Met zeven dominees op een
„eiland in de rode zee''
Ook bij dieren; griep!
Twee jongens
verdronken
Lichtspel op
Binnenhof
Besmetting in
zwembaden
EN NÜ 'n TIP
TIP vanBOOTZ
Koning Boudewijn ziet na 19 jaar
gouvernante terug
5
ZATERDAG 11 JULI 1959
T^VEN VOORSTELLEN. Daar is eerst doctor Seppo
-*-1 A. Teinonen, gezien het aantal functies dat hij
bekleedt, in Finse kerkelijke kringen gewis een groot
man. Dan is daar „reverend" A. W. Dowle, de vriende
lijke, kleine Brit. De eerste dag heeft hij de ronde
boord met zwarte bef van de Anglicaanse priester
gedragen, maar deze hebben nu plaatsgemaakt voor
een „burger" overhemd en een kleurige stropdas.
Doch genoeg details! Laat ons de kennismaking voort
zetten: dominee Karl Hafstad uit Noorwegen, de
zwijgzame, de Zwitserse studentenpredikant dr. Hans
In t westen: filmsterren
In t oosten: coulissen....
TTET IS VOLOP ZOMER, iets wat aan West-Berlijn niet onopgemerkt
voorbij gaat. En aan Oost-Berlijn? Hier, van onze hoge post
Amerikaanse hotel, kijken wij neer op de pronkstraat van het westelijk
deel der stad: de Kurfiirstendamm, met haar gezellige terrassen, met de
files auto's die van stoplicht naar stoplicht kruipen. West-Berlijn is
een feestelijke stemming. Het is volop zomer en er zijn honderdduizend
gasten. Zij zijn hierheen gekomen voor de voetbalkampioenschappen 11
het Olympische stadion, voor de presidentsverkiezing in de „Ostpreussen-
halle" en voor Sophia Loren, Eddie Contantine en Frangoise Arnoul. Want
het is filmfestival in West-Berlijn van spandoeken, uit de etalages en
van de lichtreclames stralen de filmdiva's het publiek toe. Voor Kem-
pinskiHilton en Hotel am Zoo verliest een groep politiemannen enkele
malen per dag goedmoedige gevechten van de meisjes in pettycoats. Als
filmheld Eddie Constantine zijn hotel verlaat, is geen politiekordon hecht
genoeg om hem te beschermen.
"PN OOST-BERLIJN? Rudolf Belan. de
-L' altijd vrolijke Pallieter van onze ploeg,
kan slechte ernstig zijn als hij over dè-t
deel van de 6tad praat. We kunnen het
van hieruit niet goed bekijken, omdat 't
Hiltonhotel wel dioht bij de vlaggende,
zonnige Kurfiirstendamm is gelegen, maar
ver van de Russische sector. Toch is de
toestand daar ons goed bekend. Vanmor
gen nog hebben we gewandeld in de
kolossale Stalinallee, het Russische ant
woord op de Kurfiirstendamm. Niemand
van ons toonde bewondering voor de
architecten die hier de lange rijen be
tonnen huizen bouwden. Maar is dat van
belang? De Russen hebben gebouwd op
hun manier. De huizenblokken zijn groot
en 6teviig. Trouwens we behoeven maar
om ons heen te kijken in dit onpersoon
lijke, over-georgani6eerde Hiltoncomplex
om ervan te worden overtuigd dat al dat
onvriendelijke Amerikaanse on6 helemaal
niet ligt. Karl Hafstad. de zwijgzame,
vindt dit Hiltonhotel een onding. Doctor
Teinonen, die jarenlang in de Verenigde
Staten heeft gestudeerd, valt hem bij.
Niemand epreekit hen tegen.
Terug naar ons venster.
Daar, ver weg, ligt de Sta-
linallee. Russische huizen
blokken, smakeloos maar
solide. De Russen hebben
gebouwd in Oost-Berlijn!
Dit i6 quasi-ernstng be
doeld, was het ernst dan
zou Moskou met de propa-
gandastraat in Oost-Berlijn
zijn doel hebben bereikt.
