EINDELIJK: BEVRIJDING
Eindelijk is het ogenblik gekomen: de geallieerden geven aan Nederland vliegen, maar de weersomstandigheden waren ongun
koningin Wilhelmina en aan prinses Juliana gelegenheid om naar stig en zo werd het de 2e mei. „Welk een onvergetelijke tocht
Nederland terug te keren. Het westen van het land wacht nog was dat! Voorbij was de tijd van ballingschap, Juliana en ik
op het ogenblik van bevrijding, maar in het zuiden heeft men keerden naar huis terug!" zo staat er in „Eenzaam maar niet
het buiten Anneville in gereedheid gebracht. Bij wijze van ver- alleen", het boek van prinses Wilhelmina en op deze zinnen
rassing zou men op Juliana's verjaardag, 30 april 1945, naar sluiten onderstaande fragmenten aan.
IK vertrok uit Laneswood met het
zelfde koffertje, waarmee ik vijf
jaar tevoren in Harwich was aan
gekomen; mijn hele hebben en
houden zou mij nagestuurd wor
den. Als kwartiermaakster was een
Engelandvaarster vooruitgegaan; zij
was de enige die wij in Anneville von
den. Ons vergezelden in het vliegtuig
twee Engelandvaarders, die zich be
reid verklaard hadden de eerste werk
zaamheden op zich te nemen, terwijl
Juliana ter plaatse over de heer Baud
kon beschikken, die zich reeds eerder
naar Nederland had begeven.
Onmiddellijk na onze aankomst re
den wij naar het buiten Anneville.
Dit was intussen verlaten door de staf
van onze strijdkrachten, die verplaatst
werd over de rivieren, naar Spelder-
holt en Het Loo. Waar Anneville ge
vorderd was, konden Juliana en ik
ons daar onmiddellijk vestigen en in
richten.
Wij waren nog
niet van de eer
ste emoties van
de terugkeer be
komen, toen op de
avond van de
vierde mei het
bericht kwam, dat
de wapenstilstand
getekend was.
Ons avondeten
was net afgelopen
en ik had mij naar
de kleine salon op
Anneville bege
ven om enkele
zaken af te doen,
toen Tazelaar,
mijn helper-Enge
landvaarder, bin
nen kwam stui
ven en bijna
sprakeloos van
ontroering er nog
net uit kon brengen: „De wapenstil
stand is getekend, de vrede is er!"
Welk een gewaarwording, welk een
onbeschrijflijke last viel in dat ogen
blik van mij af.
Nu konden we eindelijk weer vrij
ademen! Nu konden we weer als ge
wone mensen leven; zonder al die zor
gen mee te torsen die de laatste jaren
en vooral het laatste jaar ons deel wa
ren. Bovenal, er was nu een eind ge
komen aan het schrikbewind van de
bezetter en de smartengang van ons
volk.
Na niet meer dan twee dagen van
aanpassing aan de toestand die wij
bij onze terugkeer aantroffen, ston
den wy voor een geheel nieuwe si
tuatie en moesten wij onze geest op
nieuw omschakelen, thans op een
bevrijd volk, dat voortaan in vrede
zou leven; moesten wij ons in de toe
stand inleven van dat vrije volk. Na
tuurlijk was ik, de ingeving van mijn
gemoed volgend, onmiddellijk naar
het voor mijn gevoel nu voor mij
openliggende deel van Nederland ge
sneld, ware ik daarvan niet weerhou
den door de geallieerde en de Neder
landse veiligheidsdiensten. Deze acht
ten het noodzakelijk, dat eerst een
voorlopige zuivering van gevaarlijke
elementen plaatsvond. In deze gebie
den konden zich in het verborgen nog
Duitsers ophouden en ook N.S.B.-ers.
Ik moest dus geduld hebben, want dit
proces ging niet snel. Ook was van be
tekenis, dat het verkeer op de wegen
nog aan streng beperkende bepalin
gen onderworpen was. Het militaire
vervoer legde beslag op het wegen
net en het gebruik van de weg door
burgers kon alleen op beperkte schaal
worden toegestaan, zo dit niet geheel
verboden was.
Het werd een geweldig drukke tijd.
In de eerste plaats doordat overal
waar wij ons maar vertoonden geest
driftige betogingen plaats vonden,
doordat telkens spontaan in elkaar
gezette optochten langs ons verblijf
trokken of langs het raadhuis van
Breda en door alle andere uitingen
van blijdschap.
