of Camus. Doch daar het de
ambtelijke taak van de dominee is
zowel om het Woord goed te be
dienen als om het Woord alleen te
verkondigen en niet bijv. de
cultuur of de wijsbegeerte strek,,
de medeverantwoordelijkheid van
de ouderling zich ook tot de
formale aspecten daarvan uit.
Hoe realiseren?
De grote vraag voor de ouder
ling is, hoe hij zijn medeverant
woordelijkheid terzake van de pre
diking vermag te realiseren.
Niet, laat ons dat allereerst en
met nadruk zeggen, door als cen
sor of corrector van de predikant
op te treden. Hij moet duidelijk
beseffen, dat de dominee, van
het N.T. uit bezien, eigenlijk een
discutabele figuur moet heten en
dat dit het geval Is omdat in zijn
persoon bekwaamheden, capacitei
ten en gaven verondersteld wor
den, welke zo goed als niemand
alle In voldoende mate kan bezit
ten.
Doch juist daarom heeft de ouder
ling verschillende ambtelijke
verantwoordelijkheden met de do
minee méé te dragen. En één
daarvan is die betreffende de pre
diking. De ouderling, die zich aan
die plicht onttrekt schiet niet al
leen tekort jegens de gemeente,
doch ook tegenover de prediikant.
Tot het inlossen van die mede
verantwoordelijkheid is allereerst
onmisbaar een nauwe, open, broe
derlijke samenwerking tussen pre
dikant en ouderling. Wanneer die
er is zal zij de bediening des
Woords naar haar materiële en
haar formele kanten beïnvloeden,
ja mede bepalen. Want dan is ge-
dachtenwisseling, samenspreking
daarover mogelijk en die is nódig.
Waar óf de predikant óf de ouder
ling 'haar weigert of. wellicht,
slechts nalaat, wordt niet gehan
deld overeenkomstig de'Kerkorde.
Niet mokken
In stede van maar te zwijgen
over bepaalde tekorten in de
dienst des Woords, in plaats van
er onderling over te mokken mo
gen ouderlingen hun pastor daar
over rustig aanspreken. Moeten
zij dat zelfs, willen zij met hun
mede-verantwoordelijkheid ernst
maken. Wanneer dat dan maar in
de geest der begrijpende, broeder
lijke liefde geschiedt en met als
enig doel, hem zelf te helpen en
de gemeente te dienen.
Ten slotte: wat heeft de ouder
ling te doen, zo hij meent de me
deverantwoordelijkheid voor de be
diening des Woords zoals zijn pre
dikant die verricht in enig opzicht
niet te kunnen dragen? In de eer
ste plaats wel: een gesprek zoe
ken met de dominee. Misschien
blijkt dan. dat hij niet goed geluis
terd of zich vergist heeft; moge
lijk doet de predikant hem inzien,
dat zijn opinie onjuist, zijn bezwa
ren ten onrechte zijn.
Moet de ouderling echter blijven
bij zijn aanvankelijk gevoelen,
dan is het zijn plicht daarover in
de vergadering van de kerkeraad
te spreken, met zorg zich tegelij
kertijd ervoor hoedend dat hem
roddelen of kwaadspreken verwe
ten zou kunnen worden. Blijkt ver
volgens, dat de kerkeraad zijn ge
voelens of bezwaren, deelt dan
staan haar de wegen open, in de
Kerkorde aangewezen, om daar
aan uitdrukking te geven.
■r
Christ, geref. synode over zending
Ds. Boertien naar
Jeruzalem
,E Christelijke Gereformeerde
Kerken hebben besloten om
nieuwe zendingswegen te gaan.
De generale synode heeft gisteren /yan
ds. M. Boertien, missionair predi
kant van het werk onder Israël
toegestaan secretaris te wofden
van de United Christian Council
in de staat Israël. Bovendien heeft
de synode besloten, indien de weg
verder geopend wordt, in Kenya
een geheel nieuw zendingswerk te
beginnen. Tijdens de behandeling
van het zendingsrapport werd
felle kritiek geleverd op een uit
spraak van de gereformeerde prof.
dr. H. Bergema op de Gerefor
meerde synode.
