CHRISTELIJK
Kerk moet ook sekten
Evangelie brengen
Duitse christenen wachten op
het wonder van de hereniging
Wij zijn de wereld de blijde
Boodschap schuldig
Een vjnord voor vandaag
Hand els wetenschappen
bij atheneum (a)
Ontsnapt
langs Krakatau
Kanttekeningi
-W' - •>>- V
Kerkedag in Miinchen
schonk aandacht aan
actuele problemen
van de Duitse kerkedag bijeen
kwamen. de meeste belangstel
ling trok. was zeer zeker de
rede van dr. Kurt Hutten: „Een
blik op de sekten". De rede werd
uitgesproken in de werkgroep
„De diaspora", waar in het bij
zonder de aandacht werd ge
vestigd op de problemen van de
kerk, die een minderheid is in
een anders geaarde omgeving:
tijd een
n een toe
nadering tussen de grote kerken,
waardoor zich een nieuwe ge
meenschap openbaart, zien wij te
vens, dat een geweldig aantal
nieuwe geloofsgemeenschappen
aan hen knabbelen. Ongetwijfeld
zullen er parallellen in de geschie
denis van de sekten gevonden kun
nen worden, maar ook is het een
feit dat zij op het ogenblik een
ongekende bloeitijd beleven.
In Noord-Amerika telt men bij
na 250 sekten, in Frankrijk onge
veer 150 en óngetwijfeld is hun
aantal in Duitsland niet veel klei
ner. Deze sekten zijn onderling
verscheurd, maar ze hebben dit
gemeen, dat zij de kerk bestrij
den. Hun zendingsvelden vindt
men niet onder niet-christelijke
volkeren, maar onder de christe
lijke gemeenten. Men kan het aan
tal mensen, die zich bij deze sek
ten in Duitsland hebben aange
sloten, zeer zeker op 800,000 schat
ten, terwijl in de gehele wereld ze
ker meer dan 20 miljoen aanhan
gers gevonden worden.
Wat is een sekte?
sekte? We mogen
W'A
de sekten
met de vrije kerken, die ondanks
grote verschillen in geloof en be
lijdenis naast ons staan in de
jmene. We zouden in grote lij-
de volgende kenmerkei kun-
Iedere belijdenis kent zijn eigen
sekten: er zijn ook rooms-katholie-
ke sekten en niet alleen maar pro
testantse De sekten, die zich ech
ter openbaren in protestantse stre
ken, tell'-i hun aanhangers ech
ter niet aileen onder vroegere pro
testanten. want ook vele ex-
rooms-katholieken hebben zich bij
hen aangesloten. In de r.k.-landen.
zoals b v. in Zuid-Amerika, heb
ben de sekten een ongekend
vruchtbare bodem gevonden.
De „protestantse sekten" ver
zetten zich tegen de leer van de
Reformatie. De reformatorische
christen weet, dat God hem heeft
geroepen, en dat God alleen zijn
zaligheid heeft bewerkt. God
vraagt dok wel van hem een ant
woord, ma'ar zijn heil is' niet af
hankelijk van de meerdere of min
dere zelfverzekerdheid, waarmee
dit antwoord wordt gegeven. Hoe
wel de mens zich inspant om in
gehoorzaamheid te leven, blijft hij
in dit alles afhankelijk van God.
Zijn heil is niet afhankelijk van
zijn meerdere of mindere krachts
inspanning, maar blijft verankerd
in de beloften van God. Daarin
grondt hij zijn vrede en zeker
heid, en daarom kan en mag er
bij hem geen trots zijn, die de ge
lovigen in betere of slechtere
christenen verdeelt, of hun een
plaats geeft op hogere en lagere
treden van de heilsladder.
Het protest
wil altijd
als het om zijn verlossing
gaat, zelf beslissingen nemen en
op zijn minst zelf daarop enige
invloed uitoefenen. Hij pro
testeert tegen het op genade of
ongenade overgeleverd zijn.
De leerstellingen van de sekten
geven uitdrukking aan dit protest.
Zij verplaatsen de grond van de
zaligheid vanuit de ruimte van
God naar die van de mens. Niet
zelden wil de sekte zelf midde
laar of verstrekker van het heil
zijn. Daarmede hebben zij het eer
ste gebod van God gebroken: het
'werk van Gods genade geheel of
gedeeltelijk aan zichzelf getrok
ken, Gods macht verkracht en
Christus de centrale plaats ont
nomen, die Hij in de heilsgeschie
denis inneemt.