Hans Heinrioh Brunner, de
Zwitserse dominee, licht
dat met een aardig voor
beeld toe. Hij kan zich
nauwelijks verstaanbaar
maken door de luidruchtige
dansmuziek dde door het
gebouw sohalt. „Berlijn",
zegt hij. „heeft iets van
Hollywood. Het westen
door zijn filmsterren, zijn
feesten. Het oosten van de
stad toont een andere afde
ling der filmstad: die der
coulissen. Het is de bedoe
ling dat men zich daardoor laat bedrie
gen, als op 'n film. De voorzijde is schit
terend, maar de achterkant't Is een
goed voorbeeld. De betonnen complexen
aan de Stalinallee zijn coulissen, waar
men maar achter behoeft te kijken om
de werkelijkheid te zien. En die werke-
•ndelde gebouwen,
puinopruimdienst, die „voor de Vrede"
werken en dus niet worden betaald.
Heeft Rusland' sinds 1945 werkelijk iets
gedaan in de oostelijke sector van de stad.
gebombardeerd tot hoofdstad van dé
zogenaamde Deutsche Democratische Re-
publik? Zinken die huizenblokken aan de
Stalinallee en het trotse Treptowerpark,
aangelegd ter ere van moedertje Rusland
en de gevallen strijders, niet in het niet
naast deze ellende?
VLUCHTELINGEN
Vanaf onze hoge post kunnen we Ma-
rienfelde zien, het vluchtelingendorp in
West-Berlijn. Ruim driehonderd mensen
melden zich dagelijks aan zijn poorten. Zij
hielden het niet langer uit in de „D.D.R."
en zijn via Berlijn naar het Westen ge
komen. Berlijn, midden in de Russische
wereld, kent nog geen ondoordringbaar
Heinrich Brunner, predikanten .uit Nederland, Oos
tenrijk en Duitsland en ten slotte een groepje journa
listen, onder wie uw verslaggever. Met zijn zeven
tienen vertegenwoordigen we elf vrije Europese lan
den op dit „eiland in de rode zee", zoals de goedlachse
Pfarrer Rudolf Belan het noemt, terwijl hij ons op de
bovenste etage van het torenhoge Hiltonhotel dat deel
van zijn vaderstad toont, dat hij van het vrije westen
uit dient. Oost-Berlijn. Daar loopt de Stalinallee, die
Potemkinse straat, gebouwd om de ellende te ver
bergen
achter. Met een grote koffer zou men
aan de districtsgrens licht opvallen. De
eenvoudige, geel-stenen huizen van Ma-
rienfelde verlenen deze mensen onderdak.
Ze worden ondervraagd. Waren er poli
tieke moeilijkheden, persoonlijke? Er is
een ziekenhuis in Marienfelde verechil-
lende Oostduitse dorpen hebben niet
meer een dokter; er zijn zeer veel a
gevlucht. Er is ook een dominee de
jonge, enthousiaste Pfarrer komt tijd te
kort.
Zo vanuit de hoogte hebben we een
goed overzicht. Daar verrijzen de hoge,
moderne gebouwen van het Hansaviertel,
de imponerende w\jk, ontworpen door
architecten uit alle delen van de vrüe
wereld. Die hoge mast daar is van belang
voor het telefoonverkeer met het Westen,
dat draadloos in stand wordt gehouden
sinds de Russen de kabels doorkapten.
Wat verder op zij: Berlijn-Dahlem, waar
D. Otto Dibelius, de bejaarde evangelische
bisschop van Berlijn woont. Gisteravond
zijn wij by hem op visite geweest. Hy is
79, maar vitaal, scherp en humoristisch.
Zyn kerk staat in de oosteiyke sector.
Daar preekt hij en daar biyft hy preken!