De gereformeerde zendingshoogleraar
had volgens een krantenverslag, dat
door ds. H. Toorman werd geciteerd
gezegd: dat de opleiding, zonder de
contacten die de gereformeerde zending
heeft nooit die gereformeerde in
vloed gehad zou hebben. Hij verwees
naar de positie van de christ. geref.
zending in Toradjaland, waar men, door
het ontbreken van die contacten zo te
kort moest schieten in de opleiding van
inheemse krachten. Ook ds. J. C. Ma-
het geheel niet gelukkig met
deze uitspraak, omdat zij naar zijn in
zicht ver bezijden de waarheid was.
Ds. A. Bikker, de bekende zendeling
Toradjaland sprak in een uitvoerige
uiteenzetting over de zendingssituatie,
zijn twijfel uit over de stelling van
prof. Bergema. Hij memoreerde hoe
tijdens de oorlog de kerken op Java
tot eenheid waren gekomen en na de
oorlog besloten hadden de zendelingen
alleen te aanvaarden binnen de eenheid
die bereikt was. De Gereformeerde sy
node van Eindhoven (1948) voldeed aar
De Christ. Geref. Kerken er
de Geref. Zendingsbond kon zich er ech
ter niet mee verenigen.
Deze beide laatsten hebben sa)
tracht een Theologische School te stich-
n eigen signatuur, omdat zij
de Toradjakerk niet graag wilde drij-
naar de scholen die gesticht wa
door de Raad van Kerken in In
donesië Dat wij er niet in geslaagd zijn,
aldus ds. Bikker, om deze school te
stichten, ligt vooral aan de moeilijke
politieke situatie op Celebes. Er
geen levendig verkeer mogelijk tv
de Toradjakerk en het vaderland.
Het is zeer dé vraag of het gelukt
zou zijn om een school te stichten als
we wel contact met deze Raad hadden
gehad. Zeer waarschijnlijk zou de Raad
gezegd hebben: Stuur de jonge mensen
maar naar de school in Makassar en
als ze een hogere theologische oplei
ding willen hebben naar Djakarta.
Prof. J- J. van der Schuit voegde
hieraan nog toe dat als de weergave
van de woorden van prof. Bergema
juist is „dit verwijt de Christ. Geref.
Kerken een eer is." Ds. Bikker klaag
de in zijn toespraak ook over het ge
brek aan medewerking van de zijde var
de Nederlandse Zendingsraad.
Volgens het rapport Van de zendings-
deputaten zouden er nieuwe mogelijk
heden voor zendingswerk zijn „hier of
daar in een vergeten dal" op Nieuw-
Guinea, in Brazilië, Nigerië, Transvaal
en Kenya. De deputaten waren van
mening dat zolang elders onder nog
primitieve heidenen gewerkt kan
den. geen niei 1 J'
gonnen onder
behoeft niet te-
J
De bakermat van onze cultuur. Een
archaeologische beschrijving van het ou
de Egypte, het Hittitische rijk, Soemer,
Assyrië, Babylonië, Griekenland, Israël,
Jordanië, door Leonard Cottrell. Neder
landse vertaling Ingrid Nijkerk.
Serie Phoenix Pocket. Uitgave W. de
Haan N.V., Zeist.
De sprong in de derde dimensie. Ver
leden. heden en toekomst van de ruimte
vaart, door E. Franquinet, Serie Phoe
nix Pocket. Uitgave W. de Haan' N.V.,
Zeist.
De Romeinse beschaving, door dr.
Edith Hamilton. Nederlands.e bewerking
van J. F. Nijkerk. Phoenix Pocket. Uit
gave W. de Haan N.V., Zeist.
een onzer verslaggevers)
Grote waardering werd uitgesproken
>r het werk van ds. M. Boertien, die
jaar gewerkt heeft onder de Joden
Hamburg en daar de Jeruzalem-
kerk van de Evangelisch, Presbyte-
ïse Kerk heeft geholpen. Dit werk
bestaat reeds 110 jaar, maar het schijnt
dat de Duitse Lutherse Kerk meer
meer haar verantwoordelijkheid voor
dit werk gaat verstaan. Dit houdt in
dat de taak van ds. Boertien in Ham
burg is afgelopen.