Zij verkondigen zelfverzekerd
het oordeel over hun medechris
tenen en stellen zichzelf niet meer
onder het oordeel van God: De ge
nade is door hen vervalst tot een
gave, die men zelf bezitten kan:
kortom: zij laten God niet meer
God zijn. Zo hebben zij het getui
genis van de Schrift verlaten en
tonen dat. onbewust door naast
de Schrift een tweede, gezag te
laten gelden door eigen profeten
en eigen heilige geschriften of
openbaringen te aanvaarden.
Zeer zeker is de kerk aan dit
alles niet - onschuldig. Vaak hou
den de sekten de kerk de spiegel
van haar schuld voor Zij heeft de
sacramenten en de heilsopdracht
aan de zieken verwaarloosd, de
bijbelse toekomstverwachting tot
een dorre theologie doen worden,
Deze beschuldigingen behoren de
kerk tot bekering op te roepen.
De sekten hebben, toen zij de
kerk verlieten ook gedeelten van
de schriftuurlijke belijdenis mee
genomen. waarop de kerk geen
acht had geslagen. Daarin vinden
zij een voorwendsel om hun recht
op een eigen bestaan te legitime
ren. Maar doordat zij deze waar
heden in hun eigen verlossingsleer
hebben ingebouwd, hebben zij ze
verkracht.
Omdat de sekten God niet lan
ger God laten zijn, wordt iedere
Bijbeltekst, die zij gebruiken, tot
een verdraaiing van Gods Woord.
Daarom kunnen en willen
de sekten ook niet langer tot het
Volk van God behoren. De zonde
tegen het eerste gebod is er de
oorzaak van, dat zij zich van
Gods Volk afscheidden en het
Lichaam van Jezus Christus ver
splinteren. De scheiding woekert
voort en veroorzaakt steeds nieu
we scheidingen. Een voortgaande
versplintering van het christen
dom is echter een levensgevaar
lijke bedreiging voor het christe
lijk getuigenis in de wereld.
Het gesprek
De oproep: „Gij zult mijn volk
zijn", toont ons ook, dat wij een
zendingsopdracht tegenover de
sekten bezitten, die wij tot nu toe
hebben verwaarloosd. Terwijl wij
met alle anderen samenspreklngen
houden, hebben wij de sekten uit
gesloten. Wij zullen ook naar een
ontmoeting met hen moeten stre-
Deze opdracht houdt echter niet
in, dat we met hen een polemiek
gaan beginnen, waarbij ieder de
argumenten van de ander wil ont
zenuwen. Gods waarheid kan niet
door bewijzen gestaafd of afgewe-
Niet alleen zondaars kunnen
verstokt zijn, ook zij die een ant
woord menen gevonden te hebben.
De sektariër heeft gevonden, wat
hij zocht en vond daarom rust er.
vrede. Hij verlangt niet meer en
wil alleen nog maar anderen „be
keren". d.w.z. anderen zijn ont
dekking opdringen.
Zijn rust is geen goddelijke rust,
maar die van het kerkhof der
menselijke zekerheden. In dat ge
val is er geen bereidheid meer tot
een gesprek en daartegen moeten
we een duidelijk „neen" laten ho
ren, maar dat „neen" mag niet
met de vuist op tafel worden ge
geven. Wij mogen de sekten r.iet
met menselijke middelen gaan
bestrijden, maar we moeten een
„neen" kunnen laten horen, zonder
dat daardoor verbittering ontstaat.
De kern
De kern van het gesprek moet
steeds het kruis zijn. Onze vraag
aan-de sekte moet zijn of zij ons
betere Heiland kan bieden.
Zo
de
voet van het kruis,
menselijke oplossingen en verlos
singen weg vallen. Maar dan moet
hij kunnen voelen, dat wij zelf
door de genezende boodschap van
het kruis zijn gegrepen en zo vrij
geworden zijn, dat wij ook de
geestelijke armoede en tekortko
mingen van de kerk durven be
kennen, zonder ze te verdedigen
of ons te verontschuldigen. Want
de kerk moet altijd in de schuld
voor God blijven staan, zich in het
oordeel van God stellen en een
geschrokken kerk blijven.
Kerkedag massaal geëindigd
(Van een onzer verslaggevers)
JJE kerkedag in München is voorhij. De tienduizenden stromen weg
van de laatste massale samenkomst, die 350.000 bezoekers trok.
De 5200 leden van het fanfarekorps hebben hun instrumenten inge
pakt en vullen de bussen. Nog een uur en de 53 meter hoge zuil met
het kruis van 8 meter hoogte zal eenzaam staan op Theresienwiese.