Dan waren er de vele en vele be
zoeken van personen die de moeite
volle reis over de Moerdijk ervoor
over hadden gehad, van teruggekeer
den uit gevangenis of concentratie
kamp, van de illegaliteit en van eigen
oudgedienden, die zich weer kwamen
melden. Het was schokkend bij iedere
ontmoeting de sporen van de geleden
honger te zien. Wat zagen wij een uit
geteerde gezichten! Maar het was niet
alleen de honger die het gelaat van
menig bezoeker getekend had. Menig
gezicht wees ook op de doorstane
geestelijke ellende.
Toch waren het niet de ergst getrof.
fenen die bij mij kwamen; die lagen
te bed, lijdend aan ernstige gevolgen
van wat zij hadden doorstaan, hon
geroedeem en grote zwakte.
De dag was veel te kort! Tussendoor
ging ik naar Eindhoven, teneinde myn
landgenoten door de radio toe te spre
ken
Juliana hielp mij in deze tijd dap
per en had daarnaast ook haar eigen
taak: zij had haar plaats weer inge
nomen als voorzitster van het „Neder-
landsche Roode Kruis" en deed het
hare om overal het Rode Kruis-werk
te bevorderen en voorts vroeg het
juist opgerichte Nederlands Volks
herstel haar aandacht.
Ook moesten we ons dagelijks leven
weer opzetten en had ik de diensten
twee to h«4 l#»an to roepen die onont
beerlijk waren voor een goede vervul
ling van mijn taak. Onmiddellijk be
gon een ontzaglijke stroom brieven te
komen. Deze moesten met zorg uitge
zocht en beantwoord worden. Met
spoed werden hiervoor hulpkrachten
aangetrokken. Men geve er zich re
kenschap van, dat de organisatie van
voor de oorlog om mij heen had op
gehouden te bestaan en zowel hof als
gedienstigen niet te bereiken waren.
Deze omstandigheden vergemakkelijk
ten mij enerzijds het scheppen van
een nieuwe formatie, maar plaatsten
mij anderzijds voor het feit geen hulp
te vinden tyj thuiskomst.
Wij waren de eerste dagen nog na
genoeg afgesloten van het Noorden;
zelfs degenen die over de Moerdijk
kwamen hadden veel tijd nodig en er
konden zich bovendien nog vele moei
lijkheden onderweg voordoen, die het
bereiken van Breda in de weg ston-
Dat was ook de
reden dat ik aan
vankelijk de per
sonen, die ik raad-
plegen moest al
vorens een op
dracht te geven
tot het vormen
van een nieuw ka
binet, niet onmid
dellijk kon spre
ken. (Het kabinet
Gerbrandy stelde
bij de bevrijding
zijn portefeuilles
ter beschikking.)
Dit was evenwel
slechts een kwes
tie van enkele da
gen. Dit beteken
de echter niet, dat
ik toen kon be
schikken over de
traditionele raad
gevers bij een ministiriële crisis.
Gelijk alles hier te lande was ook
het politieke apparaat op dat ogen
blik ontwricht. Ik liet mij dus voor
lichten door figuren uit verschillende
politieke kringen en van verschillen
de overtuiging. Ik kreeg van hen een
geheel verse en, nieuwe indruk van
de geestesgesteldheid. Na rijp beraad
en herhaalde conferenties met de he
ren Schermerhorn en Drees leek het
mij de aangewezen weg hun opdracht
te geven tot vorming van een natio
naal kabinet voor herstel en ver
nieuwing.
Het overgangskabinet Gerbrandy
had zo goed als het ging de zaken op
gang gebracht en met veel voortva
rendheid aangepakt met de geringe
hulpmiddelen waarover het beschik
te. Het had het grote voordeel, dat
het merendeel van zijn leden volko
men op de hoogte was van de toestand
in de bevrijde provincies en daardoor
de juiste beslissingen kon nemen.
Waar er op dat ogenblik geen func
tionerende volksvertegenwoordiging
was en dus ook geen politiek apparaat
kon worden geraadpleegd en geen
kabinet geformeerd, steunend op een
parlementaire meerderheid, leek mij
een kabinet, welks samenstelling en
program waarborgen inhielden dat er
in democratische zin bestuurd zou
worden overeenkomstig de constitu
tie en de in ons volk levende wensen,
de eerst aangewezen oplossing. Daar
bij werd de deur open gelaten voor
vernieuwing, zonder op enigerlei wij
ze vooruit te lopen op de koers die
gevolgd zou worden, zodra het consti
tutionele apparaat weer geheel werk
te. Dit was dan de langverbeide be
weging van het handvat, die het leven
van de staat op rustige, overtuigde
wijze op gang moest brengen.