De mogelijkheid doet zich echter nu
Dor dat deze nog jonge predikant, die
bezig is te promoveren, secretaris
ordt van de United Christian Coun-
1 in Israël. Deze Raad omvat onge-
eer 18 kerken en zendingsgroepen
waartoe de 2000 protestantse christenen
Israël, behoren. Op deze manier
een lang gekoesterde wens om in
Israël te werken in vervulling kunnen
gaan. Daar uit de toelichting van de
deputaten en ds. Boertien zelf bleek dat
deze zijn zelfstandigheid geheel zou blij
ven behouden, besloot de synode de de
putaten te machtigen hun goedkeuring
te geven aan een besluit van de zen
dende kerk om in plaats van Hamburg.
Jeruzalem tot arbeidsveld aan te wij-
n voor ds. Boertien.
ZONDAGSARBEID
In de ochtendvergadering werd ge
sproken over „kerk en industrie". Met
grote bezorgdheid ziet men hoe de ge
dachte van de „glijdende werkweek"
zondagsarbeid veld wint. In het rap
port van de classis Apeldoorn over de
ze materie .werd de gedachte „dat alle
arbeid op zondag zonder meer wordt
afgewezen" als een wel zeer goedkope
ier verworpen. De technische ont-
KENYA
De synode aanvaardde het advies
van de commissie om zo mogelijk een
nieuw werk te beginnen in Kenya. Hier
werkt reeds de Independent Biard of
Presbyterian Foreign Missions van de
Bible Presbyterian Church. Het bestuur
van deze zending heeft aangeboden als
sponsor op te treden. Eventueel zou een
christ. geref. zendingsarts direct in het
ziekenhuis kunnen worden ingeschakeld
en er zou een predikant verbonden kun
nen worden aan de opleidingsschool
voor inheemse krachten. Maar ook lig
gen er mogelijkheden' zelfstandig
eigen werk op te bouwen.
Ds. J. C. Maris drong er nog op
om de deur open te Houden om e'
tueel ook Die Gereformeerde Kerk
Transvaal in haar zendingswerk te gaan
helpen. Dit kan op het ogenblik nog
niet omdat er nog geen officiële cor
respondentie bestaat met deze kerk.
Reeds eerder had de synode hetJ[aP-
port van deputaten ------
De synode besloot de deputaten voor
de correspondentie met de hoge over
heid op te dragen er bij de regering
op aan te dringen dat christen-arbei
ders. die zondagsarbeid weigeren, niet
als arbeidsonwilligen zullen worden be
schouwd.
Tevens zal voor de komende drie jaar
het deputaatschap voor diaconale ar
beid uitgebreid worden om deze moei
lijke materie verder te bestuderen..
In de avondvergadering werd een
vrijwel geheel nieuwe redactie voor het
blad „De Wekker" benoemd, omdat
drie redactieleden wegens gezondheids
redenen of te drukke werkzaamheden
zich terug moesten trekken. Hoofdre-
redacteur werd prof. dr. B. J. Ooster-
hoff. waarnemend hoofdredacteur ds.
J. H. Velema van Apeldoorn, terwijl
ook de Rotterdamse pastor ds. I. de
Bruyne in de redactie werd gekozen.
De vroegere hoofdredacteur prof. W.
Kremer, die eveneens om gezondheids
redenen deze post niet langer kan be
kleden, blijft lid van de redactie.
Beroepingswerk
NEDERLANDSE HERVORMDE KERK
Beroepen te Langezwaag Fr.: kand. C.
Nieboer te Hoogezand.
GEREFORMEERDE KERKEN
CHR. GEREF. KERKEN
Beroepen te Zwaagwesteinde: L. Floor
jr. te Almelo.
GEREF. GEMEENTEN
Beroepen te Werkendam: W. C. Lamain
te Grand Rapids.
Bedankt voor Haledon. Avenue, Pa-
terson (Nw Yersey U.S.A.) M. Heerschap
te Borssele.
Generale synode Geref. kerken
Spoedig nieuwe
voorstellen
DE„
BESLISSING over de vraag
welke houding de gereformeerde
kerken zullen aannemen wanneer de
integratie van Internationale Zendings
raad en Wereldraad van Kerken een
feit wordt, is nog niet gevallen. De
generale synode, die er jl. vrijdag
mee bezig was, maar niet klaar kwam,
heeft er opnieuw een dag aan besteed.
