Christelijk
Bartiméus neemt nieuw
internaat in gebruik
Het „christelijk" boek
is soms onchristelijk
MAPRO
„Goed-zo" geld
werd goed
besteed
Eert woord voor vandaag
Hulp aan vluchtelingen
is christenplicht
Ontsnapt
langs Krakatau
Grenzen reclasseringswerk
niet overschrijden
Moeder Baby-huidje
^★"BABYDERM we?»»
TT e moeten de realiteit
van het christenleven
onder ogen zien
I-TOE komt het toch, dat hele
groepen van mensen de
smoor hebben aan het zoge
naamde „christelijke" bock?
Het antwoord op deze vraag
7,ou vrij eenvoudig kunnen zijn.
Men zou kunnen zeggen: dat
komt, omdat grote groepen van
ons volk van het christendom
niets willen weten en dus ook
van het christelijke bock niet.
Dat is logisch.
Maar zo simpel ligt deze zaak
niet. Er zijn n.l. ook een massa
gelovige mensen, echte christe
nen, die overhoop liggen met
het boek, dat zich als christelijk
aandient.
En hoe komt dat nu?
Deze vraag stelt ds. A. W. T.
de Kluis in het blad van de
Protestants Geestelijke Verzor
ging bij de strijdkrachten en hij
poogt een antwoord te geven en
roept jonge kunstenaars op om
zich niet in een bepaald harnas
te laten dringen, maar om te
blijven zoeken naar een werke
lijk antwoord en een waarachtige
christelijke literatuur.
Prullemand
zijn oorzaak hierin, dat
een incongruentie voelt -tussen het
christelijk geloof en het „christe
lijk" boek. Er zijn n.l. veel boe
ken, die de problemen, welke zich
in het leven voordoen, zogenaamd
op een christelijke wijze beschou
wen, terwijl zij in de grond van
de zaak zich er met een christe
lijke dooddoener van afmaken,
en dat stuit ieder oprecht gelovig
mens tegen de borst.
Men herinnert zich nog wel die
typische bekeringsgeschiedenis
sen, waar alles op het laatst zo
bijzonder goed terecht komt en
die men geneigd is met een grof
woord in de prullemand te doen
verhuizen. En men herinnert zich
ook wel christelijke auteurs, die
als ze niet uit een door hen ge.-
schapen conflict-situatie kunnen
komen, de figuren in die conflict
situatie eenvoudig dood laten
gaan. meestal door een ongeluk!
Zoekei
Maar wij zijn er nog lang niet.
Het is voor mij zelfs de vraag of
er vandaag de dag een christelij
ke literatuur bestaat. Er bestaat
m.i. wel een zoeken en tasten van
allerlei christelijke auteurs, voor
al onder de jongeren, om tot een
christelijke literatuur, die verant
woord is, te komen. En dat ver
antwoord-zijn ligt dan in de maat
staf. die het Evangelie aanwijst.
In het Evangelie liggen de din
gen niet zo simpel. Het Evangelie
stelt ons de eis te leven overeen
komstig Gods gebod en ieder
mens die daar ernst mee maakt,
weet hoe schromelijk hij daarin
te kort schiet en hoe het con
flict in ieder mensenleven dat
zich richt op Christus, wezenlijk
en waarachtig, niet van de lucht
is. En dat zijn precies »de dingen
die in veel zogenaamde christelij
ke boeken verwaarloosd worden.
Men wil voortdurend toch een
goed einde, een happy ending.
Ik wil in dit artikel geen namen
noemen en ook geen titels van
boeken, noch uitgevers, die ze op
de markt brengen. Het zou im
mers kunnen zijn, dat ik verkeerd
begrepen werd of dat zij zich be
nadeeld voelden en dat is abso
luut niet de bedoeling. Ik wil al
leen de vinger leggi
de plek
„christelijk" is omdat er geen
grove woorden In staan of omdat
er niet In gevloekt wordt.
Maar ccn boek kan evengoed
christelijk zijn als er de figuur
van een matroos in wordt gete
kend, die in ongezouten matrozen
taal de dingen zegt, die hij op
z'n hart heeft. Natuurlijk worrlt
hier een zekere rijpheid van de
lezer verondersteld. Dat is zo dui
delijk dat ik hieraan zonder meer
kan voorbij gaan.
Maar ik geloof zeker dat onze
uitgevers die er prijs op stellen
om door hun fonds ons christelij
ke volk te verrijken en, dat zeg
ik er direct bij, ons niet-christe-
lijke volk te verrijken, zich toch
terdege zullen moeten bezinnen op
wat echt is, levensecht, met als
toetssteen het Evangelie, en wat
niet.
