Huisvrouw in Tanganyika:
tflattzixkopje.'
Blad
ZELFS GEEN ZORG VOOR HET ONTBIJT
„Weg met dat
'T IS WEER TOMATENTIJD
Op bergen en in dalen is God
ZATERDAG 15 AUGUSTUS 1959
De boys - „bijzonder fijne en rustige mensen"
doen al het werk
TTEBT U zo ook wel eens de gedachte: ,,hè, ik wou, dat
AA dat vandaag nu eens niets hoefde te doen?" Dat
ik de rommel niet op hoefde te ruimen of te stofzuigen,
het wasgoed kon laten voor wat het was, niet naar de
hoefde aan te raken Vooral als je een beetje moe
bent is het heerlijk om met die gedachte te spelen. Maar
al luierend in je peignoir, krijg je als huisvrouw onher
roepelijk een wat schuldig gevoel en dan begin je de dag
maar weer met de ontbijtboel aan kant te maken en de
bedden af te halen. Want: wie moet het anders doen.
ten kan ik niet"
het i
te houden.
Nu kun je
zoals blijkt. vrienden
keuken zou moeten om te koken en zelfs geen stofdoek De paar famtlierhThum
ving. voor het merendeel Engels, babbelen
zijn allemaal van oudere leeftijd, dingem,
i de piepzak
lijk
Voor een jonge. Nederlandse ik hem maar verteld hoe hij die
huisvrouw, die wij dezer dagen koekjes moest maken en het frap-
--- het antwoord op pante is. dat je een goeie „mpis-
ide negerkok) maar één keer
ontmoetten
deze vraag niet moeilijk. Het ont
bijt klaar maken doet ze nooit,
stoffen is er ook niet bij, wassen
en strijken staan al evenmin op
haar programma en koken is ook
een bezigheid, waarmee ze zich
praktisch nooit ophoudt. En toch 2e zijn toch erg volgzaam en je
is ze geen verwende miljonairs- kunt beter, als er. ook wat de an-
dochter. noch een veel gefotogra- dere boys betreft, iets aan man-
86- keert, je mond. opendoen. Daar
had ik nogal wat moeite mee.
icept hoeft uit te leggen, of
komt feilloos uit de oven van
a fornuis.
De dobie
feerde filmster; ze heeft
zellig gezinnetje, waarvan
derhalfjarige op dikke beentjes
rondstappende peuter het middel
punt is.
De boys
Het verschil tussen haar
dere jonge huisvrouwen is,
taatsten in ons land
wonen en zij, duizen-
dén kilometers hier
vandaan, haar huis
heeft. Om precies te
zijn: in Tanganyika,
niet zo ver van Mom-
bassa in Oost-Afrika.
En in de kleine ge
meenschap, die de hare
is, zijn al die huis
houdelijke plichten er
niet bij. Daar doen ne-
ger-boys al dit werk
en het zou zelfs erg
vreemd en daarnaast erg moei
lijk, zo hebben we al pratend we!
begrepen zijn, als je als „blan-
vooral met
Ik was 21, hij een oude, eerbied
waardige neger van over de vijf
tig. Ga hem als hij het wasgoed
schroeit maar eens de les lezen,
en an- Toen hij echter eens een keer een
dat de gloednieuw laken lelijk schroeide,
heb ik 't maar gezegd.
Sinds dat moment;
- geen enkel schroei-
Y vlekje meer", en zo
heeft Anneke Salweg-
ter geleerd hoe je als
Hollandse vrouw op
een Engelse plantage
in een verafgelegen
huis je zaakjes op
moet knappen. Daar
is het verhaal van
keukenuitzet.
Een beetje trots had
ze hem uitgepakt,
maar na een poosje
ontdekken, dat de boys
i moesten
later zag
Hollands
echtpaar
op een
plantage
Gaan we trouwen
Die „blanke vrouw" daar in
Tanganyika is Anneke Saluegter-
de Leeuw, die, toen ze 21 was, va
der en moeder in Hilversum een
stevige hand en een dito pakkexd
gaf, om ze even later aan de re
ling van de boot na te zwaaien.