Af en toe slaagde ik erin tijd te
vinden voor het bezoeken van plaat
sen in het Zuiden; daar was nu de
toestand op de wegen normaler. Zo
bezochten wij het zwaar geteisterde
Heusden, waar honderdvierendertig
inwoners, die in het stadhuis een toe
vlucht hadden gezocht, om het leven
kwamen, toen de Duitsers dit gebouw
opbliezen. Ik poogde zoveel doenlijk
de plaatsen te bezoeken, waar ik m
maart niet was geweest, daarbij de
zwaarstgetroffene de voorrang ge
vend. Wij kwamen in die tijd telkens
in Breda. Hier woonden wij de dans-
dienst voor de bevrijding in de R.K.
kerk bij. Vanuit Anneville gingen wij
's zondags hetzij in Ulvenhout of in
de protestantse Grote Kerk in Breda
ter kerke.
Toen het mogelijk werd Nijmegen,
Arnhem, Renkum en Oosterbeek te
bezoeken, haastte ik mij erheen. Het
weerzien was meer dan droevig. Wat
had de gesel van de oorlog hier toe
geslagen! Welk een offers waren hier
Afscheid van
Anneville
IN de loop van juni kwam dan ein
delijk het bericht, dat de aanvan
kelijke bezwaren waren opgehe
ven, die mijn terugkeer naar het
pas bevrijde gebied tot dusver
hadden belet. Hoezeer ik mij op dit
ogenblik ook verheugde, toch viel het
mij niet licht afscheid te nemen van
mijn omgeving in Brabant, waar wij
zoveel spontane hartelijkheid en
vriendschap hadden ondervonden, ook
in het leven van elke dag en waar wij
zoveel belangrijke ogenblikken be
leefd hadden.
Juliana en ik besloten ten afscheid
een echt Brabants feest te geven voor
de bevolking van onze buurt. Bij goed
weer zou buiten gedanst worden en
bij regen in een grote ruimte die zich
daarvoor leende. Het werd een echt
geslaagd, gezellig Brabants feest en
oud en jong, tot Juliana toe, deed mee,
toen muzikanten uit de omgeving de
danswijzen inzetten, die daar geliefd
Daarna vertrok Juliana naar haar
Historische foto van een ontroerend ogenblik: te voet overschreed
Koningin Wilhelmina de Belgisch-Nederlandse grens bij het dorpje Eede in
Zeeuws-Vlaanderen. Na jaren van scheiding zette een ballinge weer voet
op eigen bodem. Op de foto in uniform jhr. mr. A. F. C. de Casembroot,
de tegenwoordige Commissaris der Koningin in Zeeland, toen een der
verzetsleiders.
kinderen in Canada en kwam latex
met hen over New York naar Enge
land terug, waar zij in Stubbings haar
troepje voor een korte tijd achterliet
totdat zij met hen een geregeld leven
kon beginnen op Soestdijk, dat daar
toe in gereedheid gebracht moest wor
den. Gelukkig konden de kinderen
spoedig terugkeren.
Ik vertrok naar Apeldoorn, waar
ik intrek nam in een mijner villa's
aan de Waldeck Pyrmohtlaan. Mijn
thuis bleef nog lang voor mij gesloten,
omdat het hoofdkwartier van de Ne
derlandse Strijdkrachten Het Loo voor
zich gerequireerd had.
In mijn huis in Apeldoorn was nu
geregeld contact met de ministers
mogelijk. Ik ontving figuren uit de
illegaliteit en vele anderen, steeds
zoveel tegelijk als mijn bescheiden
woonruimte kon bevatten.' Natuurlijk
hoorde ik in deze tijd vele bijzonder
heden over de bevrijding van de
plaats mijner inwoning en van meni
ge andere plaats.
Hier begon mijn leven meer gere
geld te lopen, hetgeen in de eerste
plaats mijn werk ten goede kwam.
Tot mijn zeer gro
te ergernis en te
leurstelling riep
een ongesteldheid
mij daarbij tijde
lijk een halt toe.