A'iet overstag
HET merkwaardige is, dat als
een auteur, die een christen wil
zijn, een boek schrijft waaraan
deze dingen ten grondslag liggen,
hij in de huidige omstandigheden
om zo te zeggen tussen schip en
kaai valt. De neutrale boekhande
laar bestelt zijn boek niet, want
hij vindt het te christelijk, en de
christelijke boekhandelaar doet
het niet, want hij vindt het boek
niet christelijk genoeg!
Zodoende is het voor de jonge
ren een hele toer om hun schep
ping uitgegeven te krijgen en zij
moeten wel heel vast in hun
schoenen staan om ten slotte dan
maar niet overstag te gaan en te
schrijven zoals het ..christelijk"
publiek dat nu eenmaal verlangt.
De sterksten onder hen zullen
daar ongetwijfeld niet aan toe ge
ven. Dc minder sterken en die
van hun pen moeten leven, zullen
de strijd op de duur opgeven en
wie zal het ze kwalijk nemen?
Pas als de christelijke uitge
verij de moed bezit 0111 met de
meest sterke binding aan het
Evangelie de realiteit juist van
het christenleven onder de ogen
te zien, daarnaar te handelen
en aan dc christelijke auteurs
de ruimte te geven, die zij voor
hun scheppingen nodig hebben,
beslist nodig, zullen ze niet tot
prullaria komen, is er hoop dat
er een echt christelijk boek ver
schijnt.
christelijk leven.
het
D,
de eerste plaats. Maar het is
tegelijkertijd het creatief vermo
gen om gedachten die de moeite
waard zijn. vorm te geven.
Waarachtige literatuur heeft dus
alles te maken met de verkondi
ging van het Evangelie, wil deze
literatuur dan ook waarachtig
christelijk genoemd worden. En
daarin schieten wij, geloof ik, ho
peloos te kort.
1 al-
Advertenlie
MAPRO-spiroal is sterk en soepel
en overal in huis te gebruiken.
Voor Uw gordijnen, de wos. Uw
garderobe enz.
Enorm practisch, eenvoudig Ie be
vestigen en te verwilderen.
meer mogelijkheden met
GORDIJNSPIRAAL
■A Let op de gele bus
(Van een onzer verslaggevers)
gLECHTS weinig mensen be
seffen hoe inrichtingen voor
gehandicapte kinderen soms moe
ten tobben om financieel rond te
komen. Neem het christelijk in
stituut voor blinden en slechtzien
den te Zeist, alom bekend onder
de naam Bartiméus. In deze in-
richtin,_
pleegd. De verpleegkosten per
kind bedragen gemiddeld 2100
pgr jaar. Dit wordt althans aan
de ouders in rekening gebracht.
De werkelijke kosten zijn echter
wel duizend gulden pér kind ho
ger. Wie past dat bij?
Het slechtziende kind is eigenlijk
Ds. A. de Vries, directeur van Barti
méus, die ons dit vertelde, haastte zich
echter om elke indruk van ontevreden
heid uit te wissen. Dc leiding van het
instituut is ontzaglijk dankbaar voor wat
totnogtoe gesticht en in stand gehouden
kon worden. Voor een groot deel is dat
te danken aan de trouw van duizenden
mensen in heel Nederland, die geregeld
een gave voor het instituut afzonderen
Instellingen als Bartiméus zijn
die gaven waard. Want de jonge
lui, die als hulpeloze vaak ver-
Toen gisteren, na een langdurige periode van grote droogtt,
op vele plaatsen in ons land de regen de aarde weer dooi
drenktezei iemand: „Je hoort en je ziet het gras gewoonwé
groeien". Weet u, dat er om die regen is gebeden en dat di
bidders het meenden, toen ze zeiden: „Het is goud van d>
hemel, dat er valt"? Ochanderen zullen om zoveel „naïeviteÊ
lachen en het maar houden op natuurwetten, die je helaas
nu eenmaal (nog) niet in de hand hebt als mens. En daari
wordt dan ook onmiddellijk de tegenstelling openbaar, di
beslissend is voor het hele leven: je gelooft in Gods bemoeien
met een volstrekte zeggenschap over de natuur, of je bi
schouwt regen en droogte als op zichzelf staande elemente\
nu eens een meevaller en dan weer een bedreiging vormen
in de kringloop van de zich tot eeuwen aaneenrijgende jaren...
Niet om het prachtige proza, maar om de majestueuze werkt
lijkheid van de woorden is het ook vandaag alle moeite waar
Psalm 104 eens te lezen en dan vooral dit: „God spant d
hemel uit als een tentkleed. Hij zoldert Zijn opperzalen in d
wateren. Hij maakt de wolken tot Zijn wagen, Hij wandel
op de vleugelen van de wind. Hij maakt, de winden tot Zij]
boden, laaiend vuur tot Zijn dienaren."
Ook zijn er bijdragen 1
contribuanten.
1 kerken, klei-
acties e.d., die voor inkomsten zor
gen. Zo houdt men het werk draaiende.
