Hervormd-gereformeerde
reservaten
CHRISTFUJK
Radicale herverkaveling van
kerkelijke grenzen bepleit
de
Ned. Bijbel Instituut
reikte diploma's uit
Een woord voor vandaag
Naar vernieuwing van de
reformatorische eenheid
Ontsnapt j
i langs Krakatau j
Kanttekenirf A
Jachin heeft ernstige
finaneiële zorgen
HIEUW
Ds. A. Vroegindeiveij:
Niet in de steek laten!
In het Gereformeerde Week
blad (Uitg. Bout) schrijft ds. A.
Vroegindeweij naar aanleiding
van de moeilijkheden die in
Barendrecht zijn gerezen tussen
een hervormd-gereformeerde
richtingsevangelisatie en de
plaatselijke kerkeraad. Hij stelt
de vraag of de hervormd-gere
formeerden in reservaten moe
ten worden geplaatst om hun
invloed te lokaliseren. Velen
zouden dit namelijk graag
willen
MISSCHIEN kijken onze lezers
een beetje vreemd tegen bo
venstaande vraag aan. maar ze is
werkelijk ernstig bedoeld. Het gaat
er echt naar uitzien dat er in on
ze kerk leidinggevende mensen
zijn, die de hervormd gerefor
meerden in enkele reservaten wil
len opsluiten en al hun best zul
len doen om ze de grenzen van
deze reservaten niet te laten over
schrijden. U weet toch wel wat we
onder een reservaat verstaan?
Het is een stuk land waarop be
slag gelegd is voor bepaalde doel
einden. hetzij als nationaal park
of als woonplaats. Zo leven in
Amerika de Indianen alleen nog
NV
■thei
Het volkje
inze kerk die de
I hervormd gereformeerden lie
ver geheel en al willen uitroei
en. Men spreekt het dan openlijk
uit, dat we eigenlijk in de her
vormde kerk niet thuishoren wan
neer we niet mee willen werken
aan de nieuwe koers die na de
oorlog is uitgezet. Anderer echter
zijn van mening, dat men de her
vormd gereformeerden ook voor
de kerk behouden moet. Zij ho
ren er bij om het beeld van de
hervormde kerk compleet te ma
ken. Maar in het oog van velen
horen we er slechts bij. zoals de
Indianen in Amerika er bij horen:
een groep mensen uit het verle
den. die ja hoe is het moge
lijk? nog vasthouden aan Gods
Woord zoals Hij het ons heeft ge
geven en aan de gereformeerde
belijdenisgeschriften van de kerk
en die opkomen voor het gezag
van het Woord Gods en van de
daaruit afgeleide belijdenisgeschrif
ten onzer kerk. Men beschouwt de
hervormd gereformeerden menig
maal als een merkwaardig „volk
je". dat zo langzamerhand wel
uit zal sterven, want wat zij pre
diken en belijden is toch niet meer
voor de mens van deze tijd. Maar
men vergeet dat die prediking
tijden. Het is immers het evange
lie van de vrije genade, de sou-
vereine genade Gods en daar is
de mens van alle tijden een vij
and van geweest en daarvan zal
hij een vijand blijven. Het beden
ken des vleses is vijandschap te
gen God.
Opleving
dit merkwaardige hervormd gere
formeerde „volkje" uitsterft ko
men er steeds meer gemeenten
waar de vraag naar hervormd ge
reformeerde prediking opleeft. En
vooral in het westen van ons land
komen er steeds meerderen, die
zich niet meer kunnen vinden in
de midden-orthodoxe prediking.
Daardoor zijn verschillende evan-
(:elisaties ontstaan en in verschil-
ende gemeenten wil men een
evangelisatie gaan oprichten.
Men klopt bij de kerkeraad aan
om voor de hervormd gerefor
meerde prediking een plaats in
te ruimen. Men roept de kerkvi
sitatie te hulp. maar deze heeft
weinig gezag bij de kerkeraden,
want de resultaten zijn zeer ge
ring. En tenslotte heeft men geen
andere weg meer dan het stich
ten van een evangelisatie. We zul
len verstaan dat dit alleen mag
geschieden als er werkelijk geen
andere weg meer is. Dan kan het
echter beslist noodzakelijk worden.
Bezinning
echter een halt aan deze ontwik
keling willen toeroepen door haar
verbod om nieuwe evangelisaties
te beginnen, in elk geval door haar
verbod aan predikanten daar te
spreken. En nu ziet het er naar
uit, dat men op deze wijze wil
trachten hervormd gereformeerde
reservaten te stichten. Er zijn nu
eenmaal bepaalde streken in ons
vaderland waar men ons zal moe
ten dulden, maar pas op. kom
niet over de grens van het re
servaat, want dan zullen tucht
maatregelen niet uitblijven. Zo
de predikanten die in de evange
lisatie daar optreden bang, dat
men hen zal aanklagen wegens
verstoring van orde en rust om
zo de evangelisatie stuk te bre
ken. Moeten we ons nu echter
als hervormd gereformeerden in
die reservaten laten opsluiten? Is
het doel van de Gereformeerde
Bond met de waarheid in de kerk
te verdedigen en te verbreiden?