Tot dusver zyn er nooit moeiiykheden ge
weest. Ja toch, eens. Een communistische
wacht had hem aangehouden cn terug
gezonden, toen hy op weg was naai
Westen. De wacht had het niet op de
oude priester begrepen en haalde zyn
commandant er bij. Deze kende echter
Otto Dibelius met het sikje en de grote
sigaar wel degeiyk. Hy begeleidde dc bis
schop over de grens. Duizend excuses
iets dergeiyks zou nooit meer passeren.
DE KERK
Men heeft de moed niet Otto Dibelius
te dwarsbomen. Vanuit het Westen leidt
hij zqn kerk. Ook dat deel, dat in
oosten ligt. Zo doen ook de meeste domi-
het. Het is moeilijk werken. Hun
aantal is klein en Berlijn is een wereld
stad. Laat ons, nu we toch spreken over
kerkeiyke zaken, een blik werpen op de
moderne kerkgebouwen die na de laatste
oorlog in West-Berlijn zqn gebouwd. Op
vallende gebouwen met rijzige toren6.
Men heeft in Berlijn geen kosten gespaard
de vernielde kerken te vervangen. De
iwe gebouwen zijn uiterst modern,
ir waardig! Zo gebouwd, om op te val
len als een huis Gods, maar ook zó ge
bouwd dat mocht de Rus ooit komen
deze gebouwen nooit ais fabriekshallen
bruikbaar zullen zijn.
Meent men dan in Berlijn dat dit laatste
ïns het geval zal zijn? Men kan het ook
daar niet zeggen, maar heeft zijn maat
regelen genomen. Want in die moderne
deel der stad zyn verbroken, maar de
U-baan functioneert nog en brengt dage
lijks meer dan driehonderd vluchtelingen
naar het Weeten. Zij laten praktisch alle6
gevoegd, dat
Is niet het enige
dat van griep te lyden heeft. Ook het sterk kan
paard kan griep krygen, maar heeft kend
dan een zeer speciale paardengriep
die zich niet aan ons meedeelt, ook
al zou het paard ons pal in het ge
zicht niezen- Ook de varkei
er zich op beroemen een eigen griep
to hebben, vooral in Amerika, waar
de varkensgriep als een ernstige
acute en besmetteiyke ziekte te boek
staat. In 1931 vond Shope by varkens
het griep-virus. Dat was een belang-
bcide soorten
-heersen. Bclangwek-
in dit opzicht de epide
mieën. die zich tijdens de wereld
oorlog vlak na elkaar in de V.S. heb
ben voorgedaan cn waarvan de eerste
kunnen door het B-virus cn dc laatste door
het A-virus werd overheerst. De ge
volgen waren dienovereenkomstig,
want de eerste griep verliep goed
aardig en de tweede werd door ern
stige verschynselen gekenmerkt, zo-
ryke vondst, omdat bij griep tot op dood zweefden.
altijd van een bacil ge
sproken was. Twee jaar later kwamen
de Engelse onderzoekers Smith, An-
de verwekker van een
ziekte eenmaal gevonden is, wordt
algemeen verwacht dat de ziekte
drews en Laidlaw tot de ontdekking, ook bedwongen kan worden omdat
Ie menselyke griep ook aan een een zekere graad van immuniteit kan
geweten moest worden. Nu ja, worden opgewekt. Wat de griep be-
virus is wat simpel uitgedrukt, treft is deze verwachting niet hele-
In 1940 werd nog een ander type ge- maal in i
zelfs
genomen en minder
belangryke soorten
by. De twee hoofd
typen worden met
de letters A en B
aangeduid. Hiervan
is A de gevaarlijk
ste, omdat hy lelijke
gevolgen met zich kan brengen e
bovendien geinakkclyker wordt ovei
gebracht. B is veel onschuldiger. H«
A-virus is waarschynlyk
toch is
het zo!
ulling gegaan. De anti
stoffen die in het
bloed worden opge
wekt na het doorma
ken van griep-A, be
schermen niet tegen
griep-B en omge
keerd. Rekening
houdend met deze
zou iemand dus ten
minste tweemaal
ingeënt. Onvatbaar
ten 2
dclyk geweest
de katastrofale houden.