Het avontuur was begonnen. Na
de zeereis zou ze weer zwaaien,
maar nu naar Hans, haar verloof
de, die een jaar daarvoor was
vertrokken om als tuin-assistenl
(planter is een meer bekende
term) het spit af te bijten. De
bruidsjurk was in de koffer mee
gegaan en de grote witte hoed,
de schoentjes en de handschoenen
lagen klaar, toen het schip aan
de kade meerde.
van gebruikten. Tot ze i
had gezegd, dat de ramer
worden gezeemd. Even
ze de jongen druk bezig
vatenkwast „sponsden"
niet. Nooit eens ie- daan, ,,wat heb jij rare lange rok
te ie, als nog niet ken", zeiden ze dan ook tegen An-
25 kan zeggen, neke. toen zij een enkele maand
geleden met verlof naar ons land
kwam. „Koop eens een petticoat".
Strak gaat ze terug met een hele
boel petticoats en dan gaan. zon
der enige twijfel, alle vrouwen in
haar omgeving van die wijde on
derrokken en korte japonnetjes
ook niet ge- dragen. Tot ze als ze over drie
jaar weer terugkomt zeker reuze
ouderwets zal zijn.
Schoolproblemen
nissen, dat je >eens r
echter met w-fe je zo maar als jong paar kwam. „Koop
wèl. „gek lean doen". Nooit ee
oir.ee- vriendA» met wie je gewo
die honderd
al
verschillende etalages zijn
e ze al tegengekomen: de
mantels, pakjes en japonnen
voor het komende herfst
seizoen. De grote modecentra
hebben intussen hun geheimen
ook al prijs gegeven en al zil
er dati nog wel geen „r" in
de maand, toch willen wij op
onze pagina ook een indruk
geven van de nieuwe mode-
Europese en Amerikaanse versie
ram, i. nog steeds toonaan
gevend wat het rijk der mode
betreft, maar in ons land
wordt toch ook wel gekeken
naar wat in Amerika en
vogue is. Daarom dus een
beeld uit Parijs en uit New
York
het huis
Christian Dior. die deze model
len in zijn nieuwe collectie
opnam. Links een cocktail-
jurkje in een cerise tint.
Opvallend zijn de driekwart
pofmouwen. Voor het andere
school. De gewoonte
deren daar op zesjarige ïeeiuja
naar kostschool gaan, waar ze dan
ook echt Engels worden opgevoed
En dat vinden Anneke en Hans
maar niets. In de eerste plaats
kost het kapitalen, maar daarnaast
lijkt hen die zesjarige leeftijd veel
te jong. Daarom denkt Anneke er-
over zelf eerst haar dochtertje les De japonnen zijn
te gaan geven en wellicht is er
met andere kinderen een groepje
te vormen. Dat wordt haar overi
gens wel gemakkelijk gemaakt,
want er bestaat een soort cursus
voor deze kinderen. Elke veertien
dagen moet zij dan het werk inle
veren en dat komt dan gecorri
geerd terug.
„Kalambee"
Er zou nog een heleboel te ver
tellen zijn over dit jonge Neder
landse paar, dat zoals zo veel Hol
landers. is uitgezwermd naar een
volkomen ander werelddeel. Met
enthousiasme legt Hans alles uit
over de theeculture, werk, dat
zijn hele hart heeft. Anneke praat
over het brood, dat zelf wordt ge-
bakken, de problemen rond bet jTëë Tlëdëdëïioëë»
cocktailensemble werd een
zalmkleurige satijnen stof ge
bruikt. Hier valt het accent
op de aparte strik.
Het huis Dior hield intussen ook
rekening met de smaak van
de Amerikaanse visie op de
mode. Zo waren in New York
Keuringsdienst
is er ook voor de
huisvrouw
Dat de keuringsdienst van Wa
ren er niet alleen is voor winkels,
bleek ons laatst uit een stukje, dat
in de Mededelingen van de Ned.
loeiende boodschappen doen. Huishoudraad was opgenomen,
de zorgen als er eens iemand ziek Hier gaf mejuffrouw ir. A. E. M.
wordt, de eenzaamheid, die je
eens kan bekruipener is nog
zoveel. Maar „kalambee-haya
hup", zoals de negers zeggen als
ze voort moeten maken. „Kalam
beeanders wordt ons ver
lang. Straks gaan
Bosch namelijk antwoord op de
vraag, of de huisvrouw ook bij de
Keuringsdienst terecht kan.