Het is de hoogste tijd. dat we
ons op dit punt gaan bezinnen,
want we zien hier een zeer ge
vaarlijke ontwikkeling zich baan
breken en we kunnen hier niet
rustig toekijken. We kunnen ook
de hervormd gereformeerden te
Barendrecht en op verschillende
plaatsen niet in de steek laten.
T ucht maatregelen
IN Den Haag preekt dr. P. Smits
voor de afdeling van de vrij
zinnig hervormden, die hij ver
schillende jaren als voorganger
heeft gediend. Hij schreef ziin be
kende artikel: Waarvoor stierf
Christus? Het blad In de Waag
schaal sprak in dit verband van
blasphemie dat is godslastering.
We hebben niet gehoord van enig
optreden tegen deze predikant met
de rechten van emeritus inzake
deze blasphemie, en het houden
van diensten in Den Haag. Wan
neer echter hervormd gerefor
meerde predikanten de waarheid
Gods verkondigen worden tucht
maatregelen tegen hen genomen.
Men schijnt de hervormd gere
formeerden niet te kunnen uit
roeien. Welnu, dan moeten ze
maar in reservaten worden opge
borgen. Maar pas op wanneer ze
de grenzen van die reservaten
overschrijden.
Kunnen we ons daar echter bij
neerleggen?
WW SW-Jfi
Jaarvergadering herv. kerkvoogdijen
OE ZAL HET in de toekomst
Wijngaard moet
van onkruid
moeten gaan met de pastorale
verzorging van de kleine gemeen
ten? Het is deze vraag waarmee de wnrr]pn <TP7ii i vprfl
Vereniging van Kerkvoogdijen in UI tlCll gC^tllVCIU.
de Ned. Herv. Kerk zich in haar
zaterdag te Utrecht gehouden al
gemene vergadering speciaal heeft
beziggehouden. Men had ds. F.
Hoekstra te Ried uitgenodigd om
dit onderwerp te bespreken; zulks
uitgaande van het vorig jaar ver
schenen rapport dienaangaande
van een synodale commissie.
Het rapport-Luteyn, zoals het door
gaans wordt genoemd, pakt volgens ds.
Hoekstra deze zaak niet breed genoeg
aan. Het houdt zich in hoofdzaak be
zig met de directe nood van sommige
kleine gemeenten. Het verdiept zich te
weinig in de hele problematiek der klei
ne gemeenten. En daarom biedt het ei
genlijk geen oplossing.
Een zaak als deze raakt volgens
ds. Hoekstra het geheel der kerk.
Daarom moet men niet volstaan
met oplossingen, die niet meer zijn
dan lapmiddelen, maar streven
naar een provinciale aanpak. Er
zal een radicale herverkaveling
van kerkelijke grenzen dienen te
komen. Dat tast oppervlakkig ge
zien de autonomie der kerkvoog
dijen en der gemeenten wel aan,
In de hervormde Kapel te
Doorn werden zaterdagmiddag
de diploma's uitgereikt aan zeven
jonge mensen, die de driejarige
cursus van het Nederlands Bijbel
Instituut hadden gevolgd. Even
als in voorgaande jaren had men
het uitreiken van de diploma's
een feestelijk tintje gegeven door
dit feit te combineren met de
„Bijbelschooldag", waardoor ve
len van heinde en ver gekomen
Zomervergadering
hervormde synode
van 22-27 juni
De Generale Synode der Ned. Hervorm
de Kerk zal van 2227 juni 1959 op
Woudschoten te Zeist vergaderen. De
agenda vermeldt een aantal aanvullingen
en wijzigingen van de kerkorde, waarbij
o.a. voorstellen van de commissie voor
de reorganisatie van de pastorale ver
zorging van kleine gemeenten. De syno
de zal zich verder bezighouden met de
toekomstige herziening van het psalm
en gezangboek. Voorts zullen verslagen
van een aantal organen van bijstand be
handeld worden.
Beroepi nawerk
NED. HERV. KERK
Beroepen te Maastricht (vac. A. Kla-
men: J. van Oyen, Legerpredikant te
Rozcndaal (toez.i.
Bedankt voor Klazinaveen: W. van
Hoogevest te Nieuw Leusen (toez.).