Het ergste is bovendien, dat dc spe-
dc cifieke immuniteit van zo byzonder
[gu korte duur is en waarschynlyk na
6 maanden al geen enkele beteke
nis meer heeft. Er zyn zelfs artsen
die deze duur nog veel korter schat-
pandemle van 1918-1922, terwyl de
pandemie van 1954-1957, die
hele wereld zeker 30 miljoen mensen
heeft aangetast, in hoofdzaak door het
B-type werd veroorzaakt. Desondanks
werd by A-griep (A van Aziatische1
genoemd.
Uit het voorgaande mag niet dt
konklusie worden getrokken, dal
tydens een epidemie öf de ene óf de delen, we worden nog
andere virussoort wordt aangetroffen gesteld, wanneei
Belde typen komen meestal gemengd
voor, waaraan echter kan worden toe-
Biedt wat dat betreft de ontdek
king van het A- en B-virus voor nor
male tyden betrekkelyk weinig voor-
iteeds niet vaststaat, waarom iemand
eigenlijk griep krijgt.
ZETHAMETAn.v.
BRUIKBAAR IJZER
VLAARDINGEN
Voor de tweede maal deze week is in
de Maas te Arcen een Duitse jongen
verdronken. Gistermiddag verdronk de
8-jarige T. Müller toen hij met andere
kinderen bij het water aan het spelen
en te ver de rivier in ging. De jon-
was met zijn oom met vakantie in
Nederland. Langdurige kunstmatige
ademhaling mocht geen resultaat meer
hebben.
In de Lek bij Lexmond verdronk gis
termorgen de 14-jarige j. Mourik. Een
broer van het slachtoffer heeft getracht
hem te redden, doch werd door de dren
keling zo vast gegrepen, dat ook hij in
levensgevaar geraakte. Een passerende
schipper slaagde erin de broer te redden.
Het slachtoffer kon niet
kerkbouw schuilt ook iete politieks. Het
filmfestival, de voetbalkampioenschappen,
de presidentsverkiezing worden om poli
tieke redenen in West-Berlijn gehouden.
Om politieke redenen bouwt West-Berlijn
machtige hotels en is het een ideale stad
geworden voor congressen. West-Berlijn
moet de aandacht van de gehele vrije we
reld trekken. Steeds opnieuw toont het
aan, een werkelijk westelijke enclave te
zijn in die „rode" vlakte. In West-Berlijn
heerst een typische 6feer. Men danst,
viert feest en drinkt zijn glas wijn op
't terras aan de zonnige Kurfiirstendamm.
De meeste gesprekken welke op die ter
rassen worden gevoerd zyn echter poli
tieke gesprekken. Iedere taxichauffeur
kan u de situatie in de Oostzone haarfijn
vertellen. Elke dag vluchten driehonderd
mensen uit het „arbeidereparadijs". Is
het niet opvallend dat 65 procent van die
mensen juist arbeiders zijn?
TYPISCH BERLIJNS
Het begint te schemeren en de auto's
beneden ons hebben de lichten aangedaan.
In Oost-Bcrlyn wordt het nog stiller dan
het daar straks was. in West-Beriyn wan
delt men over de Kurfürstendamm, naar
de bioscoop, de opera misschien. Het moet
gezellig z(jn daar beneden. Vanmorgen
hebben we in de nu helder verlichte wa
renhuizen inkopen gedaan. Je kunt niet
met lege handen thuiskomen. Iets typisch
Berlyns hebben we gezocht. Reverend
Dowle. de kleine Britse priester, heeft
voor zijn zoontje een Berlijnse Beer ge
kocht. Typisch Berlyns? Eigeniyk zyn we
geen van allen geslaagd. Het typische in
Berlijn neemt men niet mee. Het typische
wordt gevormd door de sfeer, de tegen
stellingen, dc wetenschap dat men zich
bevindt op een klein vry eiland in dc'
Rode Zee.
Lach overwon
protocol
(Van een onzer redacteuren.)