Morgen reeds zal het worden afgebroken en worden opgeborgen om
over twee jaar weer te worden gebruikt in een andere stad. De
christenen van Oost en West gaan naar huis, terwijl in hun oren nog
de woorden van de voorzitter van het kerkedag comité von Thadden-
Trieglaff naklinken:
„Geen reactionair programma en geen nieuwe filosofie zijn we dé
wereld om ons heen schuldig, maar een boodschap. De blijde Bood
schap van God, Die het licht in de duisternis laat schijnen, Die zonden
vergeeft, en in de schaduw van de dood het onvergankelijke leven
openbaart."
Ds. J. Beijerman uit
Epe tachtig jaar
Ds. J. Beijerman te Epe, emeritus-pre-
dikart van de Remonstrantse Broeder
schap. viert donderdag zijn 80stp ver
jaardag. De 80-jarige werd op 20 augus
tus 1879 te Leiden geboren. Hij studeer
de aan de Leidse universiteit theologie
en aanvaardde op 24 juli 1904 te Meppel
het predikambt. In 1930 werd hij be
noemd tot algemeen secretaris en di
recteur van het bureau van het Groene
Kruis te Utrecht. Hij was daar tot 1
september 1942. Ds Beijerman is ook
redacteur geweest van het tijdschrift
..Het Groene en Witte Kruis". Voorts is
hij lid van het hoofdbestuur van de J.
P. Heyestichting te Oosterbeek.
Deze kerkedag, die verleden'
woensdag begon, heeft laten zien
dat een nieuw naoorlogs tijdperk
is begonnen. Als we de balans op
maken van ongeveer 500 kleinere
en heel grote samenkomsten zien
we vier kenmerken van de Duitse
christenheid:
IDe jeugd wil meespreken. Nog
nimmer te voren hebben zoveel
jonge mensen van de gelegenheid ge
bruik gemaakt om zich in de discus
sies te mengen. Toen er in de werk
groep door een spreker gezegd werd
dat men speciaal de jeugd tussen de
25 en 45 wilde wijzen op hun poli
tieke verantwoordelijkheid, brak er
een protesterend gebrul los. Zeker
een derde van de zaal bestond uit
jeugd tussen de 15 en de 25 die zich
ook wilde laten horen. De Duitse jeugd
staat open voor de boodschap van het
evangelie.
wunder" noemen, i6 voorbij. De be
langstelling voor het werk van de
economische werkgroep was voor het
eerst in de negenjarige geschiedenis
van de Kerkedag opmerkelijk gering.
Na jaren van wederopbouw is eer
nieuw tijdperk aangebroken. Jaren
lang zijn de mensen bezig geweest
met materiële zaken. Nu beginnen zij
te voelen, dat materiële welstand nog
geen geluk betekent.
vragen die het persoonlijk innerlijk
leven van de mens aangaan. Op eer
persconferentie werd het als volgt uit
gedrukt: de vader heeft veel geld ver
diend, maar heeft zijn zoon verloren.
De moeder heeft een televisietoestel,
maar is haar dochter kwijt.
De werkgroep waarin gezinsproble
men werden behandeld, trok duizen
den.
4 De Duitse christenen hebben een
politieke godsvrede gesloten. Er
wordt nog veel gesproken over de
eenheid van de Duitse christenen in
Oost en West, maar meri weet met
precies hoe men die eenheid moet
verwezenlijken. Scherpe tegenstel
lingen tussen socialisten en christen
democraten en tussen Oostduitsers en
Westduitsers worden verdoezeld. Zij
zijn echter niet opgelost. Vooral X.an
Oostduitse, maar ook van Westduitse
I zijde wordt telkens weer gezegd: het
is onze eigen schuld^ dat
gespleten
moeten die schuld
dragen. Dat er ook voor schuld ver
zoening is, hoorden we weinig en
wat men aanmoet met de gevolgen
van de schuld weet men niet en daar
praat men niet over of men praat er
omheen.
Duidelijk is evenwel dat de Duitse
christenen van Oost en West door de
internationale situatie weer verder
uiteengegroeid zijn. Zij willen met
elkaar praten, maar praten vaak langs
elkaar heen. Het enige wat zij prac-
tisch nog doen om tot hereniging te
komen, is wachten op een wonder.
In de grote slotsamenkomst werd
een poging ondernomen om de vele
gesprekken en besprekingen samen te
vatten. Een spreker zette de situatie
uiteen, zoals die zich had geopen
baard, een andere probeerde een ant
woord te formuleren. Er werd ge
sproken over de verhouding jong en
oud; Oost en West; rooms-katholiek
en protestant, en jonge Kerk en oude
Kerk.