En dat kan inderdaad. Wie bij
voorbeeld klachten heeft over te
licht brood, vervalste of bedorven
melk, niet goed meer zijnde
Wat
Hans. Anneke en Ilse Salwegtqr met verlof in HollandDat betek
Baby en boek voor hen een heerlijke vakart tie in een van de vele somerhuisjes i
de Loijsdrechtse plassen.
'kiJ M.M.M.JLM.M.M.JL i lijk de kwestie en gaat
ken bij de leverancier,
„Fijn, dat je er bent", schreeuw
de Hans (toen 22) naar boven.
„Gaan we trouwen vandaag'
Anneke naar beneden.
heb het in orde gemaakt" en een
enkel uur daarna reed Hans Sal-
wegter zijn jonge bruid in z'n
jeep naar het stadhuis, dat geluk
kig open was. De plaatsvervan
gend burgemeester had binnen vijf
minuten het Nederlandse paartje
getrouwd en Anneke de Leeuw
was „mevrouw" géwordén. al
heeft ze sinds ze in Tanganyika
woont, zich meer „memsaab" en
„madam" horen noemen.
„Memsaab" zeggen de negers
in het Kiswahelies, „madam"
wordt begrijpelijk als
dat Hans werkzaam is
hele dag doet?
Schrijven en vooral: naaien.
ding is er enorm duur en daarom
maakt ze bijna alles zelf. Ook voor
Ilse. het dochtertje, dat zich an
derhalf jaar geleden aandiende.
Consultatiebureau's kent men er
niet, noch zuigelingenzorg. Toen
de baby dan ook in een negerzie
kenhuisje, waaraan een Europese
dokter is verbonden, was gebo
ren. ging mevrouw Salwegter al
leen gewapend met het boek:
,.Baby- en kleuterzorg" weer naa-
boven, naar hun hooggelegen
huis. ,,Ik had dat boek steeds bij
Het was m'n alles
terug, met nieuwe moed, en met kool, rijst met kla'nder of meel
de oude liefde die zij nu al voor met mijt (om maar eens een paar
Tanganyika hebbenWe hopen
dat u met even veel genoegen met
.Anneke en Hans Salwegter hebt Keuringsdi
kennis gemaakt, ais wij dit heb- stellen,
ben gedaan!
voorbeelden te noemen) zal
juist goed aan doen zich met i
verbinding
Deze onderzoekt dan i
KAPPERS EH HUN PORTEMONNEE
Dc Zuidduitse kappers 16.000 in aantal in 6.000
salons staan bjjna de lim-cn overeind. Zij zijn in
opstand gekomen. En wel tegen de ruige, borstelige
haardracht der vrouwelijUke teenagers, die men in
ripn ~J" ~~y as ml? alles en aan de volksmond „rattenkopf" hoort noemen. „Zo gaat
de hand van dat boek heb ik de het niet langer" hebben.' die kappers tijdens een
baby zo goed mogelijk behandeld, congres in Göppingen trjren elkaar gezegd, en om-
espondent iii Bonn die noodkreet hoor-
ZEGGEN ZE IN ZUIDDUITSLAND
Ik geloof, dat ik iedere bladzij wel jat c
1 mijn hoofd ken
de. kunnei
wy het u va ndaag vertellen.
Vreugdedans
gers
Ofschoon Anneke de Leeuw was
weggevaren met de gedachte in
een soort blokhut te moeten gaan
wonen, waar haar toekomstige
man dit eerste jaar zijn home ucii uc uiaL
had gehad, stond er een vrij groot ze„ hebben
huis voor haar klaar. Mooi was
het niet, er moest heel wat aan
verbouwd en vertimmerd worden,
eer het echt gezellig en aardig
bewoonbaar was. Maar zo'n ro
yaal huis is altijd beter dan een
blokhut en echt Hollands
ging mevrouw Salwegter er een
echt huis van maken. Stoelen, ta
fels en bedden krijgt men er van
de Estate, voor de rest moet je
zelf zorgen.