GEREFORMEERDE KERKEN
Beroepen te Bodegraven (2e maalt
L. Loosman te Berlikum
Aangenomen naar De Lier: H. B. Wey-
CHR. GEREF. KERKEN
Beroepen te Bunschoten: J. Brons te
Mijdrecht.
sen uit verschillende kerken worden
opgeleid voor evangelisatie- en zen
dingswerk. De bijeenkomst werd ge
opend door de vice-voorzitter van het
bestuur jhr. F. W. P. M. van Panhuys,
burgemeester van Hummelo en Kep-
pel. die er de nadruk op legde dat ons
leven en ons werk gedragen moeten
worden door de zekerheid dat Chris
tus de overwinning over de machten
van de duisternis heeft behaald.
De directeur van de school, de heer P.
Bardelmeijer, had de algehele leiding.
Hij heette de vele aanwezigen, waar
onder vertegenwoordigers van ver
schillende andere zendingsscholen o.a.
prof. dr. H. Bergema hartelijk welkom.
Daarna reikte hij de diploma s uit aan
de jonge mensen waarvan er een al
werkzaam is als evangeliste van de
Gereformeerde kerk te Assen, voor
het werk onder buitenkerkelijken. Een
ander hoopt reeds vrij spoedig naar
Nieuw Guinea te vertrekken, één is
benoemd tot evangelist van de Chris
ten Gemeenschapsbond te Alkmaar,
terwijl de anderen nog verdere op
leidingen willen volgen om als zende
ling-onderwijzer naar het zendingsveld
te gaan, of in hun oude beroep terug
gaan. om in hun vrije tijd daadwer
kelijk te helpen in het evangelisatie-
(Van een onzer verslaggevers)
maar men behoort deze dingen op
geestelijk niveau te bekijken. In
feite gaat het hier om een bijbelse
solidariteit tussen gemeenten on
derling in de strijd tegen de ont
kerstening van ons volksleven.
Natuurlijk liggen deze dingen niet in
iedere provincie gelijk. Ds. Hoekstra
wilde zich beperken tot Friesland, in
welke kerkprovincie hijzelf belast is
met het samenstellen van een rapport
over deze materie. Dit rapport zal in
september van dit jaar gedrukt zijn.
Doch hoe verschillend ook, in iedere
provincie is een onderzoek nodig.
Zo'n herverdelingsplan moet rekening
houden met méér dan alleen financiële
factoren. Het sociaal-economische, het
cultuurtechnische en het planologische
as^pect mag niet ontbreken, om maar
Ds. Hoekstra's gedachten gaan uit in
de" richting van streekgemeenten.
Het is in deze tijd, die roept om ar
beiders „om de wijngaard uan onkruid
te zuiveren", onverantwoord dat nog
zoveel dominees geen dagtaak hebben
aan hun pastoraat. Een dominee, die
laat kan opstaan omdat hij het werk
in de gemeente op zijn slofjes aan
kan en die dan nog tijd genoeg over
houdt om voor zijn vrouw de ramen
te zemen, past niet in de kerk van
vandaag.
Een predikant kan duizend zielen aan.
Het minimum mag niet beneden zeven
honderd liggen.
Behoud pastorie
Het referaat lokte een groot aantal
vragen uit, speciaal natuurlijk door
Friese kerkvoogden, ofschoon ds. Hoek
stra's gedachten aldaar wel bekend
De meeste vragenstellers verklaarden
zich akkoord met het gehoorde, al toon
den zij soms enige vrees voor de aan
tasting van de plaatselijke gemeente,
of voor een te zakelijke behandeling
van deze materie. Ds. Hoekstra legde
er echter steeds weer de nadruk op. dat
deze dingen allereerst in het geestelijke
vlak moeten liggen. Wie door de
pinkstergeest wordt gedreven, zal kun
nen uitzien boven het locale belang.
De onkerkelijkheid grijpt al verder
om zich heen. Dat zal duidelijk blij
ken als de cijfers van de komende
volkstelling gepubliceerd worden.
Dr. H. M. J. Wagenaar, directeur van
het bureau van de Raad voor de Pre
dikantstraktementen te 's-Gravenhage.
meende, dat de zelfstandigheid der ge
meenten tot het uiterste gehandhaafd
moet blijven. Laat men dan als kleine
gemeenten liever gezamenlijk een predi
kant hebben, dan worden omgesmolten
tot één streekgemeente. De bewoonde
pastorie is één van de meest vitale za
ken in het plaatselijk kerkelijk leven,
al wordt zij dan niet bewoond door eer
eigen predikant maar b.v. door eer
emeritus oï door een hoofdonderwijzer,
die pastorale bijstand verlenen kan.
Ds. Hoekstra hield echter vast aar
de door hem gegeven opzet. Wie alleen
maar op de „bemanning let, dwaalt.
Ook het werkterrein is van belang. Een
tussenstadium als door het rapport-Lu
teyn aanbevolen, biedt grote gevaren.