KLACHT
Een jong meisje klaagde de ouderen
aan. Zij verweet hen dat zij zelf de
prediking niet ernstig nemen. Een
oudere riep de vaders en moeders op
om hun kinderen te helpen en niet
door het werk het gezin te vergeten,
om te laten zien dat zij uit de ver
geving der zonden leven,, om te tonen
ivat de tien geboden voor het dage
lijks leven betekenen, en om samen
met de jeugd de moderne wereld bin
nen te treden.
Een spreekster uitte de klacht dat
de kinderen in Oost en West zo ge
heel verschillend worden opgevoed,
dat het geloof in Oost en West zo ver
schillend wordt beoordeeld. Als ant
woord werd gezegd dat noch-het Oos
ten noch het Westen tegen de andér"
mag zeggen: ik heb u niet nodig. De
eis werd gesteld die politiek ge
zien niet verwezenlijkt kan worden
dat men elkaar wederzijds moet
bezoeken en ontmoeten.
Dat de Duitsers zich meer en meer
gaan neerleggen bij de scheiding
bleek uit de volgende gedachte:
„de scheiding is ons wellicht op
gelegd, opdat we ons niet nog eens
zullen verheffen, zoals wij gedaan
hebben."
Ten opzichte van de verhouding pro
testant-katholiek werd met nadruk ge
steld, dat de protestanten in de refor
matie het vaderhuis niet hebben ver
laten. De aanwezigen werden opge
roepen om ook hun rooms-katholieke
buren te tonen, dat Christus alleen de
Heere van het leven is.
Een vertegenwoordiger van de jonge
kerken in Azië en Afrika sprak zijn
dankbaarheid uit voor wat zij van de
Europese zendelingen hadden ontvan
gen, maar een ander klaagde Euro
peanen aan, omdat zij misbruik ge
maakt hebben van hun invloed. Hij
riep Europa op om samen met de
jonge kerken christen te zijn en het
onrecht te weerstaan. Een Europese
spreker riep de mensen op de studen
ten van deze jonge kerken, die in
Europa studeren te helpen, ze in de
gezinnen op te nemen en te zorgen
dat zij niet in handen van mensen val
len die hen financieel willen bedrie
gen.
GETUIGENIS
Ook voor deze laatste openluchtsa
menkomst trokken de regenwolken
zich terug.
Dicht opeengepakt stonden de dui
zenden op het natte gras van de
Theresienwiese of op de brede toe
gangswegen. De zon slaagde er niet
in het wolkendek uiteen te scheuren,
maar wist wel de ergste kilte te ver-
Enthousiast klonken uit de menigte
de geestelijke liederen. Een orkest van
5200 blazers geleid door een dirigent
en tien assistenten zorde voor de
begeleiding. De samenkomst werd on
der meer bijgewoond door de bonds
president Th. Heuss, de vice-kanselier
L. Erhard en de ministers Eberhard
en Schroeder.
Zoals ieder jaar de gewoonte is
werden de aanwezigen daarna uitge
nodigd naar de volgenende kerkedag.
De president van de Evangelische
Kerk in Westfalen dr. Ernst Wilm
stelde voor om naar de stad Dort
mund te komen. Tegen de gewoonte in
kwamen echter nog twee kerkelijke:
leiders naar voren om een uitnodiging;
te geven. Bisschop Dibelius was
mening dat Berlijn de meest geschikte
.stad was om - de tiende Kerkedag te
houden, terwijl bisschip dr. H. Lilje
voorstelde om terug te keren naar de
stad waar de eerste dag werd gehou
den, namelyk Hannover.
Het presidium zal in de komende
maanden besluiten waar de kerkedag
zal worden gehouden.
De wereld is vol ontmoetingen. Elke dag weer. Vluchtige ei
beslissende ontmoetingen. Ontmoetingen, die wij een pacj
minuten later weer vergeten zijn en ontmoetingen, die uj
ons leven lang onthouden, het uur, ja de minuut. Ontmoetii\
gen van de tweede categorie grijpen diep in ons leven ij
geven er vaak een andere richting aan, bepalen in vele gevalle]
onze verdere levensloop. U zoudt eens moeten nagaan Jiq
dikwijls er in de Bijbel sprake is van beslissende ontmoetingej
Tussen twee mensen, maar nog meer tussen een mens en Go<|
In het Oude Testament komt soms de Engel des Heren omlai
voor ontmoetingen met een mens. Hij komt met een boodscha
met een opdracht, met een aankondiging, met berichten, dj
de aangesprokene nooit voor kennisgeving kan aannemei i
maar waarmee hij of zij iets moet doen. Gods ingrijpen in m
leven van de mens geschiedt altijd via de weg van de persooi,
lijke ontmoeting. Dat was vroeger het geval en het is nu na
zo. Er is niemand, die nooit God tegenkomt. Wanneer Gol
die ontmoeting arrangeert en onder welke omstandighedej
Hij dat doet is Zijn zaak. En Hij kiest een oneindig aanU
variaties, passend bij de mens, die Hij voor de ontmoetin
heeft uitgekozen. U kunt Hem nooit uit de weg gaan, nooAb1
passeren. Waarom Hij ook u beslist wil ontmoeten? Eenvoudyidei
omdat Hij wil, dat-ook u naar Hem luistert en uw leven
laten omzetten.