Voor een hoog nodige uitbreiding ont
breken echter de middelen. Tenzij er
iets onverwachts gebeurt.
Zoiets was er verleden jaar. Toen
kwam de Ned. Oir. Radio Vereniging
niet minder dan een half miljoen gul
den aanbieden, resultaat van de „Goed-
zo-actie", die ieder zich nog wel her-
Nu kon Bartiméus ineens iets doen.
Op 1 juli 1958 legde mr. A. B. Roos-
jen, voorzitter van de NCRV de eerste
steen voor de bouw van een nieuw in
ternaat, een centraal gelegen moderne
keuken en van een woning voor één
der hoofdleiders.
Deze gebouwen zijn thans klaargeko
men; zij zullen op de jaarvergadering
van Bartiméus, a.s. woensdag officieel
worden opengesteld. Wij hebben de ge
bouwen gezien, beter gezegd: bewon
derd. Op een „geraffineerde" manier
hebben de architect Leo G. Visser en
de leiding van Bartiméus de mogelijk
heden. die er waren, uitgebuit. Het 32
bedden tellende internaat voor slecht
ziende kinderen is een mooi staaltje van
hedendaagse ..gestichtsbouw".
Het kazerne-idee, dat men in Bar
timéus toch al niet kende, is nergens
te bespeuren. Het vrij grote gebouw,
dat twee groepen van zestien jongens
afzonderlijk huisvesting verleent,
maakt overal een „huiskamer"-in-
druk. Niet in holle, hoge zalen, maar
in gezellige hoewel royale ruim-
I ten wonen, werken en slapen de jon-
gens. Er omheen liggen de speelterrei
nen. Iets verder staat de school.
Het zijn dus geen blinde kinderen.
die .in de nieuwbouw hun verblijf
hebben. Oorspronkelijk was Bartiméus
daar' in hoofdzaak op ingesteld. Maa
na de oorlog heeft het instituut ook de
verpleging en ontwikkeling van het
slechtziende kind ter hand genomen.
Blinden en slechtzienden worden ech
ter geheel gescheiden opgevoed. Iedere
categorie heeft haar eigen school en
internaat.
Een derde groep: oudere mensen,
die op latere leeftijd blind zijn gewor
den, verdwijnt binnenkort uit Zeist.
Voor hen is te Loenen (Veluwe) een
gebouw gesticht door de diverse
organisaties voor blindenzorg samen
I waar zij zich leren aaJipassen aan
hun veranderde levensomstandigheden.
leden. Er groeit 1>U het kind
weer tegen de gemeenschap. Daarom is
het zakelijk èn geestelijk gezien beter
om zulke kinderen in een internaat on
der te brengen, teneinde daardoor hun
entree In de maatschappij te vergemak
kelijken.
Dit nieuwe werk van Bartiméus kan
■g in omvang toenemen. Want et zijn
stellig heel wat slechtziende kinderen,
die nog de gewone lagere school bezoe
ken. Dat dit tot hun schade is. omdat
de meeste gevallen verkeerd wor
den aangepakt, ligt voor de hand.
Heel de opvoeding en opleiding te Zeist
is gericht op de gemeenschapsoefening.
Gezamenlijke studie en ontspanning.
Ook de sport en de muziekbeoefening
behoren daarbij. Men is blij, dat de
•gymnastiekzaal binnenkort geheel ver
nieuwd kan worden. Heel erg wordt een
eigen zwembad gemist. Maar ja, grote
financiële sprongen zijn er niet te ma
ken.
Zelfs kleine sprongen vallen niet
mee. Men wil b.v. een eigen muziek
korps stichten. De krachten daarvoor
zijn wel aanwezig. Maar de instru
menten kunnen niet aangeschaft wor
den. Dat loopt teveel in de papieren.
Tenzijer weer eens iemand bij
springt. In de geschiedenis van Barti
méus, zijn er al méér van zulke
„iemanden" geweest.
zichtavermogen. Dit kind moei'zich ex-1 kwamen verlaten het instituut
°!T b^ Le. b'«ven- ...D,t meestal als flinke mensen, die
geeft voortdurend psychische moeilijk-j
heden. Er groeit bij het kind een af- een goede post in de maatschap
pij kunnen bezetten. De bewijzen
daarvoor zijn overvloedig aanwe
zig.
Daarom is er blijdschap, dat de
nieuwe gebouwen er nu staan.
Beroepingswerk
NED. HERV. KERK
Beroepen te Paesens: kand. B, Hen
nephof te Dordrecht (toez.t; te Ouden
bosch: vie. W. Vons te Capelle a.d. IJssel.
Aangenomen het beroep voor het pas
toraal verband „De Zeevang" (voor de
dorpen Oosthulzen. Kwadijk en Midde-
lie): mej. I. C. Jansen, vic. te Oost
huizen.