Als reactie op mijn
drukke leven
kreeg ik een
bronchitis die uit
gevierd moest
worden en het
duurde lang voor
dat ik weer ge
heel op krachten
was. Vooral dat
gehang en die
slapte, nadat de
ziekte geweken
was, waren erg
vervelend. Toen
ik enige uren op
kon zijn, kwam
juist Juliana met
de kinderen, wat
een hele vreugde
was. Juliana ver
huisde met hen
naar Soestdijk,
waar zij voor de
oudsten naar
scholén moest om
zien. Bernhard
bleef nog geruime
tijd op Het Loo
en Spelderholt.
Toen ik beter
werd, bekroop mij
de begeerte in
Den Haag, of daar vlakbij, aan het
werk te gaan. Ik aéhtte echter nog
niet de tijd gekomen om mij in het
Noordeinde te vestigen v
Dit niet alleen om de schrijnende
tegenstelling die mijn verblijf daar.
in die grote ruimte en met die vele
bediening, zou vormen met de noden
van ons volk, maar ook omdat ik be
zorgd was, dat een weidse paleisom
geving de vertrouwelijke omgang cn
de openhartigheid, die zich door de
omstandigheden tijdens de oorlog zo
gelukkig hadden kunnen ontwikkelen,
zou verstoren. Een eenvoudige behui
zing zo hoopte ik zou de sfeer
scheppen, waarbinnen die vertrouwe
lijkheid en die openhartigheid be
waard bleven. Gelukkig bleek ik my
niet te hebben vergist.
Later, toen ik wel moest terugke
ren in de voor my aangewezen palei
zen, bleek het gewonnene ook daar
niet verloren te gaan. Natuurlijk zet
te ik ook daar mijn eenvoudige le
venswijze voort, keerde ook daar het
oude ceremonieel niet terug.
Ik vond in Scheveningen twee vil
la's, aan de Parklaan, één voor oe
werkzaamheden die mijn omgeving te
verrichten had, en één voor mijn per
soonlijke bewoning. Begin september
kon ik verhuizen. Beide huizen waren
prettig gelegen en leken voldoende
ruim voor het doel. Ik had er heer
lijke zeelucht. Op den duur groeide
ik er met mijn arbeid en vele pape
rassen uit en ik was blij toen ik het
volgend voorjaar Het Loo weer kon
betrekken.
Spoedig nadat ik op orde was aan
de Parklaan volgde de opening der
tijdelijke Staten-Generaal. De stoet
was geheel aangepast aan de tijdsom
standigheden. Wij gingen per auto;
onze paarden waren alle gestolen en
weggevoerd door de vijand. De auto
werd geëscorteerd door de B.S. in
donkerblauwe overall, en de onder
delen van leger, vloot en lucht
macht in de stoet droegen slechts
battledress (de „vechtjas"). Naar
mijn oordeel de mooiste opening der
Staten-Generaal die er ooit geweest is.
Doch ik sta hierin vrijwel alleen.
De verkiezingen werden eerst in
april 1946 gehouden. Daarna trad een
oarlementair kabinet op. Ofschoon de
Dartijen voor het merendeel gestreefd
hebben naar heroriëntatie, is niet tot
-.tand gekomen wat velen gehoopt en
"erwacht hadden. Het lichamelijk
'erzwakte en uitgeputte volk greep
bij voorkeur naar het oude, wèlbeken-
Onder de titel „International Con
cert Hall" laat de BBC u tussen 8 en
9 uur over de zender 434 m opna
men horen van drie grote orkesten
en de pianist Alfred Brendel, die
composities van Glinka, Liszt en
Lyadov spelen.
7 juli 1945c koningin Wilhelmina keert terug in haar
residentie.
Nauwelijks waren de grote steden boven de rivieren zonder al te veel gevaren bereikbaar of de Koningin
bracht een (onofficieel) bezoek aan Arnhem, op dat ogenblik meer een puinhoop dan een bewoonbare stad. De
neerstromende regen verhoogde nog de droefgeestigheid van het tafereel, maar het werkbezoek ging door I
de. De plannen voor het nieuwe, waar
het hart tijdens de bezetting naar uit
ging, raakten op de achtergrond.
Zo bleef ook de grondwetsherzie
ning, die aan de tijdens de oorlog le
vende wensen voldaan zou hebben,
achterwege en nog zoveel meer, waar
van men in de jaren van druk ge
droomd had, kwam niet tot stand.
Zaaldirecties ongerust over
kwestie televisietoneel
Het laatste woord is nog lang niet gezegd in het probleem van het tele
visie-toneel, dat hoe langer hoe meer in de klem raakt door gebrek aan
acteurs.