Middenstandsbond in advies:
's-GRAVENHAGE. De Ko
ninklijke Nederlandse Midden
standsbond heeft dezer dagen
aan de leden van de Tweede Ka
mer een adres gezonden waarin
de bond zich uitspreekt over het
ontwerp van wet tot regeling
van het voortgezet onderwijs. In
dit adres spreekt de bond er zijn
teleurstelling over uit, dat in het
wetsontwerp geen rekening is ge
houden met het leggen van de
zo noodzakelijke contacten tussen
het onderwijs en het bedrijfsle-
Het feit dat de handelsavondschool
het ontwerp niet is geclassificeerd, ziet
de bond als een gevolg van dit ac'
wege gebleven contact.
In het adres wordt ook betreurd, dat
bij het onderwijs op het atheneum a( te
vergelijken met de hogere burgerschool
a), het vak handelswetenschappen niet
is opgenomen.
104
5ien en etterende wonden, leg-
koele, weldadig aandoende zalf op, bedek
ten deze met grote bladeren en verbonden het ge
heel met repen katoen. Daarna kregen allen een
rijkelijk maal, of liever, zij konden kiezen uit een
grote verscheidenheid van gerechten: kip. schild-
padeieren. gekookte rijst, gepelde
rians, ketella. gekookte zoete wortels en gedroog
de vis Maar zij waren het eten letterlijk verleerd
door de minimale rantsoenen, waarop zy de laat
ste tijd hadden moeten leven, zodat zij het ryice
maal ternauwernood enige eer aan konden doen.
Bovendien hadden zij eigenlijk nog veel meer ne-
hoefte aan slaao dan aan eten. Maar die
zij dan ook weldra volop. Men had geen bedden
voor hen gespreid, noch hangmatten gespannen, en
evenmin rustbanken geïmproviseerd van gras en
twijgen- maar de eenvoudige kokosmatten op ae
schoongeveegde aarden vloer van een hut waren
meer dan voldoende, ja zelfs een waar paradijs voor
hen. die zich nauwelijks nog'hun laatste werkelij
ke nachtrust konden herinneren Een ogenblik la-
ter sliepen zij allen als een blok. letterlijk alles
vergetend in hun volkomen uitputting.
as de zon reeds lang
was gevallen over het
doodse stilte. Men
noorac geen »i-en. "^CA,8f!^pn van
nachtvogels. Er weerklonk geen enkel teken van
leven: buiten heerste niets dan stilte en duisternis.
.Ook in de hut was het rustig en stil. maar niet
donker: bij de ingang hingen twee walmende pe-
.'r?JrcUoTsonmP»,ns een diepe, ^zware. verbid
brengende slaap verzonken geweest en had nog
had gelaten. Maar hij was niet uit zich zelf wak-
door ALISTA IR MAC LEAN
(vertaling Fob Limburg)
colson naar hem keek, trokken de lippen nog
der weg en lieten nog meer zien van de lange ko-
nijnetanden. De stuurman voelde de punt
bajonet door de huid heen u-'-
Hij werd onpasselijk; het
De bond acht het een ernstig be
zwaar dat de classificatie van de han
delsschool is weggelaten en hij pleit
voor een zelfstandig atheneum
waarvan de inhoud van de sector han
delswetenschappen naar zijn mening
een nauwkeurige omschrijv.ng dient te
krijgen
De bond spreekt er zijn verheuging
-ver uit. dat het middenstandsonder-
rijs blijkens het ontwerp van wel
- een eigen status zal verkrijgen Te
gelijkertijd spreekt hij echter zijn on
behagen uit over de onzekerheid waar
in de praktische uitvoering van dit on
derwijs zal komen te verkeren, wegens
het ontbreken van specifieke wettelijke
hoofdlijnen.