Nog voor het eind van de besprekin
gen was duidelijk geworden, dat ei
van eenstemmigheid over deze zaak
geen sprake was. De synode besloot
toen om een commissie ad hoe te be
noemen, samengesteld uit deputaten,
adviseurs, leden van de rapporterende
commissie en enkele andere synode
leden. Deze commissie zal in een dei
eerstkomende zittingen van de synode
nadere voorstellen doen.
Men weet dat de rapporterende
commissie had voorgesteld om toe te
treden tot de nieuw te vormen com
missie Wereldzending en Evangelisa
tie, welke deel uitmaakt van de We
reldraad van Kerken, doch zonder eni
ge verantwoordelijkheid te aanvaar
den voor al wat verder in de Wereld
raad gebeurt en onder voorbehoud van
de volkomen zelfstandigheid van de
nieuwe commissie, gelijk de Interna
tionale Zendingsraad ook geheel zelf
standig is.
Bij de hervatting der discussies bad
de praeses gewaarschuwd tegen het
naar voren brengen van onzuivere ele
menten. De zendingsdeputatcn hebben
beslist niet de bedoeling om de gerefor
meerde kerken via een achterdeurtje
toch de Wereldraad binnen tc loodsen.
Ook is het onjuist om tc zeggen, dat
130
Prachtig." Voor het laatst keek Nicolson nog
eens rond in het vertrek. Dan is er geen enkele
réden meer om hier nog langer te bh]ven. Laten
we dus maar gaan."
„Waar wilt u ons heenbrengen?
Telak heeft me verteld dat uw persoonlijke bar
kas het beste en snelste vaartuig is dat binnen
de honderd mijl te vinden is. We zijn Straat s"n<ja
uit, en een flink eind de oceaan op eer het licht
wórdt."
Wat?!" Kiseki schuimbekte van woede. ..wax
u 'zich van mijn barkas meester maken? Dat zal
niet gebeuren, Engelsman, daarmee gaat u er met
vandoor." Opeens zweeg hij: een andere, nog veel
afgrijselijker gedachte kwam opeens in hem op.
en hij wierp zich languit op de grond, de beide
anderen in zijn val meeslepend, terwijl h-ij m ra
zende woede naar Nicolson schopte. „U wilt my
meenemen, u wilt mij meenemen!' ,T.
„Natuurlijk! Wat dacht u anders? vroeg Nicol-
■egende zonder ophouden,
Alistair MacLean s nieuwste boek
DE LAATSTE GRENS
is verschenen bij N.V. Uitgeversmaatschappij
Elsevier te Amsterdam.
Deze ongelooflijk spannende avonturenroman,
spelend in het Hongarije van na de oktober-
opstand van 1956, zult U ongetwijfeld willen
bezitten! Uw boekverkoper kan het U uit voor
raad leveren. De prijs bedraagt 8.90, gebon
den in linnen.
Andere boeken van MacLean: Zr. Ms. ULYSSES.
DE KANONNEN VAN NAVARONE en ONT
SNAPT LANGS KRAKATAU.
door ALISTAIR MAC LEAN
(vertaling Rob Limburg)
son ijzig. Hij deed een paar stappen achteruit om
buiten het bereik van de trappende voeten te ko
men, terwijl hij Kiseki met de loop van zijn ge
weer een tamelijk onzachte por gaf m het mid
denrif, vlak onder zijn borstkas, zodat deze hele
maal razend werd. „U bent onze enige waarborg
dat we ongedeerd weg komen. We zouden gek zijn
wanneer we u hier lieten!"
„Ik wil niet", hijgde Kiseki. „Ik ga niet mee.
U kunt me voor mijn part afmaken, maar mee
gaan doe ik niet. Naar een concentratiekamp^.
Als krijgsgevangene
-~óit. Dan m
„jja\. w toch immers helemaal niet nodig," con
stateerde Nicolson laconiek. „We kunnen u toch
immers vastbinden, knevelen en desnoods op een
draagbaar leggen, wanneer het niet anders gaat.