U herinnert zich, dat wij enkele artikelen wijdden aan deze moeilijk
heid en verschillende adviezen van deskundigen en geïnteresseerden
publiceerden.
Door al deze publicaties in dagbladen en tijdschriften zijn de directies
van schouwburgen en concertgebouwen ongerust geworden en zij laten nu
ook hun stem horen, middels een aan de staatssecretaris van het ministerie
van onderwijs, kunsten en wetenschappen gericht schrijven.
In deze brief spreken zij hun be
zorgdheid uit en vragen, ook gehoord
te mogen worden bij besprekingen
deze kwestie, want zij geloven
r geen bevredigende oplossing
kan worden gevonden, als niet alle
belanghebbenden worden gehoord.
i, dat hun vereniging
overheidssubsidies,
De brief besluit met de verzekering,
dat de vereniging graag bereid is tot
deelnemen aan een opbouwend ge
sprek.
Dit is dus
het kapittel
kunnen be-
dikwijls wordt overgeslagen bij het het wel tot goed overleg moeten ko-
COMMENTAAR
Te veel geheimen
We hadden gisteravond wel eens
de opmerkingen willen horen, die
tijdens het televisieoptreden van de
Franse haar-kunstenaar Fernand
Auhry in de huiskamers werden ge
maakt. Of het Nederlandse publiek
gevoelig is voor listen met valse
lokkenuie wagen het te be
twijfelen. Maar niettemin was het
aardig, eens te zien hoe Aubry met
kapsels tovert en misschien hebben
de kijkende dames toch iets opgesto
ken van de zwijgende aanwijzingen
(waarom die pantomime??) van
Mary Kwant, die het wat huiselijker
aandeed.
In dit AVRO-programma voor de
vrouw openbaarde mevrouw Hen-
riette Holthausen in sneltreinvaart
een hele serie keukengeheimen, die
de volleerde kooksters mogelijk nog
op ideeën bracht, maar minder-ge-
oefenden als een wirwar moet zijn
voorgekomen. Op zich zelf een heel
instructieve show, maar het was
beter en vooral vruchtbaarder ge
weest, als er wat minder geheimen
waren behandeld en die daardoor
beter tot recht waren gekomen. Me
vrouw Holthausen is een knappe
kookster die uitstekende recepten
heeft samengesteld, maar zij vergat
bij haar camera-optreden, dat zij
ook voor aankomende kooksters en
huisvrouwen met smalle beurzen
sprak, en voor deze was er eigen
lijk geen beginnen aan.
Over de Duitse zender 309 m 971
kHz kunt u luisteren naar een ge
varieerd muziekprogramma waarin
sterren en prominenten optreden met
vrolijke en romantische composities.
Tussen 7.55 en 9.35 uur!
Brussel Vlaams begint om 8 uur met
declamatie van gedichten op lang
speelplaten en geeft om 8.30 uur een
half uur opera-aria's, ook op de
plaat opgenomen: o.a. zingt Renate
Tebaldi. Om 9 uur een concert door
het Omroeporkest o.l.v. Francis Bay,
met werken van Tsjaikowski. Wal-
bespreken van onderwerpen i
nemen van beslissingen op het ge
bied van culturele/artistieke belan
gen, waarbij zij toch nauw zijn be
trokken.
Als vereniging delen zij de staatsse
cretaris mee, dat hun bestuur zich er
toe wil bepalen, alleen vast te stellen
dat Nederland een groot tekort heeft
talentvolle acteurs en actrices, zo
wel op het eerste als op het tweede
Het aantrekken van deze krachten
uit bestaande gezelschappen voor tele
visie-opvoeringen zal daarom tot ern
stige verzwakking van de bestaande
ensembles lelden en daartegen moet
het bestuur zich verzetten, omdat ook
in de toekomst de schouwburgen er op
moeten kunnen rekenen, dat volwaar
dige gezelschappen het beste blijven
brengen wat het vaderlandse toneel
biedt.
vanavond
7.10 Gym
De sociale positie, aldus gaat het
schrijven verder, is voor de tonelisten
door behoorlijke overheidssubsidies
veilig gesteld, maar daartegenover
mag dan ook worden geëist, dat de
spelers in de eerste plaats het „le
vend" toneel blijven dienen.