De bond zegt verder in het adres,
;t onvoldoende te vinden dat de or
ganen van ouders, leraren en gemeen-
of schoolbesturen slechts op
verzoek van de Kroon de minister mi
gen adviseren over aangewezen ondei
Volgens de mening van c
bond zou het wetsontwerp dienen I
•zien in een centraal adviescollege
bij algemene vraagstukken
slechts op verzoek, doch ambtshalve
moeten adviseren.
ker geworden; hij was ontwaakt door een felle
steek van pijn, die zelfs tot in de diepe bewuste
loosheid van zijn slaap was doorgedrongen: een
vreemde, onbekende pijn, die in zijn huid noor
drong. koud, scherp en zwaar. Hij werd wakker
met de punt van een Japanse bajonet op zijn keel.
De bajonet was lang en scherp, en zag er af
schuwelijk uit; door het vet waarmee ^zy
ingewrev I
i het flikkeren-
glom ze kwaadaardig
de lamplicht. Over de gehele lengte
gootje ingekerfd voor het bloed. Zo van vlakbij ge
zien leek het een reusachtige metalen greppel en
de nog maar half ontwaakte, nog slaapdronken Ni-
colson kreeg ontzettende visioenen van slachtpar
tijen en massagraven. Maar toen trok het waas
weg voor zijn ogen, en zijn blik klauterde, ondanks
alles onweerstaanbaar geboeid, omhoog langs de
glinsterende bajonet, langs de loop van het geweer
en de gebronsd-bruine hand, die haar schuins om-
laaghield; langs de grendel en het magazijn naar
de grijsgroene uniform en het gezicht onder de van
een vizier voorziene helm De lippen van dat ge
zicht waren vertrokken tot een glimlach, die geen
«rlimlach meer was, maar slechts een dierlijke gri-
begerige haat, een boosaardige grijns, die
zijn hals dringen.
alsof de golven var
hem heen begonnen te spoelen. De
lampen in de hut schenen nu te flakkeren
ger te branden.
Er verliepen een paar seconden, en geleidelijk
keerde zijn gezichtsvermogen weer terug. De man
boven hem Nicolson zag nu dat het een officier
was: hij droeg een zwaard aan zijn zijde
zich niet bewogen en de punt van de bajonet rust
te nog altijd op zijn keel. Langzaam liet Nicolson,
ondanks de pijn die het deed. zijn blik door de
hut gaan, voor zover dat mogelijk was zonder
hoofd of hals ook maar een millimeter te bewegen
Opnieuw voelde hij zich onpasselijk worden, maar
ditmaal was dat niet de schuld van de bajonet,
maar van de hopeloze bitterheid die opeens in hem
opwelde, een bijkans fysiek voelbare wanhoop. Zijn
bewaker was niet de enige in de hut. Er moes
ten er minstens een stuk of twaalf zijn. allemaal
met een geweer met bajonet erop, waarvan dé
punt was gericht op een van de slapenden. Er was
iets lugubers en onheilspellends in hun zwijgen en
hun geheimzinnigheid; in hun roerloze concentra
tie vooral. Nicolson vroeg zich af. of zij allen in
hun slaap zouden worden vermoord, maar "nau
welijks was die gedachte in hem opgekomen, of de
man boven hem verbrak niet alleen het drükkende
zwijgen, maar weerlegde ook tegelijkertijd zijn
bange vermoeden.
..Is dit het zwijn waarover je het hebt gehad0"
Hij zei het in het Engels, met de precieze gra -
maticale correctheid van een ontwikkeld man, d
de taal niet geleerd heeft te midden van het volk
zelf. dat haar SDreekt. „Is dit de aanvoerder?"
„Dat is de man Nicolson" Het was Telaks stem.
gedempt, vlak buiten de ingang. Zij klonk als var
urn}- tri; io de aanvoerder var
(Wordt vervolgd)
Wereldbond komt
in 1964 bijeen
in Frankfort
Het volgende congres van de Her-
vormd-Gereformeerde Wereldbond, dat
dit jaar in Sao Paulo is gehouden, zal
plaatsvinden in 1964 in Frankfort, als
tenminste de uitnodiging, die de Her-
vormd-gereformeerde bond van Duits
land heeft gedaan, zal worden geac
cepteerd.
In Sao Paulo heeft men met algeme-
2 stemmen de Amerikaan Ralph W.
Lloyd gekozen als president van de We
reldbond. Hij volgt prof John A. Mac-
op, die jarenlang aan het hoofd
deze oudste oecumenische organisa
tie heeft gestaan, maar nu wegens het
bereiken van de zeventigste verjaardag
zijn presidentschap beschikbaar heeft ge
steld.