Kanttekening
OPENHARTIG EN VERRASSEND
GEREF. KERKEN
de Boer. kand. 1
GEREF. GEMEENTEN
Beroepen te Nunspeet en te Wagenin-
gen: kand. P, Blok te Rotterdam; te
Waardenburg: kand, C. Wisse te Tholen.
VAN,HER EN DER
Ook de werkgemeenschap van de Duitse
Evangelische jongeren heeft besloten
niet aan liet communistische wereld-
Jeugdfestlval, dat volgende maand in
Wenen wordt gehouden, deel
Mej. Jansen kreeg
een beroep en
nam het aan
Boodschap van
Wereldraad
Het Wereldvluchtelingenjaar van
de Verenigde Naties bepaalt de
wereld bij een van de grootste pro
blemen van onze tijd. Een jaar
lang zal men met verdubbelde
kracht trachten de miljoenen
vluchtelingen, die over de gehele
wereld verspreid zijn, een mens
waardig bestaan te verschaffen.
Zonder weer een nieuwe organi
satie op te richten, wil men dit
jaar de regeringen en de kerken
activeren en de bestaande hulp
organisaties uitbreiden.
De vijf presidenten van de Wereld
raad der Kerken hebben zich in een
kanselboodschap, die morgen van de
kansels der bij de Raad aangesloten
Kerken zal worden afgelezen, tot de re
formatorische, anglicaanse en oosters-
ortJhödoxe christenheid gericht.
De verklaring zegt o.m.: De nood van
de vluchtelingen is van alles wat onze
generatie beleefd heeft en momenteel
De eerste vrouwelijke predikant isnog beleeft één van de meest schokken-
thans is de Nederlandse Hervormde
Kerk beroepen- Nadat verleden jaar de
Generale Synode het ambt van ouder
ling en diaken voor de vrouw had
opengesteld en het ambt van predikant
na dispensatie in speciale gevallen,
heeft kort geleden het breed modera
men van de Generale Synode deze
dispensatie verleend aan mejuffrouw
I. C. Jansen, vicaris te Oosthuizen. Als
zodanig is zij reeds enige tijd werk
zaam in het pastoraal verband in
I Noord-Holland, in de streek De Zee-
vang die een achttal dorpen omvat.
s J1"1 Mejuffrouw Jansen is thans beroepen
inde plaatsen Oosthuizen. Kwadijk en
ugdorganisaties zul- j Middelie van de Zeevang.
Deze week heeft zij voor het breed
Iet Evangelische jeugdwerk
rijk organiseert te zelfder tijd
grote oecumenische jeugdconferentli
Ook de Duitse jeugdor
len hieraan deelnemen.
de dingen. Juist de christenen, die
dienst van ale Heer staan, Die zelf geen
plaats had, waar hij Zijn hoofd neer
kon leggen, weten zich tot hulp geroe
pen.
De Wereldraad van Kerken heeft in
de afgelopen tien jaar zoveel mogelijk
hulp geboden. Zij heeft daarmee niet
gekeken of de vluchtelingen wel
moderamen van de synode de belofte
afgelegd waardoor zij beroepbaar is
in de Hervormde Kerk. De waarne
mend praeses van synode, ds. P. G.
van den Hooff heeft haar na dit mo
ment toegesproken. Op zondag 12 juli
zal mejuffrouw Jansen in het ambt
worden bevestigd.
61
De enige in de boot. die gelukkig en zonder zor
gen was, was de kleine Peter Tallon. Hij had niets
anders dan een heel kort broel^jfM|jg|gjgjta^g
scheen nooit last te hebben 1
met bretels
.to. ..wS Je warmte, noch
i iets anders. Hij stond voortdurend op de stuur
stoel te springen en dreigde c
HHH I1 de haverklap c
boord te vallen. Nu hij één beetje aan hen was ge
wend. was hij zijn vroegere angst voor de anderen
wel wat kwijt geraakt, maar zijn volle vertrouwen
hadden zij toch nog niet gewonnen: wanneer Nicol-
son, die het dichtst bij hem zat. hem een stuk
scheepsbeschuit of een kroes met verdunde, zoeu.
gecondenseerde melk aanbood, lachte hij een beetje
het dan met het hoofd wat voorover, van onder
zijn neergeslagen ogen schuins naar Nicolson glu
rend, te verorberen. Maar wanneer deze een hand
uitstak om hem eens aan te halen of te pakken.