Het liefst zouden die kappers in Zuidduitsland
willen, dat de meisjes tussen de dertien en de
twintig jaar weer terugkeren naar een gracieus
t Was overigens feest toen An- kapsel. Dat bij dit overigens zeer prijzenswaardige
het kleintje van „de streven, de eigen portemonnee niet wordt vergeten,
vlakte zoals dat wordt genoemd js duidelijk als men 'weet, dat deze Figaro's dit
w pr naar nvon «ion-, no. jongemeisjeskapsel chaji-mant denken te maken door
een permanent-wave.»
Alleen knippen
Eerlijk is eerlijk: -nan die ratten<topjes is met
veel te verdienen. A'lleèn knippen, desnoods was
sen en dan maar met de borstel of de kam er door
heen: klaar is Klasina. Dit is een toestand, die niet
langer kan en mag voortduren, zo werd er op dat
ingres in Cïöppingen gezegd. Daarom na-
resolutie aan, waarin zij vast-
e-maar-waar-is, dat de meeste
en de achttien een
kapsel dragen, dat eigenlijk helemaal geen kapsèl
is. Hooguit komt I.et moderne meisje nog in een
kapsalon om het teaar te laten knippen, maar zelfs
dat begint tot de uitzonderingen te behoren. De
rattenkopjes zijn van zodanige aard, dat de vak
kundige hand van een Figaro er nog nauwelijks aan
te pas hoeft te komen. Vele meisjes nemen zelf de
schaar en bij het „rafel-hoofd" van tegenwoordig is
heksentoer niet.
boven" kwam De
het dorpje er vlak bij,
allemaal de blanke baby
zien en er werd een dans uitge
voerd met een dreunende tam-
•eet tam. zoals negers dat alleen maar
En- kunnen doen. Helemaal uitgedost
en kleurig geverfd dansten ze om
de wagen, ter ere van de kleine
.memsaab", want zelfs een baby kapper
mom co o ih" «o- men coiffeur
stelden, dat het
jongedames tussen ide
Salweg-
dt daar al
noemd. evenals
ter zelf.
Overigens betekent ze toch in
de ogen van de negers niet veel.
De vrouw staat daar mijlen bene
den de man en de negervrouwen
eigenlijk, naar on
begrippen, geen leven. Ze zijn
er alleen om „kinderen te krij
gen". dat is het belangrijkst Ver- ai;iu,aj, cu Ull lltn w
fjsssr&.t zsrrssz:
Hoogst bedenkelijk
kappers in
Nu glimlacht ze er een beetje
om, maar in het begin was het wel
even wennen. Ze geeft het eer
lijk toe: in die eerste periode was
«e soms wel eens een beetje bang.
Hans de hele dag naar de plan
tage en zij alleen met de negers
In huis. Maar: „het zijn bijzon
der fijne en rustige mensen"
zegt ze nu en ze heeft echt ha:
mogelijk te leren. Hans had een
keurig lijstje met alle mogelijke
voorkomende woorden gemaakt
hij spreekt dat Kiswahelies erg
rap en gewapend
Je deed Anneke de ronde.