En met een knik in de richting van de vestiaire
voegde hij eraan toe: „Goedkope arbeidskrachten
genoeg! Maar dat zou de zaken nodeloos gecom
pliceerd maken. U kunt meelopen, of we nemen u
op een draagbaar mee, met een paar kogelgaten
in uw benen om u wat te kalmeren."
Kiseki keek eens naar het onbarmhartige ge-
gezicht van Nicolson. koos toen de wijste partij en
kwam weef overeind-
Op weg naar de pier kwamen zij geen enkele
Japanse soldaat tegen. Het was een bladstille nacht,
wde straten
van Bantuk "waren totaal verlaten. Óp het a
allerlaatste ogenblik was het geluk hun eindelijk
gunstig.
Vannier en de anderen waren reeds aan boord
van de barkas. Er was slechts een bewaker ge
weest, en de mannen van Telak hadden geruisloos
hun werk gedaan. Van Effen lag beneden in een
kooi te slapen en Walters wilde net. beginnen met
seinen. De barkas, die een kleine vijftien meter
lang was, een mast had van vier meter hoog, en
zelfs in de regen en de duisternis glom en glin
sterde, lag gereed voor het vertrek.
Willoughby ontfermde zich over de machineka
mer en was de koning te rijk met de prachtig
onderhouden twee motoren. Gordon en Evans sta
pelden een zestal extra blikken stookolie op het
achterdek, terwijl McKinnon en Vannier reeds een
inspectietocht ondernamen langs de grotere vaartui
gen, die achter de dam lagen, om na te gaan of
soms bij waren met een eigen radio-zendinstal-
latie; de motor van de enige andere barkas ir J~
haven maakten zij onbruikbaar.
Precies om tien uur inde avond vertrokken
zij en puften in een kalm vaartje de haven uit,
een spiegelgladde zee tegemoet. Nicolson had Te
lak verzocht met hem mee te gaan, maar deze
had geweigerd: hij vond dat zijn plaats bij zijn
dorpsgenoten was. Hij was de lange pier weer af
gelopen zonder ook maar één keer om te kijken,
en Nicolson wist dat zij hem nooit zouden weer
zie11- j 3
Toen zij in het donker verdwenen, gmgen de vier
nog altijd aan de brancard vastgebonden Japanse
soldaten als bezetenen te keer op de pier, en hun
schrille, hoge stemmen weerklonken luid door de
stilte. Maar opeens werden zij overstemd door een
ander geluid: toen de barkas de punt van de pier
voorbij v/as. sloegen de beide motoren op volle
kracht aan, en de boot zette met volle kracht
koers naar Krakatau.
Het was half drie in de morgen, toen zij in de
nabijheid van dit eiland de .Kennmore" ontmoet
ten, een Engelse torpedoboot jager van de Q-klasse
SLOT
door het naar voren brengen
Ut voorstel de afscheiding en de
doleantie verloochent. Laat men toch
niet vergeten, dat wij heden in een an
dere tijd leven. Aan het principe van
afscheiding en doleantie wordt in geen
enkel opzicht tekortgedaan. Aldus ds.
Van der Woude.
Dr. W. G. Harrenstein, die het laatst
als voorzitter van de zendingsdeputa-
ten een voorstel verdedigde, sprak
de hoop uit dat bij deze laatste keer
de kroon gezet zou worden op een
34-jarige activiteit voor de zending.
Want zó zag hij het, wanneer de sy
node een gunstige beslissing zou
nemen. Gedurende al de jaren, dat hij
meewerkte voor de zending, had dr.
Harrenstein zich verblijd over het ver
trouwen van het gereformeerde volk.
Hij geloofde daarom ook niet, dat dit
volk thans kopschuw zou zijn.
Geen isolement
Naast de ouderen staan de jonge
ren. Uit hun naam verklaarde dr.
Harrenstein te mogen zeggen, dat zij
niet begrijpen waarom de gereformeer
de kerken niet veel meer de wereld
inspringen dan zij tot nu toe doen. Eén
van de mogelijkheden ligt hier. De
zending treedt niet toe tot de Wereld
raad maar komt er toch zoveel dich
terbij te staan om daar te kunnen la
ten doorklinken wat Christus aan zijr
kerk als opdracht heeft gegeven: pre
dik het evangelie. Door zich te isole
ren en apart te blijven staan, dient
men de wereld niet.