In het acht leden tellende presidium
in het uit 13 leden bestaande Uitvoe
rende Comité werden overwegend
we gezich'.en gekozen. Onder de vice-
presidenten, die ieder een werelddeel
vertegenwoordigen, (voor Europa de
Slowaakse bisschop Varga) bevindt zich
voor het eerst een vrouw, Lady Mac-
Dermott uit Ierland, die de vrouwen
afdeling van de Wereldbond leidt.
BEZWAREN MILITAIRE DIENST
gèraars. Men vindt ze vooral onder erkende gewetensbezwaarden, iBaj
de Jehova's getuigen, Zevendedags
adventisten, doopsgezinden en enke
le kleine sekten.
De materie is geregeld bij de Wet
van 13 juli 1923.
Hij die gewetensbezwaren heeft te
gen de vervulling
dienst op grond
wenselijkheid van een tuchtrecht q
aanvulling van de strafbepalingen,5
Tegen deze aanvullingen bestajL^
o.i. geen bezwaar.
Wèl zien wij overwegend bezwaa
tegen drie andere wijzigingen, wei pi(
militaire ke het wetsontwerp tevens bevat. j,eid
zijn overtui- De commissie zal voortaan mi
militaire dienst worden van drie leden met
vrijgesteld. De minister besluit na
advies verkregen te hebben van een
die de bezwaarde hoort nu door vijf leden getoetst wordent
de bezwaarde is dan waarlijjNed
groot genoeg. Moet een jonge majgch,
:n
omtrent zijn bezwaar. Hij die wordt Dat is te veel. Bovendien zal hé
vrijgesteld van militaire dienst moet voorstel een onnodige uitzetting vaj^
klachten van enige betekenis hoort den. Op verzoek
men niet. bezwaarde kan de voorzitter
lichtingsrapport van de sociale Dc" "euwigheid lijkt ons Jwpaatlé
dienst van het ministerie van oor- onjntet. Het gesprek tussen de ledel--
de bezwaarde en zijn gezin inlich
tingen inwint; voorts een diepgaand
omtrent van de «®>»niiMie en de geweten! "i
bezwaarde moet in kleine kring ejM.r*
vertrouwelijke sfeer plaats
rapport van een psychiater die elke ?en- De verzoeker moet rich uiten
bezwaarde onderzoekt; ten slotte hem m°eten do»r het slell«°
als regel verklaringen
de- bezwaarde gezochte personen,
die omtrent zijn bezwaren aan de
commissie hun visie geven,
drie door vragen door de commissieleden d-
antwoorden worden ontlokt, waarui
de echtheid en de ernst van
gewetensbezwaren blijkt. Wij
De adviescommissie, die telkens "J* ta- waartoe daarbij een geest.
lijke raadsman, vriend of familielii
van de verzoeker aanwezig zo
moeten zijn. Deze aanwezigheid zo)
zelfs storend kunnen werken, wan
neer de derde „toegelatene" ziel j
zou willen mengen in het gesprei Ou
tussen verzoeker en de commissie»!!
met drie personen zitting houdt,
voert met elke bezwaarde een ge
sprek over zijn bezwaren, een ge
sprek, dat uiteraard met de een
langer duurt dan met de ander.
Een secretaris notuleert de antwoor
den van de bezwaarde. Afschrift ,.-T
van dc notulen gaat met het advies E'n derde, "l'uwlgheld .s dat hd»
van de commissie naar de minis- ontwerp ook vervangende dienst vai j
ter erkende gewetensbezwaarden bi.pa
andere dan staatsdiensten wil motw
Soms worden de met-erkenden, die geHjk maken ZC
voor de Krijgsraad komen, voor de Di, |ykt ons foul. De gew(,lensMeei
tweede maal gehoord, als bijv. de 2waatde is „kendi en behoe,t dn|kl;
Krijgsraad daarom vraagt; veelal nie, a|5 militair tb dienen; maaiA'
dan een dergelijke evolutie
de gewetensovertuiging van de be
zwaarde, dat hij na een tweede on
derzoek erkend wordt.
burgerdienst moet toch bij de
heid, en niet bij een particuliere injZZ
irht. W
Zoals wij schreven,
over de toepassing v
weinig. De commissie voelt
uiteraard de bezwaarden
stelling worden verricht.
Het argument van de memorie vai^
klachten toelichting, dat het aantal gewene
de wet hoort tensbezwaarden wel eens zo grodtw
kunnen worden, dat er geei
overheidsdiensten genoeg zoudeth(
te plaatsen, kunnen w^q
te niet als serieus aanvaarden. he
'O- Wij hopen, dat uit de Tweede Ka-de
bezwaar tegen de gesignaleer-G
tand, doch streeft ernaar, zoals wij
van bezwaarden hoorden, hen
helpen hun bezwaren zo goed
gelijk naar voren te brengen.