Als roet
Zoals al gezegd: de boys doen
daar het werk in huis, de huis
vrouw moet er natuurlijk terde
ge op letten, dat alles goed ver
loopt. 't Zou zelfs in menige ge
vallen ondoenlijk zijn om bijvoor
beeld te koken. Want er worden
nog van die ouderwetse fornuizen
gebruikt, die met hout worden ge
stookt, om van de hitte maar nie'
te spreken. „Omdat ik het voor
al toen ik er pas was een beetje
raar vond niks te doen, besloot .k
op een goeie dag eens koekjes te
bakken. Ik kwam een halfuur la
ter zo zwart als roet de ieuken
uit. Want het hout was nat en
walmde enorm. De kok stond om
het hoekje te gieren van de lach hebben
#n had moeite zijn gezicht weer wat ve
te de plooi te houden toen ik daar bel zijn gebreid,
vies en wel, langs kwam. Toen heb haald. De
te werkjes doen en zijn de
nen er in alle opzichten heer en
meester. Ook de „blanke vrouw"
in het huis blijft maar een vrouw De voorzitter van de vakbond
en niet verbazing zien zij er op Zuidduitsland. d<i heer Benk. heeft dan ook
toe, hoe Hans en Anneke als vol- beroep gedaan o.p de kappers in de gehele Bonds-
partners met elkaar om- republiek om znch achter de Göppingse resolutie
te scharen ondnr het motto „Terug naar het be-
Zelf kappers koorlijke jongerneisjes-kapsel!" Dc kaoners zelf
kunnen daarbij het goede voor-
Wat ze niet weten, is dat Hans beeld geven dor>3- in hun salons al-
als kapper fungeert en zijn leen vrouwelij<ke leerlingen in
vrouw al even volleerd is met de dienst te nemen, die behoorlijk
schaar. Want een kapsalon is er zijn gekapt en niet met een „aan-
ook al niet bij. Daarom neemt gevreten" haabdos rondlopen. Voor-
Anneke op bepaalde tijden eerst zitter Benk noemde het een hoogst
de grote schaar en dan haar klei- bedenkelijk verschijnsel, dat het
vandaag de dag moeilijk is om
voor kap-wed strijden een model te
krijgen, dat t.ereid is haar haar te
laten perman»enten.En een per
manent is toc.h altijd nog een goede
financiële basis voor een kapsalon,
zo menen wr'ij te weten. En zo ziet
produkten vandaan kwamen.
Meestal zal de winkelier dan bc
reid zijn de klant schadeloos te
stellen zo de klant tenminste
zijn (of haar) naam wil noemen
doch de Keuringsdienst kan dit
niet van de winkelier eisen. De
praktijk heeft echter uitgewezen,
dat het meestal wel gebeurt. Daar
het werk, hieraan verbonden, ge
heel tot de taak van de Keurings
dienst behoort, namelijk het uit
voeren van de Warenwet, zal de
huisvrouw geen vergoeding voor
deze arbeid worden gevraagd. Is
er tijd voor en is de betreffende
dienst voor het onderzoek inge
richt. dan worden ook wel onder
zoekingen gedaan, die niet in ver
band staan met deze Warenwet. In
die gevallen kan er wél een ver
goeding in rekening worden ge
bracht.
nog zo aardig, de Zuidduitse kappers
t op haar. althans op haar „coiffure",
r niks, zo'n rattenkopje", zeggen ze
WIST U DAT AL?
Verkeerde u ook in de mening,
dal u brood, rake en welke eten*-
«aren nog meer. ver* kon houden in
een plasticzak? Wat plastic ook alle
maal voor ons kan doen, dit locli
niet. Plastic-verpakking heeft geen
conserverende invloed op dc inhoud,
tenzij het in de fabriek, waar het
prodnkt wordt gemaakt, luchtdicht
wordt vastgemaakt. Wèl zijn er pa
piersoorten, op bijzondere manier be
werkt, die conserverend werken, zo
als dat. waarin veel bakkerijen ge
sneden brood verkopen.
9 Weegt u in de keuken „op het
gevoel" of hebt u misschien een
oude brievenwegcr in gebruik, die
inet veel kunst en vliegwerk meel
en boter ook wel wegen wL? Voor
het geval n zich een goede keuken
weegschaal aan wil schaffen, moet u
eens kijken naar een weinig plaats
innemend, hangend apparaat, dat wij
zagen en dat nog geen zeg gnldeD
apparaat ..zo gek, als je het pas
hebt gedaan, dan heeft Hans een
hele kale nek", grinnikt zc.