Dr. J. C. Gilhuis te Amsterdam-Oost.
die secretaris van de zendingsdeputa-
ten is, maakte de synode erop attent,
dat het gaat om een zuivere en prin
cipiële positiebepaling.
Reeds nu werken de gereformeerde
kerken samen met vele andere kerken.
Vaak gebeurt dit echter op een minder
officiële manier. Zo doceren
Theologische Faculteit te Djakarta de
gereformeerde hoogleraren Sudarma en
Verkuyl. Zij zijn uitgezonden door de
Javaanse kerken, maar de gereformeer
de kerken stellen de Javaanse kerken
daartoe financieel in staat. Feiteiijk ii
deze morele ruggesteun clandestien!
Doch de kerken achten de s?
king confessioneel verantwoord.
Precies zo staat het met de zegenrij
ke arbeid van de lectuurdienst in Indo
nesië, waarin prof. Verkuyl een 1
name rol speelt en waardoor het
gelijk is, dat ook allerlei geschriften uit
gereformeerde kring onder het volk ko
men. Men zou kunnen wijzen op dc
Theologische School te Makassar met
twee gereformeerde docenten, op de le
raarsacademie enz. enz. De gerefor
meerde kerken juichen het toe, dat het
Licht en waarheid zijn twee woorden, twee begrippej
die heel vaak in één verband worden gebruikt. Dat doet q I'
Bijbel ook. Psalm 43 is er een voorbeeld van. U weet he,
tegenover het licht staat de duisternis, tegenover de waarhè
staat de leugen. Twee werelden, waartussen de afstand onovel
brugbaar is. Is het waar, dat vanwege de ingewikkeldheid
van het leven die werelden dikwijls zo moeilijk te onde, -
scheiden zijn? De dichter van Psalm 43 ziet dat licht en d| a
waarheid niet op zichzelf, maar in verbinding met God. B
vraagt nl., of God hem licht en waarheid wil'zenden, opdat d|
hem mogen brengen naar Gods heilige berg en naar Goq
woningen, waar God zelf aanwezig is. Dat is het dus: j
functie van licht en waarheid, op zichzelf goddelijke gave\
bestaat in het dienen van Hem. Dat is de grote achtergroij
van twee woorden, twee begrippen, die wij vaak gedachteloi
uitspreken. Vergeet nooit, dat licht en waarheid, zodra ze ni|
op God betrokken zijn, in de diepste zin verworden tot duistè,
nis ep leugén. Hoe verlicht de mens ook is en hoe eerlijk q l
oprecht, het zijn slechts holle frasen, als hij niet zich met *ij
hele bestaan richt op God.
WAT HEEFT HIJ IN DE ZIN
de zijnen; hij maakt er een geztyIe
week van. Q
Nog een derde troef heeft hij; 1
heeft zich niet omgeven met pcjbc
tici en militairen, maar hij heeft lva
zijn gezelschap gekozen schrijvq
r'HROESJTSJEF is in Amerika aan
gekomen, en van de foto's waar
op hij samen met Eisenhower zou
komen te staan schijnbaar een
hartewens zijn de eerste gemaakt
èn gepubliceerd.
Een tretfende ontmoetint; van de en andere kunstenaars. Stellis is i'
twee belangrijkste mannen in de méé een weloverwogen beslissing.,
hedendaagse politiek; van de twee Ook dit laatste zal^
machtigste landen; van twee onder
ling zeer uiteenlopende politieke sys
temen.
De ontmoeting zelf, en het feit dat
zij mogelijk blijkt, is op zichzelf een
gebeurtenis. Daaraan doet niet af,
dat zij voorshands in Amerika zelf
tueren.
nog met bijzondere reserve wordt
gevolgd.
Eisenhower heeft zich van de aan-
eigen sfe|
moeten scheppen. Men kan spottqzu
dat Chroesjtsjef geen politici en 4d('
litaire deskundigen behoeft, omi|
hij, als de diktator, toch zelf en a
afhankelijk zijn beslissingen neenj8*'
Maar wij vermoeden, dat hij nietL
bedoeling heeft gehad dit te accq
De kunst is het terrein van de mqte
selijke vrijheid. Amerika acht zijbIi
het land van de vrijheid. Chroesjts)
vang beijverd, aan de gevoelens van hecht eraan, in Amerika de indir
onbehagen, levend in zijn eigen te vestigen, dat zijn land de vrijh(pr
land zowel als bij zijn bondgenoten, kent. En de kunstenaars gaan
tegemoet te komen door de verze-
i dit te bewijzen.