„Daarnaast menen wij te mogen
verwachten, dat de televisie de zgn.
toneelspreiding niet in gevaar zal Gevar
brengen. Die spreiding zien wij in eer- Land-
ste instantie beslist niet in het oprich- land;
ten van regionale gezelschappen, maar
door het regelmatig bespelen van pro
vinciale schouwburgen. Dit is niet al
leen een cultureel-artistiek belang,
maar ook een economische noodzake
lijkheid".
Om deze stelling te staven, zegt
het bestuur verder dat, indien de be
staande gezelschappen zo verzwakt 19.30 V
zouden worden dat zij het artistiek 20.05 Ti
niveau van hun voorstelling niet of 2fl
nauwelijks meer kunnen handhaven, Jï11
de zalen leeg zouden blijven en de gen mei
schouwburgdirecties misschien hele- 23.15 Gi
maal geen uitkopen meer zouden peranto.
kunnen geven. En zonder die uitko
pen zou geen gezelsohap, ondanks de miver
Om 9 uur
speelt het Concertgebouworkest o.l.v.
Eduard van Beinum de vijfde sym
fonie in Bes van Bruckner en om
10.20 uur volgt een uitzending in de
serie over kernenergie ,,Aan de
poorten van de nieuwe tijd".
Om 8.10 uur zendt de AVRO een
kleinkunstprcgramma uit en om
9 uur is het Tip Top Taptoe. Com
posities van Schubert en Dvorak
worden om 10.15 uur uitgevoerd door
het Hekster kwartet.
Radio voor morgen
VARA: 10.20
VARA: 7.00 Nw
VPRO: 10.00 Schooi
en tulnb
12.38 Licht
stejllngsage
2.00 Polltiekapel; 12.30
:ded; 12.33 V h platte-
Act; 18.30 R.V.U.:
Schoonheid, tussen
door G. Thole Belsh
20.15 Lichte
23.50—24.00 Soc
NCRV: 7.00 Nw
Eurovisie doet bod op
Olympische Spelen
Er zijn al drukke onderhandelingen
gaande over de uitzending van de
Olympische Zomerspelen, die In 1960
in Italië worden gehouden. Eurovisie
heeft er veel belangstelling voor en
heeft een bod gedaan aan het Itali
aanse Olympisch comité, maar het
comité gaat daar niet op in. De juis
te bedragen worden ons nog onthou
den want die zijn voorlopig geheim,
maar Italië wil vijfmaal zoveel heb
ben als de gezamenlijke Eurovisielan-
ieken; 9.30 V
13.00 Nws; 13.15 Met Pit t
V d Jeugd; 17.20 Meisjeskoor; 17.1
sber; 17.43 Clavecimbelrecital, 18.n
r des Heils-kwartler; 18.15 Spectrur
het Chr. organisatie- en vereniging!
u: 18.30 Lichte muz; 18.4
19.00 Nws en weerbcr; 19.1
toor; 19.30 Radiokrant; 19.5
an af, caus; 20.00 Kameror!
20.30 Passlectonde; 21.10 Gram
23.15 Zaalsportultsl, 23.20—
"capeUa
Het Italiaanse evenement
weg en dat is maar goed ook,
het loven en bieden za! nog w«
de gang blijven eer
Hl"
vanavond
Filmavond van de NTS, die begint
met het journaal en het weerover-
zicht. Om 8.20 uur wéér internatio
nale keuken, ditmaal met recepten
uit Amerika en Australië, daarna
het derde deel van de documentaire
„Mensen van de Tinjarrivier" en
om 9 uur de hoofdfilm „Waterfront
Deze film is alleen voor boven 18-
jarigen.
Televisi
voor morgen
VARA 17.00 V ri
Monaco doet 't niet
minder....
De ontwerpen voor de vroegere zen
der Télé-Saar zijn opgekocht door Mo
naco, voor de uitstraling van een
tweede televisieprogramma. Monaco
doet niet minder,
gramma is iets w
langend naar uitziet zonder "het te kun
nen financieren, maar Monaco ziet er
geen been in.
U moet daarbij wél bedenken, dat
het zendernet voor Monaco niet erg
sterk noch groot behoeft te zijn om
het gehele ..land" te kunnen bcstrij-
ca Orkest Jacques Brtenno: Mon mané»
moi Edith Plaf; Oul mon amour Un
-■'tit coup de chapeau Orkest Jerry Mengo;
Mon viell atlantlque Charles Trenet; Tire
2E
Nelson Riddle; How high
Eyre, TV-apelj 22.50
Mitchell-SuM
I Marjarett Whiting;
3'J«t Orkeet Oouirt