Wierp hij zich dadelijk tegen juffrouw Drachmann
aan, die aan stuurboordzijde van de stuurstoel zat,
en graaide met een mollig handje in haar glan
zend zwarte haar, soms met zulk een kracht, dat
zij onwillekeurig au moest roepen, terwijl hij onder
tussen het hoofd omdraaide en Nicolson ernstig aan
keek door de wijd uitgespreide vingers van zijn an
dere hand. Dat door zijr vingers gluren scheen hij
bijzonder graag te doen: blijkbaar verbeeldde hij
zich dan. dat hij zelf onzichtbaar was geworden
Soms deed hij Nicolson met zijn grappen heel de
oorlog, de gewonden cn hun vrijwel hopeloze toe
stand enkele ogenblikken vergeten, maar als deze
dan weer tot de bittere werkelijkheid terugkeerde,
zag hij die zwarter dan ooit en maakte zich nog
•groter zorgen over wat er met de kleine vent zou
gebeuren, wanneer de Japanners hen ten slotte toch
te pakken zouden krijgen.
En dat zou vroeger of later gebeuren, daaraan
had Nicolson nooit ook maar één ogenblik getwij
feld. En hij wist dat kapitein Findhorn het ook
wist. al praatte die dan ook nog zo opgewekt over
Lepar en Straat Sunda. De Jappen kenden hun posi
tie tot op vijf mijl nauwkeurig, zodat zij hen kon
den vinden en inrekenen wanneer zij maar wilden
Het enige raadsel was. dat zij het nog altijd niet
door ALISTAIR MAC LEAN j
(vertaling Rob Limburg)
hadden gedaan. Nicolson vroeg zich af of de ande
ren beseften, dat hun vrije uren geteld waren, en
dat de kat haar spelletje speelde met de muis. Als
zij het zich al realiseerden, lieten zij daar in ieder
geval niets van merken. Het was in vele opzichten
een hulpeloos en onbruikbaar stelletje, een echt
blok aan het been voor iemand die wilde trachten
te ontkomen Maar één ding moest Nicolson hun tot
hun eer nageven: met uitzondering van Gordon en
Sinclair hielden zij zieh eenvoudig kranig
Zonder ook maar één klacht hadden zij hard ge
sjouwd om de dekens en de levensmiddelenvoorra-
aen zo doeltreffend mogelijk weg te sjouwen en
plaats afgestaan voor de gewonden, die zelf geen
klacht hadden geuit, hoewel zij zichtbaar hevige
pijn leden. En allen aanvaardden blijmoedig en
gewillig Nicolsons bevelen, en waren tevreden met
de weinige ruimte die er voor leder overbleef. De
twee verpleegsters hadden zich over de gewonden
ontfermd, op verrassend bekwame wijze bijgestaan
door brigadegeneraal Farnholme. Bijna twee uur
waren zij met hen bezig geweest, maar ze hadden
dan ook kranig werk gedaan. Nog nooit was het
voorschrift, dat elke reddingboot een verbandkist
aan boord moest hebben, Juister gebleken dan in
dit geval; en zelden ook was er zulk een nuttig ge
bruik van gemaakt: middelen om bewustelozen bij
te brengen, „omnopon". sulfanilamidepoeder. codei
neverbindingen. verbanden, zwachtels, gaas, watten
en zalf voor brandwonden het zat allemaal in
de verbandkist en het werd ook allemaal gebruikt.
Chirurgische instrumenten had juffrouw Drachmann
zelf bij zich, en nog geen tien minuten nadat het
hem was gevraagd, had McKinnon met behulp van
de bijl van de boot en zijn eigen mes uit een stuk
hout een paar spalken geïmproviseerd voor de ver
brijzelde arm van korporaal Fraser.
En juffrouw Plenderleith was gewoonweg schitte
rend. Een ander woord bestond er niet voor Zij had
er een geniale slag van om de toestanden en ver
houdingen weer bijna normaal te doen lijken, en
deed alsof zij haar gehele leven in een open boot
had rondgedobberd. Zij aanvaardde de dingen zoals
ze waren, en maakte er het allerbeste van En zij
beschikte over voldoende autoriteit om de anderen
ertoe te brengen hetzelfde te doen. Zij was het. die
de gewonden in dekens wikkelde, en hun redding
gordels gaf bij wijze van kussens: zij gaf hun er
bij het geringste symptoom van ongehoorzaamheid
van langs als lastige, ondeugende kwajongens. En
zij behoefde het nooit een tweede keer te doen. Zij
had het toezicht op hun verzorging op zich geno
men en hield niet op, eer zij de laatste kruimel en
de laatste druppel binnen hadden. Zij was het ook,
die zich meester maakte van de Gladstonetas van
Farnholme, deze onder haar zitplaats deponeerde,
de bijl pakte die McKinnon juist had neergelegd,
en de brigadegeneraal, die kookte van woede, niet
van strijdlust schitterende ogen mededeelde, dat het
nu nïaar eens uit moest zijn met zijn drinkgelagen,
en dat de inhoud van de tas, die hij alweer wilde
aanspreken, voortaan voor geneeskundig gebruik zou
worden gereserveerd. Daarna had zij, hoe ongeloof
lijk het ook mocht schijnen, ergens uit de diepten
van haar eigen ruime tas breinaalden en wol te
voorschijn getoverd en ging rustig verder met haar
breiwerk. En zij was het ook, die met een pla-nk
op haar knieën met zorg brood en vlees zat te
snijden, porties maakte van beschuit en gerstesui
ker, gecondenseerde melk aanlengde en McKin
non zonder vorm van proces tot kelner proclameer
de, die nu met een ernstig en onbewogen gezicht
teder het zijne gaf, als was hij een van haar be
trouwbaarste schoolkinderen al had dat dan ken-
1 ernstige plooi te houden als zijn boot
man: in één woord prachtig. Een ander woord kon
hij er niet voor vinden. Opeens werd haar stem
scherper en ging bijna een heel octaaf de hoogte in.