Tb
kering, dat het een ontmoeting zal Alsof echter in zijn land ook I
kunst niet is verambtelijkt i
op wat men noemt het menselijke van de grillige willekeur op het vLu
vlak. Zat het komen tot een werke- van d« P°liü"*, wa" m Rusllnd
lijk gesprek? Zal er uit deze ontmoe
ting iets groeien dat van waarde is
voor de wereld? Daaraan zal een
politiek,
altijd de beslissingen vallen, ot)i
voor wat betreft de kunst.
Chroesjtsjef is nu in Amerika, nf6
moeting van twee machtige m$p
nen, van twee machtige landen, v,
dtlk;»_ï tot «Ibm^xeiudheM. En ,wee machlife ay5temen. De werf"
j v j van oost en van west ziet gespann
toe.
Want met de ontmoeting zelf is
Chroesjtsjef heeft aan zijn bezoek geen enkel probleem opgelost;
hier was de verwijdering zo breed
geworden als de oceaan die dan nu
is overvlogen,
al wel degelijk een eigen stijl
propaganda gegeven. Hij is in Ame
rika aangekomen als het mannetje
van-de-maan. Zijn raket, compleet
met Russische wimpel van sikkel en
hamer, is hem als het ware vooruit
problemen zijn er ook nü, stuk vtp
stuk, en daaraan in overtrokken «a
timisme voorbij te zien, is allé11
maar gevaarlijk.
Op deze ontmoeting met Eisen!
heeft Chroesjtsjef met duideF3
gesneld. En zijn propagandistisch geduld en met ononderbroken
schot op de maan is een voltreffer harding aangewerkt. Hij heeft h<
bereikt. Wat had hij ermee vófel
Wil hij toenadering? Wil hij evj 1
wicht in de verhoudingen? Wil 1°
langs de weg van de ontmoetf
nieuwe voor hem gunstige resultak.
geworden.
Tenzij tegenover deze wat tè duide
lijke propaganda het Amerikaanse
volk, toch al koel zakelijk van in-
stelling, sichi nog wat weerbarstiger ,|jn vorlge 8ucceB(
gaat tonen. Want het wil met ontler Mn mu„r van Amerikaa„M vastl
druk worden gezet, vooral niet onder radenheid hadden opgeworpen? !h
die druk van een Russische propa- Za| de k„me„de dagen van d«o
ganda.
De raket was de éne troef in Chroesj
tsjefs propagandasysteem; het feit ning. Het is immers nauwelijks s
dat hij zijn gehele gezin mee heeft te nemen, dat Chroesjtsjef deze o|
gebracht is een andere. We leven in moeting met Eisenhower alk
de tijd van het menselijke, en maar bedoeld heeft als een goj
Chroesjtsjef komt als de gewone burgerlijke visite. Zelfs al heeft I
i met kinderen, er, naar goed-burgerlijke trant, i
re een uitje met gehele gezin voor meegebracht.
sluier een tipje worden opgelicht!61
De wereld let erop in grote spi
evangelie door haar dienaren wordt ver- duidt: voortgai
kondigd op al die belangrijke posten,
maar rechtstreekse verantwoordelijk
heid dragen zij daarvoor niet.
Zou
niet toetreden tot de com-
Wereldzending en Evange
lisatie, waarin de Indonesische kerken
door haar lidmaatschap van de Wereld
raad automatisch zitting zullen hebben,
dan zal allerlei werk, waarvoor men nu
zo blij is dat het in Indonesië nog ver
richt kan worden, komen te vervallen.
De medewerking van gereformeerde
zendingsmensen zal dan niet verder mo
gelijk zijn. Tenzij men de onwaarachti
ge houding aanneemt om tegen de In
ternationale Zendingsraad neen te zeg
gen wanneer deze aan de Wereldraad
als commissie wordt toegevoegd, t
ondershands toch te blijven deelnemen
aan de samenwerking in Indonesië.