Dat het op handen zijnde Friese rap
port amateurswerk zou zijn, ontken
de hij: het sociologisch instituut der
Ned. Herv. Kerk heeft er o.a. aa
meegewerkt. En dat het beroeping:
werk ook inmenging van bovenaf nodig
heeft, blijkt uit de voorstellen door de
generale synode bij de classicale ver
gaderingen ingediend terzake van het
beroepingswerk. Hierin worden de ker
keraden verplicht om bij de classes
advies te vragen.
Ds. Hoekstra durfde daarom de voor
stellen Inzake Frieslands kerkelijke her
indeling te propageren als de oplossing
voor het geheel der kerk.
Andere spreker op deze jaarvergade
ring was ir. L. E. Wisse te Delft, die
een technisch onderwerp behandelde, na
melijk de verwarming van kerkgebou-
Prof. dr. P. A. van Stempvoort te
Groningen sprak een wijdingswoord
naar aanleiding van 1 Cor. 16 14.
De aftredende bestuursleden prof. dr.
ir. H. G. van Beusekom te 's-Graven
hage (voorzitter1. H. Oltmans te Zalt-
bommel, prof. dr. A. A. van Ruler te
Utrecht en A. G. Wijpkema te Assen
werden herkozen.
Hoe kan ik weten dat ik een kind van God hen? is een v\
die ook in onze tijd van verschraling nog velen bezig ha
De eerste brief van Johannes is geschreven om op die w
een antwoord te geven. Hij schrijft: „Hieraan onderkennet,
dat wij Hem kennen: indien wij zijn geboden bewaren."
Misschien zullen velen met dat antwoord geen weg wt
Komen we zo niet terecht op de weg van de goede wer\
Lezen we niet elders in de bijbel dat we niet in staat
Gods geboden te bewaren? 2T
Johannes haalt de vraag uit het vlak van het dogmatiM ft
om het gevaar te voorkomen dat we gaan denken da£] |'g
intellectuele kennis van een aantal waarheden identiek isf
waarachtig geloof. Hij plaatst de vraag midden in het p, ~T
tische leven van alle dag.
Iemand die een christen is gewordenleeft anders dan p
heen, omdat hij door een andere kracht bezield wordt.
Johannes wil helemaal niet zeggen dat wij als christen j
geboden kunnen houden, en ook niet dat wij met onze uitê
krachtsinspanning ons best moeten doen om goed te le
maar dat het leven van Christus, die in ons is gekomen,j o
leven op aarde beïnvloedt. Zo kunnen wij wel degelijk wi
of iemand Christus toebehoort. Boe,r
tpleidi
<or een wérden daarna de
jongenmensen in gebed opgedragen
Een
Onze starheid
moet worden
doorbroken
(Van een onzer redacteuren)
IJ)E AFDELING NEDERLAND
van het Internationaal Refor
matorisch Verbond wil meehelpen
de banden tussen de christenen
van reformatorische signatuur in
ons land te versterken om uitein
delijk te komen tot een vernieuwde
reformatorische eenheid, die naar
de Bijbel leeft en die het geloof
werkelijker, dieper en direkter
beleeft en uitdraagt.
Dit voornemen is duidelijk ge
bleken op de tweede jaarvergade
ring van de afdeling, die zaterdag
onder presidium van ds. P. N.
Kruyswijk in Amsterdam is ge-
houden.
Inleiders op deze bijeenkomst waren
Utrecht ds. J. v. d. Werfhorst. Hetidr. J. D. Dengerink. secretaris van het
kamp in de eerste week van augus-1 internationale verbond en Ir. R. Plomp,
tus door de Amerikaan dr. Bob Miiler bestuurslid van de afdeling Nederland,
terwijl het kamp van 8 tot 15 augustus Dr. Dengerink, die zoals zaterdag
zal worden geleid door de heer Jan gemeld opwekte tot een reformato-
J. van Capelleveen. die jarenlang een risch réveil, was van mening dat steeds
van de leiders is geweest van het lan-1 meer blijkt dat de verschillende scha
delijke Youth for Christ-werk. i keringen in de gereformeerde gezindte
God. waarna zij door" de voile
kerk werden toegezongen.
Na een gezellig samenzijn in de school
zelf, die is gevestigd in het prachtig
gelegen landhuis „De Koppel werd
in een korte avondsamenkomst nog
gesproken door de heer L. J. Pasman,
directeur van het Nederlandse Youth
for Christ-werk.
Tevens werd medegedeeld dat het be
stuur besloten heeft om in de laatste
week van juli en de twee eerste we
ken van augustus bijbel-vakantle-kam-
pen te houden waar 's morgens een
cursus gegeven zal worden ten be
hoeve van gelovigen die willen leren
hoe zfj beter het evangelie kunnen
uitdragen.