„Ja, ik knip beter dan jij",
dit lijst- vindt Hans zelf die zo nu en dan
het hoofd van zijn vrouw onder
handen neemt. „Alleen krullen zet-
als deze i
We komen ze weer,
vuurrood, in de groen-
tenwinkels tegen: de to
maten. En hoewel dc to
maat niet tot dc aller
rijkste vitaminebroini
bouillon of water met
een half bouillonblokje,
zout. melk en
Dc tomaten
ontvellen na
kokend water of bov
gaarkoken In ongeveer
20 a 30 minuten. De mas-
vergiet laten
gerekend kan worden, de gasvlam gehouden te
zijn voedingswaarde hebben. Van de
Italië: land van scooters'
dus truien en vesten met grote kragen
Italië is niet alleen het land van zon. kleur en chianii, maar
ook van scooters. Tot in de kleinste dorpen komt men wel een
scooter tegen en het zal daarom wellicht niet zonder reden zijn.
dat de ontwerpers van uiterst draagbare, heerlijke warme truien
rekening hebb»en gehouden.
Nederland!' u itstekend geschikte truien
staat en toch al
Want ze biedt tomaten bestrooien
(gelijkheden
mogelijkheden
naaltijd op te
ren, van het ontbijt af
tot het hartige hapje
■j avonds toe. Mode
daarom seven wij twee earb]e smelten
en omgekeerd weg-
De paddestoelen goed
wassen en in stukken
mijden. De boter of
in de tomatebakjes
.doen. Deze in een
peterselie. pan of vuurvaste schaal
le^cven In zetten- er cen bodempje uJtleKken
water bi, g eten en er M#ntjc boler of
cen paar klontjes boter
of margarine op en om
leggen. De tomaten gaar
minuten en met zeer fijn
gehakte peterselie be
strooien.
Heel smakelijk is
de
paddestoelen zachtjes 5
i p a g h e t ti
■esten. met die scoc
Zo maakten zij (ook
grote rolkraag, die modiei
ook de witte manchetten.
die bij
brui
Eerst: tomaten
met paddestoe-
enragout. U heeft
nodig: 4 mid
delmatig grote tomaten.
maten. Hierv
nodig: 500 gr macaroni
of spaghetti, 1 kg toma
ten, (peper), zout, bo-
tegelijk de bouillon toe- ler' m*rgarine
uodig het uitgetreden
vocht vlug laten verdam
pen. De bloem erdoor
bij scheutjes
te bevestigen zijn. De manchetten 200 gram cantarcllen
knoop weer in de kleur van de trui. Eveneens heel
heeft men grote kragen gegeven, die in een brede rib-
•elk motief in zakjes en mo
zijn vaak zeer laag Ingezet.
25 gr b
boord vqordt her- of margarine. 20 gr
eetlepels) bloem, Z'A
oegen. De massa steeds
even laten doorkoken al
vorens er opnieuw vloei
stof bij te schenken. De
melk toevoegen, de ra
gout op smaak aimaken kokend water
rgari-
ue door roeren. De to
maten (schillen) in plak
ken snijden, bestrooien
met (peper en) zout en
in een weinig boter, mar
garine of v gaar smo
ren. De gesmoorde toma-
o f ten vermengen met de
t t o- macaroni of spaghetti en
zijn fijngesneden ham of
worst. Naar verkiezing
het gerecht in een vuur
vaste schotel overdoen,
met paneermeel bestrooi
en en er hier en daar
een klontje boter of mar-
korstje op laten kornet
deze pakjes te zien. Het wollen
ensemble grijs van kleur
sluit ver over elkaar en heeft
behalve de ceintuur, ook
bandjes om de korte mouwen.
De andere creatie is uitge
voerd in glimmend geel zijden
brokaat en sluit nauw aan.
maar óók die ander
Met verhitte gezichten, hijgend en puffend, liepen twee vrouwen,
bij wie de weegschaal wel zo om en nabij de honderd kilo zou
aanwijzen, over het perron. Toen het schriele mannetje uit de toi
letten kwam, barstte over hem het onweer los.
„Waar blijf-ie nou toch?! As die trein naar Perijs niet te laat
was geweest, hadde we 'm door jóu gemist. En 't is gewoon je
reinste pesterij van 'm hoor! (Dit tot de andere vrouw). Altijd
ieb't-ie zo wat. Zal je een weekkie naar Perijs gaan en begint-le
lier al met z'n getreiter. Wat doe je méé. stuk sjaggerijn?"