EEN heel probleem was het ge
weest op de Belgische ambas
sade. Vier kinderen kwamen in aan
merking om koningin Juliana en
koning Boudewijn bloemen aan te
bieden bij de aankomst voor de
Trèveszaal aan het Binnenhof.
Vier kinderen voor twee boeketten.
Toen werd besloten èn aan de Ko
ningin èn aan de Koning ieder twee
aan te bieden. Koningin Juliana had
snel de situatie begrepen, maar koning
Boudewijn keek wat verward naar die
twee kleurrijke tuiltjes.
Prins Bernhard laclite breed om het
verbaasde gezicht van zijn gast, die met
een vlug gebaar revanche nam en de,
op zijn beurt onthutste. Prins een boe-
cet in de hand stopte met een vriende
lijk: „Dif is voor u".
Jubelden de mensen in de stromende
regen bij de aankomst van de vorste
lijke stoet, ze bleven als één dicht op
een gepakte massa staan onder de
vensters van de Statenzaal en
schreeuwden zich de kelen hees. Een
groep Belgen hief een spreekkoor aan:
Au balcon, au balcon. De Nederlanders
maakten er van; Koning kom, koning
kom. En de Koning kwam. Hy lachte
en wuifde, de Koningin even naast
hem en prinses Beatrix met een gulle
lach voor een ander raam.
Er werd nog meer gelachen in Den Haag.
Midden onder het deftigst protocol!
Of liever juist door al die deftigheid,
waar vooral de Koning en prins Bern
hard blijkbaar de humor van zagen en
ronduit in de lach schoten,
let was In de Vierschaar, waar de vor
sten In de Schepenbank moesten plaats
nemen, leder op een kussen zo groot
cn hoog als een welgevuld hoofdkussen.
Daar zaten ze en tegenover hen in car
ré opgesteld het blok van raadsleden,
keurig in het gelid. Daarachter op een
podium de persmensen, de fotografen,
televisiemensen, enfin iedereen die het
beroepshalve goed bekyken moest.
Daar zaten en stonden vorsten en bur
gers tegenover elkaar en de hartelyke
lach van Koning en Prins was zo aan-
stekelyk, dat ook uit de raadsleden een
lach opschoot, die daverde tegen de
oude wanden.
Toen probeerde iedereen verschrikt weer
In dc plooi te komenmaar het was
even moeiiyk;
Manu en Arnould van der Straten Wailletde zoontjes van de ambas-
deur van België, deelden gisteren in de vreugde van hun ouders om
koning Boudewijn, koningin Juliana, prins Bernhard en de prinsessen
Beatrix en Irene in hun residentie te ontvangen Beide jongens moch
ten, gestoken in hagelwitte matrozenpakjes koningin Juliana een
ruiker als welkom aanbieden in de hal van de ambassade.
(Van een onzer verslaggevers)
Glorie van het binnenhof, het
Haagse klank- en lichtspel werd gis
teravond uiteevoerd voor een koninklyk
gezelschap. Hel was een galavoorstelling
ter ere van het bezoek van koning Bou
dewyn aan de hofstad. Koningin Juliana,
de Beligsche vorst, prins Bernhard en
de prinsessen Beatrix en Irene woonden
het ..spectacle' bij. Voor deze voorstel
ling was meer dan ooit de naam „Glorie
van het Binnenhof" passend.
Het was reeds een spel van kleur en
licht voor de klokken van de toren „de
uren der historie" inluidden. Honderden
genodigden, de heren veelal gekleed in
rok. de dames in de kleurigste en fraaiste
toiletten, hadden reeds een plaats ge
vonden. toen de koninklijke wagens, ge
ëscorteerd door motorrijders van de
Haagse politie het zeven eeuwen oude
plein opdraaiden.
Burgemeester mr. H. A. M. T. Kolf
schoten van Den Haag ontving de ko
ninklijke gasten. Charmant boden drie
meisjes daaro pdrie boeketten oranje
rozen aan. De 17-jarige mej. Joh. Kolf
schoten reikte de Koningin haar bloemen
aan, de 15-jarige Lidvina Bekman over
handigde een boeket aan prinses Bea
trix en de 14-jarige Pauline Six bood
haar rozen aan prinses Irene.