(Wordt vervolgd) van Oranje-Nassau.
bij de Raad aangesloten kerk lid
ren; zij heeft geholpen vanuit het w
van de apostel Paulus: de liefde Gods
dringt ons daartoe.
Daarbij heeft zij er ook op aange
drongen dat de regeringen van de ver
schillende landen het vluchtelingenpro
bleem energiek zouden aanpakken.
Want dit is niet van louter persoonlijke
aard. Wanneer hel vluchtelingenpro
bleem niet opgelost wordt, blijft het een
voortdurende bedreiging van de vrede
en de veiligheid van de volkeren vor-
Aan het slot van de boodschap zeg
gen de presidenten met grote vreugde
van de instelling van het wereldvluchte
lingenjaar door de Verenigde Naties te
hebben kennis genomen. Weliswaar
probleem veel te ernstig om in
jaar te worden opgelost, maar de pre
sidenten hopen toch dat dit jaar de
nood van de van huis en haard verdre
venen enigszins gelenigd zal kunnen
worden.
Bisschop Dibelius
De bisschop van de Duitse Evangeli
sche Kerk, dr. Dibelius heeft zich nog i
een afzonderlijke boodschap tot zijn
kerk gericht. Hij zegt daarin, dat Duits
land het land is waar de nood der
vluchtelingen sinds de oorlog het ergst
is geweest. Het gemak, aldus Bisschop
Dibelius, waarmee men na de oorlog
miljoenen mensen „verplaatst" heeft,
bewijst dat een nieuw tijdperk van bar
barisme aanstaande is. Het is christen
plicht om in deze tijd van onmenselijk
heid te helpen.
Het wereldvluchtelingenjaar mag voor
ons geen holle frase zijn. Er moet
met Gods hulp ook door ons wat ge
schieden. Misschien kan er opnieuw een
grote vluchtelingenstroom komen. Daar
om. zo besluit bisschop Dibelius. mo
gen wij nu geen tijd verloren laten
gaan, maar zullen wij in de naam van
onze Here Jezus Christus iets dappers
moeten doen.
Ds. Broek Roelofs
overleden
Te Vroomshoop is gisteren in de ouder
dom van 83 jaar plotseling overleden ds.
J. H. Broek Roelofs. emeritus predikant
van de Gereformeerde Kerken Ds. Broek
Roelofs werd op 14 november 1875 te
Radewijk in Overijssel geboren. Hij be
gon pas op gevorderde leeftijd met de
studie voor predikant.
Na het Gereformeerd Gymnasium te
Kampen te hebben bezocht studeerde hij
theologie aan de Theologische Hogeschool
aldaar en aan de Vrije Universiteit. In
1906 werd hij kandidaat en op 25 novem
ber van dat jaar werd hij te Zegwaard
in het predikambt bevestigd. Hij diende
de kerken van Schildwolde en Stedum
en van 1921 tot aan zijn emeritaat
december 1946 die van Vroomshoop. Na
dien was hij in zün laatste gemeente nog
enige tijd als hulDprediker werkzaam.
Ds. Broek Roelofs heeft tal van be
stuursfuncties vervuld. Hij was bij her
haling lid van de Particuliere Synoden
van Groningen en van Overijssel en af
gevaardigde naar de Generale Synode
Van zijn hand verschenen verschillende
Dreken in het Duits. Ook beschreef hij
de geschiedenis van de Gereformeerde
Kerken van Schildwolde en van Vrooms
hoop. In 1949 werd hij benoemd tot rid
der In de orde van Oranje-Nassau.
Ds. P. Veen 80 iaar
Aanstaande zondag viert ds. P Veen
te Utrecht, emeritus nredikant van de
Nederlandse Hervormde kerk. ziin 80ste
verjaardag Ds. Veen werd in 1901 kan
didaat in Gelderland, en werd op 24
augustus 1902 te Lichtenvoorde in het
predikambt bevestigd. In 1908 vertrok hij
naar Zutphen en óp 15 april 1917 ver
bond hij zich aan zijn derde en laatste
gemeente, waar hij werkzaam was tot
ïn zijn emeritaat op 1 mei 1945.