38
Findhorn sprak zowat een halve minuut, zich
hoofdzakelijk bepalend tot ee^fJe^artep,i&nJghby
men Vaag vroeg Nicolêon zich af, wat WiUougnoy
iad gewild. Zijn stem had tamelijk verveeld geklon
ken. maar per slot van rekening had niemand WU-
loughby zich nog ooit zien opwinden over sett, fcr-
nest Willoughby vond niets in het leven de moeite
waard om zich over op te winden. Een idiote dio-
merige ouwe kerel - hij was de oudste aan boord
met een hartstochtelijke liefde voor literatuur.
die alleen maar werd geëvenaard door zijn diepe
minachting voor machines en al het overige waar
mee hij zijn brood verdiende. Maar tegelijkertijd
was hij de onzelfzuchtigste man die Nicolson ooit
had leren kennen in zijn leven. Willoughby zelf ging
daar hoegenaamd niet prat op; vermoedelijk was
hij zich daar niet eens van bewust; hij was een
man die weinig bezat, maar helemaal geen behoef
ten had. Nicolson had weinig met hem gemeen
oppervlakkig beschouwd althans: maar de polen trok-
ken elkaar aan, want hij koesterde de grootste sym
pathie en bewondering voor de oude machinist en
vrijgezel die niets bezat dan een kale zitslaapkamer
in de Company Club te Singapore en al menig
avondje in Nicolsons woning had doorgebracht. Hij
herinnerde zich, hoe Caroline bijzonder gesteld was
geweest op de oude Willy en bijna altijd haar lek
kerste maaltijden en heerlijkste, koelste dranken
voor de oude machinist bewaarde. Nicolson staar:
de in zijn glas en zijn mond begon, te trekken bij
deze herinneringen Plotseling werd hij zich be-
indhorn was opgestaan en op
een eigenaardige uitdrukking
de hand, Johny? Mankeert er
laar ver weg met mijn gedach-
,,Ik was alleen
ten, kapitein."
Nicolson glimlachte en maakte
richting
1 de fles whisky. „Die i
de
der." Findhorn pakte zijn pet i
de deur. ..Wacht hier even op
een ogenblik naar beneden."
De kapitein wa
le telefoon ging
wendde zich naar
wil je? Ik moet
door ALISTA IR MAC LEAN
(vertaling Rob Limburg)
neden kwam Nicolson de vierde stuurman tegen, die
uit de radiohut kwam. Vannier zag er allesbehalve
gelukkig of opgewekt uit Nicolson keek hem aan en
irok vragend een wenkbrauw omhoog. Vanniër keek
eens om naar de radiohut, terwijl verontwaardiging
en bezorgdheid op zijn gezicht om de overhand stre-
„Die ouwe strijdbijl daarbinnen is in volle actie,
stuurman." zei hij op gedempte toon.
„Die wèt?"
„Juffrouw Plenderleith." verduidelijkte Vannier.
„Ze is in de hut van Walter. Ik was juist bezig in
te dommelen toen ze hevig op de wand tussen onze
Tutten begon tc trommelen en toen ik daar geen
notitie van nam. liep ze de gang op en begon te
roepen." Vannier zweeg even en zei toeti uit de
grond van zijn hart: ,,Ze heeft een heel luide stem,
dat moet ik u zeggen."
„Wat wilde ze?"
„De kapitein spreken." Vannier schudde ongelovig
het hoofd. „Jongeman, ik wens de kapitein te spre
ien. En wel dadelijk. Zeg hem dat hij hier moet
tomen." En meteen duwde ze me de deur weei uit.
Wat moet ik nu doen?"
„Wat ze je heeft gevraagd, natuurlijk," grijnsde
Nicolson. „Ik wil er wel graag bij zijn, wanneer je
hem dat vertelt. Hij is beneden iti de eetzaal."
Ze gingen nog een dek lager en stapten samen
de eetzaal binnen. Het was een groot vertrek met
twee tafels over de gehele lengte, die plaats boden
voor twintig personen. Maar het was op dit ogen
blik vrijwel leeg. Er bevonden zich slechts drie
personen in, die alle drie stonden.
De kapitein en de tweede machinist stonden naast
elkaar, met het gezicht in de richting van de ach
tersteven. even met het slingerende schip meedei-
nend. Findhorn even onberispelijk in zijn uniform
als altijd, glimlachte, net als Willoughby. Maar
iaarmee hield de overeenkomst tussen die twee dan
ook op. Groot, ietwat voorovergebogen, met een
bruin, gerimpeld gezicht en een dikke bos ongekamd
grijs haar, was Willoughby een nachtmerrie voor de
kleermakers. Hij had een wit overhemd aan of
althans een overhemd dat eens wit was geweest
ongestreken, zonder knopen, met een gerafelde
kraag en dito mouwen, en een kakibroek, die veel
te kort voor hem was, met gekreukelde pijpen, die
op olifantspoten leken: verder geruite plaidkousen
en linnen schoenen zonder veters. Hij had zich die
dag nog niet geschoren, en waarschijnlijk de hele
week nog niet.