De Koningin was gekleed in een kleur
rijke avondjapon, de Prinsessen droegen
over hun avondrobes een kleine witte
bontcape.
Ademloos volgden allen het spel van
Neêrlands historie op het Binnenhof. Het
weer was verrukkelijk, zelfs iets zwoel.
Nog steeds waren in de klank kleine
wijzigingen aangebracht. Gisteravond
evenwel was wlehaast het volmaakte
samengaan van bewegend licht en stereo-
fonisch geluid bereikt. Het voor de even
tuele regen aangebracht baldakijn deed
slechts af en toe aan het geluid minimale
afbreuk.
Na aflogp^jverden Chiel en Els Gal-
aard, die/Fft^-'spel schreven, Pierre Ar-
naud (regi^jgeur) en Georges van Parijs
Het was beslist geen prettige zitplaats in de Schepenbank van het Oude
Stadhuis, waar de vorsten plaats moesten nemen op enorme kussens,
die hoewel versleten, uit het museum waren gehaald, daar ze nog uit
de achttiende eeuw stamden. Na een hartelijk gelach om deze situatie
trok echter een ieder weer een ernstig gezicht om naar de bloemrijke
welkomstrede van burgemeester van Kolfschoten te luisteren.
Koning Boudewijn bekeek het geschenk van de gemeente Den Haag,
een antieke tabakspot, met kennersblikken; prins Bernhard hield de
deksel vast, terwijl de Koning de onderkant van de pot bestudeerde.
Koningin Juliana, in gesprek met burgemeester Kolfschoten, merkte
op: „Ik wist niet, dat de Vierschaar zo mooi was".
jaard, die>Ri
(componist) aan de vorstelijke personen
voorgesteld .Geruime tijd sprak koning
Boudewijn'*gngedwongen vooral met Ar-
naud, Van Parijs en Els Galjaard.
De Prins vroeg o.m. aan Els en Chiel
Galjaard of het spel historisch juist was.
De scène van Mozart, waar het achtjarig
wonderkind voor prins Willem V varia
ties op het Wilhelmus speelt, kende de
Prins niet. De Prins zei er verrast over
Burgemeester Kolfschoten legde aan de
Koningin en de Prinsessen uit de de tech
nische installatie in de kelder van de
Ridderzaal staat opgesteld en gaf globaal
een indruk van de voorbereidingen van
het spel.
Prinses Beatrix stak haar geestdrift
niet onder stoelen of banken. „Het was
fantastisch!" riep zy uit, toen zij met
mevrouw KolfschotenFerwerda wat na-
babbelde.
Het was duidelijk dat het de vorstelijke
gasten moeilijk viel afscheid te nemen
van deze historische plek, waar zij zo
juist de historie waarlijk beleefd hadden.
Met kennelijk plezier bleef men nababbe-
len. Men vroeg honderduit aan de expert
Arnaud, die in rad Frans alles ver
duidelijkte, wat men weten wilde. Prins
Bernhard hakte ten slotte de knoop door
en verzocht het gezelschap in de reeds
minuten lang wachtende hofauto's plaats
te nemen. Het applaus klaterde over de
nachtelijke hof, toen de stoet wegreed
naar het uHis ten Bosch, waar de vorste
lijke personen de nacht zouden door
brengen.
In Kampen zijn twee gevallen van de
ziekte van Weil voorgekomen bij zwem
mers, die van het natuurbad Seveningen
en het gemeentebad gebruik hebben ge
maakt. Beide gevallen zijn niet van ern
stige aard. Het gemeentebestuur over
weegt sluiting van beide zwembaden,
maar wil eerst nog advies inwinnen by
de inspecteur van de volksgezondheid,
omdat sluiting in het vakantieseizoen wel
zeer ingrijpend is. Overigens bestaat de
mogelijkheid, dat ook het water in de
omgeving besmet is.
een onzer redacteuren.)