Ds. Veen was assessor van het classl-
kaal bestuur van Utrecht en maakt nog
deel uit van het hoofdbestuur van de
Koninklijke Nederlandse Militairen Bond
Pro Rege Grote bekendheid verwierf hü
als voorzitter van het Nederlandse Jon-
gelings Verbond van 1919 tot 1938 Bij
zijn aftreden werd hij tot erevoorzitter
benoemd. Ds Veen is officier in de orde
jQE overheid heeft de moed gehad, kregen door een verlenging van d
in haar nota over het sociaal eco- tijdelijke belastingverhogingen, die ii
nomische beleid in de naaste toe- het kader van de bestedingsbeper
komst een ander geluid te laten ho- king werden ingevoerd. Ook al is dl
ren dan het advies van de Sociaal- maar een verlenging van een jaar, wi
Economische Raad. De huurverho- twijfelen er niet aan, of dit onder
ging van 20 pet. in plaats van 25 pet. de*1 van het regeringsvoorstel za
cn dan reeds ingaande op 1 januari sterk worden aangevallen.
1960 is hierdoor zonder meer een En 20 verwachten wij ook kritlel
verrassing. op het uitblijven van een belastinf-
Maar minstens even verrassend was, verlichting voor het bedrijfsleven
dat zij ter compensatie van die huur- Minister Zijlstra zei de vorige weel
verhoging én van de eveneens "og: dat de ffrens van de be|asting
aangekondigde afschaffing van de ruk ls bereikt- En z0'n verlichtinj
subsidie op melk een algemene zou vooral wensel,jk ziJ" met het ooi
loonronde van 2'/, pet. nodig acht. op de m°Sel"jke gevolgen van dt
De gezinnen met kinderen krijgen loondiWerentiatie,
dan nog een aanvulling in de vorm Terecht k°PPelt de regering die ge
hogere kindertoeslag, ter
wijl in de sector van de sociale ver
zekering diverse uitkeringen worden
verhoogd.
differentieerde loonvorming aan de;
ontwikkeling van de produktiviteit,
waardoor in principe een stijging van
de kosten en daardoor van de prijzen
dat de regering niet alleen van geen
blokkering van de nieuwe huurver- weer 20 &root geworden, dat er span-
hoging wil weten maar dat zij bo- n'"£en °P de arbeidsmarkt zijn ge-
vendien een streep Wil halen door de komen. Een feit is bovendien dal
huurblokkering van 1957. Na de door meni* eezül met moeite kan rond
de Algemene Rekenkamer openbaar komen. En in zulk een geval kan dit
gemaakte wanorde was dit wel een gezin niet gemakkelijk slikken dat de
noodzaak geworden, maar het strekt een d'e 'toevallig) in een gezond-
de regering tot eer. dat zij de blok- bedrijf werkt, een verhoging of be
kering inderdaad wil opheffen. lere secundaire voorwaarden krijgt
De ministerraad zal zeker niet At en dat de ander ln een mi"der ge-
illusie koesteren, dat iedereen nu van zond bed"Jf er 113391 *^1*. H,er ™l
genoegen in zijn handen zal wrijven. dan ook ontegenzeggelijk een druk
De beslissing is een compromis tus- van uit &aan- die door het spel van
sen sterk uiteenlopende belangen, de P°,ltieke krachten zeer groot kan
maar gegeven het feit, dat een huur- worden.
verhoging op zich zelf noodzakelijk Zou het ""erdoor komen tot een ket-
is, een gezond compromis. tingreactie van loonsverhogingen,
De begroting voor 1960 vaart er wel dan zu,,en er ter dtge rekening
by. De uitgaven zullen zakken met mee m°eten houden, dat het prijs-
129Vj miljoen en de inkomsten gaan pei' 'l1 beweging komt.
omhoog met 196 miljóeü. hetgeen En met voor niets zeSt de regering,
een voordeel voor de staat betekent dat met de verruiming van de beste
van 3231/2 miljoen dingen grote voorzichtigheid moet
Nu hebben wij echter geleerd begro- worde>" betracht, daar onze concur-
tingscijfers erg wantrouwend te be- rentiepositie op de internationale
kijken. Zo op het oog ziet dit voor- marklen gevaar kan komen ten
deeltje er zeker aardig uit, maar het eev0,*e van prijsstijgingen en bo-
kan een verleiding worden om an- vendien de besparingen door een
dere uitgaven op te voeren. Pas de overmaat aan bestedingen
definitieve cijfers op de derde dins- in de knel ku""en komen. Aan deze
dag van september kunnen ons uit de sociaal-economische gevolgen zullen
droom helpen. wii moeilijk kunnen ontkomen.