Tegenover hen het meisje, half staande, half tegen
het buffet leunend en zich aan de rand daarvan
vastgrijpend, bij wijze van steun. Nicolson en Van
nier zagen alleen haar profiel, toen zij binnenkwa
men, maar bemerkten desalniettemin, dat ook zij
lachte; de rechterhoek van haar mond trok iets op,
waardoor er een kuiltje kwam in haar olijfkleurige
wang. Zij had een rechte, fijnbesneden neus en een
breed, glad voorhoofd, terwijl haar lange zijige haar
vlak boven haar nek in een dikke wrong was sa
men gebonden, haar van dat intense zwart, dat
blauw lijkt wanneer de felle zon er op schijnt, en
dan glanst als de vleugel
raaf. Met haar
teint en haar tamelijk hoge jukbeende-
:n typische Oosterse schoonheid. Maar
haar lang en goed had aangekeken
en dat kon een man onmogelijk nalaten bleek
dj noch typisch, noch Oosters: daarvoor was haar
gezicht niet breed genoeg; haar gelaatstrekken wa
ren te fijn besneden, en uit haar ongelofelijk mooie
ogen sprak alleen het Noordeuropese bloed. Zij wa
ren. zoals Nicolson ze voor het eerst aan boord van
de „Kerry Dancer" had gezien in het scherpe licht
van zijn zaklantaarn: van een intens, verrassend
blauw, buitengewoon helder, en buitengemeen boei
end. het opvallendste in een merkwaardig gezicht
En om en onder die ogen zag men, juist toen. de
blauwe kringen van de vermoeidheid.
(Wordt vervolgd)
elkaar nodig hebben teneinde verschra
ling en daarmee verstarring van hel
geestelijk leven te voorkomen. „Zij heb
ben elkaar iets te zeggen", aldus dr.
Dengerink.
„De Bijbel functioneert niet meer bij
voortduur in ons leven van alledag.
Daarom worden wij met lamheid gesla
gen. Ook al onze georganiseerde chris
telijke activiteiten lopen dientengevolge
zo traag en moeizaam. We krijgen het
gevoel dat de omstandigheden ons gaan
beheersen als een onpersoonlijke macht,
waardoor wij niet heen kunnen breken."
„Natuurlijk zijn er overal nog groe
pen christenen aldus dr. Dengerink.
„die zich rrtet enthousiasme inzetten
voor een bepaalde zaak. maar ook dan
dreigt zo dikwijls het gevaar dat
meer gaat om onze zaak dan om Gods
zaak. Wij hanteren nog wel allerlei be
ginselen, maar deze worden toch onbe
wust geïsoleerd van het levende Woord
Gods. De direkte relatie tussen het
Evangelie van Jezus Christus en c
optreden in de wereld van vandaag
niet meer doorzichtig voor ons, laat
staan dat wij haar duidelijk kunnen ma
ken aan derden. Wij houden op werke
lijk leesbare brieven van Christus te
zijn!"
Starheid
Ook lr. Plomp, die op deze jaarver
gadering tot voorzitter van de afdeling
werd gekozen, betreurde het dat er zo
weinig wordt gedaan om tot werkelijk
reformatorische eenheid te geraken.
„Wij praten veel. maar met praten al
leen komen we er niet", zei hij. „On
ze starheid moet doorbroken worden
Ons persoonlijk geloof moet meer een
vanzelfsprekend uitgangspunt zijn in al
lerlei dingen. Het eigen getuigenis dient
meer gestalte tc krijgen.
Want terwijl allerwege in de wereld
de bezinning op de reformatie toe
neemt. dreigt in Nederland een verstar
ring van het persoonlijke geloofsleven.
De zuigkracht van dc traditie is zo
groot en vele geestelijke zaken worden
niet meer persoonlijk, maar door par
tij. vakvereniging of organisatie uitge
maakt.
Ir. Plomp vertelde over de internatio
nale ontmoetingen van het verbond die
periodiek worden gehouden en die tel
kens weer uitgroeien tot een reformato
risch appél.
Misverstand
Omdat de betekenis van het woord
„gereformeerd" in ons land teveel in
engere zin wordt opgevat, besloot de
vergadering de oude naam van het ver
bond (Internationaal Gereformeerd ver
bond) te wijzigen in Internationaal Re
formatorisch Verbond teneinde misver
standen te voorkomen. Uit het jaarver
slag van mevrouw P. Ingenhoes-de Waal
bleek dat de afdeling thans 350 leden
telt.
Er zijn contacten met reformatorische
christenen in 25 landen. In Amerika,
Afrika. Japan, Korea. Nieuw-Zeeland.