IJ ZULT NOOIT VERANDEREN", zei koning Boudewijn gisteren
„Vr mevrouw Gree Kooperberg-De Jong, toen hij haar met grote harte
lijkheid de hand drukte in een der salons van Kasteel Oud-Wassenaar,
waar de receptie voor de Belgische kolonie werd gehouden. Dat was een
compliment, want het was 19 jaar geleden dat hij van juffrouw De Jong
afscheid moest nemen, nadat zij vijf jaar lang zijn gouvernante en ver
zorgster was geweest.
de fotojournalisten, de heer P. van Breu-
kelen sprak de Koning toe. „Wij hebben
U achtervolgd, we hebben U geen ogen
blik rust gegund, maar U heeft dat alles
met geduld en vriendelijkheid verdragen",
zo zeide hij ongeveer. „Wij zouden U
hiervoor zo graag willen danken en U een
camera aanbieden, die juist op de markt
16 gekomen. U zal ons oprecht blij maken,
wanneer U deze wilt accepteren
En de Koning, direct belangstellend het
apparaat bekijkend, lachte ronduit en ver
rast. „Zit cr een film in?", vroeg hy als
wilde hy meteen aan de slag gaan.
Lachend nog wendde dc vorst zich naar
(Van
Noordiwijk, dat was veranderd vond
koning Boudewijn en hij herhaalde het
verscheidene malen, dat hij er nog maar
zo'n vage herinnering aan had. Het was
maar een kort gesprek, dat hij hier en
daar kon voeren, want steeds weer wacht
ten nieuwe uitverkorenen op de eer voor
gesteld te worden Intussen waren in de
grote eetzaal tientallen journalisten bijeen
en ook zij waren van spanning vervuld
N i immers zou gebeuren, wat bij elk
koninklijk bezoek reeds een vurige wens
was geweest, een onderhoud van de
Koning met de pers.
Het begon zo goed. De voorzitter van
Goed afgericht
dc journalisten en
het hier allemaal
Wanklank
Maar njtyhf&lijks nog was hij uitgespro
ken of Marijke Vetter, een journaliste
die 6tof aan -De Telegraaf moest leveren,
vuurde e.^i vraag af: „Majesteit is er
waarheid'>,ip de geruchten, dat we nog
dit jaar zullen horen, dat U in het huwe
lijk zult treden?".
Weg was de lach van koning Boudewyn.
Hy werd niet boos, maar uit zyn ogen
sprak een intense gekwetstheid. „Dat is
nu juist wat ze in Amerika ook aldoor
vroegen, ik had niet gedachttoen
drukte hij de journaliste nog de hand cn
ging snel verder. Het vraaggesprek met
de pers was een fiasco geworden en dat
heeft zekér niet aan koning Boudewyn
gelegen!
Wat later sprak hij nog hartelijk met
dr. E. van Raalte en zeide genoten te heb
ben van dé Nederlandse toneelvoorstel
ling in Amsterdam. Op een meelevend
woord oyer de~ warmte, die ook de Koning
te verduren heeft gehad en zijn gemiste
kans om in Noordwijk te gaan zwemmen,
maakte koning Boudewijn een afwerend
gebaar: „O, maar ik heb wel kunnen
i, maar ergens andere
kon niet meer
l weg iB
_iuwelijJt_
kunnende banen door de drommen. In de
tuin wachtten nogeens duizend Belgen
en in een stralende zonneschijn Liep de
Koning rond de hoogopspuitende fontei
nen, hinden gevend, lachend hier wat
vragend, daar iets vriendelijks zeggend.
Om prompt half zes vertrok de Koning
met zijn camera èn met een groot bord
van Delftsblauw hem aangeboden door de
kleine blonde Ieneke de Graaf, het acht
jarige dochtertje van de directeur van
kasteel Oud Wassenaar, die „de mooiste
dag van zijn leven" gehad heeft.
Het