Overigens wordt dit voordeel ver- mel a®: deze nola openhartig
en duidelijk.
Jaarvergadering P.C.R.V.
Dr. G. J. Lammers. waarnemend
zitter van de Protestants-Christelijke
Reclasserings Vereniging (P.C.R.V.),
heeft gisteren tijdens de Algemene
Vergadering van deze instelling te
Zwolle gezegd, dat het tijd wordt dat
men zich gaat bezinnen op de grenzen
van het reclasseringswerk.
Spreker vroeg zich af. of bijvoorbeeld
het gehele terrein van de geestelijke
volksgezondheid binnen of buiten het
reclasseringswerk valt. Naar het oor
deel van het hoofdbestuur zullen hier
grenzen moeten worden gesteld, om
te voorkomen, dat het reclasserings
werk zich gaat bewegen op het ter
rein van andere organisaties die zich
daarop hebben gespecialiseerd.
1 is het een onomstreden punt. aldus
spreker, dat in ons werk de psychia
trische consulent een onmisbare plants
heeft gekregen, daarom zal de
P C.R.V. zich nog niet behoeven te
ontwikkelen tot een organisatie, die
bijvoorbeeld bureaus voor levens- er
gezinsmoeilijkheden zelf zou exploi
teren. Met dankbaarheid gewaagde
spreker van het resultaat van de be
sprekingen die zijn gevoerd met de
Federatie van Instellingen voor
Zorg voor Alcoholisten, namelijk e<
formelere vorm van samenwerking.
Dit houdt in, dat de P.C.R.V. er toe zal
medewerken, dat reclassanten, die
daarvoor in aanmerking komen, zich
voor een behandeling wenden tot het
consultatiebureau voor alcoholisme en
dat de F.Z.A. van haar kant er
zal medewerken, dat hierbij zoveel
mogelijk rekening wordt gehouden
met wensen van de P.C.R.V., aldus de
heer Lammers.
Dr. P. H. Esser, zenuwarts te Haarlem
en voorzitter van de F.Z.A.hield eet
inleiding over de behandeling vat
alcoholisten.
Tot lid van het hoofdbestuur werder
gekozen mr. J M. Vellinga te Alk
maar in de plaats van ds. P. Nomes
te Den Haag en mr. W. C. Hassoldt
te Amsterdam.
Advertentie
Kerk verder teruggedrongen
Ook in Hongarije nu
communistische riten
Ook in Hongarije tracht de commu
nistische overheid nu de kerkelijke
plechtigheden als doop. huwelijk en be
grafenis door communistische manifes
taties te vervangen.
Het Budapester blad Nepszava heeft
melding gemaakt van de eerste com
munistische „naamgeving" in een fa
briek in Raab. Het blad protesteert te
gen de mystieke „riten", waarmee de
kerken de mensen van wieg tot graf
willen begeleiden. Hoewel het blad er
kent dat er in Hongarije geloofsvrijheid
vloeit uit de maatschappijopbouw
de volksdemocratie de verplichting
voort de verlichte mens te bevrijden
van het monopolie van de kerk over
zijn geest en ziel.
Daarmee volgt dus Hongarije d com
munistische praktijken in Oost Duits
land en Tsjecho-Slowakije na, waar
men reeds pendanten van kerkelijke
plechtigheden heeft ingevoerd.
Vrijgemaakten worden
onofficieel gepolst
Het ziet er naar uit dat de contacten
tussen de synodale en vrijgemaakte Ge-
refor eerden zich steeds verder gaan
uitbreiden. Niet alleen hebben verschil
lende kerkcraden plaatselijk reeds sa
men gesproken of In briefwisseling met
elkaar gestaan, maar het schijnt dat
ook onofficieel reeds verdere besprekin
gen werden gehouden.
meerde predikant, tenminste:
De molen van de kerkelijke diploma
tie begint ook weer te draalen. Er wordt
geconfereerd. Niet zo maar bij een
kopje thee door mensen die eens praten
over de kerkelijke situatie Maar van
de overkant tasi men het vrijgemaakte
front af. Kerkelijke „leiders" zenden ge
zanten uit. Leggen contact door uren
lange samensprekingen. Na gelegd con
tact wordt men uitgenodigd tot een sa-
menspreking „op hoog niveau". Ik
noem geen namen. Maar ik weet wat
ik schrijf.
Deze predikant reageert dan als volgt:
En ik zou de heren willen to'roepen:
.Als u ons r-u goed schichtig wilt ma
ken dan moet u het zo doen Ik heb
hekel aan kerkelijke leiders. Om het
even of ze vrijgemaakt of niet-vrijge-
akt zijn. Geen bisschoppen in de
kerk. Maar als ze er wezen moeten,
dan openlijk. Geen geheime diplomatie."