Portugal. Frankrijk en België hebben
groepen calvinisten zich aaneengesloten
en de verwachting is dat uit dit alles
een bredere, reformatorische beweging
zal groeien, zo deelde dr. Dengerink
mede. Ook in andere delen van de we
reld, Ceylon. Australië, Formosa, Bra
zilië, Duitsland en Oostenrijk komen
van uiteenlopende kerkelijke richting
hoopvolle berichten voor de groei van
zulk een beweging.
De afdeling Nederland draagt op het
ogenblik onder meer zorg voor litera
tuuruitgaven in het Spaans, stuurt boe
ken naar Oostduftse predikanten, draagt
bij in het llteratuurfonds ter uitgave
van Calvljn's Commentaren In hel Frans
en geeft bekendheid aan de reformato
rische gedachte binnensland.
EEN GEBLOKKEERDE WEG
het met de huurblokkering naastbetrokkenen weinig aantrePng a
een administratieve rompslomp lijk was en dezen dus nauwefe0EC
tot spontane medewerking kon jeesta-
DAT
geworden is, zoals het jongste
omstotelijk vaststellen hiervan heeft zegt, dat de wal het schip ki.pjy
de instelling van de Rekenkamer Met zegt voorts, dat de schade w xoc
Destijds is, ook door ons, met klem geholpen aan wetenschap, hoe Get
gewaarschuwd tegen het overvloe- dergelijk vraagstuk niet behoorf^h
dige administratieve werk, dat deze worden aangepakt. °qE(
huurblokkering als idee aanvanke- Het kan wellicht tevens een aan^ UUI
lijk overigens afkomstig van een zijde zing zijn, dat, hetzij ter voorbe
waarvan het men niet verwachten ding van de komende huurverhoj Gel
.zou mèt zich zou brengen.
Uit de ontstane rompslomp zou men.
indien men zulks al niet vermoedde,
kunnen afleider., dat er, ook in een De ervaring heeft geleerd: de t£00r
tijd van administratie, aan de admi- der blokkering is een geblokkee Ar
nistratieve mogelijkheden een grens weg. Op zulk een weg kan men iter j
Dit gold in het bijzonder
materie als deze, waarvan aangeno
men moest worden, dat zij voor de
ONS NIEUWE KABINET
A LS WIJ ALLEN, staat ook ons jon
ge kabinet voor een nieuwe
werkweek. De eigenlijke eerste werk
week ligt voor het kabinet achter de
rug: tevens de week van de eerste
ontmoeting met de volksvertegen
woordiging.
Men- kent het resultaat: het kabinet
is er goed van af gekomen, al zal
wie had het anders verwacht het
nog veel moeten leren aan politieke
techniek en vaardigheid.
Professor Romme. sinds Linggadjattl
vermaard aankleder van regerings
verklaringen, heeft zich beijverd om
op onderscheidene punten van de re
gering een uitleg van haar verklaring
los te krijgen die tevens de zijne was.
De ten dele onvermijdelijke vaagheid
van het stuk liet hem daartoe ruimte.
Voor de oppositionele socialisten was
het lichtelijk tragisch, dat hun voor
naamste aanval op de regeringsver
klaring moest vastlopen op een on
juiste uitleg ervan. Zij hadden eruit
gelezen, dat de regering eerst met
huurverhoging, en pas daarna met
de mogelijkheid van loonsverhoging
wilde komen. Het is inmiddels wel
gebleken, dat, zoals nauwkeurige le
zing van de verklaring kon bevesti
gen, de bedoelingen van de regering
juist andersom zijn. Voor de opposi
tie dus een wat pover eerste resul
taat van haar strijdbaarheid.
De oppositie had voorts vastgesteld,
en met leedvermaak, dat ook onder
het nieuwe bewind de overheid nog
vele taken tot de hare rekende. Wij
hadden hetzelfde vastgesteld, zij i St
zonder leedvermaak. e3^
Dat de overheid in een tijd als de
ze vele bemoeiingen behoudt xen
daaraan valt niet te ontkomen. Mi Di
wanneer dat zo is, dan is het tem«gem
wenselijk dat men het juiste inzi>
op taak en functie van de overhi Sl
behoudt. t€nt
Ook op zichzelf tamelijk uitgebre;
overheidsbemoeiingen kunnen D
strekking en bedoeling hebben wa:
aan de vrijheid van de mens en a
de ontplooiing van zijn menseli;
persoon bevorderlijk te zijn. Zul
overheidsbemoeiingen zullen i A
trouwens paraat blijven om op I ^UJ
eerste terug te kunnen treden. E
Zo staat het, naar onze indruk, i^ot
de overheidsbemoeiingen in de ge
en vorm waarin wij ze in dit nieu c
regeringsbeleid terugvinden. Daai Du
onderscheiden ze zich dan tevens v i
de bemoeiingen als de oppositie lie
aangewend en toegepast zou wensi 1
Het blijft in dit alles een kwestie v dlj
gezindheid. xc
De eerste werkweek van het kabii
was dus de week van de ontmoeti (IE
met de volksvertegenwoordiging.
nieuwe werkweek zal moeten zijn c
van de nadere bezinning en toep; t»u
sing, ook in de ontmoeting die de ha
week voor de boeg staat: die met h va
bedrijfsleven over de nieuwe vorm'
in de loonpolitiek. ge
Moge het kabinet van gezond bele ui
kunnen laten blijken.