Het stuk sjaggerijn zei onbewogen: „Daar heb-ie 'm" Doelend
>p de binnenkomende Amsterdam-Parijs-trein.
Ze hingen in een snackbar pa
tates te eten, bier te drinken en
sigaretten te roken. En geen van
hen keek blij. Ze keken alleen
maar grenzenloos verveeld, die
jongens en meisjes zo van tussen
de 15 en 25 jaar. Een deel van
Neérlands jeugd. Ze dwepen met
Sartres en Camus. maar kunnen
geen merel van een Vlaamse
gaai onderscheiden. „Laten we
patates eten. borrels drinken en
sigaretten roken, want morgen
valt de atoombom."
Ze liepen in de eerste week van
augustus onder een bewolkte he
mel op de touring-car af, die
hen naar de Ardennen zou rij
den. Twee echtparen. De éne
vrouw tot de andere: „Is 't van
januari af mooi weer geweest en
nou wordt het in die éne week
vakantie van óns: pèt met het
„Ja, zulk weer kost je centen
óók," riep één van de echtge
noten, want je ken overal gaan
schuilen voor de regen en dan
maar opdokken voor je biertje
en je koffie".
„Ja mens. je moet maar pech
hebben".
In één der kazernes van ons
lansd was het Ouderdag. Honder
den ouders zaten met hun zonen
aan lange tafels.
vol voortreffe
lijke erwtensoep
rondgingen.
Aan één dei-
tafels zat een
vrouw, die niets
„Neemt u
„Nee, ik lust
geen erwten
soep". Ze rilde
griezelend.
„En bananen
lust je óók niet",
constateerde haar zoon, de mili
tair, wijzend op de bananen, die
op tafel lagen.
Even later: ..Je lust véél niet,
jij hoor. Je lust geen kool
geen bonen en allenig
Ik eet strakkies wel wat patates."
Dit zijn maar enkele vacantie-
impressies, in ons mooie land op
gedaan. Is die jeugd in zo'n
snackbar nu zo'n wonder, als de
ouders zó zijn? Zulke ruzie-zoe
kers, ontevredenen en eigenzin-
nigen?
Gelukkig heb ik talloze andere
indrukken opgedaan. Echt blije,
vrolijke jeugd gezien, mensen,
die dankbaar genoten van de
schoonheid van het eigen land.
En tóch, óók met hén gaat de
Satan mee. We stellen allen, tel
kens weer ons zondig hart voor
hem open.
We kunnen met één enkel ha
telijk woord de vakantie-vreugd
van een ander vergallen.
God heeft alles zo schoon ge
schapen, ook hier in ons kleine
land en altijd is het weer de
méns, die het bederft.
We moeten weer leren stil te
zijn voor Zijn Aangezicht. Stil
zijn en luisteren naar Zijn stem.
zoals Hij ieder van ons in Zijn
Woord toespreekt. Luisteren met
een liefdevol hart naar de mede-
Zien naar Zijn heerlijkheid, die
nog altijd verspreid ligt over al
Zijn werken. Ivykcn in 't eigen
hart des avonds voor het slapen
gaan, of ik geen enkel ander
hart heb zeer gedaan..
Ik ben in deze laatste week
weer onder de indruk gekomen
van de sublieme schoonheid van
ons eigen land. Wijde meren tot
aan de horizon feestelijk gestof
feerd met ontelbare witte zeilen
van de boten. Wind. die de stro
men vrolijk doet zingen, 'n Blau
we hemel met witte wolken,
waarin iemand, die op z'n rug in
't gras ligt, de vreemdste figu
ren kan ontdekken. Lanen met
groene beuken, die zich als een
gothische poort boven onze hoof
den aaneensluiten. Lanen met
aan weerszijden hoge sparren, in
hun sombere schoonheid, geslui
erde wachters, roerloos wenend
om de verdwaasde mens, die
niets-ziend in een dolle race
voorbij stuift.