Er schijnt dus weinig reden om de de o.i. verkeerde voorstellen
wet te vernieuwen. Toch heeft het worden gemaakt en de nieuwe mi-™
laatste brede-basiskabinet op de nister het wetsontwerp ter gelegcn 0,
valreep (12 december 1958) een ont- heid van de memorie van antwoordw
werp voor een nieuwe wet inge- zal zuiveren van bedenkelijke in- G
diend. Als motieven noemt de me- sluipsels.
De Proeve beproefd
door de stichting
Psalmgezang
De Stichting tot verbetering van het
Psalmgezang in Gereformeerde kerken,
waarin Gereformeerden, Christelijke
Gereformeerden en Gereformeerden
(vrijgemaakt) zitting hebben, is tot de
conclusie gekomen, dat het Psalter-1949
van ds. H. Hasper over.het geheel geno
men beter is dan de Proeve van 110
nieuwe Psalmberijmingen, die onlangs
werd uitgegeven door de Interkerkelijke
stichting voor de Psalmberijming.
In een thans verschenen brochure, ge
titeld „De Pioeve beproefd", consta
teert de stichting Psalmgezang, dat het
Psalter-1949 eenvoudiger, duidelijker,
schriftgetrouwer en beter zingbaar is.
De Proeve wordt een tegen het Psal
ter concurrerende verschijning genoemd
en de Gereformeerde synode wordt ge
vraagd pal te staan voor haar Psalter
en het initiatief te nemen voor een nieu
we poging tot samenwerking met het
werk van ds. Hasper als uitgangspunt.
Gezegd wordt dat aan het eigenmachtig
optreden van de werkcommissie uit de
Interkerkelijke commissie Psalmberij
ming een einde gemaakt moet worden,
omdat deze commissie zich niet aan de
opdracht (vergelijking van bestaande
berijmingen) heeft gehouden, maar zich
tot een nieuw dichtgenootschap heeft ge
promoveerd. De waardering voor het
werk van ds. Hasper moet nu tot daden
leiden, aldus de brochure.
„De Proeve beproefd" is maar een
klein gedeelte van de resultaten van het
onderzoek door de stichting Psalmgezang
In een geschiedkundig overzicht wordt
duidelijk gemaakt waarom en hoe de
Proeve tot stand kwam. Vervolgens
wordt de overeenstemming met de Bij
beltekst, de taalkundige en dichterlijke
'«aarde en de zingbaarheid van de 110
Psalmberijmingen getoetst.
De poolse clavecimbelspeelster Wan
da Landowska is zondagavond in haar
woning te Lakeville in de Amerikaanse
staat Connecticut op tachtigjarige leeftijd
overleden. Zij verwierf in het bijzonder
vermaardheid door haar interpretaties
van Bach, Mozart en Haydn.
Beroepingswerk j*
d
NED. HERV. KERK n
Beroepen te Thalfang-MoorbacK*
(Rheinische Landeskirche): H. Rietberg1"
te Losdorp (Gr.).
GEREF. KERKEN
Onderwijs- 5
benoemingen
Benoemd tot leraar: aan de Chr Nijl]
verheidsschool te Woerden voor A.V.O,
P. van Veen te Kerkwerve.
Benoemd tot schoolhoofd: aan de Her*'
vormde school te Grevenbricht Th vani
Dijk te Zwolle.
Benoemd tot onderwijzer: aan de Chr,
nat. Ulo te Delfzijl G. Kwantes te Ell
speet; aan de Gereformeerde school te
Dedemsvaart A. J Foppen te Stol-|
wijk; aan de Hervormde school te Gre
venbricht L. Jagtenberg te Wieringer-
werf (tijd.).
Benoemd tot onderwijzeres: Aan de!
Groen van Prinstererschool te Henge-
lo(O) D. Noordik te Almeloftijd.)aan
de school met de Bijbel te Bant(NOP)T.
Blaakmeer te Nichtevecht; aan de Chr.'
B.L.O. school te Alkmaar A. de Jong
te Heiloo; aan de Herv school te Ha's;
selt C. H. Elshout te Apeldoorn; aan de
Eben Haezerschool te Scheveningen,
mevr. E. A. van Aalst-Laarman te Den
Haag; aan de Chr. nat. school te Lei
den, G. Boerma te Sassenheim, aan de
Chr. school te Putten mevr. A. E Ra
demaker-de eeuw te Ermelo; aan de
School met de Bijbel te Hoek van Hol
land P. van Splunter te Rotterdam, Ch.
an Oversteeg te Amsterdam en A.
Vreugdenhil te Honselersdijk (vakonder
wijzeres).