De rapporteur, ds. A. Mout te Kollum,
toonde aan, dat de commissie en de de
putaten in geen enkel opzicht zijn afge
weken van de door de synode van Zwol
le (1946) aangewezen weg. Destijds is
onder vele restricties besloten om lid tc
worden van de Ned. Zendingsraad.
Thans wordt,- onder nog méér restric
ties het lidmaatschap van de commis
sie Wereldzending en Evangelisatie mo
gelijk gemaakt, tenminste van de zijde
der gereformeerde kerken. Men zal
moeten afwachten of onder zoveel
behoud de toetreding mogelijk is. Juist
wanneer men zich nu terugtrok, zou de
yjn van 1946 worden verlaten.
Er is inderdaad een proces van voor-
uitschrijding in deze dingen te bemer
ken. Dat komt omdat de tijd niet stil
staat, Niet meedoen betekent: terugval
len in het isolement. Wél meedoen be-
Ons nieuwe feuilleton:
Jeanna Otcrdahl is een schrijfster, die het gezinsleven op het Zweed
se platteland met een gevoelige pen weet te beschrijven. Zij kent de
mensen en hun fouten en gebreken en ze kan een verhaal vertellen.
Daarvan geeft zij blijk in „Buiten waait de zomerwind", de beschrijving
van het leven van het gezin Eriksson, met de moeder en haar drie doch
ters in het middelpunt. Het is een vaak ontroerend verhaal, waarin Jean
na Oterdahl ons de wensen en verlangens, de vreugden en de moeilijk
heden, de hoogtepunten en de dieptepunten en het leven van alledag in
dat Zweeds dorp in een uitstekende stijl weet te schilderen. Vooral de
dames zullen „Buiten waait de zomerwind", dat wij met ingang van
morgen als feuilleton zullen publiceren, ongetwijfeld met grote belang
stelling lezen.
op de eens ingeslaj
weg. Het zendingswerk moet zich be
in de internationale werkelijkhj
vandaag. j
Maar zal men daardoor de toenaL
ring tot bijv. de christelijk gereformij?
de- en de vrijgemaakte kerken nietja
de weg staan? Ds. Mout ontkende q
Hij drong erop aan, dat
leen rekening zal houden i
de vrijgemaakte kerken
gen zullen zeggen, maar dai men uij,
eerste plaats luistert naar de broedr
in eigen kerken, die in de wereld f'
mohammedanisme en heidendom onvf
kort het evangelie willen brengen. ,Pt
gaan in onze
dan moeten z<
hebben."
geestelijke sta
Zestien sprekers gaven zich voor
repliek op. De tegenstanders van
voorstellen bleken na de klemmende!
togen van de voorstanders toch «-
den. Prof. dr. K. Dijk achtte dc Werl
raad van Kerken een dergelijk groot!]
vaar voor het christelijk leven, dat
er zelfs geen enkel contact mee wt]
hebben. j
Ds. G. Y. Vellenga te Apeldoorn
klaarde zich pro. maar alleen wannl.
bij het besluit nadrukkelijk vermeld E
worden, dat deze beslissing niets pre
diceert ten opzichte van de houding!'
gereformeerde kerken tegenover de
reldraad. Hierin kreeg hij bijval t
prof. dr. H, Bergema te Kampen, j
nog uiteenzette dat de gereformee
kerken wel administratief en organ
torisch maar niet principieel dichter J
de Wereldraad komen.
Voor uitstel was prof. Bergema alle!
anneer een commissie, samengestl;
uit deputaten, leden van de commisli
Mout en enkele andere synodeleden i
tijdens de thans zittende synode met
mogelijk tussenvoorstel zouden koméi
Na beraad in klein-comité stelde
Mout voor, om een dergelijke conin"
sic in tc stellen.
Van de overige beslissingen, die I
synode nam noemen wij het besluit
een deputaatschap voor de public»
te benoemen. Dc vijf personen, hie
benoemd, krijgen opdracht zich te be1
den over de beste wijze, waarop rc^
matige en objectieve berichtgeving o<
en namens de gereformeerde kerl^
verzorgd kan worden.