Boerderijen verscholen achter
geschoren olmen, onverstoorba
re woonstede van „de boer, die
voort ploegt."
Een ploegpaard, dat met zwie
pende staart de vliegen verjaagt.
Machtige kathedralen, die ons
kunnen doen huilen om wat wij
aan schoonheidsgevoel, aan toe
wijding en aan geduld verloren.
Zij werden door onze voorouders
gebouwd, die de ruïneuze en vol
slagen zinloze wedloop met de
tijd niet kenden.
Nu lopen hun nazaten van om
streeks 18 jr. niets-ziend zo vlug
mogelijk naar de uitgang. „Kom
jonges. ik heb 't al gezien hoor.
Ga mee. aan de overkant kan je
Italiaans ijs eten".
Moeders, vaders, maakt uw
kinderen toch van jongsaf attent
op al het schone, dat God nog in
zo ruime mate op deze aarde
ons laat. Op alles wat zuiver en
liefelijk is, wat wèl-luidt.
Woont u in de stad? Kan een
vuurrode geranium in een dak
goot geen stukje schoonheid zijn?
Een zonnebloem in een hoek van
een binnenplaatsje of rode roos
tegen een grijze muur? Let u
wel eens op de mooie oude ge
veltjes? Luistert u naar het ca-
rjllon? Houden uw kinderen van
knutselen? Moedigt dit dan aan.
Help hen erbij,
wijs op wat écht
maak (kitsch) is.
Houden de kin
deren van lezen,
leid hen ook
daarbij, door hen
te attenderen op
het waardevolle
en waardeloze in
de lectuur. Wel
ke aanleg wij
ook in de kinde
ren ontdekken,
help méé, om die
met Gods hulp
tot volle ontplooiing te brengen.
Zodat er een geslacht opgroeit
met pit en ondernemingsgeest
tegenover de fatalistische men
taliteit der nozems, een ge
slacht dat het mooie in het
leven dankbaar weet te ge
nieten en God er de eer van
geeft. Satan gnuift om dat steeds
groter wordend leger der onte
vredenen op aarde. En hij is het,
die de ogen en oren sluit voor al
Gods goede gaven, voor de glim
pen van Zijn heerlijkheid, die
nog in het rijk der natuur ver
spreid liggen.
Ook gaat hij mee met hen, dj»
daar nog wèl oog voor hebben ei\
zal met zijn influisteringen, óók
in de vacantie, alles doen, orr
het goud te verdonkeren. Laten
we in deze prachtige zomer met
volle teugen genieten in dank
baarheid tot Hém, die er ons
nog in vrede van genieten laat
en op onze hoede zijn voor die
ander, die er altijd op uit is,
om alles te bederven.
MARGARITHA
Mevr. H. B. Hartelijk dank
voor uw brief. Ik ben het met
de inhoud tenvolle eens, maar
kan daar nu niet verder op in
gaan. 't Is alléén maar, dat wij
er voor moeten waken, eens an
ders hart om deze uiterlijke din
gen niet te veroordelen, terwijl
we met dat van onszelf genoeg
te stellen hebben. Dat was mijn
bedoeling.
Vele verzoeken ontving ik om
toezending van het gedicht van
Nicolaas Beets: „Jan Jansen".
Van de twee die ik ontving houd
ik het éne zelf. het andere gaf
ik aan een vriendin. U zult hoop
ik begrijpen, dat ik er niet aan
kan beginen, mijn eigen exem
plaar heen en weer te sturen.
Probeert u ..de gedichten van
Nic. Beets" eens in een 2e hands
boekwinkel op de kop te tikken.
Dan hebt u ze voor een prikje
allemaal. Of schrijf „Jan Jan
sen" over in een leesbibliotheek,
of vraag eens aan oudere ken
nissen. of zij die bundel niet be-
M.
AAN ALLEN. Wilt u mij van nu
aan géén brieven meer sturen,
die om antwoord vragen? Daar
kom ik nl. niet meer aan toe in
de paar weken vóór september.
In de laatste week van augustus
hoop ik nl. afscheid van u te ne
men in Blad Zij.
J