Ook voor de
jeugd de zondag
een feestdag
Afgevaardigden van Gereformeerde
zondagsscholen alt het gehele land heb
ben zaterdag de 83e jaarvergadering
de zondagsschoolvercnlglng Jachin bij
gewoond, die in Dordrecht w.rd gehou
den. De morgenvergadering stond onder
leiding van de voorzitter, ds. J. B. v. d.
Sijs, uit Bredevoort. De heer P. de
Zeeuw J. Gzn., uit Nijkerk, sprak een
wijdingswoord naar aanleiding van Mar
cus 10 vers 13 tot 16. Hierna volgde het
huishoudelijk gedeelte van de vergade
ring. Tijdens de middagvergadering
sprak mejuffrouw T. van Harten, uit
Utrecht, over het onderwerp „Na de
vertelling".
De ouders brengen de kinderen tot
Jezus. Dit tafereel heeft, aldus de
heer De Zeeuw in zijn tojspraak, de
stichters van de zondagsscholen ge
ïnspireerd om hun moeilijke taak te
beginnen. Men mag nipt verhinderen,
dat de kinderen tot hun Heiland gaan.
Deze aarschuwing moet ieder ter
De secretaris, de heer D. Gnodde uit
Zaandam, kon mededelen, dat het be
stuur in bet algelopen jaar zeer actief
is geweest. Men heeft tal van zondags
scholen bezocht. Men heeft voorts de
mogelijkheid onderzocht om een eigen
zondagsschoolblad te stichten. Wegens
financiële moeilijkheden kan dit plan
voorlopig niet worden verwezenlijkt.
Het jaarverslag van de penningmees
ter de heer C. J. v. Tol uit Amsterdam
bracht aan het licht, dat er zelfs van
ernstige financiële moeilijkheden kan
worden gesproken. Het bestuur stelde
voor. dat de contributies zouden worden
verhoogd. Er zou een zogenaamde con-
tributieschaal moeten worden ingevoer
waardoor de grotere scholen meer co t
tributie gaan betalen. Hoewel de verg
dering zich met dit voorstel kon veret
gen, werd er geen definitieve beslissii
genomen.
Bestuursverkiezing
Tijdens de bestuursverkiezing deeli 1
de voorzitter mede. dat mejuffrouw
Hogendoorn uit Eindhoven zich ni
meer herkiesbaar stelde. In haar plaa
werd gekozen dr. K. J. Kraan uit Rt
terdam. De aftredende bestuursleden d
J. B. v. d. Sijs en dr. Dondrop i
Heemstede werden bij acclamatie he
kozen. De afgevaardigde van de Nede
landse Geref. Jeugdraad en de deput
ten voor Evangelisatie, ds. W. A. Wii
ringa. uit Baarn, sprak tot slot van c
morgenvergadering een kort woord.
De zondag is een kostelijk gescheu
van God. Deze dag is er voor dc men
het is een feestdag. Het moet ook e»
feestdag voo- de kinderen zijn. Dit Te
de mejuffrou T. van Harten u
Utrecht, die 's middags een referai
hield aan de hand van een artikel, gel
teld „N? de vertelling" dat In hi
maandblad Witte Velden was opgeni
Het spel op de zondagsschool achtt
mejuffrouw Van Harten van belang H<
is vooral belangrijk voor die kinderer
die thuis „r.ergens aan doen". Daa
denkt men vaak, dat, indien men Chru
ten is men nergens meer aan mee ma
doen. Juist door het spel kan men ech
ter de kinderen leren dat de Christe
ook „gewoon" kan doen.
Niet iedereen was het hiermede eent
Verscheidene afgevaardigden waren val
mening, dat men. als men de vertelhn
heel goed verzorgt, een bijbelknng houd
of de kinderen meer laat zingen, mei
Ung niet altijd aan spelletjes toekomt
Men vond het spel op de zondags
school dan eigenlijk ook niet nodig. Dezi
en vele andere vragen, onder anderi
hoe men de kinderen van boven di
twaalf jaar op moet vangen werdei
door een foium bestaande uit bestuur»
leden en enkele anderen, besproken.
